Λάθη στη χρήση της γλώσσας μας

[apri]

Μήπως όμως αν ακολουθήσουμε τη νόρμα της συγκεκριμένης στιγμής οδηγηθούμε στην "καταστροφή" της γλώσσας τη στιγμή που η αργκώ έχει κατακλύσει την καθημερινότητά μας;
όσο για το ασανσερ-ανελκυστήρας ίσως δεν είναι τόσο "καθαρευουσιάνικο" τη στιγμή που ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούμε τη δοτική η οποία πλέον δεν υπάρχει στη γραμματική μας!Και εννοείται πως δε διαφωνώ με τη χρήση της δοτικής...απλά θα προτιμούσα να ξέρουν οι περισσότεροι ότι πχ αυτό το "δόξα τω θεώ" (και πολλά άλλα) που χρησιμοποιούν είναι στη δοτική.

Εγώ δεν είπα να ακολουθήσουμε τη νόρμα της συγκεκριμένης στιγμής, γιατί πολύ πιθανόν να πρόκειται για τύπους που τελικά δεν θα επικρατήσουν. Απλώς λέω να μη βιαζόμαστε στο να απορρίψουμε κάτι ως λάθος, γιατί μπορεί να είναι το σωστό του αύριο.
Η αλλαγή είναι φυσική και κρατά ζωντανή τη γλώσσα, δεν την καταστρέφει. Απόδειξη είναι η ελληνική που τόσο έχει αλλάξει, αλλά παραμένει ζωντανή.

Η αργκώ συνήθως χρησιμοποιείται σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα. Αν θεωρείς ότι αυτήν τη στιγμή κατακλύζει την καθημερινότητά μας, τότε αυτό σημαίνει ότι έχει επέλθει μια αντίστοιχη κοινωνική αλλαγή που εκφράζεται και γλωσσικά.

Όταν λέω ότι ο ανελκυστήρας είναι καθαρευουσιάνικος τύπος, δεν εννοώ ότι είναι απαρχαιωμένος τύπος που δεν τον συναντάμε πλέον. Δεν είναι όμως εύχρηστος τύπος, γιατί ηχεί πολύ επίσημος. Από τότε που υιοθετήθηκε ως απόδοση του ασανσέρ, δεν έχει "περάσει" στον κόσμο. Αυτό κάτι λέει.
Αντίθετα αν ρωτήσεις κάποιον για τη φράση "τοις μετρητοίς", ενδεχομένως να μη σου πει ότι είναι καθαρευουσιάνικος. Καμιά φορά δηλ. παίζει ρόλο και το πώς αντιλαμβάνεται ο ομιλητής μια λέξη και όχι το τι πραγματικα΄είναι.

[PDE ads]

[syrrahm]

Έχω 2-3 απορίες, και απευθύνομαι στους φιλολόγους γιατί δεν έχω καταλάβει τελικά ποιο είναι το σωστό:
1) καταχωρήθηκε ή καταχωρίστηκε
2) κινέζικα ή κινεζικά
3) είπε κάποιος (λυπάμαι, δε θυμάμαι ποιος ) ότι είναι λάθος να χρησιμοποιούμε παρελθοντικούς χρόνους ως προστακτική (πχ λάθος: "μετέφρασέ μου αυτό", σωστό: "μετάφρασέ μου αυτό"). Είναι τελικά λάθος ή υπάρχει κάποιο "παραθυράκι"; Γιατί βλέπω ότι γίνεται κατά κόρον.
Α, και 4) (επί τη ευκαιρία) τι λέμε: "αυτό είναι λάθος" ή "αυτό είναι λανθασμένο";
Ευχαριστώ εκ των προτέρων και να σημειώσω ότι το θέμα αυτό είναι ΤΕΛΕΙΟ! Να μάθουμε επίτέλους να μιλάμε σωστά ελληνικά.

