*

Αποστολέας Θέμα: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο  (Αναγνώστηκε 578422 φορές)

0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #574 στις: Ιανουάριος 25, 2013, 12:30:50 μμ »
Να ρωτήσω κι εγώ κάτι, αν και ομολογώ ότι ντρέπομαι λίγο γιατί είναι σίγουρα πολύ απλό..
στη φράση ο βασιλεύς Παυσανίας

το βασιλεύς θεωρείται επιθετικός (ως προσηγορικό όνομα που δηλώνει αξίωμα) ή το Παυσανίας επεξήγηση; Έως τώρα δεν είχα αμφιβολίες μέχρι που είδα και τις δύο εκδοχές σε συντακτικά...


To "Παυσανίας" είναι επεξήγηση στο "βασιλεύς".

Το "βασιλεύς"  είναι επιθετικός προσδιορισμός, αν προσδιορίζει μια γενική έννοια, όπως π.χ ανήρ, άνθρωπος
(πρβλ. και "άνδρες δικασταί", "ανήρ στρατηγός").

Η μόνη ακραία περίπτωση όπου μάλλον ( ??? ::) ::) ) θα λειτουργούσε ως επιθετικός προσδιορισμός το "βασιλεύς" είναι αυτή που ο συγγραφέας θα ήθελε στην πρόταση να ξεχωρίσει τον βασιλιά Παυσανία από έναν άλλο Παυσανία (ο βασιλεύς Παυσανίας-ο στρατηγός Παυσανίας), οπότε το όνομα "Παυσανίας" θα είχε μια πιο γενική έννοια.
Δεν το έχω δει όμως ποτέ σε κείμενο, για να είμαι ειλικρινής.


« Τελευταία τροποποίηση: Ιανουάριος 25, 2013, 12:32:51 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 17:16:50 »

Αποσυνδεδεμένος moagniko

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 474
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #575 στις: Ιανουάριος 25, 2013, 01:25:00 μμ »
Παιδιά, η ευθεία πρόταση "μηδείς ὑμῶν εξέλθη"

στον πλάγιο λόγο θα γίνει "ἀπαγορεύει μηδένα ἡμῶν ἐξελθεῖν";
ή "μηδένα αὐτῶν ἐξελθεῖν";
ή "μηδένα σφῶν ἐξελθεῖν";

Γενικά, το σε τι θα μετατραπεί η αντωνυμία δεν εξαρτάται από το νόημα της πρότασης;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων
« Τελευταία τροποποίηση: Ιανουάριος 25, 2013, 01:26:33 μμ από moagniko »

Αποσυνδεδεμένος interstellar

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 24
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #576 στις: Ιανουάριος 25, 2013, 01:49:10 μμ »
Να ρωτήσω κι εγώ κάτι, αν και ομολογώ ότι ντρέπομαι λίγο γιατί είναι σίγουρα πολύ απλό..
στη φράση ο βασιλεύς Παυσανίας

το βασιλεύς θεωρείται επιθετικός (ως προσηγορικό όνομα που δηλώνει αξίωμα) ή το Παυσανίας επεξήγηση; Έως τώρα δεν είχα αμφιβολίες μέχρι που είδα και τις δύο εκδοχές σε συντακτικά...


To "Παυσανίας" είναι επεξήγηση στο "βασιλεύς".

Το "βασιλεύς"  είναι επιθετικός προσδιορισμός, αν προσδιορίζει μια γενική έννοια, όπως π.χ ανήρ, άνθρωπος
(πρβλ. και "άνδρες δικασταί", "ανήρ στρατηγός").

Η μόνη ακραία περίπτωση όπου μάλλον ( ??? ::) ::) ) θα λειτουργούσε ως επιθετικός προσδιορισμός το "βασιλεύς" είναι αυτή που ο συγγραφέας θα ήθελε στην πρόταση να ξεχωρίσει τον βασιλιά Παυσανία από έναν άλλο Παυσανία (ο βασιλεύς Παυσανίας-ο στρατηγός Παυσανίας), οπότε το όνομα "Παυσανίας" θα είχε μια πιο γενική έννοια.
Δεν το έχω δει όμως ποτέ σε κείμενο, για να είμαι ειλικρινής.


