*

Αποστολέας Θέμα: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα  (Αναγνώστηκε 58188 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος trobadoyros

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 108
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #14 στις: Δεκέμβριος 21, 2014, 05:42:42 μμ »
ωραιο νημα!  :)

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 15:06:33 »

Αποσυνδεδεμένος harac

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2488
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #15 στις: Δεκέμβριος 22, 2014, 01:16:45 πμ »
      Αν ξεκαθαρίσουμε λίγο την αλήθεια από το μύθο, έχουμε:

•   Η ευκολία της μετακίνησης σε γειτονικά μέρη εξαρτάται  από ποιό συγκρότημα νησιών βρίσκεσαι. Για παράδειγμα αν βρίσκεσαι στα Βόρεια Δωδεκάνησα όπως η Λέρος και η Πάτμος, άνετα μπορείς στο Σαββατοκύριακο σου να επισκεφτείς τους Λειψούς ή το Αγαθονήσι που είναι πανέμορφα νησάκια, επίσης και το αντίστροφο. Αν όμως βρίσκεσαι νοτιότερα όπως στην Τήλο , δεν πας πουθενά χωρίς άδεια ακόμα και για μονοήμερο.  Ακόμα και στη Ρόδο να θες να πας για προμήθειες για μία ημέρα θες άδεια..  Υπάρχει μόνο ένα μονοήμερο δρομολόγιο πήγαινε-έλα την Παρασκευή. Για επιστροφή από Ρόδο, έχει πλοίο Παρασκευή απόγευμα και το επόμενο γυρίζει Δευτέρα βράδυ! Το τοπικό καραβάκι (όταν δεν λείπει αρκετούς μήνες για σέρβις) δεν κάνει το χειμώνα δρομολόγια επιστροφής  το Σαββατοκύριακο με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου  για να μη φεύγουν οι δημόσιοι υπάλληλοι που τονώνουν την οικονομία του νησιού (κατεψυγμένα κοτόπουλα και ληγμένα τυριά και γιαούρτια, όπως γράφει και ο ERTA).
•   Τα χρήματα που εξοικονομείς από τα μεταφορικά και τις εξόδους (γιατί το χειμώνα συνήθως δεν έχεις που να πας, πχ. στην Τήλο δεν έχει ούτε μία ταβέρνα ανοιχτή μετά τον Οκτώβριο) τα τρως στα πανάκριβα μίνι μάρκετ που σου πιάνουν τον κ.... κανονικά.
•   Η τηλεδιάσκεψη είναι ένα καλό εργαλείο, όταν έχεις σταθερό ίντερνετ και κυρίως όταν διαθέτεις  ηλεκτρικό ρεύμα. Την τελευταία φορά που είχαμε συνδεθεί από διάφορα δυσπρόσιτα με την Αστυνομία, σε μία τηλεδιάσκεψη για τους κινδύνους του Διαδικτύου, την περισσότερη ώρα ούτε βλέπαμε ούτε ακούγαμε. Το αποτέλεσμα ήταν οι μαθητές να κουραστούν και να αποσυνδεθούμε νωρίτερα.
•   Λιγότερη γραφειοκρατία έχεις όταν είσαι σε δημοτικό ή γυμνάσιο. Στα πολύ μικρά μέρη όμως  τα σχολεία είναι συνήθως γυμνάσια με Λ/Τ. αυτό σημαίνει διπλή γραφειοκρατία γιατί έχεις εκτός από το Γυμνάσιο και Λύκειο με κατευθύνσεις, πρόσθετη, τράπεζα θεμάτων και όλα τα παρεπόμενα. Εκεί χρειάζεται και ο διευθυντής με κότσια που λέγαμε ώστε να ενημερώνεται συνεχώς για την τρέχουσα νομοθεσία και να διεκπεραιώνει επαρκώς τα πρέποντα (αν τον βρείτε πείτε μου και εμένα).
•   Οι αναθέσεις είναι μία πονεμένη ιστορία. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για τα πάντα. Το ΠΥΣΔΕ  φροντίζει να ανοίξουν οι ορίζοντές σου, ζητώντας να διδάξεις πρωτότυπα αντικείμενα που δεν είχες φανταστεί ποτέ ότι θα έκανες όταν ξεκινούσες την καριέρα σου και να  παρακαλάς πότε θα έρθει (αν έρθει), αναπληρωτής  για να σε απαλλάξουν. Αν δεχτείς, τη νύφη φυσικά την πληρώνουν οι μαθητές…..
•    Επίσης τελευταία εμφανίστηκε και το φρούτο της υποχρεωτικής απόσπασης όπου σε παν εκεί που δεν θες να πας
•    Για να πάρεις μετάθεση απαιτείται οργανικό κενό. Σε ειδικότητες όμως που διδάσκουν μονόωρα ή δίωρα μαθήματα σπάνια δίνονται οργανικά κενά στα μικρά σχολεία. Εξαφανιζόλ.  Πολλές φορές η μαρμάγκα τρώει και τα λειτουργικά. Οπότε μην ελπίζεις και πολύ στο δόλωμα των μορίων. Η μετάθεση σε ένα δυσπρόσιτο, ακόμα και η απόσπαση δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση, ειδικά όταν είσαι από ΠΕ 05 και πάνω
•   Πολλοί είναι αυτοί που επιστρέφουν στην επαρχία, αλλά πολλοί είναι και αυτοί που μετακομίζουν. Τελευταία πολλές οικογένειες μεταναστών έχουν αρχίσει να φεύγουν για αλλού, ή να επιστρέφουν στις πατρίδες τους παίρνοντας φυσικά μαζί  και τα παιδιά τους. Έτσι δεν έχουμε ακόμα αισθητές αλλαγές στο μαθητικό δυναμικό. Αν όμως η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, τότε μάλλον οι διαρροές θα αυξηθούν, με δυσοίωνες προβλέψεις για τα μικρά σχολεία, γιατί συνήθως όταν φεύγει μία οικογένεια, ακολουθούν και άλλες

