Μουσικές διαδρομές (2010)

[aeee]

Για την ημέρα του Πατερα. Χρονια Σας Πολλα!

http://www.loveyoufather.com/ 

Ο Πατέρας

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

Στα χέρια της μητέρας μου, κοιμόταν ο πατέρας μου
Και η ζωή ξημερώνει στα παιδικά μου μάτια
Και το πρωί που έφευγε, μια ακτίνα του ήλιου ξέφευγε
Και χόρευε στο βήμα του αργά στα σκαλοπάτια

Ρεφρέν:
Στο μεσιανό του δάκτυλο μια φαγωμένη βέρα
Κι ανάμεσα στα χείλη του μια ήσυχη γραμμή
Δεν μίλαγε μα δάκρυζε, στην πρώτη καλημέρα
Λογια είναι τα δάκρυα, κρυμμένα στα κορμί

Τους δρόμους που περπάταγε, ασίκικα τους πάταγε
Κι ας ήταν ο πατέρας μου σκαρί συνηθισμένο
Στους ουρανούς αρμένισε και το σακάκι ανέμισε
Καιρός πάει που έφυγε μα εγώ τον περιμένω.

[PDE ads]

[physicaest]

http://www.youtube.com/watch?v=VHTXFjXx3-0
♥Χρωμα Δεν Αλλαζουνε Τα Ματια♥
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Γεράσιμος Ανδρεάτος

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
Ονόματα και βλέμματα και δρόμους

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια


Που θυμάσαι και θυμάμαι
Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα
Όσο ζούμε και πονάμε

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Μόνο τρόπο να κοιτάνε

Κι αν αλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
Αλλάξαμε και μεις με τη σειρά μας
Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

1920

[δασκαλίτσα]

L'appuntamento

Ornella Vanoni

B. Lauzi - E. Carlos - R. Carlos

(1970)

Ho sbagliato tante volte ormai che lo so già
che oggi quasi certamente
sto sbagliando su di te ma una volta in più
che cosa può cambiare nella vita mia...
accettare questo strano appuntamento
è stata una pazzia!
Sono triste tra la gente
che mi sta passando accanto
ma la nostalgia di rivedere te
è forte più del pianto:
questo sole accende sul mio volto
un segno di speranza.
Sto aspettando quando ad un tratto
ti vedrò spuntare in lontananza!
Amore, fai presto, io non resisto...
se tu non arrivi non esisto
non esisto, non esisto...
e cambiato il tempo e sta piovendo
ma resto ad aspettare
non m'importa cosa il mondo può pensare
io non me ne voglio andare.
io mi guardo dentro e mi domando
ma non sento niente;
sono solo un resto di speranza
perduta tra la gente.
Amore è già tardi e non resisto...
se tu non arrivi non esisto
non esisto, non esisto...
luci, macchine, vetrine, strade
tutto quanto si confonde nella mente
la mia ombra si è stancata di seguirmi
il giorno muore lentamente.
Non mi resta che tornare a casa mia
alla mia triste vita
questa vita che volevo dare a te
l' hai sbriciolata tra le dita.
Amore perdono ma non resisto...
adesso per sempre non esisto
non esisto, non esisto...

το τραγούδι αποδόθηκε στα Ελληνικά με στίχους από τη Λήδα Χαλκιαδάκη και την υπέροχη φωνή της Δήμητρας Γαλάνη

Καθισμένη στην μεγάλη την πλατεία περιμένω
Πάνε μέρες που δεν σ'είδα και πώς άντεξα δεν ξέρω
Τόσα λάθη έχουμε κάνει μα το πιο μεγάλο είναι δικό μου
Όλο τρέμω πως δεν θα'ρθεις και δεν συγχωρώ τον εαυτό μου
Μα είναι τόση η ανάγκη να σε δω ν'ακούσω τη φωνή σου
Μακριά σου δεν υπάρχω η ζωή μου είναι δική σου

Αγάπη μου έλα δεν υπάρχω
Μακριά σου το ξέρεις
Δεν υπάρχω δεν υπάρχω

Μια ψιλή βροχή αρχίζει κι η πλατεία αδειάζει λίγο λίγο
Όλοι φεύγουν βιαστικά μα εγώ ξέρω δεν μπορώ να φύγω
Κι είναι τόση ανάγκη να σε δω ν' ακούσω την φωνή σου
Μακριά σου δεν υπάρχω η ζωή μου είναι δική σου

Πωω,πεθαίνω και για Ornella Vanoni και για "ραντεβού"
Να΄σαι καλά ντομενικάκι!!!

