Πρωτόκολλα πρόληψης και διαχείρισης ενδοσχολικής βίας (2024)

[Scout]

μαθητή ο οποίος ανενόχλητος την ώρα του μαθήματος (...) αυνανίζεται

Πείτε μου ότι πρόκειται για (υπερβολικό) σχήμα λόγου...

[PDE ads]

[leon.]

Πείτε μου ότι πρόκειται για (υπερβολικό) σχήμα λόγου...

Όταν πήγαινα εγώ γυμνάσιο τη δεκαετία του '90 υπήρχαν αγόρια που αυνανίζονταν καθ' έξιν εν ώρα μαθήματος. Σήμερα έχει περιοριστεί πολύ το φαινόμενο καθώς χαζεύουν με τα κινητά και δεν επιδίδονται σ' άλλες δραστηριότητες στην τάξη (μορφωτικές ή όχι).

[Έσπερος]

Πείτε μου ότι πρόκειται για (υπερβολικό) σχήμα λόγου...

Όχι δεν
είναι σχήμα λόγου. Είναι απ αυτές τις πληροφορίες που διακινούνται μεταξύ των μαθητών, μαζί με την ταυτότητα του εκπαιδευτικού στον όποιον συνέβη, για τον οποίο κανείς δεν καταλαβαίνει αν είναι τόσο στην κοσμάρα του, ή τόσο τα έχει γραμμένα, ή τόσο πολύ έχει συνηθίσει να του καταπατούν την αξιοπρέπεια, και δεν κάνει τίποτα γι αυτό.

Κοντά 15 χρόνια στην εκπαίδευση και μου έχουν τύχει μαθητες που χαϊδεύονταν την
ώρα του μαθήματος. Ο ένας τουλ το έχει κάνει και σε δική μου ώρα, αλλά αυτό αντιμετωπίστηκε με διακριτικότητα από τους συμβούλους και σταμάτησε. Από τις περιπτώσεις που η συζήτηση  και η διακριτικότητα πιάνουν τόπο. Μιλάμε όμως γενικα για πολύ ακραίες περιπτώσεις. Σε ένα σχολείο όμως σε μικρό μέρος, που τα παιδιά είναι μαθημενα να κουτσομπολεύουν, αυτά μαθαίνονται και υπάρχει δικαιολογημένη ενόχληση αν μένουν έτσι χωρίς να κάνει τίποτα το σχολείο. Υποθέτω ότι στα σχολεία της Αθήνας τα παιδιά δεν ασχολούνται με τετοια και έτσι δεν υπάρχει το άγχος της ικανοποίησης του κοινού πέρι δικαίου αισθήματος.

[ppil]

Όχι δεν
είναι σχήμα λόγου. Είναι απ αυτές τις πληροφορίες που διακινούνται μεταξύ των μαθητών, μαζί με την ταυτότητα του εκπαιδευτικού στον όποιον συνέβη, για τον οποίο κανείς δεν καταλαβαίνει αν είναι τόσο στην κοσμάρα του, ή τόσο τα έχει γραμμένα, ή τόσο πολύ έχει συνηθίσει να του καταπατούν την αξιοπρέπεια, και δεν κάνει τίποτα γι αυτό.

Είναι από τα χειρότερα που έλεγα νωρίτερα ότι συμβαίνουν. Έγινε και σε μας και διακινήθηκε ως είδηση από τους υπόλοιπους μαθητές. Ο εκπαιδευτικός θυμίζει χαρακτήρα αφηγήματος Τσέχωφ

[PDE ads]

[Έσπερος]

Είναι από τα χειρότερα που έλεγα νωρίτερα ότι συμβαίνουν. Έγινε και σε μας και διακινήθηκε ως είδηση από τους υπόλοιπους μαθητές. Ο εκπαιδευτικός θυμίζει χαρακτήρα αφηγήματος Τσέχωφ

