Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Σχολική ζώνη => Μήνυμα ξεκίνησε από: Tertia στις Φεβρουάριος 19, 2010, 01:33:15 μμ
-
Καλησπερα ,πριν λίγο καιρο μπηκα για πρωτη φορά σε τάξη σχολικη και αυτο που πρωτίστως διαπίστωσα είναι η ελλειψη πειθαρχίας,πραγμα που καθιστα δυσκολη τη διεξαγωγή του μαθηματος.Υπηρχαν τάξεις που ειχαν αρκετους μαθητες που αρνουνταν να συμμορφωθουν με τις υποδειξεις μου ,ενω με την παραμικρη αφορμη αρχιζαν να μιλουν ολοι μαζι.Συνάδελφοι τι προτεινετε, ωστε να εξασφαλιστει οσο το δυνατον πιο ηρεμο κλιμα και πειθαρχια στην τάξη;
-
Προτείνω να πειθαρχήσεις εσύ στα παιδιά!
-
προφανως εξαρταται κ σε τι σχολειο κανεις μαθημα. αλλιως πχ θα προσπαθησεις να επιβαλεις πειθαρχια στο νηπιαγωγειο, στο δημοτικο, στο γυμνασιο κ στο λυκειο.
κοιτα εγω μπηκα για πρωτη φορα μεσα νοεμβρη σε σχολικη ταξη. ειδικα στη γ γυμνασιου ειχα 3-4 παιδια που εκαναν τρομερη φασαρια κ χαλουσαν ολο το μαθημα. τι με το καλο τους επιασα, τι με το κακο, ολα πανω κατω τα ειχα δοκιμασει. κ τελικα βρηκα το κουμπι τους. τους αρεσει να γραφουν μαντιναδες οποτε τους ελεγα να γραφουν μαντιναδες την ωρα του μαθηματος κ εγω μετα τις εγραφα στο κομπιουτερ κ τους τις πηγαινα. κ αυτο τους αρεσε πολυ. (προφανως επειδη ασχοληθηκα μαζι τους). τωρα πια δεν εχω κανενα προβλημα. ο,τι φασαρια υπαρχει στην ταξη ειναι στα πλαισια του λογικου. αυτο που πιστευω οτι επαιξε ρολο ειναι οτι πλεον με εχουν αποδεχτει, σεβαστει κ εκτιμησει. παντα στην αρχη ειναι επιφυλακτικα τα παιδια, μετρανε τις αντοχες μας, βλεπουν πώς θα αντιδρασουμε. ειμαι κατα της "ευκολης λυσης", της ωριαιας αποβολης. (αν κ εχω βαλει 2-3 φορες). θελει μεγαλη επιμονη, επιμονη κ θεληση. αλλα αν καταλαβουν οτι εισαι ειλικρινης κ οτι ενδιαφερεσαι για αυτα ειμαι σιγουρη οτι στο τελος θα τα κερδισεις. πραγματικα τις 3 τελευταιες εβδομαδες εχω εντυπωσιαστει απο το ποσο εχουν αλλαξει τα πραγματα. τα παιδια στο διαλειμμα με περιτριγυριζουν, κανουμε την πλακα μας, εχουμε πολυ καλη σχεση. αλλα μεσα στην ταξη ο ρολος καθηγητη-μαθητη παραμενει.
κ απ'ο,τι καταλαβα θελουν να νιωθουν οτι εισαι εκει για αυτα κ οτι τα νοιαζεσαι κ οτι δε σε ενδιαφερει απλα να κανεις το μαθημα σου κ να φυγεις.
