*

Αποστολέας Θέμα: Μουσικές διαδρομές (2008)  (Αναγνώστηκε 2434784 φορές)

0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Nina P

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 869
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ18.02 (18.35) χαμόγελο-ευγένεια-εξυπηρέτηση
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1008 στις: Απρίλιος 06, 2008, 02:11:33 μμ »
Για την apri που με θύμησε και τα Κόκκινα φανάρια.

Ούτε ένα ευχαριστώ.

Καρέζη Τζένη

Μουσική/Στίχοι: Ξαρχάκος Σταύρος/Γκούφας Βαγγέλης
 
 
Σου ’φερα νερό στις χούφτες
για να πιεις, να ξεδιψάσεις
που ’ν’ τ’ αχείλι σου πικρό
Κι ως ξεδίψασε η καρδιά σου
βιάστηκες να προσπεράσεις
Τόση πίκρα, τόση δίψα
τόσος πόνος, κι ούτε ένα ευχαριστώ
 
Σου ’φερα ψωμί και μέλι
κι ένα καθαρό σεντόνι
και το χτύπο απ’ την καρδιά
Και δε μου ’δωσες το χέρι
κι έχεις φύγει, χελιδόνι
Τόση πίκρα, τόση δίψα
τόση αγάπη και μια θάλασσα ερημιά
 
http://www.youtube.com/watch?v=H-hbPBGp08Y&NR=1
Γίνε εσύ ο ίδιος η αλλαγή που θέλεις να φέρεις στον κόσμο.

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Μουσική
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 23:13:49 »

Αποσυνδεδεμένος sophie

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1393
  • Φύλο: Γυναίκα
  • 2009...ζώντας με την...Commedia Dell' Arte!!!
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1009 στις: Απρίλιος 06, 2008, 02:48:39 μμ »
Προς Apri & Nina P...Η γυναίκα δεν είναι τραγουδίστρια (για την Καρέζη μιλάω), αλλά δεν έχει καταπληκτική ερμηνεία σε όσα τραγούδια έχει εκτελέσει? Ίσως να είναι η πολύ αισθαντική φωνή που είχε ακόμα και όταν μιλούσε. Πάντως της βγάζω το καπέλο. Ερμηνείες με πολύ συναίσθημα!!! ::)

ΥΓ 1. Apri, με το "καλοκαίρι" του Βιβάλντι (σαν μουσική επένδυση) έχω κάνει γιορτή με τα νήπια. Είχε βγει καταπληκτική! Γενικά η κλασσική μουσική ενδείκνυται για σχολικές γιορτές-θεατρικές παραστάσεις... ;)
ΥΓ 2. Boemissa, σ' ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση... "Σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό"...
ΠΕ60

Αποσυνδεδεμένος kellykou

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1537
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1010 στις: Απρίλιος 06, 2008, 04:24:28 μμ »
Aφου ξεκινήσαμε με τη Τζένη Καρέζη να μη συνεχισουμε και με το


ΜΗΝ ΤΟΝ ΡΩΤΑΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ του Μανου Χατζηδακι απο την ταινια "Το νησι των γενναιων"

http://www.youtube.com/watch?v=CUBtfHYG7i8&feature=related



Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ'τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει

Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ' τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει

Kαι επειδη το συγκεκριμενο κομματι του Χατζηδάκι έχει τραγουδηθει σε ολο τον κόσμο, αυτη ειναι η εκτελεση της BRENDA LEE     http://www.youtube.com/watch?v=2Ilvfbfw4OU

Eπίσης υπάρχει και αυτη η εκτελεση  http://www.youtube.com/watch?v=tuwGM0knfx4





Kαι εδω δε ξερω αν πρεπει να βαλω τα γελια ή τα κλάματα >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:(    http://www.youtube.com/watch?v=0yACRUVpaxI&feature=related