Ευχαριστώ θερμά!!!

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #577 στις: Ιανουάριος 25, 2013, 04:55:31 μμ »
Παιδιά, η ευθεία πρόταση "μηδείς ὑμῶν εξέλθη"

στον πλάγιο λόγο θα γίνει "ἀπαγορεύει μηδένα ἡμῶν ἐξελθεῖν";
ή "μηδένα αὐτῶν ἐξελθεῖν";
ή "μηδένα σφῶν ἐξελθεῖν";

Γενικά, το σε τι θα μετατραπεί η αντωνυμία δεν εξαρτάται από το νόημα της πρότασης;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Το "σφῶν" αποκλείεται, γιατί η χρήση της θα σήμαινε πλάγια αυτοπάθεια, δηλαδή η αντωνυμία θα έπρεπε να ταυτίζεται με το υποκείμενο του ρ. εξάρτησης ("ἀπαγορεύει") - πράγμα άτοπο εδώ.
"Παίζει" όμως το "ἡμῶν" ή το "αὐτῶν", ανάλογα με το υποκείμενο του ρ. εξάρτησης. Αν δηλαδή το υποκ. του ρ. εξάρτησης ανήκει στο "ὑμῶν" του ευθέος λόγου, λογικά στον πλάγιο λόγο θα έχουμε "ἡμῶν", αφού το υποκ. του ρ. εξάρτησης συμπεριλαμβάνει και τον εαυτό του.
Απεναντίας, αν το υποκ. του ρ.εξάρτησης δεν ανήκει στο "ὑμῶν" και μιλάει ως τρίτος, στον πλάγιο λόγο θα έχουμε "αὐτῶν".
Εν κατακλείδι, η μετατροπή της αντων. στον πλάγιο λόγο εξαρτάται όντως από το νόημα της πρότασης. Είναι προτιμότερη αυτή η λογική παρά η εκμάθηση οποιουδήποτε κανόνα.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 17:16:50 »

Αποσυνδεδεμένος moagniko

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 474
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #578 στις: Φεβρουάριος 03, 2013, 01:24:34 πμ »
Παιδιά, θα ήθελα, παρακαλώ, τη βοήθειά σας ως προς το είδος της κάτωθι αναφορικής πρότασης καθώς και ως προς τη συντακτική αναγνώριση των όρων της (ης, τα ίδια).
δόξης δε ουδεμιάς ήρα ης ουκ εξεπόνει τα ίδια = καμιά δόξα δεν λάτρεψε, αν δεν κόπιαζε υπερβολικά γι' αυτήν/ την οποία δεν αποκτούσε με την ατομική του εργασία
Αγησίλαος του Ξενοφώντα 11,9-10
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 03, 2013, 01:29:19 πμ από moagniko »

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #579 στις: Φεβρουάριος 03, 2013, 11:07:41 πμ »
Παιδιά, θα ήθελα, παρακαλώ, τη βοήθειά σας ως προς το είδος της κάτωθι αναφορικής πρότασης καθώς και ως προς τη συντακτική αναγνώριση των όρων της (ης, τα ίδια).
δόξης δε ουδεμιάς ήρα ης ουκ εξεπόνει τα ίδια = καμιά δόξα δεν λάτρεψε, αν δεν κόπιαζε υπερβολικά γι' αυτήν/ την οποία δεν αποκτούσε με την ατομική του εργασία
Αγησίλαος του Ξενοφώντα 11,9-10
Είναι προσδιοριστική στο δόξης. Δεν βλέπω υποθετική χροιά· αν ήταν αναφορικοϋποθετική, θα χρειαζόταν άρνηση μή.
Κατά τα άλλα, το τὰ ἴδια είναι αντικείμενο του ρ. ἐξεπόνει, και το ἧς γενική κτητική (ή διαιρετική;) από το τὰ ἴδια.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος moagniko

