Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Ανακοινώσεις και θέματα σχετικά με το PDE => Η Κοινότητα του PDE => Μήνυμα ξεκίνησε από: katkat στις Οκτώβριος 29, 2011, 12:25:04 πμ
-
Αφορμη για να ανοιξω αυτο το θεμα σταθηκε η παρουσια μου σε μια κοινωνικη συναθροιση .Ως εκπαιδευτικος εχω αντιμετωπισει αρκετες "προβληματικες" συμπεριφορες μεσα στο σχολικο περιβαλλον.Σημερα λοιπον εχοντας αν θελετε το "ματι" το επαιδευτικο παρατηρησα τα εξης .Παιδια ηλικας 8-10 ετων να τσιριζουν διχως να δεχονται καμια παρατηρηση απο τους γονεις τους .Επισης παιδια να διασκεδαζουν δερνοντας το ενα το αλλο χωρις παλι καποια επιπληξη απο τους γονεις (μητερα-πατερα) που ειχαν στρογγυλοκαθησει συζητωντας για αθλητικα και τριχες .....Αναρωτιεμαι λοιπον ως εκπαιδευτικος τι μπορουμε να κανουμε ολοι εμεις μεσα στην ταξη οταν οι γονεις δεν εχουν μαθει εστω και στοιχειωδως τα παιδια τους να συμπεριφορονται ως ανθρωποι με ορους και κανονες και οχι σαν χιμπατζιδες που διασκεδαζουν τσιριζωντας .
Και απο την αλλη οταν συζητας μαζι με καποιους απο τους γονεις αυτο το θεμα της συμπεριφορας ακους την τετριμμενη ατακα ..." Ε παιδια ειναι αστα ..."
Αν επιθυμειτε να εχετε παιδια χιμπατζηδες με γεια σας και χαρα σας .Εγω ως εκπαιδευτικος προτιμω να βοηθω οσο μπορω απο την πλευρα μου οι μαθητες μου να συμπεριφερονται ως ανθρωποι ...
Με συγχωρειτε που σας χαλαω το ζωολογικο κηπο...
-
Θεωρώ πως πρώτιστο καθήκον του εκπαιδευτικού είναι η διδασκαλία των παιδιών και όχι η αγωγή. Αυτή πρέπει να την έχουν ήδη από το σπίτι, διαφορετικά πρωτίστως τα παιδιά, έτσι πως έχει καταντήσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, είναι και θα είναι τα χαμένα στο στίβο της ζωής.
Ο εκπαιδευτικός θα κάνει το μάθημα του και όποιος κατάλαβε!
Οι υπόλοιποι ας παριστάνουν τις τσίτες!!! ;D
-
Αν δεν ξέρουν να μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά, να μη τα κάνουν. Αγωγή χρειάζονται πρώτα οι γονείς.
-
Το θέμα είναι όσο και να "προάγουμε" την αγωγή μέσα στην τάξη μας και στο σχολείο γενικότερα, μόλις πατάνε το πόδι έξω από το σχολείο μετατρέπονται σε "χιπαντζίδες" όπως λες.Σκοπός είναι αυτή η αγωγή να μεταφέρετε και στο σπίτι και κατά συνέπεια και από τους γονείς.(Κομμάτι δύσκολο).Τώρα αν πρέπει να άγουμε τα παιδιά ως εκπαιδευτικοί.....θεωρώ ότι είναι ανάλογη και της των ηλικίας των παιδιώνΣτο Νηπιαγωγείο είναι φυσικό ότι ¨αγουμε¨τα νήπια"(Νηπιο-αγωγή) ίσως και στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού..Από Γυμνάσιο και πέρα νομίζω ότι ο ρόλος μας είναι καθαρά "δάσκαλου".....
