Πρωτόκολλα πρόληψης και διαχείρισης ενδοσχολικής βίας (2024)

[Έσπερος]

Εγώ έχω μια απορία.

Ο "συστηματικός κοινωνικός αποκλεισμός" (που συγκαταλέγεται στα "μέτρια περιστατικά"), πώς ακριβώς ορίζεται, πώς τεκμαίρεται η καταγγελία του και τι μπορούν/οφείλουν να κάνουν οι εκπαιδευτικοί ή ο διευθυντής επ' αυτού;

Καλό μήνα και καλό Πάσχα!

Θεωρώ ότι αυτό τεκμαίρεται εύκολα, πιο εύκολα από την κοροϊδία. Φαίνονται τα παιδιά που είναι απομονωμένα. Αυτό που δεν φαίνεται όμως, είναι αν αυτό είναι σκόπιμο και απρόκλητο, ή αν απλα τα παιδιά δεν αντέχουν κάποιον. Υπάρχουν παιδιά που έχουν θέμα, χρειάζονται υποστήριξη, έχουν συμπεριφορές που θυμίζουν σύνδρομα καταδίωξης, όλα τους φταίνε, γκρινιάζουν, γίνονται μαρτυριάρικα πχ και κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να τα ανέχεται. Αυτά τα παιδιά εκ των πραγμάτων θα είναι μόνα τους. Πώς μπορείς να αναγκάσεις κάποιους να τους κάνουν παρέα; Σίγουρα όμως πρέπει να παρέμβεις  αν αρνούνται να συνεργαστούν μαζί τους σε ομαδικές εργασίες. Κατά τ άλλα, έχουν γονείς, που πρέπει να ενημερωθούν για την κατάσταση και να αναζητήσουν ψυχολογική υποστήριξη.
πραγμάτων, δεν θα έχουν παρέες.

Για την περιγραφή που κανεις, εχεις δίκιο. Έτσι είναι. Τα παιδιά ππυ έχουν ενδιαφέροντα, δεν έχουν πολλούς φίλους. Δεν έχω δει όμως ποτέ να είναι θύματα κοροϊδίας για αυτόν τον λόγο. Πάντως είναι λυπηρή αυτή η πολιτισμική ισοπέδωση ενώ οι γονείς πανεπιστημιακής και παραπάνω μόρφωσης είναι πολύ περισσότεροι σε σχέση με την εποχή μας. 

[PDE ads]

[Scout]

είναι λυπηρή αυτή η πολιτισμική ισοπέδωση ενώ οι γονείς πανεπιστημιακής και παραπάνω μόρφωσης είναι πολύ περισσότεροι σε σχέση με την εποχή μας.

Οι γονείς "πανεπιστημιακής και παραπάνω μόρφωσης", και όχι μόνον αυτοί, τρέχουν σαν το Βέγγο ολημερίς μπας και καταφέρουν να διατηρήσουν τη θέση εργασίας τους για να θρέψουν τα παιδιά τους. Ή, στον αντίποδα, ο άκρατος καριερισμός τούς έχει κάνει να βάζουν τα παιδιά στον αυτόματο θεωρώντας ότι καθώς οι ίδιοι ανελίσσονται, προσφέρουν περισσότερα (=υλικά αγαθά) στα παιδιά τους. Και όταν η κυρίαρχη αξία, ακόμα και ανάμεσα στα παιδιά, είναι η κλικοειδής ρήση "καλά να περνάμε" που ενισχύεται μάλιστα από τα πρότυπα που σερβίρονται κατά κόρον, είναι πλάνη να παίρνουμε ως δεδομένο ότι η μόρφωση των γονέων συνεπάγεται και καλύτερη ανατροφή των παιδιών.

[ppil]