Αποσυνδεδεμένος victoryhope

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 870
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #16 στις: Δεκέμβριος 22, 2014, 09:10:41 πμ »
Υπάρχουν νησιά και νησιά...αλλά μιας που ο λόγος για τα δυσπρόσιτα, δεν είναι όλα δυσπρόσιτα και σίγουρα όχι όλα τα δυσπρόσιτα το ίδιο.
Άλλο η Νάξος, άλλο η Μυτιλήνη, άλλο η Σάμος, άλλο η Κάσος και οι Λειψοί.
Γενικά τα Δωδεκανησιακά μικρά νησιά έχουν πολλά προβλήματα που ανέφεραν οι προλαλήσαντες. Καλά είναι για κανά δύο χρόνια αλλά από κει και πέρα ακόμη και 20 μόρια να έδιναν δεν είναι και το καλύτερο. Καλά είπε ένας ότι πήγαμε κάποτε για τα μόρια, τώρα που μεταθέσεις γιοκ, είμαστε κολλημένοι για τα καλά και δεν βλέπουμε πόλη ούτε με κυάλι. Αν ήξερα πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα πριν 10 χρόνια δεν θα δήλωνα επουδενί "νησάκια".
Ναι, λατρεύω την εκπαίδευση αλλά πολύ μας ταλαιπωρούν!

Αποσυνδεδεμένος harac

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2488
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #17 στις: Δεκέμβριος 23, 2014, 12:52:20 πμ »
Σίγουρα δεν είναι ίδια όλα τα δυσπρόσιτα.
    Άλλο η Νίσυρος, που έχεις δίπλα την Καρδάμαινα στην Κω με το αεροδρόμιο και άλλο η Χάλκη που για να πας μονοήμερο στη Ρόδο με επιστροφή, παίρνεις καίκι για να πας Κάμειρο Σκάλα και από εκεί θες μία ώρα ακόμα οδικώς για να πας Ρόδο. Άλλο η Ίος με 1500 κατοίκους και άλλο η Ανάφη που αδειάζει τον χειμώνα. Άλλο η Πάτμος με στελεχωμένο  ιατρικό κέντρο, τέσσερις ιδιώτες οδοντίατρους και δύο τράπεζες και άλλο η Τήλος με ένα γενικό γιατρό που αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι και που πέρισυ το χειμώνα για έξι μήνες δεν είχε ούτε ΑΤΜ!
Συμφωνώ με την victoryhope  ότι για πάνω από δύο χρόνια, (εκτός αν είσαι ντόπιος), το ίδιο μέρος αρχίζει και κουράζει.

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 15:06:33 »

Συνδεδεμένος Έσπερος

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4072
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #18 στις: Δεκέμβριος 24, 2014, 11:03:42 πμ »
Όπως είπαν και οι προηγούμενοι, αν δεν ξεπαγώσουν οι μεταθέσεις είναι μεγάλο ρίσκο τα δυσπρόσιτα (εκτός αν πας εκεί με απόσπαση). Παλιά μπορεί να υπήρχε η ελπίδα ότι με 2 χρόνια σε νησί των 10-12 μορίων έχεις τα ίδια μόρια με 4 χρόνια σε νησί των 6 άρα φεύγεις πιο γρήγορα, αλλά τώρα υπάρχει το ρίσκο να ξεμείνεις σε μια βραχονησίδα.

