Διορισμοί Επιτυχόντων ΑΣΕΠ για την Αντισυνταγματικότητα 40%+24μηνου+30μηνου

[gia 96]

Επαναλαμβανω οσο λιγοτερα δημοσια ...τοσο καλυτερα...καποιες "κινητοποιησεις" δεν ειναι ανεξαρτητες των δικαστικων αποφασεων...

Το γνωρίζουμε πως οι "κινητοποιήσεις" που θα γίνουν σχετίζονται άμεσα με τις δικαστικές αποφάσεις, αφού οι σύλλογοι αποφάσισαν αυτές τις "κινητοποιήσεις", μετά τις δικαστικές αποφάσεις, που έγιναν γνωστές (έστω και εμμέσως) και προφανώς δεν τους συμφέρουν!
Θέλουν την ακύρωση των δικαστικών αποφάσεων, κυρίως για τους συναδέλφους που έχουν προσφύγει και ακόμη δεν έχουν αποφανθεί τα δικαστήρια για την περίπτωσή τους! Θέλουν να επικρατήσει το σενάριο του διορισμού όσων έχουν μεγάλες, αλλά "ύποπτες" προυπηρεσίες και παλιά πτυχία!
Επειδή, λοιπόν, όλα αυτά είναι πασίδηλα, δεν πρόκειται να έχουν την στήριξή μας!
Ας αναλογιστούν πού ήταν και τί προσπαθούσαν οι σύλλογοι αυτοί που τώρα θυμήθηκαν ν' αντιδράσουν, κάθε φορά που εμείς προτείναμε κινητοποιήσεις! Ας σκεφτούν ποιους υποστήριζαν κι ας βρουν σ' αυτούς μόνο στηρίγματα!

[PDE ads]

[CHRISTOSCHRI]

προφανώς υπάρχει ομάδα που δεν θέλει να υλοποιηθούν οι δικαστικές αποφάσεις και να παραβιαστεί εκ νέου το Σύνταγμα. Είναι τραγικό να σκέφτονται έτσι. Όμως η δικαιοσύνη δεν παρακάμπτεται...ακόμα και αν το θέλει έμμεσα ένας ή πολλοί μόνιμοι

[trust no one]

προφανώς υπάρχει ομάδα που δεν θέλει να υλοποιηθούν οι δικαστικές αποφάσεις και να παραβιαστεί εκ νέου το Σύνταγμα. Είναι τραγικό να σκέφτονται έτσι. Όμως η δικαιοσύνη δεν παρακάμπτεται...ακόμα και αν το θέλει έμμεσα ένας ή πολλοί μόνιμοι

Μόνιμοι ή αναπληρωτές; Οι μόνιμοι τι λόγο έχουν να μη θέλουν να διοριστούν οι δικαιωθέντες;

[Anemos2017]

προφανώς υπάρχει ομάδα που δεν θέλει να υλοποιηθούν οι δικαστικές αποφάσεις και να παραβιαστεί εκ νέου το Σύνταγμα. Είναι τραγικό να σκέφτονται έτσι. Όμως η δικαιοσύνη δεν παρακάμπτεται...ακόμα και αν το θέλει έμμεσα ένας ή πολλοί μόνιμοι

Προφανως κατι αλλο ηθελες να γραψεις! Γιατι ενας μονιμος να μην θελει να εφαρμοστουν αυτες οι δικαστικες αποφασεις;

[PDE ads]

[Green]

Το βασικό είναι οι αποφάσεις να οδηγήσουν σε διορισμούς. Και πίστεψε με, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν διορισμοί και να μη γίνει γνωστό.

