Ειδικότητες στο Δημοτικό: Η ώρα του παιδιού

[lzdg]

Ανοίγω αυτό το θέμα για να ανταλλάξουμε απόψεις για τη στάση των μαθητών του Δημοτικού απέναντι στο μάθημα της Πληροφορικής που κάνω εγώ και όχι μόνο. Διαπιστώνω απογοητευμένος ότι τα μονόωρα μαθήματα όπως της Πληροφορικής, των Εικαστικών και της Μουσικής τα βλέπουν οι μαθητές, κυρίως των μεγάλων τάξεων και ως "εκτόνωση" ή καλύτερα "βγάζω τα απωθυμένα μου για το εκπαιδευτικό σύστημα". Τυχαίνει να περνάω έξω από τμήματα που έχω και κάνουν μάθημα με το δάσκαλό τους και δεν ακούω κιχ, δεν κουνιέται κανένα, ενώ όταν έχω εγώ τα ίδια τμήματα συμπεριφέρονται σαν να έχουν διάλλειμα. Δεν έχω φυσικά το ίδιο πρόβλημα με όλα τα τμήματα, αλλά με ορισμένα κυρίως μεγάλων τάξεων, όπου και άλλοι συνάδελφοι εκφράζουν παρόμοιες απόψεις. Γιατί εμάς (τις ειδικότητες) μας βλέπουν οι μαθητές διαφορετικά απ' ότι τους δασκάλους; Είναι φυσιολογικό ως ένα βαθμό λόγω των λίγων ωρών, ή φταίνε οι γονείς με απόψεις τους στυλ: "έλα μωρά η Πληροφορική, τα Εικαστικά κλπ δεν με ενδιαφέρουν"; Είναι ερωτήματα που με απασχολούν και φαντάζομαι ότι δεν είμαι ο μόνος.

[PDE ads]

[anneta]

Προσωπικά με τις μεγάλες τάξεις δεν είχα ποτέ πρόβλημα!
Όμως όταν πέσω σε μεγάλα τμήματα (20+) της Β , Γ ή Δ δεν την παλεύω! Με εκνευρίζουν γιατί συνήθως μιλάνε μεταξύ τους

Γιατί αγχώνεσαι όμως συνάδελφε; Οι βαθμοί γι αυτό υπάρχουν! Τότε να δεις πώς θα νοιάξει τους γονείς!!!
Το Β τρίμηνο έφτασε για ανασκουμπώσου 

[joannabear]

Συνάδελφε, μου κάνει εντύπωση αυτό που λες σχετικά με την Πληροφορική, γιατί προσωπικά βλέπω τα παιδιά να ξετρελαίνονται κάθε φορά που έχουν Πληροφορική! Οι υπολογιστές είναι ούτως ή άλλως αγαπημένη τους ασχολία, πόσω μάλλον όταν είναι μέσα στον χώρο του σχολείου.

Κι εγώ που είμαι της Αγγλικής αντιμετωπίζω πρόβλημα και μάλιστα μεγαλύτερο θα έλεγα, γιατί έχω να αντιμετωπίσω μια απίστευτη περιφρόνηση προς το μάθημά μου εξαιτίας και του ότι πηγαίνουν Αγγλικά σε φροντιστήριο. Εκτός του ότι μιλάνε, αυθαδιάζουν και θεωρούν ότι τα Αγγλικά που τους διδάσκουμε είναι λιγότερο σωστά από αυτά του φροντιστηρίου! Μας ακυρώνουν ποικιλοτρόπως!

