*

Αποστολέας Θέμα: Αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας  (Αναγνώστηκε 60788 φορές)

0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος kofia

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 232
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #14 στις: Ιούνιος 12, 2010, 01:39:18 μμ »
Blackrider... και Martha72....

επιτελους δύο εκπαδευτικοί που δεν φοβούνται να γράψουν την άποψή τους...

Θα συμφωνήσω και θα ταυτιστώ με τις απόψεις σου Blackrider, επιτέλους έχω κουραστεί να ακούω ΌΧΙ απλά για το ΌΧΙ.. μα είναι δυνατόν να εκτελείς εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό έργο, και να μην λαμβάνεις ανατροφοδότηση μέσω της αξιολόγησης της δουλειάς σου?? Επιτέλους τί είμαστε, κρατικοί υπάλληλοι ή εκπαιδευτικοί?

Όσοι εκπαιδευτικοί αγαπούν την δουλειά τους, δεν φοβούνται να παραδεχτούν τα λάθη τους και επιθυμούν να βελτιωθούν και οι ίδιοι αλλά και τα παιδιά τους μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία, όσοι εκπαιδευτικοί δεν βαριούνται και ξοδεύουν μέρος από τον ελεύθερο χρόνο τους για τα παιδιά και τις εκπαιδευτικές τους ανάγκες, ΑΥΤΟΙ ΘΕΛΟΥΝ να αξιολογηθούν..

Θέλουν να φανεί η δουλειά τους, να διαπιστώσουν και οι ίδιοι εάν και πού έσφαλαν κατά την διδακτική διαδικασία, να ακούσουν και ένα μπράβο, γιατί όχι, για τους κόπους τους....

Αμάν πια βρε συνέδελφοι, φυσικά και κάθε νέα διαδικασία μας τρομάζει, ωστόσο δεν έχουμε καταλάβει ότι έχουμε την δύναμη να κρατήσουμε τα θετικά και να απορρίψουμε όσα θεωρούμε ότι βλάπτουν τα εργασιακά μας δικαιώματα αλλά και την εκπαιδευτική διαδικασία...

Εάν δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε αυτές τις επιλογές, τότε ποιός???

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 13:29:07 »

Αποσυνδεδεμένος rorygr

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1105
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #15 στις: Ιούνιος 12, 2010, 01:47:06 μμ »
Αρνούνται την αξιολόγηση


Του Αποστολου Λακασα

«Στα 31 χρόνια της δουλειάς μου στην εκπαίδευση, κανείς δεν μου έχει πει εάν αυτό το κάνω καλά ή το άλλο άσχημα. Δεν θέλω να συνεχιστεί αυτό. Θέλω να αντισταθώ σε αυτή τη νοοτροπία. Γι’ αυτό και υποστηρίζω την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων». Τα λόγια ανήκουν στον ιστορικό κ. Γιάννη Αντωνίου, διευθυντή του 2ου Πειραματικού Γυμνασίου Αθηνών. Ο σύλλογος διδασκόντων του σχολείου με σημαντική πλειοψηφία (38 υπέρ επί συνόλου 55 εκπαιδευτικών) αποφάσισε το σχολείο να συμμετάσχει στο πιλοτικό πρόγραμμα αυτοαξιολόγησης, που θα ξεκινήσει το υπουργείο Παιδείας από την επόμενη σχολική χρονιά. Με βάση τη σχετική εγκύκλιο, το πρόγραμμα θα αναπτυχθεί σε τέσσερις φάσεις, ξεκινώντας από την καταγραφή των υποδομών, ώστε να γίνει διάγνωση των ελλείψεων, και φθάνοντας στο σκέλος της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου.

Το πρόγραμμα έχει δεχθεί την οξύτατη πολεμική της ΟΛΜΕ, η οποία ζητά από τους εκπαιδευτικούς γενική... ανυπακοή. Μάλιστα, πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι σε πολλά σχολεία οι συνδικαλιστές παρενέβησαν για να αποτρέψουν μία υπέρ του προγράμματος απόφαση των καθηγητών, ενώ και η πλειονότητα των σχολικών συμβούλων είναι αρνητική και καχύποπτη με τα σχολεία-«προδότες». Ετσι, ελάχιστα έχουν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα της αυτοαξιολόγησης. Είναι ενδεικτικό ότι στις πολυσυλλεκτικές κεντρικές γειτονιές της Αθήνας μόλις 3 σχολεία έχουν δηλώσει συμμετοχή από τα 230. Δηλαδή, λίγο περισσότερο από το 1%!

«Ο πολιτισμένος κόσμος έχει μάθει να μετράει και να αποτιμά από την εποχή του Γαλιλαίου», λέει ο κ. Αντωνίου, και ξεπερνά τις όποιες υπόνοιες για «φαγοπότι ημετέρων με ευρωπαϊκά κονδύλια» (το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ), τονίζοντας ότι «στην περίπτωση που υπάρχει κάποιο επιμίσθιο για τον διευθυντή του σχολείου, θα το καταθέσω στο ταμείο του σχολείου». Το εντυπωσιακό, μάλιστα, είναι ότι οι συνδικαλιστές στην περίπτωση αυτή ρίχνουν τις μεταξύ τους διαχωριστικές γραμμές, με αποτέλεσμα το «Οχι στην αξιολόγηση» να αποτελεί προϊόν ομόθυμης διαπαραταξιακής σύμπλευσης ενός φάσματος που καλύπτει τον χώρο από τη Ν.Δ. μέχρι ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. «Για κάποιους η συντεχνία μοιάζει να έχει τα χαρακτηριστικά της πατρίδας. Και αυτοί αντιλαμβάνονται τη συντεχνία ως ένα σύνολο που δεν μπορεί να ελέγχει κανείς», παρατηρεί ο κ. Αντωνίου. Αλλωστε, η άρνηση της αξιολόγησης αποτελεί «πάγια θέση του κλάδου» τα τελευταία 30 χρόνια. «Βέβαια, εάν κανείς προσπεράσει τη βαρετή κοινοτοπία του καταγγελτισμού για καθετί και της πιο σκοτεινής κινδυνολογίας, μένουν οι πραγματικές αιτίες που εξηγούν τη στάση της ΟΛΜΕ. Δηλαδή, η λυσσώδης υπεράσπιση του εξισωτισμού προς τα κάτω, η διατήρηση του συστήματος της αναξιοκρατίας και τα πελατειακά δίκτυα των κομμάτων, στη διαχείριση των οποίων οι συνδικαλιστικές ηγεσίες παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο», τονίζει ο ίδιος. Και συμπληρώνει: «Ξέρω ότι μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες ελάχιστα σχολεία θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα αξιολόγησης, ωστόσο η ένταση της αντιπαράθεσης με την άλλη όχθη, τα καθιστά ισχυρό αντιπαράδειγμα στον ισοπεδωτισμό και στον λαϊκισμό της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας και του κομματικού συστήματος που την υποβαστάζει.