Μια άλλη σημαντική παράμετρος που δεν βλέπω να θίγει κανείς είναι το ποια είναι η κατάσταση της προσωπικής ζωής και πώς αυτό επηρεάζει. Για ένα νέο ζευγάρι τα πράγματα μπορεί να είναι καλύτερα γιατί τουλάχιστον θα έχουν την υποστήριξη ο ένας του άλλου, το οποίο βέβαια συνεπάγεται και κάποιους κινδύνους γιατί δεν είναι και πολύ φυσιολογικό σε μια σχέση να μην έχεις και άλλες διεξόδους. Ίσως επίσης είναι καλό για μια οικογένεια με 1-2 μικρά παιδάκια, να μείνει εκεί για 2-3 χρόνια, πριν τα παιδιά πάνε σχολείο που φυσικά θες να πάνε κάπου με ανοιχτούς ορίζοντες. Δεν θα έχεις το άγχος των μεγάλων αποστάσεων μεταξύ σχολείου σου και σχολείου των παιδιών ή το άγχος ότι πας για μια δουλειά και θα τα αφήσεις μόνα τους στο σπίτι για πολλή ώρα.Επίσης θα μπορούν να παίζουν έξω με αρκετή ασφάλεια. Από την άλλη βέβαια, δεν έχεις γιατρούς. Αν έχεις οικογένεια που αφήνεις πίσω, προφανώς δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης, εκτός αν ανοίξουν οι μεταθέσεις οπότε θα έχεις τη βεβαιότητα ότι θα ταλαιπωρηθείς 2 χρόνια και μετά θα είσαι σπίτι σου. Αν είσαι ελεύθερος / -η, νομίζω ότι ούτε τότε τίθεται θέμα συζήτησης, αφού είναι εγγυημένο ότι με την ευγενική χορηγία του υπουργείου, θα παραμείνεις έτσι μέχρι να φύγεις.

Αποσυνδεδεμένος harac

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2488
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #19 στις: Δεκέμβριος 24, 2014, 01:46:40 μμ »
Σίγουρα η κατάσταση της προσωπικής ζωής του κάθε εκπαιδευτικού, επηρεάζει τη ζωή σε ένα δυσπρόσιτο:

•   Δεν είναι εύκολο ούτε και  για ένα ζευγάρι  να ζει απομονωμένο σε ένα μικρό μέρος χωρίς άλλες διεξόδους, όπως έγραψε και ο Έσπερος. Στην αρχή, πολλοί καινούργιοι το βλέπουν ρομαντικά, αλλά η πραγματικότητα συχνά διαψεύδει. Τον πρώτο καιρό όλα είναι μέλι-γάλα, αλλά η συνέχεια απαιτεί γερά νεύρα ειδικά αν δεν ξέρεις τι να περιμένεις από τον άλλο…  Αν και έχω δει εξαιρέσεις,  για πάνω από δύο χρόνια  συνήθως κουράζεσαι. Εκτός και αν είσαι πάααρα πολύ ερωτευμένος… :)
•   Αν πάλι το έτερον ήμισυ βρίσκεται μακριά, τότε θέλει προσεκτικούς χειρισμούς και από τις δύο πλευρές, κατανόηση και υπομονή. Για  πολύ μεγάλα διαστήματα,  λίγες σχέσεις συντηρούνται εξ αποστάσεως. Αν η σχέση δεν πατά σε γερές βάσεις, τότε δεν θέλει  και πολύ  να γίνεις τάρανδος…
•   Για οικογένεια με πολύ μικρά παιδιά, πάλι δεν θα το συνιστούσα γιατί όπως ήδη ειπώθηκε, η ιατρική μέριμνα είναι ελλιπής. Στα περισσότερα νησάκια  δεν υπάρχει παιδίατρος.  Αν μείνεις έγκυος, δεν το συζητάμε. Όλες φεύγουν.
•   Όσο για τους ελεύθερους, ισχύει το « μη περιμένεις να χιονίσει για να δεις άσπρη μέρα».  Και να προκύψει κάτι, οι συνθήκες δεν το ευνοούν, αφού όπως είναι αναμενόμενο ο κάθε ένας επιθυμεί να πάρει το συντομότερο  μετάθεση στον δικό του τόπο μόνο  και σπάνια τυχαίνει να είναι ακριβώς από τον ίδιο τόπο με τον άλλον. Εκτός αν κάνεις γνωριμίες και με άλλους κύκλους, ντόπιους, ξένους που μένουν εκεί χρόνια κλπ. και έτσι παίξει  το ενδεχόμενο να παραμείνεις  περισσότερο, οικειοθελώς . Συνήθως τα ζευγάρια που βλέπω να συνδέονται και να « επιβιώνουν»  στα μικρά μέρη,  κινούνται στο μοτίβο δασκάλα-αστυνομικός, νηπιαγωγός-λιμενικός, στρατιωτικός και άλλα Σώματα Ασφαλείας

