*

Αποστολέας Θέμα: Μια μωβ σκιά Μαΐου..  (Αναγνώστηκε 6044 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος aziuol

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 206
  • Φύλο: Γυναίκα
  • VENCEREMOS !!!
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #28 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 03:53:12 μμ »
Μ' όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μαθεις..λέει ο λαός μας.Ο Κωστάκης βαδίζει πιστά στα χνάρια του αλλου μεγαλου φασίστα, του θείου του.
Και η ιστορία επαναλαμβάνεται...
Δεκαετία 60:
Το κράτος και το παρακρατος της δεξιάς κυβερνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις εκλογες του 61 γνωστές και ως εκλογές βίας και νοθείας τρομοκρατεί, ξυλοκοπει πολιτες(προκειμενου να ψηφισουν το κομμα του φυσικά), απαγορευει ομιλιες και συγκεντρωσεις της Αριστεράς και νοθεύει το εκλογικο αποτέλεσμα .
1963 Μάιος, η ιδια κυβερνηση και τα τσιρακια της  δολοφονει το βουλευτη της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη.
Έτσι για να θυμούνται οι μεγάλοι και να μαθαίνουν οι μικρότεροι..
2008
Το κράτος και το παρακρατος της δεξιάς κυβερνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή( junior) δολοφονεί 15χρονους μαθητές και τρομοκρατει το νεολαιίστικο κίνημα (αποπειρα δολοφονιας του μαθητη στο Περιστερι).
Ως πότε;
The revolution will not be televised, the revolution will be live...

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 14:37:18 »

Αποσυνδεδεμένος Ritalamp

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1480
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #29 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 04:12:13 μμ »
Ζούμε σε εποχές πολιτικού αυτισμού και κοινωνικού. Ο καθένας βλέπει ένα κομματάκι του ορίζοντα (τη δουλίτσα του, το σπιτάκι του) και κουνιόμαστε μπρος πίσω ψυχαναγκαστικά μήπως τυχόν και τη βγάλουμε καθαρή. Αν υπάρχει έστω και ένα θετικό στην όλη ιστορία (που κατά τη γνώμη μου υπάρχουν περισσότερα) είναι ότι τα παιδιά μας πέταξαν τις παρωπίδες μας στα μούτρα. Θυμώνουμε τόσα χρόνια μα δεν αντιδρούμε. Πού είναι το συναίσθημα, το πάθος του Έλληνα. Στις παιχνιδομηχανές και στα γήπεδα;

Προσωπικά νιώθω τεράστια ντροπή που τόσο καιρό ασχολούμαι με τις σπουδές μου, με την οικογένειά μου, με τη δουλειά μου, με την καθημερινότητά μου και άφηνα το παρόν να κυλάει λες κι έβλεπα ταινία. Η δική μας ανοχή τα έχει κάνει όλα αυτά επιτρεπτά. Κυρίως τη δράση αυτών που με κάλυμα της κεφαλής (λευκό για τα "στρουμφάκια" και μαύρο για τους "δρακουμέλ") εμείς την έχουμε εγκρίνει με τη στάση ζωής που τηρούμε και καθόμαστε κι ακούμε όλα αυτά που μας λένε και κουνάμε το κεφάλι, για να μη διαταρραχθεί το σύμπαν μας.
ΠΕ60

Αποσυνδεδεμένος Georgia s

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1272
  • Φύλο: Γυναίκα
  • η παιδεία είναι θέμα εσωτερικού πολιτισμού
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #30 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 10:12:49 μμ »
Ζούμε σε εποχές πολιτικού αυτισμού και κοινωνικού. Ο καθένας βλέπει ένα κομματάκι του ορίζοντα (τη δουλίτσα του, το σπιτάκι του) και κουνιόμαστε μπρος πίσω ψυχαναγκαστικά μήπως τυχόν και τη βγάλουμε καθαρή. Αν υπάρχει έστω και ένα θετικό στην όλη ιστορία (που κατά τη γνώμη μου υπάρχουν περισσότερα) είναι ότι τα παιδιά μας πέταξαν τις παρωπίδες μας στα μούτρα. Θυμώνουμε τόσα χρόνια μα δεν αντιδρούμε. Πού είναι το συναίσθημα, το πάθος του Έλληνα. Στις παιχνιδομηχανές και στα γήπεδα;

Προσωπικά νιώθω τεράστια ντροπή που τόσο καιρό ασχολούμαι με τις σπουδές μου, με την οικογένειά μου, με τη δουλειά μου, με την καθημερινότητά μου και άφηνα το παρόν να κυλάει λες κι έβλεπα ταινία. Η δική μας ανοχή τα έχει κάνει όλα αυτά επιτρεπτά. Κυρίως τη δράση αυτών που με κάλυμα της κεφαλής (λευκό για τα "στρουμφάκια" και μαύρο για τους "δρακουμέλ") εμείς την έχουμε εγκρίνει με τη στάση ζωής που τηρούμε και καθόμαστε κι ακούμε όλα αυτά που μας λένε και κουνάμε το κεφάλι, για να μη διαταρραχθεί το σύμπαν μας.

φαντάσου σε 20 χρόνια να καταντήσουμε κι εμείς σαν αυτούς της γενιάς του πολυτεχνείου που ενώ ήταν κρυμμενοι στα σπιτάκια τους κ στην ασφάλειά τους , σήμερα ισχυρίζονται πως ήταν στις επάλξεις!!!!  ::)..παναγία μου ,ανατρίχιασα!

Αποσυνδεδεμένος Ritalamp

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1480
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #31 στις: Δεκέμβριος 19, 2008, 10:25:51 μμ »
Γιατί αμφιβάλλεις; Ο πατέρας μου λέει, ότι εκείνη την εποχή άκουγαν για τα κ..παιδα που μπήκαν στο Πολυτεχνείο και το κατέστρεφαν. Βέβαια το πολιτικό σκηνικό είχε αρκετές διαφορές με σήμερα. Ήταν πιο σαφή και ξεκάθαρα τα πράγματα και κακά τα ψέματα πολύ πιο βίαια.
ΠΕ60

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 14:37:18 »

Αποσυνδεδεμένος thlemaxos355

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 270
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #32 στις: Δεκέμβριος 20, 2008, 09:19:38 πμ »
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του κ. Χρήστου Γιανναρά στον Άρη Πορτοσάλτε στις 19 Δεκεμβρίου 2008


''Η υγεία, η παιδεία, το ασφαλιστικό, η δημόσια τάξη… ο εκβιασμός του κοινωνικού συνόλου από το λεγόμενο "κρατικό συνδικαλισμό", ο συνδικαλισμός του δημόσιου τομέα. Αυτά τα πολύ βασικά, τα πελώρια, τα στοιχειώδη προβλήματα η πολιτική επί δεκαετίες και με διαφορετικές κυβερνήσεις δεν μπορεί να τα λύσει. Από εκεί και πέρα τα πράγματα παίρνουν έναν χαρακτήρα ανεξέλεγκτο. Θα πρέπει να σας ομολογήσω ότι αυτό που με πανικοβάλλει στην κυριολεξία δεν είναι τα όσα συμβαίνουν, είναι τα όσα λέγονται".

"Αυτό που γίνεται αυτό τον καιρό στα τηλεοπτικά κανάλια, στον Τύπο και γενικά στον δημόσιο λόγο είναι εφιαλτικό. Τέτοια σύγχυση, τέτοιες παρανοήσεις, τέτοιες διαστροφές της πραγματικότητας, τέτοια τέλεια απουσία αξιολογικών ιεραρχήσεων…. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, πιθανώς το πιο κραυγαλέο: Το πανό που ανέβηκε στον βράχο της Ακρόπολης έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τη συνολική καταστροφή της οικονομίας που συνέβη στα αστικά κέντρα με τις πυρπολήσεις των καταστημάτων, διότι δείχνει πλέον ότι είμαστε εθελόδουλοι. Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε μια κατοχή οποιασδήποτε ιδεολογικής μειονότητας η οποία κατορθώνει να απαντλήθεί με την βία. Θυμίζει μέρες του 1933 στην Γερμανία".

Θα είμαστε έρμαια πλέον δυναμικής μειοψηφίας, η οποία έχει αποδείξει ότι έχει συμπεριφορές Ναζί.
"Υπάρχει συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα και συγκεκριμένη ιδεολογική παράταξη που συμπεριφέρεται στην Ελλάδα σήμερα με νοοτροπία Ναζί, πρέπει να το πούμε έξω από τα δόντια. Πέστε μου ποιος άλλος θα τολμούσε να κρεμάσει αφίσες στο Βράχο της Ακρόπολης, να μπει μέσα στον σταθμό της τηλεόρασης και να βγάλει πανό την ώρα των ειδήσεων; Δεν υπάρχει πια τίποτα, καμία αντίσταση κοινωνική σε αυτά τα φαινόμενα".