@Έσπερος
Στο δικό μας σχολείο πέρσι ήταν σε κάθε πίνακα ανακοινώσεων ποιος είναι ο ΣΣΖ της σχολικής μονάδας, έγινε ξεχωριστή ενημέρωση σε μαθητές και ξεχωριστή στους γονείς για τον ρόλο του και υπήρχε έντονη παραίνεση να απευθύνονται σ΄αυτόν. Αποτέλεσμα είχε να απαλλαγεί ο διευθυντής από γονείς και μαθητές που ενοχλούσαν για ψύλλου πήδημα. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως δεν έμεινε κανένας δυσαρεστημένος και με την πεποίθηση πως το σχολείο αδιαφορεί, ούτε μαθητής, ούτε γονιός (όπως άλλες χρονιές). Λύθηκαν ως δια μαγείας όλα επειδή στην πραγματικότητα κανένας δεν είναι κακός, όλοι απλά επιζητούν λίγη προσοχή, λίγη ευαισθησία, κάποιον που να ακούει και να συμβουλεύει με σκοπό το καλό των παιδιών τους. Κανένας δεν θέλει να είναι ο γονέας παραβατικού μαθητή, έναν τρόπο θέλουν να μπορέσουν να διαχειριστούν καταστάσεις και να έχουν καλά παιδιά. Και ο διάολος το παιδί του το αγαπάει, τον τόπο δεν ξέρουν. Ο ΣΣΖ, αν ο χαρακτήρας, οι γνώσεις του και ο τρόπος προσέγγισης που έχει με τα παιδιά είναι βοηθητικός είναι ένα πολυεργαλείο στο σχολείο. Κανείς δεν ασχολείται με τίποτα πέραν του μαθήματός του και τον υποστηρίζουν όλοι. Από φέτος, λόγω πλατφόρμας ρουφιανιάς, δεν με νοιάζει τι θα απογίνει...

Προφανώς στο σχολείο σου δεν έχετε περιστατικά εκφοβισμού ή πιο ελαφρά (πχ κοροϊδίας) και δεν είστε μάλλον ανταγωνιστικό σχολείο σε επίπεδο μαθητών. Όπως αναφέρει παρακάτω ο Scout, δεν είναι τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα: δεν ενοχλείς-> δεν σε ενοχλούν. Παιδιά χαμηλών τόνων, που στα χρόνια μας ήταν αόρατα, τώρα δέχονται κοροϊδίες που αρχίζουν από το ονοματεπώνυμό τους και φτάνουν σε φάρσες, σε σκίσιμο τετραδίων και χίλια δυο άλλα, χωρίς καμία συμμετοχή τους σε παρέες. Είναι πλέον οι "κούκλες" για να δείχνουν τα παραβατικά αρχηγιλίκι, να εκτονώνουν τα δικά τους (εξωσχολικά προβλήματα) και στο σχολείο. Σε μας, επίσης καλοί μαθητές, γίνονται αντικείμενα χλευασμού από άλλους ανταγωνιστές καλούς μαθητές. Δεν είναι στη σφαίρα της φαντασίας το μπούλινγκ και ας μην σας έχει αγγίξει στο δικό σας σχολείο.

[ppil]

Εγώ έχω μια απορία.

, πώς ακριβώς ορίζεται, πώς τεκμαίρεται η καταγγελία του και τι μπορούν/οφείλουν να κάνουν οι εκπαιδευτικοί ή ο διευθυντής επ' αυτού;

Καλό μήνα και καλό Πάσχα!

Καλό μήνα και καλό Πάσχα επίσης. Θεωρώ πως ο "συστηματικός κοινωνικός αποκλεισμός" (που σωστά συγκαταλέγεται στα μέτρια περιστατικά ή και στα πολύ σοβαρά) είναι κυρίως πρόβλημα του Δημοτικού, όχι τόσο της Δευτεροβάθμιας. Είναι δευτεροπαθές φαινόμενο, ας πούμε πως εκδηλώνεται όταν έχει παραγνωριστεί ο ελαφρύς σχολικός εκφοβισμός λεκτικού τύπου κυρίως και είτε δεν ζητήθηκε βοήθεια ή η βοήθεια δεν δόθηκε. Σημαίνει πως το παιδί δεν αισθάνεται σαν μέλος της σχολικής μονάδας, δεν αλληλεπιδρά με συμμαθητές του σε διαλείμματα ή και κατά το μάθημα και είναι σαν ξένο σώμα στο σχολείο. Είναι απίθανο ένα παιδάκι να απέχει ηθελημένα από τους συμμαθητές του, αυτό αφορά σπάνια φαινόμενα που σχετίζονται και με παθήσεις. Η "διάγνωση" γίνεται απλά με την παρατήρησή του στο διάλειμμα. Αν είναι μόνο, κατάμονο, έχει πάψει να τρέχει πίσω από παιδάκια γιατί έχει αποδεχτεί την κατάσταση, ή μιλάει με πολύ μικρότερα παιδιά (πρωτάκια ας πούμε ) απλά για να μην σαλτάρει, τότε είναι κοινωνικά αποκλεισμένο. Εκτός σχολείου πάλι δεν θα το καούν σε γενέθλια, για τέτοια περίπτωση μιλάμε. Συνήθως είναι γνωστή σε όλους η κατάσταση αυτή. Από εκεί και πέρα ο κοινωνικός αποκλεισμός μπορεί να οφείλεται σε άσχημες καταστάσεις εντός σχολείου ή εκτός (έχει αποκλειστεί και η οικογένειά του). Τρόποι βοήθειας ασφαλώς υπάρχουν, συνήθως θέληση λείπει