Το καλύτερο είναι  είτε μόνος είτε  ως ζευγάρι, να βρεθείς σε δυσπρόσιτο προσωρινά, ως αναπληρωτής, με απόσπαση, η με διάθεση. Και με πολύ καλή διάθεση!  :) Εκτός αν ανοίξουν οι μεταθέσεις και ξέρεις ότι δεν θα αργήσεις να φύγεις.


Αποσυνδεδεμένος μόνιμος αναπληρωτής

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 52
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #20 στις: Δεκέμβριος 24, 2014, 07:35:40 μμ »
Η δική μου αλήθεια: Ζεις, και είναι σαν να υπάρχει πάνω από το μικρό νησάκι ένας μεγεθυντικός φακός και έτσι όλα μεγαλώνουν... Και τα ωραία και τα άσχημα... Θυμώνεις, θυμώνεις υπερβολικά. Ερωτεύεσαι, ερωτεύεσαι υπερβολικά, στεναχωριέσαι, στεναχωριέσαι υπερβολικά.
Νομίζεις ότι περνάς πολύ καλά αλλά αργότερα συνειδητοποιείς ότι τελικά ήταν απλώς καλά δεδομένων των συνθηκών ή
κάνεις φίλους αλλά αργότερα καταλαβαίνεις ότι απλώς σε είχαν και τους είχες ανάγκη και ίσως τελικά σου μείνει μόνο ένας...
Ή νιώθεις ότι η ζωή σου καταστρέφεται όντας εγκλωβισμένος σε μία βραχονησίδα αλλά τελικά μπορεί να γυρίσεις σε ένα αστικό κέντρο και να αναπολείς το νησί και πάει λέγοντας...
 

Αποσυνδεδεμένος harac

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2488
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #21 στις: Δεκέμβριος 24, 2014, 08:14:59 μμ »
Η αλήθεια είναι ότι όταν λείπει το μέτρο σύγκρισης, όλα μπορεί να βιωθούν σε υπερβολικά έντονο βαθμό, υπερβολικά ωραία ή άσχημα.
Όσο για τους φίλους, άλλο είναι κάνω παρέες για να περάσω καλά στο νησάκι, και  άλλο χτίζω φιλίες που θα μου μείνουν (λίγο έως αρκετά δύσκολο σε μέρη με τόσο περιορισμένες επιλογές). Φυσικά το ένα δεν μπορεί να αποκλείσει και το άλλο, αρκεί να ξέρεις να βάζεις τα όριά σου.
Αν έχεις ήδη απομυθοποιήσει τη ζωή σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο, τότε εκτιμάς περισσότερο τις όμορφες στιγμές  που μπορεί να σου προσφέρει η ζωή στη βραχονησίδα. Εκτιμάς περισσότερο το κολύμπι αρκετούς μήνες το χρόνο, την ησυχία, το όμορφο τοπίο, τις εξόδους σε μαγαζιά δίπλα στο κύμα και άλλα που δεν βρίσκεις στην πόλη, συγχρόνως δείχνοντας περισσότερη αντοχή στις δυσκολίες.  Αν πάλι είσαι εκ πεποιθήσεως «παιδί της πόλης» και δεν διαθέτεις ευελιξία στις αλλαγές του περιβάλλοντος, τότε δεν προσαρμόζεσαι εύκολα και σου φαίνονται όλα βουνό.
Εξαρτάται τι θες. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Μπορεί  να μείνεις χρόνια και χρόνια σε μία μεγάλη πόλη και αργότερα να μη θυμάσαι τίποτα, βιώνοντας μία άχρωμη ισοπεδωτική καθημερινότητα. Όμως, έστω και αν δεν είναι επιλογή σου, η ζωή στην πινέζα, με τα καλά και τα κακά της, σίγουρα θα σου μείνει αξέχαστη.
 
Καλές Γιορτές σε όλους!
 

