Πρωτόκολλα πρόληψης και διαχείρισης ενδοσχολικής βίας (2024)

[Έσπερος]

@ppil δεν καταλαβαίνω τι εννοείς.
Θεωρείς ότι η συμπεριφορά των μαθητών προς τους εκπαιδευτικούς πρέπει να τιμωρείται ανάλογα με το ποιος είναι και τι κάνει ο εκπαιδευτικός; Δηλαδή αν ένας εκπαιδευτικός ας πούμε αργήσει στην τάξη (δυστυχώς συνηθίζεται) και τα παιδθα εκείνη την ώρα παρεκτραπούν και γίνει ένας χαμός (δυστυχώς σύνηθες επακόλουθο) και όταν μετά τους μαλώσει κάποιος τον βρίσει, εσυ θα πεις να μην πάρει αποβολή επειδή ο καθηγητής είχε αργήσει;  Αντικειμενικά μιλώντας, ναι το συμβάν θα μπορούσε να μην είχε εξελιχθεί έτσι, αυτό όμως δεν αναιρεί το ότι συγκεκριμένα παιδιά ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρίσουν ή να απειλήσουν έναν εκπαιδευτικό, και πιθανότατα δεν θα το κάνουν σε εμένα και σε εσένα γιατί θα ξέρουμε πώς να χειριστούμε την κατάσταση, αλλά κατά βάθος κι οι ίδιες γνωρίζουμε ποιο παιδί θα μπορούσε να το κάνει και ποιο όχι, άρα δεν αλλάζει κάτι στο πόθος ήταν ο αποδέκτης. Θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε. Και ίσως κάποια στιγμή, να είμαστε και εμείς.

[PDE ads]

[ppil]

Όχι, η συμπεριφορά των μαθητών προς τους εκπαιδευτικούς πρέπει να τιμωρείται ανάλογα με τα δεδομένα. Στο παράδειγμα που αναφέρεις και είναι πολύ καλό γιατί είναι απλό και συμβαίνει συχνά, ο καθηγητής έχει δικαίωμα -και υποχρέωση αν θες- να τιμωρήσει τον μαθητή του με ωριαία. Μέχρι εδώ όλα καλά, κανένας δεν θα μας πει τι θα ανεχθούμε στην τάξη μας και κανένας δεν μας ελέγχει μάλιστα.
Το θέμα μας όμως ήταν οι αποβολές από τον σύλλογο για να έχουμε αλληλεγγύη. Φαντάσου τώρα (και σε μας έχει συμβεί) να έρθει ο καθηγητής να ζητήσει να τιμωρηθεί ο μαθητής με μονοήμερη. Από πού και ως πού, ο καθένας από τους υπόλοιπους πρέπει να συμφωνήσει για να κρατηθεί κοινό μέτωπο; Κοινό μέτωπο εναντίον των μαθητών, λες και είναι ο εχθρός; Παιδαγωγικά δεν θα έπρεπε καν να το συζητάμε με αυτή τη φράση, αλλά ας το παραβλέψουμε αυτό. Εγώ λοιπόν θα είμαι αυτή που θα αρνηθεί, γιατί ο μαθητής και ο καθηγητής πρέπει να το λύσουν μόνοι τους. Προφανώς και δεν θέλω να λείψει στο μάθημά μου (και να μην τον αφήσω να το παρακολουθήσει στερώντας του την μάθηση και ξενερώνοντάς τον και μαζί μου) επειδή σε κάποιον άλλον καθηγητή αυθαδίασε. Αν αυθαδίασε σε αυτόν πχ μπορεί σε μένα να είναι υπόδειγμα. Γιατί να μην λάβουμε υπόψη την δική μου καλή μαρτυρία τότε και να ζητήσω να του δώσει συγχαρητήρια άλλος καθηγητής για την συμπεριφορά του στο δικό μου μάθημα; Το ίδιο παράλογο θα ήταν.