Πιστεύω ότι για να φτάνει ένας εκπαιδευτικός στο σημείο να εθελοτυφλεί για τόσο ακραίες συμπεριφορές, πρέπει να έχει βιώσει σε σχολεία πολύ μεγάλη απόρριψη από πλευράς διοίκησης και συναδέλφων. Είναι ασχημο αυτό. Εγω δεν είμαι η τύπος που τα παιδιά θα είναι πάντα απόλυτα ησυχα αλλά τέλος πάντων ξέρω να παρακάμπτω τις κακοτοπιές. Πολλές από τις ημερήσιες και διήμερες αποβολές λόγω άπρεπους συμπεριφοράς σε καθηγητη στο σχολείο μου, ήταν καταστάσεις που κι εγω ακόμα όταν τις ακούω, καταλαβαίνω ότι κι ο εκπαιδευτικός με κάποια αστοχία οδήγησε τον μαθητή σε έκρηξη, αλλά ειμαι κάθετη ότι ο σύλλογος διδασκόντων πρέπει να παρουσιάζει ενιαίο μέτωπο. Κατανοούμε το πώς προέκυψε μια συμπεριφορά, αλλά δεν την ανεχόμαστε. Αν θίγεις έναν από εμάς, θίγεις όλο το σχολείο και την ίδια την υπόσταση της θέσης μας και θα εχεις την ανάλογη αντιμετώπιση.

[ppil]

Πιστεύω ότι για να φτάνει ένας εκπαιδευτικός στο σημείο να εθελοτυφλεί για τόσο ακραίες συμπεριφορές, πρέπει να έχει βιώσει σε σχολεία πολύ μεγάλη απόρριψη από πλευράς διοίκησης και συναδέλφων. Είναι ασχημο αυτό. Εγω δεν είμαι η τύπος που τα παιδιά θα είναι πάντα απόλυτα ησυχα αλλά τέλος πάντων ξέρω να παρακάμπτω τις κακοτοπιές. Πολλές από τις ημερήσιες και διήμερες αποβολές λόγω άπρεπους συμπεριφοράς σε καθηγητη στο σχολείο μου, ήταν καταστάσεις που κι εγω ακόμα όταν τις ακούω, καταλαβαίνω ότι κι ο εκπαιδευτικός με κάποια αστοχία οδήγησε τον μαθητή σε έκρηξη, αλλά ειμαι κάθετη ότι ο σύλλογος διδασκόντων πρέπει να παρουσιάζει ενιαίο μέτωπο. Κατανοούμε το πώς προέκυψε μια συμπεριφορά, αλλά δεν την ανεχόμαστε. Αν θίγεις έναν από εμάς, θίγεις όλο το σχολείο και την ίδια την υπόσταση της θέσης μας και θα εχεις την ανάλογη αντιμετώπιση.

Ένας δάσκαλος πρέπει να λειτουργεί ως υπόδειγμα πνευματικής ελευθερίας και ηθικής ακεραιότητας, αν θέλει να τιμά το λειτούργημά του. Δεν μπορεί να επιλέγει μια ταπεινωτική στάση ζωής, όπως και να του έχει φερθεί η διοίκηση ή οι συνάδελφοί του.

Υπάρχουν αντιδράσεις μαθητών που δεν δικαιολογούνται με τίποτα, σαν αυτή που μιλάμε και που βεβαίως θα συμφωνούσα σε πενθήμερη αποβολή. Αλλά όσο συγκινητική και αν είναι η στάση σου ως προς το ενιαίο μέτωπο που πρέπει να κρατούν οι εκπαιδευτικοί σε ένα σχολείο (και είμαι σίγουρη πως δείχνει καλή καρδιά), πολλές φορές αδικεί. Δεν είμαστε όλοι δίκαιοι, όλοι άψογοι και σωστοί. Άλλος θα σου έλεγε πως μοιάζει με τακτική της μαφίας η στάση αυτή: "Αν θίγεις έναν από εμάς, θίγεις όλο το σχολείο και την ίδια την υπόσταση της θέσης μας και θα εχεις την ανάλογη αντιμετώπιση". Θα καταλάβαινες, αν είχες βρεθεί σε σύλλογο σαν τον δικό μου, πως η συναίνεση μερικές φορές στα κοινά θέλω είναι παθητικότητα, υποταγή, τα ιδανικά και οι αρχές πάνε περίπατο, αν επιλέγεις μέτωπο εξ αρχής, ανεξάρτητα από το δίκαιο.
Εν ολίγοις, θα προτιμούσα να με γδάρουν ζωντανή, παρά να πάρω το μέρος καθηγητή ενώ φταίει (και έχουμε πολλά τέτοια περιστατικά εμείς, περιστατικά αλαζονείας). Αλλά, θα μαχόμουν μαζί του αν παραβιαζόταν τα δικαιώματά του, ακόμη και αν εγώ δεν κινδύνευα.

[Έσπερος]

Ένας δάσκαλος πρέπει να λειτουργεί ως υπόδειγμα πνευματικής ελευθερίας και ηθικής ακεραιότητας, αν θέλει να τιμά το λειτούργημά του. Δεν μπορεί να επιλέγει μια ταπεινωτική στάση ζωής, όπως και να του έχει φερθεί η διοίκηση ή οι συνάδελφοί του.

Υπάρχουν αντιδράσεις μαθητών που δεν δικαιολογούνται με τίποτα, σαν αυτή που μιλάμε και που βεβαίως θα συμφωνούσα σε πενθήμερη αποβολή. Αλλά όσο συγκινητική και αν είναι η στάση σου ως προς το ενιαίο μέτωπο που πρέπει να κρατούν οι εκπαιδευτικοί σε ένα σχολείο (και είμαι σίγουρη πως δείχνει καλή καρδιά), πολλές φορές αδικεί. Δεν είμαστε όλοι δίκαιοι, όλοι άψογοι και σωστοί. Άλλος θα σου έλεγε πως μοιάζει με τακτική της μαφίας η στάση αυτή: "Αν θίγεις έναν από εμάς, θίγεις όλο το σχολείο και την ίδια την υπόσταση της θέσης μας και θα εχεις την ανάλογη αντιμετώπιση". Θα καταλάβαινες, αν είχες βρεθεί σε σύλλογο σαν τον δικό μου, πως η συναίνεση μερικές φορές στα κοινά θέλω είναι παθητικότητα, υποταγή, τα ιδανικά και οι αρχές πάνε περίπατο, αν επιλέγεις μέτωπο εξ αρχής, ανεξάρτητα από το δίκαιο.
Εν ολίγοις, θα προτιμούσα να με γδάρουν ζωντανή, παρά να πάρω το μέρος καθηγητή ενώ φταίει (και έχουμε πολλά τέτοια περιστατικά εμείς, περιστατικά αλαζονείας). Αλλά, θα μαχόμουν μαζί του αν παραβιαζόταν τα δικαιώματά του, ακόμη και αν εγώ δεν κινδύνευα.

Με αυτήν την έννοια, να «φταίει» ο καθηγητής, δεν μου έχει τύχει να χρειαστεί να συζητήσουμε τιμωρία. Εννοώ περιστατικά που κάποιος αρκετά έμπειρος ή όποιος γνωρίζει καλύτερα το παιδί, θα σταματούσε πριν ξεσπάσει ο μαθητής. Που δεν μπορείς να πεις ακριβώς ότι ήταν λάθος. Ήταν κάποια έκρηξη που θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να συμβεί, αλλά πολλοί θα προλάβαιναν πώς να την αποφύγουν. Εγω προσωπικά στα παιδιά που γνωριζω ότι από κάποιο σημείο και μετά αντιδρουν, προσεχω ώς πού θα επιμείνω σε κάτι. Άλλος όμως, θα ελεγε ότι έτσι τα παιδιά μαθαίνουν ότι αν ξεσπάς με νεύρα και επιθετικότητα, οι άλλοι σε φοβούνται, σου κάνουν τα χατίρια και περναει το δικό σου. Επίσης, εκ των
πραγμάτων οι μαθητες δεν θα έχουν ίδιες αντιδράσεις τις πρώτες και τις τελευταίες ώρες, σε μονόωρα ή σε καθηγητές που έχουν για ώρες ή για χρόνια, σε μαθήματα εξεταζόμενα και μαθήματα που θεωρούνται υποτιμημένα κοκ. Κάποιοι συνάδελφοι είναι εκ των
πραγμάτων σε μειονεκτικότερη θέση  για διάφορους λόγους και αναγκαστικά σε αυτούς θα συμβούν τα περίεργα, οπότε αυτοί θα χρειαστούν και την «υπεράσπιση» μας.

Φυσικά δεν εννοώ σκηνικά που ο καθηγητής έξαλλος απειλεί ολόκληρο τμήμα με ημερήσια αποβολή ή κάνει μεγάλες δηλώσεις όπως ότι δεν θα δεχτεί το τάδε παιδί στην τάξη χωρίς βιβλίο κλπ, πραγματα παντελώς ανεδαφικά που απλώς ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Δεν νομίζω ότι κάποιος διευθυντής έχει παρασυρθεί από βρασμό ψυχής εκπαιδευτικού για πραγματα που οι υπόλοιποι αντιμετωπίζουν με διπλωματικούς χειρισμούς.
(και πάλι όμως, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αν όλοι βγάζαμε έξω όποιον δεν φέρνει βιβλία συστηματικά, δεν μπορεί, θα το έπαιρνε απόφαση να τα φέρει).