Πώς το αντιμετωπίζω εγώ, ο Θεός μόνο το ξέρει. Παλεύω. Παλεύω ΔΙΑΡΚΩΣ. Φροντίζω να μην υποτιμώ εγώ πρώτη το μάθημά μου, αυτούς που είναι τουρίστες μέσα στην τάξη δεν τους επιβραβεύω, οι βαθμοί μου είναι αντίστοιχοι, προσπαθώ να ενημερώνω και τους γονείς (για να μην έχουν να λένε) και πολλά άλλα. Συχνά έχω αντιμέτωπους και τους ίδιους τους δασκάλους, οι οποίοι, αλήθεια, ούτε διανοούνται τι περνάμε εμείς με την τάξη τους. Τις περισσότερες φορές τουλάχιστον. Έχω και τους διευθυντές συχνά απέναντί μου. Προχτές τσακώθηκα με έναν, επειδή δεν του άρεσαν οι βαθμοί μου και θέλησε να με κάνει να τους αλλάξω, ανεξαρτήτως του αν ήταν απόλυτα τεκμηριωμένοι και δίκαιοι. Μεγάλη και πικρή ιστορία. Τι να σας λέω τώρα...

Το ευτύχημα και η ανταμοιβή μου είναι ότι οι μέθοδοί μου απέδωσαν. Από'κεί κι έπειτα, κάθε σχολείο, κάθε τάξη, κάθε τμήμα αποτελεί και μια νέα πρόκληση. Οι συνθήκες διαφέρουν από τόπο σε τόπο, από σχολείο σε σχολείο και από διευθυντή σε διευθυντή, ο οποίος τελικά μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Το πρόβλημα το εστιάζω στο ότι οι δάσκαλοι θεωρούν γενικά τους καθηγητές (απεχθάνομαι τη λέξη "ειδικότητες") παρείσακτους στο Δημοτικό. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία και εκτίμηση. Πολλοί μου το έχουν πει και κατάμουτρα.

Από'κει κι έπειτα, δύναμη, κουράγιο, θάρρος και στομάχι να έχουμε γερό.

[anneta]

Από'κεί κι έπειτα, κάθε σχολείο, κάθε τάξη, κάθε τμήμα αποτελεί και μια νέα πρόκληση. Οι συνθήκες διαφέρουν από τόπο σε τόπο, από σχολείο σε σχολείο και από διευθυντή σε διευθυντή, ο οποίος τελικά μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Το πρόβλημα το εστιάζω στο ότι οι δάσκαλοι θεωρούν γενικά τους καθηγητές (απεχθάνομαι τη λέξη "ειδικότητες") παρείσακτους στο Δημοτικό. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία και εκτίμηση. Πολλοί μου το έχουν πει και κατάμουτρα.

ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥΣ !

[PDE ads]

[harac]

Έχοντας διδάξει σε όλες τις βαθμίδες έχω να πω ότι το ίδιο ακριβώς συμβαίνει συχνά και στο Γυμνάσιο. Γνωρίζω και εκει διευθυντές που συνέχεια κάνουν, σε ειδικότητες με μονόωρο μάθημα, όπου τα παιδιά ξεσαλώνουν, παρατηρήσεις όπως: "Δεν μπορείς να επιβληθείς, κοίταξε να σταθείς στα πόδια σου. Γιατί στο μάθημα του τάδε δεν κάνουν φασαρία και κάνουν στο δικό σου;" λες και φταίμε εμεις για αυτό.
Μόλις επέστρεψα από εκπαιδευτική επίσκεψη με Πρόγραμμα σε τρία σχολεία, σε χώρα του εξωτερικού με άριστο εκπαιδευτικό συστημα, και ωριμότερους μαθητές όπου πχ. μέσα στο μάθημα χρησιμοποιούν κινητό μόνο και μόνο για να βρουν πληροφορίες για το μάθημα και όχι για να ανεβάσουν ότι νάναι στο fb, όπου στα αντίστοιχα μαθήματα δεν ακούγεται κιχ.
Η απάντηση μου σε αυτού του είδους παρεμβάσεις είναι να μη μου μετακυλίουν το πρόβλημα για τα ζωηρά παιδιά και ότι αν τα παιδιά θεωρούν τα μαθήματα αυτά ως ώρα του παιδιού είναι δικό τους πρόβλημα και όχι δικό μας. Δεν πρόκειται να χαλάσω το συκώτι μου για χατήρι τους, θα κάνω το μάθημα μου όσο καλύτερα μπορώ και όποιος θέλει να μάθει, ας μάθει.