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 474
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #580 στις: Φεβρουάριος 04, 2013, 01:49:35 μμ »
Παιδιά, θα ήθελα, παρακαλώ, τη βοήθειά σας ως προς το είδος της κάτωθι αναφορικής πρότασης καθώς και ως προς τη συντακτική αναγνώριση των όρων της (ης, τα ίδια).
δόξης δε ουδεμιάς ήρα ης ουκ εξεπόνει τα ίδια = καμιά δόξα δεν λάτρεψε, αν δεν κόπιαζε υπερβολικά γι' αυτήν/ την οποία δεν αποκτούσε με την ατομική του εργασία
Αγησίλαος του Ξενοφώντα 11,9-10
Είναι προσδιοριστική στο δόξης. Δεν βλέπω υποθετική χροιά· αν ήταν αναφορικοϋποθετική, θα χρειαζόταν άρνηση μή.
Κατά τα άλλα, το τὰ ἴδια είναι αντικείμενο του ρ. ἐξεπόνει, και το ἧς γενική κτητική (ή διαιρετική;) από το τὰ ἴδια.

Aρχικά, ευχαριστώ!
Θα ήθελα όμως να ρωτήσω.. γιατί διαιρετική;
Βασικά, το "τα ίδια" είναι σύστοιχο; (τους ιδίους πόνους;)
Αν είναι κτητική ή διαιρετική από το "τα ίδια", πώς μεταφράζεται επ' ακριβώς;

Αποσυνδεδεμένος Spes

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 86
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #581 στις: Φεβρουάριος 04, 2013, 04:26:21 μμ »
Το "τὰ ἴδια" είναι όντως σύστοιχο αντικείμενο.
Το ἧς θα το έβαζα γενική του σκοπού ή της αιτίας στο ρήμα.
[Βέβαια, κατά τα συντακτικά η γενική του σκοπού είναι γενική έναρθρου απαρεμφάτου, όπως απαντά κυρίως στον Θουκυδίδη. Οπότε η γενική της αιτίας είναι, νομίζω, περισσότερο σύμφωνη με τη σχολική λογική, αλλά και πάλι δεν μπορεί να θεωρηθεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, μιας και το ἐκπονῶ δεν είναι ρήμα δικανικό ή ψυχικού πάθους].

Μία δεύτερη λύση που σκέφτηκα είναι να έχει γίνει έλξη του αναφορικού (το ἧς από το δόξης, το οποίο και προσδιορίζει) και να είναι κανονικά ἥν οὐκ ἐξεπόνει, κατά τη σύνταξη ἐκπονῶ τι=αποκτώ κάτι με κόπο, οπότε το ἥν να είναι αντικείμενο. Σε αυτή την περίπτωση βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο στέκει η σύνταξη ἐκπονῶ τὴν δόξαν τὰ ἴδια, γιατί το ρήμα αναφέρεται ως αμετάβατο συνήθως ή με σύστοιχο αντικείμενο. Δεν είναι π.χ. το κλασικό βλάπτω τὴν πόλιν μεγάλα. Αλλά είναι και αυτό μια κάποια λύσις   ;D

Ας πει και κανένας άλλος!

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #582 στις: Φεβρουάριος 05, 2013, 03:03:53 μμ »
Παράθεση
Aρχικά, ευχαριστώ!
Θα ήθελα όμως να ρωτήσω.. γιατί διαιρετική;
Βασικά, το "τα ίδια" είναι σύστοιχο; (τους ιδίους πόνους;)
Αν είναι κτητική ή διαιρετική από το "τα ίδια", πώς μεταφράζεται επ' ακριβώς;
Ας ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα:
1. Την εκτίμηση ότι το ἧς είναι γενική διαιρετική δεν την δέχομαι, αλλά απλώς την ανέφερα σε περίπτωση που κάποιος θέλει να δώσει μια διαφορετική σημασία στη λέξη ἴδια (π.χ. "λεπτομέρειες"). Την προτιμώ λοιπόν γενική κτητική εξαρτώμενη από το τὰ ἴδια.
2. Δεν νομίζω ότι το τὰ ἴδια είναι σύστοιχο αντικείμενο· το πιθανότερο είναι να σημαίνει: "ιδιότητες", "ξεχωριστά και ουσιώδη στοιχεία", "ουσία".
3. Θεωρώ ότι το ρ. ἐκπονῶ εδώ πρέπει να σημαίνει: "(εξ)ασκώ" ή "αποκτώ με κόπο", "κερδίζω".
4. Μ' αυτή τη λογική θα μετέφραζα (κατά λέξη): ["δεν αγαπούσε καμμία δόξα] της οποίας τις ιδιότητες δεν εξασκούσε" ή: "... της οποίας την ουσία (= την οποία) δεν φρόντιζε να κερδίσει (με προσωπικό μόχθο)". Προτιμώ τη δεύτερη εκδοχή.
5. Οι μεταφράσεις που παρέθεσες είναι πολύ καλές και συμφωνούν με το νόημα, δεν βοηθούν όμως στην κατανόηση της συντακτικής θέσης των όρων της αναφορ. πρότασης.

