PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Πάλι δεν έχεις καταλάβει. Αυτά που λες εννοείται θα γίνουνε μέσα στην ταξη και μέσα στο σχολείο. Όλα τα παιδιά μαζί θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Η δουλειά πρέπει να είναι συλλογική και πρέπει να έχει συνέχεια. Και φυσικά οι θύτες είναι θύματα. Και φυσικά πρέπει να βρεθεί η πηγή της όποια συμπεριφοράς τους. Και φυσικά τα «ήσυχα παιδιά» πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Όλα αυτά γίνονται ταυτόχρονα με τις παρεμβάσεις από οποιονδήποτε άλλον.

Όσο για το τι κάνει ένας ψυχολόγος, θα σου πρότεινα να απευθυνθεί σε κάποιον ψυχολόγο και να συζητήσετε μαζί. Αυτός θα σου πει και για το απόρρητο, αυτός θα σου πει και για την δεοντολογία, αυτός θα σου εξηγήσει τη δουλειά του.

Νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει με την πολιτική του κάθε φροντιστηρίου αν θα επιλέξει για το κάθε μάθημα, καθηγητή της συγκεκριμένης ειδικότητας ή κάποιον για παραπάνω από ένα μαθήματα. Όπως και με τις ξένες γλώσσες, υπάρχουν οι πτυχιούχοι πανεπιστημίου και αυτοί που έχουν επάρκεια διδασκαλίας. Προφανώς καταλαβαίνουμε ότι αυτό σε πρακτικό επίπεδο, δηλαδή γνώσεων του αντικειμένου, δεν είναι πάντα εφικτό, αλλά αν όλες οι ώρες είναι δηλωμένες νομίμως, τότε γιατί να μην γίνεται;

Σε δημοσκοπήσεις για τους ποιο δημοφιλείς Υπουργούς η Κεραμέως ερχόταν τελευταία κι όμως, παρ' ότι ήρθε σε ρήξη με ολόκληρο τον κλάδο κατάφερε χθες να αποσπάσει 57χιλιάδες ψήφους! Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει γιατί οι εκπαιδευτικοί εδώ και χρόνια είναι ολοφάνερο ότι έχουμε χάσει το παιχνίδι με την κοινωνία. Τώρα θα μου πείτε, με την ατομική αξιολόγηση οι επιδόσεις των μαθητών θα βελτιωθούν; Ασφαλώς και όχι απλά η κοινωνία θέλει να υπάρχουν επιθεωρητές για δασκάλους και καθηγητές. Αξίζει να σας αναφέρω πρόσφατα σε συζήτηση που είχα με γονιό το πόσο αυτός απογοητεύτηκε όταν του ανέφερα πως όταν κάποιος εκπαιδευτικός κριθεί μη ικανοποιητικός απλώς θα παρακολουθεί επιμόρφωση! Όπως μου είπε θα ήθελε οι εκπαιδευτικοί που κρίνονται μην ικανοποιητικοί θα έπρεπε να απολύονται... σκεφτείτε με νωπή λαϊκή εντολή με έναν νόμο και ένα άρθρο οι "ακατάλληλοι" να απομακρύνονται από την εκπαίδευση... υπάρχουν πολλοί γονείς που θα ανοίξουν σαμπάνιες... απλά! Το παιχνίδι όπως είπα με την κοινωνία το έχουμε χάσει...

Δεν διαφωνώ στο ότι υπάρχει βιομηχανία ούτε ότι υπάρχουν σκιώδη μεταπτυχιακά από ανυπόστατες χώρες.
Δεν είναι όμως μόνο αυτά μεταπτυχιακά, πολύς κόσμος είχε κάνει πιο πριν, όταν έμπαινες με εξετάσεις και ήταν δωρεάν και έμπαιναν λίγοι. Πολύς κόσμος έχει κάνει στο εξωτερικό (αληθινές σπουδές) και έτσι έχει διευρύνει και τους ορίζοντές του.
Και ακόμα και αυτά της Κύπρου που ξέρω από πρώτο χέρι και το έχω ξαναπεί. Το  μεταπτυχιακό μου στη φιλοσοφική Αθήνας, με την αυστηρότατη επιλογή, που δεν γέμζαν καν τις διαθέσιμες θέσεις, ήταν 50% εξαιρετικό και 50% για κλάματα (όπως εξάλλου και το βασικό πτυχίο της σχολής). Οϋτε οργάνωση ούτε σοβαρότητα. Δεν έχω δει τέτοιο χάλι ερασιτεχνισμού και προχειρότητας σε κανένα ιδιωτικό της Κύπρου και απ' όσο γνωρίζω ούτε στο ΕΑΠ.

Είναι πολύ κουραστική αυτή η ισοπέδωση και η απαξίωση των πάντων.

Για εξετάσεις (σε μελέτη περίπτωσης πχ ή επί της νομοθεσίας) γα επιλογή στελεχών, δεν διαφωνώ. Ίσως είναι και πιο ασφαλές από τη συνέντευξη, αν γίνονται με τις προδιαγραφές των πανελληνίων. (εγώ εξάλλου είμαι υπέρ και του γραπτού διαγωνισμού για διορισμούς). Αλλά 100% ούτε οι εξετάσεις εξασφλαίζουν κάτι. Εγώ πχ είμαι πολύ κακή για διοίκηση γιατί δυσκολεύομαι να διαχειριστώ το κομμάτι των διαπροσωπικών σχέσεων. Σε εξετάσεις, μια χαρά άριστα θα έγραφα, και θα με φορτώνονταν σ ένα σχολείο, αν το δοκίμαζα, ενώ δεν μπορώ να χωρίσω δυο γαϊδάρων άχυρα.

Αυτά όλα όμως δεν αναιρούν τ ηβασική υποχρέωση όποιου είναι στην εκπαίδευση, να επιμορφώνεται. Και επιμορφώσεις δεν είναι μόνο οι πληρωμένες. Και στο παρελθόν γίνονταν επιμορφώσεις και τώρα γίνονται, πχ από το ΙΕΠ δωρεάν και εξ αποστάσεως. Και τα ΠΕΚΕΣ οργάνωναν, και τα ΚΠΕ, και όποιος είναι σε αστικά κέντρα έχει και άλλες ευκαιρίες, από επιστημονικές ενώσεις κλπ.