Μία απελπισμένη καθηγήτρια...

[τυχερούλα2]

επειδή η περιγραφή σου μου θύμισε λίγο εμένα... και επειδή τώρα είμαι λίγο μεγαλύτερή σου, σου λέω τα εξής όσο και αν σε κάποιους ακουστούν κουφά:
να ντύνεσαι με φαρδιά ρούχα και σχετικά κλειστά έτσι ώστε να μη διαγράφονται οι καμπύλες σου και να μη φαίνονται οι γάμπες ή το στήθος σου.
να μη βάφεσαι.
να αισθάνεσαι τα παιδιά σα τα μικρά σου αδέρφια (ότι και να σου πουν να μη το πάρεις προσωπικά, αλλά να το θεωρήσεις σαν ένα απλό πείραγμα. μη δίνεις σημασία στα πειράγματα και μη τα διογκώνεις εκτός αν είναι κάτι πρόστιχο).
να είσαι αυστηρή και να έχεις πολύ αγάπη. μη παραξηγιέσαι με τίποτα.
και προσοχή!!!! μη λες τα προβλήματά σου στους συναδέρφους. να σαι σίγουρη πως πολλοί από αυτούς θα σε σχολιάζουν ακόμα και μπροστά στα παιδιά. Βρες ένα καλό φίλο να πεις τα προβλήματά σου.
κοίταξε τήν επόμενη χρονιά να κάνεις πιο καλή αρχη γιατί τωρα στη μέση της χρονιάς δύσκολα αλλάζουν τα πράγματα.

[PDE ads]

[happiness]

Ας συμβάλω και εγώ με ένα μικρό λιθαράκι ακόμα, αν και ουσιαστικά στην ίδια κατάσταση με σένα είμαι...
Εάν δεν βρίσκεις υποστήριξη από τον διευθυντή ή/και τον σύλλογο, φρόντισε να μάθεις καλά τα νομικά ζητήματα σχετικά με τις ποινές των μαθητών. Πχ η ωριαία αποβολή έχει μία διαδικασία για να θεωρηθεί "έγκυρη" και να μετρήσει ως τέτοια στο σύνολο των απουσιών του μαθητή. Πρέπει να σημειώνεις πάνω στο απουσιολόγιο ότι είναι αποβολή και όχι απλή απουσία, πρέπει στο τέλος του μαθήματος να συμπληρώνεις αντίστοιχη εγγραφή στο ποινολόγιο του σχολείου και πρέπει να τσεκάρεις και εσύ ότι ο υπεύθυνος του τμήματος δεν έχει δεχτεί δικαιολογητικό γονέα ή γιατρού για την απουσία αυτή. Είναι μία χρονοβόρα διαδικασία όλο αυτό, αλλά έτσι θα μπορείς να ξεκαθαρίσεις στα παιδιά ότι από τις δικές σου αποβολές δεν θα σβηστεί ούτε μία, γιατί σε κάποια σχολεία το σβήσιμο απουσιών με διάφορες προφάσεις είναι ψωμοτύρι.
Αυτό που σου είπε η bitch είναι καλό

Ακόμα καλύτερα, βάλε απουσία και κράτα τους μέσα. Απουσία και μέσα δεν είναι κάτι που τους αρέσει. Εξηγησέ τους πως αν καθήσουν ήρεμα και συμμετέχουν στην τάξη θα βάλεις προσήλθε οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά...πρέπει να δώσουν κάτι για να πάρουν κάτι.

λέω να το χρησιμοποιήσω και γω τις επόμενες φορές.

Αυτό που έχω καταλάβει εγώ από την σύντομη εμπειρία μου είναι ότι στην αρχή της καριέρας μας, πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά απόμακρα και ίσως και λίγο εχθρικά, μέχρι εμείς οι ίδιοι να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε αλλιώς.