Προσωπικά πιστεύω πάντα στην κατά περίπτωση εξέταση των δεδομένων, δεν δέχομαι καμία αυθεντία καθηγητή και με κανενός το μέρος δεν είμαι εκ των προτέρων. Θεωρώ πως οι ημερήσιες αποβολές πρέπει να δίνονται όταν ο μαθητής έχει υποπέσει σε παράπτωμα βαρύτατο που θίγει όλο το σχολείο και κάθε σχολείο, όχι τον καθέναν από εμάς. Δεν είναι τρόπος αυτός για να ανακτήσει ένας εκπαιδευτικός τον έλεγχο της τάξης. Όσες φορές ζητήθηκε σε μας ημερήσια αποβολή περί αυτού ήταν. Αντί να ζητήσει ο συνάδελφος συμβουλές, ζήτησε αποβολή του μαθητή. Στο μάθημα να γίνετε της κολάσεως και να μην δίνει ποτέ δεύτερη ωριαία για να φαίνεται ότι διατηρεί τον έλεγχο.

[Έσπερος]

Πιστεύεις δηλαδή ότι ένα παιδί αυθαδιάζει (αν και δεν μου αρέσει η λέξη) επιλεκτικά; Εγω δεν έχω δει ποτέ τέτοιο πράγμα. Όσοι μαθητες έχουν παρεκτραπεί, είναι οι μαθητες ππυ όλοι γνωρίζουμε από τον πρώτο μήνα λειτουργίας του σχολείου, ότι θα το κάνουν αυτό ανά πάσα στιγμή. Το πότε θα το κάνουν, είναι θέμα συγκυριών
και περιστάσεων, και μπορεί κάποιοι να το αποτρέψουν από το να συμβεί στον εαυτό τους, αλλά δεν είναι κι ότι έχουν άλλη γνώμη για το παιδί. Και δεν μιλάμε για παιδιά που τα ενδιαφέρει η μάθηση, αν τα ενδιέφερε δεν θα έδιναν στο σχολείο αφορμές. Μιλάμε για παιδιά που αδιαφορούν για το σχολείο και τους κανόνες ούτως ή άλλως, που δεν έρχονται για να κάνουν μάθημα (και η αλήθεια είναι ότι αν δεν έχουν πολλές απουσίες, δεν τους χαλαει η αποβολή).

Κάποια πράγματα ο καθένας τα βλέπει διαφορετικά ίσως και γιατί έχει διαφορετικό ορίζοντα προσδοκιών. Στο δικό μου σχολείο υπήρχε πάντα κακή διοίκηση με μεροληψία υπέρ των μαθητών εις βάρος των εκπαιδευτικών. Όταν λοιπόν κάτι έφτανε στον σύλλογο, ήταν δεδομένο ότι η ποινή θα ήταν η μέγιστη και ο διευθυντής θα διαφωνούσε. Ήταν η μόνη άμυνα σε μια κατάσταση που το κλίμα είναι ότι ο μαθητής θα κάνει ο,τι θέλει κι εσυ θα ζητάς συγγνώμη που τον ενοχλείς. Μπορεί οποίος δεν έχει ζήσει τέτοιες απαξιωτικές καταστάσεις, να μην καταλαβαίνει τι σημαίνει κοινό μέτωπο και γιατί οι μαθητες μπαίνουν απέναντι. Εσείς έχετε και πιο μορφωμένους γονείς οπότε υποθέτω ότι τα παιδιά τους κρατάνε τα προσχήματα μιας α ευπρέπειας.
Τέλος πάντων, εγω φέτος πρώτη φορά σε περιπτώσεις που προκλητική συμπεριφορά μαθητών ήρθε σε συνεδρίαση, δεν ψήφισα τις δυο μέρες όπως θα ήθελαν κάποιοι, αλλά μόνο μια, και ο λόγος ήταν από τη μια αναλογικός, διότι εκεί κοντά είχαν τιμωρηθεί και πολύ βαριά παραπτώματα με δυο μέρες οπότε χανόταν η ισορροπία, και δευτερον γιατί θεώρησα ότι οι εκπαιδευτικοί θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει την κατάσταση. Όχι επειδή τα παιδιά ήταν οκ, αλλά ακριβώς επειδή τα συγκεκριμένα παιδιά θα αντιδρούσαν έτσι, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι έτσι αντιδρουν στην παρατήρηση. Εγω θα είχα αγνοήσει τις συμπεριφορές και δεν θα έκανα παρατήρηση, για να μην χρειαστεί μετά να τιμωρήσω. Δεν ξέρω όμως αν είναι σωστή στάση αυτή. Δείχνει ότι ο τσαμπουκας κάνει τους άλλους να υποχωρούν. Για την ιστορία, τελικά επικράτησε η άποψη της μιας ημέρας αλλά πολλοί το σχολίασαν ως αντισυναδελφικο και υπερβολικά επιεικές που περναει λάθος μήνυμα, κι αυτά όλα σ έναν σύλλογο που δεν θεωρώ ότι είναι δεμένος και σε καμία περίπτωση δεν επιδεικνύει συναδελφικότητα σε συστηματική βάση.

