PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Σε γενικές γραμμές όλες οο οδηγίες που έχω δει (και συχνά οι σύμβουλοι παραπέμπουν σε αναλυτικές οδηγίες άλλων περιοχών) δεν έχουν καμία σχέση με την τυποποιημένη αυστηρή εξέταση όλων των μαθητών στα ίδια θέματα. Ή καλύτερα, η ιδέα των ομοιόμορφων εξετάσεων είναι παντελώς αντίθετη με τον σεβασμό των μαθησιακών ιδιαιτεροτήτων του κάθε παιδιού. Όλοι οι σύμβουλοι είναι υπέρ της μεγάλης ελευθερίας στην εξέταση των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και ειδικά στα προφορικα, ενθαρρύνουν τα πάντα, αλλά δεν τα δίνουν πάντα γραπτώς.

Ακόμα και να μην γράφεται κάτι κάπου ρητά, οι γνωματεύσεις των περισσότερων παιδιών έχουν οδηγίες που απαιτούν κάποια παρέμβαση: κατάτμηση σε υποερώτηματα, απλούστευση ερωτημάτων, περισσότερος χρόνος. Αυτά όλα αφήνουν πολλά περιθωρια ερμηνειών.

Κατά τη γνώμη μου και με βάση την εμπειρία μου, το θέμα δεν είναι τι θέλει να κάνει η παράλληλη, αλίμονο αν δεν θέλει να εμπλακεί. Ως κατεξοχήν γνωστης των δυνατών και αδυνάτων σημείων του παιδιού, μεχρι το λύκειο θα έπρεπε να απαιτεί να εμπλακεί τουλάχιστον στην προφορική εξέταση, αν υπάρχει. Το θέμα είναι τι είναι πρόθυμος να δεχτεί ο εκπαιδευτικός της τάξης, κάτι που δεν είναι καθολου αυτονόητο. Επίσης μιας και αυτοί οι θεσμοί στοχεύουν εν τελει στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενσωμάτωση των μαθητών στη γενική τάξη, κάτι που εφαρμοζεται στην Α Γυμνασίου δεν σημαίνει ότι πρέπει να εφαρμοστεί στη Γ Γυμνασίου. Φαντάζομαι ότι η δημιουργική ασάφεια υπάρχει και γι αυτό. Δεν έχουν όλα τα παιδιά τον ίδιο ρυθμό ούτε δουλεύουν σε όλους οι ίδιες λύσεις.

Στη βθμια συνήθως οι εκπαιδευτικοί κάνουν ο,τι θέλουν (έως ο,τι τους κατέβει). Οπότε δεν έχει νόημα να καλλιεργηθούν στα παιδιά προσδοκίες, γιατί μέσα στην ίδια σχολική χρόνια πιθανότατα ο μαθηματικός θα θέλει το ένα, ο φυσικός το άλλο, και κ φιλόλογος πιθανότατα θα βγάλει όλη τη δυσκαμψία που μπορεί να βγάλει κανεις (εμπειρική διαπίστωση για τις συναδέλφους φιλολόγους). Γονείς και μαθητες πρέπει να ξέρουν ότι στο γυμνάσιο τα πάντα θα είναι αλλιώς και μάλλον άσχημα.

Τα τελευταία 2-3 χρόνια εγω έχω αρχίσει να βοηθάω όλα τα αδύναμα παιδιά στα διαγωνίσματα, ασχετωσ γνωματεύσεων. Όχι να λέω απαντήσεις αλλά να τους οργανώνω τη σκέψη. Πχ υποδεικνύω μια πιο εύκολη ερώτηση να ξεκινήσουν ή δίνω μια λέξη-κλειδί για να θυμηθούν κάτι. Τα παιδιά όλα είναι σαν χαμένα πλέον. Αν τα αφήσεις, πελαγώνουν.

Όχι, σε περίπτωση που Γυμνάσιο και ΕΠΑΛ συστεγάζονται. Σε αυτή την περίπτωση, τις ημέρες που γράφει το ΕΠΑΛ πανελλήνιες, το γυμνάσιο είναι κλειστό.