Το αν οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι δεσμευτικές, θα κριθεί από το ποιές δεσμεύσεις αυτές διατυπώνουν όταν καθαρογράφονται.
Αυτό ρωτάω λοιπόν, πέρα από τις γενικές αξιολογήσεις ότι οι αποφάσεις των πρόσφατων δικών είναι θετικές, υπάρχει κάποια από αυτές τις αποφάσεις που να έχει καθαρογραφεί και να προβλέπει συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να γίνουν με συγκεκριμένο τρόπο; Έχει κάποιος πάρει από τον δικηγόρο του κάποια τέτοια καθαρογραμμένη απόφαση;

[gia 96]

Πως απέκτησαν την προϋπηρεσία αυτοί που διορίστηκαν χωρίς ΑΣΕΠ αφού δεν υπήρχε δόλος ; Αν δεν υπήρχε βύσμα και μέσον θα αποκτούσαν προϋπηρεσία ; Οι άλλοι έδιναν ΑΣΕΠ για να μπορέσουν να μπουν στους πίνακες και να δουλέψουν αναπληρωτές και κάποιοι δεν έδωσαν ποτέ ΑΣΕΠ γιατί έπαιρναν τα μόρια από το παράθυρο. Τι είναι αυτό ; Δεν είναι δόλος ;

Ο ορισμός του δόλου, είναι, συνάδελφε!
Και κάποιοι μάλιστα ήταν τόσο σίγουροι ότι θα διριστούν χωρίς ΠΟΤΕ τους να περάσουν από ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΣΕΠ, ώστε το έλεγαν ανοιχτά κιόλας: "Εγώ να διαβάσω και να γράψω ΑΣΕΠ; Δεν είμαστε καλά;"!
Θέλετε ονοματεπώνυμα; Μπορώ να δώσω αρκετά και φιλολόγων και μαθηματικών και φυσικοχημικών που σήμερα είναι διορισμένοι, επειδή ήταν παιδιά παλιών Δ/ντών Γυμνασίων και Λυκείων, κολλητοί Προισταμένων και Δ/ντών στις Δευτ/θμιες, είχαν σχέση με αιρετούς κλπ. κι όλες αυτές οι γνωριμίες τους εξασφάλισαν μήνες προυπηρεσίας, ικανούς να τους διορίσουν! Μόνο που θα τα δώσω, αν χρειαστεί, στα αρμόδια πρόσωπα/φορείς!

[proypiresia]

οι αποφάσεις των διαστηρίων είναι εκτελεστές από τη διοικήση....όσον αφορά τις προσεχείς αντιδράσεις των συλλόγων (αρχές Μαρτίου) αναφορικά με τους διορισμούς, δεν αντιτίθενται στις διά των δικαστικώ αποφάσεων προσλήψεις, για τον απλούστατο λόγο πως μεταξύ των μελών των συλλόγων είναι και δικαστικώς προσφυγέντες για αναδρομικό διορισμό...είναι μικτό ακροατήριο

[maritina35]

Proypiresia, και παλι, ο νομος ειναι νομος. Οι αντιδρασεις παντα υπαρχουν. Και καλο ειναι να υπαρχουν. Ηδη δε γινονται που δε γινονται διορισμοι, να υπαρχει και ησυχια απο κατω καηκαμε. Πως ομως οι κινητοποιησεις για μονιμους διορισμους γενικα στην εκπαιδευση συνδεονται με τη δικαιωση καποιων συναδελφων μεσω δικαστικων αποφασεων. Τι σχεση εχει το ενα με το αλλο!? Εχει δηλωθει καπου αυτο επισημα απο αυτους τους συλλογους που αναφερεστε? Πως το γνωριζουμε οτι ισχυει!?

[gia 96]

οι αποφάσεις των διαστηρίων είναι εκτελεστές από τη διοικήση....όσον αφορά τις προσεχείς αντιδράσεις των συλλόγων (αρχές Μαρτίου) αναφορικά με τους διορισμούς, δεν αντιτίθενται στις διά των δικαστικώ αποφάσεων προσλήψεις, για τον απλούστατο λόγο πως μεταξύ των μελών των συλλόγων είναι και δικαστικώς προσφυγέντες για αναδρομικό διορισμό...είναι μικτό ακροατήριο

Οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι εκτελεστέες, δηλ. πρέπει να εφαρμοστούν!
Δεν επαφίεται στη καλή διάθεση του Υπουργείου, αν θέλει διορίζει, αν δεν θέλει, δεν διορίζει!
Δείτε καλά πώς έχουν τα πράγματα και σκεφτείτε πιο ψύχραιμα μερικοί!