[PDE ads]

[Scout]

από άλλους *ανταγωνιστές* καλούς μαθητές.

Να είσαι στη Γ΄ λυκείου, όπου εν όψει πανελληνίων ισχύει το "ο θάνατός σου, η ζωή μου", να πεις ότι κάπως θα το κατανοούσα -μολονότι με τίποτα δεν θα το συμμεριζόμουν- να λειτουργείς ανταγωνιστικά προς τους συμμαθητές σου. Αλλά στις υπόλοιπες τάξεις, δεν θα το κατανοούσα καν. Ειδικά αν πρόκειται για καλών επιδόσεων μαθητές, που ουσιαστικά δεν έχουν (δεν χρειάζεται) να αποδείξουν κάτι.

[Έσπερος]

@Έσπερος
Στο δικό μας σχολείο πέρσι ήταν σε κάθε πίνακα ανακοινώσεων ποιος είναι ο ΣΣΖ της σχολικής μονάδας, έγινε ξεχωριστή ενημέρωση σε μαθητές και ξεχωριστή στους γονείς για τον ρόλο του και υπήρχε έντονη παραίνεση να απευθύνονται σ΄αυτόν. Αποτέλεσμα είχε να απαλλαγεί ο διευθυντής από γονείς και μαθητές που ενοχλούσαν για ψύλλου πήδημα. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως δεν έμεινε κανένας δυσαρεστημένος και με την πεποίθηση πως το σχολείο αδιαφορεί, ούτε μαθητής, ούτε γονιός (όπως άλλες χρονιές). Λύθηκαν ως δια μαγείας όλα επειδή στην πραγματικότητα κανένας δεν είναι κακός, όλοι απλά επιζητούν λίγη προσοχή, λίγη ευαισθησία, κάποιον που να ακούει και να συμβουλεύει με σκοπό το καλό των παιδιών τους. Κανένας δεν θέλει να είναι ο γονέας παραβατικού μαθητή, έναν τρόπο θέλουν να μπορέσουν να διαχειριστούν καταστάσεις και να έχουν καλά παιδιά. Και ο διάολος το παιδί του το αγαπάει, τον τόπο δεν ξέρουν. Ο ΣΣΖ, αν ο χαρακτήρας, οι γνώσεις του και ο τρόπος προσέγγισης που έχει με τα παιδιά είναι βοηθητικός είναι ένα πολυεργαλείο στο σχολείο. Κανείς δεν ασχολείται με τίποτα πέραν του μαθήματός του και τον υποστηρίζουν όλοι. Από φέτος, λόγω πλατφόρμας ρουφιανιάς, δεν με νοιάζει τι θα απογίνει...

Προφανώς στο σχολείο σου δεν έχετε περιστατικά εκφοβισμού ή πιο ελαφρά (πχ κοροϊδίας) και δεν είστε μάλλον ανταγωνιστικό σχολείο σε επίπεδο μαθητών. Όπως αναφέρει παρακάτω ο Scout, δεν είναι τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα: δεν ενοχλείς-> δεν σε ενοχλούν. Παιδιά χαμηλών τόνων, που στα χρόνια μας ήταν αόρατα, τώρα δέχονται κοροϊδίες που αρχίζουν από το ονοματεπώνυμό τους και φτάνουν σε φάρσες, σε σκίσιμο τετραδίων και χίλια δυο άλλα, χωρίς καμία συμμετοχή τους σε παρέες. Είναι πλέον οι "κούκλες" για να δείχνουν τα παραβατικά αρχηγιλίκι, να εκτονώνουν τα δικά τους (εξωσχολικά προβλήματα) και στο σχολείο. Σε μας, επίσης καλοί μαθητές, γίνονται αντικείμενα χλευασμού από άλλους ανταγωνιστές καλούς μαθητές. Δεν είναι στη σφαίρα της φαντασίας το μπούλινγκ και ας μην σας έχει αγγίξει στο δικό σας σχολείο.

