Εκκλησιασμός - Προσευχή και Καθηγητές

[apri]

ο καθένας αναπτύσσει μία δική του φιλοσοφία αγνοώντας νόμους γραπτούς ή, το κυριότερο, άγραφους. Τι μένος είναι αυτό εναντίον της θρησκείας;

Αυτό είναι το πνεύμα των -και καλά- προχώ, μοντέρνων,που το παίζουν ιντελεκτσουάλ αλλά το μόνο που κάνουν είναι να στηρίζουν την υπόστασή τους σε ένα πνεύμα αμφισβήτησης και ακύρωσης κάθε ιερού πνευματικού στοιχείου που τους ενοχλεί.

H αμφισβήτηση δεν είναι  κάτι κακό. Στην περίπτωση όμως αυτή απορρίπτεται κάτι εντελώς αβασάνιστα, μόνο και μόνο λόγω κάποιων αρνητικών εμπειριών ή ιδεοληψιών. Καταγγέλλουν κάτι όπως το γνώρισαν και όπως τους το παρουσίασαν και όχι μετά από προσωπική αναζήτηση και ιδιαίτερη βάσανο της σκέψης τους, ακριβώς δηλαδή όπως αποδέχονται τη θρησκεία κάποιοι θρησκόληπτοι. Κι απαιτούν τον εξοβελισμό του, όπως άλλοι απαιτούν την επιβολή του στιγματίζοντας την αντίθετη άποψη. Ποια η διαφορά;
Αυτό δεν λέγεται ούτε μοντερνισμός ούτε διανοητική ελευθερία, αλλά ικανοποίηση του προσωπικού εγωισμού.
Θεωρείται δηλ. προτιμότερο να μείνει ο καθένας με τα στερεότυπα με τα οποία μεγάλωσε, μην τυχόν κι αποδειχθεί ότι κάπου έκανε λάθος ή ότι μπορεί να υπάρχει κι άλλη οπτική στα πράγματα.


Κάπου στην πορεία των πραγμάτων ξεχάσαμε ποιος είναι ο σκοπός της εκπαίδευσης.
Κι αυτός δεν είναι η επιβολή αληθειών, κοσμοθεωριών και ταυτοτήτων που βολεύουν τον έναν ή τον άλλον, αλλά αυτό που οι αρχαίοι Αθηναίοι ονόμαζαν "ευβουλία" δηλ. η ανάπτυξη της πνευματικής ικανότητας να σκέπτεσαι και να αποφασίζεις με τον καλύτερο τρόπο για τον εαυτό σου και για το κοινωνικό σύνολο, μέσα από τη γνώση και την άσκηση της κριτικής ικανότητας και όχι μέσα από το "κλειδαμπάρωμα" της σκέψης.

[PDE ads]

[Ivanna]

Όσο το μάθημα των θρησκευτικών, ο εκκλησιασμός και η προσευχή γίνεται με τον τρόπο που ορίζει το σύνταγμα να πραγματοποιούνται στα σχολεία, όχι μόνο δε βλάπτει, αλλά είναι και πολύ ωφέλιμο για τα παιδιά. Σαφώς και δεν παθαίνει τίποτα ούτε το παιδί , ούτε ο δάσκαλος με το να κάνει προσευχή, να διδάσκει στα παιδιά πώς συμπεριφερόμαστε όταν βρισκόμαστε σε εκκλησία ή με τη διαδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών , μέσα από το οποίο περνάνε τόσα ωραία μηνύματα και δημιουργούνται προυποθέσεις για τόσο ωραίες συζητήσεις και σκέψεις που οφελούν τα παιδιά. Εκεί που διαφωνώ είναι στο να γίνονται τα θρησκευτικά αφορμή για να βγάζει ο καθένας την όποια ιδεολογία του στα παιδιά είτε είναι ένθεος είτε άθεος. Με τα παιδιά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Διδάσκουμε συγκεκριμένα πράγματα σε κάθε μάθημα και αυτά ορίζονται με ακρίβεια τόσο από το αναλυτικό πρόγραμμα όσο και από τις εγκυκλίους. Πολλοί δάσκαλοι και καθηγητές, ιδίως στα Γυμνάσια - Λύκεια ξεφεύγουν νομίζω και αυτό δε σχετίζεται μόνο με το μάθημα των θρησκευτικών , αλλά και με τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθενώς. Και το ξαναλέω , ξεφεύγουν και οι δύο πλευρές αυτό είναι γεγονός.

[MARKOS]

apri, εγω θα πω το εξης: απορώ γιατι η προσευχή που ειναι κατι πολύ προσωπικό (λες και  εκει υπαρχουν άλλοι μαθητες)δεν μας ενοχλεί- βλεπω ουτε καν αναφέρθηκε, και μας ενοχλει ο εκκλησιασμος?

Βρε Μαρκο, η προσευχή κραταει 1' (κατσε να την πω τωρα και απο μεσα μου μη κανω λαθος στην διαρκεια), ενω για τον εκκλησιασμό πρεπει να σηκωθω το πρωι νωριτερα, να χασω 2 ωρες υπνου, να βάλω τα "καλά" μου ρουχα και παπουτσάκια, να βάλω την κολωνια Μενουνος, να ξεκινησω αγουροξυπνημένος για τον Ιερό Ναό.Και όλα αυτά γιατί? αφου ουτε με το μυαλο μου μπορω να το εξηγησω, ουτε ανταλλακτική αξία έχει!
Μα, δυό ωρες να ακουω τί? δεν θα καταλαβω τιποτα. Ασε που το στασίδι ειναι σκληρό και θα πιαστώ, γιατι ορθιος με κτυπα το "κότσι" απο το σκαρπίνι και πριζονται τα ποδια μου....το λιβάνι δεν το συζητω!

* πισω απο το μηνυμα κρυβονται αλήθειες. Δεν θα τις πω "ανοιχτά" γιατι θα γινω πολύ πιο κακός απ ότι με θεωρειτε.
Προσωπικά δεν πηγαινω εκκλησια, αλλά θα μπω να αναψω ενα κερακι καπου καπου....και σε ινδουιστικό τέμενος μπορει να παω για μια ωρα κι ας μην ειμαι ινδουιστης, βραχμανος κλπ...δεν θα παθω τίποτα, ουτε ειμαι καθε μερα με τις ωρες στις εκκλησιες.

[apri]

 

Bέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, πολλά πράγματα σ' αυτήν τη ζωή μάς φαίνονται ως μαύρη καταπίεση, επειδή ακριβώς γίνονται κάπως διεκπεραιωτικά και δεν καταλαβαίνουμε τη σκοπιμότητά τους.

[PDE ads]

[MARKOS]

με συγχωρεις, εμενα η προσευχή δεν μου φαινοταν ως μαυρη καταπιεση, (εκτος απο το δημοτικό που φοβόμουνα μη με βγαλει η δασκαλα, μια στριμμένη που ειχα, για να την πω μπροστα σε όλους. Αργοτερα εγινα κομμουνιστης  ) Αλλά  στο Γυμνασιο μου αρεζε για να γλιτωσουμε  ωρα απο το μαθημα, γιατι η καθηγητρια θα εκανε λιγοτερη ωρα εξέτασης 

*** αυτα για να χαλαρωνουμε λίγο. Παντως ομολογω πως η συζήτηση είναι αρκετα χρήσιμη   

[MARKOS]

θυμήθηκα τούτο δω, να με πάρει,....
https://www.youtube.com/watch?v=Vwmtdnfwg8I