[trust no one]

Οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι εκτελεστέες, δηλ. πρέπει να εφαρμοστούν!
Δεν επαφίεται στη καλή διάθεση του Υπουργείου, αν θέλει διορίζει, αν δεν θέλει, δεν διορίζει!
Δείτε καλά πώς έχουν τα πράγματα και σκεφτείτε πιο ψύχραιμα μερικοί!

Το διευκρινίζω για τελευταία φορά... Κανένας δεν αμφισβήτησε αν οι αποφάσεις είναι εκτελεστές. Είναι. Αυτό που είπα εγώ τουλάχιστον, είναι ότι από το αποτέλεσμα θα φανεί κατά πόσον οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές ή όχι. Κάποιοι θεωρείτε ότι είναι απολύτως δεσμευτικές, με την έννοια ότι προστάζουν πέραν κάθε αμφιβολίας τον διορισμό των δικαιωθέντων. Δικαίωμα σας να το πιστεύετε. Εγώ πιστεύω ότι όλα κρίνονται στο τέλος εκ του αποτελέσματος.

[proypiresia]

Εκτελεστότητα δικαστικών αποφάσεων περί αναδρομικών διορισμών
02/02/2018Άρθρα   

Επανερχόμενοι στο ζήτημα που αφορά στα αποτελέσματα της δημοσίευσης των υπ’ αριθμ. 3257/2017 και 3259/2017 αποφάσεων του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών και κυρίως στο ζήτημα της υποχρέωσης ή μη της Διοίκησης στην εφαρμογή των αποφάσεων, ήτοι στην έκδοση πράξεων διορισμού των αιτούντων, διατυπώνουμε, επισκοπώντας και την σχετική νομολογία (ΟλΣτΕ 2176/2004, ΣτΕ 370/1997, 3944/1995, 144/2014, 1304/1982 και 2364/1975) τις εξής σκέψεις:

    Οι ως άνω αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών δέχθηκαν ότι η Διοίκηση υποχρεούται να προβεί στην ανάκληση «των προαναφερόμενων υπουργικών αποφάσεων …….. κατ’ εκτίμηση δηλαδή λόγων υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος που τυχόν επιβάλλουν ή αποκλείουν την ανάκλησή τους και της ανάγκης προστασίας δικαιωμάτων τρίτων που εκτήθησαν καλοπίστως από την εφαρμογή τους και του χρόνου που διέρρευσε από την έκδοσή τους». Ουσιαστικά το Δικαστήριο υποχρεώνει τη Διοίκηση να προβεί σε πράξεις ανάκλησης των υπουργικών αποφάσεων διορισμού, διορίζοντας όσους παραλείφθηκαν από αυτές λόγω της αντισυνταγματικής ποσόστωσης του 40%. Η υποχρέωση ανάκλησης όμως θα πρέπει να γίνει υπό τις προϋποθέσεις ότι α) υπάρχει υπέρτερο δημόσιο συμφέρον και β) δεν θίγονται δικαιώματα τρίτων που αποκτήθηκαν καλοπίστως.
    Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας επί του θέματος υποστηρίζει συγκεκριμένα: «Εφ” όσον η Διοίκηση, κατ” εκτίμηση των ανωτέρω προϋποθέσεων, προβεί στην ανάκληση της πράξεως που εκδόθηκε κατ” εφαρμογήν ανίσχυρης διατάξεως, η ενέργεια αυτή δεν αντιστρατεύεται την ανάγκη ασφαλείας του δικαίου και σταθερότητας των διοικητικών καταστάσεων, αλλ΄ αντιθέτως είναι σύμφωνη προς τις αρχές του κράτους δικαίου, της νομιμότητας της δράσεως της Διοικήσεως και της χρηστής διοικήσεως, οι οποίες δεν ανέχονται τη διατήρηση σε ισχύ νομικών ή πραγματικών καταστάσεων που δημιουργήθηκαν κατά κατάφωρη παράβαση του δικαίου. (Σημ: η υπογράμμιση δική μας)».
    Η εκτέλεση μιας δικαστικής απόφασης και ειδικότερα από μέρους της Διοίκησης πρέπει να είναι γεγονός αναμφισβήτητο και να μην επιδέχεται την παραμικρή καθυστέρηση ή παρερμηνεία. Σε αντίθετη περίπτωση δημιουργούνται φαινόμενα προσβολής της αρχής του κράτους δικαίου. Μάλιστα η θεωρία διαπιστώνει ότι σε περίπτωση «σύγκρουσης» των συνταγματικώς κατοχυρωμένων αρχών αφενός της προστατευόμενης εμπιστοσύνης του θιγόμενου πολίτη και αφετέρου της υποχρέωσης προς συμμόρφωση στις δικαστικές αποφάσεις, η πρώτη υποχωρεί πλήρως υπέρ της δεύτερης.
    Η τελευταία σκέψη έρχεται ως απάντηση στο αν υπάρχει υπέρτερο δημόσιο συμφέρον του αιτούντος τον αναδρομικό διορισμό, έναντι της μη ανάκλησης της παράνομης πράξης, καθώς διευκρινίζει πλήρως ότι το δικαίωμα του αιτούντος, το οποίο παραλείφθηκε να «ικανοποιηθεί» κατά το χρόνο διορισμού του, εξαιτίας μιας αντισυνταγματικής διάταξης (του 40%), δεν μπορεί να συνεχίζει να προσβάλλεται, ενόσω υπάρχει σχετική δικαστική κρίση. Το δημόσιο συμφέρον εξυπηρετείται πλήρως με την ικανοποίηση αυτού του δικαιώματος και κατά τη γνώμη μας, αυτή η ικανοποίηση υπερισχύει και της περίπτωσης που προσβάλλονται δικαιώματα τρίτων.

