Τα πιο σπουδαία πράγματα τα είπαμε στα αστεία.

[apri]

Πάντως και η νίκη επί της χιτλερικής Γερμανίας το 1945 ήταν, υπό μία έννοια, μία νίκη επί της ακραίας έκφρασης του καπιταλισμού. Ακούγεται σουρεαλιστικό ίσως, μιας και το άλλο κέντρο του καπιταλισμού (ΗΠΑ), ενώ πολεμούσε κατά του Χίτλερ, ταυτόχρονα οι εταιρείες του πουλούσαν πολεμικό εφόδιο στη Γερμανία...! Ο πόλεμος, πόλεμος.. αλλά τα λεφτά, λεφτά!

Δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε κάποια ιδεολογική ήττα.
Ο σοβινισμός, η εκμετάλλευση, η πλεονεξία, η καταπίεση, η ασυδοσία ή αν θες, ο πόλεμος ως κορύφωση όλων αυτών, είναι εκφράσεις ακραίου εγωισμού. Και το 1945 πιστεύω ότι απλά ηττήθηκε ο πιο εγωιστής παίκτης, όχι ο ίδιος ο εγωισμός.

Είναι δύσκολο εγχείρημα η νίκη του ανθρώπινου εγωισμού, χωρίς να προσβληθεί η ατομική ελευθερία.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας έγιναν πολλές προσπάθειες να νικηθεί εκούσια από τον καθένα μέσω του αυτοπεριορισμού που πρότεινε κάποια φιλοσοφία (π.χ νεοπλατωνισμός) ή κάποια θρησκεία (π.χ χριστιανισμός) με πενιχρά όμως αποτελέσματα.
Έγινε προσπάθεια να νικηθεί δια των νόμων με κοινή συναίνεση των πολιτών (τα περίφημα "κοινωνικά συμβόλαια"), αλλά πάντα υποσκαπτόταν από τις επιθυμίες των ισχυροτέρων.
Έγινε προσπάθεια να νικηθεί από το ίδιο το κράτος υιοθετώντας κάποια οικονομικοπολιτική θεωρία (κομμουνισμός) που περιόριζε μονομερώς την ατομική ελευθερία (έκφρασης, οικονομική, θρησκευτική), αλλά το αποτέλεσμα ήταν τελικά αντί για την επιθυμητή κοινωνική δικαιοσύνη, η δικαιοσύνη πάλι των "ημετέρων" και η ανελευθερία των πολλών.

Θεωρώ, όμως, ότι πρέπει ως κοινωνία να βάζουμε τον πήχυ ψηλά, ακόμα κι αν κυνηγάμε μια ουτοπική, ονειρική κοινωνία, λαμβάνοντας υπ' όψιν τους λανθασμένους υπολογισμούς του παρελθόντος, αλλά και τα κέρδη από τους αγώνες όλων των παραπάνω ιδεολογικών κινημάτων.
Άλλωστε, προσωπικά πιστεύω ότι το συλλογικό Καλό μπορεί να νικά προσωρινά, αλλά πάντως νικά.
Η ήττα του Ανθρώπου δεν είναι καθόλου δεδομένη.

[PDE ads]

[ERTA]

...το δίπλωμα χρειάζεται...

http://www.youtube.com/watch?v=JCdUQh_2vgY

[panos2]

Δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε κάποια ιδεολογική ήττα.
Ο σοβινισμός, η εκμετάλλευση, η πλεονεξία, η καταπίεση, η ασυδοσία ή αν θες, ο πόλεμος ως κορύφωση όλων αυτών, είναι εκφράσεις ακραίου εγωισμού. Και το 1945 πιστεύω ότι απλά ηττήθηκε ο πιο εγωιστής παίκτης, όχι ο ίδιος ο εγωισμός.

Είναι δύσκολο εγχείρημα η νίκη του ανθρώπινου εγωισμού, χωρίς να προσβληθεί η ατομική ελευθερία.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας έγιναν πολλές προσπάθειες να νικηθεί εκούσια από τον καθένα μέσω του αυτοπεριορισμού που πρότεινε κάποια φιλοσοφία (π.χ νεοπλατωνισμός) ή κάποια θρησκεία (π.χ χριστιανισμός) με πενιχρά όμως αποτελέσματα.
Έγινε προσπάθεια να νικηθεί δια των νόμων με κοινή συναίνεση των πολιτών (τα περίφημα "κοινωνικά συμβόλαια"), αλλά πάντα υποσκαπτόταν από τις επιθυμίες των ισχυροτέρων.
Έγινε προσπάθεια να νικηθεί από το ίδιο το κράτος υιοθετώντας κάποια οικονομικοπολιτική θεωρία (κομμουνισμός) που περιόριζε μονομερώς την ατομική ελευθερία (έκφρασης, οικονομική, θρησκευτική), αλλά το αποτέλεσμα ήταν τελικά αντί για την επιθυμητή κοινωνική δικαιοσύνη, η δικαιοσύνη πάλι των "ημετέρων" και η ανελευθερία των πολλών.

