To ποίημα της ημέρας

[epak]

 

.
ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ

Δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις για να ζήσεις,
θέλω να μάθω για πιό πράγμα αναπνέεις,
και αν μπορείς να ρισκάρεις
για να βρείς τα όνειρα της καρδιάς.

Δεν με ενδιαφέρει πόσο χρονών είσαι
θέλω να ξέρω αν ακόμα ρισκάρεις
να φανείς αφελής για την αγάπη,
για το όνειρο, για την περιπέτεια
του να είσαι ζωντανός.

Δεν θέλω να μάθω, ποιοί πλανήτες
απειλούν την σελήνη σου,
θέλω να μάθω αν άγγιξες
το κέντρο του πόνου,
αν έμεινες ανοιχτός,
μετά τις απιστίες της ζωής,
η άν έκλεισες ερμητικά την καρδιά σου,
από φόβο μήπως ξαναπληγωθείς.

Θέλω να μάθω αν καταφέρνεις
να μείνεις με τον πόνο,
τον δικό μου, τον δικό σου.
Αν μπορείς να χορέψεις τρελλά
και ν'αφήσεις την έκσταση
να φτάσει μέχρι την άκρη των δακτύλων,
χωρίς ν'αντιδράσεις με σύνεση,
να γίνεις ρελιστής
ή να θυμηθείς τα ανθρώπινα όρια.

Δεν θέλω να μάθω αν είναι αληθινή
η ιστορία που μου διηγείσαι.
Θέλω να μάθω αν είσαι ικανός
να απογοητεύσεις τον άλλο,
παραμένοντας αυθεντικός,
αν μπορείς ν'αντέξεις
την κατηγορίαμιας απιστίας
χωρίς ν'απαρνηθείς την ψυχή σου.

Θέλω να μάθω αν είσαι πιστός
και άρα έμπιστος.
Θέλω να μάθω αν ξέρεις να βλέπεις την ομορφιά,
ακόμα κι όταν δεν είναι όμορφη πάντα,
αν είσαι ικανός να περνάς τη ζωή σου, συντροφιά μόνο με τον εαυτό σου.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις με το σπάσιμο, το δικό σου η το δικό μου,
και να συνεχίσεις να φωνάζεις
στην ασημένια πανσέληνο: ΝΑΙ!

Δεν με ενδιαφέρει να μάθω που ζείς
η πόσα χρήματα έχεις,
με ενδιαφέρει αν μπορείς να ξυπνήσεις, μετά από μια νύχτα πόνου
θλιμένος και κομμένος στα δύο,
και να κάνεις το χρέος σου για τα παιδιά.

Δεν με ενδιαφέρει ποιος είσαι,
και πώς έφτασες μέχρι εδώ,
θέλω να μάθω αν μπορείς να μείνεις
μες την φωτιά μαζί μου,
και να μην το σκάσεις.

Δεν θέλω να μάθω τι σπούδασες
η με ποιόν ή πού...
Θέλω να μάθω Τι σε κρατά μέσα σου
όταν όλα σε παρατάνε.
Θέλω να μάθω άν μπορείς να μένεις
μόνος με τον εαυτό σου
κι άν πράγματι σ'αρέσει η παρέα που έχεις στις άδειες στιγμές.

Κείμενο γραμένο από μια Ινδιάνα
της Tribù των Oriah to 1890.
Trad, Lunapiena

[PDE ads]

[xenos]

Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
δεν μας τα 'γραψες καλά.
Δες ο Έλληνας τι κάνει
για ν' ανέβει πιο ψηλά.
Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
πάρε μαύρο γιαταγάνι
κι έλα στη ζωή μας πίσω
το στραβό να κάμεις ίσο.
Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
δεν μας τα 'γραψες σωστά.
Το φιλότιμο δε φτάνει
για να πάει κανείς μπροστά.

[aristos2]

Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
δεν μας τα 'γραψες καλά.
Δες ο Έλληνας τι κάνει
για ν' ανέβει πιο ψηλά.
Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
πάρε μαύρο γιαταγάνι
κι έλα στη ζωή μας πίσω
το στραβό να κάμεις ίσο.
Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
δεν μας τα 'γραψες σωστά.
Το φιλότιμο δε φτάνει
για να πάει κανείς μπροστά.

Μπάρμπα-Γιάννη με τις στάμνες
και με τα σταμνάκια σου
να χαρής τα μάτια σου.

Σαν φορείς ψηλό καπέλο
και παπούτσια ελαστικά
Μπάρμπα-Γιάννη κανατά.

Πρόσεξε μη σε γελάσει
καμμιά έμορφη κυρά
Μπάρμπα-Γιάννη κανατά.

Και σου πάρει το γαϊδούρι
και σ'αφήσει την ουρά
Μπάρμπα-Γιάννη κανατά ... 

[συννεφούλα]

Rilke Reiner-Maria: Βιβλίο Των Ωρών (απόσπασμα)
                                                 
 (μετάφραση: Κωστής Παλαμάς)

Σβήσε τα μάτια μου, μπορώ να σε κοιτάζω,
τ' αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ' ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να 'ρθω σε σένα
και δίχως στόμα θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σα να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά και θα καρδιοχτυπώ με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη,
εγώ μέσα στο αίμα μου θα σ' έχω πάλι.

