*

Αποστολέας Θέμα: Μουσικά αφιερώματα  (Αναγνώστηκε 227813 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #616 στις: Μάρτιος 18, 2014, 05:05:04 μμ »
Ευχαριστώ, δασκαλίτσα. :-*




Το μινόρε του 1821



http://www.youtube.com/watch?v=mGBbkG1IZC0



Eugene Delacroix «Έφιππος Έλληνας αγωνιστής» (1856), Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα.




«Αγαπητά μου Παιδιά,
Μαζί με πολλούς άλλους άξιους και γενναίγους Έλληνες
πολεμήσαμε και λευτερώσαμε τούτο τον τόπο που πατάτε εσείς,
και να στοχάζεστε πως τον λευτερώσαμε για σας που γεννηθήκατε σε πατρίδα ελεύθερη,
γιατί εμείς λίγο την απολάψαμε,

ότι, μόλις εδιώξαμε τους Τούρκους, αρχίσαμε να τρώμε ο ένας τον άλλον
κι έτσι μας βρήκαν διαιρεμένους οι Μπαυαροί και μας τζαλαπάτησαν.


…..Να μη θαρρείτε όμως πως έτσι κοιμηθήκαμε από βραδίς Τούρκοι
και ξυπνήσαμε Έλληνες.
Εχρειάστηκε να θυσιάσουμε αρετή καντάρια και κόπους και αίματα
γι' αυτή την ελευθερία που έχετε εσείς.

Ότι η επανάσταση δεν έγινε το '21 μονάχα.
Κάθε ώρα και στιγμή από τότε που πήρε ο Αγαρηνός την Πόλη,
με κάθε σφαγή και αρπαγή και ατιμία που σήκωνε ο σβέρκος του σκλάβου,
 για να προσκυνήσει και δεν προσκύναγε,
γίνονταν μια επανάσταση.

Κι όλες αυτές οι επαναστάσεις γνωστών και αγνώστων ηρώων της πίστης και της πατρίδος
 έτρεξαν σαν τα ρυάκια στο μεγάλο ρέμμα
 και έτσι έγινε το '21 που ήθελε ο Θεός και μας έκανε λεύτερους.



….Γι' αυτό, παιδιά μου, τέτοιες μέρες, που γιορτάζετε το σηκωμό του γένους,
 να μνημονεύετε αυτούς τους ήρωες
που θυσίασαν και τη ζωή τους και το βιος τους για πίστη και πατρίδα
 κι άφησαν τις φαμίλιες τους γυμνές να διακονεύουν
.

Και τούτη την πίστη να τη λογαριάζετε ως ένα τζιβαΐρι που το κρατά ο άνθρωπος και περπατεί
και φόβος είναι να μην του πέσει.
Και η πατρίδα δεν είναι ενός ούτε ολίγων
αλλά την έχουμε όλοι μαζί, ότι όλοι μαζί την ελευτερώσαμε.

Ώστε αν αμελήσετε την πίστιν όπου σας παραδώσαμεν Ορθόδοξην Ανατολικήν
και σας την κλέψουν,
αν πέσετε στες παραλυσίες και αφήσετε τα κάστρα αφύλακτα και σας τα πάρουν,
ούτε να ζήσετε μπορείτε ούτε να πεθάνετε παρηγοριέστε,

ότι θα βρείτε εκεί που θα πάτε τους γενναίγους πατέρες σας,
το Διάκο, τον Υψηλάντη, τον Κολοκοτρώνη, το Δυσσέα,
 και θα σας ζητήσουν τα αίματα πίσω που χύθησαν για την ελευθερία της πατρίδος.
Και καθώς τα αίματα δεν γυρίζουν πλέον, θε να είστε καταδικασμένοι.




 Όθεν, αγαπητά μου Ελληνόπουλα, κάνετε τα καλά σας
και μη σκολάτε τις μετάνοιες σας για τούτη την άγια πατρίδα,
 τηράτε να 'χετε το νου καθαρό και Ορθόδοξο και το σώμα τυραννισμένο,
για να αντέχει τους κόπους.
Και να πηγαίνετε τούτες τις μέρες στους τάφους μας και να στοχάζεστε τα χρέη σας.
Ότι εμείς από μέσ' απ' αυτούς τους τάφους μας
μια μέρα θ' αναστηθούμε και θα σας κρίνουμε




Αποσπάσματα από επιστολή του στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη
http://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1106743&srv=266



« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 18, 2014, 05:16:16 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 03:34:00 »

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #617 στις: Μάρτιος 25, 2014, 11:40:51 πμ »

Η δύναμη της ελευθερίας



http://www.youtube.com/watch?v=o5z108veNAg


Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας Φεραίος (1757 - 24 Ιουνίου 1798)



«Η ελευθερία είναι εκείνη η δύναμη που έχει ο άνθρωπος
στο να κάμνει όλα εκείνα ώστε να μη βλάπτει τα δίκαια του γείτονά του.

Αυτή έχει ως θεμέλιο τη φύση, γιατί φυσικά αγαπάμε να είμαστε ελεύθεροι˙
έχει ως κανόνα τη δικαιοσύνη, γιατί η δίκαιη ελευθερία είναι καλή˙
έχει ως φύλακα το νόμο,
γιατί αυτός προσδιορίζει έως πού πρέπει να είμαστε ελεύθεροι.
Το ηθικό σύνορο της ελευθερίας είναι τούτο το ρητό:
Μην κάμνεις στον άλλο εκείνο που δεν θέλεις να σου κάμνουν.


Το δίκαιο του να φανερώνουμε τη γνώμη μας και τους συλλογισμούς μας,
τόσον με την τυπογραφία, όσο και με άλλον τρόπον˙
το δίκαιον του να συναθροιζόμαστε ειρηνικά˙
η ελευθερία κάθε είδους θρησκείας, Χριστιανισμού, Τουρκισμού, Ιουδαϊσμού, και τα λοιπά,
δεν εμποδίζονται με την παρούσα (σ.σ προτεινόμενη) διοίκηση.
Όταν εμποδίζονται αυτά τα δίκαια,
είναι φανερό πως αυτό προέρχεται από τυραννία,
ή πως είναι ακόμη ενθύμηση του εξοστρακισθέντα δεσποτισμού τον οποίο αποδιώξαμε.




