0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
εν συνεχεία ο σύλλογος γονέων έφτιαξε λαμπάδες και καλάθια τα οποία είχαν 10 ευρώ έκαστος και τα οποία μετά από επιβολή έπρεπε να τα δώσουμε στα παιδιά και να τα πάρουν οπωσδήποτε. τι γίνεται όμως όταν βλέπεις μια γυναίκα 50 χρονών να κλαίει γιατί δεν της φτάνουν να αγοράσει? που είναι η ανθρωπιά μας? το αποτέλεσμα? με την συνάδελφο αγοράσαμε από έξω λαμπάδα και ένα μικρό δωράκι για το παιδί και τα δώσαμε. όταν τα πήγαμε στο σχολείο να τα δώσουμε τότε η προισταμένη και η πρόεδρος του συλλόγου μας είπαν ότι δεν ήταν ανάγκη και ότι μπορόυσε να πα΄ρει δωρεάν πό τις λαμπάδες του συλλόγου. ειρωνία ή κοροιδία? δηλάδη έπρεπε να αγοράσουμε εμείς την λαμπάδα για να το καταλάβουν?