[PDE ads]

[ΠΕ0404]

Rilke Reiner-Maria: Βιβλίο Των Ωρών (απόσπασμα)
                                                 
 (μετάφραση: Κωστής Παλαμάς)

Σβήσε τα μάτια μου, μπορώ να σε κοιτάζω,
τ' αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ' ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να 'ρθω σε σένα
και δίχως στόμα θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σα να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά και θα καρδιοχτυπώ με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη,
εγώ μέσα στο αίμα μου θα σ' έχω πάλι.

Με πολύ ωραία ερμηνεία από τη βελούδινη φωνή της Φωτεινής Δάρρα...

[ribo]

και επιστήμονες!
και ευαίσθητες ψυχές!

Βιολογάρες μου!!

[xenos]

Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
δεν μας τα 'γραψες καλά.
Δες ο Έλληνας τι κάνει
για ν' ανέβει πιο ψηλά.
Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
πάρε μαύρο γιαταγάνι
κι έλα στη ζωή μας πίσω
το στραβό να κάμεις ίσο.
Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη
δεν μας τα 'γραψες σωστά.
Το φιλότιμο δε φτάνει
για να πάει κανείς μπροστά.

Μπάρμπα-Γιάννη με τις στάμνες
και με τα σταμνάκια σου
να χαρής τα μάτια σου.

Σαν φορείς ψηλό καπέλο
και παπούτσια ελαστικά
Μπάρμπα-Γιάννη κανατά.

Πρόσεξε μη σε γελάσει
καμμιά έμορφη κυρά
Μπάρμπα-Γιάννη κανατά.

Και σου πάρει το γαϊδούρι
και σ'αφήσει την ουρά
Μπάρμπα-Γιάννη κανατά ... 

«Του Κυριάκου το γαϊδούρι
το΄χαν όλοι τους για γούρι
σα γυρνούσε στο παζάρι
το΄χαν για κρυφό καμάρι.

Με κουδούνια στολισμένο,
λαχανίδα φορτωμένο
μες στις γειτονιές γυρνούσε
ταλαράκια οικονομούσε.

Το είχε σα μικρό παιδάκι
και γι΄αυτό το χει μεράκι.
Του το σφάξανε ένα βράδυ
για μοσχάρι στο σκοτάδι,
του το σφάξανε ένα βράδυ
με την πείνα τη μεγάλη.

Τώρα μοναχός στους δρόμους
τα καλάθια του στους ώμους,
διαρκώς παντού κοιτάζει
το γαϊδούρι του φωνάζει».

 
Αναφέρεται στην πείνα της κατοχής και στις συνθήκες που οδήγησαν στη σφαγή του γαϊδαράκου......όχι στην κλοπή
 

[epak]

Καλησπέρα


Αντίο

Κάποτε μια νύχτα θ΄ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων για να
περάσουν οι παλιές μέρες
οι κλειδούχοι θα ΄χουν πεθάνει, στις ράγιες θα φυτρώνουν μαργαρί-
τες απ΄τα παιδικά μας πρωινά
κανείς δεν έμαθε ποτέ πως έζησα, κουρασμένος από τους τόσους χειμώ-
νες
τόσα τρένα που δεν σταμάτησαν πουθενά, τόσα λόγια που δεν ειπώ
θηκαν ,
οι σάλπιγγες βράχνιασαν, τις θάψαμε στο χιόνι
που είμαι; γιατί δεν παίρνω απάντηση στα γράμματά μου;
κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ΄ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά
από αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό
κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες και μένουμε πάντοτε
έξω
όπως απόψε σε τούτο το ερημικό τοπίο που παίζω την τυφλόμυγα με
τους νεκρούς μου φίλους.
Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο! Τα πιο ωραία ποιήματα
δεν θα γραφτούν ποτέ….

Τάσος Λειβαδίτης

[aristos2]

 


Αλλά τα βράδια

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος…

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται…

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες…
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών…

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου..
Δος μου το χέρι σου...

http://www.youtube.com/watch?v=Orhs4V0j7nQ

[συννεφούλα]

@aristos2 Να υποθέσω ότι έσπασαν τα γυαλιά μυωπίας σου? 

[markela]

http://www.youtube.com/watch?v=JkHLxqU5XJg

[aristos2]

@aristos2 Να υποθέσω ότι έσπασαν τα γυαλιά μυωπίας σου? 

... ήτο ισχυρά η νέφωσις ..., συννεφούλα ...!

[jak_13]

@aristos2 Να υποθέσω ότι έσπασαν τα γυαλιά μυωπίας σου? 

... ήτο ισχυρά η νέφωσις ..., συννεφούλα ...!

Το ρεύμα δεν έφτασε εκεί ακόμα?

[συννεφούλα]

@aristos2 Να υποθέσω ότι έσπασαν τα γυαλιά μυωπίας σου? 

... ήτο ισχυρά η νέφωσις ..., συννεφούλα ...!

...ήτο, ήτο μεν, αλλά οι παρενέργειές της εξακολουθούν να... βγάζουν μάτι!