Αυτό που δεν έχω εγώ ιδέα πως να το διαχειριστώ, είναι όταν συμπαρασύρεται όλη η τάξη σε μία συμπεριφορά. Όπως πχ όταν σε εσένα φωνάζαν όλα μαζί "δεν γράφουμε, δεν γράφουμε"

[daffodils]

'Ηρεμα λες:''Εχετε 5' λεπτά να αποφασίσετε ποιός θα μείνει να γράψει διαγώνισμα και ποιός θα φύγει με απουσία και θα μηδενιστεί στα γραπτά του τριμήνου. 'Οσο φωνάζεται χάνεται ο δικός σας χρόνος.'' Κάνε πως κάθεσαι και περιμένεις... 'Εστω και ένας να θελήσει να γράψει θα φαγωθούν μεταξύ τους και θα το λύσουν μόνα τους.
Κάτι που κάνω εγώ για να προλάβω ή να ελαχιστοποιήσω μεμονωμένες και ομαδικές ενοχλητικές συμπεριφορές είναι τα εξής:
- πρώτη κιόλας μέρα θέτω τους κανόνες μου. Τους ζητώ να μου πουν τί θα ήθελαν εκείνα από μένα ως 'αντάλλαγμα' (στα πλαίσια του λογικού εννοείται). Αυτό πετυχαίνει καλύτερα με μικρότερους μαθητές, όσο μεγαλώνουν δυσκολεύει. Τονίζω ότι οι κανόνες που θα διαμορφωθούν εκείνη την ημέρα είναι απαράβατοι.
- Προσπάθησε μέσω άσχετων συζητήσεων στην τάξη (για ελάχιστο χρόνο φυσικά, π.χ. Για σήμερα δεν θέλω να σας πω κάτι άλλο, έχετε να προτείνετε ένα θέμα συζήτησης;) να έρθεις πιο κοντάμε κάποιους μαθητές. Μου έχει τύχει αρκετές φορές να βάζουν οι ίδιοι οι συμμαθητές τους τους ταραξίες στη θέση τους.
- Πάντοτε φροντίζω 4-5 λεπτά στο τέλος να μιλάμε για κάτι εκτός μαθήματος: ιντερνετ, κινητά, ποδόσφαιρο, ταινίες, τα παιδιά μου, τα αδέρφια τους...Βρες θέματα συζήτησης και έξω από την τάξη, στους διαδρόμους, στο προαύλιο.
Τα παιδιά σε πλησιάζουν πιο γρήγορα από τους κομπλεξικούς μεγάλους. Γίνε η αγαπημένη τους καθηγήτρια με το να είσαι ο εαυτός σου: καλόκαρδη, ανεκτική, ενημερωμένη για τα δικά τους ενδιαφέροντα, και προς Θεού μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με κανένα. Είμαστε όλοι μας μοναδικοί

[bitch]

Αυτό που έχω καταλάβει εγώ από την σύντομη εμπειρία μου είναι ότι στην αρχή της καριέρας μας, πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά απόμακρα και ίσως και λίγο εχθρικά, μέχρι εμείς οι ίδιοι να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε αλλιώς.

εγώ θα έλεγα στην αρχή της χρονιάς. Αρκεί ένας μήνας ( δύο αν το μάθημα είναι ολιγόωρο) για να περάσεις το μήνυμα. Δε χρειάζεται να φωνάζεις σαν υστερική - αυτό θέλουν για να σε βλέπουν και να το φχαριστιούνται. Μιλάς ήρεμα και με απόλυτο έλεγχο της φωνής και της κατάστασης. λες " ακούστε...έχετε δύο επιλογές...την α και τη β. Με την α έχετε αυτές τις συνέπειες με τη β έχετε αυτές..." Μπορεί κάποιος "έξυπνος" να πεταχτεί και να σου πει " εμείς προτιμούμε την γ λύση".... Εκεί τον κόβεις και του λες " τους κανόνες μικρέ μου τους βάζω εγώ εδώ μέσα οπότε λυπάμαι αλλά έχετε ΜΟΝΟ ΔΥΟ επιλογές. Και εφόσον δεν είστε αρκετά ώριμοι να αποφασίσετε, αποφασίζω εγώ για εσάς αυτό!'  Λες την απόφαση και προχωράς παρακάτω. ΔΕΝ διαπραγματεύεσαι. ΔΕΝ κάθεσαι να ακούσεις σ΄αυτή τη φάση τι έχουν να πουν ή τι παράπονα θα κάνουν.

