0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παράλληλα όμως εντοπίζω και την ανεπάρκεια του σχολείου να στηρίζει τους συναδέλφους σε τέτοια περιστατικά. Προσωπικά ,πιστεύω πως έπρεπε να είχε κινητοποιηθεί όλος ο μηχανσιμός και να χε δώσει μια λύση.(δεν είναι ουτοπία)Τι συνάδελφοι είμαστε τελικά;;;
αντιστοιχο προβλημα ειχα αντιμετωπισει και γω με ενα παιδακι Α Δημοτικού στο Ολοημερο. Υστερα απο συζητηση με την υπευθυνη ολοημερου καταλαβα οτι το παιδι αυτο δεν ειχε καμια επαφη με τους γονεις και γενικα το παραμαλουσαν πολυ. Σκεφτηκαμε λοιπον να του δωσουμε αρμοδιοτητες μεσα στην ταξη. το εκανα υπευθυνο για τις φωτοτυπιες, υπευθυνο καθαριοτητας του πινακα και γενικα το ειχα διπλα μου σαν βοηθο κ.α.(Την ιδια τακτικη ακολουθησε και η δασκαλα του στο πρωινο και η δασκαλα του ολοημερου). Μεσα σε λιγοτερο απο 1 μηνα το παιδι εγινε αρνακι. Επαψε να ενοχλει τους συμαθητες του και με κοιτουσε στα ματια, φυσικα βελτιωθηκε κατα πολυ και η επιδοση του στο σχολειο. Τα παιδια θελουν μονο την προσοχη, την ειλικρινεια και τη συμπαθεια μας και πρεπει οι εκπαιδευτικοι να συνεργαζονται για να αντιμετωπιζουν τετοια προβληματα. Πιστευω οτι αμα το αγνοουσα οπως καναν οι γονεις του τα πραγματα θα γινοντουσαν χειροτερα και η ανταμοιβη μου ηταν πως στο τελος της σχολικης χρονιας εκλαιγε οταν αποχαιρετουσα την ταξη