Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: apri στις Ιανουάριος 01, 2024, 07:31:04 μμ
-
Εισηγήσεις για ριζικές αλλαγές σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια ζήτησε ο Κ. Πιερρακάκης από τις υπηρεσίες του υπ. Παιδείας και τo Νομικό τμήμα
https://www.esos.gr/arthra/86198/eisigiseis-gia-rizikes-allages-se-dimotika-gymnasia-kai-lykeia-zitise-o-k-pierrakakis
-
Εισηγήσεις για ριζικές αλλαγές σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια ζήτησε ο Κ. Πιερρακάκης από τις υπηρεσίες του υπ. Παιδείας και τo Νομικό τμήμα
https://www.esos.gr/arthra/86198/eisigiseis-gia-rizikes-allages-se-dimotika-gymnasia-kai-lykeia-zitise-o-k-pierrakakis
Είναι ξεπατικωμένη copy-paste παλιότερη δημοσίεψη του esos που τη σερβίρει ως δήθεν καινούργια.
-
Κάποιοι ισχυρίζονται πως το δημόσιο σχολείο νοσεί. Κάποιοι άλλοι λένε πως πρέπει να γίνουν αλλαγές γιατί οι μαθητές πατώνουν στις εξετάσεις της PISA. Πολλοί διευθυντές θέλουν να παραιτηθούν γιατί δεν αντέχουν τον φόρτο εργασίας. Και πάνω απ' όλα οι εκπαιδευτικοί είναι μεσοπέλαγα γιατί δεν ξέρουν τι να πρωτοκάνουν... μάθημα; εξωδιδακτικά;αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας; διόρθωση γραπτών τεστ και διαγωνισματων;
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο έρχεται ο νέος σούπερμαν Υπουργός να διορθώσει τις στρεβλώσεις και να "δημιουργήσει" ένα σχολείο αποδοτικό και παραγωγικό "αναβαθμίζοντας" τον ρόλο του εκπαιδευτικού και προάγοντας τις "δεξιότητες" των μαθητών. Πάλι με ένα μαγικό ραβδί έχουμε "αναβάθμιση της παιδείας"...
Υ.Γ... Οι άνθρωποι είναι εκτός τόπου και χρόνου. Όσο αναβάθμισε το σχολείο και βοήθησε τους μαθητές η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας άλλο τόσο θα αναβαθμιστεί και η παιδεία με αυτά που ετοιμάζουν.
-
Ριζικες αλλαγες στην εκπαιδευση! Σας παρακαλω αν διαβαζει καποιος απο τα κυβερνοντα στελεχη! ΔΙΕΚ εκπαιδευτικοι,σας παρακαλουμε γιατι να πληρωνονται 2 φορες τονχρονο. Δεν εχουν οι περισσοτεροι δευτερη εργασια! Ειναι δυνατον να θελουμε να κανουμε ριζικες αλλαγες στην εκπαιδευση και καταρτιση και τους εκπαιδευτικους να τους αφηνουμε να ζουν με δανεικα? Και επιπλεον καθε φορα κατι τυχαινει και ενω πρεπει να πληρωθουν στα τελη Φεβρουαριου , δεν πληρωνονται γιατον α ή β λογο! Παρακαλουμε εχουμε οικογενειες, εχουμε αξιοπρεπεια μας αναγκαζεται να εχουμε υπερβολικα αναξιοπρεπη σταση προς καθε οικονομικη μηναια υποχρεωσημας! Σας παρακαλω ας μεταφερθει αν καποιος το διαβαζει!
-
Είναι ξεπατικωμένη copy-paste παλιότερη δημοσίεψη του esos που τη σερβίρει ως δήθεν καινούργια.
Ναι, έχεις δίκιο. Δεν το είχα προσέξει.
Επί της ουσίας, θα έλεγα πάντως ότι είναι απλές διαχειριστικές αλλαγές. Δεν ξέρω αν είναι θετικές ή αρνητικές (θα φανεί, όταν διευκρινιστούν), αλλά ριζικές δεν είναι.
Για εμένα ριζικές αλλαγές θα ήταν αυτές που θα κινούνταν σε δυο κατευθύνσεις:
Πρώτον, να μη χρειάζονται φροντιστήρια ακόμα και οι καλοί μαθητές.
Δεύτερον και κυριότερον, να τελειώνουν οι μαθητές το σχολείο έχοντας εμπεδώσει κάποια βασικά πράγματα στα αντικείμενα που διδάχτηκαν.
Αυτήν τη στιγμή διδάσκονται πολύ περισσότερα από άλλες γενιές και αφομοιώνουν πολύ λιγότερα. Κι αυτό συμβαίνει είτε τελειώσουν το δημόσιο είτε το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο.
Είναι σαν να ρίχνουν στο μυαλό τους σκόρπια κομμάτια παζλ που δεν μπορούν να συνδέσουν σε μια εικόνα. Και επειδή ως βάση δεδομένων λειτουργεί και η Google, βαριούνται πλέον και να τα απομνημονεύσουν όλα. Σου λέει "άμα το χρειαστώ, θα το γκουγκλάρω".
Αυτό για εμένα έχει δραματικές συνέπειες που δεν αλλάζουν, ακόμα κι αν προχωρήσουν οι μαθητές στο πανεπιστήμιο. Γιατί, αν δεν εθιστείς από μικρός στην ιδέα ότι υπάρχουν διάφορες οπτικές για τον κόσμο, όσες και οι επιστήμες, ότι υπάρχουν πράγματα που μπορεί να μην ξέρεις και αναιρούν ή επιβεβαιώνουν την ιδέα σου, διαμορφώνεις μια στάση μονομέρειας και δογματισμού, που κουβαλάς μαζί σου, ακόμα κι αν γίνεις επιστήμονας, αλλά πολύ περισσότερο ως απλός πολίτης.
Αυτά όμως, δεν αλλάζουν με δυο-τρεις εισηγήσεις. Θέλουν σοβαρή επεξεργασία σε κάποιο βάθος χρόνου. Για αρχή θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ' όψιν ότι, σε μια εποχή που αναπτύσσεται η τεχνητή νοημοσύνη, η λειτουργία του σχολείου ως εργαστηρίου απομνημόνευσης πληροφοριών είναι πλέον εντελώς περιττή και αδιάφορη.
-
Θεωρώ ότι το σχολείο εξακολουθεί να είναι χώρος ασφαλούς "στάθμευσης" των παιδιών, άντε και κάποιας στρεβλής κοινωνικοποίησης, για να πάνε στην δουλειά οι γονείς. Αυτό αναδείχθηκε τον καιρό της πανδημίας. Τότε καταλάβαμε ότι αυτό κάνει το σχολείο...
-
Μα, εκ των πραγμάτων, είναι ο μόνος ρόλος του που παραμένει χρήσιμος.
Τον προηγούμενο αιώνα είχε κάποια αξία και η παραδοσιακή απομνημόνευση γνώσεων που προσέφερε, γιατί ήταν δύσκολη η ανάκτηση πληροφοριών ανά πάσα στιγμή.
Τώρα αυτό δεν ισχύει. Και όσο αυτή η αλλαγή δεν μας απασχολεί, το σχολείο θα είναι όχι απλώς ένας χώρος στάθμευσης, αλλά ένας βαρετός και ανώφελος χώρος στάθμευσης για όλους. Κι αυτό θα χειροτερεύει τα όποια προβλήματα συμπεριφοράς προϋπάρχουν.
-
Πρώτον, να μη χρειάζονται φροντιστήρια ακόμα και οι καλοί μαθητές.
Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Η χώρα βασίζεται, γενικά, στην παραοικονομία. Αυτή την κρατάει (και την απομυζεί ταυτόχρονα, σα βαμπίρ). Στο χώρο της εκπαίδευσης, ειδικότερα, βασιλεύει η παραπαιδεία. Αν τη φρενάρεις τότε πού θα βρουν δουλειά δεκάδες χιλιάδων αδιόριστοι εκπαιδευτικοί; Και πώς θα συμπληρώνουν το πενιχρό τους εισόδημα δεκάδες χιλιάδων διορισμένοι; Ας το πάρουμε απόφαση, λοιπόν. Έτσι ήταν είναι και θα είναι τα πράγματα.
-
leon, έτσι είναι, δυστυχώς. Η παραπαιδεία είναι ο θεσμός που έχει εισχωρήσει παντού. Πολλά από τα νέα βιβλία θα προέρχονται από εκεί.
Αλλά τουλάχιστον ήταν τόσο δύσκολο να θεσπίσουν μαθήματα ξένων γλωσσών μες στο χώρο του σχολείου για να παίρνεις το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας; Ούτε ήθελαν, ούτε θέλουν.
-
Το φροντιστήριο υπάρχει όσο θα υπάρχει σύστημα κεντρικών εξετάσεων- ή ίσως όσο υπάρχει διακαής επιθυμία να μπουν όλοι στο πανεπιστήμιο βάσει βαθμολογίας. Ακόμα κι αν το ίδιο το σχολείο μετατρεπόταν σε ομοιογενή γκρουπάκια εντατικής προετοιμασίας με 4-5 μαθητες, όσοι μπορούν να διαθέσουν κάτι θα φροντίσουν να κάνουν τα παιδιά τους κάποιο παραπάνω μάθημα.
Ενδεχομένως θα μπορούσε να περιοριστεί η μελέτη-«φροντιστήριο» του δημοτικού και του γυμνασίου αν ανά διαμορφωνόταν το ωρολόγιο πρόγραμμα και ο σχολικός χρόνος, ώστε τα παιδιά να κάνουν εργασίες στο σχολείο και όχι στο σπίτι. Αλλά αυτά δεν γίνονται από τη μια μετά στην
άλλη, κάτι τέτοιο θα απαιτούσε και αλλαγή της νοοτροπίας ημων των εκπαιδευτικών ως προς το τι είναι μάθημα και διδασκαλία.
-
Προφανώς και ισχύουν όλα αυτά για διάφορους λόγους που βολεύουν τους πάντες εκτός από τους ίδιους τους μαθητές. Γι' αυτό λέω ότι όσο δεν ασχολούνται μ' αυτά οι κυβερνήσεις, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για ριζικές αλλαγές, αλλά για άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
-
Από ότι έχω καταλάβει, περιμένουν πως και πως τη μείωση του μαθητικού πληθυσμού, ώστε να προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις σχολείων και μείωση οργανικών θέσεων, όπως γίνεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για ποια βελτίωση λοιπόν, μιλάμε όταν θα έχουμε παντού σε όλη την επικράτεια σχολεία με 250 μαθητές και επάνω και τάξεις με 27 παιδιά; Οποιαδήποτε αλλαγή θα ακυρώνεται από μόνη της.
-
Θεωρώ ότι το σχολείο εξακολουθεί να είναι χώρος ασφαλούς "στάθμευσης" των παιδιών, άντε και κάποιας στρεβλής κοινωνικοποίησης, για να πάνε στην δουλειά οι γονείς. Αυτό αναδείχθηκε τον καιρό της πανδημίας. Τότε καταλάβαμε ότι αυτό κάνει το σχολείο...
Σίγουρα, όμως, αναδείχτηκε και το γνωστικό-μαθησιακό σκέλος!
Με κλειστά τα σχολεία κ με τα μαθήματα εξ αποστάσεως, οι μαθητές έχουν σήμερα εξαιρετικά χαμηλό γνωστικό - μαθησιακό επίπεδο! Μαθητές Γυμνασίου κάνουν τρομερά ορθογραφικά λάθη κ δεν ξέρουν να γράψουν μια σωστή δομικά παράγραφο! Μαθητές ΓΕΛ δεν ξέρουν τι τους γίνεται στη γραμματική και στο συντακτικό των Αρχαίων ή στερούνται βασικών γνώσεων Ιστορίας...!
Επομένως, όσο κι αν το Υπουργείο μειώνει το ρόλο του εκπαιδευτικού, αποδείχτηκε περίτρανα ότι η φυσική παρουσία του μέσα στην τάξη, η δουλειά που εκεί έκανε (ακόμη κ με βασικές ελλείψεις) και η δια ζώσης διδασκαλία (χωρίς τη χρήση των ΤΠΑ, για την οποία γίνεται πολύς λόγος τώρα) είναι αυτά που κρατούσαν ένα επίπεδο στο ελληνικό δημόσιο σχολείο! Όταν αυτά δεν υπήρχαν λόγω της πανδημίας, οι μαθητές ξέφυγαν, απέκτησαν κενά, που συχνά δεν μαζεύονται!