Αποσυνδεδεμένος Kounavi

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 121
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #22 στις: Φεβρουάριος 25, 2015, 12:02:38 πμ »
Παρόλο που δεν έχω υπηρετήσει σε δυσπρόσιτο θα ήθελα να γράψω την εμπειρία μου από τα δύο χρόνια στην Β Πειραιά και τον έναν χρόνο στις Κυκλάδες...Φαντάζομαι ότι τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα σε δυσπρόσιτα μέρη...
Αρχίζω με την οδύσσεια της εύρεσης σπιτιού...ενώ στο νησί των Κυκλάδων δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα...στον Αργοσαρωνικό ήταν δύσκολα...και στα δύο διαφορετικά μέρη του Αργοσαρωνικού αυτό που βρήκα και νοίκιασα δεν το έλεγες ακριβώς σπίτι...ένα δωμάτιο...με μπάνιο που ίσα ίσα χωρούσα να μπω...το ενοίκιο τσιμπημένο και χωρίς απόδειξη!!!Μάλιστα στην πρώτη περίπτωση ιδιοκτήτρια ήταν συνάδελφος εκπαιδευτικός...αλλά δυστυχώς δεν είχα καλύτερες επιλογές...
Τα τρόφιμα και στις Κυκλάδες αλλά και στον Αργοσαρωνικό...σαφώς πιο ακριβά από την Αθήνα...ωστόσο...στο νησί των Κυκλάδων είχα βρήκα ένα φτηνό και καλό ταβερνάκι και ο καφές πιο φτηνός απ την Αθήνα...και με απίστευτη θέα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου....Στα νησιά του Αργοσαρωνικού...ταπεράκια απ την Αθήνα και μαγείρεμα στο σπίτι.. κυρίως γιατί δεν ήμουν τόσο σίγουρη για την καθαριότητα αλλά και οι τιμές δεν ήταν και τόσο καλές...
Τέλος και στο νησί των Κυκλάδων και στον Αργοσαρωνικό υπηρέτησα σε σχολεία με καλούς συναδέλφους...

Αν μου έλεγαν τώρα να διαλέξω...θα πήγαινα- για λίγο καιρό-σε κάποιο πιο μακρινό νησί..το παίρνεις απόφαση ότι βλέπεις το σπίτι σου μόνο στις γιορτές....παίρνεις μόρια....οι δυσκολίες όταν είσαι μακριά απ το σπίτι σου υπάρχουν είτε είσαι μία ώρα απόσταση είτε 12...

Αποσυνδεδεμένος portokali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2425
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #23 στις: Φεβρουάριος 25, 2015, 09:16:31 πμ »
τα  δυσπρόσιτα ήταν και λίγο μονόδρομος για κάποιους από εμάς, αν σκεφτείτε πως στις ειδικότητές μας πολλά κενά στα μεγάλα αστικά κέντρα δεν δημιουργούνταν κι έτσι πέραν του χρησιμοθυρικού των διπλάσιων μορίων, έπρεπε να βάζουμε και περιοχές μακρυά από το σπίτι μας , που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να επιλέξουν άλλοι, και πηγαίναμε εμείς....

Αποσυνδεδεμένος harac

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2488
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #24 στις: Φεβρουάριος 25, 2015, 02:20:59 μμ »
Παρόλο που δεν έχω υπηρετήσει σε δυσπρόσιτο θα ήθελα να γράψω την εμπειρία μου από τα δύο χρόνια στην Β Πειραιά και τον έναν χρόνο στις Κυκλάδες...Φαντάζομαι ότι τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα σε δυσπρόσιτα μέρη...
Αρχίζω με την οδύσσεια της εύρεσης σπιτιού...ενώ στο νησί των Κυκλάδων δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα...στον Αργοσαρωνικό ήταν δύσκολα...και στα δύο διαφορετικά μέρη του Αργοσαρωνικού αυτό που βρήκα και νοίκιασα δεν το έλεγες ακριβώς σπίτι...ένα δωμάτιο...με μπάνιο που ίσα ίσα χωρούσα να μπω...το ενοίκιο τσιμπημένο και χωρίς απόδειξη!!!Μάλιστα στην πρώτη περίπτωση ιδιοκτήτρια ήταν συνάδελφος εκπαιδευτικός...αλλά δυστυχώς δεν είχα καλύτερες επιλογές...
Τα τρόφιμα και στις Κυκλάδες αλλά και στον Αργοσαρωνικό...σαφώς πιο ακριβά από την Αθήνα...ωστόσο...στο νησί των Κυκλάδων είχα βρήκα ένα φτηνό και καλό ταβερνάκι και ο καφές πιο φτηνός απ την Αθήνα...και με απίστευτη θέα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου....Στα νησιά του Αργοσαρωνικού...ταπεράκια απ την Αθήνα και μαγείρεμα στο σπίτι.. κυρίως γιατί δεν ήμουν τόσο σίγουρη για την καθαριότητα αλλά και οι τιμές δεν ήταν και τόσο καλές...
Τέλος και στο νησί των Κυκλάδων και στον Αργοσαρωνικό υπηρέτησα σε σχολεία με καλούς συναδέλφους...