[PDE ads]

[marylou]

Για να είμαι ειλικρινής, διαβάζοντας το post  σου, γέλασα. Όχι τόσο για την κατάσταση που επικρατεί στο μάθημα σου, όσο για τα σχόλια σχετικά με την εμφάνιση σου.
Τον έλεγχο μιας τάξης μπορεί να τον χάσει τόσο ένας 2 μετρος, εύσωμος άντρας όσο και μια κοντή κοπέλα. Δεν επιβαλλόμαστε μέσω του αναστήματος μας, ούτε μας παίρνουν τον έλεγχο επειδή τυχαίνει να είμαστε εμφανίσιμες.

Μην απελπίζεσαι, θα βρεις τον τρόπο σου.


@dessi
Δεν θέλουν να μάθουν. Έχουν υποστεί προηγουμένως βία και έχει καταγραφεί στο μυαλό τους ότι ο καθηγητής είναι ένας εχθρός που πρέπει να εξοντώσουν.

Ας μην είμαστε υπερβολικοί.

συμφωνω, γνωριζω καθηγητρια 29 χρονων 1,45 μ. που εχει απολυτο ελεγχο της ταξης σε γυμνασια και λυκεια ενιαια, τεχνικα και νυχτερινα. παιζει πολυ σημαντικο ρολο η συνθεση της ταξης. ορισμενα τμηματα τυχαινει να ειναι ζωηρα. παντως σε καμια περιπτωση τα παιδια δεν ειναι βρικολακες που μισουν τους εκπαιδευτικους. ισως πρεπει να τους πιασεις στο φιλοτιμο

[soul]

Θα συμφωνήσω απόλυτα!
Πρέπει να προσπαθήσεις να μιλήσεις με τα παιδια και να τα κερδίσεις.
Δεν πετυχαίνει πάντα  το να φωνάζεις, να απειλεις, να τιμωρεις.
Προσπάθησε να έρθεις πιο κοντα τους, να τα καταλάβεις και να σε αγαπήσουν.
Δε λέω ότι είναι εύκολο!
πάντως μην το βάζεις κάτω, κανεις δεν πρέπει να σε κρίνει.
Ίσα-ισα θα πρέπει οι μεγαλύτεροι και εμπειρότεροι να προσπαθήσουν να σε βοηθήσουν.
Ευχομαι μέσα από την καρδια μου όλα να πάνε καλά, την επόμενη φορά που θα γράψεις στο φορουμ τα πράγματα να είναι καλύτερα και φυσικά όλοι είμαστε εδώ για κάθε δυνατή βοήθεια

[steven_seagal]

κατα την γνωμη μου σε μερικα πραγματα στην ζωη ισχυει το ''ΕΙΤΕ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΤΟ 'ΧΕΙΣ''....ολα τα αλλα περι τεχνικες πειθους δεν μου λενε τιποτα...

[desperino]

επειδή η περιγραφή σου μου θύμισε λίγο εμένα... και επειδή τώρα είμαι λίγο μεγαλύτερή σου, σου λέω τα εξής όσο και αν σε κάποιους ακουστούν κουφά:
να ντύνεσαι με φαρδιά ρούχα και σχετικά κλειστά έτσι ώστε να μη διαγράφονται οι καμπύλες σου και να μη φαίνονται οι γάμπες ή το στήθος σου.
να μη βάφεσαι.
να αισθάνεσαι τα παιδιά σα τα μικρά σου αδέρφια (ότι και να σου πουν να μη το πάρεις προσωπικά, αλλά να το θεωρήσεις σαν ένα απλό πείραγμα. μη δίνεις σημασία στα πειράγματα και μη τα διογκώνεις εκτός αν είναι κάτι πρόστιχο).
να είσαι αυστηρή και να έχεις πολύ αγάπη. μη παραξηγιέσαι με τίποτα.
και προσοχή!!!! μη λες τα προβλήματά σου στους συναδέρφους. να σαι σίγουρη πως πολλοί από αυτούς θα σε σχολιάζουν ακόμα και μπροστά στα παιδιά. Βρες ένα καλό φίλο να πεις τα προβλήματά σου.
κοίταξε τήν επόμενη χρονιά να κάνεις πιο καλή αρχη γιατί τωρα στη μέση της χρονιάς δύσκολα αλλάζουν τα πράγματα.

