0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Καλά θα ξαναδιαβάσω και θα επανέλθω
Εξαρτάται τι σου ζητάει. Αν θέλει μια δραστηριότητα θα σου το λέει (όπως έχει γίνει μέχρι τώρα) και τότε στο σχέδιο μαθήματός σου επειδή αναφέρεις έμμεσους στόχους (από άλλα γνωστικά αντικείμενα) ουσιαστικά δίνεις τις πιθανές διαθεματικές προεκτάσεις. Αν σου ζητήσει να προσεγγίσεις διαθεματικά κάποια ενότητα εξακτινώνεις το θέμα στα διάφορα γνωστικά αντικείμενα (με στόχο για το καθένα) και αναλύεις και μια δραστηριότητα ενδεικτικά ώστε να φανεί ότι ξέρεις να φτιάχνεις πορεία διδασκαλίας (ή σχέδιο μαθήματος).Ουσιαστικά οι έμμεσοι στόχοι της μιας δραστηριότητας μπορούν να είναι άμεσος στόχος δραστηριοτήτων άλλων γνωστικών πεδίων. Αν δηλαδή σε δρ για τη γλώσσα έχεις βάλει έμμεσο στόχο να περιμένουν τη σειρά τους, αντλαμβάνεσαι ότι αυτός είναι στόχος από τις κοινωνικές επιστήμες. Αυτό συμβαίνει γιατί η γνώση και οι διαδικασίες μάθησης δεν είναι αποκομμένες μεταξύ τους, αλλά διαπλέκονται, αλληλοσυμπληρώνονται και συμβαίνουν ταυτόχρονα. Το φτιαξα λίγο ή σε μπέρδεψα χειρότερα;
Για να ειναι διαθεματικη δεν ειναι απαραιτητο να καλυπτει επιδιωξεις και απο τις πεντε γνωστικες περιοχες. Μπορει να ειναι μονο απο δυο ή απο τρεις, αλλά παλι ειναι διαθεματικη.
Ρε παιδια διαθεματικη ηταν και το νερο που επεσε και στον προηγουμενο ΑΣΕΠ.
Το οποιοδηποτε θεμα το προσεγγιζεις διαθεματικα.
Rinaki, στη σχολή και μας απλά μας τα είπαν. Κατά τη γνώμη μου καλύτερα έτσι επειδή τα καταλάβαμε καλά. Η πρακτική μας με βοήθησε αρκετά, επειδή εφάρμοσα και διαθεματικό και project. Πάντως, τώρα που διαβάζω για ΑΣΕΠ, πολλά απ' αυτά που έκανα στις πρακτικές μου τα αναθεωρώ. Π.χ. στο "Σύγχρονες Τάσεις Προσχολικής Αγωγής" της Ντολιοπούλου λέει ότι με ένα project μπορούν να ασχοληθούν όλα τα παιδιά ή μία μόνο ομάδα παιδιών. Μπορεί, επίσης, να εξελίσσονται δύο project ταυτόχρονα από δύο ομάδες παιδιών. Τα παιδιά που δεν θέλουν να ασχοληθούν με κάποιο θέμα μπορούν να δραστηριοποιούνται ήσυχα στις γωνιές. Εμάς στη σχολή το θεωρούσαν αυτονόητο ότι όλα τα παιδιά θα ήθελαν να ασχοληθούν με το project που είχαμε προετοιμάσει εμείς (οι φοιτήτριες), αλλά δεν λαμβάναμε υπ' όψιν τα ενδιαφέροντα των παιδιών. Όταν κάποιο παιδί δεν ήθελε να ασχοληθεί με κάποια δραστηριότητα, οι επόπτριες το θεωρούσαν αρνητικό ως προς το σχεδιασμό μας. Ότι εμείς δεν είχαμε κάνει το σωστό σχεδιασμό και γι' αυτό κάποια παιδιά δεν ενδιαφέρονταν. Όμως, μέσα στο βιβλίο λέει ότι ένας λόγος που τα παιδιά μπορεί να μην ενδιαφερθούν για μια δραστηριότητα είναι ότι μπορεί αυτή να μην εμπίπτει στη "ζώνη της επικείμενης ανάπτυξής τους". Σκεπτόμενη τώρα αυτά που εφάρμοσα, έτσι όπως τα εφάρμωσα, μου φαίνονται περισσότερο Ενιαία Συγκρεντρωτική Διδασκαλία με στολή project. Πάντως, όταν με το καλό... θα μπω στην τάξη θα εφαρμώσω (όσο μπορώ βέβαια) τη μέθοδο που εφαρμώζεται στο Reggio Emilia. Όσον αφορά τη διαθεματικότητα, όταν μελετάμε ένα θέμα και το εξακτινώνουμε σε υποθέματα, βρίσκουμε πρώτα το υποθέμα που θέλουμμε να μελετήσουμε και μετά το "βάζουμε" σε ένα γνωστικό αντικείμενο. Π.χ. Θέμα: σπίτια. Υπόθεμα: σπίτια ανά το κόσμο. Γνωστικό αντικείμενο: εικαστικά ή φυσικό περιβάλλον, κ.τ.λ. Και όχι το αντίστροφο. Αυτά ξέρω. Τι γνώμες σας παρακαλώ!