*

Αποστολέας Θέμα: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο  (Αναγνώστηκε 578512 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος tabacaria

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 84
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Η πλατεία θα μείνει έρημη.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #546 στις: Νοέμβριος 29, 2012, 02:37:36 μμ »
Εγώ θεωρώ πως "την ναυμαχίαν" είναι υποκείμενο της επιθετικής μετοχής "την γινομένην" και συμφωνεί μαζί της σε γένος, αριθμό και πτώση. Αιτιατική του χρόνου δεν είναι. Αν ήθελε ο συγγραφέας να τονίσει το χρόνο,  το "γινομένην" θα ταν χρονική μετοχή,  χωρίς δηλαδή το άρθρο.

Μετάφραση: στη ναυμαχία που έγινε αποκρούσαμε μόνοι μας τους Κορίνθιους.
"Η εκπαίδευση είναι μια πράξη αγάπης, επομένως μια πράξη θάρρους. Δεν πρέπει να φοβάται την αντιπαράθεση, την ανάλυση της πραγματικότητας, τη δημιουργική συζήτηση, αν δε θέλει να καταλήξει σε παρωδία". (Paulo Freire).

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 01:32:46 »

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #547 στις: Νοέμβριος 29, 2012, 03:21:16 μμ »
Εγώ θεωρώ πως "την ναυμαχίαν" είναι υποκείμενο της επιθετικής μετοχής "την γινομένην" και συμφωνεί μαζί της σε γένος, αριθμό και πτώση. Αιτιατική του χρόνου δεν είναι. Αν ήθελε ο συγγραφέας να τονίσει το χρόνο,  το "γινομένην" θα ταν χρονική μετοχή,  χωρίς δηλαδή το άρθρο.

Μετάφραση: στη ναυμαχία που έγινε αποκρούσαμε μόνοι μας τους Κορίνθιους.


To "ναυμαχίαν" είναι υποκείμενο της επιθετικής μετοχής, αλλά πρέπει να έχει και κάποιον άλλο συντακτικό ρόλο, που όπως φαίνεται, είναι αυτός που ανέφερε ο Sali. Μόνο στις απόλυτες επιρρηματικές μετοχές το υποκείμενο δεν έχει κανέναν άλλο ρόλο μέσα στην πρόταση.

Η μετάφραση που δίνεις ή είναι ελεύθερη απόδοση της σύνταξης του Sali ή μεταφράζει τη λέξη "ναυμαχία" ως αιτιατική του χρόνου (αλλά αυτή η σύνταξη είπαμε ότι δεν ισχύει).

......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #548 στις: Νοέμβριος 29, 2012, 07:40:20 μμ »
Πολύ ενδιαφέρον, Sali. Δεν γνώριζα αυτή τη σύνταξη.
Εκτός από το νικώ, το τιμωρώ και το απωθώ, έχεις υπ' όψιν σου άλλα ρήματα με ίδια σύνταξη;
Φαίνεται αρχαίος ιδιωματισμός.  ::)
Θεωρητικά μπορεί έτσι να συντάσσεται οποιοδήποτε ρήμα. Συμβαίνει το εξής: αντί να τεθεί ως εσωτερικό-σύστοιχο αντικ. το ομόρριζο ουσιαστικό που λανθάνει στο ρήμα εξάρτησης, τίθεται άλλο ουσιαστικό που θα έπρεπε να προσδιορίζει το ομόρριζο (αν αυτό εκφραζόταν). Π.χ. ἀγωνίζομαι στάδιον = ἀγωνίζομαι ἀγῶνα σταδίου· νικῶ ναυμαχίαν = νικῶ νίκην ναυμαχίας· νικῶ παγκράτιον = νικῶ νίκην παγκρατίου· σπένδομαι ἀναίρεσιν = σπένδομαι σπονδὰς ἀναιρέσεως· ἀποκρίνομαι τὸ ἐρωτώμενον = ἀποκρίνομαι ἀπόκρισιν (περὶ) τοῦ ἐρωτωμένου κ.λπ.
Στην προκειμένη περίπτωση το ἀπωθῶ χρησιμοποιείται με τη σημασία του νικῶ, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για την ίδια σύνταξη. Και στο παράδειγμα από τον Πλάτωνα που έδωσα το ρ. ἀποκτείνω χρησιμοποιείται με τη σημασία του τιμωροῦμαι ή του ζημιῶ. Ειδικά, πάντως, για τα ρήματα νίκης και ήττας, πολύ γνωστή είναι και η σύνταξη με δοτική (στη Λατινική αφαιρετική) του μέσου: νικῶ ναυμαχίᾳ (= νικώ σε ναυμαχία), που, μεταφραστικά, συμπίπτει με το νικῶ ναυμαχίαν.
Όσο για τη μετάφραση του συγκεκριμένου χωρίου του Θουκυδίδη, εγώ τουλάχιστον θα προτιμούσα την αναλυτική εκδοχή του Ζηκίδη: "στη ναυμαχία που έγινε μόνοι εμείς νικήσαμε τους Κορινθίους απωθώντας τους".
« Τελευταία τροποποίηση: Νοέμβριος 29, 2012, 07:45:41 μμ από Sali »
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #549 στις: Νοέμβριος 29, 2012, 07:55:48 μμ »