-
Θεωρώ πως πρώτιστο καθήκον του εκπαιδευτικού είναι η διδασκαλία των παιδιών και όχι η αγωγή. Αυτή πρέπει να την έχουν ήδη από το σπίτι, διαφορετικά πρωτίστως τα παιδιά, έτσι πως έχει καταντήσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, είναι και θα είναι τα χαμένα στο στίβο της ζωής.
Ο εκπαιδευτικός θα κάνει το μάθημα του και όποιος κατάλαβε!
Οι υπόλοιποι ας παριστάνουν τις τσίτες!!! ;D
Σεβομενη αυτη τη διαφορετικη αποψη θα μου επιτρεψετε ωστοσο να διαφωνησω.Ο εκπαιδευτικος στο μετρο του δυνατου μπορει περα απο το να μεταλαμπαδευει τις γνωσεις του κατα το "διδασκειν" να ειναι και να λειτουργει ως προτυπο συμπεριφορας.Προσωπικα προτιμω εναν μαθητη που δεν ειναι ο καλυτερος μαθητης της ταξης κρινοντας αποκλειστικα και μονο με βαση το γνωστικο αντικεμενο αλλα που εχει ολα εκεινα τα ποιοτικα χαρακτηριστικα που τον κανουν ανθρωπο με αξιες και νομιζω αντιλαμβανεστε τι εννοω.Αν ο εκπαιδευτικος απλως και μονο περιοριζεται στη μεταδοση γνωσεων τοτε καλλιστα μπορει το ιδιο να κανει και ενας προσωπικος υπολογιστης.Αλλωστε ηδη η μεταδοση και μεταφορα των πληροφοριων γινεται μεσω της τεχνολογιας σε εξαιρετικα μεγαλο βαθμο.Ας μην βαζουμε ιδεες στην ηγεσια του Υπουργειου Παιδειας .Που ξερετε μπορει στο τελος να ακουσουμε και οτι ειμαστε περιττοι στην εκπαιδευτικη διαδικασια.....
-
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ.ΣΑΝ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΕ ΤΑΞΕΙΣ Ε' ΚΑΙ ΣΤ'.ΤΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΟΥΣ,ΤΣΙΡΙΖΟΥΝ,ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΛΟΤΣΙΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ...ΔΕΝ ΕΜΑΘΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΝ ...ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.ΠΩΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΩΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΘΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΧΕΣΕΙΣ?ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΡΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΣΟ ΘΥΜΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ.ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ.ΠΕΡΥΣΙ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΣΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ ΔΕΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ.ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΚΑΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ <<τι να κανουμε,ετσι ειναι αυτος >>.ΟΜΩΣ ΤΟ ΔΕΚΑ ΔΕΚΑ.ΚΡΙΜΑ,ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙΣ ΑΠΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΤΟ Α ΚΕΦΑΛΑΙΟ.
-
Θεωρώ πως πρώτιστο καθήκον του εκπαιδευτικού είναι η διδασκαλία των παιδιών και όχι η αγωγή. Αυτή πρέπει να την έχουν ήδη από το σπίτι, διαφορετικά πρωτίστως τα παιδιά, έτσι πως έχει καταντήσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, είναι και θα είναι τα χαμένα στο στίβο της ζωής.
Ο εκπαιδευτικός θα κάνει το μάθημα του και όποιος κατάλαβε!
Οι υπόλοιποι ας παριστάνουν τις τσίτες!!! ;D
Δε συμφωνω. Οπως και να εχει ο καθηγητης αποτελει προτυπο. Ενδεχομενως να μην καταφερει να βοηθησειτο προβληματικο παιδι (που και γι'αυτο, αν θελει, ολο και κατι μπορει να κανει), θα αποτελει ομως παραδειγμα για τους υπολοιπους μαθητες. Ενασ καθηγητης που μπαινει, τα λςεει και φευγει δεν μπορει να γινει σεβαστος απο τους μαθητες. Ακυω απο τους μαθητες μου τι κριτηρια εχουν για τους καθηγητες του σχολειου. Πιστεωε με τα παιδια δεν ειναι χαζα. Καταλαβαινουν ποιος ενδιαφερεται και ποιος θελει να τα πει κα να φυγει.
