0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Το πρόβλημα στην επικοινωνία στη χώρα μας ξεκινάει από το ότι όλοι είμαστε ξερόλες και πρέπει σε κάθε διάλογο να έχουμε πει την τελευταία λέξη. Ακόμα και σωστά να είναι αυτά που λέει ο συνομιλητής μας, έχουμε μάθει να ξεκινάμε με το "Ναι, αλλα...(εγώ θα σου πω πώς έχουνε τα πράγματα)"
Αυτό πάλι που ακούγεται, Γλώσσα με Λογοτεχνία μαζί, πώς θα συνδυαστεί ?
Απλώς επιθυμώ να καταθέσω μία προσωπική εμπειρία και ίσως δώσει ένα έρεισμα στην κουβέντα. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου (διδάσκουσα αρχαία ελληνική θεματογραφία) αξίωνε από τους φοιτητές να παρακολουθήσουν το γνωστικό αντικείμενο των πρακτικών μαθηματικών από το μαθηματικό τμήμα, προκειμένου να αντιμετωπίζουν οργανωμένα το αδίδακτο κείμενο. Την ευγνωμονώ, γιατί κατόρθωσε να μας δείξει τον τρόπο να προσεγγίζουμε πρακτικά-μαθηματικά τη θεωρητική επιστήμη μας. Προσπαθώ να το εφαρμόσω στους μαθητές μου, ομολογώ όχι πάντα με επιτυχία. Η έκθεση δεν είναι περιορισμός, δεν είναι πολτοποίηση εγκεφάλου, δεν είναι διάχυτη σκέψη. Εναπόκειται σε κανόνες, όπως ακριβώς και οι πρακτικές επιστήμες. Υπάρχουν τρόποι να βασιστείς, για να οργανώσεις ένα τεκμηριωμένο επιχείρημα, για να πείσεις. Απλώς η έκταση της θεματολογίας της είναι χαοτική... Μας έρχονται στην τάξη παιδιά που δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν για τα βασικά. Στο πρώτο μάθημα τα "ψαρώνω" με άσχετες ερωτήσεις, π.χ. ποια ταινία που είδατε τελευταία σας άρεσε. Συνήθως ξεκινούν και αραδιάζουν ταινίες, αλλά στο επόμενο ερώτημα που ζητώ να με "ψήσουν", για να την δω, τα περισσότερα αποσβολώνονται. Δεν ευθύνεται η αγνοιά τους, διότι μόλις ρωτώ πιο συγκεκριμένα (π.χ. για τη σκηνοθεσία), ξεδιπλώνονται και ξεκινούν να αναφέρονται σε πλοκή, ηθοποιούς κ.τ.λ. Το στοίχημά μου είναι να τα ξεμπλοκάρω, να τους προσφέρω γνώση για πιο σύνθετες έννοιες, να εμπλουτίσω το λεξιλόγιό τους και το "μέρος" του μαθήματος να το μεταφέρουν στο "όλον" της ζωής. Ναι, σίγουρα, κάποια στιγμή θα αναγκαστούν να γράψουν και πράγματα που δεν τα υποστηρίζουν, αλλά, αν δεν ξέρεις την επιχειρηματολογία του αντιπάλου, ώστε, όταν χρειαστεί, να την ανασκευάσεις, σημαίνει ότι και η δική σου άποψη δε στηρίζεται σε γερά θεμέλια... Γιατί αγνοείς κάποια δεδομένα... Φυσικά δεν μπορείς να αναφερθείς υπερασπιστικά προς τη θανατική ποινή, διότι το Σύνταγμα την έχει "ξεράσει" ως έννοια... Σάμπως και στα μαθηματικά δεν υπάρχουν και περιπτώσεις που δε δίνεται το σύνολο των μονάδων, μολόνοτι ο μαθητής έχει καταλήξει στο σωστό αποτέλεσμα, επειδή χρησιμοποίησε μέθοδο που διδάσκεται σε άλλη τάξη και όχι στην Γ' Λυκείου; Ή γιατί η μέθοδος που ακολούθησε κρίνεται ως "ανορθόδοξη" ή "απλοϊκή"; Κάθε χρόνο στα βαθμολογικά κέντρα, ακούω τους μαθηματικούς να διαξιφίζονται περι των προαναφερθέντων... Επομένως, καταλήγω ότι η έκθεση επιβάλλεται να υπάρχει ως γνωστικό αντικείμενο, αλλά εξίσου επιβάλλεται να αναθεωρηθεί ο τρόπος διδασκαλίας της