Συμπέρασμα:

Στην προκειμένη περίπτωση η Διοίκηση, υποχρεούται να εφαρμόσει την απόφαση εκδίδοντας σχετικές πράξεις διορισμού, προχωρώντας, σε ανάκληση των παράνομων διοικητικών πράξεων, διαφορετικά γεννούνται αξιώσεις των θιγομένων (αστικής, ποινικής και πειθαρχικής φύσεως) τόσο κατά του Δημοσίου όσο και κατά των αμελών υπαλλήλων του. Εκτός της ως άνω επιλογής, η Διοίκηση δύναται ευχερώς να ικανοποιήσει τα ως άνω αιτήματα αναδρομικού διορισμού εφαρμόζοντας, κατ’ άρθρο 1 του Ν. 3068/2002, με σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, αναλογικά διατάξεις όπως, για παράδειγμα, αυτές του άρθρου 44 του Ν. 4440/2016, όταν και κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης, διορίστηκαν σε προσωποπαγείς θέσεις οι καταταγέντες στους πίνακες διοριστέων Α.Σ.Ε.Π. της 1ΕΓ/2016 προκήρυξης ή σε άλλες περιπτώσεις εφαρμογής αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων.

 

Τζαμτζής Νικ. Παναγιώτης

Δικηγόρος     
http://www.tzamtzis-law.gr/2018/02/02/%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%86%ce%ac%cf%83%ce%b5%cf%89%ce%bd/#more-380

[trust no one]

Ουσιαστικά το Δικαστήριο υποχρεώνει τη Διοίκηση να προβεί σε πράξεις ανάκλησης των υπουργικών αποφάσεων διορισμού, διορίζοντας όσους παραλείφθηκαν από αυτές λόγω της αντισυνταγματικής ποσόστωσης του 40%.