Προσωπικα πιστευω πως στο σχολειο δεν θα επρεπε τα παιδια να προετοιμαζονται μονο για εξετασεισ, αλλα και για να βγουν ανθρωποι στην κοινωνια, με αξιες και ηθικους κανονες.
Συμφωνω βεβαιως οτι τον πρωταρχικο ρολο εχουν οι γονεις και υπαρχουν πολλοι, μα παρα πολλοι γονεις που δεν ξερουν τι τους γινεται. Η ξερουν αλλα βαριουνται να ασχοληθουν...
-
katkat τωρα ειδα παραπανω το μηνυμα σου, συμφωνουμε απολυτα
-
Αν δεν ξέρουν να μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά, να μη τα κάνουν. Αγωγή χρειάζονται πρώτα οι γονείς.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Δυστυχώς πολλοί ενήλικες θεωρούν ότι εκπληρώνουν ένα καθήκον φέρνοντας ένα παιδί στον κόσμο χωρίς να έχουν συναίσθηση της ευθύνης. 'Οταν παντρεύεσαι όλοι αρχίζουν: παιδάκι πότε θα κάνετε? Και πολλές φορές δεν συνειδητοποιούν τί έγινε παρά μόνο όταν είναι ήδη αργά. Επιπλέον είναι ελάχιστοι οι γονείς που βλέπουν αντικειμενικά τα παιδιά τους και νομίζουν ότι είναι αλάθητα. Αλίμονο σε όποιον τολμήσει να υπονοήσει το αντίθετο. Και δυστυχώς όλα γίνονται και λέγονται μπροστά στα παιδιά.
-
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ.ΣΑΝ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΕ ΤΑΞΕΙΣ Ε' ΚΑΙ ΣΤ'.ΤΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΟΥΣ,ΤΣΙΡΙΖΟΥΝ,ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΛΟΤΣΙΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ...ΔΕΝ ΕΜΑΘΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΝ ...ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.ΠΩΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΩΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΘΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΧΕΣΕΙΣ?ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΡΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΣΟ ΘΥΜΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ.ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ.ΠΕΡΥΣΙ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΣΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ ΔΕΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ.ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΚΑΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ <<τι να κανουμε,ετσι ειναι αυτος >>.ΟΜΩΣ ΤΟ ΔΕΚΑ ΔΕΚΑ.ΚΡΙΜΑ,ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙΣ ΑΠΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΤΟ Α ΚΕΦΑΛΑΙΟ.
Μια και ειμαι κι εγω στην πλευρα αυτη,εννοω της ξενογλωσσης εκπαιδευσης ,θα παραθεσω την αποψη μου.Οι σχολικοι συμβουλοι ερχονται λεγοντας πως "καθηκον" μας ως καθηγητες ξενων γλωσσων ειναι να χειριζομαστε τη γλωσσα-στοχο επικοινωνιακα μεσα στην ταξη.Ωστοσο εδω ηδη υπαρχει μια αντιφαση.Οι γονεις πιεζουν για βαθμους ,οι μαθητες εμμενουν στην ¨κλασσικη¨διδασκαλια με την οποια ειναι εξοικιωμενη στα φροντιστηρια και ετσι ολες αυτες οι "νεοφερμενες" επικοινωνιακες δραστηριοτητες και οι ομαδοσυνεργατικες ερευνες(συνεργασια μεταξυ των μαθητων -- τι ειναι αυτο "τρωγεται " ? ) πανε περιπατο ...Απο τη αλλη ο εκπαιδευτικος των ξενων γλωσσων απο την εμπειρια μου στο δημοσιο σχολειο εχει 2 επιλογες .
