0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Καλησπέρα....Πικρή Αλήθεια, ένα ποίημα από την Ella Wheeler Wilcox.Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψαταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμεείναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχισταΕυχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτηΕνώ χτυπάμε απερίσκεπταόσους μας αγαπούν περισσότερο.
Καλησπέρα.... Είμαι και δεν είμαι Είμαι πνιγμένος από την πλημμύρα που δεν έχει ακόμα ξεχειλίσει Είμαι αλυσοδεμένος στη φυλακή που δεν έχει ακόμα χτιστεί Σε μια παρτίδα σκάκι που δεν έχω παίξει ακόμα χάνω το βασιλιά μου Χωρίς να έχω πιεί από το κρασί σου ούτε σταγόνα Είμαι κιόλας μεθυσμένος Χωρίς καν να έχω μπει πεδίο της μάχης είμαι ήδη πληγωμένος,ακρωτηριασμένος Δε γνωρίζω πια τη διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια κ τη φαντασία Όπως η σκιά Είμαι Και Δεν είμαι Ρουμί
Δύο αποσπάσματα από τη "μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" του Όσκαρ Ουάιλντ, που την έγραψε μέσα στη φυλακή, καθώς είχε καταδικαστεί σε δύο χρόνια κάθειρξης με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας."...Ένας σκοτώνει την αγάπη του νέος, άλλοι όταν γερνάν, ένας τη πνίγει με τα χέρια του πόθου, άλλος με τα χέρια του πλούτου. Οι πιο συμπονετικοί τη μαχαιρώνουνε γιατί έτσι ο νεκρός παγώνει γρηγορότερα. Αλλοι αγαπούνε λίγο, άλλοι πιότερο, άλλοι πουλάνε τον έρωτα, άλλοι τον αγοράζουν, άλλοι σκοτώνουν με δάκρια κι άλλοι βουβά χωρίς στεναγμό, γιατί καθένας σκοτώνει ό,τι αγαπά. Κι όμως. Δε πληρώνουν όλοι τόσο ακριβά...""Μες στη φυλακή του Ρήντινγκ, κοντά στη πόλη, είν' ένας ατιμασμένος τάφος. Μες σ' αυτόν κείτεται ένας άνθρωπος που η άγρια φλόγα τονε λυώνει, τυλιγμένος σ' ένα σεντόνι που 'χε το χρώμα της φωτιάς κι ο τάφος του δεν έχει λουλούδια, μήτε κι όνομα. Εκεί ας κοιμάται ως τη μέρα που ο Χριστός θα καλέσει τους νεκρούς από τους τάφους να ξυπνήσουνε. Δεν οφελούνε σ' αυτόνε στεναγμοί, σπαραγμός και δάκρυα. Ο άνθρωπος είχε σκοτώσει ό,τι αγαπούσε κι έπρεπε να πεθάνει.Και καθένας σκοτώνει ό,τι αγαπά κι όλοι ας το ξέρουμε πως ο νέος σκοτώνει με τα μάτια γεμάτα μίσος, άλλοι με χαϊδευτικά λόγια, ο δειλός μ' ένα φιλί κι ο ανδρείος με το σπαθί."
ΑΠΟΝΗ ΜΙΚΡΗ ΜΠΑ ΜΠΕΣΑ Άπονη μικρή μπαμπέσα στήν καρδιά δέν είχες μπέσα στήν καρδία δέν είχες μπέσα άπονη μικρή μπαμπέσα Μού πουλούσες παραμύθι πώς δέν είχες ούτε σπίτι ούτε ποιός να σε νοιαστεί απονη μικρή απονη μικρή Έψαχνες να βρείς το θύμα γιά να σε υπηρετεί άπονη μικρή άπονη μικρή μού χες βγάλει τήν ψυχή Μά την πήρα όμως χαμπάρι μή μου κάνεις την τρελή νόμιζες πως θα γλιτώσεις αν το παίξεις όρφανή απονη μικρή άπονη μικρή !