Τότε γράφουν τις μέρες του ΓΕΛ;

Εννοειται οτι γινεται παραπομπη, αλλα αυτη γινεται αφου ξεκινησει η αξιολογηση και υπαρχουν ενδειξεις, οχι μονο με την εκθεση του σχολειου. Αυτο δε σημαινει οτι η διαγνωση που θα ερθει απο ενα ΠΨ θα ειναι αυτη που «θελει» το σχολειο ή αυτη που «θελει» το κεδασυ. Πχ πριν χρονια ειδα παιδι πρωτη δημοτικου που εκανε τρελο χαμο στην ταξη και απο το σχολειο ηταν σιγουροι οτι υπαρχει δεπυ. Αυτο το παιδι το εκκαιδευτικο τεστ της ορωτης το ξεπεταξε σε 15 λεπτα και της τριτης, που κρατα γυρω στις 2 ωρες (αναλογα παντα το παιδι), σε 45 λεπτα! Στο wisc εβγαλε σκορ που δεν εχει ηαναϋπαρξει στην υπηρεσια! Παιδι ιδιοφυια. Θεωρειται και αυτο παιδι με ΜΔ, αλλα δυστυχως ειναι απο τις πιο αδικημενες κατηγοριες γιατι περα απο τις συμβουλες για πιο προχωρημενες ασκησεις στους εκπαιδευτικους, δεν υπαρχει καμία προβλεψη. Ε, οι δασκαλοι μεχρι που τελειωσε το δημοτικο επεμεναν στη δεπυ! Αν μπορουσαν θα το εδιωχναν απο το σχολειο, ειμαι σιγουρη! Οντως εξανε τον καταγκιοζη στην ταξη, γιατι οι ασκησεις των βιβλοων του ηταν υπερβολικα ευκολες και βαριοταν. Χρειαζοταν επιπλεον πραγματρ, τα οποια οι εκπαιδευτικοι δεν δεχοταν να του παρεχουν με διαφορες χαζες δικαιολογιες.

Τωρα για τις διαγνωσεις απο το δικο σας κεδασυ, δεν μπιρω και δεν θελω να εκφερω καμια  γνωμη.

Η διάγνωση είναι το βήμα για να προταθούν εργαλεία για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης, όχι για την ταμπέλα. Αλλά αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση γιατί εκεί εμπλέκονται και οι προσδοκίες των γονέων
ή και των εκπαιδευτικών, που μπορεί να νομίζουν ότι μια διάγνωση είναι από μόνη της μαγική λύση για να εξαφανίσει ένα πρόβλημα. Ή να στέκονται μόνο στην προφορική εξέταση και όχι στο αν μπορεί να βελτιωθεί κάτι. Αλλά αυτό είναι εκτός θέματος. Το γεγονός όμως ότι για πολλούς γονείς και μαθητες μια διάγνωση θεωρείται τρόπος να έχουν ευνοϊκη μεταχείριση, δημιουργεί πρόβλημα αν αφορά μαθητή με σοβαρα προβλήματα συμπεριφοράς, είτε μιλάμε για αλλαγή περιβάλλοντος είτε για οτιδήποτε άλλο.

@emmaki γνώριζα ότι δεν μπορούν να διαγνώσουν αυτισμό, δεν γνώριζα για το  ΔΕΠΥ. Αν όμως η περιγραφική έκθεση του σχολείου παραπέμπει εκεί, δεν μπορούν να κατευθύνουν τους γονείς να αναζητήσουν γνώμη ειδικού;
Αυτά που λέω για τις γνωματεύσεις τα βασίζω σε όσα σχολιάζουν οι συνάδελφοι της ειδικής αγωγής που έχουν και γνώσεις και εικόνα των παιδιών, που επαληθεύουν τις εμπειρικές παρατηρήσεις μας. Καταλαβαίνω βέβαια ότι υπάρχουν περιορισμοί, αλλά αν λενε οι αρμόδιοι ότι υπάρχει πρόβλημα, που θα έχουν και μέτρο σύγκρισης από άλλες περιοχες, κάτι ξέρουν.

Εμείς ως σχολείο δεν δίνουμε ημερήσιες αποβολές, αλλά δίνουμε πολλές ωριαίες. Στις ελάχιστες ημερήσιες που έχουν δοθεί μέχρι τώρα, ο μαθητής δε θυμάμαι ποτέ να μην ήρθε και μάλιστα ζητούσε να μείνει στα μαθήματα. Εγώ δέχτηκα σε όλες τις περιπτώσεις που μου ζητήθηκε (θα είχα αρνηθεί μόνο αν η αποβολή αφορούσε σε εκφοβισμό άλλου συμμαθητή ή πραγματική παραβατικότητα, αλλά είχαν να κάνουν με προβλήματα με άλλους καθηγητές και για να πω την αλήθεια δεν θεωρούσα πως έπρεπε να είχαν δοθεί για εκδικητικούς προσωπικούς λόγους.)