Η κοινή επιβεβαίωση και σιγουριά του κάθε πολίτη
συνίσταται στην ενέργεια όλων των πολιτών.
Ήτοι να στοχαζόμαστε πως, όταν πάθει ένας τίποτα κακό, να αγγίζονται όλοι,
και προς τούτο πρέπει να βεβαιώσουμε στον καθένα
την μεταχείριση και την προφύλαξη των δικαίων του.
Αυτή η σιγουριά θεμελιώνεται πάνω στην αυτεξουσιότητα τού έθνους,
ήτοι όλο το έθνος αδικείται, όταν αδικείται ένας μόνος πολίτης.


Όταν ένας μόνος κάτοικος του βασιλείου τούτου αδικηθεί, αδικείται όλο το βασίλειο˙
και πάλι όταν το βασίλειο αδικείται ή πολεμείται, αδικείται και πολεμείται ο κάθε πολίτης.
Γι’ αυτό δεν μπορεί ποτέ κανείς να πει ότι ή τάδε χώρα πολεμείται, δε με μέλει,
γιατί εγώ ησυχάζω στην δικήν μου˙

αλλά εγώ πολεμούμαι, όταν η τάδε χώρα πάσχει ως μέρος του όλου όπου είμαι.
Ο Βούλγαρος πρέπει να κινείται, όταν πάσχει ο Έλληνας, και τούτος πάλιν για εκείνον,
και αμφότεροι για τον Αλβανό ή το Βλάχο.



Όταν η διοίκηση βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού
και δεν εισακούει τα παράπονά του,
το να κάμνει τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάσταση,
 ν’ αρπάξει τ’ άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του,
είναι το πλέον ιερόν απ’ όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητο απ’ όλα τα χρέη του.
Αν βρίσκονται όμως σε τόπο όπου είναι περισσότεροι τύραννοι,
οι πλέον ανδρείοι πατριώτες και φιλελεύθεροι
πρέπει να πιάσουν τα περάσματα των δρόμων και τα ύψη των βουνών,
μέχρι να ανταμωθούν πολλοί, να πληθύνει ο αριθμός τους,
και τότε ν’ αρχίσουν την επιδρομή κατά των τυράννων….

….Τα χρέη των πόλεων, των πολιτειών, των χωρών και των κατά μέρος πολιτών
τα οποία χρωστούνε ληφθέντα προ πέντε χρόνων,
και σε αυτό το διάστημα πληρωνόταν ο τόκος στους δανειστές,
η παρούσα διοίκηση τα αναιρεί, και οι δανειστές δεν έχουν να ζητούν εις το έξης
ούτε κεφάλαιο ούτε υπόλοιπα από τους οφειλέτες,
ωσάν να εξοφλήθηκαν τα δάνεια τους,
γιατί αυτοί διπλασιάζουν τα κεφάλαια τους μες σε πέντε χρόνια.»




Άρθρα 6, 7, 23, 34, 35 από το κείμενο του Ρήγα Βελεστινλή «Δίκαια του Ανθρώπου»,
που περιλαμβάνεται στο κείμενο που εκδόθηκε στη Βιέννη στα 1797 με τίτλο
“Νέα Πολιτική Διοίκηση των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας,
των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας”






ΥΓ. Ο Ρήγας έγραψε το «Θούριο», έναν επαναστατικό παιάνα,
αντλώντας τη λέξη από τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς (<θούριος= ορμητικός στον πόλεμο).
Ο ίδιος στις συγκεντρώσεις των συντρόφων του στα σπίτια της Βιέννης
συνήθιζε μετά το φαγητό και τραγούδαγε τον Θούριο με την φλογέρα του και συνάμα χόρευε.
Σημειώνεται χαρακτηριστικά στα ανακριτικά έγγραφα:
«Κατά τον Σεπτέμβριον του έτους τούτου (του 1797) ο Ρήγας Βελεστινλής
έψαλεν εν τη οικία του Αργέντη, παρισταμένου τούτου και του Έλληνος Θεοχάρη,
ύμνον ελευθερίας και δή χορεύων περί την τράπεζαν
».


 




« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 25, 2014, 11:44:43 πμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #618 στις: Μάρτιος 29, 2014, 01:24:58 μμ »
Ως συνέχεια του αφιερώματος για το μέλλον
("Εχε το νου σου στο παιδί": http://www.pde.gr/index.php?topic=27420.602 ) ::)





Gaze into Eternity





“And if all others accepted the lie which the Party imposed
-if all records told the same tale —
then the lie passed into history and became truth.
Who controls the past, ran the Party slogan, controls the future:
who controls the present controls the past.


…It was quite simple.
All that was needed was an unending series of victories over your own memory.
'Reality control', they called it: in Newspeak, 'doublethink'
.”



George Orwell “1984”




Το ηλιακό σύμβολο «Ankh», που κρατούσαν στα χέρια τους οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεοί
ως κλειδί της αιώνιας ζωής, όπου το παρελθόν συνυπάρχει με το παρόν και το μέλλον.

Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια χρησιμοποιήθηκε και ως το μονόγραμμα του Χριστού (ΧΡ).





Ό,τι υπήρξε, δύσκολα χάνεται. Ό,τι έγινε, συνήθως παραδίδεται.
Στο χώρο της γενετικής αναζητούν το παρελθόν στα γονίδια.
Στον κλάδο της επιγενετικής ψάχνουν τα αποτυπώματά του στις χημικές τροποποιήσεις πάνω στις βάσεις του DNA.
[βλ. πείραμα για τη μεταβίβαση του φόβου σε απογόνους:
http://www.biology.gr/%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%83-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1/]
Οι ιστορικοί το καταγράφουν ερευνώντας τις ιστορικές πηγές.
Κι οι καλλιτέχνες το κληροδοτούν αθάνατο μέσα από τα δημιουργήματά τους.


Σε κάθε περίπτωση, το παρελθόν ρίχνει τη σκιά του στο παρόν
και μέσω αυτού, στο μέλλον.

Διαμορφώνει εν πολλοίς την ταυτότητα,
τον τρόπο σκέψης και τη συμπεριφορά μας.
Καθορίζει τη σύναψη δεσμών με τους «ομοίους» και «οικείους»,
την ένταξη ή μη σε ομάδες ατόμων με κοινά σημεία αναφοράς.
Παιδεύει με τα λάθη του κι εκπαιδεύει μέσα από την αξιολόγηση των πεπραγμένων του.


