0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Νομίζω ότι οι γονείς θέλουν την προφορική εξέταση. Πιστεύουν ότι τα παιδιά δεν μπορούν να τα γράψουν αλλά στα προφορικά ...σκίζουν! Προφορικά όμως όλα τα παιδιά αξιολογούνται σε κάθε μάθημα!
Η υποδιευθύντρια μας λέει ότι πρέπει την ώρα που οι μαθητές γράφουν πρέπει να εξετάζουμε τους προφορικούς.Πώς θα γίνει πρακτικά αυτό, δεν λέει όμως! Σε μια τάξη είναι 3 μαθητές!
Εγω βρε παιδιά όλο αυτό το θεωρώ υπερβολή. Τα περισσότερα παιδιά με χαρτι ούτε προφορικα λενε, εκτός αν είναι όντως προβλήματα δυσλεξίας δυσγραφιας κλπ. Όταν είχαμε ένταξη συνεργάσιμη, έδινα απλώς το διαγωνισμα στην καθηγήτρια κ το έλυναν μαζί είτε την ώρα που έγραφε το τμήμα είτε την επόμενη φορά που είχαν μάθημα. Μετά ήρθε μια ένταξη που δν το δεχόταν. Αν ήταν απλα για τεστ κανόνιζα με τα παιδιά μια προφορική εξέταση στην τάξη σε κάποιο μάθημα.
Στο μυαλό μου είσαι. Αλλά είπα να μην κάνω γενικεύσεις… Εμάς βασικά μας πιέζει ο διευθυντής επειδή είχε κάνει θέμα η μάνα μιας αρίστης μαθήτριας με δυσλεξία που έγραφε άριστα αλλά αν τα ελεγε θα έπαιρνε πιο άριστα. κι από τότε μας κυνηγάει.
... Μπορείς στο κενό σου να ζητήσεις από τους συναδέλφους σου να τους πάρεις τον καθένα σε μία άδεια αίθουσα ή στο γραφείο να τους εξετάσεις προφορικά...Υ.Γ... Η υποδιευθύντρια σου είναι ηλίθια!!! Απλά... γιατί σου όρισε (διέταξε) τι να κάνεις χωρίς να σου προτείνει λύσεις ή βοήθεια... και αυτή τώρα είναι υποδιευθύντρια;;;
Μα γι αυτό διαχωρίζω τα παιδιά με δυς- που κανονικά είναι τα μόνα που δικαιούνται προφορική εξέταση. Αλλά κ πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί δημιουργείται τόσο άγχος για το διαγωνισμα. Το διαγβνισμα είναι γραπτή επίδοση, επομένως δεν θα κριθεί επι ίσοις οροις με τα αλλά παιδθα. Δεν εχεις τις ίδιες απαιτήσεις . Το παιδί δείχνει κάθε μέρα τι μπορεί. Όλα τα παιδιά το δείχνουν ούτως ή άλλως κάθε μέρα. Το διαγωνισμα δεν καθορίζει τον βαθμό του τετραμηνου για κανένα παιδί, ποσο μάλλον για το παιδί με δυσκολίες στον γραπτό λόγο. Δλδ δεν καταλαβεινω γιατί πρέπει να σταθούμε στους τύπους δλδ να κάνουμε προφορική εξέταση που πρακτικά είναι αδύνατη (γιαυι ας πούμε να χάσει άλλο μάθημα για να τον εξετάσουμε στο κενό μας;). Ας γράψει το παιδί ο,τι μπορεί για να διατηρήσει την επαφή με τον γραπτό λόγο, και θα βαθμολογηθεί από την προφορική συμμετοχή του ή με μια εναλλακτική μορφή εξέτασης κατόπιν συνεννόησης πχ άλλη μέρα να λύσει μια άσκηση. Είναι πολύ σημαντικότερο θέμα το αν τα σχολεία παρέχουν την ευκαιρία να εξελιχθούν αυτά τα παιδιά, παρα το πώς θα εξεταστούν.
Μα πολλά δυσλεξικα παιδιά θέλουν να κρίνονται επί ίσοις όροις. Ενώ αν απλά θεωρήσουν ότι οι άλλοι τους "χαρίζονται" αφήνοντας τα είτε να μην γράφουν είτε αγνοώντας το γραπτό τους, μπορεί να παραιτηθούν. Για να θεωρηθεί κάποιος δυσλεξικος η νοημοσύνη του πρέπει να είναι τουλάχιστον στον μέσο όρο και πάνω. Άρα τα παιδιά αυτά στερούνται συχνά της προσοχής που τους αξίζει επειδή ίσως δεν θέλουμε να τα πιέσουμε, να τα φέρουμε σε δύσκολη θέση ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε πώς να το χειριστούμε. Έχουν το δικαίωμα να κρίνονται επί ίσοις όροις αλλά αυτό περιλαμβάνει το να λαβαινουμε υπόψη τις δυσκολίες τους. Ο γραπτός τους λόγος είναι προβληματικος ενώ κάποιοι ίσως μπορούν να δώσουν ολόκληρη διάλεξη με δομημένη σκέψη και η ανάγνωση τους καθυστερεί και συχνά τους μπερδεύει. Αν θέλουμε να αντιγράψουμε ένα ibank και κάνουμε λάθος σε ένα μόνο αριθμό ο λογαριασμός θα βγει λάθος. Έτσι και ένας δυσλεξικος αν χάσει μία λέξη σε μία εκφώνηση ή την αντιληφθεί λάθος μπορεί να χάσει μια ολόκληρη άσκηση. Επιβάλλεται να γράφουν διαγωνίσματα εφόσον γράφουν όλοι αλλά χρειάζονται βοήθεια με τους περιορισμούς τους.
Με το σκεπτικό αυτό δεν χρειάζεται διαγώνισμα για κανένα παιδί και αλήθεια θα μου άρεσε πολύ ένα τέτοιο σχολείο. Αλλά αν είναι υποχρεωτικό για τους άλλους, είναι και για τους δυσλεξικους.