Πολλές ωριαίες στους ίδιους μαθητες; Και δεν δίνετε ημερήσια όταν συγκεντρωθούν πολλές; Ή πολλές ωριαίες σε διαφορετικά παιδιά και μετά ηρεμούν και δεν το επαναλαμβάνουν;
Εμάς δεν ηρεμούν πάντως, οι δύσκολες περιπτώσεις. έχουμε φτάσει και σε διψήφιο αριθμό ωριαίων το ίδιο παιδί.
Πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί ένα παιδί που κάνει φασαρία στην τάξη, θα θέλει να είναι στην τάξη έχοντας απουσία, και μάλιστα θα είναι ήσυχο. Απλα πολλοί ππυ παίρνουν
ωριαία ζητάνε να μην κατέβουν κάτω για να μην
περάσει ο διευθυντής την ωριαία στο σύστημα, οπότε να μην μετρηθεί η 5αδα και γίνει συμβούλιο τμήματος. Και δυστυχώς κάποιες φορές έχει πιάσει, και αν ο υπεύθυνος δεν τα σημειώνει τακτικά, μπορεί να περάσει καιρός, να μαζεύει αποβολές και τα παιδιά να λενε ότι δεν του κάνουν τίποτα.

Τις μονοήμερες αποβολές τις απασχολεί ο διευθυντής, κάθονται στο γραφείο ή έξω και ανοίγουν την πόρτα αν χτυπήσει κουδούνι, μοιράσουν
φωτοτυπίες κλπ. Τους αφήνουμε μοο να γράψουν τα διαγωνίσματα, αν έχουν. Διάλειμμα κάνουν κανονικά με την παρεε τους, με το οποίο εγω διαφωνώ. Νομίζω ότι περνάνε καλά έτσι. Η αποβολή πρέπει να επιβαρύνει τον γονέα με την απασχόληση του παιδιού του. Να του δημιουργεί πρόβλημα, μπας και βάλουν μυαλό.

@emmaki Ευχαριστώ για την ειλικρινή απάντηση.

@Έσπερος Σε διαβεβαιώνω πως υπάρχουν τέτοια σχολεία. Ρωτάς πώς θα το τεκμηρίωνε ο σύλλογος. Εύκολα σε κάποιες περιπτώσεις που έχω στο νου μου, μιας και δεν είναι όλες οι μαθησιακές δυσκολίες ίδιες. Οι δύσκολες περιπτώσεις πολλές φορές δεν ελέγχονται μέσα στην τάξη και ειδικά αν το σχολείο δεν έχει τμήμα ένταξης και η παράλληλη στήριξη δεν επαρκεί, δίνει την αιτιολόγηση που ίσως χρειάζεται. Η εγκύκλιος θα μας απαντήσει αν θα είναι εφικτό.
Εγώ πάντως δεν έχω δει γνωμάτευση να πέφτει έξω και για την ακρίβεια, έχω δει καθυστερημένες διαγνώσεις στην περιοχή μου. Εξηγούμαι: πολλοί γονείς αρνούνται να εξεταστεί το παιδί τους στο δημοτικό, δημιουργώντας ένα κάρο προβλήματα σε όλους και το θυμούνται στο γυμνάσιο για να τύχουν πλέον ευνοϊκών ρυθμίσεων στις εξετάσεις. Συνταγματικά δεν μπορεί να υποχρεωθεί ο γονέας να δεχτεί τη διάγνωση, χάνεται πολύτιμος χρόνος και στο γυμνάσιο δεν μπορούν να γίνουν θαύματα. Έχω δει όμως και καθηγητές να μην έχουν διαβάσει ποτέ γνωματεύσεις. Εμένα προσωπικά μου έχουν ζητήσει περίληψη πολλές φορές. Όσες έχω διαβάσει, είναι καλογραμμένες, με καλές ιδέες, πλην όμως χρειάζεται προσωπικό για να τις υλοποιήσει και φυσικά να είναι πρόθυμο.
Πάντως την ερώτηση την έκανα γιατί δεν είμαι γενικότερα σίγουρη για την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Παλιότερα ήταν μια λύση για συμμόρφωση, τώρα είναι λύση μόνο για προστασία του θύματος από τον θύτη. Αλλά όταν σε αποβολή ο θύτης βρίσκεται να "απασχολείται " στο ίδιο σχολείο με το θύμα απορώ πως θα πάμε από την μια κατάσταση στην άλλη.