Αν μου έλεγαν τώρα να διαλέξω...θα πήγαινα- για λίγο καιρό-σε κάποιο πιο μακρινό νησί..το παίρνεις απόφαση ότι βλέπεις το σπίτι σου μόνο στις γιορτές....παίρνεις μόρια....οι δυσκολίες όταν είσαι μακριά απ το σπίτι σου υπάρχουν είτε είσαι μία ώρα απόσταση είτε 12...

Kounavi,
πολλά σπίτια σε όλα τα νησιά έχουν το μαύρο τους το χάλι. Προορίζονται για τους τουρίστες που έρχονται μόνο το καλοκαίρι. Όπως σωστά λες, δεν έχεις πολλες επιλογές, ειδικά αν αργήσεις να πας, όπως οι αναπληρωτές . Έτσι συνήθως δεν έχουν μόνωση, τα κουφώματα μπάζουν, τα δωμάτια δεν ζεσταίνονται με τίποτα και η μούχλα κάνει πάρτυ. Μερικοί ιδιοκτήτες έχουν και το θράσος να ζητούν στο τέλος της χρονιάς από τον εκπαιδευτικό να φύγει νωρίτερα από το τέλος Ιουνίου, για να το δώσουν σε τουρίστες που το πληρώνουν με την ημέρα. Έχω δει και εγω περίπτωση ιδιοκτήτη και μαλιστα συνταξιούχου εκπαιδευτικού που είχε αυτό το σύστημα. Καλύτερα είναι αυτο να συζητείται και να ξεκαθαρίζεται από την αρχή. Αν ο ιδιοκτήτης επιμείνει, δεν το νοικιάζεις και πας αλλού.

Για σουπερμάρκετ, αν δεν υπάρχει μεγάλη αλυσσίδα (Μαρινόπουλος στην Ίο, Βασιλόπουλος στην Πάτμο), που να κατεβάζει τις τιμές, επικρατεί η αισχροκέρδεια. Γνωστοί μου, ξένοι που έρχονται επί χρόνια στο ίδιο γραφικό αιγαιοπελαγίτικο  νησάκι, φωτογράφησαν περισυ μικρό κουτί  δημητριακών με τιμή επτά ευρώ >:( και  ανέβασαν τη φωτο στο Facebook.

Το κακό με τα μικρά νησάκια, είτε βρίσκονται στις Κυκλάδες είτε στα Δωδεκάνησα ή οπουδήποτε αλλού, είναι ότι από Οκτώβριο έως το Πάσχα κυριολεκτικά κλείνουν. Οι ταβέρνες και τα μαγαζιά κατεβάζουν ρολά και οι ντόπιοι μετά από ένα εξοντωτικό καλοκαίρι φεύγουν να ξεχειμωνιάσουν σε  μεγαλύτερα μέρη ή απλώς να κάνουν τις διακοπές τους. Το νησί παραμένει στην τύχη του, χωρίς να καλύπτεται καμία βασική ανάγκη, ο δε εκπαιδευτικός δεν υπάρχει για κανέναν. Και αν χρειαστεί να φύγει με άδεια, για γιατρούς ή δουλειές, οι ντόπιες μαμάδες αμέσως αρχίζουν να φωνάζουν. Το φαινόμενο της εγκατάλειψης εντείνεται διαρκώς, οι νέοι επενδύουν όλο και λιγότερο στο νησί. Συνήθως μένουν μόνο όσοι δεν μπορούν να φύγουν, οι ηλικιωμένοι, οι εγκατεστημένοι αλλοδαποί (που στέλνουν και παιδιά στο σχολείο) και οι δημόσιοι υπάληλλοι. Ο εφιάλτης της διευθύντριας και του συλλόγου στο νησάκι που ημουν ήταν μη τυχόν και χαλάσει το φωτοτυπικό και το φαξ. Έτσι και συνέβαινε κάτι τέτοιο (που συνέβαινε αρκετά συχνά μέχρι να βρεθούν χρήματα για να πάρουμε καινούργια) αυτό σήμαινε ότι το μηχάνημα έπρεπε να φορτωθεί στο καράβι και να φύγει για επισκευή αλλού, η οποία έπαιρνε το λιγότερο δύο εβδομάδες. Για να τυπώσουμε διαγωνίσματα πηγαίναμε στο Δήμο και για να στείλουμε  φαξ στο ΚΕΠ.  Επίσης το να μένεις σε νησάκι χωρίς ΑΤΜ ή φαρμακείο όλο το χειμώνα, δεν θα το ευχόμουν, ούτε στην πεθερά μου :(.