Υ.Γ. Δεν μιλώ για αυθάδεια. Μιλώ για βρίσιμο, απρεπείς χειρονομίες κλπ. Συμπεριφορές απαράδεκτες δηλαδή απέναντι στον οποιονδήποτε.

[ppil]

Δεν περίμενα τόσο μεγάλες διαφορές ανάμεσα σε σχολεία, όπως αυτές που περιγράφεις. Κανένας συνάδελφος στο σχολείο μου δεν θα διαφωνούσε με το ότι οι μαθητές μας αυθαδιάζουν επιλεκτικά (αυτή τη λέξη χρησιμοποιούμε εμείς επειδή απλά έχουν μεγάλη γλώσσα, όχι να κάνουν και χειρονομίες δηλ σε καθηγητή). Στον διευθυντή δεν έχω ακούσει ποτέ να αντιμίλησε μαθητής μας, το πολύ πολύ να υπερασπίστηκε παραπάνω από όσο τον έπαιρνε τη θέση του πως δεν έφταιγε (του στυλ: "μα δεν το έκανα κύριε διευθυντά, με παρεξήγησαν" και τα "εγώ; εγώ;" τα θεατράλε, τέτοια...). Τα τελευταία χρόνια σε καθηγητές που δεν έχουν εμπειρία και δεν μπορούν να διατηρήσουν τον έλεγχο από φυσικού τους γίνεται φασαρία και υπάρχει απαξίωση και μετά είναι αυτά που λέω σχετικά με απαντήσεις σε αλαζονική συμπεριφορά καθηγητών μεγάλων σε ηλικία που κάνουν υπέρβαση εξουσίας με τα λόγια τους και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ξεσπάσματα. Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε "σεσημασμένους" μαθητές, που περιμένεις πως θα ξεφύγουν σε όλους και οι πιο ζωηροί ίσως μάλλον θρασύδειλοι είναι, όπου τους παίρνει δημιουργούν προβλήματα. Ο συντηρητικός μας σύλλογος δεν είναι σε τίποτα σημαντικό ενωμένος, εκτός από αυτό: όχι μόνο δεν είναι υπερ του μαθητή, μερικοί νομίζουν πως είναι παιδονόμοι.
Ημερήσιες όμως δεν δίνουμε τελικά για κοινωνικούς λόγους υποψιάζομαι περισσότερο, όχι λόγω δικαιοσύνης. Αν βρεθεί ένας μας να διαφωνεί, όπως εγώ συνήθως, το διαλύουμε για τους παραπάνω κοινωνικούς λόγους.
Σημαντική διαφορά επίσης είναι οι ωριαίες, εμείς δίνουμε αρκετές (οι παλιότεροι). Πχ έχω συντονισμένο μουρμουρητό με κλειστό στόμα όταν γράφω στον πίνακα. Κανένας μαθητής δεν τολμάει -γενικά, όχι μόνο σε μένα- να ρισκάρει σε καθηγητή που θα έχει χρόνια και σε πολλά μαθήματα (συμφωνώ μαζί σου) να το κάνει φανερά. Σε αυτή την περίπτωση, μετά την πρώτη παρατήρηση αρχίζω και μοιράζω ωριαίες. Δεν με νοιάζει να πάρει και όλη η τάξη, αλλά το μουρμουρητό θα σταματήσει και σταματάει. Σέβομαι πρώτα εγώ το μάθημά μου και τον εαυτό μου και τον χρόνο μου και τον κόπο μου, αυτό σημαίνει. Μετά τα θέματα της αξιολόγησης, όλοι τις έκοψαν και οι νεοδιόριστοι δεν δίνουν ποτέ. Ε εκεί δεν υπάρχει φόβος, γίνεται το έλα να δεις. Να συμφωνήσω όμως κι εγώ να τιμωρηθεί μαθητής για φασαρία σε άλλο μάθημα αποκλείεται, το θεωρώ άδικο, άσχετο με μένα, δεν είναι στην δικαιοδοσία μου και θα το πω. Αν έβρισε καθηγητή, περιμένω ο καθηγητής να μας ζητήσει βοήθεια, να μιλήσει με τον ΣΣΖ που θα κινητοποιήσει την οικογένεια, να τον περάσει ανάκριση και συμβουλευτική. Δεν θα καταδικάσω απλά για να καταδικάσει και αυτός αν βρεθώ εγώ στη θέση του. Χειρονομίες δεν έχουμε, αυτό το βρίσκω σοβαρό λόγο για ημερήσια.
Θα πω και περιστατικό πριν πολλά χρόνια που διαφώνησα έντονα. Συνάδελφος θεώρησε αποτροπή να πει σε μαθητή πως αν τον είχε γιο, συμπληρώστε ό,τι θέλετε και γενικά μίλησε για τον πατέρα του χωρίς να έχει στο νου πως μπορεί να προσβάλλει την οικογενειακή τιμή (αδυνατούσε να το καταλάβει μάλιστα, έλεγε πως γενικά μιλούσα ουσιαστικά). Ο μαθητής κατέληξε στο να τον βρίσει με γλώσσα τελείως πεζοδρομίου, που και βέβαια θα σήκωνε πολυήμερη αποβολή αν δεν είχε προκληθεί. Το περιστατικό παρακολούθησε όλο το σχολείο και ήταν πλέον θέμα τιμής η τιμωρία (δόθηκε). Εγώ διαφώνησα (σε σημείο να έχω θέματα μετά) γιατί με όσα είπε ο καθηγητής απόρησα που ο μαθητής δεν χειροδίκησε. Εγώ μπορούσε να το είχα κάνει και δεν είμαι ανήλικο.