Δεν αμφιβάλλω ότι όλοι οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους. Δεν αναγνωρίζουν όμως ότι τα παιδιά τους έχουν πρόβλημα. Κι αν το δεχτούν, επειδή δέχονται ότι υπάρχουν «μάρτυρες» (λες και είμαστε δικαστήριο), πάντα κάτι φταίει. Το έκαναν και άλλοι που δεν τιμωρήθηκαν, το παιδί τους ειναι στοχοποιημενο και του τα φορτώνουν όλα κλπ. Με ποιο δικαίωμα κάνατε παρατήρηση στο παιδί μου κοκ.

Δεν έχω δει τίποτα από αυτά που περιγράφεις στο σχολείο μου. Οι καλοί μαθητες συνήθως είναι και πολύ δημοφιλείς, διότι ειναι παιδιά με πολλά ταλέντα πχ αρκετοί από αυτούς αθλούνται σε επίπεδο (τοπικού) πρωταθλητισμού οπότε ειναι μέλη ενός κύκλου. Έχουν παρέα τα παιδιά που  κάνουν και κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες και έχουν και τους ομίλους. Πειράγματα που ενίοτε γίνονται ενοχλητικα έχουν δεχτεί παιδιά με επώνυμο που ευνοεί λογοπαίγνια. Εμφανή αντιπάθεια και άρνηση να συνεργαστούν έχουμε δει σε παιδιά που έχουν το προφίλ που περιέγραψα πιο πανω, που ειναι λυπηρό μεν αλλά η αλήθεια ειναι ότι αυτά τα παιδιά εκνευρίζουν κι εμάς τους ενήλικες. Την
απομόνωση την έχω δει σε παιδιά με ψυχιατρικά προβλήματα επίσης, που σίγουρα χρειάζεται δουλειά για δέσιμο του τμήματος, αλλά ώς ένα σημείο ειναι κάτι που  αποζηταται και από τα ίδια τα παιδιά. Οπότε έχω τελείως άλλη εικόνα στο θέμα του αποκλεισμού, γιατί αυτό το έχω δει σε διαφορεσ μορφες.

Κατά τ άλλα, αν στο σχολείο μου κάποια παιδιά υποφέρουν, ειναι λόγω φασαρίας σε άτακτα τμήματα. Εχιυν γίνει και καταστροφές σε προσωπικά αντικείμενο αλλά όχι επί του προσωπικού. Απλή καφρίλα, βρισκομαστε μόνοι μας στην τάξη και τα κάνουμε λίμπα γιατί στην
καλύτερη παίζουμε ατσουμπαλα και διαλύουμε ακόμα και το δικό μας θρανίο, στη χειρότερη είμαστε τελείως καφροι και χεστηκαμε ακόμα και αν ειναι τα πράγματα του κολλητού μας. Και κλοπές χρημάτων έχουν καταγγελθεί, αν και ποτέ δεν έχω καταλάβει πώς ξέρουν ποιο παιδί έχει στην τσάντα του τη συγκεκριμένη μέρα 20 ευρώ για να του τα πάρουν. Τις μισές φορές τα χρήματα βρίσκονται σε άλλο σημείο τξς τσάντας ή της κασετίνας, αφού έχει γίνει όμως σούσουρο για να εκτεθούμε, οπότε αμφιβάλλω αν όντως έχουν συμβεί και οι άλλες μισές. Εν παση περιπτώσει, ενώ ειναι σε σχολείο με θέματα συμπεριφοράς και απειθαρχίας, δεν έχω δει bullying. Ούτε βέβαια έχω δει κάτι να λύνεται με συζητήσεις.