Είναι προφανές ότι η συντήρηση αυτού του πνιγηρού σκηνικού αναδεικνύεται για άλλη μια φορά σε οργανικό στοιχείο της παθογένειας της δημόσιας εκπαίδευσης

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Αποσυνδεδεμένος podiki

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 421
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #16 στις: Ιούνιος 12, 2010, 01:48:40 μμ »
Και πώς είσαι τόσο σίγουρη ότι αυτος που θα σου βάλει βαθμό δεν εχει κάποιον φίλο η συγγενή που  λιμπίζεται τη θέση σου? και τώρα με τον καλλικράτη που θα έχει και λογο ο δήμαρχος μπορεί να βρεθείς απολυμένη χωρίς να ξέρεις από που σου ήρθε , ή ακόμα χειρότερα , να υπάρχουν πολιτικά συμφέροντα , εκεί να δεις , μα είναι δυνατόν να πιστεύει έστω και ένας  ότι η αξιολογηση γίνεται για το καλό της εκπαίδευσης? Να τα κονομήσουν θέλουν όπως είχαν από την αρχή σκοπό. Για 2 χρόνια ο νεοδιόριστος θα ζει με τον τρόμο της απόλυσης και να σου πω και κάτι ,  ο νεοδιόριστος θα κάνει λάθη, πολλά η λίγα πάντως θα κάνει , γιατί είναι νεος , η εμπειρία σε κάνει καλό καθηγητή κι αυτοί θα φροντίσουν να μην σ αφήσουν να γίνεις ΠΟΤΕ

Αποσυνδεδεμένος podiki

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 421
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #17 στις: Ιούνιος 12, 2010, 01:51:07 μμ »
Αρνούνται την αξιολόγηση


Του Αποστολου Λακασα

«Στα 31 χρόνια της δουλειάς μου στην εκπαίδευση, κανείς δεν μου έχει πει εάν αυτό το κάνω καλά ή το άλλο άσχημα. Δεν θέλω να συνεχιστεί αυτό. Θέλω να αντισταθώ σε αυτή τη νοοτροπία. Γι’ αυτό και υποστηρίζω την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων». Τα λόγια ανήκουν στον ιστορικό κ. Γιάννη Αντωνίου, διευθυντή του 2ου Πειραματικού Γυμνασίου Αθηνών. Ο σύλλογος διδασκόντων του σχολείου με σημαντική πλειοψηφία (38 υπέρ επί συνόλου 55 εκπαιδευτικών) αποφάσισε το σχολείο να συμμετάσχει στο πιλοτικό πρόγραμμα αυτοαξιολόγησης, που θα ξεκινήσει το υπουργείο Παιδείας από την επόμενη σχολική χρονιά. Με βάση τη σχετική εγκύκλιο, το πρόγραμμα θα αναπτυχθεί σε τέσσερις φάσεις, ξεκινώντας από την καταγραφή των υποδομών, ώστε να γίνει διάγνωση των ελλείψεων, και φθάνοντας στο σκέλος της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου.

Το πρόγραμμα έχει δεχθεί την οξύτατη πολεμική της ΟΛΜΕ, η οποία ζητά από τους εκπαιδευτικούς γενική... ανυπακοή. Μάλιστα, πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι σε πολλά σχολεία οι συνδικαλιστές παρενέβησαν για να αποτρέψουν μία υπέρ του προγράμματος απόφαση των καθηγητών, ενώ και η πλειονότητα των σχολικών συμβούλων είναι αρνητική και καχύποπτη με τα σχολεία-«προδότες». Ετσι, ελάχιστα έχουν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα της αυτοαξιολόγησης. Είναι ενδεικτικό ότι στις πολυσυλλεκτικές κεντρικές γειτονιές της Αθήνας μόλις 3 σχολεία έχουν δηλώσει συμμετοχή από τα 230. Δηλαδή, λίγο περισσότερο από το 1%!

«Ο πολιτισμένος κόσμος έχει μάθει να μετράει και να αποτιμά από την εποχή του Γαλιλαίου», λέει ο κ. Αντωνίου, και ξεπερνά τις όποιες υπόνοιες για «φαγοπότι ημετέρων με ευρωπαϊκά κονδύλια» (το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ), τονίζοντας ότι «στην περίπτωση που υπάρχει κάποιο επιμίσθιο για τον διευθυντή του σχολείου, θα το καταθέσω στο ταμείο του σχολείου». Το εντυπωσιακό, μάλιστα, είναι ότι οι συνδικαλιστές στην περίπτωση αυτή ρίχνουν τις μεταξύ τους διαχωριστικές γραμμές, με αποτέλεσμα το «Οχι στην αξιολόγηση» να αποτελεί προϊόν ομόθυμης διαπαραταξιακής σύμπλευσης ενός φάσματος που καλύπτει τον χώρο από τη Ν.Δ. μέχρι ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. «Για κάποιους η συντεχνία μοιάζει να έχει τα χαρακτηριστικά της πατρίδας. Και αυτοί αντιλαμβάνονται τη συντεχνία ως ένα σύνολο που δεν μπορεί να ελέγχει κανείς», παρατηρεί ο κ. Αντωνίου. Αλλωστε, η άρνηση της αξιολόγησης αποτελεί «πάγια θέση του κλάδου» τα τελευταία 30 χρόνια. «Βέβαια, εάν κανείς προσπεράσει τη βαρετή κοινοτοπία του καταγγελτισμού για καθετί και της πιο σκοτεινής κινδυνολογίας, μένουν οι πραγματικές αιτίες που εξηγούν τη στάση της ΟΛΜΕ. Δηλαδή, η λυσσώδης υπεράσπιση του εξισωτισμού προς τα κάτω, η διατήρηση του συστήματος της αναξιοκρατίας και τα πελατειακά δίκτυα των κομμάτων, στη διαχείριση των οποίων οι συνδικαλιστικές ηγεσίες παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο», τονίζει ο ίδιος. Και συμπληρώνει: «Ξέρω ότι μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες ελάχιστα σχολεία θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα αξιολόγησης, ωστόσο η ένταση της αντιπαράθεσης με την άλλη όχθη, τα καθιστά ισχυρό αντιπαράδειγμα στον ισοπεδωτισμό και στον λαϊκισμό της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας και του κομματικού συστήματος που την υποβαστάζει.

Είναι προφανές ότι η συντήρηση αυτού του πνιγηρού σκηνικού αναδεικνύεται για άλλη μια φορά σε οργανικό στοιχείο της παθογένειας της δημόσιας εκπαίδευσης

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Επίσης ο Λακασας τα έχει  βαλει με τους εκπαιδευτικούς εδώ και καιρο , κουβαλάει χοντρο πρόβλημα ο τυπος αν βάλεις το ονομα του στο google θα βρεις ενα σορο αρθρα που θαβει καθηγητές και δασκάλους , ας μην του δίνουμε και πολλή σημασία

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 13:29:07 »

Αποσυνδεδεμένος kofia

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 232
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #18 στις: Ιούνιος 12, 2010, 02:16:13 μμ »
Podiki  να σου πω...
Δεν θα αφήσω να με φάει λάχανο, όπως λες, ο χ, ψ που έχει φίλο, συγγενή κλπ, θα παλέψω. Αλλά θα πρέπει να είμαι σωστή για να μπορώ να διεκδικήσω μία θέση στην εκπαίδευση, να υποστηρίζω επιστημονικά τις μεθόδους μου και τα αποτελέσματα της δουλειάς μου να μην αφηνουν περιθώρια αμφιβολίας της ικανότητάς μου!Διαφορετικά, εάν δεν είμαι ικανή, ας πάω σπίτι μου, αυτό είναι το σωστό και δίκαιο για τους μαθητές.

Αυτό που λέω λοιπόν, είναι ότι εμείς θα πρέπει να θέσουμε τα κριτήρια (ή έστω να συναποφασίσουμε για αυτά) της αξιολόγησης του έργου μας, με το να αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα νομίζεις θα κρατήσουμε τη θέση μας?? εάν θέλουν να σε απολύσουν δεν μπορούν να βρουν άλλους τρόπους θεωρείς?

Και να σου πω, είμαι νέα εκπαιδευτικός, διανύω το δεύτερο έτος, και όχι δεν φοβάμαι γιατί έχω μελετήσει, και μελετώ καθημερινά, τέλεια δεν είμαι αλλά είμαι ενεργή και εάν η εκπαίδευση αποκτήσει τόσο ανώτερης ποιότητας εκπαιδευτικούς που εγώ φαντάζω ένα τίποτα μπροστά τους, τότε δεν θα λυπηθώ, αντίθετα θα χαρώ, και θα πάω να γίνω αγρότισσα ή ό,τι άλλο στο οποίο θα είμαι καλύτερη....