[PDE ads]

[Έσπερος]

Μιλάμε για τελείως διαφορετικά περιστατικά. Δεν νομίζω ότι έχω δει ποτέ κάποιον να ζητά ημερήσια για μεγάλη γλώσσα. Ίσως έχει γίνει σε μεγάλη ένταση και το απέτρεψε ο διευθυντής. Μιλώ για τελείως ανάρμοστες αντιδράσεις. Με χυδαιολογίες, χειρονομίες, απειλές. Που έχουν γίνει καθ σε καθηγητές καθόλα αξιοσεβαστους.

Σ εμάς πάντως οι παλιοί καθηγητές που κρατάνε την τάξη, δεν
δίνουν αποβολές. Ζήτημα αν το κάνουν μια φορά το χρόνο. Γενικα οι αποβολές θεωρούνται αποτυχία όταν είναι συνεχώς από τον ίδιο καθηγητη. Κάποιες φορές νομίζω ότι και η διοίκηση έκανε τα στραβά μάτια ανάλογα με το ποιος καθηγητής και ποιο παιδί. Όμως γενικα όλοι γνωρίζουμε ποιοι δημιουργούν θέματα στην τάξη, γιατί οι ίδιοι θα τα κάνουν και στο διάλειμμα και σε εκδρομές και σε εκδηλώσεις, οπότε δεν λέει κανένας ότι δεν τον αφορά τι γίνεται ατα άλλα μαθήματα. Αυτά τα παιδιά τα εντοπίζεις μετά από 2-3 εβδομάδες ακόμα και από το πώς στέκονται στην πρωινή συγκέντρωση, μη σου πω ότι τους έχουμε ξεχωρίσει και όταν έρχονται με το δημοτικό για το πρόγραμμα μετάβασης, και τα περισσότερα φαίνονται κι από το ντύσιμο.  Οπότε αν μαζευτούν πολλές ωριαίες, πάνε μια μέρα σπίτι τους και αυτό γενικα βοηθάει. Εμείς έχουμε όμως και την ιδιαιτερότητα ότι τα παιδιά είναι επιλεκτικά ως προς το αν ο καθηγητής είναι νέος στο σχολείο. Αν βγάλω έξω εγω κάποιον, δύσκολα θα πιστεψει ο γονέας ότι το έκανα άνευ λόγου. Αν βγάλει έξω ο αναπληρωτής ή αποσπασμένος, το παιδί θα παραμυθιασει τον γονέα που δεν θα δώσει βαρύτητα, ή θα τα βάλει με τον καθηγητη, οπότε εκεί πρέπει το σχολείο να δείξει κοινό μέτωπο: «το παιδί σας δημιουργεί προβλήματα, πρέπει να μάθει να ακολουθεί τους κανόνες». Ακόμη, το μάθημα δεν είναι η παράσταση του καθηγητη, που θα πεις ότι αν δεν αρέσει στο κοινό, θα ακούσει γιούχα. Στην τάξη υπάρχουν παιδιά που θέλουν να μάθουν, αν κάποιοι τους το στερούν είναι καταπάτηση ενός δικαιώματος, αν ο καθηγητής δεν μπορεί να το χειριστεί, πρέπει να επέμβει το σχολείο αν μη τι άλλο για την
