0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Nα αναρτώνται συχνότερα πραγματικοί διάλογοιμεταξύ των εκλεγμένων που αποφασίζουν για μαςχωρίς εμάς. Έχουν πολύ πλάκα..Τι περιεχόμενο, τι ειρμός..τι σύνταξη... διατύπωση... έξοχα!
Παντως επειδη διαβασα προσεχτικα το κομματι του διαλογου που δημοσιευσε το esos και αναπαραχθηκε εδω... μπορειτε να μου εξηγησετε απο που προκυπτει οτι επικειται ρυθμιση για τις επαπειλουμενες κυησεις??Ισα-ισα που στις εμμονες του κολλημενου Κεδικογλου ο Λοβερδος του απαντησε οτι το προβλημα θα λυθει , εμμεσως, με την αυξημενη μοριοδοτηση.... και οτι αυτο το προβλημα αδυνατει να το λυσει η εκαστοτε ηγεσια γιατι ειναι παρα πολυ λεπτο το θεμα.Επισης ο υφυπουργος, στην προταση του κολλημενου Κεδικογλου να ειναι στα γραφεια αντι να παιρνουν επαπειλουμενες, του απαντησε οτι το προβλημα δεν ειναι η στελεχωση των γραφειων αλλα των σχολειων.....μπορει καποιος λοιπον να ενημερωσει απο που προκυπτει το σεναριο για ειδικη ρυθμιση αναφορικα με το θεμα αυτο!...εμενα παντως μαλλον για παραπλανητικο τιτλο μου κανει!
Δύο σοβαρότατοί λόγοι που παίρνουν επαπειλούμενη άδεια οι εκπαιδευτικοι: 1) πολλές είναι σε μεγάλη ηλικία κ δεν το ρισκάρουν ή έχουν δυσκολίες κ 2) βρίσκονται μακριά από τον τοπο τους, μακριά απ τους δικούς τους, τους γιατρούς τους, χρειάζεται να οδηγήσουν ώρες, να πάρουν κτελ, καράβια κ αεροπλάνα. Δεν είναι κ το πιο εύκολο, λοιπόν.
Δυο φίλες στην Αθηνα απέβαλαν η μια από ίωση που την κόλλησε στο σχολείο και η δεύτερη απο σπρώξιμο στη σκάλα. Ετερη φίλη αναπληρώτρια 7 μηνών ανεβοκατεβαινε τις πετρινες σκάλες ορεινού σχολείου μεσα στα χιόνια γιατί την έβαζε εφημερία στον 3 οροφο. Εγω με εγκυμοσύνη μετά τα 35 εκανα μάθημα στο ξερονήσι με αιμορραγία από αποκολληση πλακούντα από άγνοια και ελλειψη γιατρού.
Όταν έκανες την αίτηση για μόνιμο διορισμό ήξερες τις δυσκολίες και πήρες κάθε ρίσκο προκειμένου να εξασφαλίσεις την πολυπόθητη θεσούλα στο δημόσιο. Γνώριζες τις συνθήκες που επικρατούν στις περιοχές που δήλωσες, ιδιαίτερα αυτές που είναι δυσπρόσιτες και ότι ίσως χρειαστεί να παραμείνεις εκεί πολλά χρόνια μέχρι να πάρεις τη μεταθεσή σου. Από τότε που έπιασες τη θέση, αντί να νοιάζεσαι πρωτίστως για το πώς θα την υπηρετήσεις καλύτερα και πώς θα προσφέρεις στο σχολείο και στους μαθητές σου, ένα πράγμα είναι αυτό που σε απασχολεί συνεχώς: το φευγιό... Και για να το πετύχεις, καταφεύγεις σε (συχνά, καλά προγραμματισμένες από πριν) γονικές άδειες ή άδειες για επαπειλούμενες κυήσεις, αποσπάσεις και δεν ξέρω εγώ τι άλλο μέχρι να περάσει ο καιρός και να έρθει, επιτέλους, η ώρα για την τελική κοπάνα. Τότε θα ρίξεις τη "μαύρη πέτρα" πίσω σου και θα την κάνεις από το ξερονήσι, το κατσικοχώρι ή την καταραμένη επαρχιακή πόλη...(σημείωση: υπάρχουν και κάποιοι "ρομαντικοί" που δεν τους αφορούν τα ανωτέρω, αλλά πιστεύω ότι αυτοί είναι λίγοι)