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1011 στις: Απρίλιος 06, 2008, 05:25:13 μμ »
Αλλάζω λίγο το κλίμα.
Το 1931, οι ανθρακωρύχοι στo Harlan της Αμερικής απεργούσαν και καθημερινά συγκρούονταν με οπλισμένους  υπαλλήλους των αφεντικών τους. Από τη μια πλευρά βρίσκονταν δηλαδή οι ιδιοκτήτες των ορυχείων με τους ανθρώπους τους και από την άλλη, οι ανθρακωρύχοι.
Ο άντρας της στιχουργού Florence Reece , ο Sam Reece, ήταν ένας από τους ηγέτες του συνδικάτου των ανθρακωρύχων. Μια μέρα που έλειπε από το σπίτι και εκείνη ήταν μόνη της με τα επτά παιδιά τους, πήγαν ο σερίφης J.H.Blair και οι άντρες του, για να τον βρουν. Αφού ανακάτωσαν το σπίτι, τον περίμεναν να γυρίσει, για να τον σκοτώσουν. Μάλλον γλίτωσε.
Μια μέρα η Reece πήρε μια σελίδα από το ημερολόγιο του τοίχου και έγραψε τους στίχους του «Which side are you on». Η απλότητα των στίχων οδήγησε στο να χρησιμοποιηθεί έκτοτε το τραγούδι αυτό και σε άλλες απεργίες και να κυκλοφορήσει με διάφορες ερμηνείες.

( Οι πληροφορίες από το http://www.geocities.com/Nashville/3448/whichsid.html)


 Η τελευταία πιο γνωστή ερμηνεία του είναι αυτή της NATALIE MERCHANT. Ακουγόταν και στη διαφήμιση του JOHNNY WALKER.

http://www.youtube.com/watch?v=1Vp_tmExO3k

WHICH SIDE ARE YOU ON?

Come all you good workers,
Good news to you I'll tell
Of how the good old union
Has come in here to dwell.

CHORUS:
Which side are you on?
Which side are you on?
Which side are you on?
Which side are you on?

My dady was a miner,
And I'm a miner's son,
And I'll stick with the union
'Til every battle's won.
They say in Harlan County
There are no neutrals there.
You'll either be a union man
Or a thug for J. H. Blair.

Oh workers can you stand it?
Oh tell me how you can?
Will you be a lousy scab
Or will you be a man?

Don't scab for the bosses,
Don't listen to their lies.
Us poor folks haven't got a chance
Unless we organize.
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Μουσική
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 23:13:49 »

Αποσυνδεδεμένος ioanna89

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 3041
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ02
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1012 στις: Απρίλιος 06, 2008, 09:28:47 μμ »
Καλησπέρα κι από μένα...

Ένα ρεμπέτικο της Κατοχής από τον Μιχάλη Γενίτσαρη, μια και σαν σήμερα, στις 6 Απριλίου 1941 άρχισε η γερμανική επίθεση στην Ελλάδα. 21 μέρες μετά, οι Γερμανοί έμπαιναν στην Αθήνα...

Το τραγούδι αναφέρεται στη δολοφονία ενός νεαρού αντιστασιακού, του Στέλιου Καρδάρα, από τα Τάγματα Ασφαλείας. Παρότι γράφτηκε το 1944, δεν ηχογραφήθηκε -με τους αυθεντικούς στίχους- μέχρι το 1980, που το τραγούδησε ο Νταλάρας (στο δίσκο "Τα ρεμπέτικα της Κατοχής"). Ο Γενίτσαρης δεν έκανε καν τον κόπο να το στείλει στη μεταπολεμική λογοκρισία... 
Η πρώτη και μοναδική εκτέλεση από τον ίδιο το Γενίτσαρη είναι από αυτή τη ζωντανή ηχογράφηση στη Γερμανία το 1991.
(Οι πληροφορίες είναι από το athens.indymedia.org)

Μιχάλης Γενίτσαρης - Στέλιος Καρδάρας
http://www.youtube.com/watch?v=ucVZipYvfuw

Πενθοφορεί η Αγιά Σοφιά
Παλιά και Νέα Κοκκινιά
κλάψε κι εσύ τώρα ντουνιά
πιάσαν το Στέλιο τα σκυλιά

Τον πιάσαν Γερμανόφιλοι
και ταγματασφαλίτες
το Στέλιο τον Καρδάρα μας
στο Ρέντη οι αλήτες