-
Σίγουρα, όμως, αναδείχτηκε και το γνωστικό-μαθησιακό σκέλος!
Με κλειστά τα σχολεία κ με τα μαθήματα εξ αποστάσεως, οι μαθητές έχουν σήμερα εξαιρετικά χαμηλό γνωστικό - μαθησιακό επίπεδο! Μαθητές Γυμνασίου κάνουν τρομερά ορθογραφικά λάθη κ δεν ξέρουν να γράψουν μια σωστή δομικά παράγραφο! Μαθητές ΓΕΛ δεν ξέρουν τι τους γίνεται στη γραμματική και στο συντακτικό των Αρχαίων ή στερούνται βασικών γνώσεων Ιστορίας...!
Επομένως, όσο κι αν το Υπουργείο μειώνει το ρόλο του εκπαιδευτικού, αποδείχτηκε περίτρανα ότι η φυσική παρουσία του μέσα στην τάξη, η δουλειά που εκεί έκανε (ακόμη κ με βασικές ελλείψεις) και η δια ζώσης διδασκαλία (χωρίς τη χρήση των ΤΠΑ, για την οποία γίνεται πολύς λόγος τώρα) είναι αυτά που κρατούσαν ένα επίπεδο στο ελληνικό δημόσιο σχολείο! Όταν αυτά δεν υπήρχαν λόγω της πανδημίας, οι μαθητές ξέφυγαν, απέκτησαν κενά, που συχνά δεν μαζεύονται!
Εγω δεν είδα κάποια τόσο τραγική αλλαγή στο επίπεδο των
παιδιών, κάτι μη αναστρέψιμο. Αυτό που είδα είναι ότο φάνηκε το έλλειμμα της ανατροφής των γονέων. Το σχολείο από κοινωνικής αποψης είναι κακή επιρροή για τα παιδιά, αφού έρχονται σε επαφή με άτομα κάθε είδους επιπέδου και βλέπουν
πράγματα που το σπίτι δεν θα επέτρεπε να δουν. Επομένως, μακριά από το σχολείο και υπό τη φροντίδα των γονέων, τα παιδιά θα έπρεπε να είναι άψογα, μόνο καλό θα τους έκανε η απομάκρυνση από την τάξη, κι όμως έγινε το αντίθετο. Τα παιδιά είναι αφρόντιστα, χωρίς κοινωνική συμπεριφορά και επιπλέον παραβατικά. Συγχαρητήρια λοιπόν στην οικογένεια που απέδειξε ότι η ανατροφή των παιδιών είναι η τελευταία της προτεραιότητα.
-
Νατες οι ριζικές αλλαγές. Φεύγει η Δόμνα, έρχεται πάλι η Ζέττα Μακρή...
https://www.esos.gr/arthra/86222/anashimatismos-i-i-lytrivi-yf-paideias-anavathmizetai-i-z-makri-me-armodiotites
-
Ιωάννα Λυτριβη... Φιλόλογος και με πλούσιο βιογραφικό.... Ζετα Μακρη άτομο που αν κρίνω από την προηγούμενη θητεία της θέλω να πιστεύω ότι θα ακουμπήσει καλύτερα τα προβλήματα μας.
-
Χάσαμε τη Δόμνα; Οϊμέ!!!!
-
Χάσαμε τη Δόμνα; Οϊμέ!!!!
Η Δόμνα ήταν τελείως γλάστρα και άσχετη, υποθέτω με βάση τα τωρινά ότι περίμενε τη σειρά της για το Εργασίας με το οποίο ας πούμε ότι έχει ασχοληθεί.
Το βιογραφικό της Λυτριβη δεν είναι καλύτερο από το βιογραφικό πολλών νεοδιόριστων της ηλικίας της.
-
Προφανώς αυτούς έχει ο πρωθυπουργός, αυτούς ανακυκλώνει....
-
Χάσαμε τη Δόμνα; Οϊμέ!!!!
Οϊμέ, indeed!
-
Προφανώς αυτούς έχει ο πρωθυπουργός, αυτούς ανακυκλώνει....
Αυτοί εξυπηρετούν τις πολιτικές του.
-
Όμοιος στον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα...
-
Δείτε και τι γράφει και η τεχνητή νοημοσύνη για τις αλλαγές στην εκπαίδευση; ;D
Η απάντηση του αλγορίθμου ChatGPT της OpenAI στο ερώτημα «Πως να μεταρρυθμίσεις το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα;», έχει ως εξής:
πηγή: www.esos.gr
https://www.esos.gr/arthra/86208/i-apantisi-toy-chatgtp-sto-erotima-pos-na-metarrythmiseis-elliniko-ekpaideytiko-systima
Τίποτα νεώτερο. Γνωστές προτάσεις και κυρίαρχα δεδομένα, που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
-
Όμοιος στον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα...
Ακριβως . εφυγε η Δόμνα απτσο οξφορδες κ ήρθε η γλυκουλα απ το γιουνιβερσιτιοβνεαπολιςπαφος των Κυπριων μαγαζατορων /ξενοδόχων.
Θα αυνεννοείται κ καλύτερα , θα τα ξεπουλήσει γρηγορότερα!! Ετσι κ αλλιώς οξφορδες κ MIT δεν θα βλέπαμε, κυπριοβουλγαρικα ιδωτικά μαγαζα θα ρθουνε, οπότε σ λεει βάλε ενα υπαλληλο τους , πρωην "ΣΕΠ" π ξέρει κ τι θέλουνε οι άνθρωποι!!!
-
Να ορίσετε ορισμένοι τα αποδεκτά κριτήρια/πτυχία/εργασία που πρέπει να έχει ένας πολιτικός για να υπουργοποιηθεί στο Υπ. Παιδείας κλπ.
Πέραν από τις ασυναρτησίες που γράφονται παραπάνω, είναι ενδιαφέρουσα η επιλεκτική ανάγνωση ενός βιογραφικού.
Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος ανεξαρτήτως μόρφωσης.
-
...
Για εμένα ριζικές αλλαγές θα ήταν αυτές που θα κινούνταν σε δυο κατευθύνσεις:
Πρώτον, να μη χρειάζονται φροντιστήρια ακόμα και οι καλοί μαθητές.
Δεύτερον και κυριότερον, να τελειώνουν οι μαθητές το σχολείο έχοντας εμπεδώσει κάποια βασικά πράγματα στα αντικείμενα που διδάχτηκαν.
...
Θα ήθελα να σου σφίξω το χέρι. Οι δυο κατευθύνσεις που προτείνεις είναι δεν θα μπορούσαν να προταθούν από άνθρωπο που δεν είναι καλός στη δουλειά του, υπεύθυνος και δίκαιος στο έργο του. Η υπογράμμιση στο κείμενο είναι δική μου, επειδή εκεί εστιάζεται η ουσία όλη της δουλειάς μας στο γνωστικό επίπεδο. Τα φροντιστήρια δεν θα καταργηθούν ποτέ φυσικά. Πάντα υπήρχαν αλλά ήταν μια πλευρά της κοινωνικής ανισότητας στη μόρφωση. Υπάρχουν παιδιά που ξεκινούν από το +1000 (όπως τα παιδιά μας), παιδιά που ξεκινούν από το μηδέν και το χειρότερο, τα περισσότερα που ξεκινούν από το -1000. Για χιλιάδες άδικους λόγους, που άλλοι λύνονται και άλλοι όχι. Οι δυο αυτές κατηγορίες μας χρειάζονται, για τους άλλους δεν είμαστε απαραίτητοι, μπορεί να είμαστε και επιζήμιοι μάλιστα. Αν έγινα εκπαιδευτικός έγινα γι αυτούς. Για τους μαθητές που δεν είναι άριστοι, αλλά έχουν υψηλότερο iq από τους άριστους και δεν τους το έχει πει κανείς. Που ξέρω πως δεν έχουν διαβάσει αρκετά βιβλία, αλλά που κάνουν τα σχόλια που σε αφήνουν άναυδη όταν τελικά προσέξουν, που υπάρχει η περίπτωση αργότερα να καλύψουν την διαφορά και να λάμψουν με τρόπο που μόνο εσύ είδες πως μπορούν. Που τα καταφέρνουν στα μαθηματικά και νομίζουν πως δεν μπορούν να μάθουν αρχαία. Που όταν θα θελήσουν να τα πιάσουν και αυτά δεν θα με σιχτιρίσουν όταν με θυμηθούν.
Δεν είδες ριζικές αλλαγές apri στην εκπαίδευση επειδή τις έψαχνες στο καλό. Έγιναν ριζικές αλλαγές όμως. Στα βιβλία, που είναι όλα λες και πρόκειται για κακή μετάφραση (στο δημοτικό τα βιβλία είναι λες και είναι για αλλοδαπούς), στο ήθος που διέπει την εκπαίδευση. Οι καθηγητές και οι δάσκαλοι έχουμε ξεφτιλιστεί επίτηδες στα μάτια του κόσμου και πληρωνόμαστε με μισθούς πείνας. Όταν μαθήματα κλασικά διδάσκονται χωρίς μαρκαδόρο και πίνακα, αλλά με βιντεάκια για να αρέσουμε στους αξιολογητές; Βιντεάκια στα μαθηματικά;! Πώς να αλλάξει αυτό όταν μπαίνει κάποιος καθηγητής σε σχολές με άπειρους φοιτητές και με βαθμό πανελληνίων 9 και 10 και όταν αγοράζει μεταπτυχιακά για να διοριστεί; Όταν δεν έχουμε ξεκάθαρο και δίκαιο τρόπο διορισμού; Όταν η κοινωνία μας κουνά το δάχτυλο για πράγματα που δεν περνούν από το χέρι μας και χωρίς καμία δυνατότητα αλλαγής; Να ήταν μόνο αυτά...Όλη μέρα μπορώ να γράφω.
-
Να ορίσετε ορισμένοι τα αποδεκτά κριτήρια/πτυχία/εργασία που πρέπει να έχει ένας πολιτικός για να υπουργοποιηθεί στο Υπ. Παιδείας κλπ.
Πέραν από τις ασυναρτησίες που γράφονται παραπάνω, είναι ενδιαφέρουσα η επιλεκτική ανάγνωση ενός βιογραφικού.
Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος ανεξαρτήτως μόρφωσης.
Η κ. Λυτριβη είναι μια 40αρα φιλόλογος με μεταπτυχιακό, διδακτορικό και δυο ξένες γλώσσες. Με αυτά τα προσόντα προσλαμβάνονται οι νεοδιόριστοι τα 3 τελευταία χρόνια καθώς και οι αναπληρωτές. Αυτά τα προσόντα έχω κι εγω που είμαι συνομήλική της, αλλά μιλάω περισσότερες γλώσσες. Απλώς εμείς οι κοινοί θνητοί τρέχουμε στην επαρχία της Ελλάδας σαν ζήτουλες σε ένα επάγγελμα παντελώς απαξιωμένο, ενώ η κ. Λυτρίβη έχει ένα «πλουσιο» βιογραφικό σε πολιτικά γραφεία και άλλες πολιτικές τοποθετήσεις.
Σίγουρα είναι μια θετική αλλαγή να βλέπουμε στα υπουργεία νέα άτομα, γυναίκες, με μια κάποια μόρφωση, σε σχέση με τον κάθε βλαχοδημαρχο του παρελθόντος, αλλά ας μην κοροϊδευομαστε κιόλας, με τα δήθεν εντυπωσιακά βιογραφικά. Πέραν του ότι δεν εγγυώνται κάτι, δεν ειναι και τοοοοσο εντυπωσιακά, όταν τα ίδια έχουν πολλοί άλλοι νέοι άνθρωποι, των οποίων τα εργασιακά δικαιώματα εξαρτώνται από την κάθε κ. Λυτρίβη που είχε έτοιμο στρωμένο τον
δρόμο της.