Ελπίζω να βοήθησα.
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 05, 2013, 03:05:46 μμ από Sali »
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #583 στις: Φεβρουάριος 05, 2013, 06:10:20 μμ »
Nα γράψω και εγώ κάποιες παρατηρήσεις.


1. Η λέξη "τα ίδια" δεν μπορεί να είναι σύστοιχο αντικείμενο, γιατί είναι έναρθρο. Έναρθρο σύστοιχο αντικείμενο σε πληθυντικό αριθμό δεν θυμάμαι να έχω απαντήσει ποτέ σε κείμενο.

2. Το "ης" δεν μπορεί να είναι γενική της αιτίας γιατί δεν έχουμε δικαστικό ρήμα ή ρήμα ψυχικού πάθους.
Γενική ονόματος που να δηλώνει σκοπό και να προσδιορίζει ρήμα δεν συναντάται, απ' όσο ξέρω τουλάχιστον.

3. Έλξη αναφορικού μάλλον δεν έχουμε. Για να συντάσσεται το "εκπονώ" με δυο αιτιατικές, θα έπρεπε η μια να δηλώνει πρόσωπο. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε "τη δόξα" προσωποποιημένη έννοια, τι νόημα μπορεί να έχει η πρόταση, εφόσον το "εκπονώ τινά" σημαίνει "εκπαιδεύω, αναζητώ με κόπο";


4. Η σύνταξη που προτείνει ο Sali είναι αυτή που σκέφτηκα και εγώ, όταν πρωτοδιάβασα την πρόταση.
Ωστόσο, δεν μπορούσα να σκεφτώ ικανοποιητική μετάφραση που να στηρίζει αυτήν τη σύνταξη.
Η φράση "τα ίδια της δόξης" μου φαινόταν ασαφής.

Σήμερα ψάχνοντας σε ένα παλιό λεξικό του Γ. Βερναρδάκη ("Λεξικόν Ερμηνευτικόν", 1918), βρήκα την εξής ερμηνεία στο επίμαχο χωρίο, που στηρίζει αυτήν τη σύνταξη:
"ής τα ίδια (τ.έ, τα στοιχεία τα συναποτελούντα αυτήν, την δόξαν) ου προσεκτάτο πόνω και επιμελεία".


5. Επίσης, στο ίδιο λεξικό βρήκα και ένα χωρίο από τον "Ηρακλή Μαινόμενο" του Ευριπίδη (στιχ.581) όπου το "εκπονώ" συντάσσεται με γενική και αιτιατική:
"...των δ' εμών τέκνων ουκ εκπονήσω θάνατον" (=....δεν προσπαθήσω να απομακρύνω τον θάνατο από τα παιδιά μου)

Θα μπορούσε η σύνταξη αυτή να ισχύει και στο χωρίο του Ξενοφώντα και η πρόταση να σημαίνει λόγου χάριν
"δεν επιθυμούσε καμία δόξα, από την οποία δεν είχε προσπαθήσει να απομακρύνει το προσωπικό συμφέρον";

Το καταθέτω απλώς ως υπόθεση εργασίας που περνά αυτήν τη στιγμή από το μυαλό μου. ::)


