PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Ένιωσα την ίδια έκπληξη με αυτή τη δήλωση. Μάλλον μας σόκαρε όλους.
Στα υπόλοιπα, ελπίζω να μην παίζουν τα πιτσιρίκια με το κινητό τα απογεύματα κλέφτες και αστυνόμους, αλλά δικό τους θέμα.

Αν έχει τετοια αντανακλαστικά η αστυνομία που αφήνει κονβόι σεσημασμένων χούλιγκαν να διασχίζει ανενόχλητο τη μισή χώρα ή να δολοφονούνται γυναίκες έξω από το ΑΤ απι το οποίο ζήτησαν προστασία, και κατά τ άλλα θα τρέχει να επέμβει σε φάρσες πιτσιρικιων, ενταξει ας συλλάβει και κανέναν γονέα να καταλάβουν όλοι ότι δεν μπορούν τα 12χρονα να έχουν ελευθερίες ενηλίκων. Να ησυχάσουμε κι εμείς που θελουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας φυσιολογικά και φοβόμαστε να τα στείλουμε σχολείο για να μην έρθουν σε επαφή με άλλα παιδιά.

Σε άλλα νέα, panic button τα απογεύματα με τα απαγορευμένα κινητά του πρωινού.

Τουλάχιστον είπε δημόσια ότι η βία είναι εκτός σχολείου. Πρωτοφανές, δεν περίμενα να κάνει ποτέ κανείς τους αυτήν τη διευκρίνιση. Ας μην έχουμε και την απαίτηση να θεωρεί κανείς αυτονόητο ότι τα ανήλικα θα πρέπει να τα προσέχουν οι γονείς τους καθ όχι η αστυνομία.

Εμείς όταν δίνεται ωριαία, ειδοποιούμε τον γονέα. Αν το παιδί του αρχίσει τα γνωστά ότι δεν έκανε τίποτα και τα έκαναν και άλλοι, ο γονέας θα το αμφισβητήσει και δεν θα δείξει στο παιδί ότι δεν πρέπει να το ξανακάνει, έστω για να μην φέρνει τους γονείς σε δύσκολη θέση. Αν ο γονιός στο σπίτι λέει ότι είναι παράξενη η καινούργια μαθηματικός, τι καταλάβαινε το παιδί; Ότι μπορεί να κάνει ο,τι θέλει.

Στο κομμάτι της συμπεριφοράς των μαθητών εξακολουθώ να διαφωνώ. Αλλά μάλλον μιλάνε για άλλο πράγμα πάλι. Μας έχουν τύχει 2-3 φορές εκπαιδευτικοί που ακόμα κσι τα πιο ησυχα παιδιά, κάτι θα κάνουν. Τέτοιο πράγμα έχω δει όμως 2-3 φορές στα 10 χρόνια. Αυτά είναι να μη σου τύχει, γιατί δεν μπορείς να το χειριστείς χωρίς να εκθέσεις τον συναδελφο και χωρίς να βγάλεις και τα παιδιά τρελά. Συνολικά όμως, υπάρχουν παιδιά που έρχονται στο σχολείο για να ενοχλούν. Το έκαναν από το δημοτικό, πιθανότατα από το νηπιαγωγειο, θα το κάνουν στο γυμνάσιο και θα το κάνουν και στο επαλ, το έκαναν και στις κούνιες όταν ήταν μικρά και το κάνουν γιατί κανένας δεν ενδιαφέρεται να τους πει να μην το κάνουν. Δεν μπορεί να ήταν προβληματικοί όλοι ανεξαιρετωσ οι εκπαιδευτικοί που είχαν τόσα χρόνια. Αυτοί θα κάνουν τα πάντα για να μην μπουν σε σειρά στην προσευχή, θα κάνουν τα πάντα για να αργήσουν να ανέβουν στην τάξη μετά το κουδούνι, θα γνωρίζει το όνομά τους ο κάθε καθηγητής του σχολείου ακόμα κι αν δεν τους κάνει μάθημα, γιατί τους έχει δει στην εφημερία, θα χρειαστεί να τους αλλάζουμε συνεχώς θέση στις γιορτές γιατί ενοχλούν, θα μας κάνουν ρεζίλι σε κάποια εκδήλωση ή ξενάγηση κλπ. Όταν αυτά συμβαίνουν, δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείται πρόβλημα του εκπαιδευτικού όταν κάνουν φασαρία. Προφανώς και είναι πρόβλημα ολου του σχολείου γιατί η συμπεριφορά τους εκδηλώνεται σε όλη τη σχολική ζωή. Φετοσ έκαναν εφημερία στον διαδρομο της Α, που διδασκω σε ένα τμήμα μόνο. Μέχρι τον Δεκέμβρη ήξερα καλά ποιο είναι το πιο ήσυχο και το πιο άτακτο τμήμα και ποια παιδια είναι πιο ζωηρά, χωρις να τους κάνω μάθημα κσι χωρις να έχω πολλά πάρε δώσε μαζί τους. Και οντωσ η κρίση μου επαληθεύτηκε από αυτά που άκουγα στην πορεία.