"… Η παραποίηση και η αλλοτρίωση της πραγματικότητας τρομάζει. Λέμε (και βάζουμε στο μυαλό των παιδιών) ότι πρόκειται για εξέγερση της νεολαίας, πράγματα που τα παιδιά ούτε υποψιάζονται να τα σκεφτούν… Διαβάζουν άραγε σήμερα τα παιδιά των 15 και 16 χρονών εφημερίδα; Έχουν ιδέα από τη διάλυση του πολιτικού συστήματος, την κατάρρευση του; Έχουν επίγνωση της πραγματικότητας που συντελείται εδώ και μερικά χρόνια στον Ελλαδικό δημόσιο χώρο; Αλλά επιτέλους εάν ήταν εξέγερση - που πραγματικά θα την ευχόμουν με όλη μου την καρδιά-, αυτή η εξέγερση θα πήγαινε πριν από κάθε τι άλλο στα γραφεία των κομμάτων και θα τα θρυμμάτιζε. Θα έμπαινε μέσα στην Βουλή και θα την θρυμμάτιζε, όχι στα μαγαζιά των ανθρώπων οι οποίοι δουλεύουν να βγάλουν το ψωμί τους. Δεν είπε ούτε ένας άνθρωπος ότι πίσω από κάθε τέτοιο μαγαζί υπάρχουν δύο, πέντε, δέκα, σαράντα άνθρωποι βιοπαλαιστές όχι ιδιοκτήτες. Οι εργαζόμενοι, οι υπάλληλοι χάνουν το ψωμί τους και δε μιλάει κανείς. Συνεπώς για ποια εξέγερση μιλάμε; Ας πούμε για περίπατο να κάνουμε το χαβαλέ μας! Γιατί αυτή η ευκολία να σπάσουμε το κάθε τι; Το αυτοκίνητο του φουκαριάρη, του μεροκαματιάρη που το απέκτησε ποιος ξέρει πως, να του το κάψουμε και να θρυμματίσουμε την βιτρίνα και να λεηλατήσουμε το εμπόρευμά του;""
 Λέω το αυτονόητο: Εάν λειτουργούσε κράτος, θα έπρεπε να προστατευτεί η περιουσία των πολιτών και η δημόσια τάξη. Αλλά δεν υπάρχει κράτος. Η ανικανότητα της κυβέρνησης είναι ανατριχιαστική. Αλλά ας μη μιλάμε μόνο για ανικανότητα. Γιατί η ανικανότητα είναι το άλλο μισό της ασυνειδησίας της λεγόμενης αντιπολίτευσης. Όταν μπροστά σε μια τέτοια κοινωνική κατάσταση η αντιπολίτευση δεν κοιτάει τίποτα άλλο, δεν μπορεί να συζητήσει τίποτα άλλο παρά μόνο την επανεκλογή της, ή την άνοδό της στην εξουσία έμμεσα με εκλογικές συνεργασίες. Όταν ακόμα και μέσα σε αυτή την κατάσταση τα μικρά κόμματα προβάλουν ως Αριστερά την πλέον αντικοινωνική και ριζικά αντικοινωνική πολιτική. Εγώ ξέρω- αν δεν έχω παραφρονήσει-, ότι Αριστερά σημαίνει κοινωνιοκεντρικές προτεραιότητες, αντίσταση στην ατομική αυθαιρεσία του κέρδους της ιδιοτέλειας, αντίσταση στην πλεονεξία των οργανωμένων συμφερόντων των συνδικάτων του συμφέροντος".

"Δεν είναι θέμα δεοντολογίας τι πρέπει να κάνει η Αριστερά. Πρέπει να κάνει αυτό που είπε ο κ. Κύρκος. Να πάψει να λέγεται Αριστερά. Δεν έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί αυτό το όνομα. Αριστερά σημαίνει μια ανιδιοτέλεια, ακραία ανιδιοτέλεια που έφερε τους ανθρώπους μέχρι να στηθούν στον τοίχο για τα ιδανικά τους. Αριστερά δεν σημαίνει η προστασία κάθε γκρουπούσκουλου, το οποίο οργανώνεται για να υπερασπίσει τα συμφέροντά του ή για να κάνει επιτέλους το χαβαλέ του ή το κομμάτι του. Αριστερά δεν σημαίνει να χαϊδεύουμε τα αυτιά της βίας. Εδώ πέρα πρόκειται για ένα φαινόμενο για το οποίο δεν φταινε κάποιοι περιθωριακοί, το φαινόμενο αυτό εμπνέεται από τις δηλώσεις των πολιτικών, συγκεκριμένων πολιτικών, συγκεκριμένων κομμάτων και η κοινή γνώμη δεν τα αποδοκιμάζει".