πχ παρολο που ειμαι ωρομισθια πηγα κ στη γιορτη την αποκριατικη παρολο που δε δουλευα, πηγα στο αποκριατικο καρναβαλι του χωριου κ καναμε παρεα με τα παιδια
-
πάντα η πρώτη φορά προκαλεί έντονο άγχος σε όλους μας.Με τον καιρό όμως θα βρεις τους δικούς σου τρόπους.Ο καθένας μας είναι διαφορετικός και η κάθε τάξη μοναδική έτσι δεν υπάρχει ένα εγχειρίδιο που να ισχύει για κάθε περίπτωση.Δώσε λοιπόν χρόνο στον εαυτό σου να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα και στη συνέχεια να ανακαλύψεις το δικό σου μοναδικό τρόπο επικοινωνίας με τα παιδιά.Γιατί και η πειθαρχία είναι ένα κομμάτι της επικοινωνίας.
-
Παντως μη στεναχωριεσαι! ολοι τα ιδια αντιμετωπιζουμε, καθε χρονο και χειροτερα. το αυτονοητο δυστυχως δεν ειναι πλεον αυτονοητο.οτι δηλ. θα προσπαθησει ο μαθητης να μιλησει πισω απο την πλατη σου! θα μιλησει μπροστα και θα διακοψει και το μαθημα για να σε βαλει και σενα στην κουβεντα!!! ???
-
η ψυχρή αλήθεια είναι ότι με μερικούς μαθητές (υπογραμμίζω με μερικούς) δεν πίανει κανένα μέτρο. Δυστυχώς πληρώνουμε τα σπασμένα της συμπεριφοράς που΄η οικογένειά τους άφησε να έχουν. Λειτουργούμε πολλές φορές ως ο σάκος του μποξ για εκείνα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν πολλά ενδοοικογενειακά προβλήματα. Όσο και να θέλω να ασχοληθώ με αυτά τα παιδιά ο χρόνος μου είναι λίγος, τα τμήματα που έχω (10) πολλά και (το σημαντικότερο) έχω άλλους 25 μαθητές με τους οποίους πρέπει να ασχοληθώ. Γι' αυτές τις ειδικές περιπτώσεις ενημερώνω γονείς και διευθυντή και στη συνέχεια κάνω τη δουλειά μου. Είμαστε παιδαγωγοί αλλά επίσης άνθρωποι και εργαζόμενοι. Όταν ξεκινάω το πρωί από τις 8 και έχω 5 ώρες μάθημα είναι και θέμα ψυχολογικής υγείας και ηρεμίας για μένα να μην ανέχομαι τέτοιου είδους συμπεριφορά. Τελειώνοντας λέω ξανά ότι αναφέρομαι σε μεμονωμένες περιπτώσεις μαθητών τις οποίες μετά από ένα διάστημα καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν να προσαρμοστούν. Για όλα τα υπόλοιπα "άτακτα" παιδιά, λίγο γέλιο, κανένα ανέκδοτο να σπάσει η ατμόσφαιρα, κ.λ.π.
-
Δοκίμασε να μιλήσεις εκτός ώρας μαθήματος με τους μαθητές που σου
δημιουργούν πρόβλημα. Συζήτησε μαζί τους, δείξε ότι ενδιαφέρεσαι για
την άποψη τους. Ισως έτσι φιλοτιμηθούν.
Εν ώρα μαθήματος βάλε τους άτακτους περισσότερο στη διαδικασία της
μάθησης, κάνε τους ένα έξυπνα ασφυκτικό πρέσινγκ ενδιαφέροντος...