1.Να ειναι "δημοκρατικος " που ισοδυναμει με αυτο που περιγραφει η συναδελφος .Επιτρεψτε μου να χρησιμοποιησω τη λεξη "μπαχαλο" για να περιγραψω οτι ειθισται να συμβαινει με ενα δημοκρατικο= ελευθεριαζων στο μυαλο των μαθητων και των γονεων τους καθηγητη ξενογλωσσης εκπαιδευσης .
2.Αυταρχικο ,"παλαιου τυπου" εκπαιδευτικο που τουλαχιστον ειναι σε θεση να διδαξει οτι πρεπει να γνωριζουν οι μαθητες σε καθε επιπεδο .
Η τριτη επιλογη(μονο ως ιδεα ουχι υλοποιησιμη ) ειναι αυτο που περιγραφουν οι σχολικοι συμβουλοι, δηλαδη το μεσον .Συγγνωμη αλλα στην Ελλαδα αυτο δεν υφισταται .Οι μαθητες μας κακα τα ψεμματα δεν εχουν μαθει να συνεργαζονται με κανεναν απολυτως (βλεπε εγω δεν καθομαι με τον Αλβανο ,δεν συνεργαζομαι με τον ταδε μαθητη διοτι ειναι "βλαξ" κ.τ.λ.).Επειτα η εικονα συμπληρωνεται με γονεις που δεν δεχονται 8 ή 9 στο Δημοτικο ,διοτι οι δασκαλοι βαζουν βαθμους γιατι λοιπον εσεις Κυρια Αγγλικου το "παιζετε" αυστηρη? Βλεπετε το να υπαρχουν κανονες και ορια στη συμπεριφορα των μαθητων ισοδυναμει με "ηθοποιηλικι".Οταν φροντιζεις να σεβεσαι τους κανονες και να μαθαινεις τους αλλους να πραττουν το ιδιο εισαι ενας μεγαλος υποκριτης .....
-
Θεωρώ πώς το να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο είναι πολύ μεγάλη απόφαση κι αν δεν είσαι έτοιμος ή δεν μπορείς να ανταποκριθείς σωστά στο μεγάλωμά του, καλύτερα να μην το κάνεις. Πιστεύω πως η αγωγή πρέπει να δίνεται πρωτίστως από το σπίτι αλλά ρόλο σ' αυτό έχει να παίξει και το σχολείο. Ως εκπαιδευτικός δε μου αρκεί να μπω στην τάξη να πω απλώς το μάθημα και να φύγω. Και θα συμφωνήσω κι εγώ ότι είναι προτιμότερος ένας μαθητής που είναι λιγότερο καλός στο γνωστικό αντικείμενο που διδάσκω και σωστός στη συμπεριφορά παρά το αντίθετο. Πάντα στην πρώτη επαφή με τους μαθητές τονίζω ότι με ενδιαφέρει πολύ η συμπεριφορά τους και φροντίζω όσο μπορώ να είμαι πρώτα εγώ σωστή απεναντί τους ώστε να παρακινούνται όσο γίνεται να κάνουν το ίδιο. Το οικογενειακό περιβάλλον όμως είναι αυτό που επηρεάζει κυρίως τους τρόπους των παιδιών και πολλές φορές λίγα πράγματα μπορούμε εμείς ως εκπαιδευτικοί να πετύχουμε στον τομέα αυτό. Παρόλα αυτά αξίζει να προσπαθούμε. Ακόμη κι έναν μαθητή να μπορούμε να επηρεάσουμε θετικά είναι καλό.
