0 μέλη και 4 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παγιδεύτηκα όπως και τόσοι άλλοι, ακόμη και η μονιμοποίηση για αλλα1000 ευρώ το καλοκαιρι δεν θα αλλάζει το γεγονός αυτο. Αλλά η χειρότερη παγίδα δεν είναι η ταλαιπωρία, είναι η απαξίωση και η βαρεμάρα, η απίστευτη έλλειψη νοήματος και η διάχυτη αίσθηση αποτυχίας που νιώθεις σε οποιοδήποτε γραφείο καθηγητών.
Αυτό που βλέπουμε είναι αυτό που θέλουμε να δούμε. Άλλαξε οπτική και θα ανακαλύψεις και τους ορεξάτους και τους επιστημονικά άρτιους και τους καθ όλα έντιμους! Ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί μόνιμοι και αναπληρωτές με αυτά τα χαρακτηριστικά και σε αυτούς οφείλεται το ότι η παιδεία υπάρχει ακόμη. Σώζουν μερικοί ζωές στα δημόσια σχολεία. Δεν μορφώνουν απλώς. Σώζουν κυριολεκτικά ζωές! Εύχομαι να τους κοιτάξεις καλύτερα. Θα τους εντοπίσεις κι εσύ. Ζουν ανάμεσά μας...
Δυστηχώς συνάδελφε. 'Εχω δουλέψει σε 17 σχολεία σε όλη την Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα βλέπω τί γίνεται και έξω. Ο κόσμος έχει προχωρήσει και οι δάσκαλοι φαντάζουν καρικατούρες. Υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι άξιοι, που συνήθως τους πνίγει ο φθόνος και η μιζέρια της πλειοψηφίας. Θυμάμαι μετά από γιορτή για την 28η Οκτωβρίου, κατά την οποία το 75% των παιδιών κοιμόταν, οι οργανώτές καθηγητές/ήτριες να είναι πανευτυχείς και να δέχονται τα συγχαρητήρια όλου του συλλόγου. Καμία αυτογνωσία, καμία αίσθηση της πραγματικότητας, καμία αυτοκριτική, η μεγάλη πληγή της κοινωνίας. Πραγματικά τις περισσότερες φορές το μάθημα κάνει κακό στα παιδιά, που ξενερώνουν ακόμη και με αυτά που φάνταζαν ενδιαφέροντα.
Πραγματικά τις περισσότερες φορές το μάθημα κάνει κακό στα παιδιά, που ξενερώνουν ακόμη και με αυτά που φάνταζαν ενδιαφέροντα. Σαν να βρίσκεσαι στην τάξη του καθενός... Είμαι υπέρ της αξιολόγησης, αλλά μήπως κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια; (κι όταν υπερθεματίζουμε για τον αναλφαβητισμό που άλλοι είναι υπεύθυνοι, ας κοιτάμε και την καμπούρα μας...πχ ένα απλό ας διορθώνουμε τα ορθογραφικά μας λάθη). Καλό βράδυ! Ο ασεπ θα μπορούσε να ξεχωρίζει τους καλούς με τα κατάλληλα ερωτήματα.
Ας πούμε ότι εγώ είμαι διαφορετικός, τί θα πρέπει να κάνω? να λιβανιζω τον εαυτό μου στο pde? Δεν έχει νόημα. Από την άλλη αν ήμουν σαν την πλειοψηφία σου εγγυώνται δεν θα έβλεπα τίποτα από όσα αναφέρω, επειδή οι άνθρωποι αυτοί είναι στη κοσμαρα τους, άρα πάλι δεν θα έλεγα τίποτα. Στην τελική δεν θα λέγεται τίποτα, τουλάχιστον από τους δασκάλους, γιατι το σχολείο έχει καταδικαστεί από την κοινωνία ως αποτυχημένο και απλά ως χώρος φύλαξης παιδιών.
Μα για να έχει καταντήσει το σχολείο σήμερα χώρος φύλαξης παιδιών, κάποιοι φταίνει! Φταίνε οι πολιτικοί (και δη το Υπουργείο Παιδείας) που δεν έχει δώσει κίνητρα στους εκπαιδευτικούς να ασκήσουν αποδοτικότερα και ποιοτικότερα το λειτούργημά τους, τα ΜΜΕ, που έχουν αναλάβει να υποκαταστήσουν το ρόλο του σχολείου, η σημερινή ελληνική οικογένεια, που όταν δει το παιδί της να μπαίνει στο Παν/μιο επαινεί τους φροντιστές, αλλά κι οι εκπαιδευτικοί που έχουν δεχτεί τη σημερινή απαξίωση και δεν αναλαμβάνουν δράση, ώστε να ανακτήσουν τη χαμένη τους αξιοπιστία! Πείτε με φαιδρή, πείτε με ρομαντική, πίστευα και πιστεύω πως το να είσαι εκπαιδευτικός είναι ένα λειτούργημα, καθώς δεν έχει να κάνει μόνο με την προσφορά στην κοινωνία, αλλά με την παιδαγωγική αγάπη, με τις θεμελιώδεις ανθρωπιστικές αξίες και με τους νέους, που αποτελούν το μέλλον μιας χώρας! Όσοι βλέπουν το λειτούργημα του εκπαιδευτικού ως μια απλή εργασία, θα φτάσουν πολύ σύντομα να ρουτινιάσουν και να "εξοντωθούν"!
Λοιπόν. Ακούστε κύριοι καθηγητές. Ο δάσκαλος είν' ένα επάγγελμα. Όπως ακριβώς ο λογιστής, ο οικοδόμος, ο πατατοπαραγωγός κι ο καμαρότος. Τα περί λειτουργήματος είναι ψευτιές ασύστολες και γελοίες των συνδικαλιστών (να ένα ακόμη επάγγελμα) για να περιαυτολογούμε με μωρία. Λίγη ασκησιολογία λίγος χαβαλές λίγη βαθμολογία λίγη πειθαρχία λίγη νουθεσία και βγήκε το μεροκάματο. Τα υπόλοιπα είναι φιλολογίες ανέξοδες. Τζάμπα είν' εξ άλλου τα λόγια κι οι κουβέντες. Άμα θέλει κανείς ν' ασκήσει λειτούργημα (αληθινό κι όχι φωτεινή επιγραφή νέον σαν το λάμδα της ΟΛΜΕ) ν' ακολουθήσει το επάγγελμα του σκουπιδιάρη. Άμα δεν υπήρχαν αυτοί θα 'χαμε πάθει όλοι χολέρα. Κι ας αφήσομε τα υποκριτικά. Μεταξύ μας μιλάμε στο pde. Άμα θέλει ν' αναζητήσει κανείς τον Κήτινγκ δε θα τον εύρει στις τάξεις των εκπαιδευτικών. Αλλά στα σινεμασκόπ. Αυτά. Και τελεία από μένα. Τα ρέστα δικά σας.