1) καταχωρίστηκε
            2)και τα δύο σωστά
            3)μετάφρασε ("μετέφρασε" είναι η οριστική)
            4)όπως τα έγραψες, είναι και τα 2 σωστά, νομίζω. Πρόβλημα θα υπήρχε στο " αυτό είναι λάθος παράδειγμα" .

[apri]

Έχω 2-3 απορίες, και απευθύνομαι στους φιλολόγους γιατί δεν έχω καταλάβει τελικά ποιο είναι το σωστό:
1) καταχωρήθηκε ή καταχωρίστηκε
2) κινέζικα ή κινεζικά
3) είπε κάποιος (λυπάμαι, δε θυμάμαι ποιος ) ότι είναι λάθος να χρησιμοποιούμε παρελθοντικούς χρόνους ως προστακτική (πχ λάθος: "μετέφρασέ μου αυτό", σωστό: "μετάφρασέ μου αυτό"). Είναι τελικά λάθος ή υπάρχει κάποιο "παραθυράκι"; Γιατί βλέπω ότι γίνεται κατά κόρον.
Α, και 4) (επί τη ευκαιρία) τι λέμε: "αυτό είναι λάθος" ή "αυτό είναι λανθασμένο";
Ευχαριστώ εκ των προτέρων και να σημειώσω ότι το θέμα αυτό είναι ΤΕΛΕΙΟ! Να μάθουμε επίτέλους να μιλάμε σωστά ελληνικά.

1. Το "καταχωρίζω" σήμαινε παλιά και τώρα ακόμα "καταγράφω". Το "καταχωρώ" σήμαινε "υποχωρώ". Λόγω εμφανούς ηχητικής ομοιότητας (στον αόριστο και στο μέλλοντα συμπίπτουν πλήρως ηχητικά) τα δυο ρήματα ταυτίστηκαν στη σημασία. Πλέον χρησιμοποιούνται και τα δύο και μπορώ να πω ότι το "καταχωρώ" είναι κομματάκι πιο εύχρηστο. Σε επίσημα έγγραφα βέβαια μπορεί να δεις και το "καταχωρίζω".
2. κινέζικος ή κινεζικός. Και τα δυο είναι σωστά.
3. Για την προστακτική έγραψα ένα μεγαλούτσικο κομμάτι στην προηγούμενη σελίδα. Στο παραθέτω:

Στα νέα ελληνικά (με εξαίρεση κάποια γεωγραφικά ιδιώματα που χρησιμοποιούν κανονικά την αύξηση σε όλους τους παρελθοντικούς τύπους) η αύξηση λειτουργεί ως φορέας τόνου στους παρελθοντικούς χρόνους. Δηλαδή, βάζουμε την αύξηση μόνο όταν χρειαζόμαστε να δημιουργήσουμε τρίτη συλλαβή για να τονίσουμε στην προπαραλήγουσα. (στα ν.ε. ο τόνος στην προπαραλήγουσα είναι χαρακτηριστικό του παρατατικού και του αορίστου)
Π.χ  έτρεξα, έτρεξες….. αλλά τρέξαμε, τρέξατε

Δεν είναι τυχαίο ότι όσα προβλήματα συναντάμε στην προστακτική αορίστου, τα συναντάμε στην προστακτική των σύνθετων ρημάτων, δηλαδή σε τύπους που έχουν πάνω από δυο συλλαβές. Όταν κάποιος πει π.χ «παρήγγειλέ μου έναν καφέ», στην πραγματικότητα νομίζω ότι προσπαθεί να εφαρμόσει και στην προστακτική τον κανόνα που περιέγραψα πιο πάνω σχετικά με τον τόνο. Γι’ αυτό και ενώ θα πει «κατέθεσε τα στοιχεία σου», θα πει «καταθέσ(α)τε τα στοιχεία σας» (και όχι «κατεθέστε»), θα πει «παρήγγειλέ μου έναν καφέ» αλλά «παραγγείλτε μου έναν καφέ (και όχι «παρηγγείλτε).
Είναι σαν να έχει συνηθίσει το αυτί του να ακούει την αύξηση, όταν παρελθοντικός τύπος τονίζεται στην προπαραλήγουσα, ασχέτως έγκλισης.

