Μουσικές διαδρομές (2012)

[MARKOS]

Στο ίδιο μοτίβο,
 ....κόκκινα χείλη αγαπώ και πώς να τα φιλήσω....Γιάννης Καλατζής,

Πιάστε κορίτσια το χορό

Καλά να περάσετε όπου κι αν πάτε, ο,τι κι αν κάνετε...
Καλο βράδυ σε όλους,

[PDE ads]

[jak_13]

Καλησπέρα σας...


Ένας ευαίσθητος Απρίλης - Παντελής Θαλασσινός





Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
 Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
 Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
 

Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός
 γελάει το φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός.
 Πετά τα ρούχα του στρατιώτη, φορά πουκάμισο λευκό
 και στην αγάπη του την πρώτη στέλνει ένα όνειρο γλυκό.
 
 Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους, ανατριχίλα στο νερό
 με την καρδιά στήνει πολέμους και με τον Έρωτα χορό.
 
 Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός
 γελάει το φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός.
 Από τους κήπους κόβει βάγια κι απ' την αυλή του πασχαλιές
 για να στολίσει τα ναυάγια που μείναν δίχως αγκαλιές.
 
 Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους, ανατριχίλα στο νερό
 με την καρδιά στήνει πολέμους και με τον Έρωτα χορό.

[apri]

Μόλις γύρισα από βόλτα. Χάζευα το ολόγιομο φεγγάρι ή μάλλον το σχεδόν ολόγιομο, γιατί πανσέληνο είχαμε χθες.

Η χθεσινή πανσέληνος είχε ιδιαίτερη σημασία, ξέρετε. Ήταν η πρώτη πανσέληνος μετά την εαρινή ισημερία.
Σύμφωνα με τη Βίβλο, τη μέρα αυτή οι Εβραίοι γιόρταζαν το Pesah,
δηλαδή το πέρασμα του αγγέλου που σκόρπισε το θάνατο στους πρωτότοκους γιους των Αιγυπτίων
και συμβολικά, την έξοδό τους από την Αίγυπτο, το πέρασμα από τη σκλαβιά στην ελευθερία.

Την ίδια ημέρα του Pesah, σύμφωνα με τα Ευαγγέλια,
γευμάτισε και ο Ιησούς με τους μαθητές του στον περίφημο Μυστικό Δείπνο
και αργότερα, κοιμήθηκαν στον κήπο της Γεθσημανής (εβρ.=ελαιοτριβείο).

Αυτό το ολόγιομο φεγγάρι κοιτούσε, λοιπόν, κι ο Ιησούς πριν από εκατοντάδες χρόνια
εκείνο το μοιραίο βράδυ της σύλληψής του,
εκείνο το αγωνιώδες βράδυ που ένιωθε ότι η αντίστροφη μέτρηση ξεκινούσε...




Shalom Chaverim

http://www.youtube.com/watch?v=JsbJ_0ez4PI&feature=relmfu

 

[apri]

Μνήμη



http://www.youtube.com/watch?v=D33B0_rNMhw



 


«Kαὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι.

Κι ἐγὼ στὰ χέρια μου μόνο μ᾿ ἕνα καλάμι
εἴταν ἔρημη ἡ νύχτα τὸ φεγγάρι στὴ χάση
καὶ μύριζε τὸ χῶμα ἀπὸ τὴν τελευταία βροχή.
Ψιθύρισα ἡ μνήμη ὅπου καὶ νὰ τὴν ἀγγίξεις πονεῖ.
ὁ οὐρανὸς εἶναι λίγος, θάλασσα δὲν ὑπάρχει,
ὅ, τι σκοτώνουν τὴν μέρα, τ᾿ ἀδειάζουν μὲ κάρα πίσω ἀπ᾿ τὴ ράχη….


