1933
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« στις: Φεβρουάριος 03, 2016, 12:52:39 μμ »
Sali, σε κουράζω, αλλά με την αναφορική πρόταση μου ανέτρεψες κάτι που είχα χρόνια δεδομένο και χρειάζομαι και άλλη εξήγηση. Σε παραδείγματα όπως Ο υ δ ε μ ί α ν π ά ρ ε σ τ ιν α ς ή κ ε ι ν ε χ ρ η ν τα συντακτικά γράφουν ότι η αναφορική πρόταση έχει θέση γενικής διαιρετικής στο Ο υ δ ε μ ί α ν, γιατί παραλείπεται ο προσδιοριζόμενος όρος τ ο ύ τ ων. Το Ο υ δ ε μ ί α ν είναι δεδομένο ότι ανήκει στην κύρια πρόταση. Για να επιμένεις όμως εσύ κάτι δεν έχω καταλάβει, αλλα τι; Η περίπτωση με το ε α υ τ ή ς και το ό σ α δεν είναι ίδια; Πού διαφέρει; Έχουμε εδώ κάποια ιδιαίτερη περίπτωση πρόταξης ή μήπως διαφωνείς γενικά με τα συντακτικά;
Η πληροφορία σου για το παρίστημι με δοτική ήταν πολύ σημαντική, δεν το είχα συναντήσει ποτέ (προφανώς ανήκει στα ρήματα που σημαίνουν συνάντηση).
Έχω και αλλη μια απορία σχετικά με το τ ο σ α υ τ α, αλλά ίσως ανοίξω μεγάλο θέμα και δεν μπορέσεις να μου απαντήσεις αμέσως. Προτίμησα το τ α υ τ α, γιατί αν εννοούσα το τ ο σ α υ τ α θα ήταν σαν να θεωρώ την αναφορική παραβολική, ενώ πιστεύω ότι είναι απλώς προσδιοριστική.
Αυτό με είχε απασχολήσει στο παρελθόν, αλλά κατέληξα μόνη μου στο συμπέρασμα, με βάση διάφορα παραδείγματα, ότι δεν μπορεί πάντοτε μία πρόταση που εισάγεται με το ό σ α να είναι παραβολική και ότι για να είναι παραβολική πρεπει να δηλώνει καθαρά σύγκριση. Για παράδειγμα, στην φράση Κ α ι Β ο ι ω τ ω ν π α ρ α χ ρ η μ α ξ υ ν έ λ α β ον ό σ ο ι η σ α ν ε ν τ η Α τ τ ι κ η η αναφορική δεν δηλώνει σύγκριση, άρα θα εννοήσω ως παραλειπόμενο το
τ ο ύ τ ο υ ς , δεν είναι έτσι;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για όποιες απαντήσεις μπορείς να μου δώσεις.
Η πληροφορία σου για το παρίστημι με δοτική ήταν πολύ σημαντική, δεν το είχα συναντήσει ποτέ (προφανώς ανήκει στα ρήματα που σημαίνουν συνάντηση).
Έχω και αλλη μια απορία σχετικά με το τ ο σ α υ τ α, αλλά ίσως ανοίξω μεγάλο θέμα και δεν μπορέσεις να μου απαντήσεις αμέσως. Προτίμησα το τ α υ τ α, γιατί αν εννοούσα το τ ο σ α υ τ α θα ήταν σαν να θεωρώ την αναφορική παραβολική, ενώ πιστεύω ότι είναι απλώς προσδιοριστική.
Αυτό με είχε απασχολήσει στο παρελθόν, αλλά κατέληξα μόνη μου στο συμπέρασμα, με βάση διάφορα παραδείγματα, ότι δεν μπορεί πάντοτε μία πρόταση που εισάγεται με το ό σ α να είναι παραβολική και ότι για να είναι παραβολική πρεπει να δηλώνει καθαρά σύγκριση. Για παράδειγμα, στην φράση Κ α ι Β ο ι ω τ ω ν π α ρ α χ ρ η μ α ξ υ ν έ λ α β ον ό σ ο ι η σ α ν ε ν τ η Α τ τ ι κ η η αναφορική δεν δηλώνει σύγκριση, άρα θα εννοήσω ως παραλειπόμενο το
τ ο ύ τ ο υ ς , δεν είναι έτσι;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για όποιες απαντήσεις μπορείς να μου δώσεις.