προστασία της εκπαιδευσης των άλλων μαθητών.
κατάχρηση εξουσίας μόνο από νέους και άπειρους έχω δει.

[ppil]

Εμείς έχουμε όμως και την ιδιαιτερότητα ότι τα παιδιά είναι επιλεκτικά ως προς το αν ο καθηγητής είναι νέος στο σχολείο. Αν βγάλω έξω εγω κάποιον, δύσκολα θα πιστεψει ο γονέας ότι το έκανα άνευ λόγου. Αν βγάλει έξω ο αναπληρωτής ή αποσπασμένος, το παιδί θα παραμυθιασει τον γονέα που δεν θα δώσει βαρύτητα, ή θα τα βάλει με τον καθηγητη, οπότε εκεί πρέπει το σχολείο να δείξει κοινό μέτωπο: «το παιδί σας δημιουργεί προβλήματα, πρέπει να μάθει να ακολουθεί τους κανόνες».

Μα γιατί να μας νοιάζει τι θα πει ο γονέας, όταν σύσσωμοι καταδικάζουμε το γεγονός; Εδώ εμείς ακόμη, που λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη τους γονείς λόγω κοινωνικού στάτους και δύναμης, και ενώ έχουμε υποφέρει πολλά από δικηγόρους, φροντίζουμε να είμαστε σύννομοι στη διαδικασία, αλλά δεν καθοριζόμαστε από τη γνώμη τους και το τι ειπώθηκε από τον μαθητή. Δεν μας αφορά δηλ. αν εμείς ακολουθούμε την διαδικασία και δεν μεροληπτούμε ή καταδικάζουμε χωρίς αποδείξεις. Παλιοί και νέοι, δεν ανεχόμαστε διακρίσεις από κανέναν γονιό, αν δυσαρεστήθηκε. Αν έχει αποδείξεις πως το τέκνο του δεν έκανε αυτό για το οποίο τιμωρείται, έχει το χρονικό περιθώριο να τις προσκομίσει αφού ενημερώνεται.
ΥΓ. Τώρα είδα πως μιλάς για τις ωριαίες. Για ωριαίες δεν απολογούμαστε.

Ακόμη, το μάθημα δεν είναι η παράσταση του καθηγητη, που θα πεις ότι αν δεν αρέσει στο κοινό, θα ακούσει γιούχα. Στην τάξη υπάρχουν παιδιά που θέλουν να μάθουν, αν κάποιοι τους το στερούν είναι καταπάτηση ενός δικαιώματος, αν ο καθηγητής δεν μπορεί να το χειριστεί, πρέπει να επέμβει το σχολείο αν μη τι άλλο για την
προστασία της εκπαιδευσης των άλλων μαθητών.

