0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
οι ψυχολογικοι παραγοντες θελουν περισσοτερο χρονο (για να μη πουμε χρόνια) για να επουλωθουν απ οτι οι βιολογικοι που ειναι ζητημα ημερων.επισης, οι ψυχολογικοι παραγοντες πρεπει να "δουλευτουν" στη ριζα τους, δηλ να βρουμε την αιτια που τους προκαλουν. ισως ειναι η οικογενεια, ισως το σχολειο,ισως το ευρυτερο περιβαλλον ισως και ολα αυτα μαζι.παντως σιγουρα η αντιμετωπιση ΔΕΝ ειναι αποκλειστικα και μονο θεμα της οικογενειας. Οχι στη μονολιθικη διασταση των πραγματων.
Ριξτε μια ματια σε κατι που βρηκα : "Τα βρέφη αρχίζουν να ελέγχουν τους σφικτήρες γύρω στους 18 μήνες και μέχρι την ηλικία των 2,5 ετών. Η ρύθμιση του σφικτήρα του εντέρου ολοκληρώνεται νωρίτερα από την ούρηση και έτσι γύρω στα 2 χρόνια τα παερισσότερα παιδιά παύουν να λερώνονται. Στην αρχή το παιδί αισθάνεται την επερχομενη κένωση, την αναγγέλει αλλά δεν μπορεί να τη συγκρατήσει. Με τον καιρό όμως, το μεσοδιάστημα αυτό όλο και μεγαλώνει, οι "απώλειες" όλο και αραιώνουν, μέχρις ότου παύει οριστικά να λερώνεται.Η ωρίμανση των σφικτήρων του παιδιού (18 μήνες) συμπίπτει χρονικά με την ηλικία που καταλαβαίνει τί του λέμε και μπορεί να εκφράσει τις ανάγκες του. Τότε πρέπει να ξεκινήσει η προσπάθεια για εκπαίδευση, αλλιώς το παιδί συνηθίζει να λερώνεται και μετά είναι πιο δύσκολο να ενδιαφερθεί και να σταματήσει.Βασικοί Κανόνες για την εκπαίδευση στην τουαλέτα1. Έχει σημασία να καταλάβει το παιδί ότι αυτό που του ζητάμε δεν θα το κάνει για εμάς, αλλά για το ίδιο. Να αισθανθέι δηλαδή το ίδιο περηφάνια και ικανοποίηση για το κατόρθωμά του.2. Η προσπάθεια για εκπαίδευση πρέπει να αρχίσει την ίδια εποχή στο σπίτι και στον Παιδικό Σταθμό. Η μητέρα και η παιδαγωγός να συζητάνε, να ακολουθούν κοινή γραμμή και να συντονίζουν τις προσπάθειες.3. Επειδή σ'αυτή την ηλικία τα παιδιά μιμούνται τους γονείς και γενικά τους μεγαλύτερους, μία ή δύο φορές μπορούν να παρατηρήσουν τους γονείς ή τα μεγαλύτερα αδέρφια αν χρησιμοποιούν την τουαλέτα. (τον τρόπο)4. Παρατηρώντας τα περισσότερα παιδιά διαπιστώνουμε ότι λερώνονται λίγο μετά από κάποιο γεύμα. Έτσι επιχειρούμε να το μάθουμε να κάθεται στο δοχείο αμέσως μετά το φαγητό.5. Όταν το παιδί αποκτήσει περιορισμένο έλεγχο, είναι σκόπιμο να το απαλλάξουμε από την πάνα, να του δείξουμε εμπιστοσύνη και να το διαβεβαιώσουμε ότι και αν ακόμη λερωθεί ή βραχεί δεν χάθηκε ο κόσμος.6. Η δωροδοκία και η ικανοποίηση απαράδεκτων αιτημάτων για να καθήσει στο δοχείο πρέπει να αποφεύγεται.7. Σε καμία περίπτωση η αποτυχία του δεν πρέπει να συνδέεται με τις εκδηλώσεις της αγάπης μας για αυτό. Αν δεν προλάβει, πρέπει να του πούμε μπράβο που μας φώναξε, να εκφράσουμε τη λύπη μας, μα να του τονίσουμε ότι σύντομα θα τα καταφέρει.8. Η προσπάθεια πρέπει να είναι καθημερινή, τακτική και επίμονη και να μην σταματήσει με τις πρώτες αποτυχίες.Τίποτα δεν είναι ισχυρότερο από τις εκδηλώσεις αγάπης, την ηθική υποστήριξη και την ανταμοιβή του παιδιού, για την ενίσχυση οποιασδήποτε προσπάθειας."
so good αυτο το βρηκα στη σελιδα ενος ιδιωτικου παιδικου σταθμου στο facebook,το εχει αναρτησει η κοπελα που τον εχει.γιατι?αν εχεις καποια απορια μπορω να τη ρωτησω λογικα.
http://www.facebook.com/group.php?gid=128442283857661#!/topic.php?uid=128442283857661&topic=215
Παιδια γιατι κουραζεστε? Παραπεμψτε οσους εχουν αποριες στο αναλογο ΦΕΚ που καθοριζει τα καθηκοντα των νηπιαγωγων τοσο της γενικης οσο και της ειδικης οπου λεει οτι η φροντιδα των παιδιων ειναι αρμοδιοτητα του ειδικου βοηθητικου προσωπικου και τελος!!!! Δηλαδη στην Α ,Β...δημοτικου πως το δεχονται να μην τα αλλαζει η δασκαλα ?Αλλοστε ο κλαδος μας εχει πολυ σοβαροτερα θεματα να ασχοληθει ειδικα στις παρουσες συνθηκες!!!