Συμπέρασμα:

Στην προκειμένη περίπτωση η Διοίκηση, υποχρεούται να εφαρμόσει την απόφαση εκδίδοντας σχετικές πράξεις διορισμού, προχωρώντας, σε ανάκληση των παράνομων διοικητικών πράξεων, διαφορετικά γεννούνται αξιώσεις των θιγομένων (αστικής, ποινικής και πειθαρχικής φύσεως) τόσο κατά του Δημοσίου όσο και κατά των αμελών υπαλλήλων του. Εκτός της ως άνω επιλογής, η Διοίκηση δύναται ευχερώς να ικανοποιήσει τα ως άνω αιτήματα αναδρομικού διορισμού εφαρμόζοντας, κατ’ άρθρο 1 του Ν. 3068/2002, με σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, αναλογικά διατάξεις όπως, για παράδειγμα, αυτές του άρθρου 44 του Ν. 4440/2016, όταν και κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης, διορίστηκαν σε προσωποπαγείς θέσεις οι καταταγέντες στους πίνακες διοριστέων Α.Σ.Ε.Π. της 1ΕΓ/2016 προκήρυξης ή σε άλλες περιπτώσεις εφαρμογής αμετάκλητων δικαστι

Ερμηνεία... Αν διοριστούν όλοι οι δικαιωθέντες, θα αποδειχτεί σωστή ερμηνεία. Αν όχι, τότε θα είναι λάθος. Ενδιαφέρον θα έχει να δούμε τι λέει και ο Κολλύρης που έχει τέτοιες υποθέσεις.

[proypiresia]

Η έκταση της υποχρέωσης συμμόρφωσης της διοίκησης στο ακυρωτικό αποτέλεσμα δικαστικών αποφάσεων [ΠΜΣ, Διοικητικό Δίκαιο, 20 Μαρτίου 2014]https://www.prevedourou.gr/%CE%B7-%CE%AD%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%AD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CF%8C%CF%81%CF%86%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84/