Το σχολείο πρέπει να δείχνει ότι ο νεοδιόριστος ή ο «ξένος» ή ο καθηγητής με το τικ ή την
περίεργη φωνή δεν είναι παρείσακτος για να μην μας νοιάζει τι του κάνουν. Είναι ένας άνθρωπος που έρχεται με την ίδια διάθεση με όλους να κάνει μάθημα, με την ίδια προετοιμασια, ή και καλύτερη, με την ίδια όρεξη, και συχνά με περισσότερη, αν είναι καινούργιος με φρέσκες ιδέες, δεν είναι δυνατόν τα παιδιά να μην τον υπολογίζουν.

Για τιυς παλιούς, εξακοκουθω να εκπλήσσομαι. Δεν έχω δει ποτέ παλιό καθηγητη στο σχολείο μου να αστοχεί τόσο σε χειρισμούς ώστε μαθητής να παρεκτρέπεται. Αντιθετα έχω δει νέους να τραβάνε το σκοινί. Επίσης έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται πράγματα που μόνο η πείρα με συγκρατεί να μην τα κάνω, αν ήμουν νέα θα τα έκανα. Οι νέοι βλέπω ότι ανέχονται πολύ λιγότερα, βασικά έρχονται έτοιμοι να μην ανεχτούν τίποτα, δίνουν αποβολές για απόλυτα φυσιολογικές καταστάσεις που οι υπόλοιποι λύνουμε με μια παρατήρηση ή και χωρίς παρατήρηση αν κάτι δεν ενοχλεί, γιατί λίγο πολύ γνωρίζουμε πότε θα σταματήσει.
Κι αυτό όμως είναι μια ένδειξη παραίτησης από μέρους μας. Θεωρούμε αυτονοητο ότι τα παιδιά δεν είναι ησυχα και δικό μας κατόρθωμα το να τους κρατάμε εμείς και όχι οι άλλοι. Θεωρούμε αυτονόητο ότι τα παιδιά κάτι θα κάνουν και κρίνουμε την αντίδραση του εκπαιδευτικού. Έχουμε αποδεχτεί ότι τα παιδιά δρν ακολουθούν κανόνες και δεν σέβονται. Απ αυτήν την άποψη, μήπως έχει δίκιο ο νεοδιόριστος που θεωρεί φασαρία το τρίξιμο μιας καρέκλας; Μήπως εμείς έχουμε συμβιβαστεί και χάσει τα ιδανικά μας; Γιατί απαιτούμε από τον εκπαιδευτικό να είναι θηριοδαμαστής και όχι από τα παιδιά και τους γονείς να είναι όπως πρέπει;

Πιστεύεις δηλαδή ότι ένα παιδί αυθαδιάζει (αν και δεν μου αρέσει η λέξη) επιλεκτικά; Εγω δεν έχω δει ποτέ τέτοιο πράγμα. Όσοι μαθητες έχουν παρεκτραπεί, είναι οι μαθητες ππυ όλοι γνωρίζουμε από τον πρώτο μήνα λειτουργίας του σχολείου, ότι θα το κάνουν αυτό ανά πάσα στιγμή. Το πότε θα το κάνουν, είναι θέμα συγκυριών
και περιστάσεων, και μπορεί κάποιοι να το αποτρέψουν από το να συμβεί στον εαυτό τους, αλλά δεν είναι κι ότι έχουν άλλη γνώμη για το παιδί. Και δεν μιλάμε για παιδιά που τα ενδιαφέρει η μάθηση, αν τα ενδιέφερε δεν θα έδιναν στο σχολείο αφορμές. Μιλάμε για παιδιά που αδιαφορούν για το σχολείο και τους κανόνες ούτως ή άλλως, που δεν έρχονται για να κάνουν μάθημα (και η αλήθεια είναι ότι αν δεν έχουν πολλές απουσίες, δεν τους χαλαει η αποβολή).