Δεμένο τον επήγανε
μπρος τον Αγιο Διονύση
δέκα τουφέκια του ρίχνανε
ώσπου να ξεψυχήσει

Άδικα τον σκοτώσανε
λες κι ήτανε κατάρα
γιατί ήταν στην αντίσταση
το Στέλιο τον Καρδάρα


apri, μπράβο για το Which side are you on. Το κρατούσα για την Πρωτομαγιά  ;D
Εδώ από τον Pete Seeger, έναν από τους σημαντικότερους (μετά τον Woody Guthrie) εκπροσώπους του αμερικανικού πολιτικού folk τραγουδιού της δεκαετίας του '40, που επηρέασαν τον Bob Dylan.
http://www.youtube.com/watch?v=5iAIM02kv0g

daniel, .......  :)
« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 06, 2008, 10:56:16 μμ από ioanna89 »

Αποσυνδεδεμένος BOEMISSA

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 748
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ02
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1013 στις: Απρίλιος 06, 2008, 11:17:06 μμ »
Να σας καληνυχτίσω με ένα από τα ωραιοτερα ερωτικά τραγούδια των Φατμέ,ερμηνευμενο φυσικά από το Νίκο Πορτοκάλογλου.
Αφιερωμένο εξαιρετικα στη VICA που της αρέσει ο Πορτοκάλογλου (κάνω λάθος;) . Καλή βδομάδα σε όλους.

http://www.youtube.com/watch?v=pFbOxGNvrm0

ΨΕΜΑΤΑ

Τέρμα τα θαύματα,
τα σινεμά κλειστά.
Δεν υπάρχεις πιά,
δεν υπάρχεις...

Ολα τα φώτα σβήνω
και κρύβομαι ξανά.
Δεν υπάρχεις πιά,
δεν υπάρχεις...

Ψέματα, ψέματα,
πές μου πως είναι ψέμα.
Ενα αστείο χαζό,
ένα όνειρο.
Ψέματα, ψέματα,
πές μου πως είναι ψέμα.
Ενα αστείο χαζό,
εγώ χωρίς εσένα.
Εγώ χωρίς εσένα.

Μές τη βουή ξεχνιέμαι
κι ο κόσμος προσπερνά.
Δεν με ψάχνεις πιά,
δεν με ψάχνεις.

Πάλι το τραύμα ξύνω
κι ο πόνος με μεθά.
Δεν με ψάχνεις πιά,
δεν με ψάχνεις.

Δεν θέλω να θυμάμαι
δεν θέλω να ξεχνάω.
Δεν σ' έχω πιά,
δεν σε έχω...

Την έξοδο κινδύνου
δεν βρίσκω πουθενά,
Δεν σ' έχω πιά,
δεν σε έχω...

Η μάθηση για όσους ευτυχούν είναι στολίδι και και για όσους ατυχούν καταφύγιο

Αποσυνδεδεμένος ioanna89

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 3041
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ02
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1014 στις: Απρίλιος 07, 2008, 01:55:11 πμ »
Καλημέρα σε όλους  :D

Η αφήγηση του Daniel  έφερε στο φως ένα δικό μου παλιό απωθημένο. Πρόκειται για μια παλιά γαλλική ταινία που είχα δεί όταν ήμουν μικρή (σε κρατικό κανάλι). Είχε ένα φοβερό μουσικό θέμα. Δεν έτυχε ποτέ να ξαναδώ την ταινία. Η μουσική της ταινίας είναι μάλλον γνωστό μουσικό θέμα,τμήμα κλασικής μουσικής σύνθεσης.Όμως δεν έχω καταφέρει ακόμη στο ίντερνετ να βρω τίποτα σχετικό ούτε για την ταινία ούτε για τη μουσική της παρόλο που απ' όσο θυμάμαι η ταινία και η μουσική της είχαν βραβευτεί.
Συγγνώμη που κάνω κατάχρηση του χώρου αλλά δεν αντέχω να μη ζητήσω τη βοήθειά σας...
Ο τίτλος της ταινίας ήταν "Παιχνίδια πολέμου" ή κάπως έτσι.Η ιστορία εκτυλισσόταν στη Γαλλία την εποχή του β' παγκοσμίου.. Οι πρωταγωνιστές ήταν δύο μικρά παιδιά (αγόρι & κορίτσι) που ερμήνευαν καταπληκτικά τους ρόλους τους!! Το χαρακτηριστικό της υπόθεσης, που σίγουρα το θυμάται όποιος έχει δει την ταινία, ήταν πως τα παιδιά είχαν ως παιχνίδι ... να θάβουν νεκρά ζώα..Αρχικά έθαβαν σκοτωμένα έντομα κι έπειτα έφτασαν στο σημείο να σκοτώνουν ζώα για να τα θάβουν. Παρά το άγριο θέμα της, η ταινία είναι πολύ τρυφερή και συγκινητική.
...Σας θυμίζει τίποτα??