Πάντως, τα σχολεία έχουν γίνει χώρος χαλάρωσης των κουρασμένων, και πολλά άλλα που όλοι ξέρουμε αλλά λίγοι θίγουν...αυτό δεν νομιζεις πως πρέπει να αλλάξει?

Αποσυνδεδεμένος λιθοσφαιριστής

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 800
    • Προφίλ

Αποσυνδεδεμένος podiki

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 421
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #20 στις: Ιούνιος 12, 2010, 07:44:06 μμ »
Podiki  να σου πω...
Δεν θα αφήσω να με φάει λάχανο, όπως λες, ο χ, ψ που έχει φίλο, συγγενή κλπ, θα παλέψω. Αλλά θα πρέπει να είμαι σωστή για να μπορώ να διεκδικήσω μία θέση στην εκπαίδευση, να υποστηρίζω επιστημονικά τις μεθόδους μου και τα αποτελέσματα της δουλειάς μου να μην αφηνουν περιθώρια αμφιβολίας της ικανότητάς μου!Διαφορετικά, εάν δεν είμαι ικανή, ας πάω σπίτι μου, αυτό είναι το σωστό και δίκαιο για τους μαθητές.

Αυτό που λέω λοιπόν, είναι ότι εμείς θα πρέπει να θέσουμε τα κριτήρια (ή έστω να συναποφασίσουμε για αυτά) της αξιολόγησης του έργου μας, με το να αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα νομίζεις θα κρατήσουμε τη θέση μας?? εάν θέλουν να σε απολύσουν δεν μπορούν να βρουν άλλους τρόπους θεωρείς?

Και να σου πω, είμαι νέα εκπαιδευτικός, διανύω το δεύτερο έτος, και όχι δεν φοβάμαι γιατί έχω μελετήσει, και μελετώ καθημερινά, τέλεια δεν είμαι αλλά είμαι ενεργή και εάν η εκπαίδευση αποκτήσει τόσο ανώτερης ποιότητας εκπαιδευτικούς που εγώ φαντάζω ένα τίποτα μπροστά τους, τότε δεν θα λυπηθώ, αντίθετα θα χαρώ, και θα πάω να γίνω αγρότισσα ή ό,τι άλλο στο οποίο θα είμαι καλύτερη....

Πάντως, τα σχολεία έχουν γίνει χώρος χαλάρωσης των κουρασμένων, και πολλά άλλα που όλοι ξέρουμε αλλά λίγοι θίγουν...αυτό δεν νομιζεις πως πρέπει να αλλάξει?
Καλά νομίζεις ότι υπάρχει καλύτερος και πιο ευκολος τρόπος να σε απολύσουν από τη δήθεν αρνητική αξιολόγηση ? Και για θυμίσου, στην Ελλάδα ζεις , άνθρωποι παλεύουν κάθε μέρα και τελικά χάνουν από τη σαπίλα και τη διαφθορα , πρέπει να ζει κάποιος στον κόσμο του Γκούφη για να μη φοβαται αυτή την πιθανότητα , κι εγώ πρώτη χρονιά μπήκα σε τάξη φέτος και στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα , τώρα λίγο καλύτερα του χρόνου ελπίζω να γίνω πιο καλή και βέβαια διαβάζω συνέχεια και κάθε μέρα αλλά η εμπειρία δεν συγκρίνεται με το διάβασμα.Αυτά

Αποσυνδεδεμένος Maro

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 390
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #21 στις: Ιούνιος 13, 2010, 11:30:28 πμ »
"Ο φόρτος εργασίας πέφτει κυρίως στη διευθυντική ομάδα και στους 2 εκπαιδευτικούς που θα συγκροτήσουν την υποεπιτροπή του σχολείου και σε ευρύτερο επίπεδο στους επιμορφωτές, τους επιμορφούμενους και τους συμβούλους."


Με το αζημιωτο θα αναλαβει αυτη η κουστωδια το συγκεκριμενο εργο.
Και γιατι να μην το κανουν στο πλαισιο "δεν κανω κατι παραπανω απο τη δουλεια μου"; σε τετοια περιπτωση ομως πως θα ροκανιστουν τα ευρα;
Προσωπικα δεν με ανησυχει τοσο το γεγονος της απολυσης(δεν το παιζω ουτε και ειμαι ανετη) οσο το οτι μας εμπαιζουν με το δηθεν ενδιαφερον για αναβαθμιση την ιδια στιγμη που η πολιτικη και η πρακτικη τους καθε αλλο απο ενδιαφερον δειχνει.
Οσο για τα χρηματα απο το ΕΣΠΑ ειναι δυνατον να λετε οτι ειμαστε λαθος που δεν υποδεικνυουμε τους τομεις που θα πρεπει να διατεθουν χρηματα;ενα απλο παραδειγμα:οταν καθε Φθινοπωρο εχουν στα χερια τους αποφασεις για συσταση τμηματων ενταξης γιατι δεν καλυπτουν αυτες τις αναγκες προσλαμβανοντας εκπ/τικους ειδικης αγωγης;βεβαιως πρεπει να διατεθουν χρηματα για κατι τετοιο και εχουμε αλλες προτεραιοτητες(βλεπε αξιολογηση και οχι μονο).
Ρωτηστε ομως και τους γονεις των συκεκριμενων παιδιων που τα βλεπουν στοιβαγμενα σε ταξεις 25 παιδιων ,που εκ των πραγματων δεν μπορουν να εχουν την εξατομικευμενη και εξειδικευμενη αντιμετωπιση που χρειαζονται.
Ψιλα γραμματα ε;αλλωστε δεν ειναι δικα μας παιδια!!!


Αποσυνδεδεμένος rorygr

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1105
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #22 στις: Ιούνιος 19, 2010, 10:31:27 πμ »
Η δικτατορία του μηδενισμού
Tου Aποστολου Λακασα

Είναι λογικό να υπάρχει η δυσπιστία για τις μεθόδους του κομματικού κράτους, αλλά μήπως τελικά αυτή η δυσπιστία αποτελεί ιδιότυπο άλλοθι να μην αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας; Το τελευταίο διάστημα οι ομοσπονδίες των καθηγητών (ΟΛΜΕ) και των δασκάλων (ΔΟΕ) δείχνουν ότι αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες των καθηγητών για την κατάσταση στην ελληνική εκπαίδευση, και συνεχίζουν να παίζουν το τροπάρι της στείρας αντιπολίτευσης και του άκρατου λαϊκισμού. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η αρνητική θέση τους για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, που πρόκειται να ξεκινήσει από την επόμενη σχολική χρονιά. Θεωρούν, δηλαδή, ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν πρέπει να συμμετάσχουν στην αξιολόγηση, διότι είναι μία διαδικασία που επιχειρεί να μεταθέσει τις ευθύνες των προβλημάτων των σχολείων στους εκπαιδευτικούς από τον κύριο υπαίτιο, που είναι το κράτος.

Δεκτό! Από καταβολής του ελληνικού κράτους οι αποφάσεις είχαν έντονα κομματική στόχευση, με αποτέλεσμα πλέον να είναι έντονη η αμφισβήτηση εάν η (όποια) αξιολόγηση μπορεί να γίνει αξιοκρατικά. Πρόκειται για μια πεποίθηση, που είναι απόλυτα λογικό να έχει ο μέσος πολίτης, και άρα και ο εκπαιδευτικός. Μεταξύ άλλων «θα πρέπει να αξιολογηθεί η ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων της κεντρικής διοίκησης και ο βαθμός που επηρεάζονται αυτές από πελατειακές εξυπηρετήσεις (μεταθέσεις, αποσπάσεις, διορισμοί, επιλογή στελεχών)» αναφέρει στην «Κ» ο φιλόλογος κ. Σεραφείμ Κωνσταντίνου, διατυπώνοντας τις εύλογες επιφυλάξεις του.