Για την προβολή των ΣΣΖ έχουμε κάνει παρα πολλά. Είναι θέμα νοοτροπίας. Τα παιδιά δεν καλύπτονται από καμία απάντηση αν δεν την ακούσουν από τον διευθυντή. Ζητάνε κάτι από κάποιον, αν δεν τιυς αρέσει αυτό ππυ άκουσαν θα τους πιάσουν όλους μέχρι να φτάσουν στον διευθυντή. Απασχολούν τα γραφεία με ηλιθιότητες και αν συμβεί κάτι σοβαρό, δεν το λενε. Γκρινιάζουν στο σπίτι. Ο γονιός, αν είναι λογικός, θα πάρει τηλ για να το πει στον διευθυντή. Αν είναι προβληματικός (πιθανότερο), θα έρθει στο αχολειο με τσαμπουκά για να κάνει θέμα για κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε. Ή απλα θα κουτσομπολεύει. Όταν μια κοινωνία δεν έχει μάθει να λύνει τα θέματα καθαρα και σωστά, ούτε τα παιδιά αποζητούν μια καθαρή λύση. Μη σου πω ότι, όσο πιο πολύ γκρινιάξουν στο σπίτι για κάτι, τόσο πιο λερωμένη έχουν τη φωλιά τους και γι αυτό όταν τα ερευνούμε, αρχίζουν να τα μασάνε και να λενε ότι δεν έχει γίνει κάτι σοβαρό τελικά.

[ppil]

Όπως είπα, όλα έχουν να κάνουν με την προσέγγιση.
Ο γονέας που θα του πουν: "το παιδί σου κατηγορείται γι αυτό και γι αυτό, κάτι πρέπει να γίνει", θα αμυνθεί, θα το δικαιολογήσει, θα πάρει το μέρος του. Θα νιώσει πως όλοι κατηγορούν και τον ίδιο στην τελική, ακόμη περισσότερη άμυνα. Εγώ και το παιδί μου και απέναντι όλοι οι άλλοι. Εξάλλου ως γονέας έχει δει πλευρές του παιδιού του αθέατες για τους άλλους, τις δικές τους τρυφερές στιγμές. Για κανέναν γονέα δεν είναι το παιδί του παλιόπαιδο, στην καλύτερη περίπτωση έχει απλά παραστρατήσει και φταίμε όλοι, όχι μόνο ο ίδιος.
Εκεί, ο συνετός εκπαιδευτικός δεν θα μοιράσει κατηγορίες. Η προσέγγισή του θα είναι υπέρ του παιδιού, όπως προτείνει το υπουργείο (χωρίς όμως να ξεκαθαρίζει γιατί και εξισώνοντας τον θύτη με το θύμα). Είναι άλλο να λες τα παραπάνω και άλλο να λες: «Ήθελα να μιλήσουμε για τον τάδε. Είναι ένα καλό παιδί που νομίζω πως ζορίζεται τελευταία και πρέπει να έχει την βοήθεια όλων μας συντονισμένα. Έγιναν κάποια περιστατικά που είναι εύκολο να λυθούν, θα φτάσουμε μετά σε αυτά. Για αρχή, έχετε παρατηρήσει κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά του, έχετε κάτι που σας απασχολεί και σας έχει εμπιστευτεί; Ποια είναι τα ενδιαφέροντά του; Πώς φέρεται στο σπίτι; Έχει φίλους; Έχει κάποια όνειρα για το μέλλον του που σας έχει εμπιστευτεί; κλπ" Ξεκλειδώνεις τους άλλους, ακόμη και χρυσαυγίτης να είναι ο γονέας κάπου θα τον πιάσεις αν έχεις υπομονή.