Θεωρητικά μπορεί έτσι να συντάσσεται οποιοδήποτε ρήμα. Συμβαίνει το εξής: αντί να τεθεί ως εσωτερικό-σύστοιχο αντικ. το ομόρριζο ουσιαστικό που λανθάνει στο ρήμα εξάρτησης, τίθεται άλλο ουσιαστικό που θα έπρεπε να προσδιορίζει το ομόρριζο (αν αυτό εκφραζόταν). Π.χ. ἀγωνίζομαι στάδιον = ἀγωνίζομαι ἀγῶνα σταδίου· νικῶ ναυμαχίαν = νικῶ νίκην ναυμαχίας· νικῶ παγκράτιον = νικῶ νίκην παγκρατίου· σπένδομαι ἀναίρεσιν = σπένδομαι σπονδὰς ἀναιρέσεως· ἀποκρίνομαι τὸ ἐρωτώμενον = ἀποκρίνομαι ἀπόκρισιν (περὶ) τοῦ ἐρωτωμένου κ.λπ.

Αυτό που μου περιγράφεις είναι γενικώς το εσωτερικό αντικείμενο. Έτσι δεν είναι; ::)
 
Εδώ όμως έχουμε μια ιδιαίτερη περίπτωση όπου υπάρχει ταυτοχρόνως και πρόσωπο στην ίδια πτώση.
Κάτι αντίστοιχο δεν θυμάμαι να υπάρχει στα νέα ελληνικά. Γι' αυτό μίλησα για ιδιωματισμό των αρχαίων ελληνικών.



Ας μου επιτραπεί να προσθέσω εδώ ότι, εκτός από τους ξένους σχολιαστές του Θουκυδίδη, και ο ημέτερος Ζηκίδης συμφωνεί μ' αυτή τη σύνταξη και προσθέτει (ευφυώς κατ' εμέ) ότι η έκφραση είναι συνεπτυγμένη και ισοδυναμεί με το: "τὴν ναυμαχίαν ἐνικήσαμεν Κορινθίους ἀπωσάμενοι αὐτούς".

Δεν είμαι και πολύ σίγουρη αν είναι σωστό να λέμε ότι στα αρχαία "η έκφραση είναι συνεπτυγμένη", γιατί τότε υπονοούμε ότι πριν ήταν αναλυτική και στην πορεία συνεπτύχθη η πρόταση (έχουμε τέτοια στοιχεία;).
Πιστεύω ότι το πιο ορθό είναι να πούμε πως η νέα ελληνική έκφραση είναι πιο αναλυτική και αυτό γιατί προφανώς η συγκεκριμένη σύνταξη δεν ήταν τόσο σαφής σε κάποιους ομιλητές.

Επίσης, διαβάζοντας κάποια παραδείγματα που παραθέτει ο Smyth
(http://perseus.uchicago.edu/cgi-bin/philologic/getobject.pl?c.9:6:98:1.perseusmonographs )
παρατηρώ ότι κατά βάση στη νέα ελληνική επιλέξαμε να αποδίδουμε εμπρόθετα το εσωτερικό αντικείμενο, εφόσον διατηρούμε το ίδιο ρήμα.


