Είμαστε συνάδελφοι τελικά;

[niteulf]

Θέλω να πιστεύω ότι οι τωρινοί εγκλωβισμένοι, που ταλαιπωρήθηκαν είτε με χρόνια αναπλήρωσης, είτε με εξετάσεις ΑΣΕΠ, και έμειναν και πόσα χρόνια μακριά από τα σπίτια τους, θα δείχνουν κατανόηση για τα προβλήματα των νεότερων, επειδή και οι ίδιοι πέρασαν τα ίδια. (Προφανώς βέβαια εύχομαι να μην ξαναπεράσει κάποιος τα ίδια).

Μα υπάρχουν νεώτεροι από τους τωρινούς εγκλοβισμένους που έχουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από αυτούς.
Και αναφέρομαι στους αδιόριστους ωρομίσθιους και αναπληρωτές.

Τι κατανόηση δείχνουν οι εγκλοβισμένοι προς αυτούς λοιπόν? Ένα κούνημα κεφαλιού και ένα χτύπημα στη πλάτη, ίσως? Αν γίνονταν κάποιες κινητοποιήσεις (απεργία κτλ) για να διοριστούν, τι ποσοστό των εγκλοβισμένων (αλλά και των υπόλοιπων) θα συμμετείχε? 2%? 3% ίσως?
Π.χ. για τους ΦΕΚιτες που δεν διορίζονται ακόμη τι κατανόηση έδειξαν?
Ε την ίδια κατανόηση πιστεύω να δείχνουν οι τωρινοί εκγλωβισμένοι, όταν απεγκλοβιστούν, για τους μελλοντικά εγκλωβισμένους.

Στα ίδια είμαστε όλοι, κατά τη γνώμη μου. Ανέξοδη κατανόηση εκ του ασφαλούς κάποιες φορές, αλλά ο καθένας κοιτάζει τα δικά του και μόνο.
Η ηττοπάθεια και η έλλειψη αγωνιστικότητας, γενικά του κλάδου, έχει φτάσει σε ιστορικά ύψη.
Δεν νομίζω να ήταν ποτέ μεγαλύτερη.

[PDE ads]

[aghathi]

συνάδελφος ο [sináδelfos] Ο20α θηλ. συνάδελφος [sináδelfos] Ο36 & συναδέλφισσα [sinaδélfisa] Ο27 & συνάδερφος ο [sináδerfos] Ο20α θηλ. συνάδερφος [sináδerfos] Ο36 & συναδέρφισσα [sinaδérfisa] Ο27 : 1.αυτός που ασκεί με κπ. άλλο το ίδιο επάγγελμα ή που κατέχει το ίδιο αξίωμα, όπως π.χ. γιατρός, δικηγόρος ή υπουργός, βουλευτής κτλ. 2. αυτός που εργάζεται με κπ. άλλο στον ίδιο τομέα ή χώρο δουλειάς: Συνεργάζομαι πολύ αρμονικά με τους συναδέλφους μου στο σχολείο / στο γραφείο / στο εργοστάσιο. || ως προσφώνηση ή ως προσωνυμία μεταξύ συμφοιτητών, μεταξύ μελών της ίδιας οργάνωσης κτλ.: Συνάδελφε! Ο ~ έχει το λόγο.
Από το λεξικό της κοινής ελληνικής.

Υπάρχουν καλοί και κακοί συνάδελφοι όπως και αδέλφια που τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους και αδέλφια που σκοτώνουν το ένα το άλλο.
Ο διευθυντής που απαιτεί τα πάντα όλα δεν διαφέρει και πολύ από τον εκπαιδευτικό που θεωρεί ότι οι πάντες οφείλουν να συμμεριζονται τις περιστάσεις του. Οι εκπαιδευτικοι είναι άνθρωποι καλοί και κακοί που εργάζονται σε έναν κοινό χώρο. Ας είμαστε και λίγο ευγνωμονες όταν συναντάμε άτομα με κάποια ενσυναισθηση, και στοιχειώδη συνείδηση. Δεν είναι δεδομένο και κάνεις δε μας το χρωστάει.
Είναι αυτονόητο να σχολιάζουμε την έλλειψη λογικοτητας από ορισμένους συναδέλφους αλλά ξεχνάμε ότι η φθορά και η κούραση που μαζευεται σε αυτούς που περιμένουν την αποσπαση από χρόνο σε χρόνο, την τοποθέτηση ή την πρόσληψη για τους αναπληρωτες, με κάποιον τρόπο αυτή η φθορά μεταφέρεται χρόνο με τον χρόνο στους συλλόγους και κυρίως στους μόνιμους συναδέλφους που βαρεθηκαν να εξηγούν, κουραστηκαν να εργάζονται σε μια κινούμενη άμμο νιωθοντας υπεύθυνοι να για την αποσβεση των προβλημάτων στη λειτουργία του σχολείου. Που δεν θυμούνται ούτε τα πρόσωπα ούτε τα ονόματα όσων πέρασαν χωρίς να πουν ποτέ ευχαριστώ για τίποτα. Και δεν αντέχουν πια να δίνονται σε σχέσεις με ημερομηνία λήξης.
ΔΕΝ είμαι μόνιμη  αλλά δεν μπορώ να κατηγορησω κανέναν που αισθάνεται έτσι. Και αυτοί οι άνθρωποι θέλουν ΣΥΝΑΔΈΛΦΟΥΣ γύρω τους για να στηριχτουν.

[harac]

 Οι εκπαιδευτικοι είναι άνθρωποι καλοί και κακοί που εργάζονται σε έναν κοινό χώρο. Ας είμαστε και λίγο ευγνωμονες όταν συναντάμε άτομα με κάποια ενσυναισθηση, και στοιχειώδη συνείδηση. Δεν είναι δεδομένο και κάνεις δε μας το χρωστάει.

+++++

Να μην έχουμε λανθασμένες απαιτήσεις από λανθασμένα πρόσωπα. Η ζωή μας θα γίνει πιό εύκολη. Πιό απλά: Μη περιμένουμε από τη λεμονιά να κάνει πορτοκάλια.

[joinJ]

Μα υπάρχουν νεώτεροι από τους τωρινούς εγκλοβισμένους που έχουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από αυτούς.
Και αναφέρομαι στους αδιόριστους ωρομίσθιους και αναπληρωτές.

Τι κατανόηση δείχνουν οι εγκλοβισμένοι προς αυτούς λοιπόν? Ένα κούνημα κεφαλιού και ένα χτύπημα στη πλάτη, ίσως? Αν γίνονταν κάποιες κινητοποιήσεις (απεργία κτλ) για να διοριστούν, τι ποσοστό των εγκλοβισμένων (αλλά και των υπόλοιπων) θα συμμετείχε? 2%? 3% ίσως?
Π.χ. για τους ΦΕΚιτες που δεν διορίζονται ακόμη τι κατανόηση έδειξαν?
Ε την ίδια κατανόηση πιστεύω να δείχνουν οι τωρινοί εκγλωβισμένοι, όταν απεγκλοβιστούν, για τους μελλοντικά εγκλωβισμένους.

Στα ίδια είμαστε όλοι, κατά τη γνώμη μου. Ανέξοδη κατανόηση εκ του ασφαλούς κάποιες φορές, αλλά ο καθένας κοιτάζει τα δικά του και μόνο.
Η ηττοπάθεια και η έλλειψη αγωνιστικότητας, γενικά του κλάδου, έχει φτάσει σε ιστορικά ύψη.
Δεν νομίζω να ήταν ποτέ μεγαλύτερη.

Ωραίος για τα περί απόψεων του συλλογικού ενδιαφέροντος, της αλληλουποστήριξης και της αγωνιστικότητας (διεκδίκησης)!
Γνώμη μου είναι τους Ιατρούς, Δικηγόρους και Συμβολαιογράφους (ίσως και άλλοι κλάδοι που δεν μου έρχονται στο νου) δεν τους φτάνουμε  στο κομμάτι της διεκδίκησης.

Συναδελφικά.

[PDE ads]

[Έσπερος]

Η πολυδιάσπαση και η έλλειψη ενότητας του κλάδου είναι παροιμιώδης, εξ ου και η έλλειψη αγωνιστικότητας, εξ ου και η έλλειψη συναδελφικότητας και ενσυναίσθησης.

Εγώ ωστόσο παραμένω αισιόδοξη για το μέλλον, στους νεότερους συναδέλφους, και ειδικά στους αναπληρωτές, βλέπω πολλά σημάδια για διάθεση συνεργασίας και συναδελφικότητας, ίσως επειδή έχουμε ζήσει όλοι ταλαιπωρίες.

[MARKOS]

Η συναδελφικότητα της ανθρωπιάς (γενική διαιρετική)

[harac]

 Η μόνη περίπτωση που μου έτυχε να μην γίνει έτσι, είναι όταν ο Δ/ντής απαιτεί την παρουσία όλων στις εθνικές γιορτές (εκ περιτροπής). Αν έχεις να κάνεις με στραβόξυλο, ούτε οι ντόπιοι φταίνε ούτε οι μη ντόπιοι.

Ακριβώς. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Σε κάποιο δυσπρόσιτο σχολείο που ήμουν παλαιότερα, ο διευθυντής απαιτούσε την παρουσία όλου του συλλόγου (και όχι εκ περιτροπής)  στην εκκλησία σε κάθε σχολική γιορτή διότι "το σχολείο πρέπει να είναι σύσσωμο για να μη σχολιάζει η τοπική κοινωνία".  Ακόμα έλεγε "Μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι θα φεύγετε από το νησί, όπως και εγώ". Καθε φορά, ατελειωτοι καυγάδες για το τίποτα.  Δεν ήταν ντόπιος, αλλά μετά από 11 χρόνια στο νησί είχε μεταλλαχτεί.
 Η συναδελφικότητα, η ενσυναίσθηση και πάνω απόλα η ανθρωπιά είναι θέμα χαρακτήρα.

[markosath]

Καλα τώρα μην το γυρίσουμε σε μελό, ποια συναδελφικότητα οι δικηγοροι, τζαμπα τους έχουν να δουλευουν οι παλιοί.
Λογιστές το ίδιο, το θέμα των φαρμακέιων (κλειστά επαγγέλματα ) , δεν αφήνουν να ανοιξουν  φαρμακεία οι νέοι φαρμακοποιοί. Μόνο στους γιατρούς δεν μπορώ να εκφέρω γνωμμη δεν ξέρω.

[MARKOS]

σε όλα τα επαγγελματα υπάρχουν "μαχαιρώματα" και κτυπηματα  κατω απ την μεση. Στους εκπ/κους όμως λόγω και της αβεβαιότητας κλπ αρκετα δικαιολογουνται ή να το πω και αλλιως, θελει μεγαλη ψυχική αντοχή να παλέψεις....

Λογιστες? γιαυτο και γω εγινα Ορκωτός Λογιστής, να ελεγχω και να με φοβούνται...

[kinegiros]

Ακριβώς. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Σε κάποιο δυσπρόσιτο σχολείο που ήμουν παλαιότερα, ο διευθυντής απαιτούσε την παρουσία όλου του συλλόγου (και όχι εκ περιτροπής)  στην εκκλησία σε κάθε σχολική γιορτή διότι "το σχολείο πρέπει να είναι σύσσωμο για να μη σχολιάζει η τοπική κοινωνία".  Ακόμα έλεγε "Μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι θα φεύγετε από το νησί, όπως και εγώ". Καθε φορά, ατελειωτοι καυγάδες για το τίποτα.  Δεν ήταν ντόπιος, αλλά μετά από 11 χρόνια στο νησί είχε μεταλλαχτεί.
 Η συναδελφικότητα, η ενσυναίσθηση και πάνω απόλα η ανθρωπιά είναι θέμα χαρακτήρα.

δηλαδή για να καταλάβω ας πούμε ότι είσαι δ/ντης σε ένα δυσπρόσιτο και το 90% είναι από αλλού είτε μόνιμοι είτε αναπληρωτές... ο δ/ντης θα θεωρηθεί συνάδελφος αν σας δώσει άγραφη σε όλους να πάτε σπίτια σας; (σπίτια σας υποθέτω θέλετε να πάτε όχι να κάτσετε στο νησί)
Δηλαδή αυτός θα είναι συνάδελφος αν παρανομήσει; και αν πάει μόνος τους στην εκκλησία; .... αν όμως ήμασταν σε αστικό κέντρο τότε αλλάζει και είναι συνάδελφος ακόμα και αν σας ζητά να είστε στην εργασία σας;
Ζητήσατε κανονική άδεια και δεν σας έδωσε την ημέρα της γιορτής; για να καταλάβω ρε παιδί μου τι εννοούμε με την λέξη συνάδελφο γιατί θα τρελαθούμε εδώ πέρα.
Στην τελική οι άλλοι που πάνε στην εκκλησία εκτελώντας το χρέος τους είναι συνάδελφοι ή ανόητοι (για να μην πω κάτι βαρύτερο).

[Έσπερος]

Επειδή εγώ ανέφερα πρώτη το θέμα της άγραφης άδειας, να διευκρινίσω:

το παρέθεσα ως ένα μικρό παράδειγμα κατανόησης προς τους συναδέλφους που χρειάζεται να κάνουν ένα μακρινό ταξίδι για να πάνε στην οικογένειά τους, και που δεν τους αρκεί το σαββατοκύριακο. Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι ντε και καλά το αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα, αλλά έτσι όπως το έφερε η κουβέντα, αυτό μου ήρθε πρώτο.

Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί θεωρείται κορόιδο και θύμα αυτός που θα πάει για 2-3 ώρες σε μια σχολική γιορτή, ενώ ο άλλος που ήρθε από την άλλη άκρη της Ελλάδας θα κάνει ταξίδι να πάει στο σπίτι του μετά από μήνες

[aghathi]

Αυτός ο συνάδελφος που θα πάει για δύο τρεις ώρες στη σχολική εορτή, και φέτος όπως ακριβώς έκανε και πέρσι και πρόπερσι και κάθε χρόνο αφού τα περισσότερα μέλη του συλλόγου είτε δεν είχαν καν τοποθετηθεί στις 28 Οκτωβρίου είτε ήθελαν να πάνε σπίτια τους, είναι πιθανό να μην κατάφερε να παρακολουθήσει ποτέ μια γιορτή των δικών του παιδιών.

[harac]

Μάλλον πρέπει να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Το παράδειγμα που ανέφερα δεν έχει να κάνει με άγραφη άδεια. Κανείς δεν ζητούσε άγραφη και ποτέ δεν είχε τεθεί τέτοιο ζήτημα όσα χρονια ήμουν εκεί.  Δεν αναφέρομαι στην γιορτή/εκδήλωση της παραμονης, στο χώρο του σχολείου, εκεί φυσικά είμαστε όλοι παρόντες, είναι χρέος όλων μας. Στο συγκεκριμένο σχολείο, όμως, την ημέρα των εθνικών αργιών που είναι αργίες για όλους (και μόνο σε αυτές αναφέρομαι), δεν γινόταν ποτέ παρέλαση (για εξωσχολικούς λόγους) , μόνο δοξολογία στην εκκλησία.
Για εκείνη την ημέρα που μπορούσε να τύχαινε Δευτέρα ή Παρασκευή και κάποιοι θα είχαν την ευκαιρία να πάνε σπίτια τους στην άλλη άκρη του χάρτη, γινόταν ο κακός χαμός.
 Όταν υπάρχει συναδελφικότητα, τη νόμιμη αργία,  κανονίζεις εκκλησιασμό με δυο-τρεις διαφορετικούς συναδέλφους κάθε φορά για να εκπροσωπήσουν κάποιοι το σχολείο μαζί με τον διευθυντή, ώστε να μπορέσουν να φύγουν οι υπόλοιποι και να μη βλέπουν τα δικά τους παιδιά μόνο με τα κυάλια.

[aghathi]

Εγώ καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Αλλά και αυτός που είναι στο δυσπροσιτο ή απομακρυσμενο επί χρόνια δεν θέλει μία αργία; Φέτος ήμουν σε τρία σχολεία, τα δύο ορεινά. Το ένα από τα ορεινά σχολεία λειτουργούσε με 5 εκπαιδευτικους που συμπληρωναν ωράριο εκεί. Οι υπόλοιποι ήμασταν όλοι με διάθεση. Από Σεπτέμβριο μόνο 2 άτομα από αυτόν τον σύλλογο θα είναι εκεί. Το βάρος της λειτουργίας καλώς ή κακώς πέφτει επάνω τους. Αλλά οι υπόλοιποι απαιτούν κατανόηση.
Όταν λοιπόν αυτοί οι συνάδελφοι δείχνουν κατανόηση νιώθω ευγνώμων, αν όχι προσπαθώ να δείξω εγώ. Και σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που ποτέ δεν θα ενδιαφερθουν για τους άλλους. Κάποιοι δείχνουν κατανόηση όταν τους βολεύει ή όταν είναι στις καλές τους, αν συμπαθησουν κάποιον ή απλά επειδή προσπαθούν να είναι λογικοι. Οι ίδιοι άνθρωποι θα έχουν και άσχημες χρονιές ή ανθρώπους γύρω τους που δεν τους βγάζουν κάτι καλό. Υπάρχουν και αυτοί που είναι πάντα καλοί γιατί είναι θύματα ή άλλοι που είναι πάντα καλοί γιατί το ζυγισαν και αποφάσισαν ότι είναι ένα τίμημα που δέχονται να πληρώσουν για να έχουν καλές σχέσεις με τους άλλους και ήσυχο το κεφάλι τους. Οοολοι αυτοί σε έναν χώρο. Όλοι συνάδελφοι καλοί και κακοί.