-
η ψυχρή αλήθεια είναι ότι με μερικούς μαθητές (υπογραμμίζω με μερικούς) δεν πίανει κανένα μέτρο. Δυστυχώς πληρώνουμε τα σπασμένα της συμπεριφοράς που΄η οικογένειά τους άφησε να έχουν. Λειτουργούμε πολλές φορές ως ο σάκος του μποξ για εκείνα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν πολλά ενδοοικογενειακά προβλήματα. Όσο και να θέλω να ασχοληθώ με αυτά τα παιδιά ο χρόνος μου είναι λίγος, τα τμήματα που έχω (10) πολλά και (το σημαντικότερο) έχω άλλους 25 μαθητές με τους οποίους πρέπει να ασχοληθώ. Γι' αυτές τις ειδικές περιπτώσεις ενημερώνω γονείς και διευθυντή και στη συνέχεια κάνω τη δουλειά μου. Είμαστε παιδαγωγοί αλλά επίσης άνθρωποι και εργαζόμενοι. Όταν ξεκινάω το πρωί από τις 8 και έχω 5 ώρες μάθημα είναι και θέμα ψυχολογικής υγείας και ηρεμίας για μένα να μην ανέχομαι τέτοιου είδους συμπεριφορά. Τελειώνοντας λέω ξανά ότι αναφέρομαι σε μεμονωμένες περιπτώσεις μαθητών τις οποίες μετά από ένα διάστημα καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν να προσαρμοστούν. Για όλα τα υπόλοιπα "άτακτα" παιδιά, λίγο γέλιο, κανένα ανέκδοτο να σπάσει η ατμόσφαιρα, κ.λ.π.
Πολύ σωστά...
-
ας συνεχισουμε τη συζητηση, αναλυοντας τεχνικές διοικησης της τάξης
ίσως εαν αναθέσουμε καθηκοντα και ευθυνες στα παιδια που ατακτούν μπορουμε να ελαχιστοποιησουμε ανεπιθυμητες συμπεριφορες
-
Να ρωτήσω εγώ κάτι άλλο.
Ωραία, με τα λίγα απείθαρχα παιδιά κάνουμε ότι αναφέρθηκε παραπάνω. Τι γίνεται όμως όταν μπαίνεις σε μια τάξη και μιλάν ΟΛΟΙ!!Και όχι μόνο μιλάν,πετάν τετράδια ο ένας στον άλλον, σηκώνονται απο τα θρανία τους κτλ. Σαν να μην μπήκε καθηγητής στην τάξη. Εκεί τί κάνεις; Βάζεις τις φωνές; Περνάς απ'όλα τα θρανία και προσπαθείς να πείσεις ένα ένα τα παιδιά να κάνουν ησυχία; Δίνεις ωριαία σε 2-3 που θα βρεθούν μπροστά σου μπας και παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι; Εγώ προσωπικά έφερα τον διευθυντή, που δεν μου αρέσει σαν λύση αλλά πραγματικά τα έχασα!
Ευτυχώς δεν μου 'χει τύχει κάτι τέτοιο σε δικό μου τμήμα, αλλά σ'ένα τμήμα που μπήκα να αναπληρώσω συνάδελφο. (όχι στην απεργία,για να σας προλάβω :) ). Από τότε μου 'χει γίνει εφιάλτης η ιδέα να μπω σ'ένα τμήμα στην αρχή της χρονιάς και να αντικρύσω αυτήν την κατάσταση....
-
Να ρωτήσω εγώ κάτι άλλο.
Ωραία, με τα λίγα απείθαρχα παιδιά κάνουμε ότι αναφέρθηκε παραπάνω. Τι γίνεται όμως όταν μπαίνεις σε μια τάξη και μιλάν ΟΛΟΙ!!Και όχι μόνο μιλάν,πετάν τετράδια ο ένας στον άλλον, σηκώνονται απο τα θρανία τους κτλ. Σαν να μην μπήκε καθηγητής στην τάξη. Εκεί τί κάνεις; Βάζεις τις φωνές; Περνάς απ'όλα τα θρανία και προσπαθείς να πείσεις ένα ένα τα παιδιά να κάνουν ησυχία; Δίνεις ωριαία σε 2-3 που θα βρεθούν μπροστά σου μπας και παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι; Εγώ προσωπικά έφερα τον διευθυντή, που δεν μου αρέσει σαν λύση αλλά πραγματικά τα έχασα!