Ομως, είναι απολύτως υποκριτική η στάση των συνδικαλιστών, διότι και αυτοί εξέθρεψαν το κομματικό κράτος. Δεν είναι εκείνοι, οι οποίοι σε κάθε περίοδο εκλογής στελεχών εκπαίδευσης (που έχουν βασικό ρόλο στη διενέργεια της αξιολόγησης) προσπαθούν να έχουν λόγο στις κρίσεις; Οι εκπρόσωποι των παρατάξεων δεν προχωρούν πολλές φορές σε αταίριαστες, φαινομενικά, συμμαχίες ώστε να εξασφαλισθεί ότι θα «εκλεγούν οι δικοί μας εδώ, οι δικοί σας εκεί»;

Οι συνδικαλιστές εδώ και καιρό έχουν απαξιωθεί ως φορείς ουσιαστικού, επιστημονικού λόγου για την πορεία των κλάδων που εκπροσωπούν. «Η δημόσια παιδεία δεν αντέχει, δεν έχουμε πίστωση χρόνου, τον καταναλώσαμε» αναφέρει σε επιστολή του προς την υπουργό Παιδείας, κ. Αννα Διαμαντοπούλου, ο πρόεδρος της Ενωσης Καθηγητών Λέσβου κ. Αλέξανδρος Κουτσαντώνης, και της ζητά να προχωρήσει σε τομές με αξιοκρατία, διαφάνεια, σοβαρότητα.

Η Ενωση στη Λέσβο αποστασιοποιήθηκε από την πρόταση της της ΟΛΜΕ οι καθηγητές να μη συμμετάσχουν στην αξιολόγηση, και πρότεινε στα μέλη της «να αποφασίσουν ελεύθερα και δημοκρατικά». Καίριος ο λόγος της ΕΛΜΕ Λέσβου. Καιρός είναι να βρει μιμητές κόντρα στη δικτατορία του μηδενισμού των συνδικαλιστών.
 
 
καθημερινη
 
 

Αποσυνδεδεμένος λιθοσφαιριστής

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 800
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #23 στις: Ιούνιος 19, 2010, 12:23:55 μμ »
Ο εκπαιδευτικός είναι ο βασικός υπεύθυνος της κατάστασης στην Παιδεία;

 
Απάντηση στο σημείωμα του Βασίλη Γεωργίου περί Αυτοαξιολόγησης , Αυτομόρφωσης και Αυτοϊκανοποίησης.
 

Το σημείωμα αυτό έχει γραφεί παλαιότερα και μπορείτε να το διαβάσετε
εδώ: " http://www.alfavita.gr/ank_b/ank24_5_10_1832.php  ". Αν και έχει περάσει καιρός που γράφτηκε μου έκανε τόση εντύπωση τόσο η επιθετικότητα του συγγραφέα προς τον απλό εκπαιδευτικό όσο και η εμμονή στην αξιολόγηση ως λύση όλων των προβλημάτων της Παιδείας που δεν άντεξα στον πειρασμό να απαντήσω.

Σύμφωνα με το 1ο Αξίωμα του συγγραφέα επειδή πιστεύουμε όλοι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία πρέπει να ακολουθούμε τα όσα έχουν αποφασισθεί από την πλειοψηφία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα αμφισβητήσω/αντιδράσω -πάντα στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας- στις αποφάσεις που λαμβάνονται για μένα χωρίς εμένα. Το μέγεθος της αντίδρασης/αμφισβήτησης σε μια πραγματικά δημοκρατική κοινωνία θα έπρεπε να λαμβάνεται υπόψη. Σε μια κοινωνία στην οποία η εκάστοτε ελίτ απλώς θέλει να επιβάλλει τα συμφέροντα και τις απόψεις της(όπως στην περίπτωσή μας), δεν λαμβάνεται υπόψη.

Σύμφωνα με το 2ο Αξίωμα δεν υπάρχει ζωντανός οργανισμός που να μην αξιολογεί ή να μην αξιολογείται και μάλιστα δια μέσου της Φυσικής επιλογής. Όμως ο κοινωνικός Δαρβινισμός (δηλαδή η άποψη ότι οι θεωρίες του Δαρβίνου μπορούν να μεταφερθούν στην οργάνωση των κοινωνιών) έχει περισσότερες συγγένειες με τον ρατσισμό και τον ιμπεριαλισμό παρά με οποιοδήποτε είδος δημοκρατίας. Οπότε η προσπάθεια μεταφοράς της φυσικής επιλογης/αξιολόγησης στην κοινωνική και επαγγελματική αξιολόγηση είναι αποτυχημένη για να μην πω τίποτα χειρότερο. Όσο για την θρησκειολογικού τύπου παρατήρηση περί αξιολόγησης του ανθρώπου από τον Θεό δεν νομίζω ότι επιδέχεται σχολιασμού και απάντησης.

"Έτσι λοιπόν αυτοί που αντιδρούν στη δική τους αξιολόγηση γιατί αξιολογούν τους μαθητές τους;" Η παραπάνω διαπίστωση που διατυπώνεται στο άρθρο (και φέρνει στο νου την ανάλογα διατυπωμένη άποψη της υφυπουργού Παιδείας κας Χριστοφιλοπούλου) δείχνει την εμπάθεια που καλλιεργείται προς το επάγγελμα του εκπαιδευτικού αφού αυτό που κυριαρχεί είναι η αίσθηση ότι ήρθε η ώρα να τιμωρήσουμε αυτούς που αξιολογούν τα παιδιά μας! Απορώ πως κάποιος που έχει σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία λέει τέτοια πράματα.

"Χαρίζω ένα σχολείο ..."
Είναι προφανές ότι αν θέλουμε να οργανώσουμε την Παιδεία μας έτσι ώστε να μπορεί μια ομάδα ανθρώπων να κάνει ένα σχολείο με όσα λεφτά τυχόν διαθέτει, με ότι στόχους επιθυμεί και να προσλάβει όποιους καθηγητές θέλει τότε το σημείωμα είναι σωστό. Είναι προφανές ότι η πιο ισχυρή "κοινωνικά και οικονομικά" ομάδα ανθρώπων θα μπορέσει με κάποιο τρόπο να επιτύχει αυτό που θέλει (είτε γιατί θα προσλάβει καταλληλότερους εκπαιδευτές , είτε γιατί θα έχει καλύτερη χρηματοδότηση είτε γιατί θα έχει καλύτερο επίπεδο μαθητών, είτε γιατί θα υπάρχει "ανώτερο" κοινωνικό υπόβαθρο κλπ). Τι θα γίνει όμως με εκείνες τις ομάδες ανθρώπων οι οποίες για χίλιους λόγους δεν θα επιτύχουν τον σκοπό τους; Θα τις εξοβελίσουμε με δαρβινικά δημοκρατικό τρόπο; Ευτυχώς έχουμε ξεπεράσει προ πολλού το πρωτόλειο αυτό στάδιο και προσπαθούμε να φτιάξουμε μια κοινά αποδεκτή πλατφόρμα ώστε να υπάρχει επαρκώς χρηματοδοτούμενο δημόσιο σχολείο σε όλες τις γειτονιές , όπου οι μαθητές θα μορφώνονται και θα κοινωνικοποιούνται στο περιβάλλον τους, με κοινούς διδακτικούς στόχους.


Γι' αυτό θέλουμε να υπάρχουν πανεπιστημιακά τμήματα που θα μορφώνουν παιδαγωγούς τους οποίους θα προσλαμβάνουμε με έναν κοινά αποδεκτό τρόπο να δουλέψουν στα σχολεία αυτά και φυσικά θέλουμε να βρούμε έναν τρόπο να παρακολουθούμε στοιχειωδώς την παιδαγωγική διαδικασία. Δεν εξετάζω το αν αυτά έχουν επιτευχθεί ούτε αν θα τα επιτύχει το επερχόμενο νομοσχέδιο.


