0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
To ημιαποθετικό revertor δανείζεται την υποτακτική / απαρέμφατο / μετοχή μέλλοντα, μετοχή ενεστώτα, σουπίνο και γερούνδιο από την ενεργητική φωνή, όπως και το αποθετικό revertor. Έτσι δεν είναι;
Αποριών συνέχεια... Θα ήθελα τη βοήθειά σας σχετικά με τις παρακάτω περιπτώσεις: (α) Έστω ότι ζητηθεί η μετατροπή της ενεργητικής σύνταξης σε παθητική στις παρακάτω προτάσεις: Belua ad Andromedam se movetUltimis annis ... in Campania se tenebatIn agro Falerno ... se expedivitΣε όλες τις περιπτώσεις το ενεργητικό μεταβατικό ρήμα έχει ως αντικείμενο την αντωνυμία se που λειτουργεί αυτοπαθώς και μάλιστα αναφέρεται στο υποκείμενο αυτού (άμεση αντανάκλαση). Στην παθητική σύνταξη μετατρέπω το ενεργητικό ρ. στο αντίστοιχο παθητικό του, αποβάλλοντας το se, αλλά διατηρώντας το υποκείμενο, άραBelua ... movetur... tenebatur... expeditus est(β) Και αντίστροφα(Germani) in fluminivus lavantur = (Germani) ... se lavantΙσχύουν τα παραπάνω;
Τέλος, η περίοδος Neptunus iratus ad oram Aethiopiae urget beluam marinam, quae incolis nocet μετατρέπεται σεA Neptuno irato ad oram Aethiopiae urgetur belua marina, a qua incolae nocentur, και η πρόταση (Silius Italicus) gloriae Vergili studebat, μετατρέπεται σε (A Silio Italico) gloria Vergili studebatur ;;;Ευχαριστώ
Οκ, και εμένα κάτι δεν μου κολλούσε εδώ. Παρασύρθηκα από το κατά τα άλλα αξιόλογο βοήθημα των Παπακώστα-Αθανασιάδη, εκδ. Ζήτη, όπου στο μάθημα 23 μετατρέπει το Arria dolori se dabat σε Arria dolori dabatur με τη σημείωση: "Σε περίπτωση αυτοπάθειας, όπως εδώ, κατά τη μετατροπή της σύνταξης σε παθητική, παραλείπεται η αντωνυμία, το υποκείμενο παραμένει το ίδιο, ενώ το ρήμα τίθεται σε παθητική φωνή, στον ίδιο χρόνο και στην ίδια έγκλιση", χωρίς, ωστόσο, να το τεκμηριώνει περαιτέρω.
Ως προς το δεύτερο (μη μετατροπή του κατά δοτική αντικειμένου ενός μονόπτωτου ρήματος), μπορείς να με παραπέμψεις σε κάποιος έγκριτο συντακτικό;
Οπότε να υποθέσω πως το παράδειγμα παθητικοποίησης που παραθέτει ο Μπαχαράκης στο Συντακτικό του είναι μάλλον ατυχές...: ""Ὑμεῖς ἐβοηθήσατε τοῖς φίλοις" = "Οἱ φίλοι ἐβοηθήθησαν ὑφ' ὑμῶν"
Συνάδελφοι σας ευχαριστώ για ακόμη μία φορά για τις πολυτιμότατες και πληρέστατες απαντήσεις σας. Έχω να ασχοληθώ καιρό με τα λατινικά και νιώθω να πατάω σε κινούμενη άμμο κάθε φορά.Μία ακόμη επιβεβαίωση ή διόρθωση, παρακαλώ, αυτή τη φορά αναφορικά με τη σύμπτυξη πρότασης σε μετοχή.Στο μάθημα 20, εάν ζητηθεί η μετατροπή της πρώτης κύριας σε μετοχική φράση: (Hannibal) ... copias Romanorum profligavit et delevit = copias Romanorum profligatas delevit (επειδή είναι συνημμένη στην εννοούμενη επαναληπτική αντωνυμία-αντικείμενο eas του β΄ρήματος). Το ίδιο με παραπάνω ισχύει στο 28: Plato ... hominem comprehendit et ... tradidit = Plato ... hominem comprehensum ... tradidit (επίσης συνημμένη στο εννοούμενο eum = hominem του β΄ ρήματος, αυτό το έχω βρει στα περισσότερα "βοηθήματα" αφαιρετική απόλυτη...) Και τέλος πάλι στο 20, σύμπτυξη χρονικής πρότασης: Postquam XIV annos in Italia complevit, Carthaginienses eum in Africam revocaverunt = XVI annis in Italia completis (a Hannibale) Carthaginienses eum in Africam revocaverunt ("γνήσια" αφαιρετική απόλυτη)Έχω καταλάβει σωστά;
Παρακαλώ συνάδελφοι τα φώτα σας στις παρακάτω αναλύσεις μετοχών στο 20 Μάθημα των Λατινικών: 1. (Cassius) exclusus ab insidiatoribus Caligulae, recesserat ... = Postquam (Cassius) exclusus est ab insidiatoribus Caligulae, recesserat ...Πιστεύετε πως για την ανάλυση χρειάζεται μετατροπή της σύνταξης σε ενεργητική ή είναι περιττή εφόσον δε ζητηθεί; (Postquam insidiatores Caligulae excluserunt (-ere) Cassium, is recesserat ...)2. Λίγο παρακάτω, υπάρχει δεύτερη χρονική μετοχή, αυτή τη φορά συνημμένη στο αντικείμενο eum: extractum imperatorem eum salutavit (miles). εδώ χρειάζεται μετατροπή της ενεργητικής σε παθητική;: Ubi Cassius extractus est , imperator salutatus est a milite3. Τέλος, η αιτιολογική μετοχή (υποθετικής αιτιολογίας) quasi moriturum eum miseratur = quia is moriturus esset (υστερόχρονο στο παρελθόν)τι λέτε; (κυρίως για το 2.)