άρθρο 95, παρ. 5 του Συντάγματος)
:
«η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση  της  υποχρέωσης  αυτής  γεννά  ευθύνη  για  κάθε αρμόδιο όργανο όπως νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης της  διοίκησης»
.Σύμφωνα  με  το  άρθρο  50  παρ
.  4  του Προεδρικού Διάταγματος 18/1989
-ΦΕΚ 8/9
-
1
-
1989 για το ΣτΕ, οι Διοικητικές Αρχές,  σε  υποχρέωση  τους  κατά  το  άρθρο  95,  παρ.  5  του Συντάγματος, πρέπει να συμμορφώνονται με θετική ενέργεια προς  το  περιεχόμενο  των  αποφάσεων  του  Συμβουλίου  της Επικρατείας
και των
διοικητικών
Εφετείων
.
Σύμφωνα με το
άρθρο
50  παρ.  5  του  Π.Δ.
18/1989
:  «
Οι  αποφάσεις  της Ολομελείας,  ακυρωτικές  και  απορριπτικές,  καθώς  και  τωνΤμημάτων, αποτελούν μεταξύ των διαδίκων δεδικασμένο που ισχύει και σε κάθε υπόθεση ή
διαφορά ενώπιον δικαστικής ή άλλης αρχής, κατά την οποία προέχει το διοικητικής φύσεωςζήτημα που κρίθηκε από το Συμβούλιο.»
3.
-
Στο άρθρο 1 του
Ν.3068/2002
«Συμμόρφωση Διοίκησης προς δικαστικές αποφάσεις κλπ» (ΦΕΚ Α ́ 274), όπως ισχύει, μεταξύ
άλλων,  ορίζεται:  «Το  Δημόσιο,  οι  οργανισμοί  τοπικής αυτοδιοίκησης και τα λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου έχουν  υποχρέωση  να  συμμορφώνονται  χωρίς  καθυστέρηση προς τις δικαστικές αποφάσεις και να προβαίνουν σε όλες τις ενέργειες  που  επιβάλλονται  για  την  εκπλήρωση  της υποχρέωσης  αυτής  και  για  την  εκτέλεση  των  αποφάσεων. Δικαστικές  αποφάσεις  κατά  την  έννοια του  προηγούμενου εδαφίου είναι όλες οι αποφάσεις των διοικητικών, πολιτικών, ποινικών και ειδικών δικαστηρίων που παράγουν υποχρέωση συμμόρφωσης ή είναι εκτελεστές κατά τις οικείες δικονομικές διατάξεις και τους όρους που κάθε απόφαση τάσσει ».
Στο άρθρο
2, του ίδιου νόμου ορίζεται:
«1. Η αρμοδιότητα για τη
λήψη  των  προβλεπόμενων  στο  άρθρο  3  μέτρων  για  τη
συμμόρφωση  της  διοίκησης  προς  τις  δικαστικές  αποφάσεις
ανατίθεται  σε  τριμελές  συμβούλιο:  α)  του  Ανώτατου  Ειδικού
Δικαστηρίου,  αν  πρόκειται  για  αποφάσεις
αυτού,  β)  του
Συμβουλίου της Επικρατείας, αν πρόκειται για αποφάσεις του
δικαστηρίου αυτού,
(των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων και
των λοιπών ειδικών δικαστηρίων......»
.
Περαιτέρω,
σύμφωνα με το άρθρο 5 του Ν. 3068/2002, η μη
εκπλήρωση των υποχρεώσεων
που προβλέπονται στο νόμο ή η
προτροπή  σε  μη  εκπλήρωση  συνιστά  ιδιαίτερο  πειθαρχικό
παράπτωμα για κάθε αρμόδιο υπάλληλο, η δε άσκηση κατά το
άρθρο  αυτό  πειθαρχικής  δίωξης,  προκαλείται  και  με  τη
διαβίβαση  στο  αρμόδιο  πειθαρχικό  όργανο  των  σχετικών
στοιχείων
από  τον  Πρόεδρο  του  Τριμελούς  Συμβουλίου  του
προαναφερθέντος νόμου.
4.
-
.
Ο
ι παραβάτες, εκτός από την δίωξη
2
του άρθρου 259 ΠΚ
3
(παράβαση καθήκοντος) υπέχουν και προσωπική ευθύνη για
αποζημίωση.
5.
-
Δικαίωμα
αποζημιώσεως
,
μπορεί  να  ζητηθεί  άλλωστε
σύμφωνα μ
ε τις διατάξεις του ΕισΝΑΚ 105
-
106
4
.
-
5.
-
Με το
π.δ. 61/2004
(φ. 54), που εξεδόθη κατ’ εξουσιοδότηση
του  άρθρου  3  παρ.  8  του  ως  άνω  ν.  3068/2002.θεσπίσθηκε
διαδικασία ελέγχου της συμ
μόρφωσης της Διοίκησης προς τις
δικαστικές αποφάσεις. Από τις διατάξεις αυτές, συνάγεται ότι η
τυχόν άρνηση της Διοίκησης να προβεί στις σχετικές ενέργειες,
συμμορφούμενη προς ακυρωτική απόφαση του Συμβουλίου της
Επικρατείας, συνεπάγεται την εφαρμογή της δ
ιαδικασίας και