Σχολιάζω την παντελώς λαθεμένη διαδρομή σκέψης που ακολουθεί ο κος Γεωργίου στο σημείωμά του προκειμένου να καταλήξει υπέρ της αξιολόγησης.

Η λογική της παράθεσης των μικροερωτημάτων της επαγγελματικής καθημερινότητας που αφορούν τις υποτιθέμενες ευθύνες των εκπαιδευτικών ( και με τα οποία οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί παλεύουν καθημερινά υπό αντίξοες συνθήκες) είναι αντίστοιχη με την λογική του εργοδότη που αναζητά τις ευθύνες για όσα προβλήματα έχει δημιουργήσει ο ίδιος ή δεν έχει μεριμνήσει να επιλύσει ο ίδιος , στους χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους του μια και αποτελούν τον εύκολο στόχο διαχρονικά. Άραγε από που προκύπτει ότι η αξιολόγηση θα οδηγήσει σε κόψιμο του καπνίσματος στα σχολεία(!) , σε αυστηροποίηση της βαθμολογίας (όταν η χαλαρότητα και η επιείκεια εκπορεύεται από το ίδιο το Π.Ι. αλλά και τον λαϊκισμό του Υπουργείου του τύπου "πρώτα ο μαθητής") , στην μείωση των καταλήψεων (!!!) , στο σταμάτημα της αντιγραφής (!!!!) και άλλα τόσα.


Ας μπούμε στο ίδιο τρόπο σκέψης και ας διατυπώσουμε ανάλογα μικροερωτήματα:


"Έγινε ποτέ κάποια μελέτη για την προσφορά του επιθεωρητή στο εκπαιδευτικό σύστημα και αν χρειάζεται η επαναφορά του;" "Γιατί να αντιγράφουμε συνεχώς διαδικασίες και συστήματα άλλων χωρών και λαών με τους οποίους διαφέρουμε σε τρομερό βαθμό;" "Σε ποιό επάγγελμα ο εργαζόμενος αξιολογείται παρακολουθούμενος ζωντανά την ώρα που κάνει την δουλειά του και πότε κρίνεται απαραίτητο να γίνει;" "Γιατί χρειάζομαι πλατφόρμα αξιολόγησης όταν η δουλειά μου είναι δημόσια και υπό κριτική κάθε μεσημέρι στα σπίτια των γονιών;" "Υπάρχει αξιόπιστη μέθοδος μέτρησης της προστιθέμενης αξίας του δασκάλου σε ένα τμήμα;" "Είναι το ίδιο η παρακολούθηση του εκπαιδευτικού έργου με την κατάταξη των εκπαιδευτικών μετά από βαθμολόγηση μη μετρήσιμων χαρακτηριστικών;" "Από που προκύπτει ότι μπορεί να μετρηθεί η τρέχουσα ψυχολογική διάθεση του εφήβου ή η οικογενειακή του κατάσταση ή η οικονομική του κατάσταση ή η στάση του απέναντι σε ένα συγκεκριμένο μάθημα ή .... τόσα άλλα;"


Θα μπορούσα να συνεχίσω αόριστα διατυπώνοντας τέτοια ερωτήματα. Προσπαθώ να δείξω ότι η παράθεση τους δεν οδηγεί πουθενά , απλώς καταδεικνύει την τοποθέτησή μου στο πρόβλημα και τίποτα άλλο.

Τέλος ας απαντήσουμε στο ερώτημα "Τι έχει να χάσει ο ενσυνείδητος εκπαιδευτικός από την αξιολόγηση;" Βασικά την ανεξαρτησία που θα έπρεπε να έχει εξ' ορισμού ένας δάσκαλος. Η προσπάθεια χειραγώγησης μέσω του επιθεωρητισμού είναι τόσο προφανής που δεν χρειάζεται εξήγηση, εξάλλου γι' αυτό καταργήθηκε εδώ και 30 χρόνια και ελπίζουμε ανεπιστρεπτί.
Αν μάλιστα αντιστρέψω το ερώτημα "Τι έχει να κερδίσει ο εκπαιδευτικός από την αξιολόγηση;" τότε η απάντηση είναι απλή. Τίποτα. Η βελτίωσή του θα έρθει μέσω της ουσιαστικής επιμόρφωσης, η αποδοτικότητά του θα αυξηθεί με την ύπαρξη περιβάλλοντος μάθησης μέσα στα σχολεία το οποίο κατ' αρχάς θα επιτευχθεί με μικρά (15 ατόμων) τμήματα, με μαθητές δεκτικούς στην μάθηση (ψάξτε τις ευθύνες στα προγράμματα του Π.Ι. για τα δημοτικά και όχι στους δασκάλους), με την αύξηση της διδασκαλίας της Γλώσσας, του Λόγου και των Αριθμών, με ύλη που στοχεύει στην εμβάθυνση των εννοιών( όπως προτείνουν οι απλοί εκπαιδευτικοί και σε αντίθεση με το λίγο απ' όλα του σημερινού Π.Ι.), με την απομάκρυνση των πανελλαδικών από το σχολείο και την επακόλουθη απομάκρυνση των φροντιστηρίων που τόσο φαίνεται ότι εκτιμάτε. Και οπωσδήποτε με την απομάκρυνση οποιασδήποτε μορφής αγοραίου (δαρβινικού και νεοφιλελεύθερου) τρόπου σκέψης από το Δημόσιο σχολείο.


Το επόμενο ερώτημα που έρχεται στον νου είναι "Τότε γιατί το Υπουργείο επιμένει στην αξιολόγηση;" Η πρώτη και πιο καλοπροαίρετη απάντηση είναι απλά διότι οι πολιτικοί εφαρμόζουν το δόγμα "κάτι πρέπει να κάνουμε, αυτό γίνεται, ας το κάνουμε". Η δεύτερη απάντηση είναι διότι θέλει να ρίξει την ευθύνη στον εκπαιδευτικό για όλα τα παραπάνω αναφερόμενα προβλήματα και να βγάλει την ουρά του απέξω. Η δε τρίτη και καθόλου αθώα απάντηση είναι διότι η αυτοαξιολόγηση και η αξιολόγηση θα χρησιμεύσουν ως Δούρειοι Ιπποι για μεγάλες αλλαγές στον τρόπο χρηματοδότησης του δημόσιου σχολείου, στον τρόπο διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού, στην αντιμετώπιση προβλημάτων όπως η μαθητική διαρροή κλπ., αλλαγες που δύσκολα θα έβρισκαν σύμφωνους τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς αν γίνονταν με ευθύ τρόπο.


Για το ότι έχουμε μια πορεία χωρίς πυξίδα στην Παιδεία εδώ και τόσα χρόνια είναι μια κοινή διαπίστωση. Για το ότι η πυξίδα θα βρεθεί μέσω αξιολόγησης είναι μια αυθαίρετη διαπίστωση που μόνο εσείς, το Υπουργείο και κάποιοι ακόμα ομοϊδεάτες σας το υποστηρίζουν. Η στάση σας μάλιστα διακατέχεται από εχθρότητα προς τον εκπαιδευτικό , χαρακτηρίζεται από έντονο ελιτισμό , έχει ως στόχο να να ξεχωρίσει με οποιοδήποτε κόστος, και φοβάμαι ότι συνήθως εκπορεύεται από ανθρώπους οι οποίοι νιώθουν αδικημένοι γιατί η εκπαιδευτική κοινότητα δεν στάθηκε εκστασιασμένη μπροστά στις ιδέες τους. Είναι οι άνθρωποι που συνήθως καταλήγουν στο Π.Ι. εις βάρος της Παιδείας μας τόσα χρόνια.