-
Σεβομενη αυτη τη διαφορετικη αποψη θα μου επιτρεψετε ωστοσο να διαφωνησω.Ο εκπαιδευτικος στο μετρο του δυνατου μπορει περα απο το να μεταλαμπαδευει τις γνωσεις του κατα το "διδασκειν" να ειναι και να λειτουργει ως προτυπο συμπεριφορας.Προσωπικα προτιμω εναν μαθητη που δεν ειναι ο καλυτερος μαθητης της ταξης κρινοντας αποκλειστικα και μονο με βαση το γνωστικο αντικεμενο αλλα που εχει ολα εκεινα τα ποιοτικα χαρακτηριστικα που τον κανουν ανθρωπο με αξιες και νομιζω αντιλαμβανεστε τι εννοω.Αν ο εκπαιδευτικος απλως και μονο περιοριζεται στη μεταδοση γνωσεων τοτε καλλιστα μπορει το ιδιο να κανει και ενας προσωπικος υπολογιστης.Αλλωστε ηδη η μεταδοση και μεταφορα των πληροφοριων γινεται μεσω της τεχνολογιας σε εξαιρετικα μεγαλο βαθμο.Ας μην βαζουμε ιδεες στην ηγεσια του Υπουργειου Παιδειας .Που ξερετε μπορει στο τελος να ακουσουμε και οτι ειμαστε περιττοι στην εκπαιδευτικη διαδικασια.....
Δε συμφωνω. Οπως και να εχει ο καθηγητης αποτελει προτυπο. Ενδεχομενως να μην καταφερει να βοηθησειτο προβληματικο παιδι (που και γι'αυτο, αν θελει, ολο και κατι μπορει να κανει), θα αποτελει ομως παραδειγμα για τους υπολοιπους μαθητες. Ενασ καθηγητης που μπαινει, τα λςεει και φευγει δεν μπορει να γινει σεβαστος απο τους μαθητες. Ακυω απο τους μαθητες μου τι κριτηρια εχουν για τους καθηγητες του σχολειου. Πιστεωε με τα παιδια δεν ειναι χαζα. Καταλαβαινουν ποιος ενδιαφερεται και ποιος θελει να τα πει κα να φυγει.
Προσωπικα πιστευω πως στο σχολειο δεν θα επρεπε τα παιδια να προετοιμαζονται μονο για εξετασεισ, αλλα και για να βγουν ανθρωποι στην κοινωνια, με αξιες και ηθικους κανονες.
Συμφωνω βεβαιως οτι τον πρωταρχικο ρολο εχουν οι γονεις και υπαρχουν πολλοι, μα παρα πολλοι γονεις που δεν ξερουν τι τους γινεται. Η ξερουν αλλα βαριουνται να ασχοληθουν...
Εκτιμώντας τις απόψεις και των δύο συναδέλφων, θα ήθελα να τονίσω πως πρωταρχικά εκπαιδευτήκαμε στη μετάδοση γνώσεων σε συγκεκριμένα αντικείμενα, ενώ μερικοί εκπαιδευτικοί, ιδίως δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, γνωρίζουν ελάχιστες γνώσεις παιδαγωγικών.
Η αγωγή των παιδιών εναπόκειται στο φιλότιμο του κάθε εκπαιδευτικού (ειδικά όταν αυτός έχει να καλύψει μία τεράστια ύλη σε ολοένα αυξανόμενο αριθμό μαθητών).
Τέλος, φυσικά πρέπει να είμαστε παράδειγμα για τους μαθητές με τον τρόπο συμπεριφοράς μας, αλλά ως εκεί, όχι να αντικαθιστούμε την αγωγή, την ηθική και το σεβασμό που πρέπει να μεταδίδει ο κάθε γονιός στο παιδί του.
Δυστυχώς, όμως, οι παραπάνω αξίες σε πολλούς από αυτούς είναι παντελώς άγνωστες και τις συνέπειες θα τις υποστούν στο μέλλον τα ίδια τα παιδιά τους.