Ευτυχώς δεν μου 'χει τύχει κάτι τέτοιο σε δικό μου τμήμα, αλλά σ'ένα τμήμα που μπήκα να αναπληρώσω συνάδελφο. (όχι στην απεργία,για να σας προλάβω :) ). Από τότε μου 'χει γίνει εφιάλτης η ιδέα να μπω σ'ένα τμήμα στην αρχή της χρονιάς και να αντικρύσω αυτήν την κατάσταση....
το εχω αντιμετωπισει..... εφιάλτης...... άρχισα να τα προσεγγίζω ένα ένα τα διαλειμματα...... ανακάλυψα και μια πληγη πισω απο κάθε αταξια.....
-
Να ρωτήσω εγώ κάτι άλλο.
Ωραία, με τα λίγα απείθαρχα παιδιά κάνουμε ότι αναφέρθηκε παραπάνω. Τι γίνεται όμως όταν μπαίνεις σε μια τάξη και μιλάν ΟΛΟΙ!!Και όχι μόνο μιλάν,πετάν τετράδια ο ένας στον άλλον, σηκώνονται απο τα θρανία τους κτλ. Σαν να μην μπήκε καθηγητής στην τάξη. Εκεί τί κάνεις; Βάζεις τις φωνές; Περνάς απ'όλα τα θρανία και προσπαθείς να πείσεις ένα ένα τα παιδιά να κάνουν ησυχία; Δίνεις ωριαία σε 2-3 που θα βρεθούν μπροστά σου μπας και παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι; Εγώ προσωπικά έφερα τον διευθυντή, που δεν μου αρέσει σαν λύση αλλά πραγματικά τα έχασα!
Ευτυχώς δεν μου 'χει τύχει κάτι τέτοιο σε δικό μου τμήμα, αλλά σ'ένα τμήμα που μπήκα να αναπληρώσω συνάδελφο. (όχι στην απεργία,για να σας προλάβω :) ). Από τότε μου 'χει γίνει εφιάλτης η ιδέα να μπω σ'ένα τμήμα στην αρχή της χρονιάς και να αντικρύσω αυτήν την κατάσταση....
ΑΥΤΟ ακριβως μου συνέβη σε ένα τμημα και μάλιστα την πρωτη φορά που μπηκα και το μόνο που μπορουσε να σταματησει τη φασαρια ήταν οι ωριαιες ,πραγμα που δε θέλω να κάνω.Πάντως αποκομισα την εντυπωση οτι πιθανον οι άλλοι καθηγητες του τμηματος δεν ειχαν προσπαθησει να ορισουν καποιους στοιχειωδεις κανονες της τάξης ,όπως οτι δε γινεται να μιλουν όλα μάζί ή να σηκωνονται χωρις άδεια.Πραγματικα ανησυχητικο!
Αν καποιος αντιμετωπισε κατι τετοιο ,ας μας πει πως το πετυχε!
-
Ξεκινάς με το να βάλεις τους όρους σου. Ποια συμπεριφορά είναι αποδεκτή και ποια όχι, τι θα επιχειρήσεις να πετύχεις μέσα από το μάθημα και τι περιμένεις από τους μαθητές. Κρατάς σταθερή στάση επιβραβεύοντας τη θετική και τιμωρώντας την αρνητική συμπεριφορά. Και φυσικά προσπαθείς μέσα από το μάθημα και τον τρόπο διδασκαλίας σου να κερδίσεις το ενδιαφέρον των μαθητών.
Θέλει επιμονή, υπομονή και λίγο χρόνο.
Για να καταφέρεις όμως τους μαθητές να καταλάβουν ότι εσύ έχεις το πάνω χέρι πρέπει να το πιστεύεις κι εσύ ;).
-
Απλά θέλω να παραθέσω κάτι που διάβασα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση.