tihea, η ταινία είναι τα "Απαγορευμένα παιχνίδια" του Ρενέ Κλεμάν
http://www.youtube.com/watch?v=BuqHQRi26mY
Το μουσικό θέμα (από τον Narciso Yepes) βασίζεται σε ένα παραδοσιακό (ισπανικό;) κομμάτι άγνωστου συνθέτη, το "Romance"
http://www.youtube.com/watch?v=uWYN14BcV7U
« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 07, 2008, 01:58:10 πμ από ioanna89 »

Αποσυνδεδεμένος kellykou

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1537
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1015 στις: Απρίλιος 07, 2008, 02:01:06 πμ »
Kαι εγώ έτσι το είχα ακούσει ως Romanza Anonima :)

Αποσυνδεδεμένος daniel

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 923
  • Φύλο: Άντρας
  • ..θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρας...
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1016 στις: Απρίλιος 07, 2008, 02:34:13 πμ »

Λοιπόν, πολύ καλές οι μουσικές σας και πολλοί οι ..λογαριασμοί να κλείσουμε..  ;)

Κατ’ αρχήν να πω πως χαίρομαι για μνήμες που ξύπνησα σε κάποιους (tihea) για μουσική από ταινία που είδε παλιά, αλλά και για ζωγράφους, βιβλία (sophie) κλπ…

apri τα μουσικά μου ακούσματα είναι ..εντελώς ανοιχτά σε σημείο …παράνοιας..  ;D Και αυτό δε συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, αλλά από τότε που με θυμάμαι συνειδητά (εφηβεία).. Τον ίδιο καιρό και πέρα από μόδες μπορούσα ν’ ακούω Metallica και ..Paul Anka ή παλιά Ιταλικά τραγούδια, Μπαχ (που τον λατρεύω) και ..Diamanda Gallas, βυζαντινή μουσική και ..γιοντλ τυρολέζικα!!!  ;D Άσε μην ψάχνεις… Απλά με ενδιέφεραν(-ουν) όλα!...  ;D

Τέλος πάντων η επιλογή σου εξαιρετική και για τον Woodie Guthrie, αυτή την τεράστια μορφή ήθελα καιρό να γράψω και κάποια στιγμή θα το κάνω μαζί με Phil Ochs, Pete Seeger, Fred Neil, Judy Collins εκτός και προλάβει η Ιωάννα να με βγάλει απ’ τον κόπο… ;D ;D

Tihea πες αλεύρι!... ;)
Με συγκίνησες με την ανάμνηση της ταινίας σου, που είναι μια από τις σπουδαιότερες αντιπολεμικές ταινίες..
Λοιπόν η ταινία της φίλης μας είναι μια ασπρόμαυρη γαλλική ταινία του 1952 με τίτλο "Απαγορευμένα παιχνίδια" (“Jeux Indertits”) ενός σημαντικότατου σκηνοθέτη του Ρενέ Κλεμάν (René Clément) («Γυμνοί στον ήλιο» με τον Αλεν Ντελόν - το πρωτότυπο του «κύριου Ρίπλεϊ», «Ο ταξιδιώτης της βροχής» κ.α.), μια συνταρακτική μαρτυρία για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το στόρι τώρα:
Στη νικημένη Γαλλία του 1940, η μικρή Πωλέτ χάνει και τους δύο γονείς της, όταν το προσφυγικό κονβόι τους βομβαρδίζεται από τους Γερμανούς. Πεντάρφανη στα πέντε της χρόνια με το νεκρό σκυλάκι της αγκαλιά, βρίσκει καταφύγιο σε μια αγροτική οικογένεια και πιάνει φιλίες μ' έναν άλλο πιτσιρίκο τον Μισέλ. Μαζί θ' αναλάβουν το απαγορευμένο κι επικίνδυνο έργο να θάψουν το νεκρό ζωάκι μέσα σ' έναν εγκατελειμμένο μύλο. Σιγά σιγά θα προσθέσουν κι άλλα νεκρά ζωάκια, το καθένα με το δικό του σταυρό, φτιάχνοντας ένα κρυφό κοιμητήριο ζώων. Όταν παρά τις υποσχέσεις του ο πατέρας του Μισέλ θα δώσει την Πωλέτ στο ορφανοτροφείο, ο Μισέλ θα καταστρέψει το μικρό κοιμητήριο και θα πετάξει τους σταυρούς στο ποτάμι...

Πρόκειται για μια συγκλονιστική ματιά στην παιδικότητα που αγωνίζεται να επιβιώσει σ' ένα εχθρικό περιβάλλον με τον θάνατο πανταχού παρόντα, ένα περιβάλλον όπου οι αδύναμοι αδυνατούν να επιβιώσουν. Πρόκειται στην ουσία για έναν θρήνο για την ανθρωπιά που έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα από τον πόλεμο.
Από τις ταινίες που πρέπει να δείτε και μια από τις παγκόσμια πιο αγαπημένες...

Όσο για τη μουσική επένδυση που έκανε και κείνη αίσθηση μαζί με την ταινία, ανήκει στον σπουδαίο Ισπανό κιθαριστή-πειραματιστή (και μονίμως στη σκιά του γίγαντα Αντρέ Σεγκόβια) Ναρθίσο Γιέπες (Narciso Yepes) που ερμηνεύει για το φιλμ μια σπουδή του Aguado, δυο μέρη από τη Σουίτα του R. de Visée και κυρίως τη γνωστή πια σε όλους ανώνυμη Ρομάντζα (το πασίγνωστο Romance που νομίζω αναζητά η tihea..)

Εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=uWYN14BcV7U&feature=related

Κι εδώ με σκηνές από την ταινία: http://www.youtube.com/watch?v=BuqHQRi26mY&feature=related
Κι εδώ έκπληξη για την tihea: http://www.youtube.com/watch?v=ubT8MJvgabY&feature=related

Να αναφέρω εδώ επίσης πως ο Γέπες (πέρα από την πατέντα του με τη ..10χορδη! κιθάρα του), ήταν ο πρώτος κιθαριστής που διέδωσε το  περίφημο (και πασίγνωστο πια) Κοντσέρτο ντε Αρανχουέθ (Concierto de Aranjuez) του συνθέτη Χοακίν Ροδρίγο για κιθάρα και ορχήστρα. Η σύνθεση αυτή εμφανίστηκε σε μια σημαντικότατη ιστορική στιγμή (1939), και στην συνείδηση των Ισπανών αποτελεί πια μια μουσική κατάθεση - σήμα τέλους του εμφυλίου πολέμου...

Θεωρείται δε μια από τις ωραιότερες σελίδες στην ιστορία του οργάνου (και της Ισπανικής μουσικής) και σίγουρα ένα από τα συναρπαστικότερα κονσέρτα που γράφτηκαν τον 20ο αιώνα.

Μια ιδέα από το Κοντσέρτο ντε Αρανχουέθ: http://www.youtube.com/watch?v=RxwceLlaODM
Κι εδώ από τον μεγάλο Miles Davis: http://www.youtube.com/watch?v=C5vhd-9Om44&feature=related


Και μιας και πιΆσαμε τα σπανιόλικα πάρτε κι ένα αγαπημένο…
Asturias (leyenda - 5ο μέρος από την Ισπανική σουΐτα opus 47) του Isaac Albeniz. Αξίζει να πω πως το πρωτότυπο είναι γραμμένο για πιάνο και η μεταγραφή του για κιθάρα έγινε από ποιόν άλλο, τον Αντρέ Σεγκόβια..