Πόσο χλευάστηκε η κατάργηση της ομοιόμορφης ενδυμασίας
"Σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων αισθάνεται ότι έχει μεταβληθεί σε μειοψηφία, ότι βρίσκεται υπό κατοχή. Υπάρχουν δυναμικές μειοψηφίες οι οποίες επιβάλλουν την θέλησή τους με το έτσι θέλω. Δεν λειτουργεί πουθενά όρος και αρχή δημοκρατίας, να μπορεί να εκφραστεί ο κόσμος. Βέβαια αυτά είναι το αποτέλεσμα της κατάρρευσης των δυο μεγάλων κομμάτων, δηλαδή ενός πολιτικού αδιεξόδου εμφανέστατου και αν αυτή τη στιγμή η κυβερνητική παράταξη δεν αφυπνιστεί να θέσει θέμα αρχηγού, να δηλώσει την ανικανότητα που επέδειξε μέχρι τώρα η κυβέρνηση και να αναζητήσει εσωτερική της ανασυγκρότηση στον ένα χρόνο που της μένει τότε αυτή η μειονότητα που σήμερα εμφανίζεται σαν στρατός κατοχής θα αποτελέσει την μόνη πρόταση. Εάν καταρρεύσει η σημερινή κυβέρνηση, που έχει ήδη καταρρεύσει, χωρίς δυνατότητα εναλλακτική, εσωτερική μέσα από αυτό το κόμμα που κυβερνά όποιο και αν είναι ας είναι σάπιο, εάν δεν δείξει ικανότητες εσωτερικής ανασυγκρότησης θέτοντας θέμα αρχηγού, τότε το παιχνίδι είναι χαμένο για πολλές δεκαετίες".

"Και τα δύο μεγάλα κόμματα κατέστρεψαν την παιδεία αυτού του τόπου. Σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα με τα σχολιαρόπαιδα τα 10χρονα που πετροβολάνε "μπάτσους, γουρούνια δολοφόνους", αυτό είναι η κατάληξη μιας συγκεκριμένης εκπαιδευτικής πολιτικής η οποία ξεκίνησε από πολύ συγκεκριμένα μέτρα δήθεν εκσυγχρονισμού της παιδείας και κατέληξε σε αυτό το μπάχαλο που ζούνε σήμερα τα σχολειά. Το σχολείο έχασε πλέον τον ασκητικό του χαρακτήρα. Έμαθε αυτά τα παιδιά ότι στο σχολειό δεν ετοιμάζεσαι να γίνεις πολίτης, δεν μετέχεις ως άσκηση σε μια κοινότητα όπου εκπαιδεύεσαι να μετάσχεις αύριο κρίσεως και αρχής, αλλά είσαι αυτόνομος πολίτης ήδη, είσαι μαθητικό κίνημα. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για το έγκλημα να βιάζεις και να ασελγείς τις ψυχές των παιδιών, διαστρέφοντας τη συνείδησή τους ότι από τα δέκα τους χρόνια είναι συνδικαλισμένα σε κίνημα; Αυτά είναι εγκλήματα κοινωνικά πελώρια, ανατριχιαστικά".

"Να σας θυμίσω πόσο χλευάστηκε η κατάργηση της ομοιόμορφης ενδυμασίας… Και δεν εννοώ βέβαια ούτε κουρέματα, ούτε στολές, ούτε πηλίκια. Εννοώ ένα ίδιο πουλόβερ και ένα ίδιο παντελόνι... Είναι η ισχυρότερη εμφάνιση δημοκρατίας μέσα στα σχολειά. Το κατάργησαν το ΠΑΣΟΚ και άρχισαν αμέσως τα παιδιά να συναγωνίζονται ποιο θα φορέσει το τάδε σινιέ ρούχο και το τάδε σινιέ παπούτσι...".

"...Σήμερα το πλήθος των γονιών, η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών δεν μπορεί να μιλήσει για τα σχολειά. Μιλάνε οι συνδικαλισμένες μειονότητες και επιβάλλουν ετσιθεληκά. Το παιδί να νιώθει ότι το σχολειό είναι αντίπαλος, εχθρός και να κάνει κατάληψη στο σχολειό του, στον χώρο της ζωής του κάθε μέρα. Και αυτό το ίδιο παιδί βγαίνει και κλείνει, αποκλείει τους κεντρικούς δρόμους και εκβιάζει βασανιστικά τους πολίτες για να πετύχει το αίτημά του".

"Χρειαζόμαστε έναν Πούτιν. Χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο ο οποίος να είναι ηγέτης και να βγει να μιλήσει με πόνο σε αυτό τον λαό. Να καταλάβει ο λαός ότι υπάρχει επιτέλους ένας άνθρωπος ο οποίος πονάει αυτό τον τόπο, ο οποίος θέλει να υπηρετήσει αυτό τον τόπο από όπου και αν είναι, από όπου και αν προέρχεται αλλά να είναι ανιδιοτελής και να επιστρατεύσει κοινωνικές δυνάμεις και να στήσει μια κυβέρνηση για να διακονήσει το λαό".

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ''Α'' ΚΕΦΑΛΑΙΟ..

Αποσυνδεδεμένος AntreaEirini

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1538
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #33 στις: Δεκέμβριος 20, 2008, 11:54:45 πμ »
Φυσικά αστειεύεσαι...επίτηδες το κάνεις για να προκαλέσεις... Τα όσα γράφεις είναι αν μη τι άλλο προσβολή για το topic. Όσα ανθρωπίδια θεωρούν ότι για να βάλλουν μυαλό χρειάζονται έναν δικτάτορα για τους υποδεικνύει αξίες και συμπεριφορές δεν έχουν καμια δουλειά στην εκπαίδευση...
Τη δημοκρατία στη βαθύτερη έννοιά της ούτε να την υποψιαστούν δε μπορούν, πόσο μάλλον να την κατανοήσουν... Μόνο που σκέφτομαι ότι υπάρχουν τέτοια άτομα στην εκπαίδευση και μπορούν να ασκούν επιρροή στα παιδιά μου σηκώνεται η τρίχα...
Τουλάχιστον όποιος έχει τέτοιες απόψεις, ας έχει την ευθύτητα να τις παρουσιάζει ως δικές του, και να μην κρύβεται πίσω από τα λόγια του τάδε και του δείνα...
Ζητώ συγνώμη, από όλους τους άλλους, γιατί δεν αντέχω τις προσωπικές επιθέσεις, αλλά μου έχει ανεβεί η πίεση αυτή τη στιγμή.
ΑΙΣΧΟΣ
Και προσωπικά θα προτιμούσα άτομα σαν κι εσένα να μην πιάνουν στο στόμα τους την αριστερά... τα καθεστώτα που προφανώς στηρίζεις τους αριστερούς δεν τους θεωρούσαν ανιδιοτελείς και ιδεαλιστές. Τους έλεγαν προδότες και τους εξόριζαν.
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΡΑΤΟ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟ

Αποσυνδεδεμένος Georgia s

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1272
  • Φύλο: Γυναίκα
  • η παιδεία είναι θέμα εσωτερικού πολιτισμού
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #34 στις: Δεκέμβριος 20, 2008, 07:53:28 μμ »
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του κ. Χρήστου Γιανναρά στον Άρη Πορτοσάλτε στις 19 Δεκεμβρίου 2008


[/b]

"Χρειαζόμαστε έναν Πούτιν. Χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο ο οποίος να είναι ηγέτης και να βγει να μιλήσει με πόνο σε αυτό τον λαό. Να καταλάβει ο λαός ότι υπάρχει επιτέλους ένας άνθρωπος ο οποίος πονάει αυτό τον τόπο, ο οποίος θέλει να υπηρετήσει αυτό τον τόπο από όπου και αν είναι, από όπου και αν προέρχεται αλλά να είναι ανιδιοτελής και να επιστρατεύσει κοινωνικές δυνάμεις και να στήσει μια κυβέρνηση για να διακονήσει το λαό".

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ''Α'' ΚΕΦΑΛΑΙΟ..

έκανε βρε παιδί μου τέτοια πράγματα ο Πούτιν;; μπράβο του! μπράβο του!!!  ;)

Αποσυνδεδεμένος dimstella

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1151
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Μια μωβ σκιά Μαΐου..
« Απάντηση #35 στις: Δεκέμβριος 20, 2008, 08:26:02 μμ »
Θέλω να διακονηθώ, διακονίστε με, που είναι ο διάκος?

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32307
  • Τελευταία: Alexandrop
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1160745
  • Σύνολο θεμάτων: 19223
  • Σε σύνδεση σήμερα: 460
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 13
Επισκέπτες: 419
Σύνολο: 432

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.067 δευτερόλεπτα. 34 ερωτήματα.