Στο σχολείο μου φοιτούν οι περισσότεροι καλοί μαθητές της περιοχής και όμως έχουμε επεισόδια μπούλινγκ και φασαρίας σε τάξεις (σε καθηγητές θα έπρεπε να πω και συγχωρήστε με αλλά δεν έχουν όλοι οι εκπαιδευτικοί στον ίδιο βαθμό τον έλεγχο της τάξης). Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό που λες: "Οι καλοί μαθητες συνήθως είναι και πολύ δημοφιλείς, διότι ειναι παιδιά με πολλά ταλέντα πχ αρκετοί από αυτούς αθλούνται σε επίπεδο (τοπικού) πρωταθλητισμού οπότε ειναι μέλη ενός κύκλου. Έχουν παρέα τα παιδιά που  κάνουν και κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες και έχουν και τους ομίλους." Δυστυχώς ούτε κατά διάνοια δεν συμβαίνει αυτό. Οι καλύτεροι μαθητές μας είναι μαθητές της παπαγαλίας και όχι της κριτικής σκέψης, διαβάζουν όλη μέρα για να πετύχουν τα όσα πετυχαίνουν, συνήθως με σοβαρότατα προβλήματα κοινωνικότητας, επιδεικνύουν μεγάλο ανταγωνισμό, έχουν κακές αθλητικές επιδόσεις, τικ από το άγχος και δεν συμμαζεύεται. Όχι απλά δεν είναι δημοφιλείς, αλλά είναι και αντικείμενο χλευασμού με κάποιες κινήσεις τους, είναι τα αποκαλούμενα φυτά στο σχολείο. Χαίρομαι που δεν είναι γενική εικόνα αυτή, αν έκρινα από το σχολείο μας θα πίστευα πως είναι. Μεγαλύτερα προβλήματα προκαλούν οι γονείς των παιδιών αυτών, για το 18 ή το 19 στο μάθημα ενώ οι άλλοι τόσο και πάει λέγοντας.
Ο διευθυντής παραπέμπει μαθητές και γονείς στον ΣΣΖ, δεν αναλαμβάνει παρά μόνο αν δεν λυθεί το θέμα από τον ΣΣΖ. Είναι ξεκάθαρο πως υπάρχουν κανόνες και δεν έδειξε ποτέ πως τον σαμποτάρει για να πάρει κάποιος θάρρος. Τον καλεί επιτόπου.

[Έσπερος]

Σχετικά με το πρώτο που αναφέρεις, ναι αυτή η προσέγγιση έχει πετύχει σε εμάς τη συνεργασία των γονέων με το σχολείο και ώς ένα σημείο το να μείνουν κάποια περιστατικά εντός ελέγχου. Είναι όμως μια πολύ λεπτή ισορροπία. Γιατί κάποια στιγμή, θα έρθει και η ποινή στο παιδί, δεν γίνεται να αποφεύγεται. Εκεί θεωρώ ότι είναι πολύ χρήσιμη η διάκριση ανάμεσα στον ΣΣΖ και τον Διευθυντή. Ο σύμβουλος θα πάει όσο μπορει με τα νερα τους, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να μπει παγος από την διεύθυνση. Να πω βέβαια οτι οο συγκεκριμένοι γονεισ, δεν ένιωσαν ποτέ οτι το σχολείο προσοαθει να τους βοηθήσει μέσω του συμβούλου . Ήταν βέβαιοι οτι ετυχε αυτος ο άνθρωπος να είναι καλος και ήταν με το μέρος τους και όλοι οι υπόλοιποι ήμασταν οι κακοί. Και τελικά παρεξηγήθηκαν και με τον σύμβουλο όταν καποια στιγμή έφαγαν πόρτα κι απ αυτον. Τα παιδιά αυτά πάντως, επειδή ήταν παραβατικά εκτός σχολείου, ουσιαστικά δεν άλλαξαν σε κάτι τη συμπεριφορά τους. Απλώς κρατούσαν χαμηλούς τόνους στο σχολείο. Επιθυμητό μεν για εμάς για τους υπόλοιπους, αλλά όχι ουσιώδες για να ξεφύγουν από την
παραβατικότητα.

Για τους καλους μαθητες, η αλήθεια είναι ότι αυτό ππυ περιγράφεις, τα παιδιά τα όχι πολύ κοινωνικά και με ψυχοσωματικά, τα έχω δει πιο πολύ σε κορίτσια. Ίσως λόγω επαρχίας, τα αγόρια τα μεγαλώνουν πιο κοινωνικά και δραστήρια. Επίσης τα έχω δει σε παιδιά χαμηλών τόνων καλους μαθητες μεν, αλλά όχι τους πρώτους. Στα παιδιά του 18-18,5 που διαβάζουν, προσπαθούν, πιέζονται, δεν καταφέρνουν ν πάρουν αριστείο, οι γονείς θα το ήθελαν κλπ.

Τέλος, ίσως επειδή σ εμάς οι καλοί μαθητες είναι σχεδον όλοι παιδιά «κάποιων», μπορεί και γι αυτό να μην τους ενοχλεί κανεις. Το κάθε μέρος έχει τις ιδιορρυθμίες του.