[MARKOS]

α, για το "ραντεβου" οτι .......πεθαινεις, το ξερω !!!

ασε προς το παρoν το ραντεβου και στρωσου στα της εξεταστικης. Καλη Επιτυχια!!!!!!!!!!!!!!
το ραντεβου απο τις 29 και μετα ...

[PDE ads]

[aristos2]

Πωλείται πατρίς



... στη σειρά σας, παρακαλώ ...  

[MARKOS]

αφιερωμενο στα παιδια που συναντηθηκαμε χτες και περασαμε πολυ ωραια!! αλλα και σε ολους τους συναδελφους.

( elena86, εκανες τη διαφορα!)

ΜΑΡΙΑ ΣΟΥΛΤΑΤΟΥ -
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΟΝΟΜΑΤΑ

πολυ απλα ΥΠΕΡΟΧΟ

 Οι φίλοι μου δεν έχουνε ονόματα       
 
Στίχοι: Δημήτρης Λέντζος
Μουσική: Μιχάλης Τερζής
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Σουλτάτου

Οι φίλοι μου δεν έχουνε ονόματα
αβάφτιστοι γυρίζουνε στην πόλη
τα μάτια τους παλιά αποτυπώματα
τους φίλους μου τους πέτυχε το βόλι

Οι φίλοι μου δεν στέλνουνε μηνύματα
χαράξανε στην πέτρα δυο σημάδια
στο πρόσωπο του κόσμου τα διλήμματα
οι φίλοι μου δεν βγαίνουνε τα βράδια

[Που μας πάει ο καιρός
σε ποια πόλη του νόστου
κι αν βρεθείς μοναχός
μιαν απάντηση δώσ’ του] x 2

Οι φίλοι μου χορεύουνε χαράματα
σε κέντρα μακρινά και ρημαγμένα
στη πόρτα τους χιλιάδες τα εντάλματα
οι φίλοι μου δεν μοιάζουν με κανέναν

[Που μας πάει ο καιρός
σε ποια πόλη του νόστου
κι αν βρεθείς μοναχός
μιαν απάντηση δώσ’ του] x 2

Οι φίλοι μου σωπαίνουν τα μεσάνυχτα
σαν ίσκιοι μακρινοί με δίχως σώμα
τα λόγια τους παράθυρα ορθάνοιχτα
οι φίλοι μου αντέχουνε ακόμα



http://www.youtube.com/watch?v=RjZnHFUpzmo&feature=PlayList&p=6F6FB9FBA28AB695&playnext_from=PL&playnext=1&index=42

[MARKOS]

σε αυτο το τραγουδι βλεπω τον εαυτο μου,

Για το αδύνατο ικανοί

- Μαρία Δημητριάδη


Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Το ποιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω,
σαν ταξιδιώτης που δε γνώρισε σταθμό.
Σα μεθυσμένος σε μπαράκι,
σαν αλητάκι σε παγκάκι,
σαν ισοβίτης που κοιτά τον ουρανό.
Μια νύχτα έσπασε η βιτρίνα της γιορτής,
και οι εκπτώσεις μας αρχίσανε νωρίς.
Κι είπες δεν είμαι για πολλά,
ποτάμι η αγάπη και περνά,
κι ύστερα έστριψες στου δρόμου τη γωνιά.