Απο το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής τςη Σχολή Επιστημών του Ανθρώπου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο μάθημα:
Διαχείριση Προβλημάτων στη Σχολική Τάξη. (http://www.sed.uth.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=266&Itemid=44&lang=gr)
Περιεχόμενο:
Το περιεχόμενο του μαθήματος καλύπτει τις παρακάτω βασικές θεματικές ενότητες:
Η φύση των προβλημάτων ελέγχου και διοίκησης της τάξης
Αιτίες των Προβλημάτων Ι: Τα Παιδιά
Αιτίες των Προβλημάτων ΙΙ: Το Σχολείο και οι Δάσκαλοι
Στρατηγικές Ι: Η Συμπεριφοριστική Προσέγγιση
Στρατηγικές ΙΙ: Η Γνωστική Προσέγγιση
Στρατηγικές ΙΙΙ: Τεχνικές Διοίκησης της Τάξης
Η συμπεριφορά του δασκάλου και ο έλεγχος της τάξης
Οι αυτοαντιλήψεις και η αυτοδιοίκηση του δασκάλου
Αυτό που με εντυπωσίασε είναι οτι στο αιτίες των προβλημάτων δεν αναφέρεται πουθενά η οικογένεια.
Πέρα από αυτό...
Ανάλογα προβλήματα έχουν και οι "τάξεις" ενηλίκων. Πολιτική, παιχνίδια εξουσίας, ηγετικοί ρόλοι, αμφισβήτηση κτλ.
Εγώ σε κάποια ανάλογη περίπτωση με μεγάλα παιδιά (Λύκειο)το έλυσα στον καφέ. Βρήκα τον "Αρχηγό" βγήκα για καφέ, "ασχολήθηκα ", πήγα να ακούσω μέχρι και την πρόβα του συγκροτήματος του, και μετά ανέλαβε αυτός την "τάξη και ευσχημοσύνη" του μαθήματος. Σε όλες τις τάξεις υπάρχει μια ηγετική φυσιογνωμία, συνήθως αν λυθεί με αυτόν/αυτήν λύνεται με όλους μετά.
Οι μεγάλες δυσκολίες είναι σε μαθήματα μεγάλων :)
-
Να ρωτήσω εγώ κάτι άλλο.
Ωραία, με τα λίγα απείθαρχα παιδιά κάνουμε ότι αναφέρθηκε παραπάνω. Τι γίνεται όμως όταν μπαίνεις σε μια τάξη και μιλάν ΟΛΟΙ!!Και όχι μόνο μιλάν,πετάν τετράδια ο ένας στον άλλον, σηκώνονται απο τα θρανία τους κτλ. Σαν να μην μπήκε καθηγητής στην τάξη. Εκεί τί κάνεις; Βάζεις τις φωνές; Περνάς απ'όλα τα θρανία και προσπαθείς να πείσεις ένα ένα τα παιδιά να κάνουν ησυχία; Δίνεις ωριαία σε 2-3 που θα βρεθούν μπροστά σου μπας και παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι; Εγώ προσωπικά έφερα τον διευθυντή, που δεν μου αρέσει σαν λύση αλλά πραγματικά τα έχασα!
Ευτυχώς δεν μου 'χει τύχει κάτι τέτοιο σε δικό μου τμήμα, αλλά σ'ένα τμήμα που μπήκα να αναπληρώσω συνάδελφο. (όχι στην απεργία,για να σας προλάβω :) ). Από τότε μου 'χει γίνει εφιάλτης η ιδέα να μπω σ'ένα τμήμα στην αρχή της χρονιάς και να αντικρύσω αυτήν την κατάσταση....
ΑΥΤΟ ακριβως μου συνέβη σε ένα τμημα και μάλιστα την πρωτη φορά που μπηκα και το μόνο που μπορουσε να σταματησει τη φασαρια ήταν οι ωριαιες ,πραγμα που δε θέλω να κάνω.Πάντως αποκομισα την εντυπωση οτι πιθανον οι άλλοι καθηγητες του τμηματος δεν ειχαν προσπαθησει να ορισουν καποιους στοιχειωδεις κανονες της τάξης ,όπως οτι δε γινεται να μιλουν όλα μάζί ή να σηκωνονται χωρις άδεια.Πραγματικα ανησυχητικο!