Γι’ αυτό και η διαχείριση της μνήμης βάζει ανεξίτηλα τη σφραγίδα της στα επερχόμενα,
ο έλεγχός της δε, ανοίγει το κουτί της Πανδώρας…




Ένα από τα νεκρικά πορτραίτα πάνω σε μούμιες, που βρέθηκαν κυρίως στο Φαγιούμ της Αιγύπτου.
Κατασκευάστηκαν από τους Έλληνες της Αιγύπτου κατά τον 1ο-3ο αιώνα μ.Χ.
με βάση την ελληνιστική νατουραλιστική ζωγραφική παράδοση
και την αιγυπτιακή αντίληψη περί διατήρησης της μορφής του νεκρού  για την αιώνια μεταθανάτια ζωή.

Η τεχνοτροπία τους επηρέασε αργότερα τη βυζαντινή αγιογραφία,
αλλά και νεότερους ζωγράφους (π.χ  τον Τσαρούχη).





Θυμηθείτε τα σοβαρά πορτραίτα του Φαγιούμ με την αινιγματική έκφραση,
που κινείται άλλοτε προς τη συγκρατημένη μελαγχολία του θανάτου και του αποχωρισμού
κι άλλοτε προς τη διστακτική χαρά της αιώνιας ζωής και της αιώνιας μνήμης.

Κάποτε-κάποτε, τα μεγαλύτερα πορτραίτα έχουν το σύμβολο Ankh ανά χείρας,
για να υπενθυμίζουν συμβολικά αυτό που κέρδισαν.
Όλα, όμως, έχουν μεγάλα, φλογερά αμυγδαλωτά μάτια
που καθρεφτίζουν την ψυχή τους που έφυγε, αλλά μας λέει με τον τρόπο της επίμονα:

«Μην ξεχνάς ποιος είμαι.
Κάποτε ζούσα, όπως εσύ.
Κάποτε θα πεθάνεις, όπως εγώ.
Μην ξεχνάς ότι υπάρχω ακόμα, κάπου, κάπως…
Μη με ξεχνάς, όπως δεν θέλω και εγώ να ξεχάσω.
Άλλως, εγώ θα καταλήξω στο μηδέν και εσύ θα ξεκινήσεις από το τίποτα.
Μη με ξεχνάς, μη με ξεχνάς….»


Τα μάτια τους διψούν για ζωή, είναι ζωγραφισμένα σαν να είναι οι ίδιοι ζωντανοί.
Λες και είναι φίλοι, γείτονες, γνωστοί, που έβαλαν τα καλά τους για κάποια γιορτή
και έπειτα, έβγαλαν αναμνηστική φωτογραφία,
για να τους θυμόμαστε στα καλύτερά τους.


Γράφει κάπου ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης [ http://www.triaridis.gr/keimena/keimB010.htm ]:

«Στα Φαγιούμ το βλέμμα είναι σώμα.
Τίποτε άλλο δεν θα μπορούσε (: δεν θα γινόταν)
να κρατάει την εικόνα σε τούτη την άκρη του γκρεμού,
σε εκείνο το σημείο που πια ο γκρεμός έχει αρχίσει.

Αλλιώς: οι Φαγιούμ (έτσι όπως λέμε: οι Λορ) πέθαναν κι όμως βλέπουν.
Δεν θα ξαναπώ εγώ.
Γιατί; Γιατί πριν από τον θάνατό μας σταθήκαμε ο ένας με τον άλλον απέναντι.
Γιατί πια κοιταχτήκαμε.»



http://www.youtube.com/watch?v=XeWmQovCB-4





« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 29, 2014, 01:26:49 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #619 στις: Απρίλιος 03, 2014, 02:30:28 μμ »

Η τιμή και το χρήμα






«Γιατί κανένας θεσμός σαν το χρήμα
δε φύτρωσε ανάμεσα στους ανθρώπους τόσο ολέθριος.


Αυτό και πόλεις κυριεύει,
αυτό και τους ανθρώπους ξεσπιτώνει,
αυτό καθοδηγεί και διαστρέφει τις δίκαιες γνώμες των ανθρώπων,
ώστε να στρέφονται σε αισχρές πράξεις.
Και δείχνει στους ανθρώπους να κάνουν πανουργίες
και κάθε ανόσιο έργο να γνωρίζουν.

Όσοι όμως πληρώθηκαν και έκαναν αυτά,
αργά ή γρήγορα κατάφεραν, ώστε να τιμωρηθούν



Σοφοκλέους «Αντιγόνη» (στιχ.   295-303)





http://www.youtube.com/watch?v=WhepZMxNzZg



«Μα τι κάνουνε τα τάλαρα, ανάθεμά τα κι όπου τα ανάδειξε!»
(Κ. Θεοτόκης «Η τιμή και το χρήμα», 1914)







Το τραγούδι που ακούσατε, προέρχεται από τη σειρά της Τόνιας Μαρκετάκη
 που είχε προβληθεί στην ΕΡΤ1 το 1987,
 κι αποτελούσε διασκευή του μυθιστορήματος του Κωνσταντίνου Θεοτόκη
«Η τιμή και το χρήμα» (1914).


«Στην Τιμή και το Χρήμα —το πρώτο κατά χρονολογική σειρά μεγάλο διήγημα του Θεοτόκη—
περιγράφεται ιδιαίτερα το κερκυραϊκό προάστιο, το Μαντούκι,
και γενικά η κατάσταση της Κέρκυρας στην εποχή της πρωθυπουργίας του Γ. Θεοτόκη.

Αντίθετος προς το συνονόματό του, ο συγγραφέας καυτηριάζει σατιρίζοντας
τα πολιτικά συστήματα της τότε εποχής, το κυρίαρχο ρουσφετολόι,
την πρόοδο του συστηματικού λαθρεμπορίου στις κερκυραϊκές ακτές
και την εξαχρείωση του εκλογέα.
Ανάμεσα σε όλη αυτή την κίνηση πλέκεται
 το τρυφερό και γεμάτο ποιητική αφέλεια ειδύλλιο της Ρήνης και του Ανδρέα,
που η χρηματική ανάγκη το παρακολουθεί για να το χτυπήσει θανάσιμα.


