PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Από νωρίς είναι εύκολο  να δουν οι ενδιαφερόμενοι με κωδικό υποψηφίου και τα αρχικά των,σε ποια σχολή μπαίνουν,στη σελίδα του υπεπθ!
Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές μας,ανεξάρτητα από τη σχολή που μπήκαν!
Ένας νέος δρόμος ανοίγεται μπροστά τους,ακόμη κι αν μπήκαν σε σχολές που δεν ήθελαν,ίσως η συνέχεια τους ανταμοίψει πιο καλά από ότι τώρα περιμένουν!
Εμείς οι καθηγητές είμαστε περήφανοι για όλα τα παιδιά που αγωνίστηκαν!

Τα ματ δέρνουν απεργούς.
Αυτοί για τα διικαιώματα του κλάδου τους,φτάνουν στα άκρα.
Εμείς άραγε που?
Καλά θα μου πεις ,ας κάνουμε καμιά μέρα απεργία και μετά βλέπουμε και για το ξύλο.

Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους μαθητές μου για κάθε φορά που σκέφτηκα "δε με πληρώνουν,θα μου κόψουν τα μόρια,δε ξέρω αν θα έχω δουλειά του χρόνου,φοβάμαι ότι τόσα χρόνια τρέξιμο θα πάνε χαμένα" και έριχνα το επίπεδο της διδασκαλίας μου.
Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους μαθητές μου για κάθε φορά που τους έβαλα τις φωνές επειδή η οργή ξεχείλισε μέσα μου και πλήρωσαν αυτοί τη νύφη.
Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους μαθητές μου για κάθε φορά που έφτανα στο χωριό με το στομάχι στη μύτη από τις στροφές τους θεωρούσα υπεύθυνους.
Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους μαθητές μου για κάθε φορά που έβλεπα το μάθημα σαν αγγαρεία.
Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους μαθητές μου γιατί άλλος ήταν ο στόχος μου,άλλα ήταν τα όνειρά μου όταν δέχτηκα να τους κάνω μάθημα και άλλα είναι αυτή τη στιγμή.
Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους μαθητές μου γιατί επέτρεψα σε μια τρελή που είχαμε την εξυπνάδα να κάνουμε υπουργό να με επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό που σιχάθηκα το μάθημα,αυτό που κάποτε έβλεπα σαν πρόκληση,σαν στοίχημα.

Να δω πόση ακόμη κατανόηση θα δείξουμε.

Με αφορμή συζήτηση που είχα με άλλο μέλος του φόρουμ,αλλά και πολλά παρατράγουδα που βλέπω στο φόρουμ και στη ζωή μου,
είπα να δω ποιες είναι οι δικές σας απόψεις.

Βλέπω εκπαιδευτικούς που έγιναν εκπαιδευτικοί μόνο και μόνο για να βολευτούν (συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων).
Βλέπω εκπαιδευτικούς που τραβάν του Χριστού τα πάθη (δε με ενδιαφέρει το πως εδώ) για να διοριστούν.

Αναρωτιέμαι λοιπόν,τελικά όταν έρχεται η ώρα που τόσο περιμένουμε,να μπούμε στην τάξη του δημόσιου σχολείου και να αντιμετωπίσουμε για πρώτη φορά τους μαθητές μας χωρίς να τους θεωρούμε πελάτες μας, είμαστε τα κατάλληλα άτομα για τη θέση του δασκάλου?
(η λέξη καθηγητής μου κάνει λίγο σνομπ)

Ή οι μεν απλώς λύνουν το πιο σημαντικό πρόβλημα της ζωής τους στα 22ι,
ενώ οι δε έχουν εξαντληθεί τόσο από την υπερπροσπάθεια που στο τέλος θα σιχαθούν και την επιστήμη που σπούδασαν.

Η δική σας γνώμη ποια είναι?

(περιμένω πρώτα τις δικές σας ψήφους για να μην επηρεάσω)