Δ. Κρανιάς , εκπαιδευτικός

(από το alfavita.gr)


Αποσυνδεδεμένος λιθοσφαιριστής

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 800
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #24 στις: Ιούνιος 19, 2010, 12:26:12 μμ »
Η αυτοαξιολόγηση των (άλλων;) του Βασίλη Συμεωνίδη

16/06/2010 - 14:01


Η αυτοαξιολόγηση των (άλλων;)

 

Το (καλό) (μας) υπουργείο (μας) έχει συνηθίσει στην έκδοση ανεφάρμοστων εγκυκλίων, που στην καλύτερη περίπτωση προκαλούν θυμηδία... Αναφέρομαι στην εγκύκλιο/ (οδηγό διδακτορικής διατριβής) 37100 / Γ1, 31 -3- 2010 με θέμα: αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας συνοδευμένη από παράρτημα 14 σελίδων. http://sites.google.com/site/eonas1/ekpaideutika/autoaxiologese-enklyklios-37100-31-3-2010

 

Νομίζω ότι, αν κάποιος δε μπορεί να δείξει πραγματικό ενδιαφέρον για τον εκπαιδευτικό της τάξης, καλύτερα να μην τον στοχοποιεί. Η «αξιολόγησή» του θα σημάνει την κατάργηση της διδασκαλίας για τους μαθητές, γιατί απλούστατα θα μετατοπίσει τη διδασκαλία και το όποιο ενδιαφέρον για τους μαθητές θα γίνει ενδιαφέρον για τους αξιολογητές (ή τη γραφειοκρατία της αυτοαξιολόγησης). Και λίγοι απ’ όσους δε μπαίνουν στην τάξη έχουν αποδείξεις ότι νοιάζονται για τους μαθητές».

 

Ωστόσο, η (αυτό)αξιολόγηση ασκεί γοητεία και σε πολλούς συναδέλφους, οι οποίοι θεωρώντας τον εαυτό τους εξορισμού και αυταπόδεικτα άξιο γίνονται τιμητές και στρέφονται εναντίον «ανάξιων» συναδέλφων. Θλίβομαι από αυτό που θα έλεγα μικρόνοια...

Άραγε έχουμε σκεφτεί ποιες είναι οι

 

προϋποθέσεις της «αυτοαξιολόγησης»

 

1. Να δούμε πρώτα ποιο είναι το εκπαιδευτικό έργο για το οποίο γίνεται λόγος και ως προς το οποίο θα γίνει η «αυτοαξιολόγηση».

Αυτό, ανάμεσα στ’ άλλα, έχει να κάνει με τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών (πόσο εφικτοί είναι οι στόχοι που ορίζονται για κάθε μάθημα;), με το ωρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων (πόσο παιδαγωγικό είναι να υπόκεινται οι μαθητές στην εφτάωρη διδασκαλία;) και με τα σχολικά εγχειρίδια (πόσο κατάλληλα και εύληπτα είναι;). Ενδεικτικά παραδείγματα σχετικά με τα διδακτικά αντικείμενα διαπιστώνει κάθε συνάδελφος καθημερινά.

Κατά συνέπεια, αφετηρία της αυτοαξιολόγησης πρέπει να είναι η αξιολόγηση όλων των προηγούμενων από τους εκπαιδευτικούς.

 

2. Το πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης αγνοεί εντελώς σημαντικούς παράγοντες. Πώς θα σταθμιστούν οι εξωσχολικοί παράγοντες, όπως η φροντιστηριακή συνδρομή, και εξωεκπαιδευτικοί παράγοντες, όπως κοινωνικό, οικονομικό και μορφωτικό περιβάλλον;

 

3. Σύμφωνα με τα παραρτήματα καλούμαστε να κάνουμε Έρευνα στην εκπαίδευση. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει γνώσεις, δεξιότητες, χρόνο και κυρίως χρήματα. Επιπλέον η εγκυρότητα των μεθόδων Έρευνας στην εκπαίδευση αμφισβητείται και είναι συνεχώς αντικείμενο συζήτησης στην επιστημονική κοινότητα.

 

Ενδεικτικά από τις προτάσεις του συνημμένου εγγράφου στην εγκύκλιο του υπουργείου:

 

«κριτήρια αποτίμησης του τομέα ‘‘εκπαιδευτικές διαδικασίες’’»

α) ποσοτικό: «Ποσοστό στόχων του Προγράμματος Σπουδών που διδάχθηκαν /Ποσοστιαία επίτευξη στόχων του Προγράμματος Σπουδών ανά γνωστικό αντικείμενο και ανά αριθμό μαθητών» (σελ. 11).

Παρατήρηση: εκτός η προχειρότητα της πρώτης διατύπωσης, είναι όλοι οι στόχοι ισοβαρείς; με ποιο πρόγραμμα θα καταμετρηθεί το δεύτερο σκέλος, που περιλαμβάνει τρεις παραμέτρους (στόχους, μαθήματα, μαθητές);

β) ποιοτικό: «Οι ατομικές διαφορές και ιδιαιτερότητες των μαθητών (μαθησιακές ανάγκες, γλωσσικές και άλλες πολιτισμικές ιδιαιτερότητες κ.ά.) παρακολουθούνται με προσοχή και σεβασμό, υπολογίζονται στο σχεδιασμό και γίνεται επιλογή κατάλληλων στρατηγικών για την αντιμετώπισή τους» (σελ. 11-12).

Παρατήρηση: Πώς είναι αυτό εφικτό σε τάξεις 30 μαθητών; Ποιες μπορεί να είναι οι κατάλληλες στρατηγικές; Πώς μπορεί να συζητηθούν χωρίς να θιγούν τα Αναλυτικά Προγράμματα, το ωρολόγιο πρόγραμμα και τα σχολικά βιβλία;

 

«κριτήρια αποτίμησης του τομέα ‘‘εκπαιδευτικά αποτελέσματα’’»

α) ποσοτικό: «Ποσοστό μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ανά τμήμα που ενσωματώθηκαν επιτυχώς» (σελ. 13).

Παρατήρηση: Πώς ορίζονται οι «ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες»; τι θα πει «ενσωματώθηκαν επιτυχώς»;

β) ποιοτικό: «Οι διαφορές στην επίδοση μεταξύ των λιγότερο και περισσότερο ικανών μαθητών μειώθηκαν κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς» (σελ. 14).

Παρατήρηση: Πέρα από την κοινή εμπειρική διαπίστωση ότι οι διαφορές αυξάνονται καθώς ανεβαίνουμε τάξεις και εκπαιδευτικές βαθμίδες, πώς μπορεί να υπολογιστούν οι εξωσχολικοί παράγοντες; Επιπλέον, σύμφωνα με τη διατύπωση, η διαφοροποίηση της επίδοσης των μαθητών θεωρείται κάτι θεμιτό ή όχι;

 

Η εφαρμογή όλων όσων περιλαμβάνονται στα παραρτήματα σημαίνει πλήρη γραφειοκρατικοποίηση της διδασκαλίας και η ουσιαστική εφαρμογή τους είναι αντικείμενο εξειδικευμένης εκπαιδευτικής εργασίας σε επίπεδο διδακτορικής διατριβής.

 

4. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε πραγματικά και ουσιαστικά μόνο αν είχαμε ένα παράδειγμα εφαρμογής είτε στο εσωτερικό (ίσως σε κάποιο πειραματικό σχολείο) είτε από το εξωτερικό, με την αναγκαία επίβλεψη της επιστημονικής κοινότητας.

 

Άρα, δεν υπάρχει καμιά προϋπόθεση για να δεχτούμε αυτό που γενικόλογα και με παράξενες αμφισημίες ονομάζεται αυτοαξιολόγηση.