[lzdg]

Δυστυχώς όταν οι δάσκαλοι βάζουν στον τουρίστα 8 (!) τι να βάλω εγώ μετά, θα πέσουν να με φάνε οι γονείς. Όχι ότι έχω πρόβλημα να υποστηρίξω την επιλογή μου, αλλά όταν όλοι βάζουν "πλασματικούς" και ο ένας πραγματικούς βαθμούς, το μόνο που καταφέρνει ο ένας είναι να γίνεται ο κακός/περίεργος και να χαλάει το στομάχι του.

Στα περισσότερα παιδιά αρέσουν οι υπολογιστές αλλά να κάνουν ότι θέλουν όχι συγκεκριμένες δραστηριότητες/ασκήσεις (όπως γίνεται και σε όλα τα μαθήματα). Φαντάζομαι και στους υπόλοιπους συναδέλφους σας ζητάνε τα παιδιά συνεχώς να τα αφήσετε να παίξουν παιχνίδια.

Το κακό είναι ότι έχει παγιωθει στα παιδιά αυτή η νοοτροπία για τα μονόωρα μαθήματα και αυτό από μόνο του αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα για να κάνει κανείς τη δουλειά του σωστά κατά την γνώμη μου (τι μάθημα να κάνεις όταν γίνεται μπάχαλο στην αίθουσα). Εγώ αν και δεν είμαι πρωτάρης στην εκπαίδευση αναζητώ τα αίτια για αυτό το φαινόμενο για να μπορέσω να το αντιμετωπίσω, γιατί απλά δεν μπορώ να το δεχτώ ως έχει!

[mpi]

Απλά κάνε το μάθημα σου όσο πιο καλά μπορείς.  Εκμεταλλεύσου  το  "χαλαρό" κλίμα στα μαθήματα μας.  Δεν χρειάζονται τα παιδιά να μάθουν Όλο το Word , το Excel , το Scratch κτλ.    Αυτό που μας ενδιαφέρει δεν είναι μόνο να αποκτήσουν δεξιότητες, αλλά και να μάθουν να "Λύνουν Προβλήματα"  - Υπολογιστική Σκέψη.   

Αν δεις ότι κάτι δεν τραβάει μέσα στην τάξη, απλά άλλαξε κεφάλαιο και γύρνα ξανά κάποια άλλη φορά.  Επίσης ξύλωσε τα windows και βάλε Linux χωρίς το flash player.   Έτσι θα καταλάβουν ότι οι υπολογιστές είναι "Μονο" για μάθημα.

Επίσης να θυμάσαι ότι σύμφωνα με την θεωρία τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα απο τους συνομήλικους τους. Καθοδήγησε έναν μαθητή να κάνει το μάθημα ή όταν κάποιος μαθητής τελειώσει την εργασία του, στείλτον στους άλλους να ελέγχει.  Δείξτους ένα video και κάνε τους ερωτήσεις.

Μια διαπίστωση που έχω κάνει είναι ότι η  φασαρία δεν έχει να κάνει με τον μονόωρο ή το μάθημα ειδικότητας.  Είναι η εργαστηριακή φύση του μαθήματος που ευνοεί τέτοιες καταστάσεις.  Το κατάλαβα αυτό τα 2-3 τελευταία χρόνια όταν κάποιες φορές δεν είχαμε ρεύμα και αναγκαστικά πήγα στην τάξη.  Εκεί (Γ-Δ) Δημοτικού τους έκανα την μετατροπή από Δυαδικό σε Δεκαδικό και αντίστροφα. Εντυπωσιάστηκα και απο την επίδοση τους, αλλά και απο την ησυχία που επικρατούσε μέσα στην τάξη.

Επίσης σε εργασία που κάναμε σε συνεργασία με την δασκάλα της τάξης, μάθαμε για την μεσογειακή φώκια (Β Δημοτικού).  Τα παιδιά πήραν κομμάτι κομμάτι απο την βικιπαίδεια και στο τέλος γράψαμε στον πίνακα τα ευρύματα μας. Έμεινα κόκκαλο γιατί μετά απο 2-3 επαναλήψεις τα έμαθαν όλα.