Τέλος, επιμενω πολύ σ αυτό, επειδή στο σχολείο μου υπάρχει πολύ η απάντηση «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα» που με εκνευρίζει αφάνταστα, γι αυτό επιμενω πολύ στο κοινό μέτωπο. Έχω βρεθεί κι εγω στην θέση να μου έρχεται να πω «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα», κάτι μου με παρηγορεί γιατί κάθε χρόνο σε 1-2 τμήματα θα μου κάνουν πολλά. Αλλά δεν μπορώ να ακούω να το χρησιμοποιούν σαν καραμέλα είτε για να πουλήσουν τρέλα και να αδιαφορήσουν, είτε για να καλύψουν το ότι και σ εκείνους κάνουν πολλά, αλλά δεν διαμαρτύρονται.

[Lucifer]

Το θέμα είναι ότι στην πρωτοβάθμια δεν υπάρχουν ποινές και στα παιδιά παγιώνονται αρνητικές συμπεριφορές και παρενόχλησης μαθήματος και βίας προς συμμαθητές και εκφοβισμού. Μετά είναι αργά. Έχουμε ενοχοποιήσει τόσο πολύ επίσης την έννοια της ποινής. «παιδαγωγικά μέτρα». Ντρεπόμαστε να πούμε και την λέξη. Δεν είναι παιδαγωγικά μέτρα. Είναι ποινές στις οποίες καταφεύγουμε όταν τα παιδαγωγικά μέτρα έχουν αποτύχει.
Υπάρχει και μερίδα εκπαιδευτικών του προοδευτικού χώρου, που ακούνε για ποινές και κανονισμούς και παθαίνουν αλλεργικό σοκ. Υποτίθεται ότι αυτά είναι μέτρα καταστολής και η καταστολή γεννα βία και τα παιδιά δεν είναι έτσι επειδή έτσι τα έμαθαν οι γονείς τους, αλλά η κακούργα κοινωνία και η ανεργία και οι πολλές ώρες εργασίας κλπ. Να πάρουμε λέει μέτρα πρόληψης και όλα θα φτιαχτούν. Τρελαίνομαι όταν τα ακούω. Λες και όποιος προτείνει 2-3 μέρες αποβολή είναι ψυχοπαθής βασανιστής παιδιών ας πούμε. Θα πεις στο 13χρονο ότι η συμπεριφορά του παραβιάζει τον κανονισμό του σχολείου, και χέστηκε, για να μην πω κάτι πιο βαρύ. Τόσα χρόνια ήξερε ότι αν κάνει κάτι, θα μιλήσουν με τους γονείς του οι οποίοι είτε θα τραμπουκίζουν, είτε θα πουλήσουν τρελίτσα «ενταξει παιδιά είναι, έτσι κάνουν τα αγόρια» ή θα βάλουν τα κλάματα γιατί τα έχουν δοκιμάσει όλα και «αχ το παιδί μου μέχρι πέρσι ήταν τόσο γλυκό και τρυφερό και δεν ξέρω τι έπαθε». Και δεν θα γίνει τίποτα. Αν δεν ζοριστεί ο γονιός του δημοτικού με συνέπειες της συμπεριφοράς του παιδιού του, δεν θα βάλει μυαλό. Έχουμε μια κοινωνία πιυ επι τούτου μεγαλώνει κακομαθημένα που μπορούν να λενε καθ να κάνουν ο,τι θέλουν, χωρίς κανεις να επιτρέπεται να τους κάνει παρατήρηση.

+++++

[harac]

[...]
 Επίσης, εκ των
πραγμάτων οι μαθητες δεν θα έχουν ίδιες αντιδράσεις τις πρώτες και τις τελευταίες ώρες, σε μονόωρα ή σε καθηγητές που έχουν για ώρες ή για χρόνια, σε μαθήματα εξεταζόμενα και μαθήματα που θεωρούνται υποτιμημένα κοκ. Κάποιοι συνάδελφοι είναι εκ των
πραγμάτων σε μειονεκτικότερη θέση  για διάφορους λόγους και αναγκαστικά σε αυτούς θα συμβούν τα περίεργα, οπότε αυτοί θα χρειαστούν και την «υπεράσπιση» μας.

[...]
Τέλος, επιμενω πολύ σ αυτό, επειδή στο σχολείο μου υπάρχει πολύ η απάντηση «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα» που με εκνευρίζει αφάνταστα, γι αυτό επιμενω πολύ στο κοινό μέτωπο. Έχω βρεθεί κι εγω στην θέση να μου έρχεται να πω «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα», κάτι μου με παρηγορεί γιατί κάθε χρόνο σε 1-2 τμήματα θα μου κάνουν πολλά. Αλλά δεν μπορώ να ακούω να το χρησιμοποιούν σαν καραμέλα είτε για να πουλήσουν τρέλα και να αδιαφορήσουν, είτε για να καλύψουν το ότι και σ εκείνους κάνουν πολλά, αλλά δεν διαμαρτύρονται.

Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και ευτυχία!
1. Δεν είμαστε σε μειονεκτική θέση, ούτε προνομιούχοι. Έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα στην εκπαιδευτική διαδικασία, είτε κάνουμε σε ένα τμήμα μία ώρα είτε περισσότερες. Τώρα, αν μερικοί  εκπαιδευτικοί ή μαθητές ισχυρίζονται με κάποια δόση προκατάληψης ότι  όσοι έχουν λιγότερες ώρες είναι εξ ορισμού σε μειονεκτική θέση, μπορούμε να τους αποδείξουμε με τη στάση μας ότι δεν ισχύει, εκτός ίσως ότι είναι λίγο πιο δύσκολο να προλάβουμε να βγει η ύλη μας μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς, επειδή χάνονται πολλές ώρες λόγω εκδηλώσεων, επισκέψεων κλπ. Και αυτό όμως τακτοποιείται με τον κατάλληλο προγραμματισμό. Και ναι, διάφορα περίεργα περιστατικά μπορούν και έχουν συμβεί σε όλους και σε όλες τις ώρες. Έχουμε να κάνουμε με έμψυχο υλικό, με ρέουσα εκπαιδευτική διαδικασία, επομένως  και με απρόβλεπτες αντιδράσεις. Το μόνο που έχω παρατηρήσει  είναι ότι ναι, τα παιδιά κουράζονται ευκολότερα τις τελευταίες ώρες και δεν συγκεντρώνονται εύκολα.
2. Εδώ συμφωνώ. Απαραίτητο είναι το κοινό μέτωπο και η κοινή στάση των εκπαιδευτικών ενός σχολείου σε θέματα σχολικής ζωής/παραβατικότητας κλπ. Όταν ακούω και εγώ από συναδέλφους  το "σε εμένα δεν κάνουν τίποτα, τους ρίχνω μια κεραυνοβόλα ματιά και κάθονται σούζα!" ψυλλιάζομαι ή αμετροέπεια ή απλώς υπεκφυγή για μη ανάληψη ευθυνών.

[Έσπερος]

Καλημέρα και χρόνια πολλά συνάδελφοι!

@harac δεν ξέρω γιατί εξελαβες ως υποτιμητικό αυτό ππυ είπα ότι κάποιοι είναι σε μειονεκτικότερο θέση. Για καλό το είπα. Η φασαρία σε κάποιους εκπαιδευτικούς συνηθωσ δεν οφείλεται σε δική τους αδυναμία, αλλά σε αντικειμενικούς παράγοντες πέρα από τη θέλησή τους. Αυτό μόνο ήθελα να πω και σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα ότι είναι νομοτελειακό κιόλας ότι θα συμβεί. Ομως, συμβαίνει και σίγουρα το έχουμε παρατηρήσει και στον εαυτό μας. Εγω πάντως βλέπω μεγάλη διαφορα αν κάνω 4 ή 2 ώρες σε ένα τμήμα. Στις 4 ώρες τους γνωριζω πολύ καλύτερα και συνεργαζόμαστε (δεν είμαι τύπος που τον φοβούνται ή επιβάλλεται). Σε ζωηρά τμήματα που έχω τελευταίες ώρες, μπορεί να κάνω άθλιο μάθημα γιατ κάθε λίγο διακόπτω για παρατήρηση, ενώ σε ζωηρά τμήματα που έχω κυρίως πρώτες ώρες, νομίζω ότι όλοι είναι αρνάκια. Αν κάνω ένα αντικείμενο που τους κρατάει απασχολημένους με ασκήσεις ή αντιγραφή από τον πίνακα, κυλάει πολύ καλύτερα παρα η ανάλυση κειμένου με ελεύθερη συζήτηση. κοκ.