Έτσι ο συγγραφέας,
αφού μας αποδείξει πόσο κυρίαρχα, πόσο τυραννικά,
το χρήμα επιβάλλεται και στα δυνατότερα και αγνότερα αισθήματά μας,
βάζει στο στόμα της Ρήνης τον ύμνο της αγάπης,
ανώτερης απ' όλα τ' άλλα συναισθήματα, με μια φράση λιτή,
χωρίς καμιά παράχορδη, επιδειχτική κραυγή,
και που λιτότερη γίνεται στο στόμα της κοπέλας του λαού:
"Με τα τάλαρα δεν αγοράζεις την αγάπη", λέει η Ρήνη του Αντρέα».



(«Νέα Εστία» Α' 1927, τεύχ, 7 και 8, και: Εκδ. «Κείμενα» Η Τιμή και το Χρήμα: σ. 121).




« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 03, 2014, 03:13:32 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 03:34:00 »

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #620 στις: Απρίλιος 14, 2014, 12:38:42 μμ »



Το ματωμένο φεγγάρι





«Είναι το φεγγάρι ματωμένο
κι ο ήλιος είναι σκοτεινός
και μες στη νύχτα περιμένω
ν' ανοίξει πάλι ο ουρανός»



Νίκος Γκάτσος (1964)




http://www.youtube.com/watch?v=KK3sk4XHTOo







YΓ1. Το τραγούδι που ακούσατε
ήταν το πρώτο τραγούδι που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης για τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη
και χρησιμοποιήθηκε στο ιστορικό έγχρωμο ντοκιμαντέρ «Το νησί της Αφροδίτης» (1964)
που γύρισε το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου
μέσα στα πλαίσια των προσπαθειών του για την προβολή της Κύπρου.
Δυο χρόνια αργότερα η μουσική και τα τραγούδια του ντοκιμαντέρ
κυκλοφόρησαν στον δίσκο «Χρυσοπράσινο φύλλο».




ΥΓ2.  Τη Μεγάλη Τρίτη (15/3/2014) γυρίστε τα μάτια σας προς τον ουρανό.
Ίσως μπορέσετε να δείτε ένα ασυνήθιστο όμορφο θέαμα:
Το φεγγάρι θα καλυφθεί από τη σκιά της Γης (έκλειψη)
και θα πάρει ένα έντονο κόκκινο, αιματώδες χρώμα,

κάτι που θα επαναληφθεί άλλες τρεις διαδοχικές φορές στους επόμενους μήνες
(8/10/2014, 4/3/2015  28/9/2015).

Τέτοια τετράδα σεληνιακών εκλείψεων
έχει συμβεί σύμφωνα με τη ΝΑSΑ μόλις τρεις φορές τα τελευταία 500 χρόνια,
ενώ έχει συνδεθεί με σημαντικά ιστορικά γεγονότα
(π.χ εκδίωξη Εβραίων από την Ισπανία το 1493, ίδρυση Ισραηλινού κράτους 1949).




« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 14, 2014, 05:21:48 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος jak_13

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 6831
  • Φύλο: Άντρας
  • Πάντα με χαμόγελο!!!
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #621 στις: Απρίλιος 14, 2014, 08:49:47 μμ »
ΥΓ2.  Τη Μεγάλη Τρίτη (15/3/2014) γυρίστε τα μάτια σας προς τον ουρανό.
Ίσως μπορέσετε να δείτε ένα ασυνήθιστο όμορφο θέαμα:
Το φεγγάρι θα καλυφθεί από τη σκιά της Γης (έκλειψη)
και θα πάρει ένα έντονο κόκκινο, αιματώδες χρώμα,

[/c]

...Και απόψε 14 και αύριο 15/4/2014, όπου δεν υπάρχουν σύννεφα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά
μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί!

Gabriel Garcia Marquez

Αποσυνδεδεμένος Landau

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 6022
  • Φύλο: Άντρας
  • Λατρεύω την εκπαίδευση.. BAZINGA!
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #622 στις: Απρίλιος 14, 2014, 09:09:52 μμ »

ΥΓ2.  Τη Μεγάλη Τρίτη (15/3/2014) γυρίστε τα μάτια σας προς τον ουρανό.
Ίσως μπορέσετε να δείτε ένα ασυνήθιστο όμορφο θέαμα:
Το φεγγάρι θα καλυφθεί από τη σκιά της Γης (έκλειψη)
και θα πάρει ένα έντονο κόκκινο, αιματώδες χρώμα,

κάτι που θα επαναληφθεί άλλες τρεις διαδοχικές φορές στους επόμενους μήνες
(8/10/2014, 4/3/2015  28/9/2015).

Τέτοια τετράδα σεληνιακών εκλείψεων
έχει συμβεί σύμφωνα με τη ΝΑSΑ μόλις τρεις φορές τα τελευταία 500 χρόνια,
ενώ έχει συνδεθεί με σημαντικά ιστορικά γεγονότα
(π.χ εκδίωξη Εβραίων από την Ισπανία το 1493, ίδρυση Ισραηλινού κράτους 1949).[/center]

Αυτήν την ώρα φαίνεται καθαρά ο Άρης δίπλα στη Σελήνη. Δυστυχώς η σημερινή έκλειψη της Σελήνης δεν θα είναι ορατή από την Ελλάδα ( http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231311336 ), αλλά το καλό είναι ότι οι εκλείψεις της Σελήνης είναι σχετικά συχνές και κάποιες από τις επόμενες θα είναι ορατές κι από εδώ.

Υ.Γ. Η σύνδεση σπάνιων αστρονομικών φαινομένων με τυχαία ιστορικά γεγονότα απλά αποτελεί σύμπτωση (για όποιος ψάχνει συμπτώσεις, θα βρει ό,τι θέλει  ::) ). Επίσης, περιέργως τα "σημαντικά ιστορικά γεγονότα" του αρθρογράφου (από όπου δανείστηκες τη σχετική είδηση) συνδέονται αποκλειστικά με Εβραίους και Ισραήλ  :P
"Physics is like sex: sure, it may give some practical results, but that's not why we do it."
(Richard P. Feynman ?)