-
Αν και είναι πάρα πολλά όσα πρέπει να αλλάξουν, η επαναφορά των αθλητικών σχολείων, (είχαν καταργηθεί από το 2011), είναι ένα θετικό βήμα:
https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/436235_epanerhontai-ta-athlitika-sholeia-sygkrotithike-omada-ergasias-gia-ti-dimioyrgia
-
Το πρώτο πράγμα που πρέπει α αλλάξει είναι το ΑΙΣΧΡΌ σύστημα διορισμών. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΩ ΚΑΠΟΙΟς ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ. Δεν γίνεται τα άτομα που μορφώνουν την κοινωνία οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να γυρνάνε σαν τσιγγάνοι απο εδω κ απο κει κάθε τρεις και λίγο και ειδικά με τους συγκεκριμένους μισθούς. Κυριολεκτικά σου χαλάνε τη ζωή. Δεύτερο είναι οι μισθοί. Πρέπει να αυξηθούν όπωσδηποτε. Αυτά είναι καλά για αρχή. Και όταν και οι εκπαιδευτικοί αποκτήσουν ένα σταθερό περιβάλλον κοινωνικό και κυριως εργασιακό θα αποδίδουν στα σίγουρα καλύτερα. Για εμένα είναι ΜΑΚΡΑΝ οι δύο κυριότερες αλλαγές που πρέπει να πραγματοποιηθούν.
-
Συμφωνώ για τα αθλητικά σχολεία. Δεν ξέρω ποιες στρεβλώσεις ίσως υπήρχαν και καταργήθηκαν. Βασικά δεν τα πρόλαβα καθολου.
-
Το πρώτο πράγμα που πρέπει α αλλάξει είναι το ΑΙΣΧΡΌ σύστημα διορισμών. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΩ ΚΑΠΟΙΟς ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ. Δεν γίνεται τα άτομα που μορφώνουν την κοινωνία οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να γυρνάνε σαν τσιγγάνοι απο εδω κ απο κει κάθε τρεις και λίγο και ειδικά με τους συγκεκριμένους μισθούς. Κυριολεκτικά σου χαλάνε τη ζωή. Δεύτερο είναι οι μισθοί. Πρέπει να αυξηθούν όπωσδηποτε. Αυτά είναι καλά για αρχή. Και όταν και οι εκπαιδευτικοί αποκτήσουν ένα σταθερό περιβάλλον κοινωνικό και κυριως εργασιακό θα αποδίδουν στα σίγουρα καλύτερα. Για εμένα είναι ΜΑΚΡΑΝ οι δύο κυριότερες αλλαγές που πρέπει να πραγματοποιηθούν.
Δεν ξέρω πώς μπορεί να αποφύγει κανείς το να γυρνάνε οι καθηγητές εδώ κι εκεί. Κάποιοι πρέπει να διδάξουν στα νησιά και την επαρχία και προφανώς θα πρέπει να είναι από αλλού, αν θελουμε αξιοκρατικές προσλήψεις. Φυσικά και σου χαλαει τη ζωή όταν εχεις τόση μόρφωση να αναγκάζεσαι να ζεις στην επαρχία, αλλά τουλάχιστον τώρα πια μεταθέσεις γίνονται, οι νεοδιόριστοι των τελευταίων ετών γυρνάνε στην Αθήνα γρήγορα, ενώ πόσοι και πόσοι αναγκαστήκαμε να μείνουμε για πάντα στον τόπο διορισμού.
-
Το πρώτο πράγμα που πρέπει α αλλάξει είναι το ΑΙΣΧΡΌ σύστημα διορισμών. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΩ ΚΑΠΟΙΟς ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ. Δεν γίνεται τα άτομα που μορφώνουν την κοινωνία οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να γυρνάνε σαν τσιγγάνοι απο εδω κ απο κει κάθε τρεις και λίγο και ειδικά με τους συγκεκριμένους μισθούς. Κυριολεκτικά σου χαλάνε τη ζωή. Δεύτερο είναι οι μισθοί. Πρέπει να αυξηθούν όπωσδηποτε. Αυτά είναι καλά για αρχή. Και όταν και οι εκπαιδευτικοί αποκτήσουν ένα σταθερό περιβάλλον κοινωνικό και κυριως εργασιακό θα αποδίδουν στα σίγουρα καλύτερα. Για εμένα είναι ΜΑΚΡΑΝ οι δύο κυριότερες αλλαγές που πρέπει να πραγματοποιηθούν.
Δυστυχώς η πρώτη πρόταση σου δεν γίνεται να πραγματοποιηθεί με κανένα τρόπο, αν θέλουμε η επιλογή των εκπαιδευτικών στα σχολεία να γίνεται αξιοκρατικά. Όταν οι περισσότεροι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί προέρχονται από τα αστικά κέντρα (και ειδικά τη Βόρεια Ελλάδα), ενώ η κατανομή των προσφερόμενων θέσεων διαφέρει σημαντικά (πολλές θέσεις σε επαρχία και νησιά όπου δεν υπάρχει αντίστοιχος αριθμός υποψήφιων εκπαιδευτικών ανάλογα με τις ανάγκες), τότε το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπεις σήμερα και δεν διαφέρει ιδιαίτερα όποιο και να είναι το εκάστοτε σύστημα διορισμού, εφόσον δίνεται η δυνατότητα στους υποψήφιους εκπαιδευτικούς να δηλώσουν την περιοχή πρόσληψης που τους ενδιαφέρει.
Ουσιαστικά, αυτό που προτείνεις θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σήμερα, αν αντί για απεριόριστο αριθμό επιλογών στη δήλωση αναπληρωτών, επιτρεπόταν μόνο μία και μοναδική επιλογή. Η συντριπτική πλειοψηφία θα δήλωνε τον τόπο καταγωγής της και στους περισσότερους κλάδους απλά θα δούλευαν ελάχιστα άτομα στη Βόρεια και Κεντρική Ελλάδα, περισσότερα στην Αττική, ενώ στην Επαρχία και στα νησιά τα σχολεία θα έμεναν χωρίς εκπαιδευτικούς.
-
Θα μπορούσε ωστόσο το κράτος να υποχρεώσει τους δήμους στην επαρχία, κυρίως στα νησιά, να διαθέτουν καταλύματα στους εκπαιδευτικούς έναντι ενός οικονομικού ενοικίου, ώστε να έχουν τουλάχιστον δεδομένη τη διαμονή.
-
Θα μπορούσε ωστόσο το κράτος να υποχρεώσει τους δήμους στην επαρχία, κυρίως στα νησιά, να διαθέτουν καταλύματα στους εκπαιδευτικούς έναντι ενός οικονομικού ενοικίου, ώστε να έχουν τουλάχιστον δεδομένη τη διαμονή.
Αυτό ναι, αλλά δεν λύνει το θέμα του ότι υψηλού επιπέδου επιστημονικό προσωπικό υποχρεώνεται να ζήσει στην επαρχία. Ούτε λύνει την ανάγκη των σχολείων για μόνιμους καθηγητές που δεν θα εναλλάσσονται κάθε χρονιά και δεν θα συμπεριφέρονται σαν τουρίστες. Οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της χώρας μας είναι μεγάλο πρόβλημα.
-
Η κ. Λυτριβη είναι μια 40αρα φιλόλογος με μεταπτυχιακό, διδακτορικό και δυο ξένες γλώσσες.
Ας πούμε πως δεν χρειάζεται ένας πολιτικός να έχει λαμπρές σπουδές, αλλά λαμπρό όραμα και να δικαιολογήσουμε το γεγονός πως είμαστε φτωχοί και ταπεινοί καθηγητάδες με περισσότερα προσόντα αφού δεν έχουμε όραμα. Ακούω από συμφοιτητές τα καλύτερα για το πρόσωπό της. Μπαίνω παντού όμως και διαβάζω πως είναι πολιτική επιστήμων και αναρωτιέμαι πότε έχασα τις εξελίξεις και κάποιος προσδιορίζεται έτσι χωρίς πτυχίο, αλλά με το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό. Δεν μετάνιωσα ποτέ που έγινα φιλόλογος, γιατί κάποιος που θα ασχοληθεί με τον χώρο της παιδείας ντρέπεται να πει πως το πτυχίο του είναι φιλόλογος; Σας ρωτάω, εγώ αδυνατώ να απαντήσω.
-
Αυτό ναι, αλλά δεν λύνει το θέμα του ότι υψηλού επιπέδου επιστημονικό προσωπικό υποχρεώνεται να ζήσει στην επαρχία. Ούτε λύνει την ανάγκη των σχολείων για μόνιμους καθηγητές που δεν θα εναλλάσσονται κάθε χρονιά και δεν θα συμπεριφέρονται σαν τουρίστες. Οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της χώρας μας είναι μεγάλο πρόβλημα.
Εντάξει, αλλά για τη γεωγραφική κατανομή των μαθητών δεν μπορεί να κάνει κάτι το κράτος. Να μη σου πω ότι πρέπει να ευνοεί την παραμονή τους σε ακριτικές περιοχές.
Θα μπορούσε όμως να διευκολύνει την παραμονή και των εκπαιδευτικών, αφού πρέπει να πάνε εκεί. Ένας τρόπος είναι να διασφαλίζει οικονομικά καταλύματα. Ένας άλλος θα ήταν να δίνεται η δυνατότητα στους αναπληρωτές, αν το επιθυμούν και εφόσον υφίσταται κενή θέση, να παραμένουν περισσότερα σχολικά έτη (πχ 3) σε μια περιοχή, ώστε να μη γυρνάνε κάθε χρόνο από εδώ και από εκεί. Bεβαίως, το ιδανικό θα ήταν να είναι μόνιμοι, αλλά εν πάση περιπτώσει, αφού το κράτος έχει αποφασίσει διαχρονικά κάποια μόνιμα κενά να τα καλύπτει με αναπληρωτές, ας ακολουθούσε μια διαδικασία win-win, για να είναι πιο ευχαριστημένοι οι εκπαιδευτικοί. Με διαδοχική ανανέωση σύμβασης επί 3 χρόνια, οι αναπληρωτες θα είχαν μια μίνιμουμ σταθερότητα, ενώ το κράτος δεν θα υποχρεούνταν βάσει νόμου να μετατρέψει τη σύμβασή τους σε αορίστου.
-
Μπαίνω παντού όμως και διαβάζω πως είναι πολιτική επιστήμων και αναρωτιέμαι πότε έχασα τις εξελίξεις και κάποιος προσδιορίζεται έτσι χωρίς πτυχίο, αλλά με το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό. Δεν μετάνιωσα ποτέ που έγινα φιλόλογος, γιατί κάποιος που θα ασχοληθεί με τον χώρο της παιδείας ντρέπεται να πει πως το πτυχίο του είναι φιλόλογος; Σας ρωτάω, εγώ αδυνατώ να απαντήσω.
Άποψή μου: στον χώρο της πολιτικής το "πολιτικός επιστήμων" ακούγεται πολύ ωραίο και πολύ ανώτερο από το "φιλόλογος". Γενικά, ξέρω γνωστούς που ενώ έχουν βασικό πτυχίο φιλολόγου, μετά το ξεχνάνε και προσδιορίζονται ως κάτι άλλο. Π.χ. ξέρω άτομο που τέλειωσε φιλολογία αλλά είναι γνωστός στιλίστας! Ή θεολόγους και κοινωνιολόγους που αυτοπροσδιορίζονται ως σύμβουλοι. Ίσως γιατί δεν έχουν ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό. Ενώ εμείς που ασχοληθήκαμε, κακά τα ψέματα, προκόψαμε...
-
Η κα Λιοτριβη ειναι φιλολογος μ διδακτορικό , πρωτοτυπο, στους 35,000 οι μισοί έχουν απο 2, π έκανε τεράστια ακαδ κ ερευνητική καριέρα στο τεράστιο ίδρυμα κυπρίων μαγαζατορων/ ξενοδόχων π εκτός απο ξενεδοχεία κ κανονικά μαγαζά, ανοίξαν κ το γιουβιβερσιτιοβνεαπολισπαφος ;D
Μ αυτά τ μαγαζά θα κάνει μπιζνεσ η ΝΔ, αυτή την υπουργό έφερε.
