0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Είναι μόνο η δική μου εμπειρία από όλα τα Λύκεια που έχω περάσει ή όντως για να μείνει μαθητής στην ίδια τάξη του Λυκείου, πρέπει να καταβάλει τιτάνιες προσπάθειες;Και πάλι θα τον περάσουν,έστω και αν ο ίδιος κατά βάθος δεν το θέλει.Μονο σε περίπτωση που εγκαταλείψει.
Δεν γνωρίζω τον παραπάνω αρθρογράφο, αλλά αναρωτιέμαι αν θα έλεγε τα ίδια αν ήταν αυτός καθημερινά μέσα σε τάξη να αντιμετωπίζει παρόμοιες καταστάσεις ή αν είχε γίνει, με τον ίδιο τρόπο όπως και η άτυχη συνάδελφος, "διάσημος" στο YouTube. Γιατί όσοι είναι έξω από το χορό ξέρουν πολλές (παιδαγωγικές) θεωρίες...
Αν η κάθε παραβατική πράξη αντιμετωπίζεται μόνο ποινικά χωρίς παιδαγωγική προσέγγιση, απλώς καταστέλλεται προσωρινά το σύμπτωμα. Η αιτία παραμένει και θα επανεμφανίζεται ίσως και με πιο βίαιο τρόπο.
Δεν θα διαφωνήσω, ούτε είμαι υπέρμαχος της ποινικής αντιμετώπισης, αλλά δεν είναι η δική μου φάτσα στο net και στα κανάλια (ακόμα :-) ). Η εντύπωση που μου έδωσε το άρθρο, όμως, χωρίς να μπορώ να πω ότι δεν είναι τεκμηριωμένο και καλογραμμένο, είναι ότι μεταθέτει σε κάποιο βαθμό, ίσως και άθελα του αρθρογράφου, το πρόβλημα προς τους εκπαιδευτικούς και "ζητά" ανοχή από την πλευρά τους (τουλάχιστον έτσι το εισπράττω εγώ). Ας μπούμε όμως λίγο όλοι στη θέση της συναδέλφου (την οποία δεν την γνωρίζω) όπως οφείλουμε να κάνουμε και να σκεφτούμε πως θα νοιώθαμε εμείς αν βλέπαμε τον εαυτό μας στις οθόνες σε ανάλογη κατάσταση. Όχι, σε κάποια πράγματα δεν πρέπει να υπάρχει ανοχή, γιατί τα πράγματα φαίνεται ότι θα ξεφύγουν και άλλο.
Καλό θα ήταν σε τέτοιου ειδους περιστατικά να προσδιορισουμε με σαφήνεια το τρόπο και το είδος της παιδαγωγικής προσέγγισης και από που θα επρεπε να είχε ξεκινήσει. Ο αρθρογράφος αναφέρεται ελάχιστα στον ρόλο της οικογενείας και ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τον ρόλο του εκπαιδευτικού. Όσοι διδάσκουν σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης αντιλαμβάνονται τι εννοω.