Να μ αγαπάς σα να πηγαίνεις σινεμά,
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά,
ξέρω τα μυστικά του, έλα.
Να μ αγαπάς σαν να πηγαίνεις σινεμά,
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά,
σαν τελευταίοι Μοϊκανοί για το αδύνατο ικανοί
και για την τρέλα.

Το ποιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω,
σαν ναύτης ξέμπαρκος σε τόπο μακρινό.
Σαν μάτι φάρου σ ακρωτήρι,
σαν ναυαγός σ ένα ποτήρι,
πουλί Φλαμίνγκο κάπου στον Ατλαντικό.
Εσύ τα βράδια στο πανόραμα γυρνάς,
για κάποιο όραμα χαμένο να μιλάς.
Κι εγώ που βάφτισα παρόν,
το μέλλον και το παρελθόν,
σε προσκαλώ στο φεστιβάλ των κυνηγών.

http://www.youtube.com/watch?v=V-warPq3h0M&feature=related

[Υπατία]

Παίρνω τη σκυτάλη...

http://www.youtube.com/watch?v=6H5fMOF00xg

Η φωνή που εφτά ζωές δεν θα έφταναν να τη χορτάσεις σε μια μπαλάντα ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ!!

[Υπατία]

Κι ένας άλλος Ξυλούρης
Μουσική/Στίχοι: Λουκάς Θάνος/Καρυωτάκης Κώστας

http://www.youtube.com/watch?v=a3yNFZEf6Js

Ιδανικοί Αυτόχειρες
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα
παίρνουν τα παλιά φυλαγμένα γράμματά τους
Διαβάζουν ήσυχα κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους
 
Ήταν η ζωή τους λένε τραγωδία
Θεέ μου το φρικτό γέλιο των ανθρώπων
Τα δάκρυα, ο ιδρώς,  η νοσταλγία
τον ουρανό, η ερημιά των τόπων
 
Στέκονται στο παράθυρο κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση
Τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε 
τον ήλιο που για πάντα θέλει η δύση
 
Όλα τελειώσαν το σημείωμα νάτο
σύντομο, απλό, βαθύ καθώς ταιριάζει
Αδιαφορία, συγχώρεση γεμάτο
για εκείνο που θα κλαίει και θα διαβάζει
 
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος
 
Όλα τελειώσαν ψιθυρίζουν τώρα       
 
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος
 

[Υπατία]

Ένα ακόμη απ΄τα παλιά αλλά όχι ξεχασμένα...

http://www.youtube.com/watch?v=DaYKPHCug5k

Πήρα τους δρόμους τ' ουρανού

Φαραντούρη Μαρία

Μουσική/Στίχοι: Θεοδωράκης Μίκης/Λειβαδίτης Τάσος

Να ’χα δυο χέρια, δυο σπαθιά να σε σκεπάσω αγάπη μου
να μη σ’ αγγίζει ο πόνος
Να ’μουν αϊτός, να ’χα φτερά για να σε πάρω μακριά
να μη σε βρίσκει ο χρόνος
 
Έφυγε η μέρα μας πικρή κι άρχισε να βραδιάζει
μες στο τραγούδι το αίμα μου
κόμπο τον κόμπο στάζει 
 
Πήρα τους δρόμους τ’ ουρανού,  τα σύννεφα κυνήγησα
μίλησα με τ’ αστέρια
Έψαξα νότο και βοριά για να σου φέρω τη χαρά
μα έμεινα μ’ άδεια χέρια
 
Έφυγε η μέρα μας πικρή κι άρχισε να βραδιάζει
μες στο τραγούδι το αίμα μου
κόμπο τον κόμπο στάζει

[aeee]

Πωλείται πατρίς

Φυσάει

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Το έθνος μας απειλείται!
Υπέρ βωμών και εστιών.
Μα πρέπει να συντομεύουμε Εξοχότατε,
μας περιμένουν για το τσάι!
Εν θα ουκ εστί πόνος ου λύπη;

Ένας ζητιάνος ξύνει τ' αχαμνά του.
Ο άγνωστος στρατιώτης κρυώνει στο χιονόνερο;
Ο υπουργός χειρονομεί, μια γριά σταυροκοπιέται.
Κύριε των δυνάμεων!!!
Των δυτικών, βέβαια, δυνάμεων.