Θεωρώ, όμως, ότι πρέπει ως κοινωνία να βάζουμε τον πήχυ ψηλά, ακόμα κι αν κυνηγάμε μια ουτοπική, ονειρική κοινωνία, λαμβάνοντας υπ' όψιν τους λανθασμένους υπολογισμούς του παρελθόντος, αλλά και τα κέρδη από τους αγώνες όλων των παραπάνω ιδεολογικών κινημάτων.
Άλλωστε, προσωπικά πιστεύω ότι το συλλογικό Καλό μπορεί να νικά προσωρινά, αλλά πάντως νικά.
Η ήττα του Ανθρώπου δεν είναι καθόλου δεδομένη.

Τα συνοπτικά δεδομένα, αλλά και οι προβληματισμοί του παραπάνω σχολίου δείχνουν εποπτική γνώση ιστορίας χωρίς παρωπίδες. Αποτελεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη,  πολύ καλό έναυσμα για κάποια ουσιαστικά μαθήματα  ιστορίας στους μαθητές, ειδικά τώρα που είναι περίοδος επαναλήψεων. 
Οι μαθητές σου είναι πολύ τυχεροί Apri. 

[apri]

Τα συνοπτικά δεδομένα, αλλά και οι προβληματισμοί του παραπάνω σχολίου δείχνουν εποπτική γνώση ιστορίας χωρίς παρωπίδες. Αποτελεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη,  πολύ καλό έναυσμα για κάποια ουσιαστικά μαθήματα  ιστορίας στους μαθητές, ειδικά τώρα που είναι περίοδος επαναλήψεων. 
Οι μαθητές σου είναι πολύ τυχεροί Apri. 

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά δεν διδάσκω. Εδώ και χρόνια δεν ασχολούμαι καν με την εκπαίδευση, γιατί έχω βρει δουλειά αλλού. Απλώς όλοι οι φίλοι μου είναι εκπαιδευτικοί και κάπως έτσι βλέπω και εσάς εδώ μέσα.

Τώρα επί της ουσίας του σχολίου, ειδικά τα τελευταία χρόνια πιστεύω πάρα πολύ στην ανάγκη να βλέπουμε τα πράγματα με πιο ευρεία οπτική, γιατί δυστυχώς σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες εθιζόμαστε να προσεγγίζουμε τη γνώση αποσπασματικά ή αποκλειστικά με βάση τα προσωπικά μας ενδιαφέροντα (του στυλ "δεν με ενδιαφέρουν τα μαθηματικά ή τα θρησκευτικά και δεν ανοίγω βιβλίο γι' αυτά"), πράγμα πολύ κακό γιατί τελικά οδηγούμαστε στο να αντιμετωπίζουμε τα πάντα επιφανειακά, μονοδιάστατα και δογματικά, ενίοτε δε να καταλήγουμε σε παραπλανητικά συμπεράσματα νομίζοντας μάλιστα ότι τα ξέρουμε όλα.
Καλό είναι να διαβάζουμε τα πάντα και από όλες τις πλευρές, αν όχι στη λεπτομέρειά τους, τουλάχιστον σε βασικό επίπεδο. Αν το συνειδητοποιήσεις αυτό, θα καταλάβεις ότι στην πραγματικότητα πάντα θα είσαι ένας μαθητής που μαθαίνει.

[PDE ads]

[Landau]

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας:

http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/236375,An8rwpe_moy_eisai_nazi;_.html

[apri]

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας:

http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/236375,An8rwpe_moy_eisai_nazi;_.html

Kαλογραμμένο το άρθρο, αλλά δεν νομίζω ότι τα ερωτήματά του έχουν νόημα πλέον.
Πρώτον, γιατί όσοι -λίγοι- δεν γνώριζαν, γνωρίζουν πλέον και έχουν καθορίσει αναλόγως την πορεία τους.
Δεύτερον, γιατί κάποιοι -λίγοι- έχουν πράγματι τέτοια ιδεολογία και είναι περήφανοι γι' αυτό.
Τρίτον, γιατί κάποιοι -αρκετοί- δεν συμφωνούν κατά βάθος μ' αυτό που ξέρουν, αλλά είναι τόσο απελπισμένοι από την ανυπαρξία όλων των υπολοίπων στις υποβαθμισμένες περιοχές που ζουν, ώστε ακολουθούν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και κάνουν τα στραβά μάτια συνειδητά.
Και τέταρτον, γιατί κάποιοι -πολλοί-  είχαν ήδη έναν υφέρποντα φασισμό μέσα τους με τη μορφή του αυξημένου εγωκεντρισμού, οπότε δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αδιαφορήσουν για άλλη μια φορά για οποιονδήποτε θίγεται από τέτοιες συμπεριφορές, εφόσον κρίνουν ότι τα προσωπικά τους συμφέροντα και ενδιαφέροντα διευκολύνονται.

Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει απελπιστική έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ κράτους και πολιτών, όπως και απουσία διάθεσης αυταπάρνησης για το κοινό καλό (η μακρόχρονη ευμάρεια μάς έχει κάνει φοβερά ατομιστές). Έτσι, ο καθένας παλεύει μόνος του για την επιβίωση κατά το δοκούν.

Α, και κάτι επίκαιρο. Πριν από καμιά πενηνταριά χρόνια, παραλαμβάνοντας το βραβείο Νόμπελ είχε βγάλει μια ομιλία ο Σεφέρης που κατέληγε ως εξής:
"Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας μας χρειάζεται ὅλους τοὺς ἄλλους. Πρέπει ν᾿ ἀναζητήσουμε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται.
Ὅταν στὸ δρόμο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγμά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν:
ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας.
Ἔχουμε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουμε. Ἂς συλλογιστοῦμε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα."

[MARKOS]

Ανθρωπος < ανω + θρώσκω
Σωθήκαμε! αυριο ειδικά θα το δουμε ολοφάνερα το ανω-θρώσκω, όποιο αποτέλεσμα κι αν εχουμε. Ολοι τα ιδια ή για να το πω σωστότερα: ή τα ιδια (στην καλυτερη περιπτωση ) ή χειρότερα.

[apri]

Ανθρωπος < ανω + θρώσκω

Λίγο δύσκολο να προέρχεται από εκεί. Πιθανότερα, ο άνθρωπος είναι αυτός που έχει την όψη ανδρός (ανδρ+ωπος).


Ως προς το δεύτερο σχόλιό σου, μη συγκρίνεις ποτέ τα ήδη γνωστά με τα υποτιθέμενα, γιατί θα καταλήγεις σε παραπλανητικό συμπέρασμα, συνήθως δε στην επιλογή της απόλυτης απραξίας.
Αν σκεπτόμασταν μονίμως με τη λογική " το αποτέλεσμα θα είναι ή το ίδιο ή χειρότερο", τότε δεν θα έπρεπε ποτέ να γίνει η επανάσταση του 1821, πόσο μάλλον άλλα, λιγότερο επαναστατικά πράγματα στην ιστορία μας.
Θα έπρεπε να σταυρώσουμε τα χέρια και να περιμένουμε το Χριστό στη Δευτέρα Παρουσία ως πιο εγγυημένη επιλογή.
Θέλω να πω, ειδικά στην Ελλάδα, ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, οπότε μην παίρνεις όρκο για τίποτα.

Παρεμπιπτόντως, διάβαζα πριν από λίγο και ένα ενδιαφέρον άρθρο περί της ιδιωτίας στην πολιτική συμπεριφορά.
Για όποιον ενδιαφέρεται: http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/eisai-o-ilithios

[MARKOS]

Εχεις απόλυτα δίκιο  apri. Επιτρεψε μου να εχω αρκετες επιφυλάξεις.. Μακαρι να πέφτω έξω!!!

[apri]

Εχεις απόλυτα δίκιο  apri. Επιτρεψε μου να εχω αρκετες επιφυλάξεις.. Μακαρι να πέφτω έξω!!!

Eπιφυλάξεις ΠΡΕΠΕΙ να έχεις. Προκαταβολική απαισιοδοξία δεν χρειάζεται.

[MARKOS]

Ουτε προκαταβολική αισιοδοξία, από οσους πιστευουν πως όλα θα αλλάξουν από αυριο ή πως όλα αλλάζουν με τη ψηφο, διχως αγωνες προσωπικούς και συλλογικούς-κοινωνικούς.
Συγκρατημένη αισιοδοξία λοιπον 

[apri]

Αν και άλλη η εποχή αυτή στην οποία έγινε η δήλωση, μοιάζει ανατριχιαστικά επίκαιρη. Ειδικά από το 1.30' και μετά θα τη συνυπέγραφα ασυζητητί.
http://www.youtube.com/watch?v=lUu2yS2B064#t=92

[apri]

Ουτε προκαταβολική αισιοδοξία, από οσους πιστευουν πως όλα θα αλλάξουν από αυριο ή πως όλα αλλάζουν με τη ψηφο, διχως αγωνες προσωπικούς και συλλογικούς-κοινωνικούς.
Συγκρατημένη αισιοδοξία λοιπον 

Aκριβώς αυτό. Συμφωνώ απολύτως.

[apri]

Και για να αλλάξουμε λίγο θέμα.

Σε ομιλία του για τον οργανισμό Intelligence, που διοργανώνει συζητήσεις για πολλά σημαντικά ζητήματα,
 ο γνωστός Βρετανός ηθοποιός, συγγραφέας, δημοσιογράφος και κωμικός μεταξύ άλλων Stephen Fry επιχειρηματολογεί πάνω στην άποψη πως τα μάρμαρα του Παρθενώνα πρέπει να επιστραφούν στην Αθήνα.

http://www.videoman.gr/5098