PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Καταρχήν, πιστεύω ότι η επιλογή της έννοιας “κινητικότητα” έγινε για λόγους εφησυχαστικούς, ώστε να ξεκινήσουν ομαλότερα οι διαδικασίες και να βρεθούμε προ τετελεσμένων. Οι δανειστές θέλουν να μειώσουν το μισθολογικό κόστος του Δημοσίου, δεν τους ενδιαφέρει αν ο Έλληνας πολίτης ταλαιπωρείται σε μια υποστελεχωμένη υπηρεσία, η οποία μπορεί να εξυπηρετηθεί μάλιστα και με καλύτερη μηχανοργάνωση.
Με δεδομένο το στόχο μείωσης του μισθολογικού κόστους, έρχομαι στη μέχρι τώρα στάση μας όπως εκφράζεται μέσω του συνδικαλισμού. Η οποία και είναι σταθερά: ΚΑΜΙΑ ΜΕΙΩΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ. Ο υποστηρικτής θα ισχυριστεί ότι καλώς πράττουμε, γιατί έτσι αποφεύγουμε τα χειρότερα. Άλλοι θα πούνε ότι έτσι το μόνο που καταφέρνουμε είναι να καθυστερούμε το αναπόφευκτο. Έχουν ήδη γίνει κάποιες νύξεις στο σαιτ για μια στάση όχι αντίδρασης, αλλά προτάσεων. Εδώ θα αναφέρω μερικές δικές μου που θα αναφέρονται όχι στο ποιος θα απολυθεί η όχι, αλλά στο υπαρκτό (κατά τη γνώμη μου) ζήτημα της μείωσης του μισθολογικού κόστους.

1η πρόταση: Νομιμοποίηση δεύτερης εργασίας και άσκησης ελεύθερου επαγγέλματος υπό προϋποθέσεις και σε συνδυασμό με μειωμένο ωράριο και αντίστοιχα μειωμένες αποδοχές ή και επί μακρόν άδεια άνευ αποδοχών.

Όλοι γνωρίζουμε συναδέλφους που απασχολούνται νόμιμα η κυρίως παράνομα σε εξωτερικές δουλειές που μπορεί να είναι και πιο προσοδοφόρες. Επίσης πολλοί έχουν επιχειρήσεις γραμμένες σε συγγενείς, ή θα ήθελαν να ξεκινήσουν κάποια. Ελάχιστοι όμως θα τολμούσαν να αφήσουν τη σιγουριά μιας θέσης στο δημόσιο. Αν δινόταν όμως η ευκαιρία κάποιος να ζητήσει π.χ. μισό ωράριο (2-3 ημέρες) για κάποια χρονιά ως νέος γονιός με σύζυγο που εργάζεται, ή άδεια δύο ετών για να δοκιμάσει μια άλλη καριέρα στο εσωτερικό/εξωτερικό ή να στήσει μια επιχείρηση, γνωρίζοντας ότι αν αποτύχει θα έχει ένα δίχτυ ασφαλείας, πολλοί θα επωφελούνταν.

Πόσοι θα συμμετείχαν οικειοθελώς; Ενδεχομένως υπερβολικά πολλοί. Σίγουρα θα αποτελούσε ένα σκαλοπάτι για να βγουν με καλούς όρους και ενδεχομένως μονίμως στον ιδιωτικό τομέα.

2η πρόταση: Μεγάλη διαφορά μισθού μεταξύ συνωστισμένων και απομακρυσμένων περιοχών. Όταν σε μια περιοχή υπάρχουν πολλοί πλεονάζοντες, και πολλοί επιθυμούν να μετατεθούν σε αυτή, πιστεύω ότι είναι προς το συμφέρον όλων μια γενναία μείωση στον μισθό που θα δίνεται στους εκπαιδευτικούς της περιοχής (π.χ. 20% 150-250 ευρώ). Όσοι έχουν ιδιόκτητο σπίτι ή δουλεύουν και οι δύο σύντροφοι καλώς θα κάνουν να παραμείνουν. Όσοι είναι έτσι και αλλιώς στο νοίκι, θα μπορούν να επωφεληθούν αλλάζοντας διαμονή.     

3η πρόταση: Μειώσεις υψηλών μισθών και συντάξεων - Προκειμένου να αποφευχθούν απολύσεις, αλλά και για να διοχετευτούν χρήματα στην πραγματική κοινωνική πολιτική, πιστεύω ότι θα ήταν καλό όχι απλά να υπομείνουμε, αλλά και να απαιτήσουμε συντονισμένα μειώσεις στις κατηγορίες αυτές. Δεν θα ήταν επίσης ωραίο αντί να διαδηλώνουμε μόνο για το αυτονόητο, ότι δεν θέλουμε να μας μειώσουν το μισθό, να διαδηλώναμε εναντίον της κατασπατάλησης σε πολλές περιπτώσεις του δημοσίου χρήματος;

Γενικότερα, ακόμη και αν οι ιδέες αυτές είναι ανεφάρμοστες, δεν είναι καλύτερα να βρίσκουμε λύσεις στα υπαρκτά προβλήματα και να τις προτείνουμε πριν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, παρά να δεχόμαστε τις εν θερμώ επεμβάσεις εξίσου αναβλητικών διαχειριστών που αδιαφορούν τόσο για εμάς όσο και για την παιδεία;