Σκασμός ,σκασμός λοιπόν μιλάει ο υπουργός!
Τα γάντια χειροκροτούν,
οι φαντάροι παρουσιάζουν όπλα,
οι τράπεζες χωνεύουν τη λεία τους,
δυο αστυνόμοι τρέχουν.

Ποιος είναι;
Τίποτα, τίποτα.
Ποιος είναι;
Ένας άνεργος λιποθύμησε. Τίποτα.
Μπορεί και να πέθανε. Τίποτα.
Σκασμός!!! Σκασμός λοιπόν μιλάει ο υπουργός!

Πρέπει να εξοπλισθώμεν δια να διασφαλίσουμε
την ασφάλεια του έθνους...
Μακάριοι οι πεινώντες και οι διψώντες;
Ω! sorry! Ε, με συγχωρείτε!
Η ελευθερία της πατρίδας ήθελα να πω;

S. O. S.

Φυσάει, φυσάει απόψε φυσάει.
Τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι, φυσάει
κάτω από τις γέφυρες φυσάει
μες τις κιθάρες φυσάει?.

S.O.S.

Δως μου το χέρι σου φυσάει;
Δως μου το χέρι σου.

[aristos2]

Πόσα περάσαμε
το ξέρεις και το ξέρω
Άλλες αγάπες
που δε βγάζαν πουθενά
Έρχομαι εδώ μπροστά σου
κοίτα με στα μάτια
Δεν έχουμε άλλη επιλογή
εμείς οι δυο

θέλω να με κρατάς για πάντα
Να χάνομαι μες στα δυο σου μάτια
Ξέρεις πως μακριά σου εγώ δε ζω

Θέλω σφιχτά να μ΄ αγκαλιάζεις
Μέσα στις νύχτες να φωνάζεις
Τίποτα δε χωρίζει εμάς τους δυο

Τόσος καιρός χαμένος
πήγε μακριά σου
Εσύ κι εγώ σε κάποια άλλη αγκαλιά
Αυτό που δένει εμάς τους δυο
είναι γραμμένο
Πάρε το χέρι μου
και πάμε ξανά

[domenica]

Πάμε ξανά στα θαύματα

Θα 'ρθω να σε πάρω μια βραδιά με φεγγαράκι
στους δρόμους τα φανάρια ανοιχτά για την αγάπη.
Πράσινα φανάρια στη σειρά
και στους καθρέφτες δυο φεγγάρια.

Πάμε ξανά στα θαύματα όπως μια φορά.
Κι αν δεν μας αφήσει η αγάπη στα μισά
Αίγινα θα πιάσουμε και Σύρα κι Ικαριά,
λύσε τα σχοινιά.
Ασημένιο μονοπάτι στην πλώρη μου
το φεγγάρι στα νερά,
καλοτάξιδο κορμάκι, βαπόρι μου,
πήγαινέ μας στ' ανοιχτά.

Όνειρο θα γίνω και θα 'ρθω να σε κοιμίσω
και όσα ονειρευτήκαμε μαζί να σου θυμίσω.
Όνειρα που κάναμε κι οι δυο
πάνω στο ίδιο μαξιλάρι.

σωμα βαθύ σαν προσευχή
Μου 'λειψες πολύ.

Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

[ekfrasi]

Νικόλας Άσιμος

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,
χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,
δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,
εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χτες,
δανείσου κι εσύ μια φορά και βρες μονοπάτι ξανά
κι αν χάνεις αυτό που σε ζει δεν έφταιξες μόνον εσύ,
αξίζει να ζουν σαν παιδιά εκείνοι που έχουν καρδιά.

Τον πόλεμο ζητώ για μια ζωή που δεν τη ζω,
να μην μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά,
πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά