PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Αφήγηση           
    
Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης


Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα

Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν
γυναίκες που γερνούνε δύσκολα
αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών

Πγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης
μηχανή μιας απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μην έχει σημασία

Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες
που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς
άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο
εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου
τα πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή

Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ' το τρένο
ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή

Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτα
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι' αυτόν γιατί δε βρίσκω τίποτα
που να μην το συνηθίσατε
προσκυνώ

Τέλος εγώ το ξεκίνησα και έκανα βλακεία το παραδέχομαι .
Υπάρχουν άτομα που ανεβάζουν όχι μία φορά αλλά συνεχώς συνεχως συνεχώς θέματα μουσικής ποίησης,βαφτίζουν αναβαθμιση  τον αναπληρωτή 16 ωρων και δεν ξέρω τι διάολο άλλο την ώρα που άλλοι ματώνουν.Χρειαζόμαστε βοήθεια.
Όσοι θέλουν να συνεχίσουν δικαίωμα τους να το κάνουν και δικαίωμα μου να κάνω κριτική και να ντρέπομαι.
Σταματήστε όμως να ανεβάζεται αυτην την ώρα ψηλά στο forum αυτό το θέμα .
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ τον αγώνα που κάνουν κάποιοι επιτέλους.
Πρέπει να πάρουμε φωτιά.
Συγκεντρωθείτε επιτέλους έχουμε πόλεμο.

Φίλτατε... εγώ είμαι ένας απο αυτούς... που ανεβάζουν τη μουσική, την ποίηση και τις  λοιπές 'μαλακίες'... και προφανώς δικαιούμαι να απαντήσω...
Καλά κάνεις εσύ...
Στο" μενού" επάνω έχει 2 επιλογές...
Εμφάνιση μη αναγνωσμένων μηνυμάτων από την τελευταία επίσκεψη.
Εμφάνιση νέων απαντήσεων στα μηνύματά σας.Αν διαβάζεις μόνο την πρώτη επιλογή και σε ενοχλεί οτι άλλοι άνθρωποι απασχολούνται και με άλλα θέματα εκτός των "δίκαιων" καλά κάνεις... μπορείς να επιλέγεις μόνο την δεύτερη. Η και ή εννοώ, να διαβάζεις όλο το φόρουμ, όπως εγώ πχ η "γελοία" (do not worry.. I won't blame you, εγώ με αυτο-χαρακτηρίζω).

Ο πόλεμος που έχουμε. είναι σχετικός..., εγώ π.χ. έχω πόλεμο με τη βλακεία εδώ και μια γενιά... με τους ηλίθιους 40 χρόνια, με το κατεστημένο 20, με το 'ανύπαρκτο προλεταριάτο' 20, με τους ιμπεριαλιστές αστούς'  20 επίσης.. ε καί?

Καταφύγιο είναι κάποια threads του  pde, για κάποιους απο εμάς, απο την καθημερινότητα και τους πολέμους της.

Εγώ, προσωπικά έχω πάρει φωτιά, είμαι φωτιά... χρόνια τώρα, και πολεμάω, sorry αν δεν είναι ο ίδιος πόλεμος με το δικό σου...

Εγώ δεν ντρέπομαι ποτέ για το δικαίωμα του άλλου πάντως, να έχει άλλη άποψη/γνώμη/στάση

Υ.Γ.
In pc language this thread would be called a "potential flame", αν ξέρεις τι λέω... αν όχι ΟΚ.
nothing personal!

Μπαίνω να διαβάσω τι έγινε στην Θεσσαλονίκη και διαβάζω....
Ρε συνάδελφοι άλλη ώρα δεν μπορείτε να βρείτε ?

Ρε τι φρου φρού και αρώματα είναι αυτά ? ? ? ? ?
Δεν αφήνετε τα κουβαδάκια σας μερικοί .
Την ίδια ώρα που άλλοι κάνουν κατάληψη δελτίου ,
οι συντοπίτες μου ασχολούνται με γνωριμίες ?

Θεσσαλονικείς κατεβήκαμε Αθήνα μπροστά στο υπουργείο και απέναντι στα ΜΑΤ και κάποιοι παίζουν με κορδελίτσες ? ? ?

Μα καλέ μου  συντοπίτη εδώ δε γράφουμε τι έγινε ή τι θα κάνουμε "αγωνιστικά"... το θέμα  είναι "Συνάντηση Θεσσαλονικέων" που είναι υπο-θέμα του  Διάφορα θέματα για την Εκπαίδευση που είναι υπο-θέμα του Τίποτε άλλο;

Αν έβλεπες την πρώτη ανάρτηση του θέματος έλεγε:

Λοιπόοον, μια που μάλλον είμαστε και αρκετοί Θεσσαλονικείς, όπως φαίνεται από τα εκατομύρια μόρια μετάθεσης που χρειαζόμαστε για να έρθουμε Θεσσαλονίκη, αν ποτέ διοριστούμε, λέγαμε με κάτι παιδιά να συναντηθούμε να δούμε ποιοί είμαστε....
Σ' αυτό το νήμα προτείνω να κανονίσουμε τις λεπτομέρειες...

Υ.Γ. 1. Δε πρόκειται για συγκέντρωση διαμαρτυρίας, αλλά για συνάντηση, οπότε ελπίζω να έρθει κανένα άτομο.

Όπως (εύχομαι) να καταλαβαίνεις λοιπόν, οι κορδελίτσες, τα φρου φρου και τα αρώματα είναι εντός θέματος.
Το να είμαστε στην τελική απέναντι στα ΜΑΤ, ή με σπασμένες μύτες είναι κάτι που μπορούμε, και αυτό, να το συζητήσουμε... δεν είναι κακό!
Εμένα το να πάρω το κουβαδάκι μου και να πάιζω (ακόμα και σε άλλη παραλία) δε με πειράζει καθόλου, αφού θα είμαι και με άλλα "παιδκάκια"

Πάντως αν θελήσεις να έρθεις και εσύ εγω θα σε παίξω...

Ε, είναι μερικοί εδώ μέσα που (νομίζουν οτι) βρήκανε το φόρουμ τρόπο για να βγάλουν γκόμενα.
Άλλωστε τί τους νοιάζει για την εκπαίδευση, αφού δεν εργάζονται ως εκπαιδευτικοί.

Έλεος πια, όλα στη ζωή τους γύρω από αυτό περιστρέφονται.

Αγαπημένε... μια που σε παρέθεσα πιο πάνω...
Εσύ το ξεκίνησες αυτό το θέμα... ( Εγώ ταπεινά σε ευχαριστώ, γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω κάποιους υπέροχους ανθρώπους χωρίς να είναι πίσω απο την οθόνη τους, και εύχομαι και περισσότερους)

Για τα γκομενικά... (μια που εγώ δε θα βγάλω γκόμενα χαχαχα) έχω να πώ ένα... Χρονόμυγες ή ταιμ φλάις..
ο έχων το φλάι φλαγιάζεται...

Ε καί?
Αν υπάρχουν (θού Κύριε...) και κάποιοι τέτοιοι, τι έγινε?

Εδω (νομίζω) μιλάμε για το να συναντηθούμε, εμείς.. εμείς οι Θεσσαλονικείς,  να πιούμε ένα καφέ, να δούμε τις φάτσες μας, να πούμε για τα κοινά μας προβλήματα και για να ξεφύγουμε και στη τελική απο το φόρουμ.

Ως φιλόξενοι, δεχόμαστε και εκτός πόλεως (θα ήταν αγένεια άλλωστε να μη το κάνουμε), αλλά σοβαρά, αυτό νομίζουμε
 ο ένας για τον άλλο?
Όποιος ανάμεσα μας είναι μαλάκας στην τελική (ακόμα και αν δε το ξέρει ο ίδιος) θα φανεί... είναι σαν τον εγωισμό.. το ξέρουν όλοι γύρω σου και το παίρνεις χαμπάρι τελευταίος ... ε καί; Οποιος δεν είναι δε φοβάται και τίποτα!

Μα το Θεό τώρα, θα χαλάσουμε τις καρδιές μας για το τίποτα?

Μια που εγώ το ανέσυρα (απο την τρελή μου τη χαρά)  το θέμα να 'ξανα-συναντηθούμε΄, σκεφτείτε το...

Sorry, αν έθιξα 2 διαφορετικά θέματα σε μία απάντηση αλλά , όλως παραδόξως νυστάζω...

1 άδικες νομίζω οι κατηγορίες του γιατί μιλάμε για συνάντηση ... ο έχων τα ώτα να ακούει ας ακούει
2 το ποιος θα έρθει και γιατί, θα φανεί...


ΑΝΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ξαναλέω... ημερομηνίες να πούμε

Σαν σήμερα ο Ernest Hemingway κέρδισε το Pulitzer Prize, έχει πάρει και  Nobel .

Απο τα επιλεγόμενα του Άντρες χωρίς γυναίκες

Δεν υπάρχει έλεος. Δεν ελεείται η ύπαρξη. Η Γυναίκα απουσιάζει, κι αυτή η απουσία οδηγεί στην απόγνωση. Χωρίς γυναίκα ο άντρας αρνείται να ποντάρει στο μέλλον. Χωρίς όραμα του μέλλοντος η ύπαρξη κηρύσσεται μάταιη. Η ζωή γίνεται αβέβαιη και η μοίρα είναι μια παγίδα. Συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις τίποτα να περιμένεις.


Γιώργος Σαραντάρης  Ήταν γυναίκα, ήταν όνειρο
Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Σὰν Πνοὴ τοῦ Ἀέρα».



Ἦταν γυναῖκα ἦταν ὄνειρο ἤτανε καὶ τὰ δυὸ
Ὁ ὕπνος μ' ἐμπόδιζε νὰ τὴ δῶ στὰ μάτια
Ἀλλὰ τῆς φιλοῦσα τὸ στόμα τὴν κράταγα
Σὰν νὰ ἦταν ἄνεμος καὶ νὰ ἦταν σάρκα
Μοῦ 'λέγε πὼς μ' ἀγαποῦσε ἀλλὰ δὲν τὸ ἄκουγα καθαρὰ
Μοῦ 'λέγε πὼς πονοῦσε νὰ μὴ ζεῖ μαζί μου
Ἦταν ὠχρὴ καὶ κάποτε ἔτρεμα γιὰ τὸ χρῶμα της
Κάποτε ἀποροῦσα νιώθοντας τὴν ὑγεία της σὰν δική μου ὑγεία

Ὅταν χωρίζαμε ἤτανε πάντοτε νύχτα
Τ' ἀηδόνια σκέπαζαν τὸ περπάτημά της
ἔφευγε καὶ ξεχνοῦσα πάντοτε τὸν τρόπο τῆς φυγῆς της
Ἡ καινούρια μέρα ἄναβε μέσα μου προτοῦ ξημερώσει
Ἦταν ἥλιος ἦταν πρωὶ ὅταν τραγουδοῦσα
Ὅταν μόνος μου ἔσκαβα ἕνα δικό μου χῶμα
Καὶ δὲν τὴ σκεφτόμουνα πιὰ ἐκείνη

Πώς με κατάντησε η αγάπη -   Διονύσης Σαββόπουλος

Γιατί, γιατί;
Αυτό το πρόσωπο, τα μάτια φταίν' γιατί;
Γιατί, γιατί;
Πώς με κατάντησαν την άνοιξη αυτή.

Πώς με κατάντησε η αγάπη
κι αυτή η άνοιξη, γιατί;
Με πάει αλλού
από των φίλων μου την γιορτή.

Κι αναστενάζω σαν παιδάκι
κι αφήνω πίσω την ακτή
γαλάζιο γύρω μου αεράκι
κι εγώ να κλαίω στην κουπαστή.

Θεέ μου γιατί;

Πώς με κατάντησε η αγάπη
μέσα στο αίμα περπατώ,
σε σένα έρχομαι
σε σένανε χρωστώ.

Πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνήσω
και τελευταία πριν κοιμηθώ,
απ' το σημάδι σου ποτέ
μη γιατρευτώ


(Θα αλλάξω εικόνα μετά, γιατί έχω προβλήματα με το παγόνι αχαχχαχαχα)

έτσι, έτσι να βλέπω κίνηση...

ΟΧΙ όμως για τον πρόεδρο... για συμμετοχές να βλέπω.
(aeee αν έρθεις και εσύ θα λιποθυμήσω...) 

29/5 ? 21/5 ? (Παρασκευή... μήπως φύγει κανένας τριήμερο) 6/6? (Μετά την 'παράδοση' της domenica?

ANTEEEEEEEEEEEEE πείτε ημερομηνία/ες.

Λοιπόν...

ΠΡΙΝ κλείσουν τα σχολεία... ΑΝΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ακόμα μια συνάντηση!

Και αυτή τη φορά να δω Θεσσαλονικείς (άντε και κανέναν απο την Ξάνθη
(για τον πρόεδρο ίσως κάνουμε εξαίρεση...)

Εχει τριήμερα μπροστά, έχει Πεντηκοστή, έχει και απλά Σ/Κ για να μη πω και καθημερινή.
Μια χούφτα πόλη είμαστε, απο όπου και να έρθουμε σε μισή το πολύ μία ώρα βρισκόμαστε.

Αντε να ακούω συμμετοχές λοιπόν! άνοιξε και ο καιρός, μπορούμε να αρχίσουμε με καφεδάκι έξω και να συνεχίσουμε με μπυρίτσες

Πρωτομαγιά γεννήθηκε και Ο Γιάννης Ρίτσος, κάτοχος του βραβείου ειρήνης Λένιν και 9 φορές υποψήφιος για το Νόμπελ.

Γιάννης Ρίτσος, Εαρινή συμφωνία - Χ



Αγάπη, Αγάπη,
δε μούχες φέρει εμένα
μήτ' ένα ψίχουλο φωτός για να δειπνήσω.

Νήστης γυμνός και αδάκρυτος
περιφερόμουν στα όρη
και τ' ανένδοτα μάτια μου στύλωνα
στους ουρανούς
γυρεύοντας την αμοιβή μου
απ' τη σιωπή και το τραγούδι.

Τα τρυφερά λυκόφωτα
οι πράες καμπύλες των βουνών
και τα λαμπρά βράδια του θέρους
με ρωτούσανε που είσαι ω Αγάπη.

Μα εγώ δεν είχα τι ν' αποκριθώ
κι έφευγα σιωπηλός
ρίχνοντας χάμω τη μορφή μου
για να καλύψω την ταπείνωσή μου.

Οι ωχρές αυγές
ακουμπούσαν στο περβάζι μου
το διάφανο πηγούνι τους
κάρφωναν στο πλατύ μου μέτωπο
τα μεγάλα γαλάζια τους μάτια
και με κοιτούσαν με πικρία
ζητώντας ν' απολογηθώ.

Τι ν' απαντήσω, Αγάπη;
Και δρασκελούσα το κατώφλι
τίναζα τα κατάμαυρα μαλλιά μου μες στο φως
και τραγουδούσα πλατιά στους ανέμους
το τραγούδι του «αδέσμευτου».

Πεισμωμένος χλωμός κι ακατάδεχτος
κοιτούσα τον κόσμο και κραύγαζα:
«Δεν έχω τίποτα
δικά μου είναι τα πάντα».    [Αυτό το έχω πει μία φορά στη ζωή μου στα σοβαρά...]

Κι όμως μια παιδική φωνή
επίμονα έκλαιγε βαθιά μου
γιατί δεν είχες έλθει, Αγάπη.

Τις νύχτες του έαρος
που η γύρη των άστρων
και των λουλουδιών
αγρυπνούσε στο δέρμα μου
μια λυπημένη ανταύγεια
σερνόταν στην απέραντη ψυχή μου
γιατί αργούσες να 'ρθεις, Αγάπη.

Γι' αυτό κ' οι πιο λαμπροί μου στίχοι
είχαν κρυμμένο στην καρδιά τους
ενός λυγμού το τρεμοσάλεμα
γιατί έλειπες απ' την καρδιά μου, Αγάπη.

Όταν περιπλανιόμουν
στην ερημία του φθινοπώρου
στα γυμνά δάση
ζητώντας με σφιγμένα δάχτυλα
τον ήλιο που έφευγε χλωμός
πάνω απ' τις παγωμένες λίμνες
εσένα ζητούσα, ω Αγάπη.

Κι όταν ακόμη επέστρεφα
την όψη μου απ' τη γη
και τρυπούσα με πύρινα βλέμματα
τα τείχη της νύχτας
ήταν γιατί δεν ήθελα να κλάψω
που δε με συλλογίστηκες, Αγάπη.

Ζητώντας το θεό
ζητούσα εσένα.

Εσένα περιμένοντας
γέμισα τους κήπους μου
με λευκούς κρίνους
για να βυθίζεις τις κνήμες σου
αυτά τα βράδια τ' αργυρά
που η σελήνη ραντίζει με δρόσο
τη φιλντισένια υψωμένη μορφή σου.

Για σένα, Αγάπη, ετοίμασα τα πάντα
κι αν έμαθα να τραγουδώ τόσο γλυκά
ήταν γιατί στην ίδια τη φωνή μου
ζητούσα να 'βρω τα ίχνη των βημάτων σου
ζητούσα να φιλήσω
μονάχα και τη σκόνη του ίσκιου σου
ω Αγάπη.