0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Καλημέρα και σε σένα. Ομολογώ πως μπερδεύτηκα τώρα. Λες, αν κατάλαβα καλά, ότι αν υπάρχουν άτομα με παιδαγωγικές γνώσεις ανάλογες των αποφοίτων της Αγγλικής, και πιστοποιημένα άριστη γνώση της γλώσσας, τα άτομα αυτά δεν πρέπει να διδάσκουν τη γλώσσα; Γιατί ακριβώς; Ποια θεωρείς ότι είναι τα πρόσθετα ουσιαστικά προσόντα που χρειάζεται κανείς για να διδάξει Αγγλικά και πόσα από αυτά παρέχονται αποκλειστικά στα Τμήματα Αγγλικών Σπουδών; Να το θέσω αλλιώς: Τη στιγμή που θεωρείται αυτονόητο πως ένας απόφοιτος ΠΤΔΕ, χωρίς γνώσεις φιλολογίας ή γλωσσολογίας, μπορεί να διδάξει Ελληνικά, ακόμη και ως ξένη γλώσσα σε μετανάστες, ότι μια απόφοιτος ΦΠΨ μπορεί να διδάξει Λατινικά, και ένας αρχαιολόγος μπορεί να διδάξει Νέα Ελληνικά, δεν είναι προφανές, σε εμένα τουλάχιστον, γιατί η εμβάθυνση στη λογοτεχνία ή/και τη γλωσσολογία της Αγγλικής κρίνεται απαραίτητη στη διδασκαλία της γλώσσας αυτής. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι απαραίτητες οι σπουδές στον Chaucer και τον Chomsky για να υλοποιηθούν δραστηριότητες του αναλυτικού προγράμματος όπως η παρακάτω: "Μπορούμε επίσης να φτιάξουμε σκοπούς με τους οποίους θα πούμε τραγουδιστά ή σε ρίμες κάποιες από τις λέξεις [...] είτε χτυπώντας παλαμάκια είτε χρησιμοποιώντας ένα ντέφι ή ένα μικρό τύμπανο... ." (http://rcel.enl.uoa.gr/peapabc/aclass_cycleA_A3_pro.htm). Είπαμε αρκετές φορές ότι 'κάθε μαϊμού στο κλαδί της'. Νομίζω όμως πως τώρα είναι χρήσιμο να εξετάσουμε αν το αντικείμενο (το 'κλαδί') είναι η επιστημονική περιγραφή της γλώσσας και η ανάλυση της λογοτεχνικής της παραγωγής (τα αντικείμενα στα οποία κυρίως εστιάζει το Αγγλικό), η ξενόγλωσση διδασκαλία (που διδάσκεται στο ίδιο βάθος και σε άλλα τμήματα), ή η ανάπτυξη πολυπολιτισμικής επίγνωσης (η οποία φαίνεται ασύμβατη με τα στεγανά του τύπου 'δικιά σου / δικιά μου γλώσσα').