Όλη την Ελλάδα έψαξε, κανενα ΔΕΠ απο απθ, εμπ, εκπα κλπ δεν βρέθηκε να χει ΑΥΤΑ τα προσόντα
αχαααααααααχααααααχα
αριστειαΝΔ
-
Εντάξει, αλλά για τη γεωγραφική κατανομή των μαθητών δεν μπορεί να κάνει κάτι το κράτος. Να μη σου πω ότι πρέπει να ευνοεί την παραμονή τους σε ακριτικές περιοχές.
Θα μπορούσε όμως να διευκολύνει την παραμονή και των εκπαιδευτικών, αφού πρέπει να πάνε εκεί. Ένας τρόπος είναι να διασφαλίζει οικονομικά καταλύματα. Ένας άλλος θα ήταν να δίνεται η δυνατότητα στους αναπληρωτές, αν το επιθυμούν και εφόσον υφίσταται κενή θέση, να παραμένουν περισσότερα σχολικά έτη (πχ 3) σε μια περιοχή, ώστε να μη γυρνάνε κάθε χρόνο από εδώ και από εκεί. Bεβαίως, το ιδανικό θα ήταν να είναι μόνιμοι, αλλά εν πάση περιπτώσει, αφού το κράτος έχει αποφασίσει διαχρονικά κάποια μόνιμα κενά να τα καλύπτει με αναπληρωτές, ας ακολουθούσε μια διαδικασία win-win, για να είναι πιο ευχαριστημένοι οι εκπαιδευτικοί. Με διαδοχική ανανέωση σύμβασης επί 3 χρόνια, οι αναπληρωτες θα είχαν μια μίνιμουμ σταθερότητα, ενώ το κράτος δεν θα υποχρεούνταν βάσει νόμου να μετατρέψει τη σύμβασή τους σε αορίστου.
Εγω δεν καταλαβαίνω γιατί επαινούμε κάποιον που μένει σε μια βραχονησίδα με 5 γείτονες και πολλά κατσίκια, ειδικά αν έχει παιδιά. Υποτίθεται ότι κοιτάμε να εξελιχθούμε, όχι να ζούμε σαν τους προπαππούδες μας, και δεν καταλαβαίνω τι στόχους έχουν αυτοί για τα παιδιά τους. Εγω αγχώνομαι για το μορφωτικό και κοινωνικό έλλειμμα που ίσως έχει το δικό μου παιδί που μεγαλώνει σε μεγάλο και πλουσιο νησί που κάνει και δραστηριοτγτες περισσότερες από τα παιδιά της Αθήνας, ο άλλος που το παιδί του δεν έχει καν παιδιά της ηλικίας του να παίζει, τι σκέφτεται; Αλλά τέλος πάντων, προφανώς χρειάζονται σχολεία τα παιδιά της επαρχίας, και καλό είναι να λειτουργούν καλά αυτά τα σχολεία. Κίνητρο για να δώσεις όμως, θέλεις εργαζόμενους νέους που να μην τους νοιάζει τόσο να χαραμίσουν κάποια χρόνια της ζωής τους για να πάνε στο πουθενά. Αυτό ίσως το κάνει ένας νέος πτυχιούχος που μπορεί να το δει και λίγο ειδυλλιακά, λίγο σαν περιπέτεια κλπ. Αυτός που διορίστηκε στα 40+. και αφήνει τα παιδιά του πίσω δεν θέλει κίνητρα για να μείνει στην επαρχία, θέλει να περάσει η διετία να φύγει.
Ας πούμε πως δεν χρειάζεται ένας πολιτικός να έχει λαμπρές σπουδές, αλλά λαμπρό όραμα και να δικαιολογήσουμε το γεγονός πως είμαστε φτωχοί και ταπεινοί καθηγητάδες με περισσότερα προσόντα αφού δεν έχουμε όραμα. Ακούω από συμφοιτητές τα καλύτερα για το πρόσωπό της. Μπαίνω παντού όμως και διαβάζω πως είναι πολιτική επιστήμων και αναρωτιέμαι πότε έχασα τις εξελίξεις και κάποιος προσδιορίζεται έτσι χωρίς πτυχίο, αλλά με το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό. Δεν μετάνιωσα ποτέ που έγινα φιλόλογος, γιατί κάποιος που θα ασχοληθεί με τον χώρο της παιδείας ντρέπεται να πει πως το πτυχίο του είναι φιλόλογος; Σας ρωτάω, εγώ αδυνατώ να απαντήσω.
Γιατί η φιλολογία δεν θεωρείται επιστήμη. Θεωρείται σχολή προγύμνασης εκπαιδευτικών που διδάσκουν τυφλοσούρτες. Οπότε γιατί να λέει ότι είναι φιλόλογος; Σιγά το πρεστίζ. Είναι ενδεικτικό πάντως το πώς προσδιορίζεται.
Το θέμα βέβαια είναι η πολιτική της, ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου να είναι, δεν μας αφορά.
-
Εγω δεν καταλαβαίνω γιατί επαινούμε κάποιον που μένει σε μια βραχονησίδα με 5 γείτονες και πολλά κατσίκια, ειδικά αν έχει παιδιά. Υποτίθεται ότι κοιτάμε να εξελιχθούμε, όχι να ζούμε σαν τους προπαππούδες μας, και δεν καταλαβαίνω τι στόχους έχουν αυτοί για τα παιδιά τους.
Τον επαινούμε γιατί έτσι η βραχονησίδα θεωρείται κατοικημένη και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας έχει αποκλειστική οικονομική ζώνη και υφαλοκρηπίδα. Αν μείνει ακατοίκητη, δεν δικαιούται τίποτα και είναι και πιο εύκολο να αμφισβητηθεί η
ελληνική κυριαρχία επ' αυτής.
Βεβαίως, επειδή είναι καλό να υπάρχει εξέλιξη, θα πρέπει να ζει καλύτερα από τους προπαππούδες του.
Αυτό οφείλει να το εξασφαλίζει το κράτος. Αλλά δεν το κάνει.
Και γι' αυτό δεν ζουν πια παιδιά σε βραχονησίδες, αλλά σε νησιά, όπου καλό θα είναι οι συνθήκες να είναι ευνοϊκές, για να μείνουν όσα το θέλουν. Άλλωστε, δεν είναι δυνατόν όλη η Ελλάδα να μοιραστεί σε 4-5 πόλεις. Έτσι τελικά υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής για όλους. Τι δουλειά θα κάνουν, για να ζήσουν;
-
Τον επαινούμε γιατί έτσι η βραχονησίδα θεωρείται κατοικημένη και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας έχει αποκλειστική οικονομική ζώνη και υφαλοκρηπίδα.
Βεβαίως, επειδή είναι καλό να υπάρχει εξέλιξη, θα πρέπει να ζει καλύτερα από τους προπαππούδες του.
Αυτό οφείλει να το εξασφαλίζει το κράτος. Αλλά δεν το κάνει.
Και γι' αυτό δεν ζουν πια παιδιά σε βραχονησίδες, αλλά σε νησιά, όπου καλό θα είναι οι συνθήκες να είναι ευνοϊκές, για να μείνουν όσα το θέλουν. Άλλωστε, δεν είναι δυνατόν όλη η Ελλάδα να μοιραστεί σε 4-5 πόλεις. Έτσι τελικά υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής για όλους. Τι δουλειά θα κάνουν, για να ζήσουν;
Η κατανομή του πληθυσμού στην Ελλάδα είναι προβληματική, δεν αντιλέγω. Και το ότι ουσιαστικά πνευματική ζωή υπάρχει μόνο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, άντε και σε σποραδικά όσες πόλεις έχουν πανεπιστήμιο, είναι ακραίο γιατί οπουδήποτε πλην Αθήνας ζεις, είσαι αποκομμένος και εχεις λιγότερες ευκαιρίες ακόμα κι αν είναι πρωτεύουσα νομού. Από αυτό όμως μέχρι το να ζεις στην Γαύδο, το χάσμα είναι τεράστιο. Ο,τι και να κάνει το κράτος, ένα παιδί το 2020 δεν μπορεί να μεγαλώνει με τους όρους του 1920. Η κοινωνία προχωράει μπροστά.
-
"Προχωράει μπροστά" δεν σημαίνει απαραίτητα "έρχεται στην πόλη". Η Γαύδος θα έπρεπε να λειτουργεί καλύτερα από το 1920. Αν λειτουργεί το ίδιο, είναι ήττα του κράτους.
Δεν λέω ότι κάποιος από τη Γαύδο δεν έχει δικαίωμα να πάει σε πόλη, αν το επιθυμεί. Εξαρτάται τι αναζητά στη ζωή του. Η πόλη έχει πνευματική ζωή, έντονους ρυθμούς, εγκληματικότητα. Η επαρχία έχει τη φύση, είναι πιο ήρεμη, αλλά με λιγότερα πνευματικά ερεθίσματα.
Κανονικά, θα έπρεπε να διαλέγει με βάση τα ενδιαφέροντά του. Όμως, έχω την αίσθηση ότι πολλοί από όσους ζουν σε πόλη δεν είναι εκεί για τα μουσεία, τα θέατρα ή τους χώρους συναυλιών, που λείπουν στην επαρχία. Δεν καίγονται όλοι γι' αυτά.
Άνθρωποι που τη βρίσκουν με το ψάρεμα, τις βόλτες στο δάσος ή το φαγητό σε ταβέρνα μια χαρά θα περνούσαν στην επαρχία, αν είχαν εξασφαλισμένη υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση για τα παιδιά τους και εργασία για τους ίδιους. Η ανάγκη για τα βασικά τους οδηγεί στην πόλη, όχι για τα έξτρα.
-
Τον επαινούμε γιατί έτσι η βραχονησίδα θεωρείται κατοικημένη και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας έχει αποκλειστική οικονομική ζώνη και υφαλοκρηπίδα.
Δεν ισχύει. Δεν αρκεί η κατοίκηση για να διαθέτουν ΑΟΖ κι υφαλοκρηπίδα. Ορισμένα μόνον νησιά τα διαθέτουν. Πρέπει να 'χουν μια κάποια έκταση κι ορισμένο πληθυσμό.
-
Δυστυχώς η πρώτη πρόταση σου δεν γίνεται να πραγματοποιηθεί με κανένα τρόπο, αν θέλουμε η επιλογή των εκπαιδευτικών στα σχολεία να γίνεται αξιοκρατικά. Όταν οι περισσότεροι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί προέρχονται από τα αστικά κέντρα (και ειδικά τη Βόρεια Ελλάδα), ενώ η κατανομή των προσφερόμενων θέσεων διαφέρει σημαντικά (πολλές θέσεις σε επαρχία και νησιά όπου δεν υπάρχει αντίστοιχος αριθμός υποψήφιων εκπαιδευτικών ανάλογα με τις ανάγκες), τότε το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπεις σήμερα και δεν διαφέρει ιδιαίτερα όποιο και να είναι το εκάστοτε σύστημα διορισμού, εφόσον δίνεται η δυνατότητα στους υποψήφιους εκπαιδευτικούς να δηλώσουν την περιοχή πρόσληψης που τους ενδιαφέρει.
Ουσιαστικά, αυτό που προτείνεις θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σήμερα, αν αντί για απεριόριστο αριθμό επιλογών στη δήλωση αναπληρωτών, επιτρεπόταν μόνο μία και μοναδική επιλογή. Η συντριπτική πλειοψηφία θα δήλωνε τον τόπο καταγωγής της και στους περισσότερους κλάδους απλά θα δούλευαν ελάχιστα άτομα στη Βόρεια και Κεντρική Ελλάδα, περισσότερα στην Αττική, ενώ στην Επαρχία και στα νησιά τα σχολεία θα έμεναν χωρίς εκπαιδευτικούς.