Σε όλους- και κυρίως στους μαθητές -αρέσει ο καθηγητής τους να είναι περιποιημένος. Συμφωνεί με την έφεση του ανθρώπου προς το ωραίο.Όχι πως πάντα πηγαίνουμε περιποιημένοι στα σχολεία ,αλλά έτσι θα έπρεπε.Η λύση φαρδιά ρούχα και όχι βάψιμο είναι εκτός πραγματικότητας ,κατά τη γνώμη μου,αν κάποιο άτομο το συνηθίζει και αρέσκεται να το κάνει στην καθημερινή του ζωή.


Στο θέμα της συναδέλφου joessa τώρα..
Η προβολή της άποψης ότι  τα σχολεία είναι χώροι  που κυκλοφορούν ζηλιάρηδες, κουτσομπόληδες ,μοχθηροί επαρχιώτες ,χωρίς επίπεδο, που σοκάρονται στο ντεκολτέ,δεν με πείθει.Χώρια οι απορίες που μου δημιουργήθηκαν από τη διήγησή της ...

[liouliou]

Δεν μπορώ να μπω στη λογική κάποιων συναδέλφων.

Ποτέ τα παιδιά δεν ήταν ιδιαίτερα πρόθυμα να παρακολουθήσουν ήρεμα το μάθημα, πάντα κάποια απ΄αυτά θα ενοχλούσαν την ώρα του μαθήματος. Ποτέ η πλειοψηφία των μαθητών δεν διψούσε για μάθηση. Οπότε γιατί ταράχτηκαν οι παιδαγωγικές αρχές κάποιων;

Το μόνο που είναι  διαφορετικο, τωρα που είμαστε εμείς στις τάξεις, είναι ότι δεν σέβονται, σχεδόν κανέναν και τίποτα. Για να κερδίσεις τον σεβασμό τους, πρέπει να προσπαθήσεις και όχι να τρομοκρατείς τους μαθητές τους.

Ούτε καταλαβαίνω πως μπορεί κάποιος να προτείνει σε μια νεαρή κοπέλα να πηγαίνει με τσουβάλια και άβαφη στο σχολείο. Η εμφάνιση μας και  το ντύσιμο μας φανερώνουν στοιχεία της προσωπικότητας μας, πως είναι δυνατόν, να πιστεύει κάποιος, πως το ουδέτερο ντύσιμο θα συμβάλει στην ομαλή διεξαγωγή του μαθήματος;

Οι μαθητές πιστεύω πως έχουν ανάγκη από καθηγητές με προσωπικότητα και πυγμή.

Τέλος οι μαθητές, δεν είναι αδελφάκια μας, όπως αναφέρθηκε. Είμαστε ενήλικες πια, όσο μικρή και να είναι η διαφορά ηλικίας που υπάρχει. Αυτά από μια επίσης νεαρή καθηγήτρια.