[Scout]

σ εμάς οι καλοί μαθητες είναι σχεδον όλοι παιδιά «κάποιων»

Αυτό, το αποδίδετε κάπου; Σε οικονομική ευχέρεια για φροντιστήρια; Σε αυτοκαταπίεση των ίδιων των παιδιών που πασχίζουν ώστε οι βαθμοί τους να συμβαδίζουν με το κοινωνικό status των γονέων τους; Σε υποσυνείδητη αυθυποβολή κάποιων διδασκόντων "να βάλουμε ένα βαθμό παραπάνω στο παιδί του γιατρού";

"Είμαι εκείνη που είμαι / κι έχεις όνομα κάποιο...", όπως έλεγε κι ο στίχος του τραγουδιού. Ίσως αρκετοί να θυμάστε και τον αμέσως επόμενο στίχο...

[Έσπερος]

Αυτό, το αποδίδετε κάπου; Σε οικονομική ευχέρεια για φροντιστήρια; Σε αυτοκαταπίεση των ίδιων των παιδιών που πασχίζουν ώστε οι βαθμοί τους να συμβαδίζουν με το κοινωνικό status των γονέων τους; Σε υποσυνείδητη αυθυποβολή κάποιων διδασκόντων "να βάλουμε ένα βαθμό παραπάνω στο παιδί του γιατρού";

"Είμαι εκείνη που είμαι / κι έχεις όνομα κάποιο...", όπως έλεγε κι ο στίχος του τραγουδιού. Ίσως αρκετοί να θυμάστε και τον αμέσως επόμενο στίχο...

Μα είναι αυτονόητο. Όταν η οικογένεια έχει το μορφωτικό και οικονομικό υπόβαθρο, τα παιδιά θα μεγαλώσουν σε περιβάλλον που ευνοεί τη μάθηση, ή έστω θεωρεί αυτονόητες τις καλές επιδόσεις στο σχολείο. Γυμνάσιο είμαστε, δεν χρειάζεται να είναι διάνοια κάποιος για να είναι καλός μαθητής, σιγά το πράγμα. Εννοειται ότι δεν περνάνε όλοι τους σε καλές σχολές μετά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θεωρώ σοβαρό κριτήριο τις πανελλήνιες.

Το δικό μου σχολείο είναι πολυσυλλεκτικό σε μια κοινωνία αυστηρά διαστρωματωμενη. Υπάρχουν αυτοί που έχουν χρήμα και δημόσιες θέσεις και θέλουν να έχουν την αξιοπρέπεια τους, οπότε τα παιδιά τους είναι όπως πρέπει. Αυτό τα παιδιά ποιος θα τα κοροϊδέψει; Δεν είναι παιδιά του περιθωρίου. Υπάρχουν οι οικογένειες με μόρφωση χωρίς χρήματα, που τα παιδιά τους είναι όπως πρέπει επίσης, πχ εκπαιδευτικοί, που μπορεί να μην είναι η άρχουσα τάξη αλλά σίγουρα δεν είναι του περιθωρίου. Υπάρχουν αυτοί που έχουν χρήματα χωρίς ενδιαφέρον για τα υπόλοιπα, που πιθανότατα τα δικά τους παιδιά θα ενοχλούν. Υπάρχουν οι απλές φυσιολογικές οικογένειες που κάνουν ο,τι καλύτερο μπορούν, υπάρχουν οι μαθητες αλλοδαπής καταγωγής με τις δικές τους ιδιαιτερότητες, που τα παιδιά που δεν είναι πλήρως ενταγμένα, κυρίως αγόρια, δεν τα κοροϊδεύει κανεις γιατί είναι πολλά και αλληλοϋποστηριζονται και τέλος ελάχιστα παιδιά από μη υποστηρικτικά περιβαλλοντα που είναι πιο εύκολοι στόχοι για απομόνωση ή πειράγματα, το οποίο όντως το έχω δει αλλά γενικα οριοθετείται με τις συζητήσεις. Είναι πολύ αρρωστημένο αν το σκεφτείς, αν εχεις μεγαλώσει σε πόλη όπου όλοι χάνονται στην ανωνυμία τους, αλλά εξίσου αρρωστημένο μου ακούγεται αυτό που περιγράφει η ppil με τον ανταγωνισμό, που είναι και πολύ λυπηρό γιατί έχω καταλάβει ότι προέρχεται από οικογένειες υψηλού μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου.

