0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
μαθητή ο οποίος ανενόχλητος την ώρα του μαθήματος (...) αυνανίζεται
Πείτε μου ότι πρόκειται για (υπερβολικό) σχήμα λόγου...
Όχι δενείναι σχήμα λόγου. Είναι απ αυτές τις πληροφορίες που διακινούνται μεταξύ των μαθητών, μαζί με την ταυτότητα του εκπαιδευτικού στον όποιον συνέβη, για τον οποίο κανείς δεν καταλαβαίνει αν είναι τόσο στην κοσμάρα του, ή τόσο τα έχει γραμμένα, ή τόσο πολύ έχει συνηθίσει να του καταπατούν την αξιοπρέπεια, και δεν κάνει τίποτα γι αυτό.
Είναι από τα χειρότερα που έλεγα νωρίτερα ότι συμβαίνουν. Έγινε και σε μας και διακινήθηκε ως είδηση από τους υπόλοιπους μαθητές. Ο εκπαιδευτικός θυμίζει χαρακτήρα αφηγήματος Τσέχωφ
Πιστεύω ότι για να φτάνει ένας εκπαιδευτικός στο σημείο να εθελοτυφλεί για τόσο ακραίες συμπεριφορές, πρέπει να έχει βιώσει σε σχολεία πολύ μεγάλη απόρριψη από πλευράς διοίκησης και συναδέλφων. Είναι ασχημο αυτό. Εγω δεν είμαι η τύπος που τα παιδιά θα είναι πάντα απόλυτα ησυχα αλλά τέλος πάντων ξέρω να παρακάμπτω τις κακοτοπιές. Πολλές από τις ημερήσιες και διήμερες αποβολές λόγω άπρεπους συμπεριφοράς σε καθηγητη στο σχολείο μου, ήταν καταστάσεις που κι εγω ακόμα όταν τις ακούω, καταλαβαίνω ότι κι ο εκπαιδευτικός με κάποια αστοχία οδήγησε τον μαθητή σε έκρηξη, αλλά ειμαι κάθετη ότι ο σύλλογος διδασκόντων πρέπει να παρουσιάζει ενιαίο μέτωπο. Κατανοούμε το πώς προέκυψε μια συμπεριφορά, αλλά δεν την ανεχόμαστε. Αν θίγεις έναν από εμάς, θίγεις όλο το σχολείο και την ίδια την υπόσταση της θέσης μας και θα εχεις την ανάλογη αντιμετώπιση.
Ένας δάσκαλος πρέπει να λειτουργεί ως υπόδειγμα πνευματικής ελευθερίας και ηθικής ακεραιότητας, αν θέλει να τιμά το λειτούργημά του. Δεν μπορεί να επιλέγει μια ταπεινωτική στάση ζωής, όπως και να του έχει φερθεί η διοίκηση ή οι συνάδελφοί του. Υπάρχουν αντιδράσεις μαθητών που δεν δικαιολογούνται με τίποτα, σαν αυτή που μιλάμε και που βεβαίως θα συμφωνούσα σε πενθήμερη αποβολή. Αλλά όσο συγκινητική και αν είναι η στάση σου ως προς το ενιαίο μέτωπο που πρέπει να κρατούν οι εκπαιδευτικοί σε ένα σχολείο (και είμαι σίγουρη πως δείχνει καλή καρδιά), πολλές φορές αδικεί. Δεν είμαστε όλοι δίκαιοι, όλοι άψογοι και σωστοί. Άλλος θα σου έλεγε πως μοιάζει με τακτική της μαφίας η στάση αυτή: "Αν θίγεις έναν από εμάς, θίγεις όλο το σχολείο και την ίδια την υπόσταση της θέσης μας και θα εχεις την ανάλογη αντιμετώπιση". Θα καταλάβαινες, αν είχες βρεθεί σε σύλλογο σαν τον δικό μου, πως η συναίνεση μερικές φορές στα κοινά θέλω είναι παθητικότητα, υποταγή, τα ιδανικά και οι αρχές πάνε περίπατο, αν επιλέγεις μέτωπο εξ αρχής, ανεξάρτητα από το δίκαιο.Εν ολίγοις, θα προτιμούσα να με γδάρουν ζωντανή, παρά να πάρω το μέρος καθηγητή ενώ φταίει (και έχουμε πολλά τέτοια περιστατικά εμείς, περιστατικά αλαζονείας). Αλλά, θα μαχόμουν μαζί του αν παραβιαζόταν τα δικαιώματά του, ακόμη και αν εγώ δεν κινδύνευα.