 

Παρόλα αυτά και για όσους επιμένουν να υπερασπίζονται την ανάγκη αυτοαξιολόγησης, θα ήθελα πολύ να τους δω να εφαρμόζουν πρώτα οι ίδιοι τον Δ΄ Τομέα, που αφορά τις Εκπαιδευτικές Διαδικασίες (διδακτική & μαθησιακή διαδικασία, Ποιότητα της διδασκαλίας) σελ. 11-12 του Παραρτήματος. Ο καλύτερος τρόπος να πείσουν ή να μεταπεισθούν είναι, να ξεκινήσουν οι ίδιοι την (αυτο)αξιολόγηση τους και να μας παρουσιάσουν τα αποτελέσματα...

 

 

 

η (αυτο)αξιολόγηση σα διαμεσολάβηση

 

Η σχέση των μαθητών με τα γνωστικά αντικείμενα μεσολαβείται από πολλούς παράγοντες. Κάποιοι μοιάζουν τόσο αυτονόητοι και αναγκαίοι, ώστε νομίζουμε ότι δε γίνεται χωρίς αυτούς. Τέτοιοι διαμεσολαβητικοί παράγοντες είναι τα βιβλία, τα ωρολόγια προγράμματα, τα αναλυτικά προγράμματα, οι δάσκαλοι, η σχολική γραφειοκρατία, η διοικητική γραφειοκρατία, οι γονείς, τα φροντιστήρια, τα σχολικά βοηθήματα. Προφανώς και άλλοι που με διαφεύγουν.

 

Έτσι για έναν μαθητή η κατάσταση διαμορφώνεται ως εξής: μαθαίνω π.χ. φυσική σημαίνει κάνω μάθημα στο τάδε σχολείο, ασχολούμενος με όσα γράφει το τάδε βιβλίο, την τάδε ώρα, με τον τάδε καθηγητή και ενδιαφέρομαι κυρίως γιατί θέλουν οι γονείς μου, πηγαίνω στο τάδε φροντιστήριο, έχω το τάδε βοήθημα και τελικά πειθαρχώ σ’ όλες αυτές τις διαμεσολαβήσεις που αντί να με φέρουν κοντά στη γνώση με απομακρύνουν απ’ αυτήν. Είμαι συνεπής σ’ όλα και το αποτέλεσμα είναι η αμάθεια!

 

Η (αυτό)αξιολόγηση είναι μια επιπλέον διαμεσολάβηση ανάμεσα στον μαθητή και τη γνώση, εφόσον είναι διαμεσολάβηση ανάμεσα στο δάσκαλο και τη διδασκαλία. Αναγκαστικά ένα μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος που έχει ο δάσκαλος θα μεταστραφεί και από το μαθητή θα μετακινηθεί προς τον (αυτο)αξιολογητή. Αλλά και στο βαθμό που δεν έχει, και πάλι δε θα γίνει ενδιαφέρον για το μαθητή, αλλά για τον (αυτο)αξιολογητή.

 

Για να γίνει κατανοητό αυτό νομίζω ότι αρκεί να σκεφτούμε μικρές υποχρεώσεις των καθηγητών όπως οι παρακάτω: συμπλήρωση του βιβλίου ύλης, καταχώρηση των απουσιών και γραφειοκρατικές υποχρεώσεις (ακόμα και σε σχολεία που έχουν γραμματείς), εφημερίες (ακόμα και σε σχολεία που έχουν φύλακες). Βέβαια αυτά είναι μικρά πράγματα, σαφώς, μπροστά στη γραφειοκρατία της (αυτο)αξιολόγησης. Και εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα.

 

Η γραφειοκρατία της (αυτο)αξιολόγησης, για να δικαιολογήσει την έλευσή της υπόσχεται την λύση πολλών προβλημάτων της εκπαίδευσης. Όμως, το μόνο που θα κάνει είναι να τα διογκώσει περισσότερο, εφόσον θα απορροφήσει χρόνο (εργασία) και χρήματα από τη διδασκαλία! Η εργασία των δασκάλων και τα χρήματα που διαθέτει η πολιτεία για κάθε μαθητή θα φτάνουν ακόμα λιγότερο στους μαθητές, εφόσον θα πρέπει να συντηρήσουν το νέο γραφειοκρατικό θεσμό.

 

Μπορούμε να το δούμε σε άλλες διαμεσολαβήσεις ανάμεσα στο μαθητή και στη γνώση. Κατά πόσο τα γραφεία ΣΕΠ έφεραν τον μαθητή κοντά στη γνώση της αγοράς εργασίας; Πόσο βοηθούν στον προσανατολισμό; Πόσα χρήματα διατίθενται και πόσος χρόνος εργασίας;

Τα γραφεία πολιτισμικών δράσεων, αγωγής υγείας, περιβαλλοντικής εκπαίδευσης τι κόστος έχουν σε χρήμα και χρόνο εργασίας και τι αποτελέσματα; Πολλά ακόμα...

 

Μα γιατί δεν αξιολογούνται όλα αυτά;

Γιατί δεν αξιολογείται ο γραφειοκρατικός μηχανισμός πρόσληψης των εκπαιδευτικών που εφαρμόζεται άλλοτε έτσι άλλοτε αλλιώς εδώ και 12 χρόνια; Γιατί δεν αξιολογούνται οι πολιτικές επιλογές που επηρεάζουν την εκπαίδευση; Ας πούμε, εδώ και 5 χρόνια κάποιοι «αρμόδιοι» σκέφτηκαν να προσθέσουν μία ώρα διδασκαλίας αρχαίων στη Β’ Λυκείου κατεύθυνσης –χωρίς αντίστοιχη αύξηση του ωραρίου των άλλων κατευθύνσεων. Συνέπεια: οι μαθητές της θεωρητικής «κάθονται» στο εφτάωρο να διδαχτούν αρχαία, λατινικά ή φιλοσοφία, ενώ οι συμμαθητές τους σχολάνε. Αυτό είναι ένας ενδεικτικός ψυχοφθόρος, αντιπαιδαγωγικός και τιμωρητικός παραλογισμός των Αναλυτικών Προγραμμάτων που επηρεάζει και το ωρολόγιο πρόγραμμα. Δε βρέθηκε ένας να τον αξιολογήσει; Ή φταίει ο καθηγητής επειδή πεινούν και είναι κουρασμένοι οι μαθητές;

 

Μα γιατί δεν αξιολογούνται όλα αυτά;

Μα γιατί είναι ήδη αξιολογημένα! και δε φτάσαμε ακόμα στο σημείο να (αυτό)αξιολογηθεί η (αυτό)αξιολόγηση!

 

 

η ήδη παρούσα (αυτο)αξιολόγηση

 

Νομίζω ότι έγινε καθαρό πώς και γιατί η (αυτο)αξιολόγηση όχι μόνο δε θα λύσει προβλήματα, αλλά θα τα πολλαπλασιάσει για να δικαιολογήσει την γραφειοκρατία της. Έτσι, λοιπόν, το πλαίσιο της αυτοοριζόμενης  (αυτό)αξιολόγησης μένει στο απυρόβλητο. Όλο το κείμενο της εγκυκλίου εγκλωβίζει τους εκπαιδευτικούς και δεν επιτρέπει την κριτική των όρων και των θεσμών που καθορίζουν την άσκηση του εκπαιδευτικού έργου.