Έχω την εντύπωση απο αυτά που άκουγα από μεγαλύτερους καθηγητές όταν πήγαινα ακόμη σχολειο ότι παλαιότερα οι εκπαιδευτικοί έκανα 1 με 2 χρονια παραμεθώριο ή πήγαιναν σε νησια , επαρχια και έπειτα διορίζονταν σχεδόν κατευθείαν. Εγω πιστεύω ότι αν υπάρχει καλή θέληση όλα γίνονται και αν παρείχαν κάποια κίνητρα θα λυνόταν όλα τα προβλήματα. Θα μπορουσαν π.χ να θεσπίσουν υποχρεωτικό 1 ( ή και δύο χρόνια ) χρόνο σε νησί ή επαρχία και μετα να διοριζόσουν ή αν όχι να είχες έστω μια πιο μόνιμη βάση. Έτσι θα λυνόνταν το πρόβλημα στα νησιά όλοι θα αναγκάζονταν να πάνε για ένα χρόνο σε μια απομακρυνσμένη περιοχή και οι θέσεις εκέι δεν θα έμεναν ποτέ άδειες. ΑΠΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ. Εγω αυτό πιστεύω.
-
Έχω την εντύπωση απο αυτά που άκουγα από μεγαλύτερους καθηγητές όταν πήγαινα ακόμη σχολειο ότι παλαιότερα οι εκπαιδευτικοί έκανα 1 με 2 χρονια παραμεθώριο ή πήγαιναν σε νησια , επαρχια και έπειτα διορίζονταν σχεδόν κατευθείαν. Εγω πιστεύω ότι αν υπάρχει καλή θέληση όλα γίνονται και αν παρείχαν κάποια κίνητρα θα λυνόταν όλα τα προβλήματα. Θα μπορουσαν π.χ να θεσπίσουν υποχρεωτικό 1 ( ή και δύο χρόνια ) χρόνο σε νησί ή επαρχία και μετα να διοριζόσουν ή αν όχι να είχες έστω μια πιο μόνιμη βάση. Έτσι θα λυνόνταν το πρόβλημα στα νησιά όλοι θα αναγκάζονταν να πάνε για ένα χρόνο σε μια απομακρυνσμένη περιοχή και οι θέσεις εκέι δεν θα έμεναν ποτέ άδειες. ΑΠΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ. Εγω αυτό πιστεύω.
Μα παλιε δεν υπήρχε τετοια υπερπροσφορά υποψηφίων εκπαιδευτικών, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε.
Η επαρχία δεν πάσχει από έλλειψη καθηγητών επειδή ο κόσμος δεν πάει. Όλη η χώρα πάσχει από ελλείψεις επειδή δεν γίνονται προσλήψεις.
Το πρόβλημα με την επαρχία όμως είναι ότι τα σχολεία δεν έχουν σταθερό προσωπικό σε βάθος χρόνου ώστε να αναπτύξουν ένα πλάνο, ένα όραμα. Έρχονται όσοι καθηγητές είναι να στείλει το κράτος (πλην συγκεκριμένων περιοχών που δεν βρίσκουν σπίτι κλπ τα γνωστά), αλλά στην καλύτερη μετά από δυο χρόνια φεύγουν. Επίσης επειδή είναι μεγάλοι κι έχουν οικογένεια, το μυαλό τους δεν είναι στο μέρος που εργάζονται. Με κάθε ευκαιρία κοιτάνε να φύγουν, με άδειες ή διευκολύνσεις. Όλο αυτό είναι προβληματικό για τη λειτουργία ενός σχολείου, όταν αφορά πολλά άτομα. Αν εχεις2-3 ανθρώπους που ήρθαν από αλλού, δεν έγινε καθ τίποτα να τους διευκολύνεις. Αν ο μισός σύλλογος όμως θεωρεί αυτονόητο ότι θα φύγει σε κάθε γιορτή κλπ, επιβαρύνονται συνεχώς οι ίδιοι και οι ίδιοι.
-
Έχω την εντύπωση απο αυτά που άκουγα από μεγαλύτερους καθηγητές όταν πήγαινα ακόμη σχολειο ότι παλαιότερα οι εκπαιδευτικοί έκανα 1 με 2 χρονια παραμεθώριο ή πήγαιναν σε νησια , επαρχια και έπειτα διορίζονταν σχεδόν κατευθείαν.
Μα παλιε δεν υπήρχε τετοια υπερπροσφορά υποψηφίων εκπαιδευτικών, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε.
Η επαρχία δεν πάσχει από έλλειψη καθηγητών επειδή ο κόσμος δεν πάει. Όλη η χώρα πάσχει από ελλείψεις επειδή δεν γίνονται προσλήψεις.
Πλέον όμως έχει αλλάξει σημαντικά και η σύσταση του πληθυσμού ανά γεωγραφική περιοχή. Η ύπαιθρος (ειδικά στη Βόρεια και κεντρική Ελλάδα) αποψιλώνεται, τα αστικά κέντρα (με τα 25αρια τμήματα) γεμίζουν όσο μπορούν με τις υπάρχουσες υποδομές και τα νησιά αναπτύσονται λόγω του τουρισμού σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στο παρελθόν (όχι όμως και τα πολύ μικρά, πραγματικά παραμεθώρια νησάκια, εκεί όμως κανείς δεν κλείνει τα σχολεία για τους εθνικούς λόγους που αναφέρατε).
Παρά τη μετατόπιση του πληθυσμού και ειδικά των παιδιών σχολικής ηλικίας (που είναι ήδη μειωμένα σε αριθμό λόγω της υπογεννητικότητας), ο αριθμός των υπηρετούντων εκπαιδευτικών που διορίστηκαν τα τελευταία 30+ χρόνια είναι κατανεμημένος αρκετά διαφορετικά. Υπάρχουν περιοχές που έβγαζαν κλασσικά πάρα πολλούς εκπαιδευτικούς και σε μερικά χρόνια θα έχουν ερημώσει (δείτε π.χ. τι γίνεται σε πόλεις - νομούς που είχαν παιδαγωγική ακαδημία και παιδαγωγικά τμήματα μετέπειτα), όμως για να δωθεί η θέση στους νεώτερους εκπαιδευτικούς πρέπει πρώτα να συνταξιοδοτηθούν (και πάλι όμως θα υπάρχουν πολλοί στην ουρά που θα περιμένουν χρόνια για να πάρουν την κενούμενη θέση). Αντιθέτως, υπάρχουν περιοχές οι οποίες πλέον έχουν αναπτυχθεί σημαντικά οικονομικά, αλλά οι κάτοικοι τους δεν είχαν ποτέ σημαντική ροπή στο να σπουδάσουν και δη να γίνουν εκπαιδευτικοί, γιατί πολύ απλά ζούσαν (και πλέον αρκετοί απο αυτούς θησαυρίζουν), μόνο από τον τουρισμό.
Επομένως, το πόσο χρόνο θα κάνουν οι εκπαιδευτικοί για να επιστρέψουν στον τόπο συμφερόντων τους νομίζω έχει να κανει περισσότερο με αυτή την γεωγραφική ανισοκατανομή και όχι με την οποιαδήποτε κρατική πολιτική. Αν ο τόπος συμφερόντων τους έχει πολλούς "παλιούς" εκπαιδευτικούς, μειούμενο μαθητικό πληθυσμό ή σημαντικό αριθμό εκπαιδευτικών που περιμένουν στην "ουρά" τότε τόσο περισσότερο θα μεγαλώνει και ο χρόνος αναμονής για να πάρουν την περιβόητη μετάθεση, απόσπαση κλπ. Άρα, εφόσον η αλλαγή τόπου διαμονής είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να αποφευχθεί στη χώρα μας (το ίδιο ισχύει για γιατρούς, στρατιωτικούς κλπ. για παρόμοιους λόγους) και δεν μπορεί να προσδιοριστεί ούτε ο χρόνος που θα χρειαστεί τελικά κάποιος υπάλληλος να μείνει εκεί, τότε το κράτος θα πρέπει τουλάχιστον να παρέχει όλες αυτές τις διευκολύνσεις που ζητάμε στους ανθρώπους που επιτελούν ένα τόσο σημαντικό έργο είτε αυτό είναι η παιδεία, η υγεία, η ασφάλεια κλπ...
-
Οι γιατροί δεν πάνε στην
επαρχία αν δεν έχουν πραγματικά ανάγκη. Οι στρατιωτικοί- γενικα ένστολοι γνωρίζουν τους όρους εργασίας τους, το έχουν επιλέξει και κάνουν οικογένεια έχοντας αυτό ως δεδομένο, και τέλος πάντων είναι και μια ιδιάζουσα ιδεολογική ομάδα. Οι εκπαιδευτικοί είναι άλλοι περίπτωση. Όσοι ήταν χρόνια αναπληρωτές, θα έλεγα επίσης ότι μάλλον είχαν αποδεχτεί ότι θα ζουν έτσι και ο στόχος τους ήταν να είναι κατά το δυνατόν στην ίδια περιοχή κάθε χρόνο, ώστε στις προ ΟΠΣΥΔ εποχές να ζητούν και το ίδιο σχολείο για να υπάρχει μια συνέχεια και στη δική τους ρουτίνα αλλά και στων οικογενειών τους. Οι νεοδιόριστοι που έχω δει την τελευταία τριετία, κυρίως όσοι δεν ήρθαν με προϋπηρεσια και δεν είχαν ρυθμίσει έτσι τη ζωή τους, είναι σε άλλη φάση. Είναι αλλού. Δεν το κατακρίνω, είναι λογικό. Στο μυαλό τους η επαρχία είναι μια διετία που θα ζοριστούν για να πάνε μετά σπίτι τους με μετάθεση ή απόσπαση. Έχουν οικογένειες που αφήνουν πίσω και στο πλάνο τους δεν είναι να αφήσουν τα παιδιά τους τα σχολεία και τις δραστηριότητες και τις παρέες για να ζησουν για δυο χρόνια στην εξωτική ελληνική ύπαιθρο. Τι κίνητρο μπορεί να τους δώσει κάποιος πέρα από το οικονομικό ππυ είναι απαράδεκτο; Αντικειμενικά μιλώντας, είσαι 40-45-50 ετών, διορίζεσαι με προσοντολογιο άρα εχεις πολλές σπουδές και μάλλον εχεις δουλέψει και σε άλλους χώρους. Εχεις μια α μόρφωση άρα και ανάλογο κυκλο, είναι πιθανό ο/η σύζυγος να έχει μια εργασία με κοινωνικό κυρος, τα παιδιά σου είναι λογικά καλοί μαθητες, θα κάνουν πολλά εξωσχολικά, έχουν βλέψεις για καλές σπουδές, άρα θα θέλεις και καλά φροντιστήρια. Ποιο κίνητρο θα σε κάνει να μετακομίσεις με την οικογένεια σου για 3 χρόνια στην ορεινή Αρκαδία ή την Κάσο για να μείνεις ας πούμε μια τριετία; Προφανώς δεν υπάρχει τέτοιο κίνητρο γιατί απλούστατα εχεις επιλέξει να ζεις αλλιώς κσι γνωρίζεις ότι υπάρχει η δυνατότητα να το καταφέρεις. Όσοι διοριστήκαμε στην εποχή που είχαν παγώσει και οι μεταθέσεις, συμβιβαστήκαμε με την ιδέα να μείνουμε σε ξένο τόπο και κάναμε γνωριμίες εκεί, γιατί δεν γνωρίζαμε αν και πότε θα μπορέσουμε να φύγουμε. Οι περισσότεροι νεοδιόριστοι δεν είναι σε αυτήν την κατάσταση όμως. Η ζωή τους είναι στρωμένη αλλού, δεν είναι ότι τους λείπουν τα κίνητρα. Και ο,τι και να κάνει το κράτος, δεν θα τους προσφέρει τις συνθήκες που έχουν στο μέρος που μένουν, ώστε να προτιμήσουν τη Σχοινούσα ή τα Ζωνιανα το ορεινό χωριό που αποκλείεται από τα χιόνια, για να μεγαλώσουν εκεί τα παιδιά τους. Θα πάνε, αν χρειαστεί, δηλαδή αν δεν πιάσουν μια περιοχή με καλύτερες συνθήκες, και στην πρώτη ευκαιρία θα φύγουν.