Άμα τους κεντρίσεις το ενδιαφέρον να ξέρεις ότι είναι πολύ εύκολο να κρατάς "ήσυχο" κλίμα μέσα στην τάξη.  Βέβαια αυτό δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα ...
 

[PPE]

Όπως ειπώθηκε και παραπάνω, τα Αγγλικά περιφρονούνται από τους ίδιους τους μαθητές. Ακόμα και να έχεις όρεξη να δουλέψεις και να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν για να επωφεληθούν ακόμα και όσοι δεν πάνε φροντιστήρια, η ψυχολογία σου επηρεάζεται ως ένα βαθμό. Δυστυχώς αυτή τη νοοτροπία την καλλιεργούν οι γονείς στα παιδιά τους. Εμείς θα πρέπει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και να περνάμε θετικά μηνύματα σχετικά με τα μαθήματά μας, ελπίζοντας ότι οι μαθητές θα τα αγαπήσουν και θα αναγνωρίσουν τη δουλειά μας.

[elena1988]

Το πρόβλημα το εστιάζω στο ότι οι δάσκαλοι θεωρούν γενικά τους καθηγητές (απεχθάνομαι τη λέξη "ειδικότητες") παρείσακτους στο Δημοτικό. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία και εκτίμηση. Πολλοί μου το έχουν πει και κατάμουτρα.

Συνάδελφοι καλημέρα! Εγώ είμαι δασκάλα και πραγματικά στεναχωριέμαι με αυτό που ειπώθηκε πως σας θεωρούμε παρείσακτους! Όλοι χρειαζόμαστε στα σχολεία, όλοι προσφέρουμε έργο και καλό είναι να μην γενικεύουμε επειδή βρίσκονται κάποιοι οι οποίοι υποτιμούν το έργο σας!

[gia 96]

Στα δημοτικά σχολεία οι μαθητές δεν αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα τα μαθήματα ειδικοτήτων και γι' αυτό δε φταίνε μόνο τα ίδια τα παιδιά, ούτε μόνο οι γονείς τους. Αρκετές φορές ευθύνη έχουν οι καθηγητές που διδάσκουν αυτά τα μαθήματα (ξένες γλώσσες, πληροφορική, θεατρική αγωγή, καλλιτεχνικά), οι οποίοι δεν κάνουν το μάθημά τους ελκυστικό προς τους μαθητές, αλλα κοιτάζουν να τα πουν όπως-όπως και να περάσει εύκολα και ανώδυνα η ώρα τους, με αποτέλεσμα τα παιδιά να βαριούνται και να μιλάνε μεταξύ τους, να γελάνε, ακόμη και να φωνάζουν ή και να παραφέρονται!
Η δική μου κόρη πολλες φορές μου έχει αναφέρει ότι στα μονόωρα μαθήματα δε γίνεται να μείνει κανείς ήσυχος και να παρακολουθήσει, αφού εκτός από 2-3 μαθητές, οι υπόλοιποι δε βρίσκουν κανένα ενδιαφέρον στο να μάθουν να γράφουν μερικές φράσεις στον Η/Υ, ούτε να κάνουν τις ασκήσεις της φωτοτυπίας των Αγγλικών, ούτε να ζωγραφίσουν με νερομπογιές στην ακουαρέλα, αλλά αντίθετα αρέσκονται στο να συζητούν για άσχετα θέματα, να λένε ανέκδοτα, να πειράζει ο ένας στον άλλον! Κι όταν ο καθηγητής βγάλει κάποιον έξω από την αίθουσα, χαίρονται, λες και το επιζητούσαν με τη στάση τους! Άλλωστε, το 10 σε αυτά τα μαθήματα το έχουν σίγουρο!

[Νόμιμος!]