π.χ
τοσοῦτον ἔχθος ἐχθαίρω σε ----- σε μισώ με τόσο μίσος
τὴν ναυμαχίαν ἀπεωσάμεθα Κορινθίους--- απωθήσαμε τους Κορινθίους με ναυμαχία/στη ναυμαχία
Μέλητός με ἐγράψατο τὴν γραφὴν ταύτην-- ο Μέλητος με κατηγόρησε μ' αυτήν κατηγορία
Μιλτιάδης ὁ τὴν ἐν Μαραθῶνι μάχην τοὺς βαρβάρους νικήσας----Ο Μιλτιάδης που νίκησε τους βαρβάρους στη μάχη του Μαραθώνα

« Τελευταία τροποποίηση: Νοέμβριος 29, 2012, 08:00:05 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 01:32:46 »

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #550 στις: Νοέμβριος 29, 2012, 08:44:41 μμ »
Αυτό που μου περιγράφεις είναι γενικώς το εσωτερικό αντικείμενο. Έτσι δεν είναι; ::)
 
Εδώ όμως έχουμε μια ιδιαίτερη περίπτωση όπου υπάρχει ταυτοχρόνως και πρόσωπο στην ίδια πτώση.
Κάτι αντίστοιχο δεν θυμάμαι να υπάρχει στα νέα ελληνικά. Γι' αυτό μίλησα για ιδιωματισμό των αρχαίων ελληνικών.
Όπως τα λες είναι. Όντως πρόκειται για ιδιωματισμό της αρχαίας Ελληνικής. Το εξωτερικό αντικείμενο, όπως λέει και ο Smyth, είναι αιτιατική του προσώπου και το εσωτερικό αιτιατική του πράγματος.
Δεν είμαι και πολύ σίγουρη αν είναι σωστό να λέμε ότι στα αρχαία "η έκφραση είναι συνεπτυγμένη", γιατί τότε υπονοούμε ότι πριν ήταν αναλυτική και στην πορεία συνεπτύχθη η πρόταση (έχουμε τέτοια στοιχεία;).
Πιστεύω ότι το πιο ορθό είναι να πούμε πως η νέα ελληνική έκφραση είναι πιο αναλυτική και αυτό γιατί προφανώς η συγκεκριμένη σύνταξη δεν ήταν τόσο σαφής σε κάποιους ομιλητές.
Δεν το είχα ποτέ σκεφτεί έτσι, αλλά είναι προφανές ότι έχεις δίκιο.
Επίσης, διαβάζοντας κάποια παραδείγματα που παραθέτει ο Smyth
(http://perseus.uchicago.edu/cgi-bin/philologic/getobject.pl?c.9:6:98:1.perseusmonographs )
παρατηρώ ότι κατά βάση στη νέα ελληνική επιλέξαμε να αποδίδουμε εμπρόθετα το εσωτερικό αντικείμενο, εφόσον διατηρούμε το ίδιο ρήμα.
π.χ
τοσοῦτον ἔχθος ἐχθαίρω σε ----- σε μισώ με τόσο μίσος
τὴν ναυμαχίαν ἀπεωσάμεθα Κορινθίους--- απωθήσαμε τους Κορινθίους με ναυμαχία/στη ναυμαχία
Μέλητός με ἐγράψατο τὴν γραφὴν ταύτην-- ο Μέλητος με κατηγόρησε μ' αυτήν κατηγορία
Μιλτιάδης ὁ τὴν ἐν Μαραθῶνι μάχην τοὺς βαρβάρους νικήσας----Ο Μιλτιάδης που νίκησε τους βαρβάρους στη μάχη του Μαραθώνα
Ναι, πολύ σωστά. Δεν βλέπω πώς θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε με άλλον τρόπο.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος Stiliani

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 75
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Ελπίζω, άρα ζω.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #551 στις: Νοέμβριος 30, 2012, 12:54:15 μμ »
'' Κακάς εγω γυναικας υιεσι στυγω''
Στο συντακτικο Ντουρου το  'υιεσι'  χαρακτηριζεται δοτικη προσωπικη χαριστικη.
Γιατί δεν ειναι αντιχαριστικη ή ακομη καλυτερα δοτικη της αιτιας, αφου εχουμε και ρημα ψυχικου παθους;
Τα όνειρα γι' αυτούς που ξέρουν να τα βλέπουν
και τα τραγούδια γι' αυτούς που ξέρουν να τ' ακούν.