-
"τέλος πάντων είναι και μια ιδιάζουσα ιδεολογική ομάδα". Αυτό δε ξέρω πως το σκέφτηκες να το πεις. Χρονιάρες μέρες δε θα κάτσω να ασχοληθώ. Ο μεγάλος μου είναι μηχανικός στο ΠΝ πριν τα 23 παίρνει σταθερά πάνω από 1800 το μήνα 12 μέρες Αθήνα κ τις υπόλοιπες στην Κάρυστο ή στη Σούδα. Ο δεύτερος στη ΣΜΑ ικάρων θέλει ένα χρόνο ακόμη να τελειώσει. Εγώ κ η σύζυγος 10 χρόνια πλήρους αναπληρωτές με τον 3 παιδί μαζί στα Δωδεκάνησα πάλι για τα μόρια. Όσο για οικογένεια τους εύχομαι να μην ασχοληθούν καθολου.Αρκετά καναμε εμεις. Να πάει η πατρίδα να βρει αλλά κορόιδα ή να φέρει απ' αλλού να γεμίσει τα σχολεία το ίδιο μας κάνει.
-
Δεν ισχύει. Δεν αρκεί η κατοίκηση για να διαθέτουν ΑΟΖ κι υφαλοκρηπίδα. Ορισμένα μόνον νησιά τα διαθέτουν. Πρέπει να 'χουν μια κάποια έκταση κι ορισμένο πληθυσμό.
Δεν ισχύει αυτό που λες. Έχει αποφανθεί το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την ακριβή ερμηνεία του άρθρου 121 του Δικαίου της Θάλασσας με αφορμή τις διαμάχες άλλων χωρών. Δεν θεωρεί προϋπόθεση συγκεκριμένο μέγεθος ή πληθυσμό. Προϋπόθεση είναι η κατοίκηση ή/και η οικονομική δραστηριότητα (πχ βόσκηση ζώων).
Βλ πχ.
https://odeth.eu/spratly-islands-%CE%B7-1%CE%B7-%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CF%85-1213-%CF%84%CE%B7%CF%82-unclos/
Και
https://odeth.eu/%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B2%CF%81%CE%AC%CF%87%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF/
Τέλος πάντων, αυτά είναι περίπλοκα θέματα διεθνούς δικαίου και δεν είμαστε και οι πλέον αρμόδιοι να τα συζητάμε. Παρεμπιπτόντως θίχτηκε το ζήτημα.
-
Οι γιατροί δεν πάνε στην
επαρχία αν δεν έχουν πραγματικά ανάγκη. Οι στρατιωτικοί- γενικα ένστολοι γνωρίζουν τους όρους εργασίας τους, το έχουν επιλέξει και κάνουν οικογένεια έχοντας αυτό ως δεδομένο, και τέλος πάντων είναι και μια ιδιάζουσα ιδεολογική ομάδα. Οι εκπαιδευτικοί είναι άλλοι περίπτωση. Όσοι ήταν χρόνια αναπληρωτές, θα έλεγα επίσης ότι μάλλον είχαν αποδεχτεί ότι θα ζουν έτσι και ο στόχος τους ήταν να είναι κατά το δυνατόν στην ίδια περιοχή κάθε χρόνο, ώστε στις προ ΟΠΣΥΔ εποχές να ζητούν και το ίδιο σχολείο για να υπάρχει μια συνέχεια και στη δική τους ρουτίνα αλλά και στων οικογενειών τους. Οι νεοδιόριστοι που έχω δει την τελευταία τριετία, κυρίως όσοι δεν ήρθαν με προϋπηρεσια και δεν είχαν ρυθμίσει έτσι τη ζωή τους, είναι σε άλλη φάση. Είναι αλλού. Δεν το κατακρίνω, είναι λογικό. Στο μυαλό τους η επαρχία είναι μια διετία που θα ζοριστούν για να πάνε μετά σπίτι τους με μετάθεση ή απόσπαση. Έχουν οικογένειες που αφήνουν πίσω και στο πλάνο τους δεν είναι να αφήσουν τα παιδιά τους τα σχολεία και τις δραστηριότητες και τις παρέες για να ζησουν για δυο χρόνια στην εξωτική ελληνική ύπαιθρο. Τι κίνητρο μπορεί να τους δώσει κάποιος πέρα από το οικονομικό ππυ είναι απαράδεκτο; Αντικειμενικά μιλώντας, είσαι 40-45-50 ετών, διορίζεσαι με προσοντολογιο άρα εχεις πολλές σπουδές και μάλλον εχεις δουλέψει και σε άλλους χώρους. Εχεις μια α μόρφωση άρα και ανάλογο κυκλο, είναι πιθανό ο/η σύζυγος να έχει μια εργασία με κοινωνικό κυρος, τα παιδιά σου είναι λογικά καλοί μαθητες, θα κάνουν πολλά εξωσχολικά, έχουν βλέψεις για καλές σπουδές, άρα θα θέλεις και καλά φροντιστήρια. Ποιο κίνητρο θα σε κάνει να μετακομίσεις με την οικογένεια σου για 3 χρόνια στην ορεινή Αρκαδία ή την Κάσο για να μείνεις ας πούμε μια τριετία; Προφανώς δεν υπάρχει τέτοιο κίνητρο γιατί απλούστατα εχεις επιλέξει να ζεις αλλιώς κσι γνωρίζεις ότι υπάρχει η δυνατότητα να το καταφέρεις. Όσοι διοριστήκαμε στην εποχή που είχαν παγώσει και οι μεταθέσεις, συμβιβαστήκαμε με την ιδέα να μείνουμε σε ξένο τόπο και κάναμε γνωριμίες εκεί, γιατί δεν γνωρίζαμε αν και πότε θα μπορέσουμε να φύγουμε. Οι περισσότεροι νεοδιόριστοι δεν είναι σε αυτήν την κατάσταση όμως. Η ζωή τους είναι στρωμένη αλλού, δεν είναι ότι τους λείπουν τα κίνητρα. Και ο,τι και να κάνει το κράτος, δεν θα τους προσφέρει τις συνθήκες που έχουν στο μέρος που μένουν, ώστε να προτιμήσουν τη Σχοινούσα ή τα Ζωνιανα το ορεινό χωριό που αποκλείεται από τα χιόνια, για να μεγαλώσουν εκεί τα παιδιά τους. Θα πάνε, αν χρειαστεί, δηλαδή αν δεν πιάσουν μια περιοχή με καλύτερες συνθήκες, και στην πρώτη ευκαιρία θα φύγουν.
Ερωτηση….
Γιατι θεωρεις απαραιτητο οτι τα παιδια των εκπαιδευτικων ειναι «λογικα καλοι μαθητες, εχουν εξωσχολικες δραστηριοτητες και βλεψεις για καλες σπουδες»; Επισης, γιαυι θεωρεις οτι «ο/η συζυγος θα εχει μια δουλεια με κοινωνικο κυρος»; Και ολα αυτα «αντικειμενικα μιλωντας»…..
Καπως υπερόπτικα ακουγονται ολα αυτα!
(Παιδι εκπαιδευτικου και γιατρου εδω, εξωσχολικες δραστηριοτητες σεν ειχα, μαθητρια καλη ημουν γιατι απλα ειχα πολυ καλη μνημη και δεν διαβαζα στο σπιτι, οταν χρειαστηκε να διαβασω για τηλις πανελλαδικες απλα πατωσα την πρωτη χρονια, και δεν ειχα καθολου βλέψεις για σπουδες και απλα πηγα εκει που περασα, σε μια πολυ χαμηλη σχολη!)
-
Ερωτηση….
Γιατι θεωρεις απαραιτητο οτι τα παιδια των εκπαιδευτικων ειναι «λογικα καλοι μαθητες, εχουν εξωσχολικες δραστηριοτητες και βλεψεις για καλες σπουδες»; Επισης, γιαυι θεωρεις οτι «ο/η συζυγος θα εχει μια δουλεια με κοινωνικο κυρος»; Και ολα αυτα «αντικειμενικα μιλωντας»…..
Καπως υπερόπτικα ακουγονται ολα αυτα!
(Παιδι εκπαιδευτικου και γιατρου εδω, εξωσχολικες δραστηριοτητες σεν ειχα, μαθητρια καλη ημουν γιατι απλα ειχα πολυ καλη μνημη και δεν διαβαζα στο σπιτι, οταν χρειαστηκε να διαβασω για τηλις πανελλαδικες απλα πατωσα την πρωτη χρονια, και δεν ειχα καθολου βλέψεις για σπουδες και απλα πηγα εκει που περασα, σε μια πολυ χαμηλη σχολη!)
Δεν υπάρχει λόγος να κοντράρουμε με αυτοσκοπό να κοντράρουμε. Οι εκπαιδευτικοί προφανώς και θεωρούν προτεραιότητα τη μόρφωση των παιδιών τους και προφανώς τα παιδιά τους θα έχουν τις απαραίτητες βάσεις και τη φροντίδα ώστε να είναι από ένα επίπεδο και πάνω, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους. Εξάλλου όλοι βλέπουμε στα σχολεία ότι μέσα στα καλύτερα παιδιά από ολες τις απόψεις είναι τα παιδιά των εκπαιδευτικών. Δεν είναι υπεροπτικό, είναι αυτονόητο και θα ήταν πρόβλημα αν δεν ισχυε. Το μορφωτικό και κοινωνικό προφίλ των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών πλέον είναι πολύ υψηλό, και δεν μπορώ να φανταστώ τι είδους κίνητρο θα τους έκανε να θέλουν να μείνουν για χρόνια σε προβληματικές περιοχές. Οι άνθρωποι έχουν χτίσει τη ζωή τους αλλιώς.
-
Δεν υπάρχει λόγος να κοντράρουμε με αυτοσκοπό να κοντράρουμε. Οι εκπαιδευτικοί προφανώς και θεωρούν προτεραιότητα τη μόρφωση των παιδιών τους και προφανώς τα παιδιά τους θα έχουν τις απαραίτητες βάσεις και τη φροντίδα ώστε να είναι από ένα επίπεδο και πάνω, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους. Εξάλλου όλοι βλέπουμε στα σχολεία ότι μέσα στα καλύτερα παιδιά από ολες τις απόψεις είναι τα παιδιά των εκπαιδευτικών. Δεν είναι υπεροπτικό, είναι αυτονόητο και θα ήταν πρόβλημα αν δεν ισχυε. Το μορφωτικό και κοινωνικό προφίλ των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών πλέον είναι πολύ υψηλό, και δεν μπορώ να φανταστώ τι είδους κίνητρο θα τους έκανε να θέλουν να μείνουν για χρόνια σε προβληματικές περιοχές. Οι άνθρωποι έχουν χτίσει τη ζωή τους αλλιώς.
Πραγματικα δεν θελω να μπω σε διαλογο γιατι δεν εχει νοημα……
Το εχουμε ξαναπει οτι εχεις πολυ «μυστηριες» αποψεις…..
Καλη συνεχεια!
-
Δεν είναι υπεροπτικό, είναι αυτονόητο και θα ήταν πρόβλημα αν δεν ισχυε. Το μορφωτικό και κοινωνικό προφίλ των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών πλέον είναι πολύ υψηλό, και δεν μπορώ να φανταστώ τι είδους κίνητρο θα τους έκανε να θέλουν να μείνουν για χρόνια σε προβληματικές περιοχές. Οι άνθρωποι έχουν χτίσει τη ζωή τους αλλιώς.
Είναι υπεροπτικό.
Ας μην διορίζονταν.
-
Σχετικά με τα παιδιά των εκπαιδευτικών θα πάρω κι εγώ θέση. Συνήθως τα παιδιά των εκπαιδευτικών είναι αναμφισβήτητα πιο προσεγμένα από το σπίτι παιδιά. Όταν λέω προσεγμένα, ίσως είναι και καταπιεσμένα. Δηλαδή είναι καλοί μαθητές επειδή πρέπει να είναι. Είναι μάλλον αυτό που λέμε "μορφωτικό κεφάλαιο", αν ακολουθήσουμε τον Bourdieu.
Εγώ προσωπικά δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία, δηλαδή η μητέρα μου ήταν απόφοιτη δημοτικού και ο πατέρας μου μάλλον αγράμματος, οπότε απορώ από πού πήρα την τάση για διάβασμα! Είχα έναν συμμαθητή πολύ καλό μαθητή, αλλά πολύ καταπιεσμένο, γιατί είχε πατέρα καθηγητή, και ποτέ δεν μπόρεσε να γίνει αληθινά ανεξάρτητος...