"The first condition of progress is the removal of censorship."
(George Bernard Shaw)

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #623 στις: Απρίλιος 14, 2014, 10:36:45 μμ »
Υ.Γ. Η σύνδεση σπάνιων αστρονομικών φαινομένων με τυχαία ιστορικά γεγονότα απλά αποτελεί σύμπτωση (για όποιος ψάχνει συμπτώσεις, θα βρει ό,τι θέλει  ::) ). Επίσης, περιέργως τα "σημαντικά ιστορικά γεγονότα" του αρθρογράφου (από όπου δανείστηκες τη σχετική είδηση) συνδέονται αποκλειστικά με Εβραίους και Ισραήλ  :P

Πάντα σκεπτικιστής... :D
Υπάρχουν και άλλα σημαντικά ιστορικά γεγονότα:
-το 162 μ.Χ. η έναρξη «τετράδας» συνέπεσε με την κορύφωση του διωγμού των χριστιανών από τον ρωμαίο αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο.
-Το 795 μ.Χ. ήταν η χρονιά που στέφθηκε Πάπας ο Λέων ΙΙΙ - ο πρώτος Πάπας που έστεψε «άγιο αυτοκράτορα» της Δυτικής Ευρώπης τον Καρλομάγνο.
-Το 842 μ.Χ. η "τετράδα" σήμανε τη λήξη της Εικονομαχίας στο Βυζάντιο
-Το 860 μ.Χ. σήμανε την αρχή της επιδρομής των Ρώσων στην Κωνσταντινούπολη, που κατέληξε στην καταστροφή του στόλου τους και στον εκχριστιανισμό τους.
-Το 1493 μ.Χ. συνέπεσε όχι μόνο με τον διωγμό των Εβραίων από την Ισπανία, αλλά και με την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο.

Συμπτώσεις θα μου πεις πάλι. Ναι, μπορεί να είναι και συμπτώσεις. Όταν όμως μαζεύονται πολλές συμπτώσεις, εγώ αποφεύγω να είμαι τόσο απόλυτη στην άρνηση του συσχετισμού τους.
Δεν ξέρω αν τέτοια φαινόμενα είναι η αιτία σημαντικών γεγονότων με κάποιο άγνωστο τρόπο, αν οι άνθρωποι απλά τα θέτουν ως ορόσημο των πράξεών τους λόγω του ασυνήθιστου χαρακτήρα τους  ή αν επηρεάζονται ψυχολογικά από το απροσδόκητο και γι' αυτό φέρονται και περίεργα. Απλώς καταγράφω τις συμπτώσεις.
Προτιμώ να παραμένω ανοικτή σε διάφορα ενδεχόμενα χωρίς να παρασύρομαι ούτε προς τη δεισιδαιμονία ούτε προς το δογματισμό.  ;) Νομίζω ότι σε αντίθετη περίπτωση είναι πολύ πιθανό να κλείνουμε τα μάτια σε μια αλήθεια που μας διαφεύγει και αυτό το βρίσκω πιο επικίνδυνο.

Τελευταία λ.χ αναρωτιέμαι αν ο διαχωρισμός έμψυχα-άψυχα είναι τόσο απόλυτος όσο νομίζουμε. Όταν βλέπεις στην κβαντική διεμπλοκή το ηλεκτρόνιο που απομακρύνεται από κάποιο άλλο, να έχει συνείδηση των μετρήσεων που έχει υποστεί εκείνο και κατά κάποιον τρόπο να επηρεάζεται και το ίδιο, μπορούμε πραγματικά να αποκλείουμε το να έχει έναν εξαιρετικά υποτυπώδη ψυχισμό, με απείρως πιο περιορισμένες επιλογές μεν σε σχέση με τους σύνθετους οργανισμούς, αλλά ωστόσο υπαρκτό; Δεν έχω βέβαιη απάντηση, αλλά το ερώτημα το κρατώ στο μυαλό μου. ;)
Κι ο Αϊνστάιν για "στοιχειωμένη" διεμπλοκή δεν μίλαγε; ::) ???
Συμπτώσεις θα μου πεις...



......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος nikitas

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1394
  • Φύλο: Άντρας
  • Λατρεύω την εκπαίδευση. Εκείνη όμως;
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #624 στις: Απρίλιος 14, 2014, 11:00:34 μμ »
Ένα μικρό κομμάτι από τον αριστουργηματικό, κινηματογραφικό καμβά του εκπληκτικού Σέρτζιο Λεόνε. Από την ταινία Α Fistful of Dollars (Για Μια Χούφτα Δολάρια), μέρος της γνωστής, επικής τριλογίας, την οποία συμπληρώνουν το For A Few Dollars More (Μονομαχία Στο Ελ-Πάσο -αχ αυτοί οι μεταφραστές) και το The Good, The Bad and The Ugly (O Kαλός, Ο Κακός Και Ο Άσχημος).  Ένα ταγκό θανάτου δια χειρός του τιτάνα Ένιο Μορικόνε ντύνει το θανάσιμο ταγκό της τελικής μονομαχίας μεταξύ Gian Maria Volonte και Cint Eastwood. Ανατριχίλα!

<a href="https://www.youtube.com/v/qaTWtrd5ryc" target="_blank" class="new_win">https://www.youtube.com/v/qaTWtrd5ryc</a>
Henry V
We few, we happy few, we band of brothers;
For he to-day that sheds his blood with me
Shall be my brother!
William Shakespeare

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #625 στις: Απρίλιος 18, 2014, 12:41:53 πμ »


Μαῦρον ἔντον ὁ οὐρανός





http://www.youtube.com/watch?v=p0qWgQ9lGS0



El Greco “Christ Carrying the Cross” (1580), Metropolitan Museum of Art, New York





«Σώπασα·
από τα παιδικά μου χρόνια το πρόσωπο του Χριστού
είχε απάνω μου απερίγραφτη γοητεία.

Τον παρακολουθούσα στα κονίσματα να γεννιέται, να γίνεται δώδεκα χρονών,
να στέκεται σε μια βάρκα, να σηκώνει το χέρι του κι η θάλασσα να γαληνεύει·
κι ύστερα να τον δέρνουν, να τον σταυρώνουν,
να φωνάζει απάνω στο σταυρό: "Πατέρα, πατέρα, γιατί με παράτησες;".
Κι ύστερα, ένα καλό πρωί, να τινάζεται από το μνήμα
και ν’ ανεβαίνει, κρατώντας μιάν άσπρη σημαία, στον ουρανό…

Τον έβλεπα, και δέρνουμουν κι ανασταίνουμουν μαζί του….