τη λήψη μέτρων και κυρώσεων που προβλέπονται ειδικώς από το νόμο με τις προαναφερόμενες διατάξεις. Η άρνηση δε αυτή
της Διοίκησης δεν συνιστά παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης
ενέργειας,  κατά  την  έννοια  του  άρθρου  45  παρ.  4  του  π.δ.
18/1989, και
δεν υπόκειται σε προσβολή για ακύρωση ενώπιον
του Συμβουλίου της Επικρατείας
5
.
6
.
-
.
Με  το  άρθρο  22  του  ν.
4274/2014
(Α ́  147)  προστέθηκαν
παράγραφοι 3α, 3β και 3γ στο άρθρο 50 του π.δ. 18/1
989, ως
εξής: «3α. Το δικαστήριο, αν άγεται σε ακύρωση της διοικητικής
πράξης  που  προσβλήθηκε  με  αίτηση  ακυρώσεως  λόγω
πλημμέλειας  που  μπορεί  να  καλυφθεί  εκ  των  υστέρων  και
εφόσον  κρίνει,  ενόψει  της  φύσης  της  πλημμέλειας,  και  της
επίδρασής της στο περιεχόμ
ενο της προσβαλλόμενης πράξης,
ότι  η  ακύρωση  της  πράξης  δεν  είναι  αναγκαία  για  την
αποκατάσταση της νομιμότητας και για τη διασφάλιση του
δικαιώματος δικαστικής προστασίας, καθώς και σε περίπτωση
παράλειψης  οφειλόμενης  νόμιμης  ενέργειας  του  αιτούντος,
μπορ
εί,  κατ’  εκτίμηση  και  των  εννόμων  συμφερόντων  των
διαδίκων,  να  εκδώσει  προδικαστική  απόφαση,  η  οποία
κοινοποιείται σε όλους τους διαδίκους, και να ζητήσει από την
αρμόδια υπηρεσία είτε να προβεί σε συγκεκριμένη ενέργεια
ώστε  να  αρθεί  η  πλημμέλεια  είτε  να  ε
κπληρώσει  την
οφειλόμενη  νόμιμη  ενέργεια  τάσσοντας  προς  τούτο
αποκλειστική εύλογη προθεσμία, η οποία δεν μπορεί να είναι
μικρότερη από ένα μήνα ούτε μεγαλύτερη από τρεις μήνες.
Κανένα στοιχείο δεν λαμβάνεται υπόψη αν προσκομισθεί μετά
την πάροδο της προθεσ
μίας αυτής. Μετά την παρέλευση της
ανωτέρω  προθεσμίας  και  εντός  δεκαπενθημέρου,  οι  λοιποί
διάδικοι  δύνανται  να  καταθέσουν  υπόμνημα  με  τους
ισχυρισμούς τους επί των ενεργειών της Διοίκησης και των
στοιχείων που αυτή προσκόμισε. Σε περίπτωση εφαρμογής των ορ
ιζόμενων  στα  προηγούμενα  εδάφια,  η  δημοσίευση  της
προδικαστικής  απόφασης  συνεπάγεται  την  αναστολή  της
εκτέλεσης της προσβαλλόμενης πράξης, κατά το μέρος που δεν
έχει εκτελεστεί έως τη δημοσίευση της οριστικής απόφασης. 3β.
Σε  περίπτωση  αιτήσεως  ακυρώσεως  π
ου  στρέφεται  κατά
διοικητικής  πράξης,  το  δικαστήριο,  σταθμίζοντας  τις
πραγματικές  καταστάσεις  που  έχουν  δημιουργηθεί  κατά  το
χρόνο  εφαρμογής  της,  ιδίως  δε  υπέρ  των  καλόπιστων
διοικουμένων,  καθώς  και  το  δημόσιο  συμφέρον,  μπορεί  να
ορίσει  ότι  τα  αποτελέσματα
της ακυρώσεως  ανατρέχουν  σε
χρονικό σημείο μεταγενέστερο του χρόνου έναρξης της ισχύος
της  και  σε  κάθε  περίπτωση  προγενέστερο  του  χρόνου
δημοσίευσης της απόφασης. 3γ. Η διαπίστωση παρανομίας της
κανονιστικής πράξης κατά τον παρεμπίπτοντα έλεγχό της, για
λόγους  αναγόμενους  στην  αρμοδιότητα  του  εκδόντος  την
απόφαση οργάνου και σε παράβαση ουσιώδους τύπου είναι
δυνατόν  να  μην  οδηγήσει  σε  ακύρωση  ατομικής  πράξης,
εφόσον, κατά την κρίση του δικαστηρίου, έχει παρέλθει μακρό,
ανάλογα με τις περιστάσεις, χρονικό δ
ιάστημα από την έναρξη
ισχύος   της   κανονιστικής   πράξης   που   ελέγχεται
παρεμπιπτόντως και οι συνέπειες της παρανομίας της σε βάρος
της ατομικής πράξης μπορεί να κλονίσουν την ασφάλεια του δικαίου. 3δ...».

[gia 96]

Συγγνώμη, προσπαθείτε κάποιοι να ερμηνεύσετε διατάξεις και νόμους υποκαθιστώντας τους δικηγόρους;
Κι όλη αυτή η προσπάθεα, γιατί;
Αφήστε τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους!