*

Αποστολέας Θέμα: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη  (Αναγνώστηκε 565682 φορές)

0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2016 στις: Μάρτιος 26, 2018, 01:25:16 μμ »
Το καταλείπω συντάσσεται με κατηγορηματική μετοχή; Δεν βρίσκω πουθενά να αναφέρεται  τέτοια σύνταξη, αλλά η μετοχή στο  καταλιπὼν ὑμᾶς πολιορκουμένους μου φαίνεται κατηγορηματική (εγκαταλείπω / αφήνω κάποιον να ).  Διαφορετικά θα είναι χρονική ή εναντιωματική.

ποιήσει ὥστε μήτε τῶν τειχῶν διελεῖν μήτε ἄλλο τὴν πόλιν ἐλαττῶσαι μηδέν: το  ἄλλο μηδὲν  είναι καλύτερο να χαρακτηριστεί αιτιατική της αναφοράς ή σύστοιχο αντικείμενο;

Για το τῶν τειχῶν συμωνείτε με τον χαρακτηρισμό «γενική του μεριστικού αντικειμένου»; Ή προτιμάτε απλώς γενική διαιρετική; Στο ρήμα όμως, γιατί δεν νομίζω ότι πρέπει να εννοήσουμε  ένα ουσιαστικό μέρος από όπου να εξαρτάται η γενική ως ονοματικός προσδιορισμός.

Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 06:55:40 »

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2017 στις: Μάρτιος 26, 2018, 04:32:33 μμ »
Το καταλείπω συντάσσεται με κατηγορηματική μετοχή; Δεν βρίσκω πουθενά να αναφέρεται  τέτοια σύνταξη, αλλά η μετοχή στο  καταλιπὼν ὑμᾶς πολιορκουμένους μου φαίνεται κατηγορηματική (εγκαταλείπω / αφήνω κάποιον να ).  Διαφορετικά θα είναι χρονική ή εναντιωματική.

Κι εμένα κατηγορηματική μου φαίνεται, γιατί δείχνει σε ποια κατάσταση τους άφησε. Θα μπορούσαμε να έχουμε και το αντίστροφο νόημα με το "ευρίσκω", που είναι γνωστό ότι συντάσσεται με κατηγορηματική μετοχή.

Δες και αυτήν την πρόταση από μεταγενέστερο κείμενο (http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Flajose/guerre1gr.htm)
"Φασὶν γοῦν αὐτὸν καὶ πρὶν ἐκπνεῦσαι πυθόμενον παρὰ γυναίου τινὸς ὡς Ἡρώδης διαπεφεύγοι, “νῦν, εἰπεῖν, εὔθυμος ἄπειμι τὸν μετελευσόμενον τοὺς ἐχθροὺς καταλιπὼν ζῶντα.”


ποιήσει ὥστε μήτε τῶν τειχῶν διελεῖν μήτε ἄλλο τὴν πόλιν ἐλαττῶσαι μηδέν: το  ἄλλο μηδὲν  είναι καλύτερο να χαρακτηριστεί αιτιατική της αναφοράς ή σύστοιχο αντικείμενο;

Και αιτιατική του ποσού θα μπορούσες να την πεις, αλλά και αυτά που λες καλά μου φαίνονται.


Για το τῶν τειχῶν συμφωνείτε με τον χαρακτηρισμό «γενική του μεριστικού αντικειμένου»; Ή προτιμάτε απλώς γενική διαιρετική; Στο ρήμα όμως, γιατί δεν νομίζω ότι πρέπει να εννοήσουμε  ένα ουσιαστικό μέρος από όπου να εξαρτάται η γενική ως ονοματικός προσδιορισμός.

Η γενική μεριστική και η γενική διαιρετική/διαιρεμένου όλου στην ουσία το ίδιο πράγμα είναι. Νομίζω όμως ότι είθισται τον όρο "γενική διαιρετική" να τον χρησιμοποιούμε με ονόματα.
Δίπλα σε ρήματα συνήθως το λέμε "αντικείμενο" ή καλύτερα "γενική μεριστική". Το "γενική του μεριστικού αντικειμένου" έχει και τα δυο μαζί.