Όμως, θα πρέπει να δούμε ότι, στην πραγματικότητα, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η (αυτο)αξιολόγηση είναι ήδη παρούσα· και για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, ας θέσουμε το ζήτημα των επιπλέον αμοιβών που εξασφαλίζει η συμμετοχή εκπαιδευτικών σε υπηρεσιακές, εκπαιδευτικές δράσεις. Το πλέον γνωστό, αλλά και το πλέον ασήμαντο είναι η επιτροπή πανελλαδικών εξετάσεων. Όμως, υπάρχουν πολλά ακόμη που διαφεύγουν την προσοχή των περισσοτέρων: επιτροπές και επιτηρήσεις στο κρατικό πτυχίο γλωσσομάθειας, επιτηρήσεις εξετάσεων ξένων γλωσσών, διδασκαλία σε κεκ, ιεκ και άλλους συναφείς εκπαιδευτικούς μηχανισμούς, επιτροπές συγκέντρωσης δικαιολογητικών, σχολικοί αγώνες, επιτροπές για την κοινωνία της πληροφορίας, για οργάνωση σεμιναρίων, πεκ, πολλαπλασιαστές, και ποιος ξέρει πόσα άλλα...

Είναι ασαφής ο τρόπος που καθορίζεται η συμμετοχή σ’ όλα αυτά και η συνακόλουθη αμοιβή... Είναι, όμως, κατ’ ουσίαν ένα είδος (αυτό)αξιολόγησης για το οποίο δε μιλάμε· ίσως γιατί έφαγε ο καθένας ένα «αυγουλάκι» νομίζοντας ότι του έγινε χάρη, σαν τους ναύτες εκείνους στους οποίους ο καπετάνιος μοίρασε από ένα αβγό υποδεικνύοντας να μην το πουν στους υπόλοιπους, γιατί τα αβγά, δήθεν, δεν έφταναν για όλους.

Ποια κριτήρια καθορίζουν, λοιπόν, αυτή τη διαφοροποίηση που συνεπάγεται και διαφοροποίηση στις αμοιβές; (Προφανώς, δεν είναι αναγκαία η έλευση της γραφειοκρατίας που (αυτο)αποκαλείται (αυτο)αξιολόγηση για να δώσουμε μιαν απάντηση).

 

Μια γιγαντωμένη γραφειοκρατία θρέφεται από το εκπαιδευτικό έργο όσων μπαίνουν στις σχολικές αίθουσες. Αποτέλεσμα είναι, απ’ όσα δίνονται, να φτάνουν όλο και λιγότερα στις σχολικές αίθουσες και στους μαθητές. Ας πούμε: τι έφτασε στις σχολικές αίθουσες από τα χρήματα που δόθηκαν στην Κοινωνία της Πληροφορίας; Οι χάντρες των λαπ-τοπ που γυαλίζουν στο φως της μάικροσοφτ...

 

Όπως διαφάνηκε, η άλλη οπτική για να δούμε την πραγματικότητα είναι αυτή των μαθητών. Τι μπορεί να κάνει έναν καλό μαθητή της γ' λυκείου (με τα κριτήρια του σχολικού συστήματος άριστος μαθητής, με τα κριτήρια των πανελλαδικών εξετάσεων εισακτέος στην ιατρική) να αγοράζει σχολικό βοήθημα για το σχολικό βιβλίο του σχολικού μαθήματος «ιστορία γενικής παιδείας», ιστορία του νεότερου και σύγχρονου κόσμου;

Τι κάνει τόσο κερδοφόρα τη βιομηχανία σχολικών βοηθημάτων; Για να πάω ξανά στη διαμεσολάβηση: ένας μαθητής πρέπει να προσεγγίσει το γνωστικό αντικείμενο της σύγχρονης ιστορίας. Για το λόγο αυτό γράφονται και μοιράζονται τα σχολικά βιβλία. Όμως αυτά αποδεικνύονται ακατάλληλα. Ποια θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη απόδειξη της ακαταλληλότητας από την ανάγκη σχολικών βοηθημάτων; Οι φορείς γνωρίζουν, γνωρίζουν και την άποψη των άμεσα ενδιαφερομένων, μαθητών και δασκάλων.

Η κατάσταση σ’ άλλα μαθήματα είναι ακόμη πιο κωμικοτραγική. Ο μαθητής καταφεύγει σε βοηθήματα που υποκαθιστούν το χρησμώδες σχολικό βιβλίο και σε εκπαιδευτικούς που θα του το διδάξουν σε άλλες ώρες από αυτές του ωρολόγιου προγράμματος. Οι διαμεσολαβήσεις ανάμεσα στο μαθητή και τη γνώση πληθαίνουν, αλληλοσχετίζονται και αλληλοπλέκονται, γιγαντώνονται, αυτονομούνται, γίνονται αυτοσκοπός.

Αυτό είναι ένα στοιχείο της σημερινής εκπαιδευτικής πραγματικότητας και δεν είναι σκόπιμο να επεκταθώ. Άλλοι συνάδελφοι συμπληρώνουν το παζλ. Υπάρχει πολύς θυμός... http://www.alfavita.gr/ank_b/ank10_6_10_012104.php

 

Το ερώτημα είναι αναπόδραστο: αρνούμενοι την (αυτό)αξιολόγηση μήπως υπερασπιζόμαστε αυτήν την άθλια πραγματικότητα;

Ναι, εφόσον δε θέσουμε το ζήτημα της (αυτο)αξιολόγησης με όρους συντακτικού: ποιος αξιολογεί και τι αξιολογείται;

Το υποκείμενο της αξιολόγησης είναι όσοι μπαίνουν στις σχολικές αίθουσες.

Αντικείμενο: τα σχολικά βιβλία, τα αναλυτικά προγράμματα, τα ωρολόγια προγράμματα, και όλη η εκπαιδευτική πολιτική και γραφειοκρατία.

 
Βασίλης Συμεωνίδης

(από το alfavita.gr)


Αποσυνδεδεμένος Maro

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 390
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #25 στις: Ιούνιος 19, 2010, 01:02:50 μμ »
Επειδη πολυς λογος γινεται για αξιολογηση και αποδοση ευθυνων ,ας αναρωτηθουμε γιατι δεν αξιολογουνται και δεν αποδιδονται οι ευθυνες στους κρατουντες και ιδιαιτερως στους 300(οχι του Λεωνιδα).
Ακομη και στις περιπτωσεις που εμπλεκονται σε σοβαρα σκανδαλα με τις δαιδαλωδεις και αργοσυρτες διαδικασιες ελεγχου καταφερνουν να βγουν αλωβητοι και να απαλλαγουν.
Αναζητηστε το site για το θεμα της αρσης της βουλευτικης ασυλιας.
Πολυ θα ηθελα να δω τις υπογραφες των 300 που βρισκονται ,και βολευονται να ειναι ετσι, στο απυροβλητο.
Χρειαζεται φιλοτιμο η εστω καποια ψιγματα ευθιξιας για κατι τετοιο ομως και που να τα βρουν(δεν τα βρισκεις ευκολα αυτα,πιο ευκολα εφευρισκεις τροπους και μηχανισμους για να μετατοπισεις τις ευθυνες παντα στους αλλους).

Αποσυνδεδεμένος kinegiros

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 3567
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #26 στις: Σεπτέμβριος 10, 2010, 12:06:37 πμ »

Συνάδελφοι είναι κανείς από εσάς σε σχολείο που είχε επιλέξει να κάνει την πιλοτική  αυτοαξιολόγηση φέτος ;

Έγινε η επιμόρφωση που ήταν να γίνει ; γενικά ξεκίνησε τίποτα ;


Αποσυνδεδεμένος kopan

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 448
  • Φύλο: Άντρας
  • Όλα αλλάζουν όταν εσύ αλλάζεις.
    • Προφίλ
Απ: αυτοαξιολογηση σχολικης μοναδας
« Απάντηση #27 στις: Ιανουάριος 29, 2014, 06:27:26 πμ »
Η ευφυΐα είναι η σύζυγος, η φαντασία είναι η ερωμένη και η μνήμη είναι η υπηρέτρια.
Βίκτωρ Ουγκώ

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158562
  • Σύνολο θεμάτων: 19200
  • Σε σύνδεση σήμερα: 597
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 11
Επισκέπτες: 490
Σύνολο: 501

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.094 δευτερόλεπτα. 33 ερωτήματα.