-
Καλησπέρα. Θα ήθελα να πω κι εγώ την εμπειρία μου σχετικά με το θέμα συζήτησης. Περισυλλογή ο γιος μου ήταν στην έκτη δημοτικού. Παιδί με πολύ καλή συμπεριφορά, καλός μαθητής ευγενικός με τους δασκάλους και τα αλλά παιδιά. Αυτό όμως προκάλεσε μεγάλη εντύπωση όχι στο δάσκαλο του αλλά στη δασκάλα του διπλανού τμήματος η οποία αποκαλούσε στα παιδιά του τμήματος της, το δικό μου παιδί: Φλώρο! Αν όμως τον είχα μάθει να βρίζει, να ειναι ανηπακουος, επιθετικός, τότε η δασκάλα θα τον αποκαλούσε φαντάζομαι έξυπνο και μάγκα. Δεν το έκανα θέμα, γιατί πιστεύω ότι ενα παιδι μπορείς να το βοηθήσεις να αλλάξει. Σε αυτή τη δασκάλα τι θα έπρεπε να πω; Πως θα την έκανα άνθρωπο; Μήπως φταίμε κι εμείς για ο,τι γίνεται στην τάξη, ιδίως στο δημοτικό; Δεν είμαστε κι εμείς πρότυπα για τους μαθητές; Ευχαριστω
-
Εχω την αισθηση πολλες φορες οτι τελικα ειμαστε ολοι μερος ενα ντομινο.Το ντομινο αυτο δεν σταματα ποτε και συνεχως αυξανονται τα τουβλακια που πεφτουν το ενα με τα το αλλο απλως και μονο για να συνεχιστει αυτη η αλυσιδωτη αντιδραση.Το εναρκτηριο λακτισμα αυτου του ντομινο φερει τον τιτλο "μεταθεση¨.Εννοω πως ο καθενας απο εμας "εμαθε" απο την κουνια του να χρησιμοποιει αυτο το μηχανισμο αμυνας ως μεσο προστασιας του δικου του Εγω.Ο "καλος" και ευγενικος μαθητης ειναι "φλωρος" γιατι ετσι με βολευει ,ετσι αποκαλωντας εκεινον με αυτο τον τροπο ,εγω δεν ειμαι"φλωρος " αρα νιωθω καλυτερα για μενα ,για το δικο μου Εγω.
Ανεξαρτητα αν προκειται για εκπαιδευτικους ή μαθητες οι οποιοι χρησιμοποιουν αυτο το μηχανισμο αμυνας ,θεωρω πως ως εκπαιδευτικοι εχουμε τουλαχιστον την υποχρεωση να "στηνουμε" ντομινο βοηθωντας τους μαθητες να καταλαβουν την αξια που εχει το καθε κομματι του ντομινο ξεχωριστα και επιπλεον να τους διευκολυνουμε ωστε να συνειδητοποιησουν οτι εαν ενα κομματι του ντομινο δεν "πεφτει" ευθυνεται η "δυναμη " η δικη μας κατα την ¨ωθηση¨ και οχι το επομενο ¨κομματι¨ του ντομινο που ακολουθει .
Εξαλλου οπως και το ιδιο το ντομινο το τελειο και αρτιο αποτελεσμα προυποθετει το συγχρονισμο πολλων διαφορετικων κομματιων .....
-
virginia κατ αρχάς συγχαρητηρια για το παιδι σου! και να καμαρωνεις πρέπει. Αν ημουν στη θεση σου, ειλικρινα δεν ξερω πως θα αντιδρουσα ....και σιγουρα η δασκαλα θα επαιρνε ενα πολυ καλο μαθημα απο μενα, τετοιο, που κανενα πανεπιστημιο δεν το διδασκει.Ετσι, σαν επιμορφωση για να γινει καλυτερη παιδαγωγος.
διαβαζω αυτα και σκεπτομαι πως ο εκπαιδευτικος τελικα εχει μεγαλο μεριδιο στη διαπαιδαγωγιση, αφου τους γονεις να τους αλλαξεις δεν μπορεις.