….Ἔτσι προχώρησα στὸ σκοτεινὸ μονοπάτι
κι ἔστριψα στὸ περβόλι μου κι ἔσκαψα κι ἔθαψα τὸ καλάμι.
Kαὶ πάλι ψιθύρισα θὰ γίνει ἀνάσταση μίαν αὐγή,
πὼς λάμπουν τὴν ἄνοιξη τὰ δέντρα, θὰ ροδαμίσει τοῦ ὄρθρου ἡ μαρμαρυγή,
θὰ ξαναγίνει πέλαγο καὶ πάλι τὸ κύμα θὰ τινάξει τὴν Ἀφροδίτη.
Eἴμαστε ὁ σπόρος ποὺ πεθαίνει.
Καὶ μπῆκα στ᾿ ἀδειανό μου τὸ σπίτι.»


Από το ποίημα του Γ. Σεφέρη «Μνήμη Α’» (Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ’)





ΥΓ1. Ο στίχος του Σεφέρη «είμαστε ο σπόρος που πεθαίνει», βασίζεται στη ρήση του Ιησού
«Εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνει, αυτός μόνος μένει.
Εάν δε αποθάνει, πολύν καρπόν φέρει» (Ιωάννου ΙΒ, 24).
Δηλαδή, για να γεννηθεί το καινούριο, πρέπει να πεθάνει το παλιό.


ΥΓ2. Ο στίχος "καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι" (=και η θάλασσα δεν υπάρχει πια)
προέρχεται από την Αποκάλυψη του Ιωάννη (21:1).
Αναφέρεται στην καταστροφή του παλιού κόσμου,
μετά την οποία εμφανίζεται ένας νέος κόσμος, η νέα Ιερουσαλήμ.

[PDE ads]

[MARKOS]

Έκτορας & Ανδρομάχη

[soul]

Έκτορας & Ανδρομάχη

Μαγευτικό...ονειρικό!!!

[Landau]

Πάντα στο.. πνεύμα των ημερών     ένα από τα αδικημένα τους τραγούδια από το κλασικό Black Album του 1991:


Metallica - The God That Failed  (Live 2010)

http://www.youtube.com/watch?v=yPiV9azxBlI


Pride you took
Pride you feel
Pride that you felt when you'd kneel

Not the word
Not the love
Not what you thought from above

It feeds
It grows
It clouds all that you will know
Deceit
Deceive
Decide just what you believe

I see faith in your eyes
Never you hear the discouraging lies
I hear faith in your cries
Broken is the promise, betrayal
The healing hand held back by the deepened nail
Follow the god that failed

Find your peace
Find your say
Find the smooth road on your way

Trust you gave
A child to save
Left you cold and him in grave

It feeds
It grows
It clouds all that you will know
Deceit
Deceive
Decide just what you believe
I see faith in your eyes
Never you hear the discouraging lies
I hear faith in your cries
Broken is the promise, betrayal
The healing hand held back by the deepened nail
Follow the god that failed

I see faith in your eyes
Broken is the promise, betrayal
The healing hand held back by the deepened nail
Follow the god that failed

Pride you took
Pride you feel
Pride that you felt when you'd kneel

Trust you gave
A child to save
Left you cold and him in grave

I see faith in your eyes
Never you hear the discouraging lies
I hear faith in your cries
Broken is the promise, betrayal
The healing hand held back by the deepened nail
Follow the god that failed
Follow the god that failed
Broken is the promise, betrayed
Betrayal

[apri]

Πάντα στο.. πνεύμα των ημερών     

"Religion is an insult to human dignity. Without it you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion."
(Steven Weinberg, Nobel Prize in Physics 1979)

Επειδή ακριβώς διάγουμε τις συγκεκριμένες μέρες, με προκαλείς να κάνω μια επισήμανση στη ρήση που παραθέτεις (γιατί για τα προσωπικά σου πιστεύω εννοείται πως δεν μου πέφτει λόγος).
Ελπίζω να μη με παρεξηγήσεις. Απλώς ένα σχόλιο θα κάνω.

Αυτό που προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και κάνει καλούς ανθρώπους να κάνουν "κακά" πράγματα,
δεν είναι η θρησκεία αυτή καθαυτή, αλλά η εγωκεντρική προσέγγισή της από κάποιους, που οδηγεί μοιραία και στη χρησιμοποίησή της ως μέσου εξουσίας.
Το ίδιο συμβαίνει και με κάθε μορφής ιδεολογία. Από τη στιγμή που γίνεται όργανο προσωπικής επιβεβαίωσης, ξεπέφτει, εκφυλίζεται.

Και ένας λόγος που ο εγωκεντρισμός βρίσκει χώρο σε όλα αυτά είναι και η παρακάτω κρίσιμη λεπτομέρεια:
Πολλές θρησκείες (π.χ χριστιανισμός, βουδισμός) και ιδεολογίες (π.χ κομμουνισμός) έχουν επηρεαστεί από τη στωική φιλοσοφία, μια κοσμοθεωρία που σ' εμάς ήρθε εξ ανατολών κατά την ελληνιστική εποχή και  μετά επηρέασε και τη δύση. Σύμφωνα μ’ αυτήν, η ευτυχία επιτυγχάνεται, όταν θέτεις ως στόχο ζωής μια αρετή, χάριν της οποίας υπομένεις και θυσιάζεις τα πάντα (χαρακτηριστικό π.χ το χαρακίρι των σαμουράι, η άρνηση στο παρελθόν των χριστιανών ή των κομμουνιστών να αλλάξουν πιστεύω, ακόμα κι αν αυτό τους οδηγούσε σε βασανισμούς, θάνατο κλπ).

Η παγίδα κρύβεται στο ότι την αρετή καλείσαι να την προσεγγίσεις μέσω της «αληθινής γνώσης» των πραγμάτων. Δεδομένου όμως ότι ουδείς ποτέ απάντησε στο τι είναι αλήθεια (ούτε ο Ιησούς στον Πιλάτο),
η συγκεκριμένη προσέγγιση επέτρεπε πάντα σε πολλούς να θεωρούν ότι όσοι έχουν αποδεχθεί συγκεκριμένες αρετές-αξίες, κατέχουν και την αληθινή γνώση όλων των πραγμάτων. Διαστρεβλωμένη λογική που οδηγεί μοιραία στο φανατισμό, τη μισαλλοδοξία, τον αυταρχισμό και όλα αυτά τα θλιβερά που έχει καταγράψει η ανθρώπινη ιστορία στο όνομα του καλού της κοινωνίας…



ΥΓ. Συγγνώμη, Μάρκο, για το άσχετο της αναρτήσεως. Δεν θα επανέλθω σε τέτοιο θέμα.
 

[Landau]

apri ανοίγεις μεγάλο θέμα.. και καλύτερα να μην το ξεκινήσουμε στο θέμα της Μουσικής 
Μόνο μια σύντομη επισήμανση: οι μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες που έχουν επικρατήσει, στη θεωρία και στα γραπτά (αν και πολλά επίσημα γραπτά - ακόμα και τα χριστιανικά - είναι άκρως μισαλλόδοξα) προβάλλουν θετικές αρετές. Όμως, οι θρησκείες είναι δημιουργήματα ανθρώπων, και ανά τους αιώνες ελέγχονταν και ελέγχονται από συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων, οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με όσα υποτίθεται πρεσβεύει η θρησκεία τους. Ακόμα χειρότερα.. στο όνομα της όποιας θρησκείας έγιναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ανθρωπότητα.
Προφανώς και η ρήση που έχω στην υπογραφή μου, αναφέρεται κύρια στη δράση των εκπροσώπων των θρησκειών, αλλά και του κόσμου που τις ακολουθεί φανατισμένα και διαπράττει τα όποια εγκλήματα μετά. Ο δογματισμός και ο φανατισμός, λοιπόν, είναι το πρόβλημα.

Αν οι διαχειριστές μπορούν (και επιτρέπεται) να ανοίξει αλλού σχετικό θέμα και να μεταφερθούν τα μηνύματά μας εκεί, για να γίνει καλύτερη συζήτηση...

[fotini18]

Jean Leloup - I lost my baby
http://www.youtube.com/watch?v=Q4B2_vcBU1M

I lost my baby, I lost my darling, I lost my friends, I lost my mind...