Από τις 70 ας πούμε γνωματεύσεις που έχουμε, οι 5 είναι βαριές περιπτώσεις, καθυστέρηση ή αυτισμός (δεν έχουμε ειδικό σχολείο). Δυσλεξία, δυσορθογραφία και άλλα δυσ- είναι το πολύ 15. ΔΕΠΥ δεν μας έχουν διαγνώσει ποτέ μα ποτε΄, απ όσο θυμάμαι, ενώ οι εκπαιδευτικοί της ιεδικής στο σχολειό μπορούν να διακρίνουν τέτοια χαρακτηριστικά. Εχουμε λοιπόν 2-3 με στοιχεία ΔΕΠΥ που γυρνάνε με χαρτι δυσλεξίας, από διάγνωση γύρω στην 6η δημοτικού ή α γυμνασίου. Αγόρια, άρα τόσο καιρό οι γονείς θεωρούσαν ότι τα παιδιά ειναι ζωηρά γιατί έτσι είναι τα αγόρια. Πανέξυπνα, φοβερή αντιληπτική ικανότητα, όχι κενά απο το δημοτικό, ξεκινάνε μια χαρά στην  α γυμνασίου με μόνη δυσκολία τη συμπεριφορά, παίρνουν διάγνωση δυσλεξίας και προφορική εξέταση, τα παρατάνε όλα και καταστρέφονται. Έχουμε επίσης παιδιά με "δυσλεξία" που είαι προφανές ότι εμπίπτουν στο προφιλ υψηλής λειτουργικότητας αυτισμού ή άλλα που έχουν "κάτι" αδιόρατο που για όποιον γνωρίζιε οικογενειακό ιστορικό, καταλαβαινει ότι υπάρχει ψυχική πάθηση. Υποθέτω η δυσλεξία δόθηκε για να μπουν στην ένταξη. έχουμε μαθητές με δυσλεξία αριστους, που δουλεύτηκαν πολύ στις προηγούμενες τάξεις, που δεν έχουν καμία διάθεση να παρακολουθήσουν την ένταξη γιατί χάνουν το μάθημα στην τάξη που καταλαβαίνουν, και που η προφορική εξέταση τα αδικεί, αφού στο γραπτό παρουσιάζουν μια χαρά συγκροτημένο λόγο. Και μένουν οι άλλοι 50 με τις "γενικές δυσκολίες" που θεωρώ ότι είναι αφύσικα μεγάλος αριθμός. Γι' αυτο είμαι επιφυλακτική στο θέμα του να βρίσκεται κάποιος με σοβαρά θέματα παραβατικότητας με μια γνωμάτευση που δεν έχει κάποια ειδική μαθησιακή δυσκολία. Σου δένει τα χέρια θεωρώντας αυτονόητο ότι θα έχει προνομιακή μεταχείριση.

Για να επανέλθουμε στο θέμα, επειδή το βλέπω συχνά: εσάς πόσοι από τους αποβληθέντες για ολόκληρη μέρα, έρχονται σχολείο; Εμάς ούτε οι μισοί. Δεν θέλουν και είναι λογικό. Αν τους άρεσε να είναι στο σχολείο, δεν θα κατέληγαν να παίρνουν αποβολή. Έτσι, όσοι έχουν πάρει αποβολή επειδή ας πούμε έδειραν κάποιον, δεν έρχονται. Συνήθως έρχονται αυτοί που οι γονείς τους θεωρούν ότι στο σχολείο θα παραμείνουν σε ένα πλαίσιο ενω σπίτι θα αράξουν να παίζουν ολη μέρα fortnite. Δηλαδή κ άποιοι που χτύπησε το κινητό τους ή κάποιοι που πήραν πάνω από 5 ωριαίες (κι απ αυτοόυς όχι όλοι, γιατί σιγά μη θέλουν να έρθουν σχολείο και σιγά μην τους πιέσει ο γονέας γι αυτό, αν ήθελε να τους πιέσει, δεν θα είχαν 5 ωριαίες). Μου κάνει εντύπωση ότι όπως το διαβάζω, σε άλλα σχολεία είναι δεδομένο ότι τα παιδιά αυτά έρχονται.