0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Όσο δεν υπάρχει στρατηγικός, κεντρικός σχεδιασμός για το τι θέλει να παράγει η Ελλάδα, η τεχνική της εκπαίδευση θα παλινωδεί, θα ματαιοπονεί και θα αλληλοσπαράσσεται. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η Ελλάδα θέλει πλήρη παραγωγική αναμόρφωση. ΑΛΛΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ-ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ. Το προηγούμενο πέθανε και του κάναμε και τα σαράντα...Έχουμε κάνει τίποτα για αυτό; Όχι! Με την ανεργία στο 30%, την παραγωγή ισοπεδωμένη, το δημόσιο χρέος στο 190% του ΑΕΠ, κόσμο να τρέφεται πλέον από τα σκουπίδια, εξακολουθούμε να έχουμε τις νοοτροπίες του 2003. Τι ακριβώς ακόμα περιμένουμε να γίνει; Αν η ίδια η χώρα δεν γνωρίζει που και τι θέλει και μπορεί να παράγει, αν έχει κολλήσει στον κρατισμό και την αφασία του ’80 και του ΄90 που την βούλιαξε στον πάτο, πως η εκπαιδευτική της δομή που είναι υπεύθυνη για την παράγωγη εργατικού δυναμικού περιμένουμε να είναι αποτελεσματική και χρήσιμη; Μοιραία και αυτή θα παράγει είτε νέους ανέργους, είτε επαγγελματίες με μόνη προοπτική το διορισμό τους σε μια θεσούλα στο δημόσιο που ήδη αρχίζει να βουλιάζει, είτε υπαλλήλους των 400 ευρώ ενός καταρρέοντα ιδιωτικού τομέα που πληρώνει και αυτός τις δικές του αμαρτίες δεκαετιών. Όσο καθυστερούμε τη μεγάλη αλλαγή (που προφανώς θα ξεβολέψει και πολλούς), τόσο δυσκολότερο θα είναι να βγούμε από τις λάσπες του βούρκου. Δεν βλέπω όμως να συγκινούνται και πολλοί. Ας πάθουμε λοιπόν αυτό που μας αξίζει.