Και μη βιαστείς να πεις ότι, αν ήξερε τον κανόνα της αρχαίας αύξησης, θα τόνιζε διαφορετικά. Αλήθεια, ποιος θα έλεγε «επίλεξε αυτό που θες» και όχι «επέλεξε αυτό που θες»; Ποιος θα έλεγε «κατάγραψε τη σκηνή» και όχι «κατέγραψε τη σκηνή;

Εγώ θα δεχόμουν το "μετάφρασέ το" και θα ανεχόμουν το "μετέφρασέ το".


4. Το "λάθος" πλέον χρησιμοποιείται και ως άκλιτο επίθετο. (βλ. Χτύπησες λάθος πόρτα). Οπότε και οι δυο προτάσεις που λες είναι σωστές.

[maryvas]

Έχω 2-3 απορίες, και απευθύνομαι στους φιλολόγους γιατί δεν έχω καταλάβει τελικά ποιο είναι το σωστό:
1) καταχωρήθηκε ή καταχωρίστηκε
2) κινέζικα ή κινεζικά
3) είπε κάποιος (λυπάμαι, δε θυμάμαι ποιος ) ότι είναι λάθος να χρησιμοποιούμε παρελθοντικούς χρόνους ως προστακτική (πχ λάθος: "μετέφρασέ μου αυτό", σωστό: "μετάφρασέ μου αυτό"). Είναι τελικά λάθος ή υπάρχει κάποιο "παραθυράκι"; Γιατί βλέπω ότι γίνεται κατά κόρον.
Α, και 4) (επί τη ευκαιρία) τι λέμε: "αυτό είναι λάθος" ή "αυτό είναι λανθασμένο";
Ευχαριστώ εκ των προτέρων και να σημειώσω ότι το θέμα αυτό είναι ΤΕΛΕΙΟ! Να μάθουμε επίτέλους να μιλάμε σωστά ελληνικά.

θα μπορουσες καλυτερα να κατανοησεις την τριτη περιπτωση αν ηξερες αρχαια που εκει τα διδασκομαστε πιο αναλυτικα.
θα στο εξηγησω οσο πιο απλα μπορω.
εχουμε για παραδειγμα το ρημα παραγγελλω. το ρημα αυτο ειναι συνθετο. στους παρελθοντικους χρονους (εσενα σε αφορα ο αοριστος) θα πρεπει το ρημα να παρει αυξηση. το ρημα βγαινει απο το "παρα +αγγελλω" το αγγελλω στον αοριστο θα γινει ηγγειλα. αρα η αυξηση (το η ειναι αυξηση) θα παει στη μεση. αρα θα γινει παρηγγειλα. αυτο ειναι οριστικη.
πχ. "παρηγγειλα ενα καφε"
οταν ομως το βαζουμε στις αλλες εγκλισεις (υποτακτικη + προστακτικη) η αυξηση φευγει
πχ "θελω να παραγγειλω ενα καφε" (υποτακτικη)
"παραγγειλε μου ενα καφε" (προστακτικη)
επειδη λογικα ολα αυτα θα σε μπερδευουν για να βρισκεις το σωστο μπορεις να το κανεις με το μυαλο σου στο β' πληθυντκο για να βρεις το σωστο. γιατι ολα τα λαθη γινονται στο β' ενικο κ η apri εδωσε την απαντηση γιατι γινονται λαθη στο β' ενικο.