Επειδή δεν μου αρέσει να τα παρουσιάζω όλα "τραγικά", είναι σαν να βάζεις τα πράγματα σε μία ζυγαριά. Όσο τα θετικά ξεπερνούν τα αρνητικά, μένεις. Μόλις συμβεί το αντίθετο για τον ένα ή τον άλλο λόγο που έχουν συζητηθεί παραπάνω, τα μαζεύεις και φεύγεις (αν μπορέσεις).

 
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 25, 2015, 02:24:16 μμ από harac »

Αποσυνδεδεμένος Truth

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 676
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Κατεχόμενη Ελλάδα
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #25 στις: Φεβρουάριος 25, 2015, 02:38:04 μμ »
Kounavi,
πολλά σπίτια σε όλα τα νησιά έχουν το μαύρο τους το χάλι. Προορίζονται για τους τουρίστες που έρχονται μόνο το καλοκαίρι. Όπως σωστά λες, δεν έχεις πολλες επιλογές, ειδικά αν αργήσεις να πας, όπως οι αναπληρωτές . Έτσι συνήθως δεν έχουν μόνωση, τα κουφώματα μπάζουν, τα δωμάτια δεν ζεσταίνονται με τίποτα και η μούχλα κάνει πάρτυ. Μερικοί ιδιοκτήτες έχουν και το θράσος να ζητούν στο τέλος της χρονιάς από τον εκπαιδευτικό να φύγει νωρίτερα από το τέλος Ιουνίου, για να το δώσουν σε τουρίστες που το πληρώνουν με την ημέρα. Έχω δει και εγω περίπτωση ιδιοκτήτη και μαλιστα συνταξιούχου εκπαιδευτικού που είχε αυτό το σύστημα. Καλύτερα είναι αυτο να συζητείται και να ξεκαθαρίζεται από την αρχή. Αν ο ιδιοκτήτης επιμείνει, δεν το νοικιάζεις και πας αλλού.

Για σουπερμάρκετ, αν δεν υπάρχει μεγάλη αλυσσίδα (Μαρινόπουλος στην Ίο, Βασιλόπουλος στην Πάτμο), που να κατεβάζει τις τιμές, επικρατεί η αισχροκέρδεια. Γνωστοί μου, ξένοι που έρχονται επί χρόνια στο ίδιο γραφικό αιγαιοπελαγίτικο  νησάκι, φωτογράφησαν περισυ μικρό κουτί  δημητριακών με τιμή επτά ευρώ >:( και  ανέβασαν τη φωτο στο Facebook.

Το κακό με τα μικρά νησάκια, είτε βρίσκονται στις Κυκλάδες είτε στα Δωδεκάνησα ή οπουδήποτε αλλού, είναι ότι από Οκτώβριο έως το Πάσχα κυριολεκτικά κλείνουν. Οι ταβέρνες και τα μαγαζιά κατεβάζουν ρολά και οι ντόπιοι μετά από ένα εξοντωτικό καλοκαίρι φεύγουν να ξεχειμωνιάσουν σε  μεγαλύτερα μέρη ή απλώς να κάνουν τις διακοπές τους. Το νησί παραμένει στην τύχη του, χωρίς να καλύπτεται καμία βασική ανάγκη, ο δε εκπαιδευτικός δεν υπάρχει για κανέναν. Και αν χρειαστεί να φύγει με άδεια, για γιατρούς ή δουλειές, οι ντόπιες μαμάδες αμέσως αρχίζουν να φωνάζουν. Το φαινόμενο της εγκατάλειψης εντείνεται διαρκώς, οι νέοι επενδύουν όλο και λιγότερο στο νησί. Συνήθως μένουν μόνο όσοι δεν μπορούν να φύγουν, οι ηλικιωμένοι, οι εγκατεστημένοι αλλοδαποί (που στέλνουν και παιδιά στο σχολείο) και οι δημόσιοι υπάληλλοι. Ο εφιάλτης της διευθύντριας και του συλλόγου στο νησάκι που ημουν ήταν μη τυχόν και χαλάσει το φωτοτυπικό και το φαξ. Έτσι και συνέβαινε κάτι τέτοιο (που συνέβαινε αρκετά συχνά μέχρι να βρεθούν χρήματα για να πάρουμε καινούργια) αυτό σήμαινε ότι το μηχάνημα έπρεπε να φορτωθεί στο καράβι και να φύγει για επισκευή αλλού, η οποία έπαιρνε το λιγότερο δύο εβδομάδες. Για να τυπώσουμε διαγωνίσματα πηγαίναμε στο Δήμο και για να στείλουμε  φαξ στο ΚΕΠ.  Επίσης το να μένεις σε νησάκι χωρίς ΑΤΜ ή φαρμακείο όλο το χειμώνα, δεν θα το ευχόμουν, ούτε στην πεθερά μου :(.

