Σύνολο ψηφοφόρων: 77
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Πάντως στα χρόνια που πέρασα εγώ στο Πανεπιστήμιο (δεκαετία 80) πολύ λίγοι επέλεγαν καθηγητικές σχολές σαν 1η προτίμηση. Αυτό που θυμάμαι είναι οτι οι περισσότεροι συμφοιτητές μου (όπως κι εγώ) είχαν βάλει σαν πρώτες προτιμήσεις Πολυτεχνικές σχολές, όπου δεν πέρασαν και "κατέληξαν" στις καθηγητικές σχολές.
καλά.. Νομίζω ότι υπερβαλεις λίγο. Σίγουρα αυτό είναι εξαίρεση στον κανόνα. Μπορεί να μην έχουν όλοι το "ταλέντο" και τη μεταδοτικοτητα αλλά οι ανεπαρκεις εκπαιδευτικοι δεν είναι ο κανόνας. Ούτε είναι η επιθυμία κάποιου να διδάσκει αυτή που τον καθιστά κατάλληλο.
Γνωρίζω περίπτωση εκπαιδευτικού που πάθαινε κρίσεις πανικού όταν έμπαινε σε μάθημα και φώναζε την μαμά για τον συνοδεύει στην τάξη. Αυτός ο εκπαιδευτικός, όπως καταλαβαίνετε, τυχαία βρέθηκε στο θρανίο. Εκτός από το χαμηλής ποιότητας, κάτω από αυτές τις συνθήκες έργο του, στέρησε την θέση αυτή από κάποιον άλλον. Και δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα.
χαχα , δεν είπα ότι είναι ο κανόνας η περίπτωση με την κρίση πανικού. Είναι ακραία περίπτωση φυσικά.
Έχω συναντήσει κι εγώ εκπαιδευτικούς που έτυχε να αναπτύξουν κρίσεις πανικού ή αγχώδεις διαταραχές για διάφορους λόγους. Σε όσες περιπτώσεις γνωρίζω οι λόγοι μάλλον ήταν προσωπικοί και δεν είχαν να κάνουν με το ότι φοβόντουσαν να μπουν σε τάξη ή να διδάξουν σε μαθητές. Έχω γνωρίσει και συνάδελφο με την οποία δουλεύαμε στο ίδιο σχολείο μια χρονιά και ήταν μια χαρά και την αμέσως επόμενη μετά το θάνατο συγγενικού της προσώπου πάθαινε κρίσεις πανικού με λιποθυμικές τάσεις. Της έτυχε και στο σχολείο κάποιες φορές και την στηρίξαμε όλοι. Ποιος σου είπε εσένα ότι ο οποιοσδήποτε συνάδελφος που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση ήταν έτσι όταν αποφάσισε να επιλέξει το επάγγελμα και κρίνεις ότι βρέθηκε τυχαία στα θρανία? Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να υποτιμάς και να εκφράζεσαι έτσι για τον οποιοδήποτε άνθρωπο πάσχει από κάτι? Ποιος ακριβώς σε διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί σε εσένα? Μάλλον εσύ βρέθηκες κατά λάθος στο θρανίο.
Εσείς που βιάζεστε να κρίνετε με τέτοια επιθετικότητα, χωρίς να έχετε καν καταλάβει το νόημα των σκέψεων μου, είστε εκπαιδευτικός; Έτσι συμπεριφέρεστε και στο σχολείο μήπως; Για να σας εξηγήσω, αν και δεν είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβετε, αναφέρθηκα σε νεαρό άτομο, το οποίο πάθαινε πανικό μόνο όταν ήταν να μπει σε τάξη. Δεν είχε κάποιο άλλο πρόβλημα εκτός από τον φόβο αντιμετώπισης μιας ομάδας 20 παιδιών την οποία δεν μπορούσε να διαχειριστεί, μια ακραία περίπτωση ατόμου στην ακατάλληλη θέση. Εσείς νομίζετε ότι κάποιος που έχει υψοφοβία μπορεί να γίνει πιλότος; Και αν ναι, θα ανεβαίνατε στο αεροπλάνο που πιλοτάρει; Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει ορισμένα πράγματα πολύ καλά, αλλά όχι τα πάντα. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κατάλληλοι για να είναι εκπαιδευτικοί. Μάλλον δεν έχετε καταλάβει ότι τα νοσοκομεία είναι για τους ασθενείς και όχι για τους γιατρούς και τα σχολεία για τους μαθητές και όχι για τους καθηγητές. Οι περιπτώσεις που αναφέρετε εσείς, δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με το παράδειγμα μου. Λυπάμαι...
Εγω θα σας πρότεινα να μην συνεχίσετε να προσπαθείτε να εξηγήσετε στην κυρία, βλέπετε οτι χρησιμοποιεί υποκρύπτουσα απειλητική γλώσσα, και επειδή υπάρχουν διαχειριστές να μας συμμορφώσουν θα πρότεινα να το αφήσετε σε αυτούς, ευχαριστώ
Αν κάποιος απέκτησε τέτοια δυσκολία μόνο κατά τον μόνιμο διορισμό του, ενώ δεν την αντιλήφθηκε στα προηγούμενα χρόνια ως αναπληρωτής/ωρομίσθιος, τότε κάτι δεν πάει καλά...