Εδώ από τον μεγάλο John Williams: http://www.youtube.com/watch?v=oEfFbuT3I6A
 
Κι εδώ η εκδοχή των ..Doors: http://www.youtube.com/watch?v=_V06LZDmtCA


Spanish Caravan    (Doors)


Carry me caravan take me away
Take me to portugal, take me to spain
Andalusia with fields full of grain
I have to see you again and again
Take me, spanish caravan
Yes, I know you can

Trade winds find galleons lost in the sea
I know where treasure is waiting for me
Silver and gold in the mountains of spain
I have to see you again and again
Take me, spanish caravan
Yes, I know you can


Kαλή ακρόαση… ;)

Αφιερωμένα σε όλους του διψασμένους για καλή μουσική..  :)


Y.Γ: Ιωάννα, Κέλλυ με προλάβατε στη ..στροφή όσο έγραφα το ..σεντονάκι μου.. ;D ;D
Πολλά φιλιά και πάντα ..τέτοια!! (γρήγορη ενημέρωση!)  ;D  :-* :-*

« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 07, 2008, 03:09:26 πμ από daniel »
Γιατί να λένε βίαια τα νερά του ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;...

Αποσυνδεδεμένος tihea

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1661
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΑΣΕΠ=Αποτελεσματικό Σύστημα Εξόντωσης Πτυχιούχων
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1017 στις: Απρίλιος 07, 2008, 07:47:23 πμ »
Daniel,Ioanna89, kellykoy έχω μείνει άφωνη.. Ειλικρινά μου φαίνεται αδύνατον να γράψω ο,τιδήποτε. Βρήκε επιτέλους τη θέση του ένα κομμάτι του πάζλ των αναμνήσεών μου που ήταν χαμένο εδώ και τόσα χρόνια. Δε θέλω να γίνω μελό, θέλω να δακρύσω αλλά δεν κάνει (έχω σχολείο σε λίγο, δεν πρέπει..)
Ήλπιζα κάποιος να έχει δει την ταινία, αλλά τόσα λινκ.. Τόσο όμορφο ξεκίνημα εβδομάδας... Τέτοιο όμορφο ξύπνημα...
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς.

Δεν ξέρω τι μελωδία να σας χαρίσω...
Σας αφιερώνω ως ελάχιστη ένδειξη ευγωμοσύνης μια άλλη μουσική σύνθεση που είναι για μένα εξίσου ιερή (παραπέμπει σε ακούσματα ραδιοφώνου των παιδικών μου χρόνων):
Αν τυχόν έχει γίνει ήδη αναφορά και σ' αυτήν (ικανούς σας έχω...) συγχωρέστε με..
http://www.youtube.com/watch?v=XMbvcp480Y4
« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 07, 2008, 11:35:03 πμ από tihea »
Η γοητεία του πληθυντικού αριθμού και η μοναξιά του σχοινοβάτη εκπαιδευτικού.