Επειδή δεν μου αρέσει να τα παρουσιάζω όλα "τραγικά", είναι σαν να βάζεις τα πράγματα σε μία ζυγαριά. Όσο τα θετικά ξεπερνούν τα αρνητικά, μένεις. Μόλις συμβεί το αντίθετο για τον ένα ή τον άλλο λόγο που έχουν συζητηθεί παραπάνω, τα μαζεύεις και φεύγεις (αν μπορέσεις).
Κόλλησα τώρα... ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΤΜ; Δλδ Μήλο ή Πάτμο δεν έχει; Όσοι πάνε κάτι Γ και Δ Κυκλάδων και Δωδεκανήσων που βλέπω τι κάνουν; Σε παρακαλώ, απάντησέ μου, με ενδιαφέρει το θέμα
The tigers have found me and I do not care.

(Bukowski)

Αποσυνδεδεμένος MARKOS

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 8048
  • Φύλο: Άντρας
  • Ο ΡΟΜΠΕΝ
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #26 στις: Φεβρουάριος 25, 2015, 03:12:57 μμ »
Aυτά (και ίσως και άλλα πολλά) είναι για να καταλαβαίνουμε τους κατοίκους που ζουν εκεί. Ο εκπαιδευτικος θα ερθει και θα παρέλθει. Εξάλλου, το μεγαλο στοιχημα που παραμενει ή τουλαχιστον πρεπει να παραμένει είναι η μόρφωση του παιδιου που ζει εκει, εστω και ενός μόνο μαθητή- από τη λύση της συγχώνευσης.
Θα σταθω ομως σε κατι άλλο, μιας και ζωή δεν ειναι μονο το σπίτι ή το μπακάλικο, οπως σωστα το λετε.
Τί μπορει να προσφέρει ψυχολογικά η παρουσια του εκπαιδευτικου απο την μεγαλούπολη στο παιδι αυτων των περιοχών (με τα πρωτόγονα μεσα διαβίωσης)?
Εκει θεωρώ ειναι το στοίχημα και η ουσια της παρουσιας του εκπαιδευτικου.

* αν δεν υπάρχει ΑΤΜ, θα υπάρχει καποιο υποκαταστημα τραπεζης ή ταμιευτηρίου. Δεν μπορω να το καταλαβω διαφορετικά.
** υγρασια εχουν όλα τα παλια σπιτια αυτων των περιοχων, νοικιαζόμενα και μη. Ισως καποια νεόδμητα να μην εχουν τετοιο προβλημα...
« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 25, 2015, 04:14:09 μμ από MARKOS »
Ο μαθητής κάνει τον δάσκαλο

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή στα δυσπρόσιτα
« Απάντηση #27 στις: Φεβρουάριος 25, 2015, 03:45:51 μμ »
Κόλλησα τώρα... ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΤΜ; Δλδ Μήλο ή Πάτμο δεν έχει; Όσοι πάνε κάτι Γ και Δ Κυκλάδων και Δωδεκανήσων που βλέπω τι κάνουν; Σε παρακαλώ, απάντησέ μου, με ενδιαφέρει το θέμα

Μπορείς να ελέγξεις αν υπάρχει ΑΤΜ στο μέρος που σε ενδιαφέρει εδώ: http://www.dias.com.gr/diasATMs.aspx
Διευκρινίζει μάλιστα αν το ΑΤΜ είναι εντός τραπεζικού καταστήματος ή όχι και το ακριβές σημείο που βρίσκεται.

Πάντως, για να μην τρομοκρατείσαι, τα περισσότερα νησιά έχουν τουλάχιστον ένα ΑΤΜ.

« Τελευταία τροποποίηση: Φεβρουάριος 25, 2015, 03:59:33 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32277
  • Τελευταία: ΤΣΕΦΙ
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158524
  • Σύνολο θεμάτων: 19198
  • Σε σύνδεση σήμερα: 575
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 24
Επισκέπτες: 504
Σύνολο: 528

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.156 δευτερόλεπτα. 33 ερωτήματα.