Αν ο καθηγητής δεν μπορεί να το χειριστεί, το σχολείο οφείλει να προσπαθήσει να τον μάθει να το χειρίζεται ή να τον υποχρεώσει στην τελική. Μίλησα πριν για τον πιο ήπιο τρόπο, τον ΣΣΖ. Υπάρχουν κ άλλοι. Δεν θα τιμωρεί με ημερήσιες όποιον μαθητή παρεκτρέπεται εκμεταλλευόμενος κακούς χειρισμούς του καθηγητή. Η ομερτά πάλι δεν αποτελεί λύση. Απεναντίας αυτή και η ανικανότητα αρκετών από εμάς κάνει το κοινό να ζητά την αξιολόγησή μας και μας έχει στις τελευταίες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων που κάνουν τη δουλειά τους δίκαια και σωστά. Δεν αρκεί μόνο η θέληση, χρειάζεται και η ικανότητα, δυστυχώς ή ευτυχώς.

Για μένα πάντως το μάθημα είναι παράσταση (κάθε μέρα διαφορετική και με σκοπό να ωφελήσω την ψυχή και τον νου), αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και άλλο η συμπεριφορά του κοινού σε ό,τι απαγορεύει το θέατρο: έκανες φασαρία, θα βγεις έξω.  Στο τέλος όμως θα κριθώ και από εσένα σαν ηθοποιός.

κατάχρηση εξουσίας μόνο από νέους και άπειρους έχω δει.

Εγώ πάλι τους νέους τους βλέπω φοβισμένους λόγω της αξιολόγησης και επειδή έχουν και προσόντα στην ειδική αγωγή (σχεδόν όλοι επειδή έγινε μόδα), γίνονται χαλί να τους πατήσουν οι μαθητές. Απορώ πως τα βγάζουν πέρα. Αλαζονεία βλέπω μόνο στους παλιούς, που μεγάλωσαν αλλιώς και πολλές φορές ξεφεύγουν και είναι τα δυο άκρα ουσιαστικά στο ίδιο σχολείο. Στη πρώτη περίπτωση δεν θα μπορούσα να ανήκω ποτέ, στην δεύτερη υπάρχει κίνδυνος για όλους όσοι παλιώνουν.

[Έσπερος]

Εμείς όταν δίνεται ωριαία, ειδοποιούμε τον γονέα. Αν το παιδί του αρχίσει τα γνωστά ότι δεν έκανε τίποτα και τα έκαναν και άλλοι, ο γονέας θα το αμφισβητήσει και δεν θα δείξει στο παιδί ότι δεν πρέπει να το ξανακάνει, έστω για να μην φέρνει τους γονείς σε δύσκολη θέση. Αν ο γονιός στο σπίτι λέει ότι είναι παράξενη η καινούργια μαθηματικός, τι καταλάβαινε το παιδί; Ότι μπορεί να κάνει ο,τι θέλει.