[happiness]

Με όλο τον σεβασμό προς τους συναδέλφους που λένε ότι πρέπει να πλησιάζουμε τα παιδιά και να τα καταλάβουμε και ότι δεν κερδίζουμε κάτι με την επιβολή φόβου, εγώ θα εξακολουθήσω να διαφωνώ. Η παραπάνω οδηγία είναι ορθότατη, αλλά δεν είναι γενική και δεν εφαρμόζεται από την αρχή μέχρι το τέλος της καριέρας ενός εκπαιδευτικού. Εγώ προσωπικά, πρώτα θα μάθω να επιβάλω τον φόβο στην τάξη (στην αρχή της καριέρας μου δηλαδή), αφενός γιατί δεν μπορώ να το χειριστώ αλλιώς σε αυτή την φάση, αφετέρου για να έχω μία καβάτζα για καμιά δύσκολη περίπτωση (μάθε τέχνη κι άστηνε) και μετά, αφού θα έχω καταφέρει να φέρω την τάξη σε μία κατάσταση που να μην θυμίζει τσίρκο, θα βρω τον τρόπο να εμπνεύσω τον σεβασμό.
Τουλάχιστον αυτό είναι το "πλάνο" μου. Η ζωή μπορεί να με διαψεύσει φυσικά 

[MARKOS]

ενα εχω να πω. Ο σεβασμος προς τους συνανθρωπους μας ξεκιναει μεσα απο την οικογενεια.
Ο γονιος θα μαθει το παιδι να σεβεται. Αν ο γονιος θελει το καμαρι του αντιρρησία δε μπα να ακολουθησεις οσες παιδαγωγικες τεχνικες ξερεις...

γιαυτο και ολα τα παιδια δεν ειναι το ιδιο.

[τυχερούλα2]

Δεν μπορώ να μπω στη λογική κάποιων συναδέλφων.


Ούτε καταλαβαίνω πως μπορεί κάποιος να προτείνει σε μια νεαρή κοπέλα να πηγαίνει με τσουβάλια και άβαφη στο σχολείο. Η εμφάνιση μας και  το ντύσιμο μας φανερώνουν στοιχεία της προσωπικότητας μας, πως είναι δυνατόν, να πιστεύει κάποιος, πως το ουδέτερο ντύσιμο θα συμβάλει στην ομαλή διεξαγωγή του μαθήματος;
Τέλος οι μαθητές, δεν είναι αδελφάκια μας, όπως αναφέρθηκε. Είμαστε ενήλικες πια, όσο μικρή και να είναι η διαφορά ηλικίας που υπάρχει. Αυτά από μια επίσης νεαρή καθηγήτρια.

δε πρότεινα τσουβάλια... κάποιες απλές συμβουλές σε μια νέα κοπέλα που έχει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Κάποιες βέβαια καθηγήτριες δεν θα είχαν ίσως αυτό το πρόβλημα ποτέ γιατί ίσως να μη τους κοίταζε ούτε ο 90χρονος μπαρμπαμήτρος... και βέβαια το ουδέτερο ντύσιμο συμβάλει... και αν μια νέα καθηγήτρια μπορεί απλά να προκαλέσει με ρούχα που προκαλούν, μια μεγαλύτερη συχνά γίνεται περίγελος... μιλάμε για εφήβους που έχουν μια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση και δεν αντιδρούν στις ερεθιστικές καταστάσεις όπως οι μεγαλύτεροι. εδώ στα κλαμπ σου λένε να ντύνεσαι με συγκεκριμένο τρόπο...
σχετικά με το ΄μικρά αδερφάκια΄, πάλι αναφέρομαι σε μια νέα κοπέλα. Αν μιλούσα με μια γυναίκα 40 χρονών θα τις έλεγα να βλέπει τους μαθητές σα παιδιά της, και πεις ότι ούτε αυτό σ΄αρέσει διότι είναι άκρως παιδαγωγικό και το έχω διαβάσει από καθηγητές πανεπιστημίου..

[τυχερούλα2]

Σε όλους- και κυρίως στους μαθητές -αρέσει ο καθηγητής τους να είναι περιποιημένος. Συμφωνεί με την έφεση του ανθρώπου προς το ωραίο.Όχι πως πάντα πηγαίνουμε περιποιημένοι στα σχολεία ,αλλά έτσι θα έπρεπε.Η λύση φαρδιά ρούχα και όχι βάψιμο είναι εκτός πραγματικότητας ,κατά τη γνώμη μου,αν κάποιο άτομο το συνηθίζει και αρέσκεται να το κάνει στην καθημερινή του ζωή.