….κι ήξερα πως, απάνω στη γης, όσο ζούμε,
τούτος δεν είναι το λιμάνι όπου αράζεις, 
είναι το λιμάνι απ’ όπου ξεκινάς, ξανοίγεσαι σε άγρια τρικυμισμένη θάλασσα
και μάχεσαι ολοζωής ν’ αράξεις στο Θεό.
Δεν είναι ο Χριστός το τέλος, είναι η αρχή·

δεν είναι το "Καλώς όρισες!" είναι το "Καλό ταξίδι!".
Δεν κάθεται αναπαμένος σε μαλακά σύννεφα,
θαλασσοδέρνεται κι αυτός μαζί μας,
με τα μάτια στηλωμένα ψηλά στο βορράστρι και κρατάει το τιμόνι.



Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου
σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει το Γολγοθά του.

Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν,
σωριάζονται στη μέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορφή του Γολγοθά
–θέλω να πω στην κορφή του χρέους τους–
να σταυρωθούν, ν’ αναστηθούν, και να σώσουν την ψυχή τους.
Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν
και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης.
Άλλον δεν έχει
..



Αποσπάσματα από το έργο του Νίκου Καζαντζάκη «Αναφορά στον Γκρέκο» (1961)



......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #626 στις: Μάιος 04, 2014, 02:37:32 πμ »



There is no alternative?







«Τροία πεντάρφανη,
ρημάζεις και σέρνεις το χορό της συμφοράς
και ζωντανούς και πεθαμένους.
Με ξεριζώνουν απ’ της πατρίδας τη γη
και μ’ οδηγούν στης θάλασσας τα μάκρη.»



Ευριπίδου «Τρωάδες», Πάροδος χορού (απόδοση: Κ. Χ. Μύρης)





http://www.youtube.com/watch?v=P4ZwC-C7mhc





Όταν αποφασίστηκε στα μέσα περίπου του 15ου αιώνα
να στολιστούν τα αντερείσματα του Καθεδρικού της Santa Maria del Fiore
με δώδεκα αγάλματα της Παλαιάς Διαθήκης,
στην πόλη της Φλωρεντίας δέσποζε ήδη επί εκατό χρόνια
η μεγάλη οικογένεια των Μεδίκων,
 που ήταν ονομαστοί έμποροι και τραπεζίτες σε όλη την Ευρώπη,
αλλά και Μαικήνες των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της Αναγέννησης.
Όμως, ένα από αυτά τα αγάλματα, το άγαλμα του Δαβίδ,
δεν έλεγε να φτιαχτεί, όποιος και αν το αναλάμβανε
και έτσι το μάρμαρο έμενε μισοσμιλεμένο και αναξιοποίητο.

Ο καιρός περνούσε…
Οι Φλωρεντίνοι είχαν απηυδήσει
με τη διαφθορά, την κακοδιοίκηση και την τυραννική συμπεριφορά
των πάμπλουτων Μεδίκων, που εξόριζαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους,
αλλά και με τις ασκητικές ακρότητες του μοναχού Girolamo Savonarola,
ο οποίος τους οδήγησε τελικά σε εξέγερση το 1494, για να απαλλαγούν από τους Μεδίκους.
Η χώρα ρημαγμένη βυθιζόταν στη συμφορά.
Οι Μέδικοι είχαν εξοριστεί, ενώ αργότερα ο Savonarola κάηκε αφορισμένος στην πυρά.
Η ιδέα της «μοναδικής επιλογής» για τη διακυβέρνησή τους
είχε καταντήσει πλέον μια θλιβερή ανάμνηση.


Κατά τη διάρκεια της εύθραυστης δημοκρατίας που ακολούθησε,
το ξεχασμένο μάρμαρο, ύψους 5 μέτρων, που προοριζόταν για το άγαλμα του Δαβίδ
παραδόθηκε αυτήν τη φορά στον εικοσιεξάχρονο γλύπτη Μιχαήλ Άγγελο,
για να δοκιμάσει κι αυτός την τύχη του.

Αποτέλεσμα;




Μιχαήλ Άγγελος, «Δαβίδ» (λεπτομέρεια), 1501-1504, Galleria dell'Accademia di Firenze





Όπως περιγράφει ο βιογράφος Giorgio Vasari (1511-1574),
«… έπλασε ο Michelangelo ένα πρόπλασμα σε κερί,
στο οποίο παρουσιαζόταν ένας νεαρός Δαβίδ,
που κρατούσε τη σφενδόνη στο χέρι ως σύμβολο του παλατιού.

Αυτό συμβόλιζε το εξής:

Όπως εκείνος ο ήρωας υπερασπίστηκε τον λαό του και κυβέρνησε δίκαια,
το ίδιο και οι άρχοντες της πόλης θα υπερασπίζουν την πόλη τους με θάρρος
και θα διοικούν με δικαιοσύνη.»



Τούτος ήταν και ο λόγος που οι Φλωρεντίνοι άλλαξαν γνώμη
για τον χώρο τοποθέτησής του αγάλματος.
Δεν θα το τοποθετούσαν στον καθεδρικό ναό, όπως σκόπευαν αρχικά,
παρά στην κεντρική πλατεία, την Piazza della Signioria,
μπροστά από το κυβερνητικό κτίριο Palazzo Vecchio,
για να συμβολίζει τη νίκη της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας
κόντρα σε οποιονδήποτε εσωτερικό ή εξωτερικό εχθρό της,
ακόμα και φαινομενικά ακατανίκητο.




Μιχαήλ Άγγελος, «Δαβίδ» (1501-1504), Galleria dell'Accademia di Firenze



Όπως περιγράφει ο Vasari,
«Όταν στήθηκε το έργο, το αποκάλυψε ο Μichelangelo
και είναι αλήθεια πως επισκίασε τη φήμη όλων των μοντέρνων και των αρχαίων γλυπτών.
Τα περιγράμματα των ποδιών είναι μοναδικής ομορφιάς,
η λεπτότητα των γοφών είναι θεϊκή
και κανείς δεν είδε ποτέ μια τόσο ωραία στάση, ούτε πόδια, χέρια και κεφάλι,
που να εναρμονίζονται τόσο καλά μεταξύ τους.