[erietta]

Στα τόσα χρόνια που είμαι στα σχολεία, οι εξαιρετικοί μαθητές ήταν παιδιά φτωχών οικογενειών.
Ο ευφυέστερος μαθητής που γνώρισα ήταν γιος φτωχής οικογένειας....
Δύο φορές στα τόσα χρόνια βρήκα παιδιά καλών οικονομικά οικογενειών να είναι και έξυπνοι και καλοί μαθητές.
Οι καλοί μαθητές που είναι γιοι/κόρες κάποιου είναι φαινόμενο που εξηγείται με την θεωρία του μορφωτικού κεφαλαίου, βλέπε Bourdieu.

[Έσπερος]

Στα τόσα χρόνια που είμαι στα σχολεία, οι εξαιρετικοί μαθητές ήταν παιδιά φτωχών οικογενειών.
Ο ευφυέστερος μαθητής που γνώρισα ήταν γιος φτωχής οικογένειας....
Δύο φορές στα τόσα χρόνια βρήκα παιδιά καλών οικονομικά οικογενειών να είναι και έξυπνοι και καλοί μαθητές.
Οι καλοί μαθητές που είναι γιοι/κόρες κάποιου είναι φαινόμενο που εξηγείται με την θεωρία του μορφωτικού κεφαλαίου, βλέπε Bourdieu.

Το κάθε μέρος έχει τις ιδιαιτερότητες του. Εγω είμαι σε τουριστικό νησί. Φτωχός για τα μέτρα του τόπου είμαι εγω που ζω με μισθό ΔΥ χωρίς περιουσία και χωρίς άλλη οικογενειακή επιχείρηση. Οι άλλοι φτωχοί είναι είτε παιδιά αλλοδαπών (που σίγουρα έχουν περισσότερες αποταμιεύσεις από εμένα, απλώς δεν ζουν με lifestyle λόγω νοοτροπίας), είτε παιδθα κάποιων πραγματικά περιθωριακών οικογενειών με σοβαρα προβλήματα. Αυτά τα παιδιά, εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να τα πάνε καλά στο σχολείο, ακριβώς λόγω μορφωτικού κεφαλαίου της οικογένειας. Πάντως, επειδή παλιότερα το μέρος ήταν συντηρητικό, υπήρχε πάντα η επιδίωξη τα παιδιά είναι καλοί μαθητες (διαβαστεροι και επιμελείς, όχι απαραίτητα έξυπνοι). Γι αυτό και μας κάνει εντύπωση τώρα το φαινόμενο αυτού που έχει χρήματα και δεν ενδιαφέρεται για το σχολείο. Μη αναστρέψιμη κατάσταση δυστυχώς, πρέπει να την αποδεχτούμε. Για να επανέλθω πάντως, οι μαθητες που δημιουργούν προβλήματα στο σχολείο μου, τα δημιουργούν σε αυτούς που επιδιώκουν να είναι στην παρέα τους και γενικα τους τριγυρίζουν. Δεν θα πάνε σε κάποιο ήσυχο παιδί που κρατάει αποστάσεις. Αλλά βασικά αν δημιουργήσουν θέμα, θα είναι με τη φασαρία, την απειθαρχία  ή τις ζημιές.

[erietta]

Ναι, φυσικά, κάθε περιοχή έχει τις ιδιαιτερότητές της.
Σε μια έρευνα αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Πάντως, στην Αθήνα τόσα χρόνια, βλέπω ότι καλοί μαθητές και επιμελείς προέρχονται από αδύναμες οικονομικά οικογένειες...
Δεν αναφέρομαι στα Πρότυπα, εκεί πάμε σε άλλους είδους φαινόμενα...Θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μια έρευνα για την μορφή bullying σε τέτοια σχολεία, αλλά νομίζω ότι δεν θα έπαιρνε έγκριση...

[Έσπερος]

Ναι, φυσικά, κάθε περιοχή έχει τις ιδιαιτερότητές της.
Σε μια έρευνα αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Πάντως, στην Αθήνα τόσα χρόνια, βλέπω ότι καλοί μαθητές και επιμελείς προέρχονται από αδύναμες οικονομικά οικογένειες...
Δεν αναφέρομαι στα Πρότυπα, εκεί πάμε σε άλλους είδους φαινόμενα...Θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μια έρευνα για την μορφή bullying σε τέτοια σχολεία, αλλά νομίζω ότι δεν θα έπαιρνε έγκριση...

Αδύναμες οικονομικά πώς το εννοείς; Μισθωτοί χωρίς πανεπιστημιακή μόρφωση; Και είναι καλύτεροι μαθητες από παιδιά μορφωμένων οικογενειών;