Αποσυνδεδεμένος zwi

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 126
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Λατρεύω την εκπαίδευση/ ΠΕ 02
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #552 στις: Νοέμβριος 30, 2012, 02:05:27 μμ »
Ούκ αν θαυμάζοιμι , εi oi πολέμιοι, ωσπερ oi δειλοί κύνες, ήμίν έπακολουθοίεν. Πως δικαιολογούμε την έγκλιση της δευτερεύoυσας αιτιολογικής στη συγκεκριμένη πρόταση;
« Τελευταία τροποποίηση: Νοέμβριος 30, 2012, 02:25:52 μμ από zwi »
You can lose more than your patience ...

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #553 στις: Νοέμβριος 30, 2012, 03:43:11 μμ »
'' Κακάς εγω γυναικας υιεσι στυγω''
Στο συντακτικο Ντουρου το  'υιεσι'  χαρακτηριζεται δοτικη προσωπικη χαριστικη.
Γιατί δεν ειναι αντιχαριστικη ή ακομη καλυτερα δοτικη της αιτιας, αφου εχουμε και ρημα ψυχικου παθους;


Είναι χαριστική γιατί ο Κρέων αποστρέφεται τις κακές γυναίκες χάριν των παιδιών του (δηλ. για να τα προστατέψει).
Η δοτική προσδιορίζει το ρήμα, όχι το "κακάς" για να είναι αντιχαριστική.



Ούκ αν θαυμάζοιμι , εi oi πολέμιοι, ωσπερ oi δειλοί κύνες, ήμίν έπακολουθοίεν. Πως δικαιολογούμε την έγκλιση της δευτερεύoυσας αιτιολογικής στη συγκεκριμένη πρόταση;

Γιατί η αιτιολογική πρόταση (υποθετικής αιτιολογίας) έχει πολύ έντονη υποθετική χροιά, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι όλη η περίοδος μοιάζει με υποθετικό λόγο που δηλώνει απλή σκέψη του λέγοντος.

Ας πει όμως και άλλος τη γνώμη του επ'  αυτού.


......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #554 στις: Νοέμβριος 30, 2012, 11:02:48 μμ »
Γιατί η αιτιολογική πρόταση (υποθετικής αιτιολογίας) έχει πολύ έντονη υποθετική χροιά, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι όλη η περίοδος μοιάζει με υποθετικό λόγο που δηλώνει απλή σκέψη του λέγοντος.

Ας πει όμως και άλλος τη γνώμη του επ'  αυτού.
Ακριβώς έτσι είναι. Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για ευκτική της απλής σκέψης.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος interstellar

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 24
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #555 στις: Δεκέμβριος 07, 2012, 08:39:24 πμ »
Καλημέρα σε όλους! Τα φώτα σας παρακαλώ!

Στη φράση "εστρατοπεδεύοντο ανά τό Θυνών πεδίον", η λέξη Θυνών τι γενική είναι; Σύμφωνα με τη θεματογραφία που έχω είναι γενική επεξηγηματική, αλλά σύμφωνα με κάποια συντακτικό η γενική αυτή δεν απαντάται στα αρχαία ελληνικά..
Πιο πολύ με απασχολεί το τι θα πω στο μαθητή, αν ζητήσει να μάθει περισσότερα επ' αυτού..