[erietta]

Είναι τυχεροί οι συνάδερφοι που βρίσκονται σε σχολεία όπου υπάρχει κοινό μέτωπο όλων των συναδέρφων, δηλαδή αλληλεγγύη και σύμπλευση. Δυστυχώς με την επιβολή της αξιολόγησης και τις υπερεξουσίες των διευθυντών παρατηρώ ότι αυτή η σύμπλευση έχει πάει περίπατο....τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια εγώ προσωπικά δεν την έχω συναντήσει. 
Χριστός Ανέστη!

[Έσπερος]

Είναι τυχεροί οι συνάδερφοι που βρίσκονται σε σχολεία όπου υπάρχει κοινό μέτωπο όλων των συναδέρφων, δηλαδή αλληλεγγύη και σύμπλευση. Δυστυχώς με την επιβολή της αξιολόγησης και τις υπερεξουσίες των διευθυντών παρατηρώ ότι αυτή η σύμπλευση έχει πάει περίπατο....τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια εγώ προσωπικά δεν την έχω συναντήσει. 
Χριστός Ανέστη!

Ούτε εγω την έχω συναντήσει απόλυτα. Τη βλέπω επιλεκτικά και κατά το δοκουν
και συμφέρον. Αλλά αυτό το έχω δει από πολύ πριν την αξιολόγηση και κάποιοι από τους μεγαλύτερους υποκριτές στο σχολείο μου είναι οι κατά της αξιολόγησης.

[milks]

Σίγουρα σχολείο ήταν...? 

Όταν πήγαινα εγώ γυμνάσιο τη δεκαετία του '90 υπήρχαν αγόρια που αυνανίζονταν καθ' έξιν εν ώρα μαθήματος.

[ppil]

Με όσα διαβάζω εδώ μέσα, έχω αρχίσει να πιστεύω πως είμαι ο χειρότερος άνθρωπος και συνάδελφος σας και μάλιστα αμετανόητα ο χειρότερος. Είστε τυχεροί που δεν με έχετε στο σχολείο σας. Εγώ βλέπετε, δεν ξέχασα πως όταν ήμουν μαθήτρια είχα πολλούς καθηγητές που τους θεωρούσα αστοιχείωτους, κομπλεξικούς και πολλά άλλα κοσμητικά. Να πω πως δεν ήμουν καλή μαθήτρια; Όχι, η καλύτερη μαθήτρια στο έτος μου ήμουν, σε σχολείο υποτίθεται της αριστοκρατίας. "Οργίασα με το μυαλό, μα ελάχιστα στην πράξη" βέβαια . Καθόλου αδικημένη όμως όπως ήταν οι πρόγονοί μου, που από τύχη μορφώθηκαν εξαιτίας της αντιστασιακής τους δράσης. Το σόι μου ανύπαρκτο από εξορίες και "εις θάνατον". Να φταίει το γονιδιακό μου παρελθόν που δεν αναγνωρίζει συντηρητικές εξουσίες (εσείς οι αριστεροί λένε κάθε φορά που αντιδρώ) ή απλά η μισανθρωπιά μου; Κοινό μέτωπο αν δεν αγωνίζεσαι για ιδανικά δεν αναγνωρίζω και δεν γνωρίζω κιόλας. Υπάρχουν συνάδελφοι που με φουρκίζουν όταν μιλούν -ενώ ξέρω τα έργα τους- και ειδικά όταν κάνουν μαθήματα ηθικής, υπάρχουν άνθρωποι που κατακρίνω που διάλεξαν έναν δρόμο που δεν ήθελαν (απεχθάνομαι τον μισθωτό δάσκαλο, είτε είναι συνάδελφος στο σχολείο είτε είναι δάσκαλος των παιδιών μου). Δεν ξεχωρίζω κατευθύνσεις και εμπειρίες. Η εμπειρία στον δάσκαλο είναι για να προλαβαίνει τις κακοτοπιές όχι για να γίνεται καλύτερος, αφού όλοι χειροτερεύουμε με τα χρόνια και ας μαθαίνουμε την ύλη, ακόμη και οι άσχετοι (ναι, πιστεύω πως υπάρχουν άσχετοι συνάδελφοι). Ναι επίσης, πιστεύω πως πολλοί δάσκαλοι αδικούν, αδικούν παράφορα μάλιστα, επειδή δεν κάνουν τη δουλειά τους.