Το θέμα είναι ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι περίπου το ίδιο με αυτό που ήταν πριν 30 χρόνια ακριβώς. Είχαμε μια ελπίδα με την Δόμνα ;D, αλλά έφυγε... και την βλέπω πολύ χαρούμενη που έφυγε. Ίσως γιατί κατάλαβε ότι το τέρας της γραφειοκρατίας στην εκπαίδευση θα την έτρωγε...
-
Σχετικά με τα παιδιά των εκπαιδευτικών θα πάρω κι εγώ θέση. Συνήθως τα παιδιά των εκπαιδευτικών είναι αναμφισβήτητα πιο προσεγμένα από το σπίτι παιδιά. Όταν λέω προσεγμένα, ίσως είναι και καταπιεσμένα. Δηλαδή είναι καλοί μαθητές επειδή πρέπει να είναι. Είναι μάλλον αυτό που λέμε "μορφωτικό κεφάλαιο", αν ακολουθήσουμε τον Bourdieu.
Εγώ προσωπικά δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία, δηλαδή η μητέρα μου ήταν απόφοιτη δημοτικού και ο πατέρας μου μάλλον αγράμματος, οπότε απορώ από πού πήρα την τάση για διάβασμα! Είχα έναν συμμαθητή πολύ καλό μαθητή, αλλά πολύ καταπιεσμένο, γιατί είχε πατέρα καθηγητή, και ποτέ δεν μπόρεσε να γίνει αληθινά ανεξάρτητος...
Το θέμα είναι ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι περίπου το ίδιο με αυτό που ήταν πριν 30 χρόνια ακριβώς. Είχαμε μια ελπίδα με την Δόμνα ;D, αλλά έφυγε... και την βλέπω πολύ χαρούμενη που έφυγε. Ίσως γιατί κατάλαβε ότι το τέρας της γραφειοκρατίας στην εκπαίδευση θα την έτρωγε...
Εχει πολυ μεγαλη διαφορα το «συνηθως ειναι» απο το «αντικειμενικα ειναι». Επισης ειναι τελειως αλλο πραγμα το οτι οι συζυγοι των εκπαιδευτικων εχουν δουλειες «υψηλου κυρους»…….
-
Εχει πολυ μεγαλη διαφορα το «συνηθως ειναι» απο το «αντικειμενικα ειναι». Επισης ειναι τελειως αλλο πραγμα το οτι οι συζυγοι των εκπαιδευτικων εχουν δουλειες «υψηλου κυρους»…….
Γιατί επιμένεις; Περιέγραψα μια κατηγορία νεοδιόριστων εκπαιδευτικών που έχω δει από όταν άρχισαν οι διορισμοί με το προσοντολογιο. Μια κατηγορία με διαφορετικά κοινωνικά χαρακτηριστικά από αυτά που έβλεπα στους αναπληρωτές τόσα χρόνια. Δεν έχει τόση σημασία πια για τη συζήτηση, είναι απλή εμπάθεια.
-
Δεν ισχύει αυτό που λες. Έχει αποφανθεί το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την ακριβή ερμηνεία του άρθρου 121 του Δικαίου της Θάλασσας με αφορμή τις διαμάχες άλλων χωρών. Δεν θεωρεί προϋπόθεση συγκεκριμένο μέγεθος ή πληθυσμό. Προϋπόθεση είναι η κατοίκηση ή/και η οικονομική δραστηριότητα (πχ βόσκηση ζώων).
Βλ πχ.
https://odeth.eu/spratly-islands-%CE%B7-1%CE%B7-%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CF%85-1213-%CF%84%CE%B7%CF%82-unclos/
Και
https://odeth.eu/%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B2%CF%81%CE%AC%CF%87%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF/
Τέλος πάντων, αυτά είναι περίπλοκα θέματα διεθνούς δικαίου και δεν είμαστε και οι πλέον αρμόδιοι να τα συζητάμε. Παρεμπιπτόντως θίχτηκε το ζήτημα.
Αντιγράφω απ' το σύνδεσμο που έστειλες.
"...ο Jonathan Charney τονίζει την ύπαρξη και την σημασία της διάζευξης στην παράγραφο 3 του άρθρου, ενώ εκφράζει την άποψη ότι μια νησίδα δικαιούται θαλάσσιες ζώνες εάν διαθέτει ορυκτούς πόρους, όπως πετρέλαιο και φυσικό αέριο, harvestable fisheries, ή εάν θα μπορούσε ένα κράτος να κατασκευάσει σε αυτή την τοποθεσία μια κερδοφόρα επιχείρηση, η οποία θα είχε την ικανότητα να διατηρήσει μια επαρκή οικονομία μέσω του εφοδιασμού από εξωτερικές πηγές. Βασική προϋπόθεση, κατά τον Charney, είναι η δυνατότητα αυτής της επιχείρησης να δημιουργεί κέρδη για την κάλυψη των αναγκών..."
Τα πράγματα, λοιπόν, δεν είναι απλά. Η Χάγη κρίνει κατά περίπτωση. Υπάρχουν αποφάσεις προς διάφορες κατευθύνσεις. Άλλοτε αρκεί η βόσκηση ζώων η γεωργία η αλιεία κι άλλοτε όχι. Άλλοτε δε μετρά η έκταση κι ο πληθυσμός κι άλλοτε μετρά. Άλλοι διαφωνούν με την παραπάνω γνωμοδότηση στα εισαγωγικά (η οποία εμάς δε μας εξυπηρετεί, αλλά ταιριάζει στις απόψεις των γειτόνων) κι άλλοι συμφωνούν.
Προσωπικά είμαι υπέρ όχι μόνο στην προσφυγή στη Χάγη, αλλά και στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ώστε να λυθούν όλα ειρηνικά και με κέρδος δι' αμφότερους τους λαούς.
-
Με την ίσως περιορισμένη εμπειρία μου, θα διακινδυνέψω και εγώ να πω πως το προφίλ εκπαιδευτικού που περιγράφει η συνάδελφος Έσπερος συναντιέται πλέον στη νέα γενιά νεοδιόριστων και ειδικά στη φουρνιά εκείνων του 2021, πολλοί από τους οποίους διορίστηκαν με τα κριτήρια του προσοντολογίου ακόμα και με μηδενική προϋπηρεσία.
Μπορεί να μην είναι ο κανόνας, αλλά και εγώ έχω συναντήσει συναδέλφους με οικογένειες ή και αυξημένα ακαδημαϊκα προσόντα να δυσφορούν με την υποχρέωση της (τουλάχιστον) διετούς παραμονής σε περιοχές που δεν προσφέρουν ευκαιρίες πλήρους κοινωνικοποίησης και διεύρυνσης των πνευματικών οριζόντων για αυτούς και τα παιδιά τους. Και δεν μιλάμε φυσικά για τους εκπαιδευτικούς που απλά έκαναν ένα μεταπτυχιακό ή ενα διδακτορικό απλά για να διοριστούν, αλλά για εκείνους που ίσως ξεκίνησαν με κάποιες άλλες προοπτικές και επένδυσαν π.χ. στον ακαδημαϊκο τομέα, αλλά γρήγορα βλέποντας πως στο πανεπιστήμιο δεν υπάρχει απορρόφηση ή για άλλους λόγους να αποφάσισαν να ακολουθήσουν την καριέρα του εκπαιδευτικού, η οποία δεν έχει αλλάξει σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες ως προς τις συνθήκες ζωής και τις γενικότερες προοπτικές (μισθολογικές, κοινωνικές κλπ.)
Και αυτά τα λέω ως δάσκαλος που γνωρίζω συναδέλφους μου με διδακτορικό που διορίστηκαν σε παραμεθώριες περιοχές και το έκαναν σχεδόν εξολοκλήρου από ανάγκη, αναγνωρίζοντας πως δεν θα ήθελαν με τίποτα αυτοί και οι οικογένειες τους να ακολουθήσουν τον τρόπο ζωής των ανθρώπων στα μέρη που "αναγκάστηκαν" να υπηρετήσουν. Όταν σκέφτομαι πόσοι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας έχουν εν δυνάμει τέτοια προφίλ (π.χ. φιλόλογοι), δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση να ακούω τέτοιες απόψεις.
Φυσικά ο καθένας εδώ μιλάει υποκειμενικά. Όπως υπάρχουν αυτοί οι εκπαιδευτικοί που περιγράψαμε, υπάρχουν και εκείνοι που πολύ πρόθυμα θα πάνε να ζήσουν στο απομονωμένο νησί, μην αντέχοντας την ζωή σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο με την εγκληματικότητα και τα υπέρογκα ενοίκια, υπάρχουν εκείνοι που θα πάνε στο τουριστικό νησί και δεν θα παραπονεθούν καθόλου για την δύσκολη διαβίωση γιατί θα βγάλουν ολόκληρους επιπλέον μισθούς δουλεύοντας σεζόν, υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θα διοριστούν στο δυσπρόσιτο και μπορεί να μην πατήσουν ποτέ εκεί, παίρνοντας τα πολυπόθητα μόρια που θα τους φέρουν σε δύο χρόνια δίπλα στο το σπίτι τους. Όλα είναι ζήτημα ιδιοσυγκρασίας και προτεραιοτήτων και είναι λογικό να μην υπάρχει ομοφωνία όταν συζητάμε τέτοια ζητήματα.
-
Μπορεί να μην είναι ο κανόνας, αλλά και εγώ έχω συναντήσει συναδέλφους με οικογένειες ή και αυξημένα ακαδημαϊκα προσόντα να δυσφορούν με την υποχρέωση της (τουλάχιστον) διετούς παραμονής σε περιοχές που δεν προσφέρουν ευκαιρίες πλήρους κοινωνικοποίησης και διεύρυνσης των πνευματικών οριζόντων για αυτούς και τα παιδιά τους. Και δεν μιλάμε φυσικά για τους εκπαιδευτικούς που απλά έκαναν ένα μεταπτυχιακό ή ενα διδακτορικό απλά για να διοριστούν, αλλά για εκείνους που ίσως ξεκίνησαν με κάποιες άλλες προοπτικές και επένδυσαν π.χ. στον ακαδημαϊκο τομέα, αλλά γρήγορα βλέποντας πως στο πανεπιστήμιο δεν υπάρχει απορρόφηση ή για άλλους λόγους να αποφάσισαν να ακολουθήσουν την καριέρα του εκπαιδευτικού, η οποία δεν έχει αλλάξει σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες ως προς τις συνθήκες ζωής και τις γενικότερες προοπτικές (μισθολογικές, κοινωνικές κλπ.)
Κακώς δυσφορούν. Όχι με το ενδεχόμενο να μείνουν μόνιμα σε μικρό μέρος -αυτό είναι δικαίωμά τους- αλλά με την υποχρέωση να μείνουν για κάποιο διάστημα, όπως απαιτεί το επάγγελμά τους.
Δεν συνωμότησε το σύμπαν, για να διοριστούν στη δημόσια εκπαίδευση. Το επέλεξαν. Και ήταν γνωστό τι περιλαμβάνει το πακέτο. Δεν πιάστηκαν κορόιδα ούτε αιφνιδιάστηκαν στην πορεία.
Αν δεν τους άρεσε -που θα ήταν δεκτό-, θα μπορούσαν να επιδιώξουν κάτι άλλο σχετικό ή εντελώς άσχετο με τις σπουδές τους, όπως πάρα πολλοί άλλοι που το τόλμησαν και δεν δυστύχησαν.
Αλλά πολύ φοβάμαι ότι και ακαδημαϊκή καριέρα να ακολουθούσαν και οτιδήποτε άλλο, πάλι κάτι θα τους προκαλούσε δυσφορία, γιατί δεν θα ήταν όπως το ονειρεύονταν έξω από τον χορό.
Μα θα ήταν το ωράριο, μα η ένταση της εργασίας και οι απαιτήσεις, μα το άστατο πρόγραμμα, η απόσταση από το σπίτι τους, κάτι ενοχλητικό θα έβρισκαν.
Όποια δουλειά και να κάνεις, όμως, κάποια μειονεκτήματα θα έχει. Αν στο μυαλό σου μετράνε περισσότερο τα θετικά της, την αποδέχεσαι και παλεύεις για τα υπόλοιπα. Αν μη τι άλλο, έχεις βρει τρόπο, για να κερδίσεις τα προς το ζην, πράγμα σημαντικό.