Κι εγώ συμφωνώ ότι δεν χρειάζεται να εννοήσουμε ένα ουσιαστικό ("μέρος"), όχι γιατί δεν εννοείται, αλλά γιατί το θεωρούμε δεδομένο σε όλες τις περιπτώσεις γενικής μεριστικής.
Ας πούμε, στο "μέμνημαι τινός" δεν μπαίνεις στη διαδικασία να εννοήσεις κάτι, παρότι έχεις γενική μεριστική/αντικείμενο. Γιατί να το κάνεις στο "διαιρώ τινός";
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2018 στις: Μάρτιος 26, 2018, 08:19:40 μμ »

Κι εγώ συμφωνώ ότι δεν χρειάζεται να εννοήσουμε ένα ουσιαστικό ("μέρος"), όχι γιατί δεν εννοείται, αλλά γιατί το θεωρούμε δεδομένο σε όλες τις περιπτώσεις γενικής μεριστικής.
Ας πούμε, στο "μέμνημαι τινός" δεν μπαίνεις στη διαδικασία να εννοήσεις κάτι, παρότι έχεις γενική μεριστική/αντικείμενο. Γιατί να το κάνεις στο "διαιρώ τινός";


Γιατί, αν και προσωπικά δεν το θεωρώ απαραίτητο, αλλά νομίζω ούτε και σωστό, να εννοήσουμε κάτι,  φοβάμαι μήπως κάποιοι καθηγητές στα σχολεία αποφεύγουν να χαρακτηρίσουν τέτοιες γενικές αντικείμενο, δεδομένου ότι τα ρήματα από τα οποία εξαρτώνται  δέχονται κανονικά αντικείμενο σε αιτιατική (ενώ για παράδειγμα το μέμνημαι, που ανέφερες, δίνεται στο σχολικό Συντακτικό στα ρήματα που συντάσσονται με γενική). 

Ευχαριστώ για την απάντηση!
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2019 στις: Μάρτιος 26, 2018, 09:30:13 μμ »
Γιατί, αν και προσωπικά δεν το θεωρώ απαραίτητο, αλλά νομίζω ούτε και σωστό, να εννοήσουμε κάτι,  φοβάμαι μήπως κάποιοι καθηγητές στα σχολεία αποφεύγουν να χαρακτηρίσουν τέτοιες γενικές αντικείμενο, δεδομένου ότι τα ρήματα από τα οποία εξαρτώνται  δέχονται κανονικά αντικείμενο σε αιτιατική (ενώ για παράδειγμα το μέμνημαι, που ανέφερες, δίνεται στο σχολικό Συντακτικό στα ρήματα που συντάσσονται με γενική). 
Ευχαριστώ για την απάντηση!


Το "μέμνημαι" στο σχολικό συντακτικό δίνεται στα ρήματα που συντάσσονται με γενική, αλλά σε άλλες πηγές αναφέρεται ότι συντάσσεται και με αιτιατική.
Π.χ στο Liddell-Scott (“Τυδέα δ᾽ οὐ μέμνημαι" κλπ
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aalphabetic+letter%3D*m%3Aentry+group%3D70%3Aentry%3Dmimnh%2Fskw)

Ο Smyth μάλιστα επισημαίνει και τη διαφορά στη σημασία του ρήματος ανάλογα με την πτώση
(βλ. παρ. 1358 http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0007%3Apart%3D4%3Achapter%3D42%3Asection%3D94%3Asubsection%3D84)


Επίσης, αν παρατηρήσεις στον Smyth, θα δεις ότι γενικά αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τον όρο "αντικείμενο" για τη γενική δίπλα σε ρήματα και προτιμά να τη λέει απλώς "συμπλήρωμα του ρήματος" (complement of the verb"), γιατί εδώ που τα λέμε δεν δείχνει το αντικείμενο της ενέργειας του ρήματος όπως η αιτιατική.
 

Επί του πρακτέου, αν έχεις αμφιβολία για το αν θα χαρακτηρίσουν κάποιοι καθηγητές τη συγκεκριμένη γενική ως αντικείμενο, επειδή ξεφεύγει από τη συνήθη σύνταξη του ρήματος, μπορείς να εννοήσεις το "μέρος", όπως λες, και να πεις ότι έχεις γενική μεριστική/διαιρετική. Άλλωστε, κάπως έτσι προέκυψαν αυτές οι γενικές.

« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 27, 2018, 12:50:55 πμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 06:55:40 »

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2020 στις: Μάρτιος 27, 2018, 01:22:53 μμ »
Ο Smyth μάλιστα επισημαίνει και τη διαφορά στη σημασία του ρήματος ανάλογα με την πτώση

Τα είδα, apri, ευχαριστώ!

Έλεγα ότι θα βρω εκεί και το θαυμάζω, για το οποίο έψαχνα τη διαφορά (για τη μετατροπή παθητικής σύνταξης σε ενεργητική) στη σύνταξη με αιτιατική και γενική, αλλά δεν το αναφέρει. Από όσα είδα σε λεξικά όμως νομίζω ότι με γενική έχει κυρίως την έννοια «εκπλήσσομαι».

Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2021 στις: Μάρτιος 27, 2018, 04:54:54 μμ »
Έλεγα ότι θα βρω εκεί και το θαυμάζω, για το οποίο έψαχνα τη διαφορά (για τη μετατροπή παθητικής σύνταξης σε ενεργητική) στη σύνταξη με αιτιατική και γενική, αλλά δεν το αναφέρει.

Το αναφέρει στις παραγράφους 1388 και 1389.
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0007%3Apart%3D4%3Achapter%3D42&force=y#chapter1388


Βασικά, ισχύει και γι' αυτό ο γενικός κανόνας που έχει διατυπώσει στην αρχή του κεφαλαίου για όσα ρήματα συντάσσονται με αιτιατική ή γενική μεριστική:
1341. A verb may be followed by the partitive genitive if the action affects the object only in part. If the entire object is affected, the verb in question takes the accusative.


Δηλ. το "θαυμάζω τινά" σημαίνει "θαυμάζω κάποιον συνολικά", ενώ το "θαυμάζω τινός" έχει την έννοια "θαυμάζω κάτι από κάποιον". Υπήρχε η έκφραση "θαυμάζω τι τινός", όπου στη θέση του "τι" μπορούσες εναλλακτικά να βρεις μετοχή ή πρόταση με "ότι/ει", που έδειχναν το αντικείμενο του θαυμασμού (ή κατά άλλη προσέγγιση, την αιτία του θαυμασμού). Από αυτές τις δομές προέκυψε και η σύνταξη του "θαυμάζω" μόνο με γενική.




Από όσα είδα σε λεξικά όμως νομίζω ότι με γενική έχει κυρίως την έννοια «εκπλήσσομαι».


Δεν μπορεί να αποδοθεί η γενική μεριστική δίπλα σε ρήματα στα νέα ελληνικά, γιατί δεν την έχουμε διατηρήσει.
Το "εκπλήσσομαι με κάποιον" είναι μάλλον μια λύση ανάγκης.




......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2022 στις: Μάρτιος 27, 2018, 08:01:16 μμ »
Το αναφέρει στις παραγράφους 1388 και 1389

Ωραία, ευχαριστώ και πάλι!











« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 13, 2018, 12:58:03 μμ από Dwrina »
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2023 στις: Απρίλιος 13, 2018, 01:00:45 μμ »
τὸ κοινὸν τοῦ θεάτρου: πώς θα χαρακτηρίζατε τη γενική; Εμένα μου φαίνεται κτητική. Το ψηφιακό βοήθημα την έχει ιδιότητας (ίσως γιατί μπορεί να γίνει επίθετο «θεατρικόν κοινόν»). Δεν βλέπω όμως το θέατρο να δηλώνει κάποια ιδιότητα, κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα του κοινού, και επίσης η γενική της ιδιότητας συνήθως είναι άναρθρη.
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος ariadni

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 482
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2024 στις: Απρίλιος 13, 2018, 03:44:37 μμ »
τὸ κοινὸν τοῦ θεάτρου: πώς θα χαρακτηρίζατε τη γενική; Εμένα μου φαίνεται κτητική. Το ψηφιακό βοήθημα την έχει ιδιότητας (ίσως γιατί μπορεί να γίνει επίθετο «θεατρικόν κοινόν»). Δεν βλέπω όμως το θέατρο να δηλώνει κάποια ιδιότητα, κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα του κοινού, και επίσης η γενική της ιδιότητας συνήθως είναι άναρθρη.
Εγώ το σκέφτηκα με ένα παράδειγμα: Λουλούδια του αγρού (γενική της ιδιότητας) και όχι κτητική γιατί δεν δηλώνει τον κτήτορα ή τον κάτοχο μιας ιδιότητας αλλά δηλώνει την ίδια την ιδιότητα και ο προσδιοριζόμενος όρος (εδώ π.χ λουλούδι) τον κάτοχο της ιδιότητας αυτής. Νομίζω το ίδιο ισχύει και σε αυτή την περίπτωση.

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2025 στις: Απρίλιος 13, 2018, 06:05:23 μμ »
Εγώ το σκέφτηκα με ένα παράδειγμα: Λουλούδια του αγρού (γενική της ιδιότητας) και όχι κτητική γιατί δεν δηλώνει τον κτήτορα ή τον κάτοχο μιας ιδιότητας αλλά δηλώνει την ίδια την ιδιότητα και ο προσδιοριζόμενος όρος (εδώ π.χ λουλούδι) τον κάτοχο της ιδιότητας αυτής. Νομίζω το ίδιο ισχύει και σε αυτή την περίπτωση.

Στο «λουλούδια του αγρού» είναι βέβαιο ότι η γενική είναι της ιδιότητας; Δεν ξέρω... Ούτε εδώ μπορώ να το δω   ξεκάθαρα έτσι,  γιατί ο αγρός δεν δηλώνει βέβαια τον κάτοχο μιας ιδιότητας, αλλά μπορεί να  δηλώνει τον κάτοχο (με την ευρεία έννοια) κάποιου πράγματος, των λουλουδιών. Τα λουλούδια δεν «ανήκουν» στον αγρό; 
Όταν λέμε π.χ. ἔργα σοφίας ή οἱ λόγοι τῆς χάριτος, η σοφία και η χάρις είναι μια ιδιότητα των έργων και των λόγων. Ο αγρός  όμως από μόνος του δεν είναι ιδιότητα των λουλουδιών. Ιδιότητα των λουλουδιών θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το ότι φυτρώνουν στον αγρό, όπως και ιδιότητα του κοινού, των ανθρώπων, το ότι αγαπάει το θέατρο. Αυτές οι γενικές όμως, των οποίων η ιδιότητα, αν δηλώνεται, δεν δηλώνεται με την ίδια τη λέξη, αλλά προκύπτει κάπως αφαιρετικά, είναι σωστό να χαρακτηρίζονται της ιδιότητας;
« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 13, 2018, 06:10:14 μμ από Dwrina »
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2026 στις: Απρίλιος 13, 2018, 08:23:13 μμ »
Αυτές οι γενικές όμως, των οποίων η ιδιότητα, αν δηλώνεται, δεν δηλώνεται με την ίδια τη λέξη, αλλά προκύπτει κάπως αφαιρετικά, είναι σωστό να χαρακτηρίζονται της ιδιότητας;

Μετά από αρκετή περίσκεψη (  ;D ;D ;D ;D ), θα σου έλεγα τα εξής:

Αν μιλάμε για "το κοινό του θεάτρου Βέμπο" ή για "τα λουλούδια του αγρού δίπλα στο σπίτι μου, οι γενικές είναι "κτητικές", γιατί είναι εμφανές ότι οι γενικές δείχνουν ένα συγκεκριμένο χώρο στον οποίο ανήκει το προσδιοριζόμενο όνομα.

Αν μιλάμε για το "το κοινό του θεάτρου" ή για "τα λουλούδια του αγρού" αφηρημένα, τότε θα έλεγα της γενικές "γενικές της ιδιότητας" γιατί δείχνουν ένα στοιχείο της ταυτότητας αλλά και της ποιότητας του ονόματος. Αυτό φαίνεται και από το ότι μπορείς να δώσεις το ίδιο νόημα με επίθετα: το θεατρικό κοινό, τα αγριολούλουδα/αγρολούλουδα.
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2027 στις: Απρίλιος 13, 2018, 09:55:17 μμ »
Αν μιλάμε για "το κοινό του θεάτρου Βέμπο" ή για "τα λουλούδια του αγρού δίπλα στο σπίτι μου, οι γενικές είναι "κτητικές", γιατί είναι εμφανές ότι οι γενικές δείχνουν ένα συγκεκριμένο χώρο στον οποίο ανήκει το προσδιοριζόμενο όνομα.
Να σου την αλήθεια, όταν μιλούσα για κτητική στο το τὸ κοινὸν τοῦ θεάτρου δεν το είδα από την άποψη του χώρου, αλλά με την έννοια ότι το κοινό ανήκει ψυχικά  ή πνευματικά στο θέατρο, όπως, όταν λέμε για κάποιον ότι ανήκει στο τάδε κόμμα (το κοινό / ο κόσμος του χ κόμματος), εννοούμε ότι ανήκει εκεί ιδεολογικά.


Αν μιλάμε για το "το κοινό του θεάτρου" ή για "τα λουλούδια του αγρού" αφηρημένα, τότε θα έλεγα της γενικές "γενικές της ιδιότητας" γιατί δείχνουν ένα στοιχείο της ταυτότητας αλλά και της ποιότητας του ονόματος. Αυτό φαίνεται και από το ότι μπορείς να δώσεις το ίδιο νόημα με επίθετα: το θεατρικό κοινό, τα αγριολούλουδα/αγρολούλουδα.


Πάντως, έτσι όπως το θέτεις έχει λογική και η γενική της ιδιότητας και, δεδομένου ότι η γενική ισοδυναμεί με επίθετο, μπορούμε να κλίνουμε προς τα εκεί.

Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2028 στις: Απρίλιος 13, 2018, 11:02:59 μμ »
Να σου την αλήθεια, όταν μιλούσα για κτητική στο το τὸ κοινὸν τοῦ θεάτρου δεν το είδα από την άποψη του χώρου, αλλά με την έννοια ότι το κοινό ανήκει ψυχικά  ή πνευματικά στο θέατρο, όπως, όταν λέμε για κάποιον ότι ανήκει στο τάδε κόμμα (το κοινό / ο κόσμος του χ κόμματος), εννοούμε ότι ανήκει εκεί ιδεολογικά.


Αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ότι κατά τη γνώμη μου η πρωτοτυπική έννοια του κτήτορα έχει συγκεκριμένη αναφορά, ενώ η έννοια της ιδιότητας είναι αφηρημένη, είναι ένα γενικό χαρακτηριστικό (γι' αυτό μπορεί να αποδοθεί και με επίθετο).

Ας πούμε, στο παράδειγμα "ο κόσμος αυτού του αριστερού κόμματος" για εμένα η γενική είναι κτητική, ενώ στη φράση "ο κόσμος της δεξιάς ιδεολογίας" η γενική είναι της ιδιότητας.

......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #2029 στις: Απρίλιος 14, 2018, 11:17:23 πμ »

Αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ότι κατά τη γνώμη μου η πρωτοτυπική έννοια του κτήτορα έχει συγκεκριμένη αναφορά, ενώ η έννοια της ιδιότητας είναι αφηρημένη, είναι ένα γενικό χαρακτηριστικό (γι' αυτό μπορεί να αποδοθεί και με επίθετο).

Ας πούμε, στο παράδειγμα "ο κόσμος αυτού του αριστερού κόμματος" για εμένα η γενική είναι κτητική, ενώ στη φράση "ο κόσμος της δεξιάς ιδεολογίας" η γενική είναι της ιδιότητας.

Νομίζω ότι κατάλαβα τι λες: αν και σε τέτοιες περιπτώσεις το νόημα επί της ουσίας δεν αλλάζει (κάποιος ανήκει κάπου) όπως και να χαρακτηρίσουμε τη γενική, όταν η γενική είναι αφηρημένη έννοια ή μπορεί να εκληφθεί και ως τέτοια (όπως το θέατρο), η γενική είναι της ιδιότητας.
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158559
  • Σύνολο θεμάτων: 19200
  • Σε σύνδεση σήμερα: 441
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 4
Επισκέπτες: 309
Σύνολο: 313

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.12 δευτερόλεπτα. 35 ερωτήματα.