Στο κομμάτι της συμπεριφοράς των μαθητών εξακολουθώ να διαφωνώ. Αλλά μάλλον μιλάνε για άλλο πράγμα πάλι. Μας έχουν τύχει 2-3 φορές εκπαιδευτικοί που ακόμα κσι τα πιο ησυχα παιδιά, κάτι θα κάνουν. Τέτοιο πράγμα έχω δει όμως 2-3 φορές στα 10 χρόνια. Αυτά είναι να μη σου τύχει, γιατί δεν μπορείς να το χειριστείς χωρίς να εκθέσεις τον συναδελφο και χωρίς να βγάλεις και τα παιδιά τρελά. Συνολικά όμως, υπάρχουν παιδιά που έρχονται στο σχολείο για να ενοχλούν. Το έκαναν από το δημοτικό, πιθανότατα από το νηπιαγωγειο, θα το κάνουν στο γυμνάσιο και θα το κάνουν και στο επαλ, το έκαναν και στις κούνιες όταν ήταν μικρά και το κάνουν γιατί κανένας δεν ενδιαφέρεται να τους πει να μην το κάνουν. Δεν μπορεί να ήταν προβληματικοί όλοι ανεξαιρετωσ οι εκπαιδευτικοί που είχαν τόσα χρόνια. Αυτοί θα κάνουν τα πάντα για να μην μπουν σε σειρά στην προσευχή, θα κάνουν τα πάντα για να αργήσουν να ανέβουν στην τάξη μετά το κουδούνι, θα γνωρίζει το όνομά τους ο κάθε καθηγητής του σχολείου ακόμα κι αν δεν τους κάνει μάθημα, γιατί τους έχει δει στην εφημερία, θα χρειαστεί να τους αλλάζουμε συνεχώς θέση στις γιορτές γιατί ενοχλούν, θα μας κάνουν ρεζίλι σε κάποια εκδήλωση ή ξενάγηση κλπ. Όταν αυτά συμβαίνουν, δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείται πρόβλημα του εκπαιδευτικού όταν κάνουν φασαρία. Προφανώς και είναι πρόβλημα ολου του σχολείου γιατί η συμπεριφορά τους εκδηλώνεται σε όλη τη σχολική ζωή. Φετοσ έκαναν εφημερία στον διαδρομο της Α, που διδασκω σε ένα τμήμα μόνο. Μέχρι τον Δεκέμβρη ήξερα καλά ποιο είναι το πιο ήσυχο και το πιο άτακτο τμήμα και ποια παιδια είναι πιο ζωηρά, χωρις να τους κάνω μάθημα κσι χωρις να έχω πολλά πάρε δώσε μαζί τους. Και οντωσ η κρίση μου επαληθεύτηκε από αυτά που άκουγα στην πορεία.

Το σχολείο πρέπει να δείχνει ότι ο νεοδιόριστος ή ο «ξένος» ή ο καθηγητής με το τικ ή την
περίεργη φωνή δεν είναι παρείσακτος για να μην μας νοιάζει τι του κάνουν. Είναι ένας άνθρωπος που έρχεται με την ίδια διάθεση με όλους να κάνει μάθημα, με την ίδια προετοιμασια, ή και καλύτερη, με την ίδια όρεξη, και συχνά με περισσότερη, αν είναι καινούργιος με φρέσκες ιδέες, δεν είναι δυνατόν τα παιδιά να μην τον υπολογίζουν.

Για τιυς παλιούς, εξακοκουθω να εκπλήσσομαι. Δεν έχω δει ποτέ παλιό καθηγητη στο σχολείο μου να αστοχεί τόσο σε χειρισμούς ώστε μαθητής να παρεκτρέπεται. Αντιθετα έχω δει νέους να τραβάνε το σκοινί. Επίσης έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται πράγματα που μόνο η πείρα με συγκρατεί να μην τα κάνω, αν ήμουν νέα θα τα έκανα. Οι νέοι βλέπω ότι ανέχονται πολύ λιγότερα, βασικά έρχονται έτοιμοι να μην ανεχτούν τίποτα, δίνουν αποβολές για απόλυτα φυσιολογικές καταστάσεις που οι υπόλοιποι λύνουμε με μια παρατήρηση ή και χωρίς παρατήρηση αν κάτι δεν ενοχλεί, γιατί λίγο πολύ γνωρίζουμε πότε θα σταματήσει.
Κι αυτό όμως είναι μια ένδειξη παραίτησης από μέρους μας. Θεωρούμε αυτονοητο ότι τα παιδιά δεν είναι ησυχα και δικό μας κατόρθωμα το να τους κρατάμε εμείς και όχι οι άλλοι. Θεωρούμε αυτονόητο ότι τα παιδιά κάτι θα κάνουν και κρίνουμε την αντίδραση του εκπαιδευτικού. Έχουμε αποδεχτεί ότι τα παιδιά δρν ακολουθούν κανόνες και δεν σέβονται. Απ αυτήν την άποψη, μήπως έχει δίκιο ο νεοδιόριστος που θεωρεί φασαρία το τρίξιμο μιας καρέκλας; Μήπως εμείς έχουμε συμβιβαστεί και χάσει τα ιδανικά μας; Γιατί απαιτούμε από τον εκπαιδευτικό να είναι θηριοδαμαστής και όχι από τα παιδιά και τους γονείς να είναι όπως πρέπει;