Αποσυνδεδεμένος marietta2010

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 145
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #556 στις: Δεκέμβριος 07, 2012, 11:51:51 πμ »
Επειδη δεν την ξερω τη λεξη αποκλειεται να ειναι ουδετερο και ετσι επιθ.προσδ.;
Αν οχι γιατι οχι απλα κτητικη ή διαιρετικη;

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #557 στις: Δεκέμβριος 07, 2012, 12:27:13 μμ »
Κατ' αρχάς, γενική επεξηγηματική ασφαλώς και υπάρχει στα αρχαία Ελληνικά.
Έπειτα, η γενική Θυνῶν [Θυνοί: λαός της Θράκης] δεν καταλαβαίνω γιατί λαμβάνεται από τον συγγραφέα της θεματογραφίας ως επεξηγηματική. Πρόκειται, απλώς, για γενική κτητική (μτφρ.: "στρατοπέδευσαν στην πεδιάδα των Θυνών").
Η γενική επεξηγηματική έχει άλλο ρόλο: προσδιορίζει ουσιαστικά (έναρθρα συνήθως), η ίδια δε (κατά κανόνα ως κύριο όνομα) καθιστά απολύτως σαφές και συγκεκριμένο το περιεχόμενο του ουσιαστικού εξάρτησης. Τίθεται αντί ομοιόπτωτης επεξήγησης. Στις περιπτώσεις αυτές, τόσο η ομοιόπτωτη όσο και η ετερόπτωτη (κατά γενική) επεξήγηση μαζί με το ουσιαστικό εξάρτησης αποτελούν περιφράσεις ισοδύναμες με το απλό κύριο όνομα. Π.χ. τὸ Ἄργος = ἡ πόλις Ἄργος (επεξήγηση) = ἡ πόλις τοῦ Ἄργους (γεν. επεξηγηματική)· ἡ Ἰστώνη = τὸ ὄρος Ἰστώνη (επεξήγηση) = τὸ ὄρος τῆς Ἰστώνης (γενική επεξηγηματική).
Στο παράδειγμά μας όμως είναι προφανές ότι αυτό δεν ισχύει.
« Τελευταία τροποποίηση: Δεκέμβριος 07, 2012, 12:29:14 μμ από Sali »
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος interstellar

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 24
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #558 στις: Δεκέμβριος 07, 2012, 12:53:37 μμ »
Χίλια ευχαριστώ πραγματκά!! :)

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #559 στις: Δεκέμβριος 07, 2012, 12:55:06 μμ »
Να προσθέσω και κάτι σχετικά με τη γενική επεξηγηματική. Υπάρχουν φιλόλογοι που δεν δέχονται αυτή τη γενική ως επεξηγηματική και την ονομάζουν παραθετική, με το αιτιολογικό ότι το ουσιαστικό εξάρτησης δεν δηλώνει κάτι το γενικό ή αόριστο που χρήζει επεξήγησης.
Προσωπική μου άποψη: κατ' αρχάς συμφωνώ με το επιχείρημα. Όταν σήμερα λέμε: "η πόλη της Αθήνας", δεν είναι δυνατόν, προφέροντας τη λέξη "η πόλη", να εκφράζουμε κάτι αόριστο και να αισθανόμαστε την ανάγκη της επεξήγησης. Απλώς κάνουμε χρήση μιας περίφρασης αντί για τη μονολεκτική εκφορά ("η Αθήνα"). Θεωρώ λοιπόν ότι ουσιαστικό εξάρτησης και γενική είναι τόσο στενά δεμένα, ώστε είναι μάταιο να προσπαθούμε να τα χωρίσουμε, μόνο και μόνο για να δώσουμε ένα όνομα στη γενική. Γι' αυτό ούτε και με τον χαρακτηρισμό "παραθετική" συμφωνώ.
Μα, θα μου πείτε, υπάρχει ουσιαστικό και γενική που εξαρτάται απ' αυτό· δεν έχει όνομα η γενική; Τι θα πούμε στα παιδιά; Αν και πιστεύω ακράδαντα ότι το Συντακτικό δεν θα έπρεπε να είναι ένας...κατακλυσμός ονοματολογίας, στην προκειμένη περίπτωση (στο παράδειγμα που έδωσα τώρα δηλαδή), για να διαλέξω έναν από τους χαρακτηρισμούς, θα διάλεγα την επεξηγηματική.
« Τελευταία τροποποίηση: Δεκέμβριος 07, 2012, 12:59:46 μμ από Sali »
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158556
  • Σύνολο θεμάτων: 19199
  • Σε σύνδεση σήμερα: 441
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 1
Επισκέπτες: 388
Σύνολο: 389

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.128 δευτερόλεπτα. 36 ερωτήματα.