-
Στην τελευταία συνάντηση με τη δασκάλα της κόρης μου υπήρχε και μια μάνα που έλεγε τα εξής:
πρέπει να τους βάζετε δουλειά για το σπίτι. Η δικιά μου δεν έχει πρόβλημα. Τα τελειώνει όλα σε 1 τέταρτο.
πρέπει να μάθουν να διαβάζουν και άλλα πράγματα. Η δικιά μου το καλοκαίρι διάβασε ένα σωρό βιβλία. Μόνη της.
Δεν πρέπει να βλέπουν τηλεόραση. Η δικιά μου δε βλέπει καθόλου.
Να μπαίνουν τιμωρίες. Τη δικιά μου δε θα χρειαστεί ποτέ να τη βάλετε.
Τα παιδιά πρέπει να διαβάζουν μόνα. Εγώ δεν τη βοηθάω καθόλου.....
Νομίζω μπορείτε όλοι να φανταστείτε τι άλλο μπορεί να είπε αυτή η μάνα για το δικό της παιδί που μπορεί να είναι φιλότιμο, καλόβολο, έξυπνο...Αλλά δεν είναι αλάθητο και παραμένει ένα παιδί.
Σκεφτείτε τώρα την πρώτη φορά που θα έχετε απέναντί σας μια τέτοια μάνα για να της πείτε ότι το παιδί της κάπου δεν τα πήγε και τόσο καλά ή ότι δεν είναι το καλύτερο στην τάξη (αν και κανείς μας δεν το λέει έτσι ακριβώς), ή αν χρειαστεί να απαντήσετε ειλικρινά σε κάτι και η απάντηση δεν είναι η αναμενόμενη. Ποιός θα βγει σκάρτος σε αυτή την περίπτωση? Ο γονιός ή ο δάσκαλος?
Στο δημοτικό τα παιδιά είναι παιδιά ακόμη. Στο γυμνάσιο όμως μπορείς να καταλάβεις πολλά για τη δυναμική της οικογένειάς τους. Αρκεί να έρθεις μια φορά σε επαφή με τους γονείς.
-
Θεωρω οτι ο τιτλος του θεματος αντικατοπτριζει την πραγματικοτητα .Αντιθετα θα ελεγα οτι στα παιδια μικροτερης ηλικιας ειναι πολυ πιο εντονο το φαινομενο του "καθρεφτη" της συμπεριφορας της οικογενειας.Στην εφηβεια τα ¨μεγαλα¨παιδια στην προσπαθεια τους να φανουν ανεξαρτητα "ξεφευγουν" απο την επιρροη της οικογενειας και ταυτιζονται ως επι το πλειστον με τους συνομιληκους τους .Στην παιδικη καθαρα ηλικια(αν ακομη μπορουμε να μιλαμε για την υπαρξη της ) τα παιδια λειτουργουν μιμητικα και κυριως επειδη το περιβαλλον τους ειναι πιο περιορισμενο σε σχεση με την εφηβεια οι επιρροες ειναι πολυ μεγαλυτερες και δεν εκλογικευονται απο τα ιδια τα παιδια .Ετσι εξακολουθω να πιστευω οτι τα παιδια φερονται ως αλλοι "Ταρζαν" γιατι καπου ειδαν καποιον απο το περιβαλλον τους να κανει το ιδιο ....(και δεν νομιζω οτι ειδαν μονο την ταινια του Ταρζαν και επηρεαστηκαν σε τοσο μεγαλο βαθμο... ;) )
-
Ο δασκαλος δεν ειναι μονο φορεας γνωσης μεσα στην ταξη. Μην ακουσω δικαιολογιες του τυπου πολλα παιδια μεσα στα τμηματα γιατι εμεις ημασταν στα χρονια μου στο γυμνασιο 36 και .. μεσα στην ταξη αυτη οι 20 ηταν καλοι μαθητες .[δεκαετια του '80 .
