PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

[...]
 Επίσης, εκ των
πραγμάτων οι μαθητες δεν θα έχουν ίδιες αντιδράσεις τις πρώτες και τις τελευταίες ώρες, σε μονόωρα ή σε καθηγητές που έχουν για ώρες ή για χρόνια, σε μαθήματα εξεταζόμενα και μαθήματα που θεωρούνται υποτιμημένα κοκ. Κάποιοι συνάδελφοι είναι εκ των
πραγμάτων σε μειονεκτικότερη θέση  για διάφορους λόγους και αναγκαστικά σε αυτούς θα συμβούν τα περίεργα, οπότε αυτοί θα χρειαστούν και την «υπεράσπιση» μας.

[...]
Τέλος, επιμενω πολύ σ αυτό, επειδή στο σχολείο μου υπάρχει πολύ η απάντηση «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα» που με εκνευρίζει αφάνταστα, γι αυτό επιμενω πολύ στο κοινό μέτωπο. Έχω βρεθεί κι εγω στην θέση να μου έρχεται να πω «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα», κάτι μου με παρηγορεί γιατί κάθε χρόνο σε 1-2 τμήματα θα μου κάνουν πολλά. Αλλά δεν μπορώ να ακούω να το χρησιμοποιούν σαν καραμέλα είτε για να πουλήσουν τρέλα και να αδιαφορήσουν, είτε για να καλύψουν το ότι και σ εκείνους κάνουν πολλά, αλλά δεν διαμαρτύρονται.

Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και ευτυχία!
1. Δεν είμαστε σε μειονεκτική θέση, ούτε προνομιούχοι. Έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα στην εκπαιδευτική διαδικασία, είτε κάνουμε σε ένα τμήμα μία ώρα είτε περισσότερες. Τώρα, αν μερικοί  εκπαιδευτικοί ή μαθητές ισχυρίζονται με κάποια δόση προκατάληψης ότι  όσοι έχουν λιγότερες ώρες είναι εξ ορισμού σε μειονεκτική θέση, μπορούμε να τους αποδείξουμε με τη στάση μας ότι δεν ισχύει, εκτός ίσως ότι είναι λίγο πιο δύσκολο να προλάβουμε να βγει η ύλη μας μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς, επειδή χάνονται πολλές ώρες λόγω εκδηλώσεων, επισκέψεων κλπ. Και αυτό όμως τακτοποιείται με τον κατάλληλο προγραμματισμό. Και ναι, διάφορα περίεργα περιστατικά μπορούν και έχουν συμβεί σε όλους και σε όλες τις ώρες. Έχουμε να κάνουμε με έμψυχο υλικό, με ρέουσα εκπαιδευτική διαδικασία, επομένως  και με απρόβλεπτες αντιδράσεις. Το μόνο που έχω παρατηρήσει  είναι ότι ναι, τα παιδιά κουράζονται ευκολότερα τις τελευταίες ώρες και δεν συγκεντρώνονται εύκολα.
2. Εδώ συμφωνώ. Απαραίτητο είναι το κοινό μέτωπο και η κοινή στάση των εκπαιδευτικών ενός σχολείου σε θέματα σχολικής ζωής/παραβατικότητας κλπ. Όταν ακούω και εγώ από συναδέλφους  το "σε εμένα δεν κάνουν τίποτα, τους ρίχνω μια κεραυνοβόλα ματιά και κάθονται σούζα!" ψυλλιάζομαι ή αμετροέπεια ή απλώς υπεκφυγή για μη ανάληψη ευθυνών.

Συμφωνώ. Πρέπει να μπαίνουν όρια από το δημοτικό.

[...]
Το θέμα μου είναι πως δεν καταδέχομαι αυτό το καραγκιοζιλικι,  με προσβάλλει σαν εκπαιδευτικό και σαν άνθρωπο γι αυτό και απέχω και θα απέχω όσο με καλύπτει η ολμε η η ελμε. Όσο κι αν έχουν λυσσαξει, όσο κι αν απειλούν.[...]

+++

Ναι. Δεν είναι εύκολος ο προγραμματισμός των επιτηρήσεων.  Γενικά δημιουργείται κάποιο πρόβλημα εκείνες τις ημέρες με τις επιτηρήσεις, καθώς οι εκπαιδευτικοί μοιράζονται σε Γυμνάσιο και ΓΕΛ, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Στο ΓΕΛ, επίσης, στις πανελλήνιες, επιτηρούν και εκπαιδευτικοί του ΕΠΑΛ.

 Όχι, σε περίπτωση που Γυμνάσιο και ΕΠΑΛ συστεγάζονται. Σε αυτή την περίπτωση, τις ημέρες που γράφει το ΕΠΑΛ πανελλήνιες, το γυμνάσιο είναι κλειστό.

Προσπαθείς μέσω της αδικίας προς τους δασκάλους (με την κατάργηση του υπευθύνου ολοημέρου), να δικαιολογήσεις την αδικία προς τις ειδικότητες (και κυρίως προς τους μαθητές, μιας και πολύ συχνά, τα μαθήματα αυτά καταλήγουν να γίνονται Γλώσσα και Μαθηματικά, όπως και τα εργαστήρια δεξιοτήτων). Η διαφορά είναι ότι η πρώτη αδικία δεν ευνόησε κανέναν. Η δεύτερη ευνόησε.

Επίσης ποσώς με ενδιαφέρει αν είχαν από πάντα το δικαίωμα ή έκαναν ένα μάθημα εικαστικών και θεατρολογίας στη σχολή τους. Δε θα μπορέσει ποτέ να υποκαταστήσει ένα, δύο, δέκα μαθήματα 4 και 5 χρόνια σπουδών. Ο καθένας το αντικείμενο του. Τέλος.

+++

Ναι και σχεδόν πάντα κάθονται ήσυχοι.