ΥΓ. Παρεμπιπτόντως, ανακάλυψα ένα site όπου βρίσκεται σκαναρισμένη η ελληνική έκδοση του Liddell-Scott.
Βρίσκεις τη λέξη με μηχανή αναζήτησης και την προβάλλεις σε μορφή pdf.
http://myria.math.aegean.gr/lds/web/


« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 05, 2013, 06:24:44 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #584 στις: Φεβρουάριος 06, 2013, 12:16:59 πμ »
Σήμερα ψάχνοντας σε ένα παλιό λεξικό του Γ. Βερναρδάκη ("Λεξικόν Ερμηνευτικόν", 1918), βρήκα την εξής ερμηνεία στο επίμαχο χωρίο, που στηρίζει αυτήν τη σύνταξη:
"ής τα ίδια (τ.έ, τα στοιχεία τα συναποτελούντα αυτήν, την δόξαν) ου προσεκτάτο πόνω και επιμελεία".


5. Επίσης, στο ίδιο λεξικό βρήκα και ένα χωρίο από τον "Ηρακλή Μαινόμενο" του Ευριπίδη (στιχ.581) όπου το "εκπονώ" συντάσσεται με γενική και αιτιατική:
"...των δ' εμών τέκνων ουκ εκπονήσω θάνατον" (=....δεν προσπαθήσω να απομακρύνω τον θάνατο από τα παιδιά μου)

Θα μπορούσε η σύνταξη αυτή να ισχύει και στο χωρίο του Ξενοφώντα και η πρόταση να σημαίνει λόγου χάριν
"δεν επιθυμούσε καμία δόξα, από την οποία δεν είχε προσπαθήσει να απομακρύνει το προσωπικό συμφέρον";

Το καταθέτω απλώς ως υπόθεση εργασίας που περνά αυτήν τη στιγμή από το μυαλό μου. ::)
To λεξικό του Βερναρδάκη είναι όντως εξαιρετικό. Δυστυχώς, δεν το έχω μαζί μου εδώ στην Κρήτη.
Το χωρίο από τον Ηρακλή Μαινόμενο λεξικογραφείται και στο LSJ (στη λ. ἐκπονῶ, 8) με την ίδια σύνταξη και σημασία, που δεν είχα προσέξει. Και η υπόθεση εργασίας που κάνεις είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Με έβαλες σε γόνιμες σκέψεις.


Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #585 στις: Φεβρουάριος 06, 2013, 12:32:57 πμ »
Βέβαια, τώρα που το ξαναβλέπω, το (ελληνικό) Λίντελ-Σκοτ μεταφράζει "προσπαθώ να προφυλάξω τι" (ενν. από κάποιον) και δίνει το χωρίο από τον Ηρακλή Μαινόμενο. Η μετάφραση αυτή όμως δεν ταιριάζει στο κείμενό μας, καθώς θα έπρεπε να μεταφράσουμε: "...από την οποία δεν φρόντιζε να προφυλάξει τα προσωπικά του συμφέροντα". Προφανώς οι μεταφράσεις του ἐκπονῶ από τον Βερναρδάκη και το Λίντελ-Σκοτ δεν συμφωνούν.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #586 στις: Φεβρουάριος 06, 2013, 08:56:34 πμ »
Αλλά και η μετάφραση του ελληνικού Λίντελ-Σκοτ και του αγγλικού LSJ δεν αποδίδει το νόημα του στίχου από τον Ηρακλή Μαινόμενο. Για να έχει νόημα αυτή η μετάφραση, έπρεπε η χρήση των πτώσεων να είναι αντεστραμμένη (τοὺς παῖδας τοῦ θανάτου). Προδήλως προτιμότερη είναι η ερμηνεία του Βερναρδάκη.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #587 στις: Φεβρουάριος 06, 2013, 11:58:46 πμ »
Η μετάφραση του Βερναρδάκη είναι απλώς πιο πιστή στη σύνταξη, ενώ του LSJ πιο ελεύθερη.
Το νόημα είναι το ίδιο.
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32278
  • Τελευταία: Parask
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158534
  • Σύνολο θεμάτων: 19198
  • Σε σύνδεση σήμερα: 575
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 18
Επισκέπτες: 470
Σύνολο: 488

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.084 δευτερόλεπτα. 36 ερωτήματα.