Στα δημοτικά σχολεία οι μαθητές δεν αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα τα μαθήματα ειδικοτήτων και γι' αυτό δε φταίνε μόνο τα ίδια τα παιδιά, ούτε μόνο οι γονείς τους. Αρκετές φορές ευθύνη έχουν οι καθηγητές που διδάσκουν αυτά τα μαθήματα (ξένες γλώσσες, πληροφορική, θεατρική αγωγή, καλλιτεχνικά), οι οποίοι δεν κάνουν το μάθημά τους ελκυστικό προς τους μαθητές, αλλα κοιτάζουν να τα πουν όπως-όπως και να περάσει εύκολα και ανώδυνα η ώρα τους, με αποτέλεσμα τα παιδιά να βαριούνται και να μιλάνε μεταξύ τους, να γελάνε, ακόμη και να φωνάζουν ή και να παραφέρονται!
Η δική μου κόρη πολλες φορές μου έχει αναφέρει ότι στα μονόωρα μαθήματα δε γίνεται να μείνει κανείς ήσυχος και να παρακολουθήσει, αφού εκτός από 2-3 μαθητές, οι υπόλοιποι δε βρίσκουν κανένα ενδιαφέρον στο να μάθουν να γράφουν μερικές φράσεις στον Η/Υ, ούτε να κάνουν τις ασκήσεις της φωτοτυπίας των Αγγλικών, ούτε να ζωγραφίσουν με νερομπογιές στην ακουαρέλα, αλλά αντίθετα αρέσκονται στο να συζητούν για άσχετα θέματα, να λένε ανέκδοτα, να πειράζει ο ένας στον άλλον! Κι όταν ο καθηγητής βγάλει κάποιον έξω από την αίθουσα, χαίρονται, λες και το επιζητούσαν με τη στάση τους! Άλλωστε, το 10 σε αυτά τα μαθήματα το έχουν σίγουρο!

Από πότε προβλέπεται απομάκρυνση μαθητή δημοτικού από την τάξη; Τα περί ανεκδότων κλπ..δεν αντέχουν σε κανένα σχολιασμό.

[anneta]

gia96 αυτο που περιγραφεις δεν ειναι σχολειο αλλα καφενείο!

[Νόμιμος!]

gia96 αυτο που περιγραφεις δεν ειναι σχολειο αλλα καφενείο!

Νομίζω ότι πρόκειται για υπερβολές....δίκιο εχεις..

[thymiaras]

Στα δημοτικά σχολεία οι μαθητές δεν αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα τα μαθήματα ειδικοτήτων και γι' αυτό δε φταίνε μόνο τα ίδια τα παιδιά, ούτε μόνο οι γονείς τους. Αρκετές φορές ευθύνη έχουν οι καθηγητές που διδάσκουν αυτά τα μαθήματα (ξένες γλώσσες, πληροφορική, θεατρική αγωγή, καλλιτεχνικά), οι οποίοι δεν κάνουν το μάθημά τους ελκυστικό προς τους μαθητές, αλλα κοιτάζουν να τα πουν όπως-όπως και να περάσει εύκολα και ανώδυνα η ώρα τους, με αποτέλεσμα τα παιδιά να βαριούνται και να μιλάνε μεταξύ τους, να γελάνε, ακόμη και να φωνάζουν ή και να παραφέρονται!

Προσωπικά έχω παρατηρήσει το ακριβώς αντίθετο. Όσο πιο "παραδοσιακό" είναι το μάθημα τόσο περισσότερη ησυχία επικρατεί στη τάξη. Δυστυχώς τα παιδιά ΔΕΝ έχουν μάθει να δουλεύουν σε ομάδες, να μαθαίνουν με παιγνιώδη τρόπο κ.τ.λ., στοιχεία τα οποία πιστεύω ότι είναι απαραίτητα για το εργαστηριακό μάθημα της Πληροφορικής και που μας μαθαίνουν στις διάφορες επιμορφώσεις. Όταν κάτι τα ενθουσιάσει (δυστυχώς) θα φωνάξουν και θα χαλάσουν τον κόσμο. Δεν έχουν μάθει να μαθαίνουν για την προσωπική τους ευχαρίστηση και εξέλιξη. Το μόνο που τους νοιάζει είναι η επιβράβευση και το να δείξουν ότι είναι καλύτερα από τα υπόλοιπα...