Το θέμα είναι ότι στην πρωτοβάθμια δεν υπάρχουν ποινές και στα παιδιά παγιώνονται αρνητικές συμπεριφορές και παρενόχλησης μαθήματος και βίας προς συμμαθητές και εκφοβισμού. Μετά είναι αργά. Έχουμε ενοχοποιήσει τόσο πολύ επίσης την έννοια της ποινής. «παιδαγωγικά μέτρα». Ντρεπόμαστε να πούμε και την λέξη. Δεν είναι παιδαγωγικά μέτρα. Είναι ποινές στις οποίες καταφεύγουμε όταν τα παιδαγωγικά μέτρα έχουν αποτύχει. Υπάρχει και μερίδα εκπαιδευτικών του προοδευτικού χώρου, που ακούνε για ποινές και κανονισμούς και παθαίνουν αλλεργικό σοκ. Υποτίθεται ότι αυτά είναι μέτρα καταστολής και η καταστολή γεννα βία και τα παιδιά δεν είναι έτσι επειδή έτσι τα έμαθαν οι γονείς τους, αλλά η κακούργα κοινωνία και η ανεργία και οι πολλές ώρες εργασίας κλπ. Να πάρουμε λέει μέτρα πρόληψης και όλα θα φτιαχτούν. Τρελαίνομαι όταν τα ακούω. Λες και όποιος προτείνει 2-3 μέρες αποβολή είναι ψυχοπαθής βασανιστής παιδιών ας πούμε. Θα πεις στο 13χρονο ότι η συμπεριφορά του παραβιάζει τον κανονισμό του σχολείου, και χέστηκε, για να μην πω κάτι πιο βαρύ. Τόσα χρόνια ήξερε ότι αν κάνει κάτι, θα μιλήσουν με τους γονείς του οι οποίοι είτε θα τραμπουκίζουν, είτε θα πουλήσουν τρελίτσα «ενταξει παιδιά είναι, έτσι κάνουν τα αγόρια» ή θα βάλουν τα κλάματα γιατί τα έχουν δοκιμάσει όλα και «αχ το παιδί μου μέχρι πέρσι ήταν τόσο γλυκό και τρυφερό και δεν ξέρω τι έπαθε». Και δεν θα γίνει τίποτα. Αν δεν ζοριστεί ο γονιός του δημοτικού με συνέπειες της συμπεριφοράς του παιδιού του, δεν θα βάλει μυαλό. Έχουμε μια κοινωνία πιυ επι τούτου μεγαλώνει κακομαθημένα που μπορούν να λενε καθ να κάνουν ο,τι θέλουν, χωρίς κανεις να επιτρέπεται να τους κάνει παρατήρηση.
[...] Επίσης, εκ τωνπραγμάτων οι μαθητες δεν θα έχουν ίδιες αντιδράσεις τις πρώτες και τις τελευταίες ώρες, σε μονόωρα ή σε καθηγητές που έχουν για ώρες ή για χρόνια, σε μαθήματα εξεταζόμενα και μαθήματα που θεωρούνται υποτιμημένα κοκ. Κάποιοι συνάδελφοι είναι εκ τωνπραγμάτων σε μειονεκτικότερη θέση για διάφορους λόγους και αναγκαστικά σε αυτούς θα συμβούν τα περίεργα, οπότε αυτοί θα χρειαστούν και την «υπεράσπιση» μας. [...]Τέλος, επιμενω πολύ σ αυτό, επειδή στο σχολείο μου υπάρχει πολύ η απάντηση «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα» που με εκνευρίζει αφάνταστα, γι αυτό επιμενω πολύ στο κοινό μέτωπο. Έχω βρεθεί κι εγω στην θέση να μου έρχεται να πω «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα», κάτι μου με παρηγορεί γιατί κάθε χρόνο σε 1-2 τμήματα θα μου κάνουν πολλά. Αλλά δεν μπορώ να ακούω να το χρησιμοποιούν σαν καραμέλα είτε για να πουλήσουν τρέλα και να αδιαφορήσουν, είτε για να καλύψουν το ότι και σ εκείνους κάνουν πολλά, αλλά δεν διαμαρτύρονται.
Είναι τυχεροί οι συνάδερφοι που βρίσκονται σε σχολεία όπου υπάρχει κοινό μέτωπο όλων των συναδέρφων, δηλαδή αλληλεγγύη και σύμπλευση. Δυστυχώς με την επιβολή της αξιολόγησης και τις υπερεξουσίες των διευθυντών παρατηρώ ότι αυτή η σύμπλευση έχει πάει περίπατο....τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια εγώ προσωπικά δεν την έχω συναντήσει. Χριστός Ανέστη!
Όταν πήγαινα εγώ γυμνάσιο τη δεκαετία του '90 υπήρχαν αγόρια που αυνανίζονταν καθ' έξιν εν ώρα μαθήματος.