Αποσυνδεδεμένος mat

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2134
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1018 στις: Απρίλιος 07, 2008, 01:36:53 μμ »
Οι αναφορές σας στα μουσικά θέματα ταινιών με έκαναν να θυμηθώ τη μουσική μιας μοναδικής θεατρικής παράστασης που είχα κυριολεκτικά τη τύχη να δω το 2006 από το Θέατρο του Ήλιου (Theatre du Soleil), στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.
Το εν λόγο θέτρο ιδρύθηκε από την Αριάν Μνουσκίν το 1964 ως μια θεατρική κολεκτίβα που εισήγαγε σε οργανωτικό και δημιουργικό επίπεδο την έννοια της συλλογικότητας και της πολυπολιτισμικότητας. Τις περίπου 29 παραγωγές  του Θεάτρου του Ήλιου έχουν παρακολουθήσει πάνω από 2εκατ. Θεατές σε όλο τον κόσμο. Τίτλος της παράστασης που παρακολούθησα ήταν: «Το τελευταίο Καραβάνι – Οδύσσειες» Le Dernier Caravansérail (Odyssées).
Το θέμα αυτής της παραγωγής ήταν ιστορίες από τη ζωή των μεταναστών της ανθρωπότητας. Ταξιδεύοντας για αρκετά χρόνια τόσο η σκηνοθέτης, όσο και τα μέλη του θιάσου σε προσφυγικούς καταυλισμούς  χωρών όπως η Ινδονησία, Αυστραλία, Πακιστάν, συναντώνται με πρόσφυγές από το Αφγανιστάν, Ιραν, Ιράκ, Τσετσενία και Αφρική και συλλέγουν υλικό που βασίζεται σε πραγματικές ιστορίες, μέσα από τις αφηγήσεις των μεταναστών, γράμματα, φωτογραφίες, ντοκουμέντα κτλ. Όπως δήλωσαν χαρακτηριστικά: «Οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα: σπίτι, αγάπες, πατρίδα, περιουσία, όνομα, ταυτότητα. Έχουν γίνει ο «Κανένας». Η ιστορία τους είναι ο μόνος τους θησαυρός.» Δύσκολα θα μπορούσα να σας περιγράψω με δικά μου λόγια τη μαγική σκηνοθεσία της Μνουσκίν, το κέντημα της συγγραφέας Ελέν Σιξού και την ερμηνεία των ηθοποιών του θιάσου αλλά, θα σας πω ότι πρώτη φορά στη ζωή έμεινα καθηλωμένη για 6 συνεχής ώρες σε μια θεατρική παράσταση.
Αφού δεν μπορώ να σας μεταφέρω εικόνες και διαλόγους σας παραπέμπω σε μερικά μουσικά θέματα της παράστασης που συνέθεσε ο συνθέτης Jean-Jacques Lemêtre, μόνιμος συνεργάτης του Θεάτρου από το 1979

http://www.lebacausoleil.com/SPIP/article.php3?id_article=114
και μετά επιλέξτε: Le Dernier Caravansérail
"Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι. Εκείνοι που βλέπουν, εκείνοι που βλέπουν όταν τους δείχνουν κι εκείνοι που δεν βλέπουν." Λεονάρντο Ντα Βίντσι

Αποσυνδεδεμένος mat

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2134
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1019 στις: Απρίλιος 07, 2008, 02:01:49 μμ »
και αφού θυμήθηκα το Φεστιβάλ Αθηνών πάρτε μια γεύση από το φετινό Μουσικό Πρόγραμμα και τη συναυλία της Buika,με το τραγούδι:  Mi niña Lola (Μικρή μου Λόλα)

http://www.youtube.com/watch?v=Lv4D5glbdx0

H Buika θεωρείται το νέο αστέρι της (άφρο) φλαμένκο μουσικής σκηνής. Με την ιδιαίτερη και αξιοπρόσεκτη φωνή της στη δουλειά της συνδιάζει τη soul, τη jazz και το funk.
« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 07, 2008, 09:33:23 μμ από mat »
"Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι. Εκείνοι που βλέπουν, εκείνοι που βλέπουν όταν τους δείχνουν κι εκείνοι που δεν βλέπουν." Λεονάρντο Ντα Βίντσι

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1020 στις: Απρίλιος 07, 2008, 09:34:18 μμ »
Υπάρχουν ταινίες που για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν έχω καταφέρει να δω ολόκληρες (π.χ. Γκάντι, Ελαφοκυνηγός) ή και καθόλου και όλο το αφήνω για αργότερα. Μια από από αυτές τις ταινίες που θέλω να τη δω, πρωτίστως επειδή μου αρέσει το soundtrack και μετά για όσα έχω ακούσει γι'αυτήν, είναι ο Νονός.
Σας αφιερώνω τα δυο πιο γνωστά του μοτίβα. Από το πρωί σιγομουρμουράω το πρώτο.