Κάποια πράγματα ο καθένας τα βλέπει διαφορετικά ίσως και γιατί έχει διαφορετικό ορίζοντα προσδοκιών. Στο δικό μου σχολείο υπήρχε πάντα κακή διοίκηση με μεροληψία υπέρ των μαθητών εις βάρος των εκπαιδευτικών. Όταν λοιπόν κάτι έφτανε στον σύλλογο, ήταν δεδομένο ότι η ποινή θα ήταν η μέγιστη και ο διευθυντής θα διαφωνούσε. Ήταν η μόνη άμυνα σε μια κατάσταση που το κλίμα είναι ότι ο μαθητής θα κάνει ο,τι θέλει κι εσυ θα ζητάς συγγνώμη που τον ενοχλείς. Μπορεί οποίος δεν έχει ζήσει τέτοιες απαξιωτικές καταστάσεις, να μην καταλαβαίνει τι σημαίνει κοινό μέτωπο και γιατί οι μαθητες μπαίνουν απέναντι. Εσείς έχετε και πιο μορφωμένους γονείς οπότε υποθέτω ότι τα παιδιά τους κρατάνε τα προσχήματα μιας α ευπρέπειας.
Τέλος πάντων, εγω φέτος πρώτη φορά σε περιπτώσεις που προκλητική συμπεριφορά μαθητών ήρθε σε συνεδρίαση, δεν ψήφισα τις δυο μέρες όπως θα ήθελαν κάποιοι, αλλά μόνο μια, και ο λόγος ήταν από τη μια αναλογικός, διότι εκεί κοντά είχαν τιμωρηθεί και πολύ βαριά παραπτώματα με δυο μέρες οπότε χανόταν η ισορροπία, και δευτερον γιατί θεώρησα ότι οι εκπαιδευτικοί θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει την κατάσταση. Όχι επειδή τα παιδιά ήταν οκ, αλλά ακριβώς επειδή τα συγκεκριμένα παιδιά θα αντιδρούσαν έτσι, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι έτσι αντιδρουν στην παρατήρηση. Εγω θα είχα αγνοήσει τις συμπεριφορές και δεν θα έκανα παρατήρηση, για να μην χρειαστεί μετά να τιμωρήσω. Δεν ξέρω όμως αν είναι σωστή στάση αυτή. Δείχνει ότι ο τσαμπουκας κάνει τους άλλους να υποχωρούν. Για την ιστορία, τελικά επικράτησε η άποψη της μιας ημέρας αλλά πολλοί το σχολίασαν ως αντισυναδελφικο και υπερβολικά επιεικές που περναει λάθος μήνυμα, κι αυτά όλα σ έναν σύλλογο που δεν θεωρώ ότι είναι δεμένος και σε καμία περίπτωση δεν επιδεικνύει συναδελφικότητα σε συστηματική βάση.

Υ.Γ. Δεν μιλώ για αυθάδεια. Μιλώ για βρίσιμο, απρεπείς χειρονομίες κλπ. Συμπεριφορές απαράδεκτες δηλαδή απέναντι στον οποιονδήποτε.

Έχω γράψει και παλιότερα, επειδή εγω προσωπικά έχω δει πολύ λίγους να απέχουν από την αξιολόγηση, και όσοι έχω δει είναι οι χειρότεροι του σχολείου μου και δεν το κάνουν από συνδικαλιστική ευσυνειδησία, ότι αντιθετα αυτοί που δέχτηκαν να αξιολογηθούν, σε μεγάλο βαθμό έχουν το χαρακτηριστικό του «καλού παιδιού» και ακριβώς γι αυτό δέχτηκαν. Διορίστηκαν με πολλές σπουδές και πλουσιο
βιογραφικό, έχουν συνηθίσει να είναι καλοί και επιμελείς μαθητες και να παίρνουν καλό βαθμό και να ανταμείβονται, έστω και ηθικά, για ο,τι κάνουν. Τα επακόλουθα τα βλέπουμε σε τέτοιες ερωτήσεις. Αν καταφέρουμε να γελοιοποιηθούμε παντελώς αν η αξιολόγηση γενικευτεί, και μέσα σ ένα σύλλογο κάνουμε σαν μαθητες ππυ αμέσως συγκρίνουν το διαγωνισμα με του διπλανού τους, λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν θα φταίει η αξιολόγηση γι αυτό. Η αξιολόγηση απλώς θα αναδείξει την κατάντια.

Για την ιστορία πάντως, στο πεδίο Β αξιολογεί  ο διευθυντής και ο σύμβουλος. Δεν καταλαβαίνω γιατί το ερώτημα αναφέρει τον σύμβουλο. Δηλαδή ο διευθυντής έβαλε «εξαιρετικός»; Πώς το τεκμηρίωσε;

Τι σημαίνει «τιμωρήθηκε» και «έχασε το εξαιρετικός»; Έχετε διαβάσει τα κριτήρια; Αντικειμενικά, είναι αδύνατον να έχουν πολλοί όλες αυτές τις προϋποθεσεις, αυτά που ζητάει το εξαιρετικός είναι υπεράνθρωπα για τον μέσο φυσιολογικό εκπαιδευτικό. Πολλά είναι και θέμα χαρακτήρα πχ η ύπαρξη ηγετικών χαρακτηριστικών, η δυνατότητα να συνθέτεις αντίθετες απόψεις.

Και τέλος πάντων, μην κάνουμε χειρότερα από τους μαθητες που ρωτάνε γιατί πήραν «μόνο» 18.

Είναι τυχεροί οι συνάδερφοι που βρίσκονται σε σχολεία όπου υπάρχει κοινό μέτωπο όλων των συναδέρφων, δηλαδή αλληλεγγύη και σύμπλευση. Δυστυχώς με την επιβολή της αξιολόγησης και τις υπερεξουσίες των διευθυντών παρατηρώ ότι αυτή η σύμπλευση έχει πάει περίπατο....τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια εγώ προσωπικά δεν την έχω συναντήσει. 
Χριστός Ανέστη!

Ούτε εγω την έχω συναντήσει απόλυτα. Τη βλέπω επιλεκτικά και κατά το δοκουν
και συμφέρον. Αλλά αυτό το έχω δει από πολύ πριν την αξιολόγηση και κάποιοι από τους μεγαλύτερους υποκριτές στο σχολείο μου είναι οι κατά της αξιολόγησης.