για παραδειγμα θελεις να πεις σε ενα παιδι να αντιγραψει στο τετραδιο του μια προταση
ισως σου ερθει στο μυαλο σου να πεις "αντεγραψε την προταση"
για να βρεις ποιο ειναι το σωστο κανε το στο β' πληθυντικο. δε θα πεις "αντιγραψτε την προταση" κ οχι "αντεγραψτε την προταση"?
αρα ο,τι ισχυει για το β' πληθυντικο ισχυει κ για το β' ενικο.
ετσι δε θα μπερδευεσαι  

[PDE ads]

[Ms Daisy]

Σας ευχαριστώ, syrrahm και apri.
Apri, με πρόλαβες! Θα ρωτούσα ποια είναι η διαφορά στο 1. Σε διάβασα για την προστακτική απλά μου κάνει εντύπωση πόσοι άνθρωποι κάνουμε λάθος. Άσε που δε μου πάει να το πω με τον σωστό τρόπο. Δε μου κάθεται καλά.

[syrrahm]

Σας ευχαριστώ, syrrahm και apri.
Apri, με πρόλαβες! Θα ρωτούσα ποια είναι η διαφορά στο 1. Σε διάβασα για την προστακτική απλά μου κάνει εντύπωση πόσοι άνθρωποι κάνουμε λάθος. Άσε που δε μου πάει να το πω με τον σωστό τρόπο. Δε μου κάθεται καλά.

Kαι σε πολλούς ακόμη δεν κάθεται καλά (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου). Όπως επίσης δεν μου πάει καλά το "έχω απαυδήσει" .

[Ms Daisy]

θα μπορουσες καλυτερα να κατανοησεις την τριτη περιπτωση αν ηξερες αρχαια που εκει τα διδασκομαστε πιο αναλυτικα.
θα στο εξηγησω οσο πιο απλα μπορω.
εχουμε για παραδειγμα το ρημα παραγγελλω. το ρημα αυτο ειναι συνθετο. στους παρελθοντικους χρονους (εσενα σε αφορα ο αοριστος) θα πρεπει το ρημα να παρει αυξηση. το ρημα βγαινει απο το "παρα +αγγελλω" το αγγελλω στον αοριστο θα γινει ηγγειλα. αρα η αυξηση (το η ειναι αυξηση) θα παει στη μεση. αρα θα γινει παρηγγειλα. αυτο ειναι οριστικη.
πχ. "παρηγγειλα ενα καφε"
οταν ομως το βαζουμε στις αλλες εγκλισεις (υποτακτικη + προστακτικη) η αυξηση φευγει
πχ "θελω να παραγγειλω ενα καφε" (υποτακτικη)
"παραγγειλε μου ενα καφε" (προστακτικη)
επειδη λογικα ολα αυτα θα σε μπερδευουν για να βρισκεις το σωστο μπορεις να το κανεις με το μυαλο σου στο β' πληθυντκο για να βρεις το σωστο. γιατι ολα τα λαθη γινονται στο β' ενικο κ η apri εδωσε την απαντηση γιατι γινονται λαθη στο β' ενικο.

για παραδειγμα θελεις να πεις σε ενα παιδι να αντιγραψει στο τετραδιο του μια προταση
ισως σου ερθει στο μυαλο σου να πεις "αντεγραψε την προταση"
για να βρεις ποιο ειναι το σωστο κανε το στο β' πληθυντικο. δε θα πεις "αντιγραψτε την προταση" κ οχι "αντεγραψτε την προταση"?
αρα ο,τι ισχυει για το β' πληθυντικο ισχυει κ για το β' ενικο.
ετσι δε θα μπερδευεσαι 

(Γράφαμε συγχρόνως) Σ'ευχαριστώ για την επεξήγηση αλλά δεν ήταν ανάγκη. Ξέρω κάποια αρχαία (αγγλικού γαρ) και ξέρω το σωστό αλλά σκέφτηκα ότι για να το λέμε τόσοι άνθρωποι λάθος, κάτι συμβαίνει. Όπως και να'χει, σ'ευχαριστώ για τον κόπο σου.

Όπως επίσης δεν μου πάει καλά το "έχω απαυδήσει" .

Γιράσκω αεί διδασκομένη. Πρώτη φορά το ακούω!

[BOEMISSA]

Εξαιρετικό το θέμα που ανοίξατε, από τα αγαπημένα μου θέματα τα λάθη στη χρήση της γλώσσας, συνεχώς αναφέρω στους μαθητές λάθη που κάνουμε καθημερινά στο λόγο μας και βρίσκω ανταπόκριση.
Το πρόβλημα είναι ότι έχουν διδαχτεί με λάθος τρόπο αρκετά γραμματικά φαινόμενα, δε γίνονται οι απαραίτητες διορθώσεις και επισημάνσεις στα φιλολογικά μαθήματα και ιδίως στο μάθημα της γλώσσας, με αποτέλεσμα οι μαθητές να δυσκολεύονται-άλλοτε να νιώθουν αμηχανία να χρησιμοποιήσουν τη σωστή λέξη. Καλά με το θέμα των ξένων λέξεων, το πράγμα γίνεται πιο δύσκολο, καθώς υπάρχει και η υποτίμηση από τους άλλους, αν χρησιμοποιήσουμε την ελληνική αντί της ξένης. Και όμως εμείς οι φιλόλογοι θα πρέπει να μάθουμε στους μαθητές να γνωρίσουν τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας. Τα αρχαία ελληνικά προσφέρονται για αυτό και ιδίως το κομμάτι με τις ετυμολογικά συγγενείς λέξεις από την αρχαία ελληνική γλώσσα.
Τα βιβλία που αναφέρατε και κυρίως της Παπαζαφείρη είναι εξαιρετικά, προτείνω και ένα άλλο παραπλήσιο : ''Τα γλωσσικά μας λάθη'', Ηλία Παπαγεωργίου, εκδ. Βάνιας. Και μου αρέσει πολύ ένα λεξικό αρχαϊστικών φράσεων από τις εκδόσεις Σαββάλας. Ανοίγω  όμως άλλο θέμα με τις αρχαϊστικές φράσεις και το δικό τους πλούτο στη γλώσσα μας.
Και ένα σύνηθες λάθος είναι με τις λέξεις ''Μεταγραφή και μετεγγραφή''. Δε λέμε μεταγραφή μαθητών αλλά μετεγγραφή μαθητών, φοιτητών κλπ. Αλλά λέμε μεταγραφή για έναν αθλητή. Και αυτό το ταλαιπωρημένο ''Υπέρ το δέον'' που λέγεται από πολλούς ''Υπέρ του δέοντος''. Καλή αναζήτηση από όλους σας.

[apri]

Maryvas, δεν είναι και πολύ σωστό να εφαρμόζεις κανόνα των αρχαίων στα νέα ελληνικά, για τον απλούστατο λόγο ότι η νέα ελληνική ακολουθεί τους δικούς της κανόνες. Γι' αυτό και "δεν μας πάνε" κάποιοι τύποι, που τους σχηματίζουμε κατά το αρχαίο τυπικό. Στην ουσία αισθανόμαστε σαν να λέμε ανύπαρκτους, τεχνητούς τύπους. Η γραμματική όμως περιγράφει τη γλώσσα, δεν τη δημιουργεί. Οπότε η γνώμη μου είναι ότι μάλλον βρισκόμαστε μπροστά στη δημιουργία νέου κανόνα για την αύξηση.

[koleygr]

Kι εγώ θα συμφωνίσω με την maryk...

Ο λόγος που διαφωνώ μαζί σου είναι οτι η φράση "Δεν έχω τίποτα" και η φράση "Δεν έχω κάτι" δε θα μπορούσαν να σημαίνουν το ίδιο πράγμα...
Είναι αντίθετες...

Η φράση « Δεν έχω τίποτα» και η φράση «Δεν έχω κάτι» βεβαίως και δεν σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Η πρώτη είναι πολύ πιο εμφαντική από την δεύτερη. Αντίθετες όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση. Η αντίθετη του «Δεν έχω τίποτα» είναι η πρόταση «Έχω τα πάντα».

Το πρόβλημα με αυτό που λές είναι οτι με την ίδια λογική που το αντίθετο του "Δεν έχω τίποτα" είναι το "Έχω τα πάντα"...
Το αντίθετο του "Δεν είμαι αμυαλος" είναι το "Είμαι μυαλομένος"....
Εφάρμοσα ακριβώς τον ίδιο κανόνα με εσένα και βγαίνει το παραπάνω αποτέλεσμα...
Αντιφατικό δεν είναι?

[Damien]

Αυτό είναι παραλογισμός (fallacy) και όχι λογική.

(logical) fallacy = (λογικη) πλανη. Kαι συγκεκριμενα, στην προκειμενη περιπτωση, του ειδους που καλειται appeal to authority = προσφυγη στην αυθεντια (argumentum ad verecundiam).

Φαινομενική αντιφατικότητα υπάρχει λ.χ στη φράση "Κάτσε όρθιος πέντε λεπτά" ή στην περίφημη φράση του Σωκράτη "ένα ξέρω, ότι τίποτα δεν ξέρω" ή στη φράση "Ο πατέρας του Θ. δεν είναι άντρας". Πρέπει δηλ. ένα από τα στοιχεία της πρότασης να είναι αντίθετο σημασιολογικά με κάποιο άλλο.
Στη φράση "Δεν έχω τίποτα", το "τίποτα" δεν είναι αντίθετο με την άρνηση της πρότασης. Άρα, δεν είναι αντιφατική.

Εδω πρεπει να αποσαφηνιστουν εννοιολογικα δυο βασικα σχηματα της κλασσικης ρητορικης:

1. Οξυμωρο, το σχημα της απολυτης αντιφασης, που στηριζεται στη συζευξη δυο σημασιολογικα αντιθετων ορων (και το οποιο ενσωματωνει αυτο που ο Αριστοτελης θεωρει ως χαρακτηριστικο γνωρισμα της ιδιοφυιας, την ικανοτητα του εντοπισμου ομοιοτητων) πχ 'ηχηρη σιωπη΄, darkness visible' κτλ
2. Παραδοξο, μια φαινομενικα αντιφατικη δηλωση η οποια, ωστοσο, περιεχει μια δοση αληθειας (πραγματικος μαστορας του genre o Οscar Wilde). To παραδοξο μοιαζει με το οξυμωρο ως προς το οτι μπορει να δομειται πανω σε σημασιολογικα αντιθετους ορους ή και οχι, αφου η αληθοεπης αντιφαση δεν αφορα μια νοηματικη εκκεντρικοτητα που πηγαζει οπωσδηποτε απο τους αντιτιθεμενους ορους αλλα (και) απο το συνολο της προτασης πχ "Η τεχνη ειναι μια μορφη ψευδους προκειμενου να ειπωθει η αληθεια" (Π. Πικασσο -υποθετω βεβαια οτι o Iσπανος αντεγραψε τον F. Nietzsche-)." Οσο λιγοτερο αντιγραφουμε τους ενδοξους αρχαιους, τοσο περισσοτερο θα τους μοιαζουμε."

Για τις ξένες λέξεις, η χρήση τους για λόγους κοινωνικού γοήτρου και κοινωνικής διαφοροποίησης συνιστά απόκλιση από τη νόρμα. (π.χ Η νόρμα στα ελληνικά δεν είναι να λες break, αλλά διάλειμμα). Η χρήση τους για λόγους κοινωνικής συμμόρφωσης συνιστά όντως συμμόρφωση στη νόρμα. (π.χ  Η νόρμα είναι να λες "ασανσέρ" και όχι "ανελκυστήρας". Επιμένω ότι ακούγεται πιο καθαρευουσιάνικο, αλλά βασίζομαι στην αίσθησή μου). Εδώ δεν προτιμάς τη γαλλική λέξη, για να κάνεις επίδειξη, αλλά γιατί αυτό είναι το πιο συνηθισμένο, το πιο οικονομικό και το πιο λαϊκό.  Παρεμπιπτόντως, στην Ελλάδα υπάρχει μια τάση οι πινακίδες και οι δημόσιες ανακοινώσεις να γράφονται γενικά σε πιο καθαρευουσιάνικο στυλ. (π.χ Πατήσατε το κομβίον, Συντήρηση ανελκυστήρα  κλπ). Στην Κύπρο απ' ό,τι έχω ακούσει δεν ακολουθούν τέτοια πολιτική.

Συμφωνω ως προς τα της κανονιστικης ορθοδοξιας (διαλεκτικης, ειδολογικης, κειμενικης) και των αποκλισεων αυτης που συνιστα η χρηση ξενικων λεξεων για λογους διαφοροποιησης κτλ, ακολουθωντας τη βασικη παραδοχη του Saussure οτι "η διαφορα ειναι φορεας νοηματος" και ολη την παρεπομενη φιλοσοφικη και γλωσσοκεντρικη παραδοση της νοηματικης διαφορικοτητας που γεννησε (μεταδομισμος, διαφωρα και ντεριντιανη αποδομηση, μετανεωτερισμος κτλ)

Σαφώς και οι ελληνικές λέξεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν. Το τι όμως θα επιλέξει τελικά ο ομιλητής και τι όχι δεν είναι προβλέψιμο. Του αρέσει π.χ η λέξη λεωφορείο ή διαδίκτυο, αλλά δεν του αρέσει η λέξη ψιμύθιο (μακιγιάζ).

Σιγουρα δεν ειναι παντα προβλεψιμο, εχει να κανει και με τη γλωσσικη ιδιοτυπια (ιδιολεκτο) του καθε χρηστη και με τα προσωπικα του βιωματα με τα οποια ειναι συνυφασμενες ορισμενες λεξεις και οι οποιες παρουσιαζουν υψηλη συχνοτητα χρησης, αλλα εν γενει, ως ενα βαθμο, οι κανονιστικες συμβασεις μιας γλωσσας και το συμφραζομενο οριζουν (και αρα καποτε καθιστουν προβλεψιμα) το ποιον και την υφη των γλωσσικων ενεργηματων, αναλογα με το περιεχομενο τους, τις συνθηκες υπο τις οποιες εκφερονται και τις σχεσεις των ομιλουντων υποκειμενων, μια αρχη αποδεκτη και στο πλαισιο των λογοτεχνικης θεωριας πρβλ ρωσικο φορμαλισμο (Bakhtin, Voloshinov, Medvedev) και στο πλαισιο  των γλωσσολογικων σπουδων πρβλ το πραγματολογικο παραδειγμα πχ η "Συνεργατικη Αρχη" του Grice και την πειθαρχια της αναλυσης συνεχους λογου, αμφοτεροι θεωρητικοι κλαδοι που ελκουν την καταγωγη τους απο τη φιλοσοφια της γλωσσας (Searle, Austin ακομη και Habermas).

[dimstella]

Θυμάμαι σε μια συζήτηση με μια καθηγήτρια στο παν/μιο που μας έλεγε ότι σε κάποια σημεία η ελληνική γλώσσα είναι αντιφατική.Για παράδειγμα όταν λέμε "δεν έχω τίποτα" χρησιμοποιούμε δύο αρνήσεις οι οποίες βγάζουν θετικό νόημα (το γνωστό και από τα μαθηματικά - + - =+).Το σωστό θα ήταν να λέγαμε "δεν έχω κάτι" ώστε να βγάλουμε το νόημα που θέλουμε.

Να προσθέσω την εκπληκτική ατάκα:
"πάμε πουθενά, να φάμε τίποτα;"

επίσης
"μεταγραφή" -> λάθος (συνηθισμένο)
"μετεγγραφή¨-> σωστό

[Εγώ είμαι]

κλασικό μπέρδεμα μεγένθυνση αντι του σωστού μεγέθυνση

[maryvas]

αλλο κλασικο λαθος αποθανατιζω αντι του σωστου απαθανατιζω