Αυτά τα μουρμουρητά του τύπου "τραβάτε με κι ας κλαίω", "χάρη σας κάνω και θυσία που εμφανίζομαι εδώ, γιατί ήμουν πλασμένος για μεγάλα πράγματα" είναι δείγμα ανωριμότητας. Και δεν ακούγονται από κάποιους μόνο στον χώρο της εκπαίδευσης, αλλά σε όλα τα επαγγέλματα.
Καλώς ή κακώς, όμως, ο μισθός δεν έρχεται στο σπίτι έτσι απλά, όπως κάποτε το χαρτζιλίκι των γονιών, ούτε ορίζεις εσύ τις προδιαγραφές, ώστε να είναι των ονείρων σου. Χρειάζεται να μοχθήσεις, να θυσιάσεις κάποια πράγματα, να συμβιβαστείς ή να παλέψεις μέχρι να αλλάξουν όσα μπορούν να αλλάξουν. Αυτή είναι η ζωή.
-
[...]
Φυσικά ο καθένας εδώ μιλάει υποκειμενικά. Όπως υπάρχουν αυτοί οι εκπαιδευτικοί που περιγράψαμε, υπάρχουν και εκείνοι που πολύ πρόθυμα θα πάνε να ζήσουν στο απομονωμένο νησί, μην αντέχοντας την ζωή σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο με την εγκληματικότητα και τα υπέρογκα ενοίκια, υπάρχουν εκείνοι που θα πάνε στο τουριστικό νησί και δεν θα παραπονεθούν καθόλου για την δύσκολη διαβίωση γιατί θα βγάλουν ολόκληρους επιπλέον μισθούς δουλεύοντας σεζόν, υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θα διοριστούν στο δυσπρόσιτο και μπορεί να μην πατήσουν ποτέ εκεί, παίρνοντας τα πολυπόθητα μόρια που θα τους φέρουν σε δύο χρόνια δίπλα στο το σπίτι τους. Όλα είναι ζήτημα ιδιοσυγκρασίας και προτεραιοτήτων και είναι λογικό να μην υπάρχει ομοφωνία όταν συζητάμε τέτοια ζητήματα.
Ακριβώς. Ο κάθε ένας έχει τους λόγους του και είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του.
-
Κακώς δυσφορούν. Όχι με το ενδεχόμενο να μείνουν μόνιμα σε μικρό μέρος -αυτό είναι δικαίωμά τους- αλλά με την υποχρέωση να μείνουν για κάποιο διάστημα, όπως απαιτεί το επάγγελμά τους.
Δεν συνωμότησε το σύμπαν, για να διοριστούν στη δημόσια εκπαίδευση. Το επέλεξαν. Και ήταν γνωστό τι περιλαμβάνει το πακέτο. Δεν πιάστηκαν κορόιδα ούτε αιφνιδιάστηκαν στην πορεία.
Αν δεν τους άρεσε -που θα ήταν δεκτό-, θα μπορούσαν να επιδιώξουν κάτι άλλο σχετικό ή εντελώς άσχετο με τις σπουδές τους, όπως πάρα πολλοί άλλοι που το τόλμησαν και δεν δυστύχησαν.
Αλλά πολύ φοβάμαι ότι και ακαδημαϊκή καριέρα να ακολουθούσαν και οτιδήποτε άλλο, πάλι κάτι θα τους προκαλούσε δυσφορία, γιατί δεν θα ήταν όπως το ονειρεύονταν έξω από τον χορό.
Μα θα ήταν το ωράριο, μα η ένταση της εργασίας και οι απαιτήσεις, μα το άστατο πρόγραμμα, η απόσταση από το σπίτι τους, κάτι ενοχλητικό θα έβρισκαν.
Όποια δουλειά και να κάνεις, όμως, κάποια μειονεκτήματα θα έχει. Αν στο μυαλό σου μετράνε περισσότερο τα θετικά της, την αποδέχεσαι και παλεύεις για τα υπόλοιπα. Αν μη τι άλλο, έχεις βρει τρόπο, για να κερδίσεις τα προς το ζην, πράγμα σημαντικό.
Αυτά τα μουρμουρητά του τύπου "τραβάτε με κι ας κλαίω", "χάρη σας κάνω και θυσία που εμφανίζομαι εδώ, γιατί ήμουν πλασμένος για μεγάλα πράγματα" είναι δείγμα ανωριμότητας. Και δεν ακούγονται από κάποιους μόνο στον χώρο της εκπαίδευσης, αλλά σε όλα τα επαγγέλματα.
Καλώς ή κακώς, όμως, ο μισθός δεν έρχεται στο σπίτι έτσι απλά, όπως κάποτε το χαρτζιλίκι των γονιών, ούτε ορίζεις εσύ τις προδιαγραφές, ώστε να είναι των ονείρων σου. Χρειάζεται να μοχθήσεις, να θυσιάσεις κάποια πράγματα, να συμβιβαστείς ή να παλέψεις μέχρι να αλλάξουν όσα μπορούν να αλλάξουν. Αυτή είναι η ζωή.
Δεν διαφωνώ σε αυτό, προφανώς ο καθένας γνωρίζει τις συνθήκες. Από αυτήν την κατηγορία συναδέλφων έχω δει είτε πολύ κέφι και φρέσκια μάτια και διάθεση ανανέωσης, είτε απίστευτο σνομπισμο και φυγοπονία έως και τεράστια δυσκολία να φέρουν εις πέρας στοιχειώδη πράγματα όπως να είναι παρόντες στην εφημερία (έστω ωσεί παρόντες) και να μην βγάζουν τα παιδιά έξω πριν χτυπήσει κουδούνι. Πράγματι είναι σαν να δείχνουν ότι θεωρούσαν ότι η δουλειά αυτή είναι αραλίκι και να έπαθαν σοκ με τις δυσκολίες.
Αντικειμενικά όμως, χάρη κάνουν. Κάποια μερη δεν θα είχαν καθηγητές αν δεν πήγαινε κόσμος να διοριστεί, και σίγουρα δεν θα είχαν
καθηγητές - δασκαλους υψηλού επιστημονικού επιπέδου και με μια ευρύτητα οριζόντων που είναι αναγκαία για να προοδεύσει ένας τόπος.
-
Αντικειμενικά όμως, χάρη κάνουν. Κάποια μερη δεν θα είχαν καθηγητές αν δεν πήγαινε κόσμος να διοριστεί, και σίγουρα δεν θα είχαν
καθηγητές - δασκαλους υψηλού επιστημονικού επιπέδου και με μια ευρύτητα οριζόντων που είναι αναγκαία για να προοδεύσει ένας τόπος.
Αντικειμενικά, δεν κάνουν καμία χάρη. Άτομα με προσόντα υπάρχουν πολλά και πιο φιλότιμα.
Άσε που αν έχουν τέτοια οπτική περί χάρης που κάνουν στο σύμπαν, πολύ αμφιβάλλω για το τι τελικά προσφέρουν στα παιδιά, αφού κατά βάθος τα υποτιμούν ως κοινό.
Είχα κάποτε στο πανεπιστήμιο έναν τέτοιο καθηγητή. Μας το έλεγε κάθε φορά ότι μας κάνει χάρη που εμφανίζεται, γιατί είχε να κάνει τις μεταφράσεις του και τα επιστημονικά του άρθρα.
Και τι μας πρόσφερε την ώρα που μας διέθετε; Συνώνυμα, αντίθετα και καμιά διαφορετική γραφή στους στίχους της τραγωδίας. Μας είχε υποχρεώσει με το μεγαλείο της σκέψης του.
Ειδικά σε μικρά μέρη, τέτοιοι καθηγητές θα πρέπει να νιώθουν τυχεροί, γιατί, πέρα από εργασία, έχουν ένα κοινό που μπορούν πραγματικά να επηρεάσουν πνευματικά, μια και δεν έχει πρόσβαση σε πολλά άλλα πνευματικά ερεθίσματα. Θα έπρεπε να το βλέπουν δηλ ως πρόκληση να προσφέρουν τα φώτα τους στα παιδιά, να τους ανοίξουν πνευματικούς δρόμους που αλλιώς δεν πρόκειται να τους πάρουν χαμπάρι. Κατά μία έννοια, τα παιδιά τούς κάνουν τη χάρη, τους δίνουν την ευκαιρία να καταστήσουν πραγματικά χρήσιμες τις γνώσεις τους στην κοινωνία.
-
Τα πράγματα, λοιπόν, δεν είναι απλά. Η Χάγη κρίνει κατά περίπτωση. Υπάρχουν αποφάσεις προς διάφορες κατευθύνσεις. Άλλοτε αρκεί η βόσκηση ζώων η γεωργία η αλιεία κι άλλοτε όχι. Άλλοτε δε μετρά η έκταση κι ο πληθυσμός κι άλλοτε μετρά. Άλλοι διαφωνούν με την παραπάνω γνωμοδότηση στα εισαγωγικά (η οποία εμάς δε μας εξυπηρετεί, αλλά ταιριάζει στις απόψεις των γειτόνων) κι άλλοι συμφωνούν.
Προσωπικά είμαι υπέρ όχι μόνο στην προσφυγή στη Χάγη, αλλά και στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ώστε να λυθούν όλα ειρηνικά και με κέρδος δι' αμφότερους τους λαούς.
Κι εγώ αυτό είπα, ότι δεν είναι απλά τα πράγματα.
Κι επειδή ακριβώς δεν είναι απλά και η κρίση του δικαστηρίου δεν είναι δεδομένο πως θα είναι υπέρ μας ή έστω ότι θα διασφαλίζει το αμοιβαίο συμφέρον, ούτε η προσφυγή είναι απλή διαδικασία.
Θέλει περίσκεψη.
Βγαίνουμε όμως εκτός θέματος με όλα αυτά και δεν έχουμε και βαθιά γνώση, για να έχει νόημα η συζήτηση.
Ας μείνουμε στο ότι όσοι μένουν σε μικρά νησιά και θέλουν να παραμείνουν, πρέπει να στηρίζονται από την πολιτεία και να έχουν οπωσδήποτε βασικές παροχές σε υγεία, παιδεία και εργασία.
-
Υποθέτω πως η συζήτηση για το Δίκαιο της Θάλασσας γίνεται προς τιμήν της νέας μας υφυπουργού :) Πάντως επειδή έχω ασχοληθεί αρκετά σε προπτυχιακά μαθήματα άλλου χώρου με τα σχετικά, μπορώ να πω πως ο leon έχει δίκιο όταν μιλάει για έκταση, μιας και άλλα ισχύουν για βραχονησίδα και άλλα για νησί (για ΑΟΖ, χωρικά ύδατα και υφαλοκρηπίδα). Το Δίκαιο της θάλασσας πάντως τα καθορίζει όλα και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις. Επειδή τα συμφέροντα όμως είναι πολλά και γίνονται διάφορες μεθοδεύσεις από χώρες σχετικά με την οικονομική δραστηριότητα που απαιτείται για ΑΟΖ, υπάρχει το δικαστήριο της Χάγης που διευθετεί τελεσίδικα τα πάντα με βάση ακριβώς αυτό το δίκαιο. Εμείς έχουμε κάθε λόγο να ζητάμε αυτή τη λύση, αλλά η Τουρκία δεν την δέχεται χωρίς προσύμφωνο. Προσύμφωνο σημαίνει να τους δώσουμε κάποιες ήδη έτοιμες συμφωνίες πρώτα μεταξύ μας και μετά να ζητήσουμε να διευθετηθούν τα υπόλοιπα. Προφανώς και δεν μας συμφέρει αυτό ως χώρα, αλλά μάλλον αυτό θα γίνει και όχι για το κοινό καλό των λαών. Τα αφεντικά θα μοιραστούν leon την πίτα, μιας και "βρωμάει ο φασισμός στη γη".
Στα καθαρά σχετικά με την κουβέντα το μόνο που μας ενδιαφέρει για την ελληνική ΑΟΖ είναι να είναι κατοικημένο το Καστελόριζο, που είναι μια χαρά κατοικημένο και έτσι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν σώζουμε τίποτα.