0 μέλη και 5 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Καλημέρα συνάδελφοι φιλόλογοι. Στο παρακάτω απόσπασμαἮν δὲ τῶν ἀπεσταλμένων ἀρχιπρεσβευτὴς Γοργίας ὁ ῥήτωρ, δεινότητι λόγου πολὺ προέχων πάντων. H γενική λόγου είναι αντικειμενική ή της αναφοράς ή κάτι άλλο;όποιος μπορεί ας απαντήσει , παρακαλώ
Δεν υπάρχει γενική της αναφοράς που να προσδιορίζει ονόματα (μόνο δοτική της αναφοράς).Οπότε μόνο γενική αντικειμενική μπορεί να είναι.
apri, όπως φαίνεται, μαζί γράφαμε, αλλά βλέπω πως διαφωνούμε. Μπορείς να μου εξηγήσεις τη σκέψη σου;
Την είδα αρχικά ως γενική επεξηγηματική, με τη σκέψη ότι η λέξη δεινότης με τη σημασία της εδώ (φυσική ικανότητα, δεξιότητα) αποτελεί γενικότερη έννοια (αφού υπάρχουν ικανότητες σε πολλά πράγματα, όχι μόνο στον λόγο), την οποία περιορίζει η γενική. Άρα, κατά την πρώτη μου σκέψη, έχουμε τη γνωστή πορεία από τη γενική προς την μερική έννοια.
Ούτε βέβαια η ανάλυση του ουσιαστικού δεινότης στο δεινός εἰμι έχει κάποιο νόημα, γιατί θα μπορούσαμε με τον ίδιο τρόπο να αναλύσουμε κάθε ουσιαστικό που εκφράζει ιδιότητα, οπότε θα οδηγούμασταν σε άτοπο. Στο παράδειγμα που ανέφερα παραπάνω, τὸ μέγεθος τῆς πόλεως, δεν έχει νόημα να πούμε: μεγάλη ἐστὶν ἡ πόλις, και να συμπεράνουμε ότι η γενική είναι υποκειμενική (!)
Τώρα που ξαναείδα το παράδειγμα, δεν κατάλαβα πώς μας διέφυγε κάτι πολύ απλό, η γενική λόγου δηλαδή να είναι κτητική, αφού η δεινότης αποτελεί ιδιότητα του λόγου, και αφού δεχτούμε πως ο κτήτορας δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κάτι έμψυχο. Π.χ. τὸ μέγεθος τῆς νίκης κ.ά.
Δεν αρκεί από μόνο του το κριτήριο "γενικό-μερικό", για να καταλήξεις στην έννοια της επεξήγησης. Γι' αυτό παραπλανήθηκες.Όλοι οι προσδιορισμοί περιορίζουν σημασιολογικά τη γενικότερη έννοια του όρου που προσδιορίζουν. Δεν είναι όμως όλοι επεξηγήσεις.Το χαρακτηριστικό της επεξήγησης (αλλά και της παράθεσης) είναι ότι ισοδυναμεί σημασιολογικά με τον όρο που προσδιορίζει, καθώς έχουν το ίδιο αντικείμενο αναφοράς: π.χ στη φράση "Ιλίου πόλις" (γενική επεξηγηματική) η λέξη "το Ίλιον" και η λέξη "η πόλις" αναφέρονται στην ίδια πόλη, μόνο που η μια αναφέρεται πιο συγκεκριμένα ενώ η άλλη πιο γενικά.
Γενική κτητική θα μπορούσαμε να τη θεωρήσουμε, κατά τη γνώμη μου, μόνο αν το "δεινότης" έχει στη φράση την αρχική σημασία της λέξης, δηλ."φοβερότητα". Σ' αυτήν την περίπτωση, ναι, η δεινότητα θα ήταν μια ιδιότητα του λόγου.Νομίζω όμως ότι στη φράση "δεινότης λόγου", το "δεινότης" έχει τη σημασία της δεξιότητας, της εξαιρετικής ικανότητας, που απέκτησε στην πορεία του χρόνου κι αυτό φαίνεται περισσότερο στη φράση του Ισοκράτη που παρέθεσες "τὴν δεινότητα τὴν ἐν τοῖς λόγοις". Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η γενική (λόγου) είναι άναρθρη.Η δεξιότητα όμως είναι χαρακτηριστικό έμψυχου όντος και όχι του "λόγου" (βλ. και στα ν.ε τέτοιες άναρθρες γενικές: "η ικανότητα επικοινωνίας", "η δυνατότητα έκφρασης").Επομένως, πιστεύω ότι γενική κτητική θα μπορούσε να θεωρηθεί η "δεινότης του ρήτορος", αλλά όχι η "δεινότης λόγου".
Θα έλεγα ότι η γνήσια επεξήγηση ισοδυναμεί συντακτικά με τον όρο που προσδιορίζει, ως προς την έννοια, όμως, μπορεί κανείς να διακρίνει εύκολα τη γενικότερη και τη μερικότερη δήλωση, πρόκειται δηλαδή για θέμα υφολογικό, όχι σημασιολογικό.
ο Woodcock στο λατινικό Συντακτικό του θεωρεί αυτού του είδους τη γενική ως Genitive of Definition, και εξηγεί: "The genitive may define a common noun by giving a particular example of the class of things denoted".
Τελικά, αν και δεν είμαι απολύτως πεπεισμένος, θα συμφωνήσω ότι η αποδεκτότερη λύση είναι αυτή της γενικής αντικειμενικής.
Στο χωρίο "μείζω δε συμφοράν έκρινε το γιγνώσκοντα ή αγνοούντα αμελείν των αγαθών" από τον Αγησίλαο του Ξενοφώντα, οι μετοχές είναι τροπικές ή αναφορικές;;;
"το αμελείν" είναι αντικείμενο του "έκρινε", υποκείμενο του έναρθου είναι το "τινά" κι έχουμε ετεροπροσωπία;
Επίσης, όταν μια μετοχή δηλώνει το ταυτόχρονο με το ρήμα, είναι χρονική που δηλώνει το σύγχρονο ή τροπική;
ἐκεῖθεν δ’ ἀνήχθη εὐθὺ Γυθείου ἐπὶ κατασκοπὴν τῶν τριήρων, ἃς ἐπυνθάνετο Λακεδαιμονίους αὐτόθι παρασκευάζειν τριάκοντα, καὶ τοῦ οἴκαδε κατάπλου ὅπως ἡ πόλις πρὸς αὐτὸν ἔχοι.κατα την γνωμη σας τι είδους ειναι η τελευταια δευτερευουσα πρόταση καθώς και η λέξη τριάκοντα;