PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Εσπερινό Τήλου: https://blogs.sch.gr/gymtilou/

[...]
Πολύ λίγοι κάτοικοι, περίπου 300, οπότε δύσκολος χειμώνας. Μόνο να υπάρχει καλή παρέα μεταξύ των εκπαιδευτικών περνάς καλά.
[...]

Ή να έχεις φυσιολατρικά ενδιαφέροντα, όπως βόλτα στο βουνό, ποδήλατο ή μπάνιο.
Ιδανικός τόπος και για διάβασμα (το σχολείο διαθέτει πολύ καλή βιβλιοθήκη), μεταπτυχιακό εξ αποστάσεως κλπ.

Είναι δύο. Ένα μεγαλύτερο με 150 περίπου παιδιά στην Αγία Μαρίνα και ένα μικρότερο με 100 περίπου παιδιά στο Λακκί. Πολλοί εκπαιδευτικοί συμπληρώνουν ώρες και σε άλλα σχολεία (ΓΕΛ, ΕΠΑΛ, Εσπερινό, δημοτικά), τα οποία μπορεί να βρίσκονται αλλού και να πρέπει να τρέχεις (ευτυχώς οι αποστάσεις είναι μικρές). Στην Αγία Μαρίνα υπάρχουν αρκετοί ντόπιοι ή "ντοπιοποιημένοι" στον Σύλλογο που είναι χρόνια εκεί και λίγοι αναπληρωτές/νεοδιόριστοι, αντίθετα στο Λακκί βρίσκονται ελάχιστοι ντόπιοι και αρκετοί νεοδιόριστοι. Στο Λακκί αν και το σχολείο είναι μικρότερο με λίγα παιδιά στο κάθε τμήμα, έχει ΤΕ, αλλά και ενισχυτική (όπου έρχονται και λίγοι μαθητές και από το άλλο σχολείο). Και τα δύο είναι σχολεία που συμμετέχουν σε πολλές, μα πάρα πολλές δραστηριότητες, προγράμματα, εκδρομές κλπ.
Δεν ξέρω αν κάτι έχει αλλάξει τώρα..

Θα μπορούσε να υπάρξει ένα υβριδικό μοντέλο με κάποια μαθήματα στα ζώσης και κάποια μαθήματα εξ αποστασεως

Ίσως. Εκτιμώ,όμως, ότι θα λειτουργούσε καλύτερα σε Γυμνάσιο και Λύκειο.

Ακριβως αυτο!

Επισης, το που ειναι καλυτερα για να μεγαλώνει ενα παιδι ειναι πολυ σχετικο. Εαν στο μικρο νησι/χωριο οι γονεις εχουν δουλεια, σαφως και ειναι καλυτερα να μεγαλωνει εκει, απο ο,τι σε μια πολη οπου οι γονεις θα ειναι ανεργοι!
[...]

+++
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιλέγουν να ζήσουν, να εργαστούν  και να προσφέρουν σε μικρά μέρη. Γιατί να τους διώξουμε; Αν τα παιδιά τους, αργότερα, μεγαλώσουν και θέλουν να ζήσουν σε πόλη, ας το κάνουν.

[...] Γιατί απαιτούμε από τον εκπαιδευτικό να είναι θηριοδαμαστής και όχι από τα παιδιά και τους γονείς να είναι όπως πρέπει;

Σωστά. Αυτή είναι η πιο σημαντική πρόταση από όλες. Ας μη γίνεται μετατόπιση ευθυνών, ούτε να τοποθετούμε το πρόβλημα σε λανθασμένη βάση. Δεν είμαστε γεννημένοι θηριοδαμαστές, ούτε αυτός είναι ο ρόλος μας.

[...]
 Επίσης, εκ των
πραγμάτων οι μαθητες δεν θα έχουν ίδιες αντιδράσεις τις πρώτες και τις τελευταίες ώρες, σε μονόωρα ή σε καθηγητές που έχουν για ώρες ή για χρόνια, σε μαθήματα εξεταζόμενα και μαθήματα που θεωρούνται υποτιμημένα κοκ. Κάποιοι συνάδελφοι είναι εκ των
πραγμάτων σε μειονεκτικότερη θέση  για διάφορους λόγους και αναγκαστικά σε αυτούς θα συμβούν τα περίεργα, οπότε αυτοί θα χρειαστούν και την «υπεράσπιση» μας.

[...]
Τέλος, επιμενω πολύ σ αυτό, επειδή στο σχολείο μου υπάρχει πολύ η απάντηση «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα» που με εκνευρίζει αφάνταστα, γι αυτό επιμενω πολύ στο κοινό μέτωπο. Έχω βρεθεί κι εγω στην θέση να μου έρχεται να πω «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα», κάτι μου με παρηγορεί γιατί κάθε χρόνο σε 1-2 τμήματα θα μου κάνουν πολλά. Αλλά δεν μπορώ να ακούω να το χρησιμοποιούν σαν καραμέλα είτε για να πουλήσουν τρέλα και να αδιαφορήσουν, είτε για να καλύψουν το ότι και σ εκείνους κάνουν πολλά, αλλά δεν διαμαρτύρονται.

Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και ευτυχία!
1. Δεν είμαστε σε μειονεκτική θέση, ούτε προνομιούχοι. Έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα στην εκπαιδευτική διαδικασία, είτε κάνουμε σε ένα τμήμα μία ώρα είτε περισσότερες. Τώρα, αν μερικοί  εκπαιδευτικοί ή μαθητές ισχυρίζονται με κάποια δόση προκατάληψης ότι  όσοι έχουν λιγότερες ώρες είναι εξ ορισμού σε μειονεκτική θέση, μπορούμε να τους αποδείξουμε με τη στάση μας ότι δεν ισχύει, εκτός ίσως ότι είναι λίγο πιο δύσκολο να προλάβουμε να βγει η ύλη μας μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς, επειδή χάνονται πολλές ώρες λόγω εκδηλώσεων, επισκέψεων κλπ. Και αυτό όμως τακτοποιείται με τον κατάλληλο προγραμματισμό. Και ναι, διάφορα περίεργα περιστατικά μπορούν και έχουν συμβεί σε όλους και σε όλες τις ώρες. Έχουμε να κάνουμε με έμψυχο υλικό, με ρέουσα εκπαιδευτική διαδικασία, επομένως  και με απρόβλεπτες αντιδράσεις. Το μόνο που έχω παρατηρήσει  είναι ότι ναι, τα παιδιά κουράζονται ευκολότερα τις τελευταίες ώρες και δεν συγκεντρώνονται εύκολα.
2. Εδώ συμφωνώ. Απαραίτητο είναι το κοινό μέτωπο και η κοινή στάση των εκπαιδευτικών ενός σχολείου σε θέματα σχολικής ζωής/παραβατικότητας κλπ. Όταν ακούω και εγώ από συναδέλφους  το "σε εμένα δεν κάνουν τίποτα, τους ρίχνω μια κεραυνοβόλα ματιά και κάθονται σούζα!" ψυλλιάζομαι ή αμετροέπεια ή απλώς υπεκφυγή για μη ανάληψη ευθυνών.

Συμφωνώ. Πρέπει να μπαίνουν όρια από το δημοτικό.