Αυτο που θελουμε ως γονεις και ως συναδελφοι ειναι αγαπη για τα παιδια μας ,ενα παιδι ΠΟΤΕ δεν φταιει και αν υπαρχει καποιου ειδους παθογενεια οφειλουμε να βοηθαμε ως παιδαγωγοι που διαθετουν ευαισθησια...και γνωση , το τονιζω , να καταλαβουν και να χειριστουν το οποιοδηποτε προβλημα.
Αγαπητη δεν πληρωνεσαι μονο για να κανεις το μαθημα και να φευγεις απο την πορτα, οφειλεις πρωτιστως να αφουγκραζεσαι και να διαθετεις τον διδακτικο σου χρονο ,χωρις το αγχος της φυγης, για να παραγεις εργο.Εργο για εναν παιδαγωγο ειναι και το να λειτουργει ως προτυπο συμπεριφορας , γνωσης...κλπ οτι δηλ. διδαχτηκες στο πανεπιστημιο και την επιμορφωση που σου κανει το ΥΠΕΠΘ.
-
Μα τι παιδικη ηλικια ? Μόνο? εγω ξερω 22χρονες και 35αρηδες που ακομα δεν εχουν απογαλακτιστει και κανουν τα της μαμας!!! μεχρι και το γαμο αποφασιζει η μα-μά ,... και διαλεγει και το γαμπρο!!! Τι μου λετε τωρα....
υ.γ. εγω παντως διαβαζα Γκαουρ-Ταρζάν και ομως ακομα ειμαι καλό παιδί ! ΧΑΧΑΧΑΧΑ
-
Μάρκο σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Προβληματίστηκα ξέρεις για το αν θα έπρεπε να βάλω στη θέση της τη συγκεκριμένη δασκάλα, φοβήθηκα πως αν το έκανα θα γινομουν η γραφική της υποθέσεις. Ακόμα κι αν της έκανα αναφορά στο σύμβουλο η στον προισταμενο πρωτοβάθμιας θα έβγαζαν τίποτε; Τίποτε δεν θα κερδιζα κι ίσως να έκανα πιο πολύ κακό στο παιδι μου. Η τρελή μάνα που δεν ανέχεται κουβέντα για το παιδι της θα ήμουν. Μάλλον σ αυτή την κοινωνία επικρατούν οι πιο σκληροί, οι πιο αγένεις και δεν συμμαζευεται. Και όχι, δεν είμαι η μάνα κουκουβαγια, αλλά απαιτώ όπως εγώ σέβομαι τα παιδιά του σχολείου μου έτσι να σέβονται και το δικό μου. Καλό βράδυ.
-
markos έχεις δίκιο δυστυχώς δεν μπορούν να καταλάβουν οι γονείς , τα παιδιά απλά κανιβαλίζουν με τις ευλογίες των γονιων. ξέρω περιπτωσεις που έλεγαν στους υπέυθυνους του παιδικού μουσείου : "να το παρκάρω για λίγο να πάω για ένα καφέ κ έρχομαι να το πάρω'' χιούμορ θα μου πεί κανείς ε;;!!! οκ παιδιά είναι αλλά δεν σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να τα ''αμολούν'' κ όποιο αυτί πάρει ο χάρος!
η αγωγή των γονιών θα περάσει στα παιδιά από εκεί κι πέρα τα παιδια θα μαθαίνουν να έχουν όρια κ να σκέφτονται. αυτό θέλει ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ για να διδάξουν.
οι εκπαιδευτικοί δυστυχώς γίνονται κακοί αν βάλουν το παιδί σε διαδικασία επίπληξης, του δημιουργούν ψυχολογικά τραυματα κατα γονείς πάντα, εκάστοτε διευθυντες κ παράγοντες του σχολείου
τωρα που δεν έχουμε σχολεία δεν ξερω αν θα μετράει η αγωγή.η αυθάδεια κατεμε θα οργιάσει