[apri]

Ναι, το ξέρω, Landau, ότι έθιξα μεγάλο θέμα και μάλλον, δεν θα αρέσει και στους διαχειριστές να το συζητήσουμε ούτε εδώ ούτε σε άλλο topic.
Συμφωνώ μ' αυτά που λες εσύ. Η ρήση ωστόσο που επέλεξες είναι αφοριστική και δείχνει να κινείται σε άλλο κλίμα.
Γι' αυτό αντέδρασα.

Όντως, τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία έγιναν στο όνομα θρησκειών και ιδεολογιών, ενίοτε και χωρίς να έχουν απολύτως καμία σχέση μ' αυτές. Πάντα το έγκλημα χρειαζόταν ένα καλό άλλοθι, μια καλή βιτρίνα.
Στον χριστιανισμό το γεγονός αυτό ήταν ακόμα πιο παράδοξο, από την άποψη ότι ο βασικός πυρήνας της διδασκαλίας του Ιησού ήταν η αγάπη.
Αν διαβάσεις τα κυρήγματα του Χριστού (έστω στη διαμεσολαβημένη μορφή που τα γνωρίζουμε, στα ευαγγέλια των αποστόλων)
θα δεις ότι ο ίδιος ήταν μακράν πιο ανοικτό και αγαπητικό πνεύμα από πολλούς εκπροσώπους της Εκκλησίας ανά τους αιώνες.
Ο ανθρώπινος εγωκεντρισμός φαίνεται πως είναι ακατανίκητος...δυστυχώς.

Να επιστρέψω τώρα στο κυρίως θέμα μας.



Aljaum


http://www.youtube.com/watch?v=gb3v3g9vgIk



Albrecht Dürer «Αυτοπροσωπογραφία» (1500), Alte Pinakothek, Μόναχο.



ΥΓ1. Ο πίνακας του Ντίρερ αποτελεί μια από τις αυτοπροσωπογραφίες του
και έχει φτιαχθεί με τρόπο που να θυμίζει τον Χριστό.
Άλλοι λένε πως ήθελε να τονίσει ότι ο άνθρωπος -και άρα και ο καλλιτέχνης- έχει πλαστεί καθ'ομοίωσιν του Θεού.
Άλλοι λένε πως ήταν απλά νάρκισσος.
Ο ίδιος γράφει στον πίνακα στα λατινικά:
"Εγώ, ο Albrecht Dürer από τη Νυρεμβέργη,
ζωγράφισα τον εαυτό μου με ανεξίτηλα χρώματα στα 28 μου χρόνια».


ΥΓ2. Ο ύμνος «Aljaum» είναι η αραβική εκδοχή του «Σήμερον κρεμάται», βασισμένη στα «Πάθη» του J.S.Bach.
Η ιδέα ανήκει στον Vladimir Ivanoff, μουσικό διευθυντή του συγκροτήματος Sarband,
που αποτελείται από Άραβες και Ευρωπαίους μουσικούς και τη Λιβανέζα τραγουδίστρια Fadia el- Hage.
Παρατηρώντας ομοιότητες ανάμεσα στα «Πάθη» του Χριστού και στα πάθη της Μ.Ανατολής,
ο Ivanoff  αποφάσισε να παντρέψει το πνεύμα του μπαρόκ  με τις μουσικές παραδόσεις της Μέσης Ανατολής
και τους αυτοσχεδιασμούς της τζαζ,
προτείνοντας μέσω της μουσικής την πολυπόθητη ειρήνη.

[Landau]

Επειδή σου αρέσει να κάνεις αφιερώματα, μια ιδέα είναι να βρεις κάτι σχετικό με το "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" του Καζαντζάκη. Πόσες αλήθειες έχει... 

[MARKOS]

Δεν γινεται να συζητησουμε τετοιο θεμα τοσο προσωπικο ουτε εδω ουτε σε αλλο τοπικ.
Ειναι Μεγάλη εβδομάδα και να σεβαστουμε το δικαιωμα της πιστης.

υ.γ.  (Μη μου βαζετε βρε το σατανά!!, θελω να αγιάσω και δε με αφηνετε... )

Τραγούδι τωρα,...


  Θέλω να δω τον πάπα 

[MARKOS]

Θα διαγραφούν τα μηνύματα περι Θρησκείας και παρακαλώ να μη συνεχίσετε.
Ευχαριστώ!