….ήταν οπωσδήποτε ένα θαύμα από μέρους του Michelangelo
να αναστήσει κάποιον που συγκαταλεγόταν κιόλας στους νεκρούς.»
»




Έτσι απροσδόκητα θα γραφόταν τελικά μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας…




ΥΓ.  Ο τίτλος του αφιερώματος προέρχεται από το περίφημο σλόγκαν
 «Τhere Is No Αlternative» (γνωστό και ως T.I.N.A.),
που χρησιμοποιούσε συχνά η Βρετανίδα Πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ τη δεκαετία του 1980,
για να δικαιολογήσει τις πολιτικές επιλογές της ως αναγκαστικό μονόδρομο.







« Τελευταία τροποποίηση: Μάιος 24, 2014, 06:27:23 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #627 στις: Ιούνιος 02, 2014, 12:23:36 πμ »



Πέραν του κόσμου τούτου







«O παππούς παλεύει με τον άγγελο! είπεν ο Θύμιος…
Ο παππούς ψυχομαχά και σε γυρεύει• έλα, πάμε γρήγορα….

Ο παππούς παλεύει με τον άγγελον!
 Αυτό βεβαίως δεν ήτο καλή δουλειά.
 Αλλ' ο παππούς γυρεύει και μένα. Αυτό ήτον ακόμη χειρότερο!
Αυτό θα ειπή πως ο παππούς μοναχός του δεν ειμπορεί να τα βγάλη πέρα με τον άγγελο
και με καλεί να τον βοηθήσω!

…..Και πώς θα το καταφέρω;
Και πού θα παλαίσω με τον άγγελον;
Eπάνω εις το μεντέρι του παππού, ή μέσ' στο μαρμαρόστρωτο τ' αλώνι;

Όχι, όχι, όχι! Φοβούμαι! Δεν βαστώ!
Και συνεκρούοντο τα γόνατά μου εκ τρόμου, και έκλινον να καθήσω επιστραφείς εις την θέσιν μου”




Αποσπάσματα από το διήγημα του Γ. Βιζυηνού «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» (1884)





http://www.youtube.com/watch?v=W4OL45GF2-o



Rembrandt “Jacob Wrestling With The Angel” (ca.1659), Glemaldgalerie, Berlin





Ο βιβλικός Ιάκωβος, που βλέπετε στον παραπάνω πίνακα του Rembrandt,
παλεύει με τον Άγγελο και χάνει τραυματισμένος στο πόδι.

Ο Διγενής Ακρίτας θα είναι λιγότερο τυχερός.
Όταν παλέψει με το Χάρο στα μαρμαρένια αλώνια, χάνει την ίδια του τη ζωή.


Ανεξάρτητα, όμως, από την έκβαση του αγώνα με ακατανίκητες δυνάμεις,
και μόνο η νίκη επί του ανθρώπινου εγωισμού κατά τη διάρκειά του γεννά αγίους και ήρωες,
μορφές που υπερβαίνοντας τις αδυναμίες και τα όριά τους
μοιάζουν να κινούνται πέραν του κόσμου τούτου.

Κι είναι αυτές ακριβώς οι αγωνιστικές μορφές
στις οποίες ανατρέχει ο λογισμός των κοινών ανθρώπων
σε στιγμές μεγάλης δυσκολίας ή έσχατου κινδύνου,
για να αντλήσει κουράγιο και δύναμη.




Όμως, ο Vincent van Gogh, κλεισμένος στο Ψυχιατρείο του Saint-Rémy,
έναν χρόνο πριν πεθάνει, θυμάται αυτόν τον πίνακα του Rembrandt
και απογοητευμένος καθώς είναι πια από τους ανθρώπους,
εμπνέεται μόνο από την πιο απόκοσμη φιγούρα του πίνακα
στην οποία εναποθέτει πλέον τις ελπίδες του.

Έτσι, ζωγραφίζει έναν άγγελο γαλήνιο σε γαλάζιο φόντο
ατελή και απροσδιόριστο, όπως ταιριάζει σε ένα πνεύμα,
να συμπάσχει με τη θλίψη του.


Vincent van Gogh “Half Figure of an Angel” (after Rembrandt) (1889), unknown location



Άλλωστε, όπως είχε γράψει λίγα χρόνια νωρίτερα (1877) στον αδελφό του Theo
[http://www.webexhibits.org/vangogh/letter/6/099.htm],

 «Και είναι επίσης καλό να πιστεύουμε ότι τώρα, όπως και τις παλιές ημέρες,
ο άγγελος δεν είναι μακριά από όσους είναι θλιμμένοι…

…όχι μόνο από όσους είναι σχεδόν άγγελοι από μόνοι τους,
αλλά κυρίως απ’ όσους χρειάζονται τη βοήθεια μιας ανώτερης δύναμης,
για να προφυλαχθούν από το κακό,
από την κακία που ξέρουμε ότι υπάρχει στον κόσμο
και όχι μακριά από εμάς,
όχι μακριά από όσους είναι συντετριμμένοι στην καρδιά
και απογοητευμένοι στο πνεύμα.»










« Τελευταία τροποποίηση: Ιούνιος 02, 2014, 10:24:28 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #628 στις: Ιούνιος 03, 2014, 11:16:26 πμ »




Buon giorno, principessa!





http://www.youtube.com/watch?v=wv6qVIPgLjo


 

«Σήμερα δεν είναι το πεύκο μόνο που γέρνει για φιλί.

Η θάλασσα λυσσασμένη από ερωτικό πόθο
του στέλνει τα φιλιά της στην κορυφή των κυμάτων.


Σπρώχνει το ένα το άλλο για να δυναμώσουν,
και το τελευταίο χυμά θεριεμένο κατεπάνω στο βράχο
και φθάνει το λυγερό πεύκο που σείεται λιγωμένο.
Πότε του γλύφει τα πόδια,  πότε του αγκαλιάζει τον κορμό,
και πότε του φιλεί τα στιλπνά πράσινα μαλλιά του.

Όταν ορμά μουγκρίζει από το πάθος,
 κατόπιν επάνω στο φιλί, την πιάνει το τρυφερό παράπονο
και φεύγει πάλι πίσω γλυκοψιθυρίζοντας ασυνάρτητα λόγια αγάπης.