Godfather (Μουσική: Nino Rota)
Το βασικό θέμα ---------    http://www.youtube.com/watch?v=9hQAO8QTnG8&NR=1
Το βαλς  --------- http://www.youtube.com/watch?v=XOdD3cXrgmE




Και ένα άλλο αγαπημένο τραγούδι από την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου "Η νεράιδα και το παλικάρι" (εγώ τη θυμάμαι ως Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες). Ήταν μια κωμική ταινία επηρεασμένη από Ερωτόκριτο, Ρωμαίο και Ιουλιέττα κλπ. Πρωταγωνιστούσαν η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δ. Παπαμιχαήλ. Όχι κάτι ιδιαίτερο ως ταινία, αλλά το τραγούδι αυτό μου άρεσε πάντα.
Τη μουσική έχει γράψει ο Μάνος Λοΐζος, τους στίχους ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ερμηνεύει φυσικά η Αλίκη Βουγιουκλάκη.

http://www.youtube.com/watch?v=3YTWDPQqBVU

Νανούρισμα
Θα κεντήσω
πάνω στ’ αλόγου σου τη σέλλα
με διαμαντόπετρες σωρό
του φεγγαριού το πήγαιν’ έλα
στο πελαγίσο το νερό

Αγόρι μου αγόρι μου
αγόρι μου να σε χαρώ

Θα κεντήσω
στ’ ασημοπίστολα σου πλάϊ
της χελιδόνας το φτερό
κι ένα σταυρό να σε φυλάει
τις νύχτες που σε καρτερώ

Αγόρι μου αγόρι μου
αγόρι μου να σε χαρώ

Θα κεντήσω
πάνω στο δίκοπο σου λάζο
το βλέμα σου το καθαρό
αυτό το βλέμα το γαλάζιο
που δεν χορταίνω να θωρώ

Αγόρι μου αγόρι μου
αγόρι μου να σε χαρώ
« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 07, 2008, 09:37:54 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος BOEMISSA

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 748
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ02
    • Προφίλ
Απ: Μουσική
« Απάντηση #1021 στις: Απρίλιος 07, 2008, 10:20:13 μμ »
Καλό βραδυ σε όλη την παρέα. Πολύ καλές οι μουσικές επιλογές όλων σας, ακούσαμε σήμερα όντως διαφοερικά και ξεχωριστά μουσικά κομμάτια. Εγώ επιμένω ελληνικά και επιλέγω ένα αγαπημένο μου από το Φοίβο Δεληβοριά, τον "Καθρέφτη''. Στίχοι πολύ καλοί και ο Φοίβος ιδιαίτερος όπως πάντα.
Αφιερωμένο στη VICA (την ευχαριστώ για την ωραία κουβέντα), στη mat,στην Kellykou, στην ioanna89, στην tihea, στην apri για το ωραίο μουσικό θέμα και στους άντρες της παρέας daniel, epizoiti και syrrahm.

http://www.youtube.com/watch?v=l5P7-fpfw-g

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ, Φ. Δεληβοριάς

Στίχοι / Μουσική: Φ. Δεληβοριάς


Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που με εμποδίζει ό,τι είναι πίσω του να δω
σεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο είναι όμοιος εγώ.

Δείχνει πολύ καλός, ενώ εγώ δεν είμαι
δείχνει κακός, ενώ δεν είμαι ούτε αυτό
όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι ‘χάψαν τον αντικατοπτρισμό.

Έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου.

Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες
και έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό
μπροστά του γδύνονται, του λεν γλυκές κουβέντες
πίσω από το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ.

Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπα μου,
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί.
Τις φέρνει απέναντί μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί.

Έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου.

Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες
σε οθόνες, σε φωτοτυπίες και προβολείς
μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες
ζούνε σε μια γυάλα και τους βλέπουμ’ όλοι εμείς.

Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια
ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του εισ’ εσύ,
εσύ που ψάχνεις μες στα μαύρα σου τα μάτια
να καθρεφτίζεις μόνο εμένα στη ζωή.

Η μάθηση για όσους ευτυχούν είναι στολίδι και και για όσους ατυχούν καταφύγιο

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158555
  • Σύνολο θεμάτων: 19199
  • Σε σύνδεση σήμερα: 575
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 19
Επισκέπτες: 347
Σύνολο: 366

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.092 δευτερόλεπτα. 33 ερωτήματα.