Αν καποιος αντιμετωπισε κατι τετοιο ,ας μας πει πως το πετυχε!
παιδια αυτο που περιγραφεται γινεται στα περισσοτερα τμηματα στα σημερινα σχολεια αυτο ας το εχουν υποψη τους οι εκπαιδευτες στα ΠΕΚ γιατι μαλλον ειναι πολυ βαθια νυχτομενοι και μενουν στη θεωρια .Ας μας υποδειξουν λυσεις για τετοια φαινομενα λοιπον. Αλλα ειπαμε...πρωτα ο μαθητης ..και ο καθηγητής ...δαρμενος
-
Ξεκινάς με το να βάλεις τους όρους σου. Ποια συμπεριφορά είναι αποδεκτή και ποια όχι, τι θα επιχειρήσεις να πετύχεις μέσα από το μάθημα και τι περιμένεις από τους μαθητές. Κρατάς σταθερή στάση επιβραβεύοντας τη θετική και τιμωρώντας την αρνητική συμπεριφορά. Και φυσικά προσπαθείς μέσα από το μάθημα και τον τρόπο διδασκαλίας σου να κερδίσεις το ενδιαφέρον των μαθητών.
Θέλει επιμονή, υπομονή και λίγο χρόνο.
Για να καταφέρεις όμως τους μαθητές να καταλάβουν ότι εσύ έχεις το πάνω χέρι πρέπει να το πιστεύεις κι εσύ ;).
Συμφωνώ απόλυτα. Και θα ήθελα να προσθέσω και τη συνέπεια λόγων και έργων. Το τονίζω, γιατί καμιά φορά επηρεαζόμαστε από κάποιους παράγοντες και ρίχνουμε νερό στο κρασί μας, πχ αν το ίδιο παράπτωμα το κάνει ο απουσιολόγος ή ο μόνιμος ταραξίας. Αν όμως συμβεί αυτό, το χάσαμε το παιχνίδι! Για παράδειγμα πριν από μερικές μέρες έβγαλα έξω την απουσιολόγο ενός τμήματος. Η μεν τάξη έμεινε άφωνη και φυσικά επιβράβευσε την ενέργειά μου λέγοντας "επιτέλους!", η δε απουσιολόγος, με ύφος 40 καρδιναλίων με ρώτησε "εγώ... εγώ να περάσω έξω;"
-
Υπάρχουν τάξεις που πραγματικά τα παιδιά λειτουργούν ενορχηστρωμένα,με φοβερή αλληλεγγύη μεταξύ τους, συντονισμένα να σου χαλάσουν το μάθημα και να σου δείξουν ποιος κάνει κουμάντο. Συνήθως δεν είναι τα κλασικά "κακά" παιδιά,αλλά τα κακομαθημένα (τουλάχιστον αυτό έχει τύχει σε μένα).
Τι να κάνεις; Ξέρω κι εγώ; Οι θεωρίες λίγο βοηθάνε. Πρώτη σκέψη είναι να τα αποσυντονίσεις και να τα διασπάσεις. Πάντως, αν δεν θέλουν να σε αφήσουν να κάνεις μάθημα ,δεν σε αφήνουν , και το να γίνεις γραφικός με φωνές και τέτοια ή αποβολές ,δεν έχει νόημα. Οπωσδήποτε θέλει κοινή αντιμετώπιση από όλους όσοι μπαίνουν στο τμήμα, αλλά μην εκπλαγεί και κάποιος αν διαπιστώσει ότι μόνο σ΄αυτόν συμβαίνει ! Μετά αρχίζεις να ψάχνεις γιατί σε μένα; Στην τελική μιλάς και σε κάποιους κατά μόνας και προσπαθείς να τους φιλοτιμήσεις. Τέλος παρακαλάς να περάσει η χρονιά!