είπα πουθενά να πηγαίνουμε απεριποίητοι... κρίμα βρε παιδιά που είστε και καθηγητές...
σχετικά με το βάψιμο: μιλάω για μια συγκεκριμένη περίπτωση και μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.... αλλά και πάλι βάψιμο από βάψιμο έχει διαφορά... όποια έχει΄βιώσει ανάλογες καταστάσεις θα με καταλάβει...

[para5]

joessa εμεις οι αδιόριστοι συνάδελφοι που το Υπουργείο παιζει συνεχώς μαζί μας ειμαστε περισσότερο άξιοι για λύπηση παρά εσύ που έχεισ κατοχυρώσει μια θέση σε δημόσιο σχολείο....άλλωστε το υπουργείο σε εκρινε καταλληλη και για να μπορεισ να επιβληθείς και στα παιδιά....αυτή δεν ειναι άλλωστε η αδιαμφισβήτητη αξία του ΑΣΕΠ;

Ο καθένας και τα προβλήματά του mairyg. Δεν μπορείς να πεις ότι το ένα πρόβλημα είναι πιο σημαντικό από το άλλο, ούτε να απαξιώνεις το bulling που βιώνει καθημερινά η συνάδελφος λέγοντας απλά ότι εσύ έχεις δουλειά ενώ εγώ όχι και ότι αφού το Υπουργείο την έχει κρίνει κατάλληλη για τάξη, άρα και είναι.

joessa να ξέρεις αρχικά πως για την κατάσταση στο σχολείο σου δεν είσαι υπεύθυνη μόνο εσύ, και μάλλον δεν είσαι καθόλου υπεύθυνη αφού είσαι καινούργια εκεί. Για την κατάσταση αυτή τον πρώτο λόγο τον έχει η διεύθυντρια και έπειτα οι υπόλοιποι καθηγητές που έχουν διαμορφώσει τις συγκεκριμένες συνθήκες εργασίας στο σχολείο (παραβατικότητα, έλλειψη σεβασμού).
Αυτό που οφείλεις εσύ να κάνεις είναι να αποστασιοποιηθείς από την κατάσταση. Να προσπαθήσεις να μη σε θίγει η συμπεριφορά των παιδιών, εν ανάγκη να τους θυμίζεις πως η συμπεριφορά αξιολογείται, να απομονώσεις τους πιο παραβατικούς μαθητές και να τους μιλήσεις, έπειτα να καλέσεις τους γονείς τους να τους επαναφέρουν στην τάξη. Επίσης, να αρχίσεις πιο κοντινή συνεργασία με την διευθυντρία και να την υποχρεώνεις να μπαίνει στην τάξη όταν δεν μπορείς να ελέγξεις την κατάσταση. Είναι δουλειά της η σωστή λειτουργία του σχολείου. Επίσης μπορείς να ζητήσεις σύλλογο με θέμα την παραβατικότητα ορισμένων μαθητών. Απλά κάποιες ιδέες σου δίνω. Δε σημαίνει πως πρέπει να τα κάνεις όλα αυτά. Ξεκίνησε από αυτό που νομίζεις ότι σου ταιριάζει περισσότερο.
Επαναλαμβάνω πως δεν είσαι εσύ υπεύθυνη για την κατάσταση και πως η διευθύντρια και ο σύλλογος οφείλουν να σε βοηθήσουν. Άσε που σε ανάλογες καταστάσεις οι υπόλοιποι καθηγητές τείνουν να αποσιωπούν το πρόβλημα όσο μεγάλες και αν είναι οι δυσκολίες που βιώνουν οι ίδιοι καθημερινά στις τάξεις και ρίχνουν το πρόβλημα στο εύκολο θύμα (συνήθως το νεότερο συνάδελφο).