Πόσες βάρκες και πόσοι ψαράδες
θα πληρώσουν με τη ζωή τους την ερωτική μανία...»




Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Κοσμά Πολίτη «Λεμονοδάσος» (1930)
   





......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος nikitas

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1394
  • Φύλο: Άντρας
  • Λατρεύω την εκπαίδευση. Εκείνη όμως;
    • Προφίλ
Απ: Μουσικά αφιερώματα
« Απάντηση #629 στις: Ιούνιος 07, 2014, 08:46:19 μμ »
D-DAY

Gen. Dwight Eisenhower gives the order of the day "Full Victory - Nothing Else" to paratroopers about to board planes for the invasion of Europe.

Χθες γιορτάσαμε την 80η επέτειο της D-day, της μέρας εκείνης, δηλαδή, κατά την οποία οι Σύμμαχοι έκαναν το μεγάλο άλμα από τα βρετανικά νησιά και αποβιβάστηκαν στις ακτές της βορειοδυτικής Γαλλίας, προσβάλλοντας το επονομαζόμενο Τείχος του Ατλαντικού, θέτοντας ουσιαστικά τη θεμέλιο λίθο για την οριστική κατάρρευση της Χιτλερικής Γερμανίας. Ήταν ένα τόλμημα μεγαλειώδες, η μεγαλύτερη αμφίβια επιχείρηση στην ιστορία των πολέμων, που ήδη είχε καθυστερήσει υπερβολικά, προς μεγάλη δυσαρέσκεια του Stalin, ο οποίος δεν έπαυε να επισημαίνει στις επαφές του με τους Roosevelt και Churchill την ανάγκη ύπαρξης δεύτερου μετώπου, για να ανακουφιστεί η πίεση που ασκούσαν οι Γερμανοί στο σκληρά δοκιμαζόμενο Κόκκινο Στρατό, που για τέσσερα χρόνια πολεμούσε σχεδόν μόνος στο ευρωπαϊκό θέατρο, έχοντας υποστεί εκατομμύρια απωλειών.

Υπεύθυνοι για την καθυστέρηση αυτή ήταν κατά κύριο λόγο οι Βρετανοί, ως θιασώτες του δόγματος της έμμεσης προσέγγισης και της άσκησης περιφερειακής πίεσης, προκειμένου ν' αποκόψουν τη ναζιστική Λερναία Ύδρα από όλα τα πλοκάμια της, οδηγώντας την έτσι στην ήττα και την καταστροφή. Για κάποιο διάστημα η βρετανική προσέγγιση υιοθετήθηκε (έτσι εξηγείται η απόβαση των Συμμάχων στην Ιταλία), όταν όμως δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, υπερίσχυσε η άμεση προσέγγιση την οποία επιθυμούσαν τόσο οι Αμερικανοί, όσο και οι Σοβιετικοί.

 Ένας κολοσσιαίος αποβατικός στόλος πέντε χιλιάδων πλοίων διέσχισε το κανάλι της Μάγχης τη νύχτα της 5ης προς 6η Ιουνίου του 1944 και προσέγγισε τις γαλλικές ακτές εν μέσω απίστευτης κακοκαιρίας και θαλασσοταραχής, μεταφέροντας το πρώτο κύμα της επίθεσης, εκατόν-τριάντα χιλιάδες άντρες, τον ανθό του Αμερικανικού, του Βρετανικού και του Καναδικού στρατού, καθώς και δυνάμεις των Ελευθέρων Γάλλων, του αδάμαστου στρατηγού De Gaulle, ο οποίος δε συμβιβάστηκε ποτέ με την ιδέα της ήττας, σώζοντας ουσιαστικά το γόητρο της κυβερνώμενης από το φιλογερμανικό καθεστώς Vichy Γαλλίας. Ταυτόχρονα, τρεις αερομεταφερόμενες μεραρχίες, δύο αμερικανικές και μια βρετανική, έπεφταν στα μετόπισθεν του εχθρού, δημιουργώντας σύγχυση και καταλαμβάνοντας στρατηγικά σημεία στη γαλλική ενδοχώρα, προστατεύοντας το συμμαχικό προγεφύρωμα από ενδεχόμενες γερμανικές αντεπιθέσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να το εξαλείψουν εν τη γενέσει του. Η 1η αμερικανική μεραρχία πεζικού αποβιβάστηκε στην ακτή με την κωδική ονομασία Omaha και παρ' ότι υπέστη δύο χιλιάδες απώλειες, τελικά κατάφερε να σπάσει τη γερμανική άμυνα. Ομοίως επιτυχείς ήταν και οι αποβάσεις των συμμάχων στις υπόλοιπες ακτές που είχαν επιλεγεί, Utah, Juno, Gold & Sword. Η αντίστροφη μέτρηση για τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είχε αρχίσει.

Παρακάτω ακολουθούν δύο clips• το ένα αποτελεί την εναρκτήρια σκηνή της ταινίας Saving Private Ryan και δείχνει τον ομώνυμο πρωταγωνιστή, 50 τόσα χρόνια μετά τη συμμετοχή του στην απόβαση να επιστρέφει στη Νορμανδία, και συγκεκριμένα στο αμερικανικό νεκροταφείο, αυτό το 'δάσος από λευκούς σταυρούς'. Το δεύτερο είναι το Omaha Beach Theme Song από την ίδια ταινία.


<a href="https://www.youtube.com/v/0HUf68gFGEE" target="_blank" class="new_win">https://www.youtube.com/v/0HUf68gFGEE</a>

<a href="https://www.youtube.com/v/ucKa8aHMd-s" target="_blank" class="new_win">https://www.youtube.com/v/ucKa8aHMd-s</a>
« Τελευταία τροποποίηση: Ιούνιος 07, 2014, 08:52:55 μμ από nikitas »
Henry V
We few, we happy few, we band of brothers;
For he to-day that sheds his blood with me
Shall be my brother!
William Shakespeare

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158558
  • Σύνολο θεμάτων: 19200
  • Σε σύνδεση σήμερα: 441
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 0
Επισκέπτες: 260
Σύνολο: 260

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.141 δευτερόλεπτα. 34 ερωτήματα.