1
Σχολική ζώνη / Απ: Το τέλος του δάσκαλου στα δυσπρόσιτα σχολεία.
« στις: Μάιος 16, 2024, 05:03:59 μμ »
Εγώ έχω να πω ότι βάσει Συντάγματος όλοι οι πολίτες είναι ίσοι και όλοι έχουν το δικαίωμα να έχουν τις ίδιες βασικές παροχές που προβλέπονται.
Αν προβλέπεται εκπαίδευση δια ζώσης, αυτό πρέπει να παρέχεται σε όλους.
Δεν είναι ευθύνη ούτε δικαίωμα του κράτους να ορίζει άμεσα ή έμμεσα ενδεδειγμένους τόπους διαμονής. Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να αποφασίζει ποιος τόπος ενδείκνυται για να ικανοποιήσει τον τρόπο ζωής που ονειρεύεται βάσει των ταλέντων του, των φιλοδοξιών του, των βιωμάτων του, των προσωπικών του σχέσεων και των οικονομικών του δυνατοτήτων.
Άλλοι περνάνε μια χαρά εκεί που μεγάλωσαν, άλλοι όχι και θέλουν να πάνε μακριά, σε μια πόλη, σε μια ξένη χώρα, αλλά ακόμα και σε ένα μικρότερο μέρος. Γιατί υπάρχουν αυτοί που πνίγονται σε ένα χωριό, υπάρχουν κι αυτοί που πνίγονται στις πόλεις. Άλλος ονειρεύεται να στήσει ένα μαγαζάκι στο χωριό του, άλλος ένα πολυκατάστημα στην πόλη, άλλος μια πολυεθνική στη Νέα Υόρκη (λέμε τώρα). Όλα είναι θετικές εξελικτικές καταστάσεις, εφόσον ανταποκρίνονται στα όνειρα των ανθρώπων. Και γι' αυτό και ο τρόπος ζωής είναι ιδιωτική υπόθεση που δεν μπορεί να κρίνει άλλος με τις δικές του προδιαγραφές. Στην ουσία, είναι αυτό το δικαίωμα που το Σύνταγμα αναφέρει ως "ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας".
Αν προβλέπεται εκπαίδευση δια ζώσης, αυτό πρέπει να παρέχεται σε όλους.
Δεν είναι ευθύνη ούτε δικαίωμα του κράτους να ορίζει άμεσα ή έμμεσα ενδεδειγμένους τόπους διαμονής. Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να αποφασίζει ποιος τόπος ενδείκνυται για να ικανοποιήσει τον τρόπο ζωής που ονειρεύεται βάσει των ταλέντων του, των φιλοδοξιών του, των βιωμάτων του, των προσωπικών του σχέσεων και των οικονομικών του δυνατοτήτων.
Άλλοι περνάνε μια χαρά εκεί που μεγάλωσαν, άλλοι όχι και θέλουν να πάνε μακριά, σε μια πόλη, σε μια ξένη χώρα, αλλά ακόμα και σε ένα μικρότερο μέρος. Γιατί υπάρχουν αυτοί που πνίγονται σε ένα χωριό, υπάρχουν κι αυτοί που πνίγονται στις πόλεις. Άλλος ονειρεύεται να στήσει ένα μαγαζάκι στο χωριό του, άλλος ένα πολυκατάστημα στην πόλη, άλλος μια πολυεθνική στη Νέα Υόρκη (λέμε τώρα). Όλα είναι θετικές εξελικτικές καταστάσεις, εφόσον ανταποκρίνονται στα όνειρα των ανθρώπων. Και γι' αυτό και ο τρόπος ζωής είναι ιδιωτική υπόθεση που δεν μπορεί να κρίνει άλλος με τις δικές του προδιαγραφές. Στην ουσία, είναι αυτό το δικαίωμα που το Σύνταγμα αναφέρει ως "ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας".